eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plBaza orzeczeń KIO2020 › Sygn. akt: KIO 2933/20
rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2020-11-26
rok: 2020
sygnatury akt.:

KIO 2933/20

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Katarzyna Odrzywolska Protokolant: Aldona Karpińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2020 r. w
Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 9 listopada 2020 r. przez
wykonawcę: Perola Sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu; w postępowaniu prowadzonym
przez zamawiającego: 43 Oddział Wojskowy Gospodarczy w Świętoszowie;
przy udziale wykonawcy: R. R.
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe CYPRYS R. R. z siedzibą w Kożuchowie
,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego;


postanawia:

1. oddala
odwołanie;
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę: Perola Sp. z o.o. z siedzibą
we Wrocławiu
, i:
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez odwołującego
tytułem wpisu od odwołania;
2.2.
zasądza od odwołującego na rzecz wykonawcy: R. R. prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Wielobranżowe CYPRYS R. R. z
siedzibą w Kożuchowie
kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset
złotych zero groszy), stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 dni od dnia

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do
Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze
.


Przewodniczący:
………….........................…




Sygn. akt: KIO 2933/20

U z a s a d n i e n i e

43 Oddział Wojskowy Gospodarczy w Świętoszowie
(dalej: zamawiający)
prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego,
postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego pn. „Usługa utrzymania porządku powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych
na terenie obiektów administrowanych przez 43 Wojskowy Oddział Gospodarczy”; nr sprawy:
56/PN/2020 (dalej „postępowanie” lub „zamówienie”). Zamówienie zostało podzielone
na 10
części. Przedmiotem części 8 zamówienia było: sprzątanie powierzchni zewnętrznych
utwardzonych
, w tym dróg, chodników, placów oraz utrzymanie terenów zielonych Grupy
Zabezpieczenia (GZ) nr 3 w m. Żagań - Sekcja Obsługi Infrastruktury (SOI) w m. Żagań,
m. Marszów i m. Potok.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) - dalej: „ustawa Pzp”. Szacunkowa
wartość zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art.
11 ust. 8 ustawy Pzp. W dniu
2 września 2020 r. ogłoszenie o zamówieniu zostało
opublikowane
w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2020/S 170-411732.
W
postępowaniu, 9 listopada 2020 r. przez wykonawcę: Perola Sp. z o.o. z siedzibą
we Wrocławiu
(dalej: odwołujący), zostało wniesione odwołanie.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu dokonanie niezgodnych z ustawą Pzp czynności
oraz zaniechań czynności do których był zobowiązany w postępowaniu, zarzucając
zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy Pzp:
1.
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób
niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji, w szczególności wskutek
bezzasadnego odrzucenia oferty odwołującego oraz wskutek wyboru wykonawcy, który
nie zaoferował najkorzystniejszej ceny, a co za tym idzie, nie uzyskał największej ilości
punków;
2.
art. 7 ust. 3 ustawy Pzp w związku z w art. 44 ust. 3 pkt la ustawy o finansach
publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885) - dalej
„ustawa o finansach publicznych”, zgodnie
z którym wydatki publiczne powinny być dokonywane w sposób celowy i oszczędny,
z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów,
a to poprzez dokonanie wyboru wykonawcy niezgodnie z przepisami ustawy Pzp,
tj. art. 91 ustawy Pzp oraz art. 44 ust. 3 pkt la ustawy o finansach publicznych,
w szczególności wskutek wyboru oferty wykonawcy, która nie była ofertą
najkorzystniejszą w rozumieniu ww. przepisów oraz kryteriów zawartych w SIWZ;

3. art. 87 ust. 1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie -
w przypadku uznania, iż oferta
odwołującego wymaga wyjaśnień dotyczących jej treści w zakresie ceny - uzyskania
rzetelnych i wyczerpujących wyjaśnień od odwołującego w trybie art. 87 ust. 1 ustawy
Pzp;
4. art. 87 ust. 2 pkt 2 lub 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie -
w przypadku uznania, iż
oferta odwołującego zawiera inne oczywiste omyłki lub oczywiste omyłki rachunkowe
-
poprawienia przez zamawiającego stwierdzonych innych oczywistych omyłek lub
oczywistych omyłek rachunkowych w ofercie, z uwzględnieniem konsekwencji
rachunkowych dokonanych poprawek, w trybie art. 87 ust. 2 pkt 2 lub pkt 3 ustawy Pzp;
5.
art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp, poprzez odrzucenie oferty odwołującego pomimo, że
treść jego oferty nie zawierała błędów w obliczeniu ceny w rozumieniu przywołanego
przepisu, zaś inne omyłki lub omyłki rachunkowe w niej występujące winny zostać
skorygowane zgodnie z art. 87 ust. 2 pkt 3 lub pkt 2 ustawy Pzp.

Podnosząc powyższe odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie
zamawiającemu:
1.
unieważnienia czynności odrzucenia oferty złożonej przez odwołującego;
2. u
nieważnienia decyzji o wyborze najkorzystniejszej oferty;
3.
powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym dokonanie poprawy innych
oczywistych omyłek lub oczywistych omyłek rachunkowych w ofercie odwołującego
z uwzględnieniem konsekwencji rachunkowych dokonanych poprawek i dokonanie
wyboru oferty o
dwołującego, jako najkorzystniejszej.
Odwołujący sprecyzował zarzuty za pomocą następujących okoliczności faktycznych
i
prawnych, uzasadniających wniesienie odwołania.
Odwołujący wskazał, że 29 listopada 2020 r. zamawiający dokonał wyboru oferty
złożonej przez wykonawcę: R. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe CYPRYS R. R. z siedzibą w Kożuchowie (dalej również
„przystępujący” lub „Cyprys”) w niniejszym postępowaniu w części nr 8, a nadto odrzucił
ofertę odwołującego oraz powiadomił o tej czynności wykonawców.
Odwołujący uważa, że stanowisko zamawiającego jest nieprawidłowe i nie znajduje
uzasad
nienia ani w obowiązujących przepisach ustawy Pzp, ani w przepisach ustawy z 11
marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 106) - dalej jako „ustawa
o VAT
” ani w orzecznictwie KIO, i to zarówno w przypadku posłużenia się wykładnią literalną
jak i wykładnią funkcjonalną.

