eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plBaza orzeczeń KIO2018 › Sygn. akt: KIO 1494/18
rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2018-08-13
rok: 2018
sygnatury akt.:

KIO 1494/18

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Agata Mikołajczyk Członkowie: Luiza Łamejko, Małgorzata Matecka Protokolant: Piotr Cegłowski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2018 r. w Warszawie
odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 30 lipca 2018 r. przez odwołującego - Polski
Związek Pracodawców Budownictwa, ul. Kaliska 23 lok. U4, 02-316 Warszawa

w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego – Skarb Państwa – Generalny
Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad,
ul. Wronia 53, 00-874 Warszawa

(prowadzący postępowanie: Generalna Dyrekcja Dróg
Krajowych i Autostrad, Oddział w Krakowie, ul. Mogilska 25, 31-542 Kraków) w trybie
przetargu nieograniczonego dla zadania:
„Rozbudowa drogi krajowej nr 94 na odcinku w
Olkuszu"
– (postępowanie znak O.KR.D-3.2411.5.2018),

przy udziale wykonawc
ów:

1)
Aldesa Construcciones Polska Sp. z o.o., ul. Postępu 18, 02-676 Warszawa,

2)
Strabag Spółka z o.o., ul. Parzniewska 10, 05-800 Pruszków,
3)
Strabag Infrastruktura Południe Spółka z o.o., Wysoka, ul. Lipowa 5a, 52-200 Wrocław,
4)
Porr S.A., ul. Hołubcowa 123, 02-854 Warszawa,
5) BUDIMEX S.A., ul. Stawki 40, 01-040 Warszawa,

6)
Eurovia Polska Spółka z o.o., ul. Szwedzka 5, 55-040 Bielany Wrocławskie -

- z
głaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego,


orzeka:

1.
uwzględnia odwołanie wniesione przez Polski Związek Pracodawców Budownictwa
z siedzibą w Warszawie i nakazuje zamawiającemu dokonanie zmiany postanowień
Subklauzuli 13.8 pkt I Szczególnych Warunków Kontraktu przez wykreślenie
postanowienia: „W związku z wprowadzeniem waloryzacji umownej Strony wyłączają
stosowanie art. 357¹ KC, art. 358¹ § 3 KC, art. 632 § 2 KC.”

2. kosztami postępowania w wysokości 23 600 zł 00 gr (słownie: dwadzieścia trzy tysiące
sześćset złotych i zero groszy) obciąża Zamawiającego - Skarb Państwa – Generalny
Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad,
ul. Wronia 53, 00-874 Warszawa
i:

2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania kwotę 20 000 zł 00 gr (słownie: dwadzieścia
tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego - Polski Związek
Pracodawców Budownictwa, ul. Kaliska 23 lok. U4, 02-316 Warszawa
tytułem wpisu
od odwołania,

2.2.
zasądza od Zamawiającego Skarb Państwa – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i
Autostrad, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, ul. Wronia 53, 00-874
Warszawa
na rzecz
odwołującego - Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa,
ul.
Kaliska
23
lok.
U4,
02-316
Warszawa


k
wotę
w
wysokości
23 600
zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia trzy tysiące sześćset złotych i zero groszy) tytułem
zwrotu kosztów wpisu od odwołania oraz kosztów zastępstwa przed Izbą.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.


Przewodniczący: …………………………….

Członkowie:
…………………………….

…………………………….



Sygn. akt KIO 1494/18
Uzasadnienie

Odwołanie zostało wniesione w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego
prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) [ustawa Pzp],
którego przedmiotem jest: „którego przedmiotem jest zaprojektowanie i wykonanie robót
budowlanych dla zadania: „Rozbudowa drogi krajowej nr 94 na odcinku w Olkuszu”. Numer
referencyjny: O.KR.D-
3.2411.5.2018. Postępowanie zostało wszczęte ogłoszeniem w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej za nr 2018/S 138-314277 z dnia 20/07/2018 przez
Zamawiającego - Skarb Państwa - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad z siedzibą
w Warszawie, a
prowadzącym postępowanie jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i
Autostrad Oddział w Krakowie. Odwołujący - Polski Związek Pracodawców Budownictwa z
siedzibą w Warszawie wniósł odwołanie na treść Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia (SIWZ), w części obejmującej projekt przyszłej umowy w sprawie zamówienia, tj.
Subklau
zuli 13.8 Warunków Szczególnych Kontraktu pkt I Waloryzacja in fine w zakresie
postanowienia: „W związku z wprowadzeniem waloryzacji umownej Strony wytaczają
stosowanie art 357 (1) KC. art. 358 1 § 3 KC. art. 632 § 2 KC”.
Czynności tej zarzucił naruszenie:
1.
art. 357 (1) k.c., art. 358 (1) § 3k.c., art. 632 § 2 k.c. w związku z art. 5, art. 353 (1) k.c.
oraz art. 58 k.c. w zw. z art. 14 i art. 139 ust. 1 Pzp z uwagi na wykorzystanie pozycji
dominującej organizatora przetargu i rażące uprzywilejowanie w treści projektu umowy
pozycji Zamawiającego, wbrew zasadom współżycia społecznego i właściwości stosunku
prawnego, w sposób stanowiący nadużycie prawa, poprzez wyłączenie możliwości
stosowania przepisów będących podstawą do sądowej zmiany umowy,
a w konsekwencji
2. art. 7 ust. 1 Pzp oraz art. 29 ust. 2 Pzp z uwagi na naruszenie zasady zachowania
uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców, a to przez zaniechanie
przygotowania i prowadzenia postępowania z należytą starannością, w sposób
umożliwiający zachowanie uczciwej konkurencji i wypełnienie obowiązków Inwestora
związanych z przygotowaniem postępowania, w szczególności przez przerzucenie na
wykonawcę wszelkich ryzyk związanych z wykonaniem zamówienia,
3.
art. 29 ust. 1 Pzp w zw. z art. 357 (1) k.c., art. 358 (1) k.c., art. 632 § 2 k.c. oraz w zw. z
art. 14 i 139 ust. 1 Pzp z uwagi na dokonanie opisu przedmiotu zamówienia w sposób
niejednoznaczny i niewyczerpujący, bez uwzględnienia wszystkich okoliczności mających
wpływ na sporządzenie oferty, a to przez nałożenie na wykonawcę obowiązku
uwzględnienia w ofercie zdarzeń nieprzewidywalnych i nadzwyczajnych.

