rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2022-12-02
rok: 2022
data dokumentu: 2022-12-02
rok: 2022
sygnatury akt.:
KIO 2984/22
KIO 2984/22
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2022 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 10 listopada 2022 r. przez
wykonawcę IMPEL S.A. z siedzibą we Wrocławiu, w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Izbę Administracji Skarbowej w Gdańsku
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 10 listopada 2022 r. przez
wykonawcę IMPEL S.A. z siedzibą we Wrocławiu, w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Izbę Administracji Skarbowej w Gdańsku
orzeka:
1.
Umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutów oznaczonych w odwołaniu
punktami II.3 i II.4.
2.
Uwzględnia odwołanie w pozostałym zakresie i nakazuje zamawiającemu modyfikację
załącznika nr 10 do SWZ, tj. § 7 ust. 22 projektowanych postanowień umowy oraz w
razie potrzeby innych postanowień wzoru umowy, która dopuści zmianę wysokości
wynagrodzenia wyk
onawcy w sytuacjach, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy
Prawo zamówień publicznych również ponad określony przez zamawiającego limit 5%
wartości umowy brutto określonej pierwotnie w § 4 ust. 1 wzoru umowy.
3.
Kosztami postępowania odwoławczego obciąża zamawiającego i zalicza w poczet
kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie: piętnaście tysięcy
złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania, kwotę
3600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych, zero groszy) z tytułu zastępstwa
odwołującego przez pełnomocnika oraz kwotę 780,74 zł (słownie: siedemset
osiemdziesiąt złotych, siedemdziesiąt cztery grosze) z tytułu kosztów związanych z
dojazdem pełnomocnika odwołującego na posiedzenie i rozprawę.
4.
Zasądza od zamawiającego Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz
odwołującego IMPEL S.A. z siedzibą we Wrocławiu kwotę 19 380,74 zł (słownie:
dziewiętnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt złotych, siedemdziesiąt cztery grosze).
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
……………………
Sygn. akt:
KIO 2984/22
Uzasadnienie
Izba Administracji Skarbowej w Gdańsku, dalej jako: „Zamawiający”, prowadzi postępowanie
o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września
2019 r. Prawo zamówień publicznych, dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem jest
"Świadczenie usług w zakresie sprzątania pomieszczeń w budynkach Izby Administracji
Skarbowej w Gdańsku, terenów zewnętrznych wokół budynków oraz prac naprawczych i
konserwacyjnych”.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z
dnia 31 października 2022 r. pod numerem 2022/S 210-602748.
Szacunkowa wartość zamówienia jest równa lub przekracza progi, o których mowa w
przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy PZP.
W dniu 10 lis
topada 2022 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawcy IMPEL
S.A. z siedzibą we Wrocławiu, dalej jako: „Odwołujący”, w którym zarzucił
on Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 16 ustawy PZP poprzez naruszenie zasad zachowania uczciwej konkurencji oraz
równego traktowania wykonawców przy formułowaniu postanowień ogłoszenia o
zamówieniu oraz SWZ;
2. art. 436 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 16 i 17 ustawy PZP i w zw. art. 58 ustawy Kodeks
cywilny poprzez wadliwe ustalenie w treści projektu umowy postanowień w przedmiocie
aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy poprzez ustalenie
maksymalnej wartości, o jaką
może zmienić się wynagrodzenie umowne,
3. art. 433 pkt 4 ustawy PZP
poprzez wprowadzenie przez Zamawiającego do projektu
umowy w sprawie zamówienia publicznego postanowień abuzywnych ze względu na
dopuszczenie do dowolnego kształtowania przez Zamawiającego wielkości zamówienia
i zaniechanie ustalenia w treści SWZ minimalnej wartości lub wielkości świadczenia
stron;
4. art. 439 w zw. z art. 16 i 17 ustawy PZP
poprzez ustalenie blankietowych postanowień
o zasadach wprowadzania odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy
w przypadku zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia
należnego wykonawcy w zakresie węższym niż wymagany ustawą Prawo zamówień
publicznych.