W pierwszej kolejności wskazał, iż zgodnie z art. 146 ustawy o VAT, stawka 23% jest
stawką podstawową, co wynika bezpośrednio z brzmienia ww. przepisu, co ponadto znajduje
potwierdzenie zarówno w doktrynie, m.in. komentarz do art. 146 aa ustawy o VAT autorstwa

Tomasza Michalika (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 15, Warszawa 2019), jak i w
licznych -
tj. co najmniej kilkudziesięciu - interpretacjach skarbowych dotyczących stawek
podatku od towarów i usług jako takich (m.in. Interpretacja indywidualna z dnia 8 maja 2020
r. 0113-KDlPTl-2.4012.94.2020.2.IR, Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2020 r.
0111-KDIB2-3.4014.88.2020.4.BB, Interpretacja indywidualna z dnia 11 sierpnia 2020 r.
0111-KDIB3-1.4012.334.202
0.2.ICZ, etc.). I tak, skoro stawka podatku VAT w wysokości 23
% jest stawką podstawową, to jej zastosowanie w każdym wypadku sprzedaży czy to
towarów czy to usług należy uznać za w pełni dopuszczalne i zarazem prawidłowe, zaś
aspekt racjonalności ekonomicznej stosowania stawki podstawowej przez sprzedawcę bądź
dostawcę usług nie ma wpływu na fakt, iż zastosowanie stawki podstawowej jest działaniem
mieszczącym
się
w granicach uprawnień i obowiązków podatnika podatku dochodowego od towarów i usług
w świetle przepisów ustawy o VAT. Korzystanie ze stawek preferencyjnych jest
uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatników. W związku z tym nie można podatnikowi, a
już w szczególności w sytuacjach, w których mogą zachodzić wątpliwości, co do oceny
prawnopodatkowej k
onkretnego zdarzenia gospodarczego, odebrać prawa do zastosowania
stawki podstawowej (por. m.in. wyrok KIO z dnia 17 lipca 2018 r. sygn. akt: KIO 1299/18;
wyrok KIO z dnia 24 marca 2016 r. sygn. akt KIO 349/16). Skoro więc stosowanie stawki
obniżonej jest prawem, nie zaś obowiązkiem odwołującego, a zastosowanie stawki
podstawowej podatku od towarów i usług, nawet w przypadku, gdy właściwym mogłoby być
zastosowanie stawki preferencyjnej, nie może stanowić podstawy odrzucenia oferty.
Skorzystanie
z
prawa
odwo
łującego
do stosowania stawki podstawowej, jak miało to miejsce w przedmiotowym postępowaniu,
nie może rodzić dla niego niekorzystnych następstw.
Odwołujący zauważył również, że w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej
pogląd, iż zastosowanie stawki podstawowej VAT w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do
stosowania stawki preferencyjnej, nie stanowi błędu w obliczeniu ceny i nie może stanowić
podstawy odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp
jak również, że w
żaden sposób nie prowadzi to do zakłócenia konkurencji, należy uznać za ugruntowany.
Wychodząc naprzeciw prawdopodobnemu oparciu argumentacji zamawiającego na treści
uzasadnienia orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie sygn. akt III CZP 52/11 i
opierającego się nim orzecznictwa Izby, odwołujący przywołał pogląd zawarty w
uzasadnieniu
wyroku
Izby
z 23 listopada 2015 r. w sprawie sygn. akt KIO 2390/15
wskazując, że w przywołanej
sprawie Izba zwróciła uwagę, że przytoczone uchwały SN zostały wydane na kanwie sporu
o zastosowanie stawki preferencyjnej
. Ponadto uznała, że niewątpliwie uwzględnienie w
cenie oferty nieprawidłowej niższej stawki podatku od towarów i usług godzi w uczciwą