Wskazując na te zarzuty wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany warunków przyszłej
umowy poprzez wykreślenie postanowienia: „W związku z wprowadzeniem waloryzacji
umownej Strony wyłączają stosowanie art. 357 (1) KC, art. 358 (1) § 3 KC, art. 632 § 2 KC"

Odwołujący podał, że zgodnie z art. 179 ust. 2 Pzp środki ochrony prawnej wobec ogłoszenia
o zamówieniu oraz specyfikacji istotnych warunków zamówienia przysługują również
organizacjom wp
isanym na listę, o której mowa w art. 154 pkt 5 Pzp. Zgodnie z art. 154 pkt 5
tej ustawy jest organizacją wpisaną dnia 22 lipca 2005 r. przez Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych na listę organizacji uprawnionych do wnoszenia środków ochrony prawnej (nr
dec
yzji: LO/2963/05). W przypadku Odwołującego interes w uzyskaniu zamówienia,
poniesienie szkody oraz możliwość jej poniesienia w wyniku naruszenia przez
Zamawiającego przepisów Pzp nie stanowią przesłanki wniesienia odwołania.

W uzasadnieniu zarzutów podniósł, że kwestionowanym w odwołaniu postanowieniem
projektu umowy Zamawiający usiłuje wyłączyć możliwość stosowania przepisów art. 357 1
k.c. art. 358 1 k.c., art. 632 § 2 k.c. w ramach stosunku zobowiązaniowego, jaki zostanie
nawiązany w wyniku rozstrzygnięcia niniejszego postępowania. Przepisy te stanowią
podstawę żądania sądowej zmiany treści tego stosunku w nadzwyczajnych, niemożliwych do
przewidzenia sytuacjach. I tak:
(1)
art. 357 (1) § 1 k.c. stanowi podstawę prawną zmiany sposobu wykonania
zobowiązania, wysokości świadczenia, a nawet rozwiązania umowy w przypadku, gdy z
powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z
nadmiernymi trudnościami albo groziło jednej ze stron rażącą stratą czego strony nie
przewidywały przy zawarciu umowy.
(2) a
rt. 358 (1) § 3 k.c. również dotyczy możliwości zmiany umowy, tyle tylko, że w drodze
zmiany wysokości lub sposobu spełnienia świadczenia pieniężnego i wyłącznie w razie
istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza.
(3) a
rt. 632 § 2 k.c. przewiduje się możliwość zmiany wynagrodzenia ryczałtowego, a nawet
rozwiązania umowy w sytuacji, gdy wykonanie umowy groziłoby wykonawcy rażącą
stratą Również i w tym przypadku podstawą zmiany może być nieprzewidywalna zmiana
stosunków.
We wszystkich trzech wskazany
ch przepisach chodzi o zmianę umowy, której dokonuje Sąd
w wyroku, poprzedzonym procesem sądowym. Artykuły 357 (1) i 358 (1) k.c, odnoszą się do
wszystkich rodzajów zobowiązań umownych, w tym zobowiązań z umów o roboty
budowlane
, zaś art. 632 § 2 k.c. tylko do umów o dzieło oraz przez odpowiednie stosowanie
do
umów o roboty budowlane. Analizowane przepisy mają charakter wyjątkowy i
nadzwyczajny. O
bowiązkiem stron umowy jest bowiem wykonanie zobowiązania zgodnie z

jego treścią zgodnie z zasadą pacta sunt servanda, w szczególności w ramach umów,
których przedmiotem jest wykonanie zamówienia publicznego. W umowach niepodlegających
ustawie Pzp ewentualna rewizja czy modyfikacja treści zobowiązania jest możliwa, o ile
strony wyrażą na to zgodę. Możliwość taka jest co do zasady wyłączona gdy idzie o umowy o
wykonanie zamówienia publicznego. Zmiana umowy jest ograniczona do sytuacji w niej
przewidzianych. Natomiast przepisy art. 357 (1), 358 (1) k.c. i 632 § 2 k.c. odnoszą się do
sytuacji niemożliwych do przewidzenia. Przepisy regulujące klauzule rebus sic stantibus nie
uchylają obowiązku wykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią. Zgodnie z wyrokiem
Sądu Najwyższego z 16.G5.2007r. (sygn. akt III CSK 452/06) klauzule te nie są sprzeczne z
zasadą pacta sunt servanda, a stanowią dopełnienie i wzmocnienie tej zasady. Umożliwiają
bowiem uwzględnienie okoliczności zaistniałych po zawarciu umowy, których znaczenie dla
wykonania zobowiązania okazuje się na tyle istotne, że ich pominięcie prowadziłoby do
znacznego i nie
usprawiedliwionego zachwiania równowagi umownej, a tym samym
naruszenia reguł słuszności kontraktowej (Kodeks cywilny. Komentarz, tom III, Zobowiązania
-
część ogólna, pod red. A. Kidyby). Dynamika zmian społecznych, politycznych i
gospodarczych musi znajd
ować wyraz także w odniesieniu do powiązań obligacyjnych. Wola
stron oświadczona w momencie zawierania umowy dotyczy zawsze jakiegoś określonego
stanu stosunków. Gdy stosunki te ulegną zmianie w sposób nadzwyczajny, możliwa powinna
być rewizja postanowień umowy, zmierzająca do zaadaptowania ich do radykalnie
zmienionych okoliczności. Odpowiedzią na tego rodzaju sytuacje stanowią wskazane wyżej
regulacje kodeksowe. Regulacje te mają charakter wyjątkowy, co oznacza obowiązek ścisłej
interpretacji tekstu prawn
ego. W nauce prawa podkreśla się też, że strony zawierające
umowę muszą ponieść „zwykłe ryzyko kontraktowe" jakie wiąże się ze stałymi, normalnymi
zmianami zachodzącymi w stosunkach społeczno- gospodarczych. Przepis art. 357(1) k.c.
powinien znaleźć zastosowanie jedynie wówczas, gdy pewne zjawiska wywołują taką zmianę
stosunków, która nie mieści się już w granicach owego zwykłego ryzyka (A. Olejniczak,
Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, LEX 2014, teza 4 do art.
3571 k.c.). Również w orzecznictwie sądowym podkreśla się wyjątkowość stosowania
klauzuli rebus sic stantibus (art. 357 1 k.c.), jak i przepisów pochodnych, tj. art. 358 1 k.c. czy
art. 632 § 2 k.c. Świadczą o tym użyte przez ustawodawcę sformułowania: „nadzwyczajna
zmian
a stosunków", „nadmierna trudność' lub „rażąca strata przy spełnieniu świadczenia". W
dorobku judykatury wykształcił się pogląd, że nadzwyczajną zmianę stosunków rozumieć
należy taki stan rzeczy, który zdarza się rzadko, a jednocześnie jest niezwykły, niebywały,
wyjątkowy, normalnie niespotykany. Odwołujący stwierdził, że zgodnie z przywołanymi wyżej
regulacjami przesłanką zmiany może być zmiana stosunków, która była niemożliwa do
przewidzenia na etapie nawiązania stosunku zobowiązaniowego. We wszystkich trzech
przepisach chodzi o nieprzewidywalność okoliczności, które wystąpiły po zawarciu umowy.