W związku z postawionymi zarzutami Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz
nakazanie Zamawiającemu zmiany kwestionowanych przez Odwołującego postanowień
SWZ w zakresie i brzmieniu zaproponowanym przez Odwołującego w odwołaniu.
Stanowisko Odwołującego:
Argumentując postawione zarzuty, Odwołujący wskazywał, co następuje:
Zarzut nr 2:
Odwołujący powołał brzmienie § 7 ust. 22 projektowanych postanowień umownych, zgodnie
z którym: „Całkowita zmiana wartości umowy brutto, wynikająca z zasad waloryzacji, o
których mowa w ust. 1 i 19, nie może przekroczyć 5% wartości umowy brutto określonej
pierwotnie w § 4 ust. 1 umowy”. Zdaniem Odwołującego konstrukcja powyższego
postanowienia ogranicza
waloryzację wynagrodzenia z art. 436 pkt. 4b, co stanowi
naruszenie ustawy Prawo
zamówień publicznych.
Zdaniem Odwołującego formułowanie postanowień umownych, których celem jest uniknięcie
przez Zamawiającego ponoszenia ciężarów ww. wzrostu kosztów, stanowi nadużycie
przysługującego mu prawa do formułowania postanowień umownych i w konsekwencji
świadczy o dokonywaniu czynności prawnych, sprzecznych z prawem lub mających na celu
obejście prawa, a więc czynności prawnych bezwzględnie nieważnych na podstawie art. 58
Kodeksu cywilnego.
Jak dalej wskazywał Odwołujący, ustalona w umowie maksymalna graniczna wartość
partycypacji Zamawiającego w pokryciu wzrostu kosztów wykonania zamówienia na
poziomie 5% zmian przewidzianych w § 7 ust. 22 umowy, dotyczących waloryzacji
wynagrodzenia zarówno płacowego, jak i materiałowego, jest niezgodna z celem art. 436 pkt
4 lit. b)
ustawy PZP, gdyż prowadzi de facto do zniesienia obowiązku Zamawiającego
aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy w oparciu o ten przepis.
Podkreślił również Odwołujący, że zmiana wynagrodzenia, o której mowa w art. 436 pkt 4
lit.
b ustawy PZP, powinna być „odpowiednia”, tj. powinna być wprost proporcjonalna do
zmian wprowadzonych określonych przepisach prawa, a zatem nie ma uzasadnienia dla
wprowadzenia ich limitu.
W związku z powyższym, zdaniem Odwołującego, kwestionowane postanowienie umowne
powinno zostać doprecyzowane poprzez wykreślenie z jego treści wyrażenia „ust. 1”, tak by
limit 5% odnosił się tylko i wyłącznie do waloryzacji, o której mowa w art. 439 ustawy PZP.
Stanowisko Zamawiającego:
Pismem z dnia 28 listopada 2022 r. Zamawiający wniósł odpowiedź na odwołanie. W
zakresie zarzutu nr 2 Zamawiający wskazywał, że uprawniony jest do kształtowania
postanowień umowy w sprawie zamówienia publicznego przy uwzględnieniu zasady
swobody umów wyrażonej w art. 353
1
KC. Dodał również, że wymóg określenia
maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia, jaką dopuszcza zamawiający w efekcie
zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia nie
jest obwarowany w ustawie PZP
innymi szczególnymi obowiązkami. Zamawiający podkreślił,
iż w ramach dyspozycji art. 436 ustawy PZP, to do jego kompetencji należy powzięcie
decyzji
wskazującej na określenie danych zasad wprowadzenia zmian wysokości
wynagrodzenia -
określenie górnego ich pułapu w razie modyfikacji takich czynników jak
stawka podatku od towarów i usług, czy kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Zamawiający dodał, że jego obowiązkiem jest określenie waloryzacyjnych postanowień
umownych w sprawie zamówienia publicznego tak, aby cel zamówienia publicznego tj.
zaspokojenie określonych potrzeb publicznych mógł został osiągnięty. Niewątpliwie musi to
następować w granicach możliwości finansowych Zamawiającego. W niniejszej sprawie
należy zaś podkreślić, iż Izba Administracji Skarbowej w Gdańsku finansowana jest z
budżetu państwa.
