eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plBaza orzeczeń KIO2020 › Sygn. akt: KIO 3293/20
rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2021-01-04
rok: 2020
sygnatury akt.:

KIO 3293/20

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Irmina Pawlik Protokolant: Aldona Karpińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2020 r. w
Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 11 grudnia 2020 r. przez wykonawcę
Kolumna Transportu Sanitarnego Triomed Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z
siedzibą w Lublinie w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Szpital
Uniwersytecki w Krakowie

orzeka:

1.
umarza postępowanie w części dotyczącej zarzutów oznaczonych nr 1, 3 i 5 w
odwołaniu;
2. oddala
odwołanie w pozostałym zakresie;
3.
kosztami postępowania obciąża odwołującego - Kolumnę Transportu Sanitarnego
Triomed Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Lublinie i zalicza
w
poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od
odwołania.

Stosownie do art. 579 i 580 usta
wy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2019 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.


Przewodniczący: ……………………………….………


Sygn. akt: KIO 3293/20
U z a s a d n i e n i e

Zamawiający Szpital Uniwersytecki w Krakowie (dalej jako „Zamawiający”) prowadzi
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. „Kompleksowe całodobowe
wyk
onywanie usług polegających na przewożeniu transportem medycznym pacjentów
Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie wraz z personelem medycznym, sprzętu
medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w
procesie leczenia, ta
kże przewozów wykonywanych na hasło „przeszczepy” oraz usług
polegających na przewożeniu pacjentów dializowanych do Stacji Hemodializ i ze Stacji
Hemodializ zlokalizowanej w Krakowie przy ul. Macieja Jakubowskiego 2
” (nr ref.
DFP.271.141.2020.KK).
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 1 grudnia 2020 r. pod numerem 2020/S 234-577829.
Postępowanie prowadzone jest w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2004
r. Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1843 ze
zm.
, dalej „ustawa Pzp”). Wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W dniu 11 grudnia 2020 r. wykonawca Kolumna Transportu Sanitarnego Triomed
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Lublinie (dalej jako „Odwołujący”)
wni
ósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wobec treści ogłoszenia o
zamówieniu i treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Odwołujący zarzucił
Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 91 ust. 2 i 2a ustawy Pzp poprzez brak wprowadzenia pozacenowego kryterium
oceny ofert;
2. art. 29 ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo o ruchu
drogowym poprzez opisanie przedmiotu zamówienia przez wskazanie wymogu
uzyskania przez wykonawcę zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na
używanie pojazdów samochodowych jako uprzywilejowanych w odniesieniu do pojazdu
typu VAN do przewozów pacjentów dializowanych nie wymagających opieki medycznej
oraz sprzętu medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów
stosowanych w procesie leczenia, a kierowca tego pojazdu ma posiadać zezwolenie do
kierowania pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym, choć w odniesieniu do tych
przewozów, zezwolenie takie nie może zostać wydane ze względu na brak używania
takich pojazdów w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego, co ogranicza krąg
wykonawców mogących zrealizować zamówienie i w konsekwencji Zamawiający utrudnia
uc
zciwą konkurencję.

3. art. 29 ust. 1 i 2, art. 2 pkt 13 w zw. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
przez nadużycie pozycji
dominującej Zamawiającego jako organizatora przetargu i wskazanie w opisie
przedmiotu zamówienia - załącznik nr 1a do SIWZ, iż pojazdy oraz zespoły wyjazdowe
Wykonawcy w
trakcie wykonywania usług muszą pozostawać w wyłącznej dyspozycji
Zamawiającego i pozostawać w gotowości do świadczenia usługi, a wynagrodzenie za
zmniejszony lub zwiększony zakres usługi przez Zamawiającego nie będzie
przysługiwało Wykonawcy, przy jednoczesnym wskazaniu, że wykonawcy przysługuje
wynagrodzenie jedynie za ilość przejechanych kilometrów, ilość wykonanych zleceń,
czas pracy zespołu wyjazdowego, co narusza zasadę odpłatności zamówień publicznych
w ten sposób, że wykonawca pozostający w gotowości ponosi koszty zespołu
transportowego, kosztów transportów pacjenta, bez otrzymania za nie wynagrodzenia, co
utrudnia Odwołującemu złożenie oferty i ma wpływa na wynik postępowania.
4. art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ustawy Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1 i 2 ustawy
o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych poprzez
opisanie przedmiotu zamówienia w sposób nieprecyzyjny, nie wyczerpujący i
utrudniający uczciwą konkurencję, a to poprzez wskazanie w opisie przedmiotu
zamówienia - załącznik nr 1a SIWZ, że pojazdy typu A2 i B zgodne z normą PN-EN 1789
mają spełniać wymagania do przewozu sztucznej nerki, co narusza normę PN-EN 1789,
gdyż ambulans drogowy A2 i B skonstruowany i wyposażony jest do transportu pacjenta
a nie sztucznej nerki,
co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez
Odwołującego, a złożone oferty mogą się okazać nieporównywalne, gdyż Zamawiający
nie uwzględnił wszystkich wymagań i okoliczności mogących mieć wpływ na
sporządzenie oferty, co ma wpływ na wynik postępowania.
5. art. 29 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z art. 7 Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1 i 2 ustawy o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, poprzez
opisanie przedmiotu zamówienia w sposób nieprecyzyjny, nie wyczerpujący i
utrudniający uczciwą konkurencję, a to poprzez brak wskazania w opisie przedmiotu
zamówienia - załącznik 1a do SIWZ, że transport pacjentów dializowanych:
 na wózkach zostanie wykonany pojazdami posiadającymi homologację transportu
osób niepełnosprawnych
 w pozycji leżącej zostanie wykonany pojazdami zgodnymi z normą PN-EN 1789 i do
tego przeznaczonym tj.
spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone
w
Polskich Normach przenoszących europejskie normy,
co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez Odwołującego, porównywalnej
oferty z innymi ofertami, gdyż oferenci mogą zaoferować i skalkulować w cenie, różną
ilość pojazdów nie przeznaczonych do transportu pacjentów w pozycji leżącej i na wózku,
co ma wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić do wyboru przez