Zważywszy na sens omawianych regulacji przepis art. 357 (1) k.c. należy stosować dla
usunięcia skutków zdarzeń nieznanych stronom przy zawieraniu umowy, które następnie
doprowadziły do zniweczenia ich kalkulacji, stanowiących podstawę kontraktowania (por. W.
Robaczyński, Sądowa zmiana umowy). Pogląd ten znajdzie zastosowanie również do
pozostałych omawianych regulacji, tj. art. 358 1 k.c. oraz art. 632 § 2 k.c. W kontekście
omawianych przepisów zwrócił szczególną uwagę na to, że zmiana umowy dotyczy
wyłącznie sytuacji niemożliwych do przewidzenia, które spowodowałyby dla zobowiązanego
rażącą stratę, nadmierne trudności. Zastrzec przy tym należy, że okoliczności te dotyczą
wyłącznie sytuacji, gdy spełnienie świadczenia jest ekonomicznie nieracjonalne dla każdego
z rozsądnych uczestników obrotu, a nie tylko dla konkretnego dłużnika. (System prawa
cywilnego, Tom 5 Prawo zobowiązań - cześć ogólna, pod red. Ewy Łętowskiej). Termin
„zmiana stosunków' nie określa zmiany w indywidualnej sytuacji strony zobowiązania (np.
kłopoty finansowe, choroba), ale zmiany w zakresie stosunków społecznych, dotyczące
większej grupy podmiotów, a w szczególności zmiany warunków gospodarczych, o
charakterze powszechnym i niezależne od stron {por. wyrok SN z dnia 7 maja 1993 r., I CR
5/93, LEX nr 374455, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie VIA Ca 166/17 z 14.09.2017r.
LEX 2402381). Istotna zmiana obowiązujących przepisów prawnych może także oznaczać
zmianę stosunków, o których mowa w art. 3571 k.c., chociaż najczęściej będzie następstwem
szczególnych wydarzeń natury gospodarczej lub społeczno-politycznej (E. Gniewek, P.
Machnikowski, Komentarz, 2013, art. 357 (1), nb 10). Omawiane przepisy wymag
ają
powszechności zmiany stosunków i nieprzewidywalności związanego z tym ryzyka,
możliwych do przypisania szerszej grupie. Odwołujący zwrócił uwagę na wyjątkowość
regulacji będących przedmiotem zaskarżenia, co w kontekście specyfiki umów zawieranych
w reżimie zamówień publicznych nabiera szczególnego znaczenia. Ze względu na przepis
art. 144 Pzp umowy te, co do zasady cechuje stałość. Wyłącznie okoliczności przewidziane
w projekcie umowy lub okoliczności przewidziane w art. 144 PZP mogą stanowić podstawę
z
miany umowy. W tym zakresie uprawniony jest pogląd, że właściwością (naturą) stosunków
zobowiązaniowych zawieranych w trybie ustawy PZP jest ich niezmienność. Wykonawca na
etapie kalkulacji oferty przetargowej zobowiązany jest w oparciu o dokonany przez
Za
mawiającego opis przedmiotu zamówienia oszacować swoje wynagrodzenie,
uwzględniając w nim ryzyka związane z realizacją przedmiotu zamówienia. Ryzyka te
odnoszą się do konkretnego zamówienia, opisanego przez Zamawiającego z
uwzględnieniem zasad wynikających z przepisów PZP, w szczególności art. 29 ust. 1 PZP.
Wykonawca przyjmuje więc ryzyko wykonania zamówienia w oparciu o przestawione przez
Zamawiającego na etapie przetargu warunki i okoliczności, możliwe do zidentyfikowania
przez profesjonalistę. Zaskarżonym w odwołaniu postanowieniem umowy Zamawiający
stawia wymóg uwzględnienia w ofercie przetargowej okoliczności, które nie zostały