Zamawiający podkreślił również, że szacowanie wartości zamówienia w niniejszym roku
zostało odpowiednio powiększone w stosunku do wydatków ponoszonych na podstawie
obecnie zawartych umów.
Podsumowując Zamawiający dodał, że w ramach Krajowej Administracji Skarbowej zostały
opracowane w dniu 17 marca 2022 r.
„Zalecane zasady waloryzacji wynagrodzenia
wykonawcy w umowach o roboty budowlane”. W zaleceniach tych wyraźnie zostało
wyartykułowane, że „Sumaryczna wartość zmiany wynagrodzenia Wykonawcy, wynikająca z
zasad waloryzacji nie powinna przekroczyć 5% określonego pierwotnie wynagrodzenia
brutto.”. Chociaż ww. zalecenia dotyczą innego przedmiotu zamówienia, nie można w ocenie
Zamawiającego pomijać ich znaczenia także przy zamówieniach dotyczących świadczenia
usług.
Poziomu waloryzacji odpowiadającemu 5% wartości kontraktu, określonego przez
Zamawiającego w projekcie umowy nie można uznać za pozorny ale raczej adekwatny do
obciążeń, którym budżet i jednostka Zamawiającego może podołać.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron i uczestników postępowania, na
po
dstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Krajowa Izba
Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Izba stwierdziła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada
interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP.
W związku z uwzględnieniem przez Zamawiającego zarzutu oznaczonego w odwołaniu
punktem II.3 oraz wycofaniem przez Odwołującego zarzutu oznaczonego punktem II.4,
postępowanie odwoławcze w tym zakresie należało umorzyć w oparciu o art. 568 pkt 1, 3
ustawy PZP.
Rozpatrzeniu merytorycznemu
na rozprawie podlegał zatem wyłącznie zarzut oznaczony w
odwołaniu punktem II.2 w zw. z zarzutem oznaczonym punktem II.1.
Izba
dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść
była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy.
W ramach postępowania odwoławczego złożone zostały także następujące dowody:
a)
Zamawiającego:
i.
Opracowanie GUS „Wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych w
październiku 2018 r., 2019 r., 2020 r., 2021 r. i 2022 r.
ii.
Opracowanie NBP i RPP pn. „Raport o inflacji” str. 63
iii. Wydruk strony Komisji
Europejskiej „Prognoza gospodarcza dla Polski”
iv.
Pismo IMPEL S.A. z 18.05.2022 r. (bez załączników)
v.
Opracowanie pn. „Zalecane zasady waloryzacji wynagrodzenia
wykonawcy w umowach o roboty budowlane”
vi.
Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie udzielenia zamówienia
publicznego wraz z aneksem
vii.
Plan postępowań o udzielenie zamówień na rok 2022
Zdaniem Izby dowody przedłożone przez Odwołującego nie były przydatne dla wydania
rozstrzygnięcia w zakresie rozpatrywanego zarzutu, którego uwzględnienie zależało od
przyjęcia określonej oceny dotyczącej zaistniałego w sprawie zagadnienia prawnego.
Kwestie dowodowe nie miały w rozpatrywanej sprawie znaczenia. Kluczowym było przyjęcie
zapatrywania prawnego dotyczącego interpretacji art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP i na tej
po
dstawie podjęcie rozstrzygnięcia.
Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy:
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
przedmiotem jest
"Świadczenie usług w zakresie sprzątania pomieszczeń w budynkach Izby
Adminis
tracji Skarbowej w Gdańsku, terenów zewnętrznych wokół budynków oraz prac
naprawczych i konserwacyjnych”.