konkurencję, natomiast zastosowanie przez wykonawcę stawki podstawowej nie może być
uznane
za niekonkurencyjne w stosunku do innych wykonawców.
Powyższe, w ocenie odwołującego, dobitnie potwierdza, że zarzut zamawiającego,
iż zastosowana przez odwołującego przy obliczeniu ceny oferty, stawka podatku VAT
w wysokości 23% jest sprzeczna z powszechnie obowiązującymi przepisami, nie znajduje
uzasadnienia w tychże przepisach. Co za tym idzie, nie może zostać uznane za prawidłowe
stanowisko z
amawiającego, który pomimo braku wadliwości w obliczeniu ceny przez
o
dwołującego, bezpodstawnie doszedł do wniosku, iż naruszony został przepis art. 89 ust. 1
pkt 6 ustawy Pzp
i w związku z tym odrzucił ofertę odwołującego. W sytuacji, gdy
wykonawca składający ofertę z kalkulacją ceny opartą na przyjęciu stawki podstawowej
podatku
VAT,
tj. 23%, niezależnie od możliwości zastosowania innej stawki preferencyjnej, zgodnie
ze stanowiskiem KIO wyrażonym m.in. w wyżej powoływanych wyrokach KIO, tj. wyrokiem
KIO z 17 lipca 2018 r., sygn. akt: KIO 1299/18 oraz wyrokiem KIO z 24 marca 2016 r. sygn.
akt KIO 349/16, jedyną konsekwencją, jaka jest możliwa i prawidłowa do przyjęcia jest
uznanie, iż stosownie do art. 108 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy podatnik wystawi
fakturę,
w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego, to ma obowiązek
zapłacić podatek w wyższej wysokości. I nic ponadto. I tak, w wyroku KIO z 10 kwietnia
2013 r. sygn. akt: KIO 735/13
Izba po raz kolejny orzekła, iż korzystanie ze stawek
preferencyjnych i zwolnień nie jest obowiązkiem podatników, lecz ich uprawnieniem. Dalej,
w wyroku z 31 marca 2014 r. sygn. akt KIO 489/14, oprócz tego że KIO ponownie
ugruntowuje pogląd, iż korzystanie ze stawek preferencyjnych i zwolnień nie jest
obowiązkiem podatników, lecz ich uprawnieniem, to stwierdza jeszcze ponadto, iż w sytuacji
gdy sam podatnik nie jest pewien, że może zastosować stawkę preferencyjną lub zwolnienie
z
VAT, to aby nie narazić się na odpowiedzialność karno- skarbową, powinien zastosować
stawkę
podstawową.
W dalszej
kolejności wskazuje, iż należy uznać, że w związku z charakterem stawki
podstawowej, stawki obniżone (preferencyjne) mają charakter wyjątkowy. Jednakże
najbardziej dobitnego podkreślenia wymaga teza omawianego wyroku, zgodnie z którą w
ratio legis art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp
nie mieści się odrzucenie oferty, w sytuacji
przyjęcia podstawowej stawki podatku VAT, nawet jeśli zastosowanie mogłaby znaleźć
stawka preferencyjna. Nieracjonalne byłoby przyjęcie, że oferta, w której cenie mieści się
podstawowa s
tawka podatkowa, a która mimo tego jest najkorzystniejsza, podlega
odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, a skutkiem tego zamówienie
uzyskuje wykonawca, który złożył ofertę mniej korzystną. Pogląd przeciwny jest nie do

pogodzenia
z
zasada
mi
wyrażonymi
w art. 44 ust. 3 pkt la ustawy o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885), zgodnie
z którym wydatki publiczne powinny być dokonywane w sposób celowy i oszczędny,
z zachowaniem zasady uzyskiwania najleps
zych elektów z danych nakładów.
Tym samym, z góry uprzedzając ewentualne dalsze zastrzeżenia zamawiającego,
w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, bezzasadny byłby zarzut, że zamawiający
dokonał oceny ofert zawierających różne stawki podatku VAT, czyli ofert
nieporównywalnych, nawet jeśli, w spornym zakresie, część wykonawców zastosowała
stawkę
podatku
VAT
w wysokości 23% zamiast 8%. Dalej, w wyroku KIO z 6 listopada 2012 r. (sygn. akt KIO
2294/12) wskazano, że: „ratio legis art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp jest ochrona
zamawiającego przed nienależytym wykonaniem zamówienia, którym jest zagrożony w razie
błędnego obliczenia ceny oferty. Uznanie błędnej stawki podatku od towarów i usług za błąd
w obliczeniu ceny chroni uczciwą konkurencję, gdyż wykonawcy ubiegający się o udzielenie
zamówienia nie powinni konkurować ze sobą przez zaniżanie stawek podatkowych.
Posługiwanie się niższą, niż wynikającą z przepisów stawką podatku od towarów i usług,
godzi w zasady wynikające z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp i zmniejsza należne wpływy do
budżetu. Posłużenie się podstawową stawką podatku VAT, w sytuacji, gdy zastosowanie
mogłaby znaleźć stawka preferencyjna, nie mieści się w tak zakreślonym ratio legis art. 89
ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp. Nieracjonalne i sprzeczne ze
społeczno- gospodarczym
przeznaczeniem prawa zamawiającego do badania ceny oferty byłoby przyjęcie, że oferta, w
której cenie mieści się podstawowa stawka podatkowa, a która mimo tego jest
najkorzystniejsza, podlega odrzuceniu. Taki pogląd prowadziłby do eliminacji ofert
najkor
zystniejszych i nakazywania zamawiającym wyboru ofert mniej dla nich korzystnych,
co nie zasługuje na ochronę, nie mieści się bowiem w ratio legis ustawy Pzp.”
Odwołujący zauważył, że zgodnie z przepisem art. 36 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp to na
zamawiającym ciąży obowiązek określenia w SIWZ opisu sposobu obliczenia ceny, a ten jest
przecież wiążący dla wykonawców. Tylko zatem oferty, które zawierają cenę obliczoną
zgodnie ze sposobem wskazanym w SIWZ mogą być przedmiotem porównania przez
zamawiającego w toku czynności wyboru najkorzystniejszej oferty (tak też w Wyroku Sądu
Okręgowego w Nowym Sączu, sygn. akt III Ca 215/19). Tymczasem w przedmiotowej
sprawie z
amawiający na str. 34 SIWZ pkt XIII. 4 wskazał, iż „Do wyliczenia ceny należy
zastosować stawkę VAT według obowiązujących przepisów i stanu faktycznego na dzień
złożenia oferty. W przypadku zastosowania innej stawki niż obowiązująca, wykonawca
zobowiązany jest dołączyć do oferty pisemne uzasadnienie zastosowania tej stawki,
wystawione bądź potwierdzone przez właściwy organ.” Formularz cenowy stanowiący
załącznik
nr
3a-3d