przewidziane w warunkach umowy, czy opisie przedmiotu zamówienia. Oczekuje tym samym
od wykonawców skalkulowania w ofercie ryzyk niemożliwych do zidentyfikowania na etapie
przygotowania oferty. Jak wyżej wskazano, przepisy art. 357 (1) k.c., 358 (1) k.c. czy 632 § 2
k.c. mają charakter szczególny i wyjątkowy. Stanowią jedynie podstawę zwrócenia się przez
stronę stosunku o dokonanie przez sąd zmiany jego treści. Przesłanką sądowej zmiany
umowy na każdej z omawianych podstaw jest wyjątkowość i nieprzewidywalność. Jeśli więc
Zamawiający wymaga skalkulowania w cenie oferty okoliczności i ryzyk nieprzewidywalnych,
to tym samym pozwala
na składanie ofert o charakterze spekulacyjnym, wbrew zasadom
wyrażonym w przepisach art. 29 - 31 Pzp. Doprowadzi to do założenia w postępowaniu ofert,
które nie będą porównywalne. Każdy rozsądny wykonawca ryzyka ta skalkuluje w odmienny
sposób, opierając się wyłącznie na spekulacjach. W powyższym zakresie zasadny jest więc
zarzut naruszenia przez Zamawiającego w niniejszym postępowaniu swojej pozycji
dominującej i skonstruowania umowy, która narusza wskazane na wstępie przepisy art. 5
k.c., 353 (1) k.c. i
58 k.c. Kwestionowane niniejszym odwołaniem działanie Zamawiającego
wymaga stanowczej krytyki. Odwołujący sprzeciwia się nadużywaniu przez Zamawiającego
swoich uprawnień w zakresie obarczania wykonawców ryzykami niemożliwymi do
zidentyfikowania, a tym samy
m niemożliwymi do skalkulowania w cenie oferty. Wskazując na
orzecznictwo KIO
w zakresie zasady swobody umów w systemie zamówień publicznych,
Odwołujący stwierdził, że co do zasady nie kwestionuje uprawnienia Zamawiającego do
konstruowania warunków przyszłej umowy. Zamawiający ma prawo podmiotowe do
jednostronnego ustalenia warunków umowy, które zabezpieczą jego interes w wykonaniu
przedmiotu zamówienia zgodnie z jego uzasadnionymi potrzebami, jednakże zgodnie z
zasadami obowiązującego porządku prawnego uprawnienie zamawiającego do ustalenia
warunków umowy nie ma charakteru absolutnego, gdyż zamawiający nie może swego prawa
podmiotowego nadużywać. Wskazał na orzecznictwo KIO podnosząc za wyrokiem o sygn.
KIO 409/17, że: „z art. 353 (1) k.c. wynika przyzwolenie na faktyczną nierówność stron
umowy, o ile jest ona objęta ich zgodnym zamiarem. Powoływanie się tylko na wspomnianą
regulację, poparte twierdzeniem o nieprawidłowym, nadmiernie obciążającym wykonawcę,
rozkładzie ryzyk kontraktowych, nie jest wystarczające do ingerencji w treść przyszłej umowy
w sprawie zamówienia publicznego. Odpowiedzią na jednostronne ustalanie przez
zamawiającego rozkładu ryzyk w umowie jest jednostronne uprawnienie wykonawcy do
określenia w ofercie ceny, za którą gotów jest zrealizować zamówienie. Dopóki
postanowienia wzoru umowy zawierają informacje pozwalające wykonawcy skalkulować
wspomniane ryzyka, dopóty brak jest podstaw do interwencji KIO w kształt stosunku
obligacyjnego, jaki zostanie nawiązany w następstwie udzielenia zamówienia publicznego.”
W ocenie Odwołującego, wykonawca ma prawo zapewnić sobie ekwiwalentność świadczenia
zamawiającego przez żądanie wynagrodzenia z tytułu nałożonego na niego ryzyka. W

realiach niniejszej sprawy wykonawca nie ma jednak możliwości skalkulowania w cenie oferty
ryzyk, które w swej istocie mają charakter nieprzewidywalny. Nie istnieją tym samym
podstawy do ujęcia ich w ofercie, chyba, że wyłącznie w oparciu o dowolne spekulacje, które
dla każdego z wykonawców będą inne, a tym samym nieporównywalne. Podkreślił, że
wyłączenie możliwości stosowania klauzul rebus sic stantibus prowadzi w rzeczywistości
także do ograniczenia, a w niektórych przypadkach nawet do pozbawienia wykonawców
prawa do ochrony swoich praw na drodze sądowej. Zgodnie bowiem z treścią przepisów art.
357 (1) k.c. art. 358 (1) k.c., art. 632 § 2 k.c. to Sąd ocenia, czy spełnione są przesłanki do
ich zastosowania. Wyłączenie ww. przepisów stanowi zatem w swej istocie pozbawienie
prawa do sądu. W ocenie Odwołującego, dokonane w niniejszym postępowaniu zastrzeżenie
należy ocenić jako nieskuteczne z punktu widzenia wskazanych wyżej regulacji art. 5 k.c., 58
k.c. i 353 1 k.c. Sposób formułowania warunków umowy przez Zamawiającego podlega
ocenie w kontekście nadużycia prawa {art. 5 k.c.), ograniczeń swobody kontraktowania (353
1 k.c.) a wręcz nieważności czynności prawnej (art. 58 k.c.). W realiach tej sprawy
uprawniony jest zarzut, że Zamawiający nie może czynić ze swego prawa do ustalenia
wzorca umownego użytek, który jest sprzeczny ze społeczno- gospodarczym
przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego (zwłaszcza w sytuacji,
gdy Zamawiający formułuje jednostronnie warunki umowy). Takie działanie, zgodnie z art. 5
k.c. nie powinno być uważane za wykonywanie prawa, a w konsekwencji nie powinno
korzystać z ochrony prawnej. Dodał, że umowne regulacje nie mogą sprzeciwiać się
właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, co wynika
wprost z przepisu art. 353 (1)
k.c. Zasada swobody umów stanowi, że strony zawierające
umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie
sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia
społecznego. Na treść zasad współżycia społecznego składają się elementy etyczne i
socjologiczne, kształtowane przez oceny moralne i społeczne. W niniejszym postępowaniu w
ramach pojęcia zasad współżycia społecznego na szczególną uwagę zasługują zasady
sprawiedliwości kontraktowej, uczciwości kupieckiej, równej pozycji stron umowy. Zasady te
znajdują zastosowanie w umowach wzajemnych, w tym też umowach w sprawie zamówień
publicznych. W ocenie O
dwołującego rażąco nierównomierne obciążenie wykonawcy
ryzykiem kontaktowym należy uznać za niedozwolone na gruncie art. 353 (1) k.c. w ramach
kształtowania stosunków obligacyjnych, czemu rzetelny wykonawca musi się sprzeciwić.
Powyższe implikuje nieważność umowy w sprawie zamówienia publicznego zawierającej
niedozwolone postanowienia, stosownie do treści art. 58 k.c. Dodatkowo wskazał na
naruszenie przez Zamawiającego art. 5 k.c., w myśl którego nie można czynić ze swego
prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego
prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie

uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie może korzystać z ochrony.
Zamawiający wykorzystał swoją pozycję w strukturze zamówień publicznych, narzucając
rażąco niekorzystne dla potencjalnych wykonawców postanowienie umowy, pozbawiając ich
tym samym możliwości sądowej zmiany umowy. Wobec powyższego za zasadny należy
uznać zarzut nadużycia prawa przez Zamawiającego w trakcie tworzenia projektu umowy.
Zaznaczył ponadto (z ostrożności jak podał), że nie stanowi uzasadnienia dla zaskarżonej
czynności wskazanie w warunkach przyszłej umowy postanowień będących podstawą
wprowadzenia zmian umowy ani też możliwość zastosowania waloryzacji wynagrodzenia. Są
to okoliczności przewidziane na etapie kalkulacji oferty przetargowej, tym samym nie mogą
być podstawą żądania zmiany umowy w oparciu o analizowane przepisy art. 357(1) § 1 k.c.,
358 (1) § 3 k.c. i 632 § 2 k.c., które w istocie odnoszą się do sytuacji nieprzewidywalnych.

Odwołujący wniósł o uwzględnienie przedstawionej w niniejszym odwołaniu
argumentacji
, podkreślając, że uwzględnienie zarzutów zapewni wykonawcom ubiegającym
się o zamówienie warunki do kalkulacji ceny ofertowej z poszanowaniem zasad
konkurencyjności, w oparciu o opis przedmiotu zamówienia dający szansę na złożenie
porównywalnych ofert. Podkreślił, że jako organizacja skupiająca przedsiębiorców
realizujących inwestycje z zakresu infrastruktury drogowej i ubiegających się o udzielenie
zamówień publicznych w tym zakresie, widzi w postanowieniu o wyłączeniu stosowania 357
(1)
§ 1 k.c., 358 (1) § 3 k.c. i 632 § 2 k.c. istotne zagrożenie dla branży budowlanej i nie godzi
się na konsekwencje wyłączenia stosowania ww. przepisów kc. Wskazał na orzecznictwo
KIO i pogląd wyrażony w wyrokach KIO 173/18 oraz KIO 1266/18, w wyniku których
Zamawiający został zobowiązany do usunięcia z warunków umowy kwestionowanego zapisu.

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc, że
zarzuty odwołania oraz wnioski Odwołującego nie znajdują uzasadnienia w przedmiotowym
stanie faktycznym, a tym samym nie zasługują na uwzględnienie w żadnym zakresie. W
szczególności podniósł, że w jego w ocenie (…) wyłączenie stosowania przepisów art. 357
(1) k.c., art. 358 (1) 5 3 k.c., art. 632 5 2 k.c. jako ius dispositivum jest prawnie dopuszczalne
— zwłaszcza w sytuacji, gdy zostały wprowadzone postanowienia dotyczące waloryzacji
umownej, które szczegółowo i rozlegle kształtują okoliczności zmiany wynagrodzenia i jako
niekwestionowane są uznane za prawidłowe. W należyty sposób uwzględnia interesy stron
procesu inwestycyjnego, rozkładając pomiędzy nimi ewentualne ryzyko zmian sytuacji na
rynku. Nie stanowi nadużycia prawa, ani tez pozycji dominującej Zamawiającego”.


Zamawiający sprzeciwił się także - w toku posiedzenia - zgłoszonym przystąpieniom
podnosząc brak interesu (jego wykazania) w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony

(Odwołującego – Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa) do której przystąpili
wykonawcy.

Do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego przystąpiło sześciu
wykonawców: (1) Aldesa Construcciones Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, (2)
Strabag spółka z o.o. z siedzibą w Pruszkowie, (3) Strabag Infrastruktura Południe Spółka z
o.o. z siedzibą we Wrocławiu, (4) Porr S.A. z siedzibą w Warszawie, (5) BUDIMEX S.A. z
siedzibą w Warszawie, (6) Eurovia Polska Spółka z o.o. z siedzibą w Bielanach
Wrocławskich - wnosząc o uwzględnienie odwołania. Wykonawcy wskazując na interes w
zgłoszonych przystąpieniach argumentowali to tym, że są przedsiębiorcami działającymi na
rynku budownictwa drogowego i mostowego, i zamierzają złożyć ofertę w niniejszym
postępowaniu. W związku z tym dążą do uzyskania niniejszego zamówienia oraz jego
wykonania w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami oraz postanowieniami opartej na
nich umowy. Zdaniem zgłaszających przystąpienie Zamawiający naruszył zasadę swobody
kontraktowania poprzez ukształtowanie treści subklauzuli 13.8 pkt I „Waloryzacja”
Szczególnych Warunków Kontraktu w sposób wykraczający poza obiektywne potrzeby
Zamawiającego i ochronę interesu publicznego. Podkreślali także, zachowanie interesu
publicznego w realizacji zamówienia nie może polegać na narzucaniu wykonawcy warunków
umownych, które w jednoznaczny sposób uprzywilejowują pozycję Zamawiającego.
Wskazywali ponadto, że modyfikacja treści przyszłego stosunku zobowiązaniowego
d
okonana w subklauzuli 13.8 stanowi ich zdaniem zagrożenie dla interesów wszystkich
wykonawców zamierzających złożyć ofertę w niniejszym postępowaniu.