Zgodnie z treścią załącznika nr 10 do SWZ, tj. „Projektowane postanowienia umowy”:
§ 7 ust. 1:
„Strony Umowy postanawiają, iż dokonają w formie pisemnego aneksu zmiany
wynagrodzenia w wypadku wystąpienia którejkolwiek okoliczności wskazanych w art. 436
Ustawy Prawo zamówień publicznych, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty
wykonania zamówienia przez Wykonawcę tj. zmiany:
a) stawki podatku od
towarów i usług,
b) wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo minimalnej stawki godzinowej
ustalonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę, - zmiana wysokości wynagrodzenia nie dotyczy wysokości
minimalnego wynagrodzenia określonego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13
września 2022 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości
minimalnej stawki godzinowej w 2023 r. (Dz. U. 2022 poz. 1952),
c) zasad podlegania
ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub
wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne,
d) zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których
mowa w ustawie z dnia 4 października 2018r. o pracowniczych planach kapitałowych,
na zasadach i w sposób określony w ust. 2-18, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty
wykonania Umowy przez Wykonawcę.”.
§ 7 ust. 19:
„Zamawiający przewiduje zmianę wysokości wynagrodzenia należnego Wykonawcy (
rozumianą jako wzrost cen lub kosztów jak i również ich obniżenie względem ceny lub kosztu
przyjętych w celu ustalenia wynagrodzenia Wykonawcy zawartego w ofercie), zgodnie z art.
439 ustawy pzp, w formie pisemnego aneksu, w przypadku zmiany wysokości cen
materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia, na zasadach i w sposób
określony w ust. 20 oraz z uwzględnieniem zapisów ust. 21, ust.22.”.
§ 7 ust. 22:
„Całkowita zmiana wartości Umowy brutto, wynikająca z zasad waloryzacji, o których mowa
w
ust. 1 i 19, nie może przekroczyć 5 % wartości Umowy brutto określonej pierwotnie w § 4
ust. 1 Umowy.”.
Izba zważyła, co następuje:
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że instytucje uregulowane w art. 436 pkt 4 lit. b
oraz w art. 439 stanowią dwie odrębne podstawy do waloryzacji wynagrodzenia wykonawcy.
Pierwszy z ww. przepisów nakazuje wprowadzenie do umowy postanowień aktualizujących
wynagrodzenie wykonawcy w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na koszty
wykonania zamówienia przez wykonawcę, a które następują na skutek zmian powszechnie
obowiązującego prawa. Drugi przepis ma za zadanie zachowanie równowagi ekonomicznej
stron umowy w sprawie zamówienia publicznego, która może zostać zaburzona w wyniku
zmian stosunków gospodarczych czyli zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z
realizacją zamówienia.
Oba te przepisy stanowią przejaw ograniczenia swobody kontraktowej stron, wyrażonej w
art. 353
1
Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 436 pkt 4 lit. b) ustawy PZP umowa zawierana na okres
dłuższy niż 12
miesięcy zawiera postanowienia określające w szczególności zasady wprowadzania zmian
wysokości wynagrodzenia w przypadku zmiany:
• stawki podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego,
• wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo wysokości minimalnej stawki
godzinowej, ustalonych na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o
minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
• zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub
wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne,
• zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o
których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach
kapitałowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1342 oraz z 2022 r. poz. 1079)
-
jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę.
Ratio legis normy art. 436 pkt 4 lit.
b ustawy PZP zasadniczo pozostaje tożsame jak
funkcjonującego w poprzednim stanie prawnym art. 142 ust. 5 ustawy PZP. Jest to przepis
bezwzględnie obowiązujący nakazujący przewidzenie w umowie postanowień, na mocy
których, w razie zmiany wysokości obciążeń publicznoprawnych, modyfikacji ulegnie również
wynagrodzenie wykonawcy.
Chociaż w treści obecnie obowiązującego art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, charakter zmiany
wynagrodzenia wykonawcy w związku ze zmianą obciążeń publicznoprawnych nie został
opisany słowem „odpowiednie”, tak jak miało to miejsce na gruncie art. 142 ust. 5 poprzednio
obowiązującej ustawy PZP, należy przyjąć, że również na gruncie aktualnych przepisów
zmiany te powinny mieć właśnie „odpowiedni” charakter.