Zamawiającego oferty wykonawcy, który nie będzie w stanie zrealizować zamówienia
gdyż nie posiada pojazdu do transportu osób w pozycji leżącej i na wózku inwalidzkim
oraz nie posiada wystarczającej ilości pojazdów.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. o
dnośnie zarzutu nr 1:
1)
Zmianę punktu II.2.5 w sekcji II ogłoszenia o zamówieniu i wprowadzenie pozacenowego
kryterium oceny ofert o wadze co najmniej 40 %, na przykład poprzez wprowadzenie
następujących kryteriów oceny ofert i ich wagi: cena - 60 % i rok produkcji pojazdów
40%.
2)
Zmianę rozdziału 13 SIWZ: Kryteria oceny ofert, ich znaczenie oraz sposób oceny ofert,
poprzez wprowadzenie obok kryterium ceny innego kryterium odnoszącego się do
przedmiotu zamówienia na przykład poprzez zastosowania poniżej przyjętego
rozwiązania:
„Oferty będą oceniane według następujących kryteriów:
1. Cena
– waga 60%;
2.
Rok produkcji pojazdów – waga 40%.
Ad. 1 Kryterium „Cena”
Liczba punktów = (A (min)/A (i) ) * 100 *waga, gdzie:
A (min) -
najniższa cena spośród wszystkich ofert ocenianych
Sposób oceny ofert
A (i) - cena podana w ofercie ocenianej
Ad 2. Kryterium „Rok produkcji pojazdów” - będzie oceniana na podstawie załącznika do
SIWZ, który Wykonawca jest zobowiązany dołączyć do oferty. W kryterium "Rok produkcji
pojazdów" pojazd podlega ocenie według poniższej punktacji:
Rok produkcji pojazdy od 2015 rok
– 10 pkt
Rok produkcji pojazdu poniżej 2015 r. – 0 pkt.
Ocena ostateczna dla kryterium 2 jest obliczana wg wzoru:
Liczba punktów = ( B(max)/B(i)) * 100 *waga gdzie:
B (max) -
max liczba uzyskanych punktów spośród wszystkich ocenianych ofert
B (i) -
liczba punktów uzyskanych przez oferenta
Za ofertę najkorzystniejszą złożoną w rantach tego przetargu zostanie uznana
oferta,
która uzyska największą liczbę punktów za kryterium 1 i 2.”
2. o
dnośnie zarzutu nr 2:
1)
dokonanie zmiany w rozdziale IV pkt 1 lit. b opisu przedmiotu
zamówienia - załącznik 1a do SIWZ, poprzez usunięcie zapisu „posiadającego
zezwolenie wyda
ne przez właściwy organ na używanie jako pojazdu uprzywilejowanego

w ruchu drogowym zgodnie z
obowiązującymi przepisami”,
2)
dokonanie zmiany w rozdziale V pkt 2 lit. b opisu przedmiotu
zamówienia - załącznik la do SIWZ, poprzez jego usunięcie.
3.
o
dnośnie zarzutu nr 3:
1)
dokonanie zmiany we wzorze umowy -
załącznik nr 3 do SIWZ, poprzez
doprecyzowanie
wzoru umowy na przykład poprzez wprowadzenie wynagrodzenia
miesięcznego dla wykonawcy za gotowość do wykonania transportów w postaci stawki
ryczałtowej dla poszczególnych typów pojazdów
2)
dokonanie zmiany w arkuszu cenowym -
załącznik nr 1 do SIWZ,
poprzez doprecyzowanie opisu na przykład wynagrodzenia miesięcznego dla
wykonawcy za gotowość do wykonania transportu w postaci stawki ryczałtowej dla
poszczególnych typów pojazdów,
3)
dokonanie zmiany opisu przedmiotu zamówienia- załącznik nr la do
SIWZ, poprzez usunięcie pkt 25 i 26 z rozdziału VI opisu przedmiotu zamówienia.
4.
o
dnośnie zarzutu nr 4:
1)
dokonanie zmiany w § 4 wzoru umowy - załącznik nr 3 do SIWZ,
poprzez usunięcie zapisu: „spełniającego równocześnie warunki do przewozu aparatury
medycznej, w tym tzw. „sztucznej nerki”,
2)
dokonanie zmiany w rozdziale III opisu przedmiotu zamówienia -
załącznik nr la do SIWZ, poprzez usunięcie zapisu: „spełniającego równocześnie warunki
do przewozu aparatury medycznej, w tym tzw. „sztucznej nerki”,
3)
dokonanie zmiany w rozdziale IV pkt 1
a opisu przedmiotu zamówienia -
załącznik nr 1a do SIWZ, poprzez usunięcie zapisu: „oraz spełniających wymagania do
przewozu sztucznej nerki o wymiarach: -
głębokość 75 cm,- szerokość 55 cm,- wysokość
165 cm,".
5.
o
dnośnie zarzutu nr 5 – dokonania zmiany opisu przedmiotu
zamówienia – załącznik 1a do SIWZ:
1)
poprzez doprecyzowanie opisu
przedmiotu
zamówienia
i
wprowadzenie
zapisów dotyczącego wymogu transportu pacjentów dializowanych na
wózkach inwalidzkich pojazdami posiadającymi homologację do przewozu osób
niepełnosprawnych, z podaniem ilości wymaganych pojazdów do realizacji
przedmiotowego zamówienia;
2)
Poprzez doprecyzowanie opisu
przedmiotu
zamówienia i
wprowadzenie zapisu d
otyczącego wymogu transportu pacjentów w pozycji leżącej
pojazdami wraz z
wyposażeniem, zgodnymi z normą PN-EN 1789, z podaniem typu
pojazdu i ilością wymaganych pojazdów do realizacji przedmiotowego zamówienia;

3)
Poprzez doprecyzowanie opisu
przedmiotu
zamówienia
i
wprowadzenie zapisu
dotyczącego podania ilości pojazdów wymaganych do transportu
pacjentów dializowanych mogących poruszać się samodzielnie;
4)
poprzez usunięcie z rozdziału IV pkt 2 opisu przedmiotu zamówienia
zapisu:
„Wykonawca zobowiązuje się do realizacji przewozów pacjentów dializowanych
samochodami w ilości wystarczającej do realizacji usługi z zastrzeżeniem, że
Zamawiający nie określa ilości pojazdów niezbędnych do realizacji usługi. Pozostaje to
w gestii Wykonawcy, który winien zrealizować usługę prawidłowo, rzetelnie i w
określonym czasie.”
Odwołujący w piśmie z dnia 21 grudnia 2020 r.. zmodyfikował żądanie w zakresie
zarzutu nr 1 odwołania w kwestii punktacji w kryterium „Rok produkcji pojazdów” proponując
następującą:
Rok produkcji pojazdu
2020 i powyżej – 40 pkt
Rok produkcji pojazdu od 2018 do 2019 - 20 pkt
Rok produkcji pojazdu od 2016 do 2017
– 10 pkt
Rok produkcji pojazdu j 2015
i poniżej – 0 pkt.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 91 ust. 2 i 2a ustawy Pzp (zarzut nr 1) Odwołujący
wskazał, iż Zamawiający zobowiązany był jako jednostka sektora finansów publicznych
w
ogłoszeniu i SIWZ wprowadzić obok ceny pozacenowe kryterium oceny ofert odnoszące
się do przedmiotu zamówienia o wadze co najmniej 40%. Odwołujący wskazał jako
p
ostulowane wprowadzenie kryterium w zakresie roku produkcji pojazdów.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 53 ust. 1 pkt
12 ustawy Prawo o ruchu drogowym (zarzut nr 2) Odwołujący wskazał, iż zgodnie z ww.
przepisem Prawa o ruchu drogowym
zezwolenie na używanie pojazdu jako
uprzywilejowanego w ruchu lądowym wydawane jest jedynie dla pojazdów służących do
ratowaniu zdrowia lub życia ludzkiego, tymczasem z pkt IV pkt 1 lit. b OPZ wynika, że pojazd
osobowy typu VAN przeznacz
ony jest do przewozów pacjentów nie wymagających opieki
medycznej, a więc pojazd nie służy ratowaniu życia lub zdrowia ludzkiego. W ocenie
Odwołującego Minister nie wyda przedmiotowego zezwolenia do ww. celów dlatego, że nie
są one związane bezpośrednio z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. W tym zakresie
Odwołujący wskazał na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2014 r.
(I OSK 1814/12), wydany
w sprawie, która dotyczyła ubiegania się o przedmiotowe
zezwolenie właśnie dla użycia pojazdów transportu sanitarnego. Powołał się także na
stanowisko Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Mając to na uwadze, zdaniem
Odwołującego, do wykonywania przewozu osób dializowanych pojazdem typu VAN nie jest
konieczne:

1)
wykonywanie przewozu pojazdem posiadającym zezwolenia Ministra
Spraw Wewnętrznych na używanie pojazdów samochodowych jako uprzywilejowanych w
ruchu drogowym w przypadku używania tych pojazdów w związku z ratowaniem życia lub
zdrowia ludzkiego, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997
r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2017 poz. 1260 z późn. zm.);
2)
wykonywanie przewozu przez kierowcę spełniającego wymagania w
stosunku do kierujących pojazdami uprzywilejowanymi, o których mowa w rozdz. 16
ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2017 poz. 978 z późn.
zm.).
Zezwolenie nie może zostać wydane dla pojazdu typu VAN do przewozu pacjentów nie
wymagających opieki medycznej, a w konsekwencji wymaganie Zamawiającego, aby
przewóz osób dializowanych pojazdem typu VAN był wykonywany przez kierowców
spełniających wymagania dotyczące przewozów służących ratowaniu ludzkiego zdrowia i
życia, jest bezpodstawne i nadmiernie ogranicza konkurencję, mając wpływ na wynik
postępowania.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 i 2, art. 2 pkt 13 w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp (zarzut nr 3)
, Odwołujący wskazał m.in. na niezgodny z ustawą wymóg pełnej
dyspozycyjności dla potrzeb Zamawiającego (całodobowego dyżuru pod telefonem
i
dostępności pojazdów), przy jednoczesnym uzależnieniu wynagrodzenia od ilości
faktycznie wykonanych zleceń i braku ustanowienia osobnych zasad wynagrodzenia za
usługę całodobowego dyżuru pod telefonem i dostępności pojazdów. Odwołujący przedstawił
argumentację wskazującą, iż taki sposób ujęcia wynagrodzenia jest niewystarczający
i
prowadzi do wniosku, że wykonawca powinien uwzględnić koszty utrzymywania
w
wyłączności w stawce za jeden przejechany kilometr i godzinę czasu pracy zespołu.
Podniósł także, iż zamówienie publiczne jest odpłatną umową o wykonanie dostaw, usług lub
robót budowlanych, zaś Zamawiający przewiduje obowiązek pozostawania przez
wykonawcę w gotowości do wykonania transportu w ramach opisu przedmiotu zamówienia
stanowiący element zamówienia, bez ustalenia wynagrodzenia. Odwołujący zwrócił także
uwagę, iż wykonawcy nie będzie przysługiwać wynagrodzenie za zmniejszenie zakresu
usług oraz za zwiększenie zakresu usług, co jest niezgodne z regułą odpłatności zamówienia
publicznego, powoduje zlecenie części zamówienia w sposób nieodpłatny i jednocześnie
powoduje konieczność poniesienia przez wykonawcę kosztów pozostawania w gotowości
zespołu transportowego, kosztów transportów pacjenta, bez otrzymania za nie
wynagrodzenia, co utrudnia ponadto
Odwołującemu złożenie oferty.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw.
z art. 161ba ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków

publicznych (zarzut nr 4), Odwołujący powołał się na definicję transportu sanitarnego
zawartą w art. 5 pkt 33a ww. ustawy, dodając, że środki transportu sanitarnego muszą
spełniać wymagania norm – w tym przypadku normy PN-EN 1789. Zgodnie z tą normą
ambulanse drogowe dzielą się na: ambulans do transportu pacjentów (typy Al, A2),
ambulans ratunkowy (typ B) i ruchoma jednostka intensywnej opieki
(typ C) (dowód: norma,
s. 6). Typ A to ambulans do transportu pacjentów, skonstruowany i wyposażony do
transportu pacjentów, co do których nie przewiduje się, że staną się pacjentami w stanie
nagłego zagrożenia zdrowotnego. Typ B to ambulans drogowy skonstruowany i wyposażony
do transportu, podstawowego leczenia i
monitorowania pacjentów. Typ C to ambulans
drogowy skonstruowany i wyposażony do transportu, zaawansowanego leczenia i
monitorowania pacjentów (norma, s. 9). W tym zakresie Odwołujący powołał się także na
komunikat NFZ z dnia 5 lutego 2009 r.,
zgodnie z którym rozróżnia się 3 typy pojazdów
przeznaczonych do transportu pacjentów: A. B oraz C, za normą PN-EN 1789+A2. Wobec,
powyższego transport sztucznej nerki powinien odbywać się innym pojazdem posiadającym
odpowiednia przestrzeń, lecz nie pojazdem spełniającym cechy techniczne i jakościowe oraz
posiadającym wyposażenie określone w Polskich Normach przenoszących europejskie
normy tj. zgodnym z norma PN-EN 1789
. Zdaniem Odwołującego podanie przez
Zamawiającego wymogu transportu sztucznej nerki pojazdem zgodnym z norma PN-EN
1789, stanowi naruszenie tej normy oraz narusza zasadę proporcjonalności, co utrudnia
złożenie Odwołującemu oferty i może mieć wpływ na wynik postępowania.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp w zw. z art. 13 ust. 1
ustawy o systemie oceny zgodności oraz art. 70b ust. 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym
i w zw. z art. 161ba ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (zarzut nr 5), Odwołujący podniósł, iż Zamawiający opisując warunki
stawiane środkom transportu dla transportu pacjentów dializowanych w SIWZ, nie wskazał,
iż pojazdy przewożące pacjentów dializowanych w pozycji leżącej oraz pacjentów na wózku
inwalidzkim muszą być do tego przeznaczone. Odwołujący wskazał na ww. regulacje oraz
norm
ę PN-EN 1789, podnosząc, iż transport pacjentów na dializy w pozycji leżący możliwy
jest jedynie pojazdem do tego przeznaczonym
, spełniającym cechy techniczne i jakościowe
oraz posiadającym wyposażenie określone w ww. normie. OPZ nie precyzuje że transport
pacjentów w pozycji leżącej wymaga pojazdów oraz ich wyposażenia zgodnego z normą PN-
EN 1789, oraz jaki typ i ile pojazdów wymagany jest do wykonania przedmiotowej usługi tj.
A1
czy A2 i w jakiej ilości. Zdaniem Odwołującego w opisie przedmiotu zamówienia znajdują
się określenia, które uniemożliwiają należyte przygotowanie wykonawcy do wykonywania
usługi. Wykonawca musi bowiem mieć wiedzę, iloma pojazdami i jakiego typu mają być
realizowane transporty wymagające przewozu pacjentów w stabilnym stanie zdrowia w