Izba stwierdziła skuteczność zgłoszonych do postępowania odwoławczego po stronie
Odwołującego przystąpień. W ocenie Izby zgłaszający przystąpienia wykonawcy spełnili
wymagania formalne określone w art. 185 ust. 2 ustawy Pzp. W myśl tego przepisu: „4.
Wykonawca może zgłosić przystąpienie do postępowania odwoławczego w terminie 3 dni od
dnia otrzymania kopii
odwołania, wskazując stronę, do której przystępuje, i interes w
uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony, do której przystępuje. Zgłoszenie przystąpienia
doręcza się Prezesowi Izby w postaci papierowej albo elektronicznej opatrzone
kwalifikowanym podpis
em elektronicznym, a jego kopię przesyła się zamawiającemu oraz
wykonawcy wnoszącemu odwołanie
”. Bezspornym jest spełnienie warunków formalnych, co
do wymaganej przepisem formy i terminu oraz niekwestionowanym było przekazania stronom
kopii przystąpień. Zamawiający poddał w wątpliwość wykazanie przez zgłaszających
przystąpienie interesu w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony (Odwołującego) do
której przystąpili wykonawcy. Izba nie uwzględniła tego zastrzeżenia. Izba mając na uwadze
art. 185 ust.6 Pzp
[„6. Zamawiający lub odwołujący może zgłosić opozycję przeciw

przystąpieniu innego wykonawcy nie później niż do czasu otwarcia rozprawy. Izba
uwzględnia opozycję, jeżeli zgłaszający opozycję uprawdopodobni, że wykonawca nie ma
interesu w uzyskaniu rozstrz
ygnięcia na korzyść strony, do której przystąpił; w przeciwnym
razie Izba oddala opozycję.
”] uznała, że to Zamawiający - wbrew jego twierdzeniu - nie
uprawdopodobnił, że wykonawcy zgłaszający przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie Odwołującego nie mają interesu w uzyskaniu rozstrzygnięcia na jego korzyść.
Przede wszystkim wnoszący odwołanie nie jest wykonawcą działającym w jego
partykularnym interesie, rozumianym w sposób klasyczny, zgodnie z treścią art. 179 ust. 1
ustawy Pzp, lecz organiza
cją działającą w imieniu szerokiego kręgu podmiotów, w tym
przypadku znacznej części rynku przedsiębiorstw budowlanych mogących przystąpić do
realizacji tego konkretnego przedmiotu zamówienia. Po drugie, ustawodawca w art. 185 ust.2
Pzp odmiennie określił interes konieczny do wniesienia odwołania w stosunku do interesu do
zgłoszenia przystąpienia do postępowania odwoławczego. Zgłoszenie przystąpienia do
postępowania odwoławczego zatem nie może być oceniane jedynie przez pryzmat sytuacji
przystępującego w postępowaniu i możliwości uzyskania zamówienia. W tym przypadku tak
rozumiany interes może polegać w szczególności na oczekiwaniu prowadzenia
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w którym przystępujący uczestniczą w
sposób prawidłowy, zgodny z przepisami ustawy. Wnosząca odwołanie w niniejszym
postępowaniu organizacja, w ramach przyznanego ustawą Pzp upoważnienia, działa nie w
interesie własnym, lecz w interesie podmiotów będących uczestnikami rynku wykonawców
budowlanych. W ocenie Izby, zgłaszający przystąpienie mieli interes w tym, aby odwołanie
zostało uwzględnione, gdyż doprowadziłoby to do realizacji podstawowych zasad systemu
zamówień publicznych, których naruszenie wskazywane jest w odwołaniu.

Rozpoznając zarzuty podniesione w odwołaniu Izba stwierdziła, że odwołanie
zasługuje na uwzględnienie.


Odwołującemu przysługuje prawo do skorzystania ze środka ochrony prawnej, gdyż
Polski Związek Pracodawców Budownictwa jest podmiotem, o którym mowa w art. 179 ust. 2
ustawy Pzp i tak jak podał w odwołaniu - zgodnie z art. 154 pkt 5 tej ustawy - jest organizacją
wpisaną przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych na listę organizacji uprawnionych do
wnoszenia środków ochrony prawnej (decyzja z dnia 22/07/2005 nr: LO/2963/05). W ocenie
Izby, wnoszący odwołanie działając w interesie podmiotów będących uczestnikami rynku
wykonawców budowlanych, słusznie odwołał się do klauzul ujętych w treści art. 5 i 353
1

ustawy Kodeks cywilny, jak również powołał się na niedookreśloność opisu przedmiotu
zamówienia związaną z brakiem możliwości oszacowania ryzyk, co w konsekwencji - z uwagi
na wyłączenie możliwości stosowania przepisów będących podstawą do sądowej zmiany

umowy -
uzasadniało zarzut wykorzystania pozycji dominującej Zamawiającego jako
organizatora przetargu i uprzywilejowanie
w sposób stanowiący nadużycie prawa jego
pozycji, wbrew zasadom współżycia społecznego i właściwości stosunku prawnego. To z
kolei uzasadniało zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 Pzp oraz art. 29 ust. 2 Pzp z uwagi na
zaniechanie przygotowani
a i prowadzenia postępowania z należytą starannością, w sposób
umożliwiający zachowanie uczciwej konkurencji i zaniechanie wypełnienia obowiązków
Inwestora związanych z przygotowaniem postępowania, w szczególności przez przerzucenie
na wykonawcę wszelkich ryzyk związanych z wykonaniem zamówienia. Także powyższe
uzasadniało zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 Pzp w zw. z art. 357 (1) k.c., art. 358 (1) k.c., art.
632 § 2 k.c. oraz w zw. z art. 14 i 139 ust. 1 Pzp z uwagi na dokonanie opisu przedmiotu
zamówienia bez uwzględnienia wszystkich okoliczności mających wpływ na sporządzenie
oferty, a to przez nałożenie na wykonawcę obowiązku uwzględnienia w ofercie zdarzeń
nieprzewidywalnych i nadzwyczajnych, a zatem dokonanie opisu
w sposób niejednoznaczny i
niewyczerp
ujący.