Powyższe oznacza, że waloryzacja wynagrodzenia określonego w umowie musi nastąpić w
takim stopniu oraz w takim zakresie, w jakim wynika to ze zmiany pr
zepisów oraz w jakim
dotyczy danego wykonawcy, tj. z uwzględnieniem konkretnego (mierzalnego) wpływu
zaistniałych zmian wysokości obciążeń publicznoprawnych na wzrost (lub też obniżenie)
kosztów realizacji zamówienia przez danego wykonawcę (tak: KIO w wyroku z dnia 5
września 2018 r., KIO 1681/18).
Innymi słowy, zwiększenie lub zmniejszenie wynagrodzenia wykonawcy powinno nastąpić w
takim stopniu, w jakim zmiany prawa, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP,
wpływają na koszt wykonania zamówienia przez wykonawcę. W związku z powyższym,
zdaniem Izby, brak jest uzasadnienia dla limitowania zmiany wynagrodzenia wykonawcy,
jeżeli podyktowana jest ona okolicznościami, o których mowa w ww. przepisie.
Uwzględniając aktualne zapisy projektu umowy, może bowiem zaistnieć sytuacja, w której
zastosowanie art. 436 pkt 4 lit. b będzie całkowicie wyłączone. Przykładowo, w razie
dokonania waloryzacji wynagrodzenia w oparciu o art. 439 ustawy PZP i wyczerpaniu limitu
5%
wartości umowy, nie będzie możliwym zmiana wynagrodzenia wykonawcy np. w razie
zmiany stawek podatkowych. Powyższe kłóci się z charakterem przepisu art. 436 pkt 4 lit. b
ustawy PZP i celem, dla jakiego przepis ten został wprowadzony do ustawy oraz prowadzi
de facto do obejścia prawa.
Należy również pamiętać, że przez zmianę wynagrodzenia (zmianę wartości umowy) należy
rozumieć zarówno jego podwyższenie, jak też obniżenie. Zatem w sytuacji zmian wysokości
obciążeń publicznoprawnych na korzyść Zamawiającego, przy jednoczesnym wyczerpaniu
limitu
waloryzacji w wysokości 5% wartości umowy, wykonawca mógłby skutecznie odmówić
zawarcia stosownego aneksu do umowy z uwagi na wyczerpanie ww. limitu.
Zamawiający przedstawiając argumentację na odparcie zarzutu postawionego przez
Odwołującego, zdaje się zrównywać oba rodzaje waloryzacji, co jednak jest błędnym
podejściem. Mają one bowiem odmienny charakter. Celem wprowadzenia klauzul
waloryzacyjnych, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, jest ochrona interesów
wykonawców i zamawiających, które mogą ulec zagrożeniu na skutek zmian prawa, których
żadna ze stron umowy nie jest w stanie przewidzieć i np. wkalkulować w cenę oferty (w
przypadku oferenta) czy też uwzględnić w ramach wartości szacunkowej zamówienia (w
przypadku zamawiającego) – chociaż od tej zasady mogą istnieć wyjątki np. na dzień
wydania niniejszego wyroku wiadomo jak będzie kształtować się minimalne wynagrodzenie
za pracę oraz minimalna stawka godzinowa w roku 2023. Zasadnym jest więc w tym
przypadku pełne odzwierciedlenie wpływu wprowadzanych zmian prawa na wysokość
wynagrodzenia wykonawcy, o ile zmiany te mają wpływ na koszty wykonania zamówienia.
Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Zamawiającego, że dyspozycja art. 436 pkt 4
lit. b ustawy PZP
zezwala na określenie przez niego górnego pułapu w razie modyfikacji
takich czynników jak np. stawka podatku czy kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Przyjęcie takiego stanowiska kłóciłoby się z sensem tego przepisu, a w skrajnych
przypadkach
– tak jak w rozpatrywanej sprawie – mogłoby doprowadzić do całkowitego
wyłączenia jego stosowania. W ramach przepisu art. 439 wprowadzono obowiązek
przewidzenia
maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia, jaką dopuszcza zamawiający w
efekcie zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości
wynagrodzenia
. Taka regulacja nie znajduje się jednak w przepisie art. 436 i zdaniem Izby
nie można jej na zasadzie analogii stosować także w razie tego rodzaju waloryzacji.