do SIWZ został przygotowany w ten sposób, iż wykonawca opisując cenę musiał to uczynić
w sposób eksponujący i wyszczególniający zarówno cenę brutto, jak i cenę netto oraz
stawkę procentową oraz kwotę podatku VAT, wobec czego zamawiający oceniając ofertę
o
dwołującego mógł bez jakiejkolwiek trudności stwierdzić, że zastosował on stawkę
podstawową, która per se jest stawką VAT zgodną ze stawkami wynikającymi
z obowiązujących przepisów ustawy o VAT i stanu faktycznego na dzień złożenia oferty.
Co więcej, jeżeli pomimo zgodności z przepisami ustawy o VAT i ustawy Pzp, oferta
o
dwołującego w zakresie ceny dalej z jakichś przyczyn budziła wątpliwości zamawiającego,
to w takiej sytuacji mógł skorzystać z uprawnienia przewidzianego w treści art. 87 ust. 1
ustawy Pzp
, a więc zażądać od odwołującego dodatkowych wyjaśnień, bądź też, co się
wydaje działaniem jeszcze bardziej racjonalnym, dokonać modyfikacji stawki VAT w trybie
art. 87 ust. 2 pkt 2, ewentualnie pkt 3 ustawy Pzp -
jeżeliby uznać, iż stawka podatku VAT
ujęta przez zamawiającego w treści SIWZ w przytoczony wyżej opisowy sposób spełniała
kryteria „stawki VAT w wysokości określonej przez zamawiającego”.
Reasumując, odwołujący stwierdził, że zgodnie z brzmieniem obowiązujących
przepisów prawa, w tym w szczególności ustawy Pzp, ustawy o VAT oraz ustawy o
finansach publicznych, a także przytoczonymi poglądami doktryny, w tym przede wszystkim
zgodnie
z linią orzeczniczą samego KIO należy wskazać, iż w przedmiotowej sytuacji nie doszło
do złożenia przez odwołującego oferty z zastosowaniem błędnej stawki VAT.
Niezaprzeczalnym warunkiem uznania stawki VAT za stawkę błędną jest fakt jej
niezgodności z obowiązującymi przepisami prawa (w szczególności ustawy o VAT),
tymczasem stawka podstawowa jako taka jest stawką zawsze możliwą do zastosowania.
Gdyby, z daleko idącej ostrożności przyjąć, iż odwołujący powinien był wskazać
stawkę VAT niższą od tej wskazanej w ofercie i formularzu cenowym, zamawiający powinien
był na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp zażądać od odwołującego dodatkowych
wyj
aśnień, bądź też, co się wydaje działaniem jeszcze bardziej racjonalnym, dokonać
samodzielnej modyfikacji stawki VAT w trybie art. 87 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp
, a gdyby zaś
stał na stanowisku, że opisowe ujęcie stawki podatku VAT w treści SIWZ spełniało kryteria
„stawki VAT w wysokości określonej przez zamawiającego”, wówczas dokonać modyfikacji
stawki VAT w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.
Odwołujący podkreślił również, iż w przypadku skorzystania przez zamawiającego
z ww. trybu uzyskania dodatkowyc
h wyjaśnień od odwołującego, w toku których ten ostatni
miałby możliwość wskazania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, oferta
o
dwołującego wyniosłaby wówczas 1 571 564,52 zł., a więc byłaby to cena jeszcze bardziej
korzystna dla z
amawiającego i niższa od oferty wybranej przez zamawiającego nie
o 124 397,04 zł., lecz o kwotę 384 469,19 zł., a więc dałaby zamawiającemu jeszcze

większe i to znaczące oszczędności. Do podobnego rezultatu mogłaby doprowadzić decyzja
z
amawiającego o poprawieniu oczywistej omyłki w trybie art. 87 ust. 2 ustawy Pzp.
Zamawiający bezpodstawnie odrzucił ofertę odwołującego, która opiewała na kwotę 1 848
899,43 zł. brutto, a w konsekwencji dokonał niezasadnego wyboru oferty mniej korzystnej, tj.
oferty Cyprys,
opiewającej na kwotę 1 973 296,47 zł. brutto, a więc oferty droższej o 124
397,04 zł., tym samym działając z jawnym naruszeniem zasady, zgodnie z którą wydatki
publiczne powinny być dokonywane w sposób celowy i oszczędny, a także z naruszeniem
zasady uzys
kiwania najlepszych efektów z danych nakładów wynikających z art. 44 ust. 3
pkt la ustawy o finansach publicznych.
Zamawiający, co ustaliła Izba na podstawie złożonego przez zamawiającego
oświadczenia, 10 listopada 2020 r. poinformował wykonawców, zgodnie z art. 185 ust. 1
ustawy Pzp, o wniesieniu odwołania, wzywając uczestników postępowania do złożenia
przystąpienia. Przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
zgłosił 12 listopada 2020 r. wykonawca: R. R. prowadzący działalność gospodarczą pod
firmą Przedsiębiorstwo Wielobranżowe CYPRYS R. R. z siedzibą w Kożuchowie
.
Zamawiający, działając w oparciu o przepis art. 186 ust. 1 ustawy Pzp,
24 listopada 2020
r., złożył do akt sprawy odpowiedź na odwołanie, uwzględniając
zarzuty podniesione
w odwołaniu w całości.
Przystępujący, na posiedzeniu w dniu 25 listopada 2020 r. oświadczył, że składa
sprzeciw wobec uwzględnienia przez zamawiającego zarzutów odwołania.