Zarzuty podniesione w odwołaniu dotyczą postanowienia w Subklauzuli 13.8 pkt I
Szczególnych Warunków Kontraktu o treści: „W związku z wprowadzeniem waloryzacji
umownej Strony wyłączają stosowanie art. 357¹ KC, art. 358¹ § 3 KC, art. 632 § 2 KC
”.
P
rzepisy, których stosowanie zostało spornym postanowieniem uchylone, dotyczą sytuacji
zaistniałych po powstaniu zobowiązania, których strony nie mogą przewiedzieć na etapie
zawierania umowy, a które mogą się wiązać z wyjątkowymi trudnościami czy rażącą stratą.
Zgodnie z
art. 357¹ KC: „Jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie
świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron
rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu
interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykonania
zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując
umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron, kierując się zasadami
określonymi w zdaniu poprzedzającym
”.
Z kolei zgodnie z art. 358¹ § 3 KC: „W razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza
po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami
współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego,
chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie
”.
Natomiast art. 632
§ 2 KC reguluje możliwość podwyższenia ryczałtu lub rozwiązania
umowy przez sąd: „Jeżeli wskutek zmiany stosunków, której nie można było przewidzieć,
wykonanie dzieła groziłoby przyjmującemu zamówienie rażącą stratą(…)
.

Powołane przepisy przewidują zatem mechanizmy o wyjątkowym charakterze, które
mogą mieć zastosowanie wyłącznie w razie wystąpienia wskazanych w tych przepisach
przesłanek. Znajdą one zastosowanie wyłącznie w przypadku zaistnienia zdarzeń, które w
okolicznościach zawierania umowy, w tym przypadku na etapie sporządzania oferty, nie
mogły być uwzględnione. Wyjątkowość przepisów objętych zarzutami wyłącza jakikolwiek
automatyzm
ich stosowania. Możliwość modyfikacji zawartych zobowiązań każdorazowo jest
weryfikowana przez niezależny organ, jakim jest sąd i to sąd, przy ziszczeniu się opisanych
przesłanek, będzie uprawniony do nadania nowego kształtu stosunkowi prawnemu pomiędzy
stronami.
Z części motywacyjnej Subklazuli 13.8 Warunków Szczególnych Kontraktu pkt I
Waloryzacja in fine
zawierającej sporne postanowienie wynika, że wyłączenie stosowania
wskazanych tam przepisów Kodeksu cywilnego zostało spowodowane wprowadzeniem
waloryzacji umownej
( „W związku z wprowadzeniem waloryzacji umownej Strony wyłączają
stosowanie art. 357
1
KC. art. 358
1

§3 KC. art. 632 § 2 KC
"). Jednakże mechanizmy ujęte w
wyłączonych umownie regulacjach Kodeksu cywilnego są regulacjami wyjątkowymi i
występującymi sporadycznie w stosunku do podstaw wprowadzonej waloryzacji. W tym
przypadku klauzule waloryzacyjne odnoszą się niewątpliwie do zupełnie innej sfery
kontraktowej i nie obejmują okoliczności wskazanych wprost w klauzulach uregulowanych w
treści art. 357
1
k.c., art. 358
1

§ 3 k.c. oraz art. 632 § 2 k.c. Zmiana okoliczności leżąca u
podstaw roszczenia mającego swoje źródło w treści art. art. 357
1
k.c. art. 358
1

k.c., art. 632 §
2 k.c. (nadzwyczajna zmiana stosunków, istotna zmiana siły nabywczej pieniądza lub
niemożliwa do przewidzenia zmiana stosunków) jest każdorazowo oceniana przez sąd
powszechny
przy uwzględnieniu wszelkich towarzyszących jej okoliczności, w tym sąd bada
jakie skutki na przyszłość może przynieść zmiana lub pozostawienie przedmiotowo istotnych
elementów zobowiązania bez zmian. Wyłączenie tych klauzul przerzuca na wykonawców
cały ciężar ryzyka związanego z ewentualnymi nadzwyczajnymi zmianami otoczenia, które
mogą dotyczyć zdarzeń (ekonomicznych, politycznych czy społecznych) niezwykle trudnych
(a w zasadzie niemożliwych) do przewidzenia (nadzwyczajnych). Tym bardziej zachodzi
adekwatna do ich charakteru obiektywna trudność w wycenie ryzyk z nimi związanych. W
ocenie Izby trudność ta ma charakter obiektywny, albowiem trudno założyć, że wykonawcy
są w stanie podołać tej wycenie i ująć to ryzyko w cenie ofertowej. Już tylko z tego powodu
wyłączenie tych klauzul powoduje, że dochodzi do naruszenia art. 29 ust. 1 ustawy Pzp z
uwagi na
przerzucenie na wykonawców obowiązku dookreślenia (przewidzenia) i w
konsekwencji wyceny ekonomicznej świadczeń, które ze swej istoty są niemożliwe do
przewidzenia i wyceny. Gdyby sam Zamawiający dysponował mechanizmem korekcyjnym,
na etapie składania oferty nie zachodziłaby konieczność identyfikacji i wyceny tych
elementów przez wykonawcę - w sposób czysto hipotetyczny i obiektywnie niemożliwy do