Charakter waloryzacji z art. 436 jest inny i nie ma m
ożliwości limitowania zmian
wprowadzanych na tej podstawie.
Odnosząc się do stanowiska Zamawiającego wyrażonego na rozprawie, dotyczącego
możliwości limitowania waloryzacji, o której mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, w
oparciu o zasadę swobody umów wyrażoną w art. 353
1
KC, Izba pragnie zauważyć, że
zasada ta jest ograniczona właściwością (naturą) stosunku, ustawą oraz zasadami
współżycia społecznego. Zdaniem Izby wprowadzenie do umowy postanowienia limitującego
waloryzację, o której mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, sprzeciwiałoby się celowi, dla
którego regulacja ta została wprowadzona do ustawy i wypaczyłoby jej cel.
Z powyższych względów odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów
postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).
Przewodniczący:
……………………..
1.
Umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutów oznaczonych w odwołaniu
punktami II.3 i II.4.
2.
Uwzględnia odwołanie w pozostałym zakresie i nakazuje zamawiającemu modyfikację
załącznika nr 10 do SWZ, tj. § 7 ust. 22 projektowanych postanowień umowy oraz w
razie potrzeby innych postanowień wzoru umowy, która dopuści zmianę wysokości
wynagrodzenia wyk
onawcy w sytuacjach, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy
Prawo zamówień publicznych również ponad określony przez zamawiającego limit 5%
wartości umowy brutto określonej pierwotnie w § 4 ust. 1 wzoru umowy.
3.
Kosztami postępowania odwoławczego obciąża zamawiającego i zalicza w poczet
kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie: piętnaście tysięcy
złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania, kwotę
3600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych, zero groszy) z tytułu zastępstwa
odwołującego przez pełnomocnika oraz kwotę 780,74 zł (słownie: siedemset
osiemdziesiąt złotych, siedemdziesiąt cztery grosze) z tytułu kosztów związanych z
dojazdem pełnomocnika odwołującego na posiedzenie i rozprawę.
4.
Zasądza od zamawiającego Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz
odwołującego IMPEL S.A. z siedzibą we Wrocławiu kwotę 19 380,74 zł (słownie:
dziewiętnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt złotych, siedemdziesiąt cztery grosze).
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
……………………
Sygn. akt:
KIO 2984/22
Uzasadnienie
Izba Administracji Skarbowej w Gdańsku, dalej jako: „Zamawiający”, prowadzi postępowanie
o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września
2019 r. Prawo zamówień publicznych, dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem jest
"Świadczenie usług w zakresie sprzątania pomieszczeń w budynkach Izby Administracji
Skarbowej w Gdańsku, terenów zewnętrznych wokół budynków oraz prac naprawczych i
konserwacyjnych”.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z
dnia 31 października 2022 r. pod numerem 2022/S 210-602748.
Szacunkowa wartość zamówienia jest równa lub przekracza progi, o których mowa w
przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy PZP.
W dniu 10 lis
topada 2022 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawcy IMPEL
S.A. z siedzibą we Wrocławiu, dalej jako: „Odwołujący”, w którym zarzucił
on Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 16 ustawy PZP poprzez naruszenie zasad zachowania uczciwej konkurencji oraz
równego traktowania wykonawców przy formułowaniu postanowień ogłoszenia o
zamówieniu oraz SWZ;
2. art. 436 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 16 i 17 ustawy PZP i w zw. art. 58 ustawy Kodeks
cywilny poprzez wadliwe ustalenie w treści projektu umowy postanowień w przedmiocie
aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy poprzez ustalenie
maksymalnej wartości, o jaką
może zmienić się wynagrodzenie umowne,
3. art. 433 pkt 4 ustawy PZP
poprzez wprowadzenie przez Zamawiającego do projektu
umowy w sprawie zamówienia publicznego postanowień abuzywnych ze względu na
dopuszczenie do dowolnego kształtowania przez Zamawiającego wielkości zamówienia
i zaniechanie ustalenia w treści SWZ minimalnej wartości lub wielkości świadczenia
stron;
4. art. 439 w zw. z art. 16 i 17 ustawy PZP
poprzez ustalenie blankietowych postanowień
o zasadach wprowadzania odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy
w przypadku zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia
należnego wykonawcy w zakresie węższym niż wymagany ustawą Prawo zamówień
publicznych.