pozycji leżącej. Ponadto Odwołujący podniósł, iż samochód osobowy przystosowany do
przewozu osób niepełnosprawnych zgodnie z definicją kategorii i typów pojazdów
specjalnych jest pojazdem specjalnego przeznaczenia. Pojazd tego typu oznacza pojazd
przeznaczony do wykonywania funkcji, która wymaga specjalnego dostosowania nadwozia
lub posiadania specjalnego wyposażenia. Spełnienie tych wymagań potwierdza się w
procedurze homologacji. Przeprowadzenie badań homologacyjnych na pojazd
przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich wymaga od
producenta spełnienia określonych wymagań. W ocenie Odwołującego Zamawiający
powinien doprecyzować opis przedmiotu zamówienia, i wskazać, iż transport osoby
niepełnosprawnej na wózku inwalidzkim ma zostać wykonany pojazdem do tego
przeznaczonym, posiadającym świadectwo homologacji potwierdzające, iż pojazd jest
przystosow
any do przewozu osób niepełnosprawnych. Brak podania przez Zamawiającego
w opisie przedmiotu zamówienia, ww. wymagań uniemożliwia złożenie Odwołującemu
porównywalnej oferty z innymi ofertami, gdyż oferenci mogą zaoferować i skalkulować w
cenie do tego typu
transportu pojazd nie przeznaczony do przewozu pacjentów na wózku
inwalidzkim, co może mieć wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić
do wyboru przez Zamawiającego oferty wykonawcy, który nie będzie w stanie zrealizować
zamówienia gdyż nie posiada pojazdu do transportu osób w pozycji leżącej i na wózku
inwalidzkim
. Odwołujący podniósł także, iż w rozdziale IV pkt 2 lit. e OPZ Zamawiający nie
wskazał, ile pojazdów wymaga do transportu pacjentów na dializy, a zatem dokonał opisu
przedmiotu
zamówienia w sposób nie wyczerpujący.
Zamawiający w dniu 29 grudnia 2020 r. wniósł odpowiedź na odwołanie, w której
wskazał, iż uwzględnia odwołanie w części, tj. w zakresie zarzutów wskazanych w pkt 1, 3 i 5
odwołania. Zamawiający wniósł o oddalenie odwołania – w odniesieniu do zarzutów
uwzględnionych (nr 1, 3 i 5) z uwagi na brak przedmiotu zaskarżenia, a w odniesieniu do
zarzutów nieuwzględnionych (nr 2 i 4) z uwagi na ich bezzasadność. Jednocześnie wniósł
o
nieuwzględnianie zmiany żądania w zakresie zarzutu nr 1 jako dokonanej przez
Odwołującego po terminie.
W zakresie zarzutu nr 1, 3 i 5 Zamawiający w uzasadnieniu odpowiedzi wskazał, iż
uwzględnia odwołanie w tym zakresie. Wskazał także, iż dokonał modyfikacji
kwestionowanych przez Odwołującego postanowień SIWZ oraz wyjaśnił powody
wprowadzonych zmian, a do odpowiedzi na odwołanie załączył dokumenty zamówienia
uwzględniającą modyfikacje.
Odnosząc się do zarzutu nr 2 odwołania Zamawiający wskazał, iż nie uwzględnia
odwołania w tym zakresie i wniósł o oddalenie zarzutu. Zamawiający podniósł, iż przedmiot
zamówienia w zakresie pojazdu typu VAN został precyzyjnie określony i opisany w

załączniku nr 1a do specyfikacji pkt 4. ppkt 1 lit. b). Wyjaśnił, iż wymaga, aby pojazd typu
VAN
posiadał zezwolenie wydane przez właściwy organ na używanie go jako pojazdu
uprzywilejowanego w
ruchu drogowym zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie jest to ze
strony Zamawiającego działanie mające na celu utrudnienie uczciwej konkurencji. Pojazd
używany będzie między innymi do przewozu w trybie pilnym „na ratunek” materiałów
stosowanych w
procesie leczenia w tym krwi i materiałów krwiopochodnych, co zostało
precyzyjnie określone w załączniku nr 1a do specyfikacji. Zamawiający wyjaśnił także, iż
pojazd typu VAN nie jest przeznac
zony do przewozu pacjentów dializowanych. Dodatkowo
Zamawiający wskazał, iż w celu rozwiania zgłoszonych przez Odwołującego wątpliwości w
tym zakresie dokonał uzupełnienia zapisu we wskazanym załączniku nr 1a do Specyfikacji
poprzez dopisanie w części IV w pkt. 1 lit. b) następującej treści: „Pojazd typu VAN nie jest
przeznaczony do przewozu pacjentów dializowanych”.
Odnosząc się do zarzutu nr 4 odwołania Zamawiający wskazał, iż nie uwzględnia
odwołania w tym zakresie i wniósł o oddalenie zarzutu. Zamawiający podniósł, iż norma PN-
EN 1789 w pkt. 4.5.2.2 „wymiary przedziału dla pacjenta w ambulansach drogowych typy A1,
A2 i B” określa wyłącznie minimalne wymiary dotyczące ambulansu typu A2. Zamawiający
wska
zał, że ambulanse typu A2 przeznaczone do realizacji przedmiotowego zamówienia
zostały opisane w sposób zgodny z normą PN-EN 1789, gdyż ich wymiary minimalne
określone w specyfikacji pokrywają się wymiarami określonymi tą normą. W opinii
Zamawiającego żądanie realizowania usługi ambulansem o większych wymiarach nie
narusza wskazanych przez Odwołującego przepisów oraz nie prowadzi do zaburzenia
konkurencji, gdyż tego rodzaju pojazdy są szeroko dostępne na rynku. W celu należytego
zabezpieczenia zdrowia i życia pacjentów, Zamawiający będący jednostką specjalistyczną,
szpitalem wysokoreferencyjnym wymaga w szczególnych przypadkach użycia ambulansu
typu A2 lub typu B do przewozu aparatury medycznej, w tym sztucznej nerki w trybie pilnym
„na ratunek życia”, stąd między innymi konieczność posiadania zabezpieczonego ambulansu
o wymiarach większych niż minimalne, określone normą PN-EN 1789.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron postępowania, na podstawie
zgromadzonego w sprawie
materiału dowodowego oraz oświadczeń i stanowisk Stron
postępowania, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:

Izba ustaliła, iż w terminie wynikającym z art. 185 ust. 2 ustawy Pzp do postępowania
odwoławczego nie przystąpił żaden wykonawca.
Izba stwierdziła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odr
zuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Izba uznała, iż Odwołujący wykazał interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość

poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów
ustawy Pzp, czym wypełnił materialnoprawne przesłanki dopuszczalności odwołania,
o
których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Mając na względzie, iż Odwołujący deklaruje
zainteresowanie przedmiotowym postępowaniem jako podmiot trudniący się usługami
transportu medycznego
, Izba uznała, iż sposób ukształtowania postanowień SIWZ, w tym
opisu przedmiotu zamówienia, może przekładać się na jego sytuację w postępowaniu
i
możliwość złożenia konkurencyjnej oferty, a tym samym Odwołującemu nie sposób
odmówić uprawnienia do wniesienia środka ochrony prawnej w postaci odwołania.
W związku z oświadczeniem złożonym przez Zamawiającego w odpowiedzi na
odwołanie o uwzględnieniu następujących zarzutów:
 zarzut nr 1: naruszenie art. 91 ust. 2 i 2a ustawy Pzp poprzez brak wprowadzenia
pozacenowego kryterium oceny ofert;
 zarzut nr 3: naruszenie art. 29 ust. 1 i 2, art. 2 pkt 13 w zw. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp przez
nadużycie pozycji dominującej Zamawiającego jako organizatora przetargu i wskazanie
w
opisie przedmiotu zamówienia - załącznik nr 1a do SIWZ, iż pojazdy oraz zespoły
wyjazdowe Wykonawcy w
trakcie wykonywania usług muszą pozostawać w wyłącznej
dyspozycji Zamawiającego i pozostawać w gotowości do świadczenia usługi,
a
wynagrodzenie za zmniejszony lub zwiększony zakres usługi przez Zamawiającego nie
będzie przysługiwało Wykonawcy, przy jednoczesnym wskazaniu, że wykonawcy
przysługuje wynagrodzenie jedynie za ilość przejechanych kilometrów, ilość wykonanych
zleceń, czas pracy zespołu wyjazdowego, co narusza zasadę odpłatności zamówień
publ
icznych w ten sposób, że wykonawca pozostający w gotowości ponosi koszty
zespołu transportowego, kosztów transportów pacjenta, bez otrzymania za nie
wynagrodzenia, co utrudnia Odwołującemu złożenie oferty i ma wpływa na wynik
postępowania;
 zarzut nr 5: naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z art. 7 Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1
i
2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób nieprecyzyjny, nie wyczerpujący
i
utrudniający uczciwą konkurencję, a to poprzez brak wskazania w opisie przedmiotu
zamówienia - załącznik 1a do SIWZ, że transport pacjentów dializowanych:
 na wózkach zostanie wykonany pojazdami posiadającymi homologację transportu
osób niepełnosprawnych
 w pozycji leżącej zostanie wykonany pojazdami zgodnymi z normą PN-EN 1789 i do
tego przeznaczonym tj.
spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone
w
Polskich Normach przenoszących europejskie normy,

co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez Odwołującego, porównywalnej
oferty z innymi ofertami, gdyż oferenci mogą zaoferować i skalkulować w cenie, różną
ilość pojazdów nie przeznaczonych do transportu pacjentów w pozycji leżącej i na wózku,
co ma wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić do wyboru przez
Zamawiającego oferty wykonawcy, który nie będzie w stanie zrealizować zamówienia
gdyż nie posiada pojazdu do transportu osób w pozycji leżącej i na wózku inwalidzkim
oraz nie posiada wystarczającej ilości pojazdów;
oraz brakiem
przystąpień do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego, Izba
umorzyła postępowanie odwoławcze w części dot. ww. zarzutów, co znalazło
odzwierciedlenie w punkcie 1 sentencji wyroku.
W konsekwencji Izba skierowała odwołanie
do rozpoznania na rozprawie w
części obejmującej zarzuty oznaczone nr 2 i 4 odwołania,
które nie zostały przez Zamawiającego uwzględnione.
Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z dokumentacji postępowania o udzielenie
zamówienia przekazanej przez Zamawiającego, w szczególności specyfikacji istotnych
warunków zamówienia i jej modyfikacji. Skład orzekający Izby wziął pod uwagę również
stanowiska i
oświadczenia Stron złożone w pismach procesowych (odwołanie, odpowiedź na
odwołanie) oraz przez Odwołującego ustnie do protokołu posiedzenia i rozprawy w dniu 30
grudnia 2020 r
. Ponadto Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z dokumentów
przedstawionych przez
Odwołującego na rozprawie, tj. odpisów wyroków Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2018 r. VII SA/Wa 2233/18 i z dnia
15 maja 2018 r. o sygn. akt VII Sa/Wa 2481/18 wydanych w sprawach ze skargi
Odwołującego (zarzut nr 2 odwołania) oraz normy PN-EN 1789+A2 (zarzut nr 4 odwołania).
Izba ustaliła, co następuje:
Na podstawie dokumentacji postępowania przekazanej przez Zamawiającego, Izba
ustaliła, iż ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień
Publicznych z dnia 1 grudnia 2020 r. pod numerem 2020/S 234-577829. W tym samym dniu
Zamawiający zamieścił na stronie internetowej dokumenty zamówienia, w tym SIWZ.
W zakresie podlegającym rozpoznaniu na rozprawie izba ustaliła ponadto, co
następuje.
Zgodnie z pkt 3.1 SIWZ przedmiotem zamówienia jest kompleksowe całodobowe
wykonywanie usług polegających na przewożeniu transportem medycznym pacjentów
Sz
pitala Uniwersyteckiego w Krakowie wraz z personelem medycznym, sprzętu
medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w
procesie leczenia, także przewozów wykonywanych na hasło „przeszczepy” oraz usług
polegających na przewożeniu pacjentów dializowanych do Stacji Hemodializ i ze Stacji