Krajowa Izba Odwoławcza, po przeprowadzeniu rozprawy w przedmiotowej
sprawie, na podstawie zebranego materiału dowodowego, po zapoznaniu
się z dokumentacją postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w tym
w szczególności z postanowieniami ogłoszenia o zamówieniu, treścią SIWZ, treścią
oferty z
łożonej w postępowaniu przez wykonawców złożonych dla części 8
zamówienia, po zapoznaniu się z odwołaniem, a także po wysłuchaniu oświadczeń, jak
też stanowiska odwołującego i uczestnika postępowania, złożonych ustnie do
protokołu
w toku rozprawy ustaliła i zważyła, co następuje

Izba
ustaliła, że nie zaszła żadna z przesłanek, o których stanowi art. 189 ust. 2
ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania.
Ponadto Izba stwierdziła, że odwołującemu przysługiwało prawo do skorzystania
ze środka ochrony prawnej, gdyż wypełniono materialnoprawną przesłankę interesu
w uzyskaniu zamówienia, określoną w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, kwalifikowaną możliwością
poniesienia szkody, będącej konsekwencją zaskarżonej w odwołaniu czynności. Działania
zamawiającego, polegające na wadliwej ocenie i badaniu ofert spowodowały, że została

wybrana oferta złożona przez Cyprys, a oferta odwołującego odrzucona na podstawie art. 89
ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp
. Gdyby zamawiający dokonał tej oceny w sposób zgodny z
przepisami ustawy Pzp
, to odwołujący miałby szansę na uzyskanie przedmiotowego
zamówienia w części 8 zamówienia.

Izba dopuściła w niniejszej sprawie dowody z dokumentacji postępowania
o zamówienie publiczne, nadesłanej przez zamawiającego do akt sprawy, w tym
w
szczególności z treści ogłoszenia o zamówieniu, treści SIWZ, ofert złożonych
w postępowaniu.

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje
Izba, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności
powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu, doszła do
przekonania, iż w niniejszym postępowaniu nie doszło do naruszenia przez zamawiającego
przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o
udzielenie zamówienia, a tym samym, na podstawie art. 192 ust. 2 ustawy Pzp,
rozpoznawane odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Izba ustaliła, że przedmiotem niniejszego zamówienia, zgodnie z Rozdziałem IV
SIWZ, jest:
„Usługa utrzymania porządku powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych na
terenie obiektów administrowanych przez 43 Wojskowy Oddział Gospodarczy. Zamówienie
zostało podzielone na 10 części. Przedmiotem części 8 zamówienia było: sprzątanie
powierzchni zewnętrznych utwardzonych, w tym dróg, chodników, placów oraz utrzymanie
terenów zielonych Grupy Zabezpieczenia (GZ) nr 3 w m. Żagań - Sekcja Obsługi
Infrastruktury (SOI) w m. Żagań, m. Marszów i m. Potok.
Ponadto Izba ustaliła, że zamawiający w przedmiotowym postępowaniu nie wskazał
w SIWZ jaka stawka podatku VAT w
inna być zastosowana dla przedmiotu zamówienia
opisanego w dokumentacji przetargowej, w tym również dla części 8 zamówienia. Z opisu
w Rozdziale XIII pkt
4 wynika, że obowiązkiem wykonawcy było ustalić stawkę VAT
obowiązującą na dzień złożenia oferty, a ponadto w przypadku, gdy wskaże stawkę inną niż
obowiązująca - ma obowiązek dołączyć do oferty pisemne uzasadnienie zastosowania tej
stawki.
Nie można uznać, że opis, zgodnie z którym stawka VAT miała być właściwą na
dzień składania ofert - przesądza o tym jaka stawka VAT powinna zostać zastosowana w
tym postępowaniu.
Z kolei w formularzu cenowym
zamawiający wskazał, że wykonawca ma wpisać jaka
stawka podatku VAT została uwzględniona przy obliczeniu łącznej ceny ofertowej brutto.
Oznacza to, że ustalenie i wskazanie prawidłowej stawki VAT było obowiązkiem wykonawcy
składającego ofertę.

Ponadto Izba ustaliła, że dla części 8 zamówienia zostały złożone 3 oferty: przez
odwołującego (cena brutto: 1 848 899,43 zł.) , przystępującego (cena brutto: 1 973 296,47
zł.) oraz Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B. z siedzibą w Żaganiu (cena brutto:
2 647
349,77 zł.).
Odwołujący, składając ofertę w części 8, zastosował podstawową stawkę podatku
VAT.
Dwaj inni wykonawcy, ubiegający się o udzielenie zamówienia w tej części, zastosowali
stawkę podatku VAT w wysokości 8%.
Zamawiający odrzucił ofertę odwołującego wskazując w uzasadnieniu na przepis
art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp
, zgodnie z którym zamawiający odrzuca ofertę, która zawiera
błędy w obliczeniu ceny lub kosztu. Zamawiający wyjaśnił, że jego zdaniem odwołujący
błędnie zastosował stawkę VAT przy obliczaniu ceny dla części nr 8 w wysokości 23%,
albowiem stawka podatku VAT powinna być przyjęta przez odwołującego w wysokości, która
wynika
z przepisów prawa podatkowego (w tym przypadku 8%). Następnie powołując się na szeroko
rozumiane orzecznictwo stwierdził, iż błędne wskazanie obowiązującej stawki VAT, w tym
przyjęcie innej niż ta, którą jest objęty przedmiot zamówienia nadający zamówieniu
zasadniczy char
akter i przyjęcie jej do kalkulacji ceny ofert stanowi błąd w obliczeniu ceny,
skutkujący odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust 1. pkt 6 ustawy Pzp. Zamawiający
uznał, iż błąd ten nie podlega poprawieniu jako inna omyłka polegająca na niezgodności
tr
eści
oferty
z treścią SIWZ, niepowodującą istotnych zmian w treści oferty oraz że nie jest to omyłka,
lecz błąd istotny co do okoliczności faktycznych, w postaci przyjęcia nieprawidłowego
elementu mającego wpływ na właściwe obliczenie ceny.
J
edną z przesłanek, na podstawie której zamawiający podejmuje decyzję o
odrzuceniu oferty jest opisana w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp
wskazująca, że zamawiający
odrzuca ofertę, jeżeli zawiera błędy w obliczeniu ceny lub kosztu.
W tym miejscu wymaga wska
zania, iż Sąd Najwyższy w dwóch uchwałach
z 20 października 2011 r. w sprawach o sygn. akt III CZP 52/11 i III CZP 53/11 zauważył,
że określenie w treści oferty wykonawcy błędnej stawki podatku VAT oraz obliczenie w
oparciu o tą stawkę podatku VAT, jako składnika ceny brutto, stanowi błąd w obliczeniu
ceny, o którym mowa w przepisie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp w każdym przypadku, gdy
brak jest ustawowych przesłanek wystąpienia omyłki określonej w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy
Pzp
. Tym samym, Sąd Najwyższy potwierdził, że zamawiający na gruncie przywołanej
regulacji
ma obowiązek weryfikacji zaoferowanej ceny pod kątem ustalenia, czy nie zawiera ona błędu
w obliczeniu ceny, w zakresie dotyczącym określenia właściwej stawki VAT. Na
zamawiającym spoczywa bowiem, wynikający z ustawy Pzp, obowiązek prawidłowego i