wycenienia. Zdaniem
Izby, dyspozytywny charakter przedmiotowych norm, na który zwracał
uwagę Zamawiający, nie uprawnia go do jednostronnego kształtowania zobowiązania w
sposób, który odbiera stronom umowy prawo do obiektywnego, niezależnego uregulowania
przez sąd stosunków między stronami w przypadku zaistnienia wyjątkowych sytuacji,
niemożliwych do przewidzenia w umowie. Działania takiego nie uzasadnia pogląd wyrażany
w
orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych, że zasada swobody umów
w systemie zamówień publicznych doznaje ograniczenia. Ograniczenie to, po stronie
z
amawiającego wiąże się z ograniczeniem możliwości swobodnego wyboru kontrahenta co
jest rekompensowane uprawnieniem
do kształtowania warunków umowy. Z kolei wykonawcy
mają ograniczony wpływ na jej kształt, co mogą rekompensować, w szczególności w cenie
oferty.
Jednakże uprawnienia zamawiającego nie mają charakteru absolutnego i za
nieuprawnione
należy uznać takie ukształtowanie stosunku zobowiązaniowego, które nie
pozwala profesjonalnemu wykonawcy działającemu z należytą starannością na obiektywne
skalkulowanie ryzyk związanych z realizacją umowy oraz wyłącza możliwość sądowej oceny,
czy dane na
dzwyczajne sytuacje zaistniały, a także, czy i w jakim stopniu miały znaczenie dla
prawidłowego wykonania umowy przez wykonawcę. Nie można bowiem przerzucać na jedną
stronę umowy ciężaru poniesienia konsekwencji zaistnienia sytuacji, których strony nie mogły
wcześniej przewidzieć. Wyłączenie z góry dopuszczalności sądowej modyfikacji treści
stosunku prawnego przez Zamawiającego w okolicznościach przedmiotowej sprawy stanowi
nadużycie jego pozycji. Zdaniem Izby, uzasadnienia dla kwestionowanego postanowienia
zmierzającego do wyłączenia uprawnienia do uregulowania przez sąd stosunków pomiędzy
stronami nie może stanowić okoliczność, że Zamawiający w Szczegółowych Warunkach
Kontraktu przewidział szereg okoliczności i uregulował stosunki między stronami w
przypadku ich powstania. W
yłączone klauzule dotyczą bowiem sytuacji nadzwyczajnych,
które nie są możliwe do zidentyfikowania na etapie sporządzania oferty. Istotne znaczenie
ma przy tym okoliczność, że umowne regulacje ustalone przez Zamawiającego określają
grani
ce zobowiązania Zamawiającego w razie zaistnienia opisanych okoliczności. Istotą
przepisów, których obowiązywanie Zamawiający wyłączył spornym postanowieniem, jest
możliwość sądowego ukształtowania wzajemnych zobowiązań stron adekwatnie do
indywidualnie us
talonych okoliczności danego przypadku. Regulacje umowne proponowane
przez Zamawiającego mają zatem inny zakres przedmiotowy, który jest ograniczony w
stosunku do uchylonych klauzul umownych.
Niewątpliwie skalkulowanie w cenie oferty ryzyk,
których na etapie jej składania wykonawca nie jest w stanie obiektywnie określić może
skutkować wzrostem cen za wykonanie danego przedmiotu zamówienia, jak również
nieporównywalnością ofert, albowiem każdy z wykonawców może inaczej ocenić charakter
niemożliwych do zidentyfikowania ryzyk, ich poziom oraz inaczej je skalkulować.

Reasumując Izba stwierdza, że nałożenie na wykonawców obowiązku uwzględnienia
w ofercie zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidywalnych stanowi o niejednoznacznym i
niewyczerpującym opisie przedmiotu zamówienia, dokonanym wbrew dyspozycji art. 29 ust.
1 ustawy Pzp. Przepis ten zobowiązuje bowiem zamawiającego do uwzględnienia w opisie
przedmiotu zamówienia, a więc i w warunkach kontraktu określającego przedmiot i sposób
wykonania zamówienia, wszystkich wymagań i okoliczności mogących mieć wpływ na
sporządzenie oferty. Rezygnacja z przedmiotowych klauzul może również powodować
naruszenie uczciwej konkurencji
. Wyłączenie tych klauzul przerzuca bowiem na
wykonawców – jak już wskazano - cały ciężar ryzyka wyceny ekonomicznej świadczeń, które
ze swej istoty są niemożliwe do przewidzenia i wyceny - związanych z ewentualnymi
nadzwyczajnymi zmianami otoczenia ekonomicznego, politycznego i społecznego. Izba już
w wyroku z dnia 15/02/2018 w zakresie sprawy o sygn. akt KIO 173/1
8 wskazywała, że tylko
w
ykonawcy posiadający znaczne rezerwy finansowe, pozwalające na sfinansowanie
ewentualnych strat powstałych w wyniku zaistnienia niemożliwych do przewidzenia sytuacji,
będą mogli pozwolić sobie na złożenie oferty w takim postępowaniu. Tymczasem, zgodnie z
zasadami zamówień publicznych uregulowanymi w art. 7 ust. 1 i 29 ust. 2 ustawy Pzp, opis
przedmiotu zamówienia powinien umożliwiać wykonawcom jednakowy dostęp do
zamówienia i nie może powodować nieuzasadnionych przeszkód w otwarciu zamówień
publicznych na konkurencję.

Biorąc pod uwagę powyższy stan rzeczy ustalony w toku postępowania, Izba orzekła
jak w sentencji, na podstawie art. 192 ust. 1 w zw. z ust.2
Pzp i nakazała wykreślenie z
Subklazuli 13.8 Warunków Szczególnych Kontraktu pkt I Waloryzacja in fine postanowienia:
„W związku z wprowadzeniem waloryzacji umownej Strony wytaczają stosowanie art 357 (1)
KC. art. 358 1 § 3 KC. art. 632 § 2 KC”. Izba nie zgodziła się z twierdzeniami
Zamawiającego, że wskazane w odwołaniu naruszenia, w przypadku uwzględnienia tych
zarzutów nie wypełniają ujętej w art. 192 ust. 2 normy prawnej. Zgodnie z powołanym
przepisem ustawy Pzp: „2. Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów
ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie
zamówienia”
. Przy uwzględnieniu charakteru podmiotowego wnoszącego odwołanie oraz
charakteru podniesionych w odwołaniu zarzutów, wypełniona została hipoteza normy prawnej
ujęta w treści art. 192 ust. 2 ustawy Pzp. Pozostawienie bowiem objętego zaskarżeniem
postanowienia umowy może mieć - w ocenie Izby - istotny wpływ na wynik postępowania
prowadzący nawet do konieczności jego unieważnienia, jako obarczonego niemożliwą do
usunięcia wadą.



O kosz
tach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp stosownie
do wyniku sprawy uwzględniając także przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
po
stępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r, poz. 972).



………………………………..

………………………………..


………………………………..




Wcześniejsze orzeczenia:

Baza orzeczeń KIO - wyszukiwarka

od: do:

Najnowsze orzeczenia

Dodaj swoje pytanie