Hemodializ zlokalizowanej w Krakowie przy ul. Macieja Jakubowskiego 2.
Zamawiający
zawarł szczegółowy opis przedmiotu zamówienia w załączniku nr 1a do SIWZ (Opis
przedmiotu zamówienia wraz z załącznikami) oraz nr 1 (arkusz cenowy).
W pkt III.1 lit. a, w pkt III.2 lit. a i b oraz w pkt III.4 lit. b
OPZ Zamawiający wskazał
godziny wykonywania usług dla ambulansu typu A2 pozostającego w gotowości i w systemie
dyżurowym oraz dla ambulansu typu B w systemie dyżurowym, spełniających równocześnie
warunki do przewozu aparatury medycznej, w tym tzw. „sztucznej nerki”. Analogiczne
postanowienia zawarto w § 4 wzoru umowy stanowiącego załącznik do SIWZ.
Zgodnie z pkt IV.1 lit. a i b OPZ wykonawca zobo
wiązuje się do realizacji usługi przy
użyciu co najmniej 7 ambulansów typu A2 obsługiwanych przez ratowników, 2 ambulansów
typu B obsługiwanych przez ratowników medycznych i pojazdu osobowego typu VAN
obsługiwanego przez ratownika w tym:
a) co najmniej 4 ambu
lansów typu A2 oraz 2 ambulansów typu B posiadających zezwolenie
wydane przez właściwy organ na używanie jako pojazdu uprzywilejowanego w ruchu
drogowym zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz spełniających wymagania do
przewozu sztucznej nerki o wymiarach:
głębokość 75 cm, szerokość 55 cm, wysokość
165 cm,
b) pojazdu osobowego typu VAN
posiadającego zezwolenie wydane przez właściwy organ
na używanie pojazdu jako uprzywilejowanego w ruchu drogowym zgodnie
z
obowiązującymi przepisami przeznaczonego do przewozów pacjentów nie
wymagających opieki medycznej oraz sprzętu medycznego, materiałów do badań,
wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w procesie leczenia,
wyposażonego w pokrowce łatwo zmywalne.
Ponadto z
godnie z pkt V.2 lit. b OPZ Zamawiający wymagał, aby przez cały okres
obowiązywania umowy kierowca pojazdu typu VAN zobowiązany był posiadać zezwolenie
do kierowania pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym.
Zamawiający w dniu 29 grudnia 2020 r., po analizie zarzutów odwołania, zmodyfikował
treść SIWZ, wprowadzając m.in. zmianę w pkt IV.1 lit. b OPZ poprzez dodanie do
istniejącego brzmienia sformułowania: „Pojazd typu VAN nie jest przeznaczony do przewozu
pacjentów dializowanych.”
Izba zważyła, co następuje:
Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, poczynione ustalenia
faktyczne oraz
orzekając w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba stwierdziła, iż
odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Izby nie potwierdził się zarzut nr 2 odwołania, tj. zarzut naruszenia art. 29
ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez
opisanie przedmiotu zamówienia przez wskazanie wymogu uzyskania przez wykonawcę
zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na używanie pojazdów
samocho
dowych jako uprzywilejowanych w odniesieniu do pojazdu typu VAN do przewozów
pacjentów dializowanych nie wymagających opieki medycznej oraz sprzętu medycznego,
materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w procesie
leczenia, a k
ierowca tego pojazdu ma posiadać zezwolenie do kierowania pojazdem
uprzywilejowanym w ruchu drogowym, choć w odniesieniu do tych przewozów, zezwolenie
takie nie może zostać wydane ze względu na brak używania takich pojazdów w związku z
ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego, co ogranicza krąg wykonawców mogących
zrealizować zamówienie i w konsekwencji Zamawiający utrudnia uczciwą konkurencję.
Odwołujący postawił zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 i 3 ustawy Pzp, przy czym
stwierdzić należy, że ust. 3 omawianego przepisu nie koresponduje z treścią zarzutu.
Zgodnie z art. 29 ust. 3 przedmiotu zamówienia nie można opisywać przez wskazanie
znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, źródła lub szczególnego procesu, który
charakteryzuje produkty lub usługi dostarczane przez konkretnego wykonawcę, jeżeli
mogłoby to doprowadzić do uprzywilejowania lub wyeliminowania niektórych wykonawców
lub produktów, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia i
zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych
określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy "lub równoważny”. Zamawiający nie
wskazał w treści pkt IV.1 lit. b OPZ żadnych znaków towarowych, patentów, pochodzenia,
źródła lub szczególnego procesu, który miałby charakteryzować usługi konkretnego
wykonawcy. Odwołujący w treści odwołania (ani w petitum ani w uzasadnieniu) nie
przedstawił zaś jakiejkolwiek argumentacji mającej referować do tego przepisu.
Mając to na względzie przedmiotowy zarzut należało rozpatrywać pod kątem
naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, zgodnie z którym przedmiotu zamówienia nie można
opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję oraz z uwzględnieniem
okoliczności wynikających z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym
(t.j. Dz. U. z 2020 poz. 110 ze zm.), który stanowi, że pojazdem
uprzywilejowanym w ruchu drogowym może być pojazd samochodowy jednostki
niewymienionej w pkt 1-
11, jeżeli jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia
ludzkiego - na podstawie zezwolenia
ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Izba wskazuje, iż sporządzenie opisu przedmiotu zamówienia jest jedną
z
najważniejszych czynności związanych z przygotowaniem postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego. Czynność ta stanowi obowiązek Zamawiającego, ale jednocześnie

jego uprawnienie, bowiem odzwierciedla rzeczywiste potrzeby Zamawiającego w danym
postępowaniu. To Zamawiający ma prawo, wyznaczając cel, jaki zamierza zrealizować, tak
określić przedmiot zamówienia, aby opisać go adekwatnie do wyznaczonego celu,
zachowując jednocześnie obiektywizm i precyzję w formułowaniu swoich potrzeb.
Zamawiający zobowiązany jest ponadto respektować art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, który
zakazuje
dokonywania opisu przedmiotu zamówienia w sposób dyskryminujący, przy czym
podkreślenia wymaga, że powyższa norma nie może być równoważona z obowiązkiem
wyeliminowania z opisu przedmiotu zamówienia uzasadnionych wymagań, które dla
wykonawcy mogą stanowić źródło ewentualnych niedogodności czy potrzeby reorganizacji
swojej pracy bądź stworzenia nowych rozwiązań dostosowanych do realizacji konkretnego
zamówienia (podobnie m.in. wyrok KIO z 28 stycznia 2019 r., KIO 26/19, wyrok KIO z dnia
22 lipca 2019 r., sygn. akt KIO 1271/19).
Nadmienić ponadto należy, iż zarówno z przepisów prawa, jak i z orzecznictwa Izby
i
sądów powszechnych jednoznacznie wynika, że zarzut musi być skonkretyzowany.
Kluczowe znaczenie ma przede wszystkim podanie w treści odwołania wyczerpującego
uzasadnienia faktycznego zawiera
jącego argumentację pozwalającą na ocenę poprawności
zachowań zamawiającego, które kwestionuje we wniesionym odwołaniu odwołujący (por
m.in. wyrok Izby z dnia 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt KIO 1613/18). Powyższe ma o tyle
istotne znaczenie, że umożliwia zamawiającemu i uczestnikom postępowania odniesienie się
do kwestionowanych przez o
dwołującego czynności czy zaniechań zamawiającego. Nie
sposób uznać zatem za wystarczające zwrócenie uwagi na istnienie określonego problemu,
czy proste zasygnalizowanie, że pewien wymóg może nie być uzasadniony w
okolicznościach danego przypadku, lecz niezbędne jest przedstawienie argumentacji
potwierdzającej fakt naruszenia przepisów prawa, wykazującej spełnienie wszystkich
przesłanek wskazanych w treści przepisu, którego naruszenie zamawiającemu się zarzuca.
Jest to tym bardziej istotne, że granice rozpoznania sprawy przez KIO są ściśle określone
przez zarzuty odwołania, na co wskazuje art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. Konsekwencją
powyższego jest fakt, iż rozszerzanie podstaw faktycznych zarzutów po upływie terminu na
wniesienie odwołania, na późniejszym etapie postępowania odwoławczego, w szczególności
na rozprawie, stanowi działanie spóźnione, a tak podniesiona argumentacja nie może
stanowić dla Izby podstawy rozstrzygnięcia.
P
owyższe rozważania mają istotne znaczenie dla oceny zasadności zarzutu nr 2
odwołania, którego podstawa faktyczna koncentrowała się wyłącznie na okoliczności, że dla
pojazdu osobowego typu VAN przeznaczonego dla przewozu osób dializowanych nie będzie
możliwe uzyskanie zezwolenia na używanie go jako uprzywilejowanego. Odwołujący
w
uzasadnieniu zarzutu akcentował jedynie kwestię przewozu tym pojazdem osób na dializy