zgodnego
z przepisami przygotowania i przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia, w
celu dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej z zachowaniem zasad uczciwej konkurencji
i równego traktowania wykonawców. W przywołanych uchwałach Sąd Najwyższy podniósł
także, że w świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach nie może budzić
wątpliwości, że podatek VAT jest składnikiem ceny, stanowiącym element cenotwórczy, co
już na etapie składania ofert nakłada obowiązek obliczenia określonej w ofercie ceny
z uwzględnieniem właściwej stawki podatku VAT.
Z lektury powyższych uchwał płynie niewątpliwie wniosek, że dokonanie należytej
oceny ofert, w tym również badanie prawidłowości zastosowanej stawki VAT, jest
obowiązkiem zamawiającego. Na ten obowiązek, jak również na konsekwencje, wynikające z
zastosowania niewłaściwej stawki podatku VAT w ofercie, zwracała wielokrotnie uwagę w
swoich orzeczeniach Krajowa Iz
ba Odwoławcza (tak np. w wyroku z 10 stycznia 2012 r.,
sygn. akt: KIO 2794/11; wyroku z 16 kwietnia 2012 r., sygn. akt: KIO 639/12; wyroku z 10
kwietnia 2012 r. sygn. akt KIO 588/12
). W orzecznictwie podkreślano wielokrotnie, że cena
oferty stanowi jedno z
podstawowych kryteriów oceny ofert i w związku z tym nie może być
żadnych wątpliwości co do jej wysokości czy też sposobu w jaki została ona obliczona. Jeżeli
mówić
o „cenie” czy „błędach w obliczaniu ceny”, to nie sposób przyjąć cenę - skoro ma to być cena
brutto -
z nieprawidłową stawką podatku od towarów i usług, gdyż byłaby to ewidentnie cena
błędnie obliczona. Trzeba mieć na uwadze to, że o porównywalności ofert w zakresie
oferowanej ceny można mówić wyłączne w tych przypadkach, w których porównywane ceny
zostały obliczone według tych samych reguł.
Zgodnie z przepisem art. 36 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp
to na zamawiającym ciąży
obowiązek określenia w SIWZ opisu sposobu obliczenia ceny, a ten jest przecież wiążący
dla wykonawców. Tylko zatem oferty, które zawierają cenę obliczoną zgodnie ze sposobem
wskazanym w SIWZ, mogą być przedmiotem porównania przez zamawiającego w toku
czynności wyboru najkorzystniejszej oferty (tak też w Wyroku Sądu Okręgowego w Nowym
Sączu sygn. akt III Ca 215/19).
Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy Pzp zamawiający
przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób
zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców oraz
zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości. Wypełnieniem tego obowiązku, w
przypadku gdy wykonawca błędnie wskaże właściwą stawkę podatku VAT w swojej ofercie,
będzie odrzucenie oferty zawierającej błędy w obliczeniu ceny. Zamawiający, który tego nie
czyni, narusza art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp.