W związku z postawionymi zarzutami Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz
nakazanie Zamawiającemu zmiany kwestionowanych przez Odwołującego postanowień
SWZ w zakresie i brzmieniu zaproponowanym przez Odwołującego w odwołaniu.
Stanowisko Odwołującego:
Argumentując postawione zarzuty, Odwołujący wskazywał, co następuje:
Zarzut nr 2:
Odwołujący powołał brzmienie § 7 ust. 22 projektowanych postanowień umownych, zgodnie
z którym: „Całkowita zmiana wartości umowy brutto, wynikająca z zasad waloryzacji, o
których mowa w ust. 1 i 19, nie może przekroczyć 5% wartości umowy brutto określonej
pierwotnie w § 4 ust. 1 umowy”. Zdaniem Odwołującego konstrukcja powyższego
postanowienia ogranicza
waloryzację wynagrodzenia z art. 436 pkt. 4b, co stanowi
naruszenie ustawy Prawo
zamówień publicznych.
Zdaniem Odwołującego formułowanie postanowień umownych, których celem jest uniknięcie
przez Zamawiającego ponoszenia ciężarów ww. wzrostu kosztów, stanowi nadużycie
przysługującego mu prawa do formułowania postanowień umownych i w konsekwencji
świadczy o dokonywaniu czynności prawnych, sprzecznych z prawem lub mających na celu
obejście prawa, a więc czynności prawnych bezwzględnie nieważnych na podstawie art. 58
Kodeksu cywilnego.
Jak dalej wskazywał Odwołujący, ustalona w umowie maksymalna graniczna wartość
partycypacji Zamawiającego w pokryciu wzrostu kosztów wykonania zamówienia na
poziomie 5% zmian przewidzianych w § 7 ust. 22 umowy, dotyczących waloryzacji
wynagrodzenia zarówno płacowego, jak i materiałowego, jest niezgodna z celem art. 436 pkt
4 lit. b)
ustawy PZP, gdyż prowadzi de facto do zniesienia obowiązku Zamawiającego
aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy w oparciu o ten przepis.
Podkreślił również Odwołujący, że zmiana wynagrodzenia, o której mowa w art. 436 pkt 4
lit.
b ustawy PZP, powinna być „odpowiednia”, tj. powinna być wprost proporcjonalna do
zmian wprowadzonych określonych przepisach prawa, a zatem nie ma uzasadnienia dla
wprowadzenia ich limitu.
W związku z powyższym, zdaniem Odwołującego, kwestionowane postanowienie umowne
powinno zostać doprecyzowane poprzez wykreślenie z jego treści wyrażenia „ust. 1”, tak by
limit 5% odnosił się tylko i wyłącznie do waloryzacji, o której mowa w art. 439 ustawy PZP.
Stanowisko Zamawiającego:
Pismem z dnia 28 listopada 2022 r. Zamawiający wniósł odpowiedź na odwołanie. W
zakresie zarzutu nr 2 Zamawiający wskazywał, że uprawniony jest do kształtowania
postanowień umowy w sprawie zamówienia publicznego przy uwzględnieniu zasady
swobody umów wyrażonej w art. 353
1
KC. Dodał również, że wymóg określenia
maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia, jaką dopuszcza zamawiający w efekcie
zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia nie
jest obwarowany w ustawie PZP
innymi szczególnymi obowiązkami. Zamawiający podkreślił,
iż w ramach dyspozycji art. 436 ustawy PZP, to do jego kompetencji należy powzięcie
decyzji
wskazującej na określenie danych zasad wprowadzenia zmian wysokości
wynagrodzenia -
określenie górnego ich pułapu w razie modyfikacji takich czynników jak
stawka podatku od towarów i usług, czy kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Zamawiający dodał, że jego obowiązkiem jest określenie waloryzacyjnych postanowień
umownych w sprawie zamówienia publicznego tak, aby cel zamówienia publicznego tj.