jako osób nie wymagających opieki medycznej, na co wskazują zawarte na str. 8 odwołania
stwierdzenia
, takie jak: „wobec powyższego do wykonywania przewozu osób dializowanych
pojazdem typu VAN nie jest konieczne (…)”, czy też „(…) a w konsekwencji wymaganie
Zamawiającego, aby przewóz osób dializowanych pojazdem typu VAN był wykonywany
przez kierowców spełniających wymagania dotyczące przewozów służących ratowaniu
lu
dzkiego zdrowia i życia jest bezpodstawny”. Jednocześnie, poza przywołaniem brzmienia
pkt IV.1 lit b) OPZ,
Odwołujący w uzasadnienia odwołania w ogóle nie odniósł się do innych
niż przewóz osób dializowanych sytuacji objętych treścią tego postanowienia, w tym
przewozu pojazdem typu VAN
sprzętu medycznego, materiałów do badań, wyników tych
badań czy innych materiałów stosowanych w procesie leczenia. Odwołujący nie przedstawił
jakiejkolwiek
analizy pod kątem możliwości uzyskania wymaganego zezwolenia dla pojazdu
typu VAN dedykowanego tego rodzaju przewozom, nie
omówił ich potencjalnego związku z
ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Argumentacja odwołania sprowadzała się li tylko do
wskazan
ia, że zezwolenie nie może zostać wydane dla pojazdu typu VAN przeznaczonego
do przewozu osób dializowanych, niewymagających opieki medycznej oraz odesłania do
orzecznictwa sądowego i stanowiska MSW.
Ukształtowanie podstaw faktycznych zarzutu w ten sposób spowodowało, że
przedmiotowe postanowienie mogło zostać zweryfikowane przez Izbę wyłącznie w zakresie
odnoszącym się transportu pacjentów dializowanych. Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 191
ust. 2 ustawy Pzp
wydając wyrok, Izba bierze za podstawę stan rzeczy ustalony w toku
postępowania, Izba orzekając uwzględniła okoliczność, iż po wniesieniu odwołania doszło do
modyfikacji treści SIWZ. Zamawiający w ramach tych modyfikacji doprecyzował brzmienie
pkt IV.1 lit b) OPZ
wskazując jednoznacznie, że pojazd typu VAN nie będzie przeznaczony
do przewozu pacjentów dializowanych. Tym samym argumentacja przedstawiona jako
uzasadnienie zarzutu nr 2 w świetle dokonanej zmiany OPZ zdezaktualizowała się, co
powoduje, że zarzut stał się bezprzedmiotowy.
Izba za chybion
e uznała stanowisko Odwołującego, który podnosił na rozprawie, iż
wprowadzona w OPZ zmiana
nic nie rozjaśnia, ponieważ zasadnicza treść OPZ w tym
zakresie się nie zmieniła. Owszem, pkt IV.1 lit b) OPZ w zdecydowanej części zachował
dotychczasowe
brzmienie,
niemniej
wprowadzona
modyfikacja
m
iała znaczenie
z
perspektywy rozstrzygnięcia odwołania, ponieważ podstawa faktyczna zarzutu nr 2
sprowadzała się wyłącznie do kwestii przewozu pacjentów dializowanych. Postępowanie
odwoławcze jest postępowaniem kontradyktoryjnym, a jego wynik w zasadniczej mierze
zależy od inicjatywy stron postępowania. Izba jedynie dokonuje oceny argumentacji
prezentowanej w ramach
postępowania oraz dowodów składanych na jej poparcie.
Rozszerzanie podstaw faktycznych zarzutu ponad te wska
zanie w odwołaniu nie jest

dopuszczalne, gdyż prowadziłoby do obejścia przepisów statuujących terminy na wniesienie
odwołań. Z tego względu Izba za spóźnioną uznała prezentowaną na rozprawie
argumentację odnoszącą się do innych niż transport osób dializowanych przypadków
wymienionych w pkt IV.1 lit b) OPZ
, w tym okoliczności, że zezwolenie na używanie pojazdu
jako uprzywilejowanego mogłoby zostać wydane wyłącznie do transportu krwi na cito.
W
konsekwencji za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia - jako odnoszące się do przypadku
nieobjętego zakresem zarzutu - Izba uznała dowody w postaci zapadłych w sprawach ze
skargi Odwołującego wyroków WSA, które referowały do kwestii uzyskania zezwolenia dla
pojazdu
używanego do transportu krwi. Uzupełniająco Izba zauważa, iż to, że argumentacja
odwołania koncentrowała się jedynie na transporcie pacjentów dializowanych odzwierciedla
udzielona przez Zamawiającego w tym zakresie odpowiedź na odwołanie - Zamawiający
odpierając zarzut do tej właśnie kwestii referował i w tym zakresie wprowadził zmiany
doprecyzowujące OPZ. Sytuacja ta pokazuje jak duże znaczenie z perspektywy możliwości
odniesienia
się przez pozostałe strony i uczestników postępowania do kwestionowanych
czynności, ma wyczerpujące przedstawienie w treści odwołania podstaw faktycznych
zarzutów.
Za niewykazany Izba uznała zarzut nr 4, tj. zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw.
z art. 7 ustawy Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1 i 2 ustawy o
świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób
nieprecyzyjny, nie wyczerpujący i utrudniający uczciwą konkurencję, a to poprzez wskazanie
w opisie przedmiotu zamówienia, że pojazdy typu A2 i B zgodne z normą PN-EN 1789 mają
spełniać wymagania do przewozu „sztucznej nerki”, co narusza normę PN-EN 1789, gdyż
ambulans drogowy A2 i B skonstruowany i wyposażony jest do transportu pacjenta a nie
„sztucznej nerki”, co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez Odwołującego,
a
złożone oferty mogą się okazać nieporównywalne, gdyż Zamawiający nie uwzględnił
wszystkich wymagań i okoliczności mogących mieć wpływ na sporządzenie oferty, co ma
wpływ na wynik postępowania.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy Pzp
przedmiot zamówienia opisuje się w sposób
jednoznaczny i wyczer
pujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń,
uwzględniając wszystkie wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na sporządzenie
oferty. Jak stanowi ust. 2, na co wskazano już wcześniej, Przedmiotu zamówienia nie można
opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. Z kolei w myśl art. 7 ust. 1
ustawy Pzp Zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie
zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie
wykonawców oraz zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości. Zgodnie z art. 5
pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych

ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1398 ze zm.) transport sanitarny to
przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do
udzielania
świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.
Zgodnie zaś z art. 161ba ust. 1 transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi
środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Z kolej ust. 2 tego przepisu stanowi, że
środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać cechy techniczne
i
jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy
zharmonizowane.
Bezsporn
e w sprawie było, że normą określającą pojazdy medyczne i ich wyposażenie
jest norma PN-
EN 1789 (normę tę Odwołujący złożył jako dowód), która rozróżnia trzy typy
ambulansów drogowych stosowanych do transportu i sprawowania opieki nad pacjentami
(typ A, B i C).
Bazując wyłącznie na okoliczności, że ww. norma referuje do przewozu
pacjentów, Odwołujący wywiódł tezę, iż transport „sztucznej nerki” powinien odbywać się
innym pojazdem posiadającym odpowiednią przestrzeń, zaś przedmiotowy wymóg stanowi
naruszenie ww. normy oraz narusza zasad
ę proporcjonalności.
W ocenie Izby teza ta jest zbyt daleko idąca i nie została przez Odwołującego
należycie wykazana. Po pierwsze Odwołujący w ogóle nie wyjaśnił dlaczego wymóg, aby
część ambulansów spełniało warunki do przewozu „sztucznej nerki” stanowić miał
naruszenie normy PN-
EN 1789. Odwołujący w szczególności nie wytłumaczył dlaczego z
faktu, że ambulanse omówione w ww. normie z założenia służą do przewozu pacjentów,
miałby wynikać zakaz przewożenia nimi w określonych sytuacjach także niezbędnej
aparatury medycznej.
Okoliczność taka nie wynika z treści przedmiotowej normy. Również
fakt, że norma określa wymagane wymiary przedziału dla pacjenta w poszczególnych typach
ambulansów, nie potwierdza, że nie jest możliwe wyposażenie ambulansu w wymaganą
przez Zamawiającego aparaturę medyczną, przy zachowaniu określonych normą
minimalnych wymiarów przestrzennych oraz innych ustanowionych normą wymagań. Na
okoliczność, że przedmiotowa norma określa jedynie wymagania minimalne zwrócił uwagę
Zamawiający, a Odwołujący stanowiska tego nie kwestionował. Za nieuzasadnione Izba
uznała także powoływanie się przez Odwołującego na pkt 6.5 normy zawierający wykaz
wyposażenia, z treści tego punktu jasno bowiem wynika, że określa on jedynie minimalne
wyposażenie ambulansów. Izba miała ponadto na względzie, iż argumentacja prezentowana
przez Odwołującego była lakoniczna i wybiórcza. Odwołujący twierdząc, że przewóz
urządzenia do hemodializy powinien być dokonywany innym pojazdem, jednocześnie w
o
góle nie wyjaśnił jakiego rodzaju miałby to być pojazd, nie omówił wymagań koniecznych do
przewozu takiej aparatury.
Z kolei odnosząc się do twierdzeń Zamawiającego, iż przewóz
takiej aparatury może mieć miejsce także w trybie pilnym, w celu ratowania życia lub zdrowia

pacjentów, Odwołujący wskazał jedynie, że do takiego transportu powinien być zastosowany
inny pojazd, ponieważ ambulans służy do przewozu pacjentów. Twierdzenia Odwołującego
pozostały gołosłowne, nie zostały poparte ani dowodami, ani szerszą argumentacją. Jedyny
złożony przez Odwołującego dowód (norma PN-EN 1789+A2), jak omówiono powyżej, nie
potwierdzał tez odwołania.
Na kanwie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Izba stwierdziła, iż
Odwołujący nie wykazał, by opis przedmiotu zamówienia w zakresie, do którego odnosił się
zarzut nr 4, narusza
ł art. 29 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący nie powoływał się na
niejednoznaczność czy nieprecyzyjności postanowień OPZ w odniesieniu do wymagań
dotyczących przewozu „sztucznej nerki” – wręcz przeciwnie, ich treść nie budziła
u
Odwołującego wątpliwości interpretacyjnych. Odwołujący nie wskazywał także, aby
przedmiot zamówienia nie uwzględniał wszystkich wymagań i okoliczności mogących mieć
wpływ na sporządzenie oferty. Odwołujący kwestionował jedynie zasadność takiego
rozwiązania z perspektywy utrudnienia konkurencji i zasady proporcjonalności, przy czym
szerszego wywodu w tym zakresie
również nie przedstawił. Jednocześnie Odwołujący nie
za
kwestionował argumentacji Zamawiającego, który wskazywał, że na rynku szeroko
dostępne są ambulanse o większych wymiarach. Zgodnie z art. 190 ust. 1 ustawy Pzp
obowiązkiem Odwołującego jest udowodnienie okoliczności wskazanych w przepisie,
którego naruszenie zarzucane jest Zamawiającemu i nie zmienia tego fakt, że art. 29 ust. 2
ustawy Pzp
wskazuje na możliwość utrudniania konkurencji, a nie utrudnienie konkurencji (a
zatem na prawdopodobieństwo wystąpienia naruszenia konkurencji, a nie konieczność
wystąpienia tego naruszenia). To na Odwołującym spoczywał ciężar wykazania tej
potencjalnej możliwości wystąpienia utrudniania konkurencji, czemu zdaniem Izby
Odwołujący nie sprostał. Jedynie uzupełniająco zauważyć można, że okoliczność, iż
Odwołujący może nie posiadać ambulansów o wymiarach umożliwiających przewóz
wymaganej
przez Zamawiającego aparatury medycznej czy też, że tego rodzaju wymóg
może utrudnić Odwołującemu złożenie oferty, nie stanowi dostatecznej podstawy do
stwierdzenia naruszenia konkurencji
. Rolą środków ochrony prawnej nie jest udogodnienie
warunków przetargu wykonawcom, lecz konwalidacja czynności Zamawiającego
naruszających przepisy ustawy Pzp, a Odwołujący nie wykazał, aby do takiego naruszenia w
przedmiotowym przypadku doszło.
W tym stanie rzeczy
Izba uznała, że odwołanie w zakresie rozpoznanym na rozprawie
podlega oddaleniu i na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku na
podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz
§ 3 pkt 1 Rozporządzenia Prezesa Rady
Mini
strów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od

odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972).

Przewodniczący: ……………………………….………


Wcześniejsze orzeczenia:

Baza orzeczeń KIO - wyszukiwarka

od: do:

Najnowsze orzeczenia

Dodaj swoje pytanie