Ponadto
należy zauważyć, że ocena ofert z zastosowaniem ustanowionych
w postępowaniu kryteriów oceny dotyczy wyłącznie ofert prawidłowych, tj. ofert, które nie
podlegają odrzuceniu na podstawie którejkolwiek z przesłanek opisanych w art. 89 ust. 1
ustawy Pzp. A zatem -
najpierw zamawiający ma obowiązek zbadać, czy złożona oferta
podlega odrzuceniu, a dopiero w sytuacji, gdy stwierdzi, że jest ona ofertą prawidłową
-
poddaje ją ocenie z zastosowaniem ustalonych kryteriów oceny. Taki sposób oceny wynika
z systematyki przepisów ustawy Pzp (przepis art. 89 ustawy Pzp poprzedza art. 91 ust. 1
ustawy Pzp, przewidujący wybór oferty najkorzystniejszej na podstawie kryteriów
określonych w SIWZ), jak i stanowi gwarancję zasad równego traktowania i uczciwej
konkurencji. Zasada ta przesądza, że zamawiający nie może dopuścić do poddania ocenie
ofert
prawidłowych
i ofert nieprawidłowych.
Z powyższego wynika, że kwestią bez znaczenie pozostaje to, czy oferta podlegająca
odrzuceniu jest korzystniejsza
od innych, prawidłowych ofert. W tym przypadku bez
znaczenia będzie zatem okoliczność, że nawet w przypadku zastosowania stawki wyższej -
23% oferta odwołującego będzie tańsza niż oferta przystępującego, który zastosował stawkę
preferencyjną - 8%. Jak podkreślił bowiem Sąd Najwyższy, istotne dla dokonania oceny czy
dochodzi do naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców
niezbędne jest stosowanie kryteriów zobiektywizowanych i nie jest możliwa każdorazowo
ocena wpływu wadliwej stawki podatku na warunki konkurencji w postępowaniu o
zamówienie publiczne. Zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp wymaga
zidentyfikowania
błędu
w obliczeniu ceny w ofercie wykonawcy.
W niniejszym postępowaniu taki błąd został
zidentyfikowany i skutkować winien odrzuceniem oferty odwołującego, niezależenie od jego
skali, wpływu na ranking ofert czy matematycznego wymiaru. Nie mają w tym kontekście
również znaczenia wskazywane przez odwołującego wymierne dla zamawiającego korzyści
finansowe
, wynikające z tego, że wybrana zostanie oferta odwołującego.
W
skazywany przez odwołującego przepis art. 44 ust. 3 pkt 1a ustawy o finansach
publicznych, nakazujący uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów nie oznacza,
że zamawiający może wybrać ofertę tańszą, ale taką która powinna, w myśl przepisów
ustawy Pzp, podlegać odrzuceniu. Nie można bowiem zapominać, że w art. 44 ust. 4 ustawy
o finansach publicznych
zawarto zapis, zgodnie z którym jednostki sektora finansów
publicznych zawierają umowy, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty
budowlane, na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, o ile
odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Tym samym tylko wybór wykonawcy, dokonany w
sposób
legalny,
zgodny

z przepisami o zamówieniach publicznych może być uznany za zgodny z przepisami
cytowanej ustawy o finansach publicznych.
Nie można zatem, w ocenie Izby, zaakceptować stanowiska, że możliwy jest wybór
oferty zawierającej błędną stawkę podatku VAT, w sytuacji gdy taka oferta, pomimo błędu,
jest korzystniejsza od innych ofert (obliczonych z zastosowaniem prawidłowej stawki podatku
VAT).
Odnosząc się stricte do błędu w obliczeniu ceny, polegającego na zastosowaniu
niewłaściwej stawki podatku VAT, skład orzekający Izby wskazuje, że cena błędnie obliczona
to taka cena, która byłaby inna gdyby wykonawca zastosował stawkę właściwą. Skład
orzekającego Izby w pełni podziela zapatrywania prezentowane w wyrokach Krajowej Izby
Odwoławczej z dnia 26 lipca 2017 r. i z dnia 8 lipca 2019 r., zapadłych w sprawach o sygn.
akt KIO 1462/17 oraz KIO 1046/20 i 1065/20, zgodnie z którymi: „W celu prawidłowego
porównania cen ofert, złożonych w trybie zamówień publicznych, zamawiający powinien
szczegółowo badać stawkę VAT wskazaną przez wykonawcę i to nie tylko ze względu
na ewentualny obowiązek rozliczenia podatku w ramach mechanizmu odwrotnego
obciążenia VAT, ale również z uwagi na odpowiedzialność zamawiającego za prawidłowe
przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Wskazani
e zamawiającemu niewłaściwej stawki podatku VAT stanowi błąd w obliczeniu
ceny
i zobowiązuje zamawiającego do odrzucenia oferty w oparciu o przepis art. 89 ust. 1 pkt 6
(...)” oraz „zgodnie z literalnym brzmieniem art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp zamawiający
ma obowiązek odrzucenia oferty zawsze, jeżeli stwierdzi błędy w obliczeniu ceny lub kosztu.
Ustawodawca w żaden sposób nie dookreślił, jakie błędy skutkują odrzuceniem oferty,
nie dokonał w tym zakresie żadnego zróżnicowania. Przyjąć zatem należy, że chodzi tutaj
o każdy błąd polegający na zastosowaniu nieprawidłowej stawki VAT, i to niezależnie od
tego, czy wykonawca zastosował stawkę niższą czy też wyższą od prawidłowej”.
Stanowisko
odwołującego, iż wykonawca zawsze ma prawo zastosować podstawową
st
awkę podatku VAT, zaś możliwość zastosowania stawki VAT 8% to uprawnienie, nie zaś
obowiązek wykonawcy nie znajduje również potwierdzenia w przepisach ustawy o VAT.
Ustawodawca w art. 41 ustawy o VAT
wprowadza regulację dotyczącą stawek VAT.
Obowiązkiem zaś podatnika jest przyporządkowanie sprzedaży towarów czy usług
do określnej, właściwej stawki. Oznacza to, że określając wysokość stawki VAT podatnik
musi przede wszystkim ustalić, czy sprzedawany przez niego towar lub świadczona usługa
nie korzystają z obniżonej stawki lub ze zwolnienia z VAT. Jeśli tak, to powinien zastosować
taką stawkę, jaka wynika z przepisów ustawy o VAT.

Izba nie zgadza się również ze stwierdzeniem, że przywoływane uchwały Sądu
Najwyższego odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której wykonawcy ubiegający się

o zamówienie publiczne, w sposób nieuprawniony zaniżają stawki podatku VAT, przez
co naruszają zasadę uczciwej konkurencji w postępowaniu. Z kolei w przypadku, gdy
odwołujący zastosowaną stawkę podstawową, o takim naruszeniu konkurencji nie może być
mowy.
Podkreślić należy, za stanowiskiem Sądu Najwyższego, że posłużenie się przez
wykonawcę choćby tylko jednym nieprawidłowo określonym elementem kalkulacji ceny,
przekłada się na wystąpienie błędu w obliczeniu ceny i konieczność zastosowania przepisu
art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby uznał, że zarzut naruszenia przez
zmawiającego art. 89 ust. 1 pkt ustawy Pzp nie potwierdził się.
Odnosząc się w dalszej części do zarzutów naruszenia przez zamawiającego art. 87
ust. 2 pkt 2 lub 3 ustawy Pzp Izba zauważa, że w okolicznościach niniejszej sprawy
zamawiający nie był uprawniony do skorzystania z cytowanych przepisów. Jak ustalono
na pods
tawie akt sprawy zamawiający w treści SIWZ nie przesądził jaką stawkę VAT należy
zastosować. Samo wskazanie zamawiającego w SIWZ, że zastosowana stawka ma być
zgodna z przepisami ustawy o VAT nie określa jeszcze stawkę w jakiej wysokości należało
przyjąć jako prawidłową. A skoro tak - decyzja w tym zakresie pozostawiona została
wykonawcy składającemu ofertę.
Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu przywoływanych wcześniej uchwał
dokonanie poprawy w treści oferty możliwe jest wyłącznie, gdy zamawiający przesądził
w dokumentacji przetargowej jaka stawka podatku VAT jest właściwa. W uchwale czytamy:
„Jedynie wówczas jeśli zamawiający wskazał w SIWZ konkretną stawkę podatku VAT,
kształtującą przecież także wysokość określonej w ofercie ceny, to dopiero wtedy może
dojść do ewentualnego wystąpienia innej omyłki, polegającej na niezgodności przyjętej w
ofercie stawki VAT ze stawką zawartą w SIWZ. Niezgodność taka uzasadniałaby obowiązek
poprawienia oferty i to tylko wówczas, gdy omyłka polegająca na takiej niezgodności
nie powoduje istotnych zmian w treści oferty. Natomiast w sytuacji, w której zamawiający
nie określił w SIWZ stawki podatku VAT w ogóle nie może dojść do wystąpienia innej omyłki
w rozumieniu art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp
, ponieważ nie wystąpi wówczas ustawowa
przesłanka niezgodności oferty z SIWZ, a to wobec braku dwóch potrzebnych do porównania
elementów, a zarazem niezbędnych do oceny przesłanki w postaci zaistnienia niezgodności.
W tej ostatnio wskazanej sytuacji w rachubę wchodzi wyłącznie ocena wystąpienia błędu
w obliczeniu w ofercie ceny. Wobec braku faktycznej możliwości odniesienia się do stawki
podatku VAT wobec jej nieuwzględnienia w SIWZ, obowiązek zamawiającego musi
ograniczyć się wyłącznie do oceny prawidłowości przyjętej w ofercie wykonawcy stawki
podatku VAT, która jako element cenotwórczy miała niewątpliwie bezpośredni wpływ na
ukształtowanie wysokości przedstawionej w ofercie ceny.”

Izba uznała również za niezasadny zarzut naruszenia przez zamawiającego przepisu
art. 87 ust.
1 ustawy Pzp, poprzez zaniechanie wezwania odwołującego do złożenia
wyjaśnień w zakresie zastosowanej przez niego stawki podatku VAT. Przypomnieć należy,
że
zgodnie
z treścią art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający może żądać
o
d wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Zamawiający nie ma jednak
obowiązku wyjaśniania treści oferty w sytuacji, gdy ta podlega odrzuceniu. Przepis art. 87
ust. 1 ustawy Pzp
powinien być rozpatrywany w kategoriach uprawnień zamawiającego, a
więc prawa zamawiającego do żądania wyjaśnień, połączonego z obowiązkiem zażądania
tychże wyjaśnień w celu wypełnienia obowiązku przeprowadzenia badania i oceny ofert w
sposób staranny i należyty. Tylko zaniechanie przez zamawiającego wyjaśniania treści
oferty, jeżeli jest to konieczne w okolicznościach danej sprawy, w celu dokonania rzetelnego
badania oferty, stanowi naruszenie tego przepisu. W niniejszej sprawie nie ulega
wątpliwości, że właściwą stawką podatku VAT, która powinna zostać zastosowana dla części
8 zamówienia była stawka 8%. Nie budziło to również wątpliwości odwołującego, który w
treści odwołania wskazywał nie na okoliczność, że to przyjęta przez przystępującego w
ofercie stawka VAT była błędna, ale na to, że zastosowanie stawki podstawowej, nawet jeśli
w okolicznościach danej sprawy byłaby ona nieprawidłowa - nie może rodzić negatywnych
następstw dla wykonawcy. Potwierdzeniem tego stanowiska jest również fakt, że odwołujący
podnosił także zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 pkt 2 lub 3 ustawy Pzp, domagając się
poprawienia omyłki w ofercie wykonawcy tj. przyjęcia właściwej w tym przypadku stawki VAT
- 8%.
Zamawiający zatem, dokonując oceny oferty wykonawcy, poprawnie ustalił właściwą w
tym przypadku stawkę VAT, która wynosiła 8%. Tym samym w sytuacji, gdy stwierdził, że
zastosowana przez wykonawcę stawka jest nieprawidłowa - nie miał obowiązku wzywania
wykonawcy do wyjaśnień, gdyż te nie zmieniłyby oceny zamawiającego w omawianym
zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Izba orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp w zw. z § 3 pkt 2 lit. b oraz § 5 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 oraz ze zmianami). Izba
uznała wniosek przystępującego
o zasądzenie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3.600,00 zł, tj. w maksymalnej
kwocie dopuszczonej przez w/w rozporządzenie (§ 3 pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).

Przewodniczący: ………….........................…


Wcześniejsze orzeczenia:

Baza orzeczeń KIO - wyszukiwarka

od: do:

Najnowsze orzeczenia

Dodaj swoje pytanie