zaspokojenie określonych potrzeb publicznych mógł został osiągnięty. Niewątpliwie musi to
następować w granicach możliwości finansowych Zamawiającego. W niniejszej sprawie
należy zaś podkreślić, iż Izba Administracji Skarbowej w Gdańsku finansowana jest z
budżetu państwa.
Zamawiający podkreślił również, że szacowanie wartości zamówienia w niniejszym roku
zostało odpowiednio powiększone w stosunku do wydatków ponoszonych na podstawie
obecnie zawartych umów.
Podsumowując Zamawiający dodał, że w ramach Krajowej Administracji Skarbowej zostały
opracowane w dniu 17 marca 2022 r.
„Zalecane zasady waloryzacji wynagrodzenia
wykonawcy w umowach o roboty budowlane”. W zaleceniach tych wyraźnie zostało
wyartykułowane, że „Sumaryczna wartość zmiany wynagrodzenia Wykonawcy, wynikająca z
zasad waloryzacji nie powinna przekroczyć 5% określonego pierwotnie wynagrodzenia
brutto.”. Chociaż ww. zalecenia dotyczą innego przedmiotu zamówienia, nie można w ocenie
Zamawiającego pomijać ich znaczenia także przy zamówieniach dotyczących świadczenia
usług.
Poziomu waloryzacji odpowiadającemu 5% wartości kontraktu, określonego przez
Zamawiającego w projekcie umowy nie można uznać za pozorny ale raczej adekwatny do
obciążeń, którym budżet i jednostka Zamawiającego może podołać.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron i uczestników postępowania, na
po
dstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Krajowa Izba
Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Izba stwierdziła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada
interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP.
W związku z uwzględnieniem przez Zamawiającego zarzutu oznaczonego w odwołaniu
punktem II.3 oraz wycofaniem przez Odwołującego zarzutu oznaczonego punktem II.4,
postępowanie odwoławcze w tym zakresie należało umorzyć w oparciu o art. 568 pkt 1, 3
ustawy PZP.
Rozpatrzeniu merytorycznemu
na rozprawie podlegał zatem wyłącznie zarzut oznaczony w
odwołaniu punktem II.2 w zw. z zarzutem oznaczonym punktem II.1.
Izba
dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść
była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy.
W ramach postępowania odwoławczego złożone zostały także następujące dowody:
a)
Zamawiającego:
i.
Opracowanie GUS „Wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych w
październiku 2018 r., 2019 r., 2020 r., 2021 r. i 2022 r.
ii.
Opracowanie NBP i RPP pn. „Raport o inflacji” str. 63
iii. Wydruk strony Komisji
Europejskiej „Prognoza gospodarcza dla Polski”
iv.
Pismo IMPEL S.A. z 18.05.2022 r. (bez załączników)
v.
Opracowanie pn. „Zalecane zasady waloryzacji wynagrodzenia
wykonawcy w umowach o roboty budowlane”
vi.
Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie udzielenia zamówienia
publicznego wraz z aneksem
vii.
Plan postępowań o udzielenie zamówień na rok 2022
Zdaniem Izby dowody przedłożone przez Odwołującego nie były przydatne dla wydania
rozstrzygnięcia w zakresie rozpatrywanego zarzutu, którego uwzględnienie zależało od
przyjęcia określonej oceny dotyczącej zaistniałego w sprawie zagadnienia prawnego.
Kwestie dowodowe nie miały w rozpatrywanej sprawie znaczenia. Kluczowym było przyjęcie
zapatrywania prawnego dotyczącego interpretacji art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP i na tej
po
dstawie podjęcie rozstrzygnięcia.
Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy:
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
przedmiotem jest
"Świadczenie usług w zakresie sprzątania pomieszczeń w budynkach Izby
Adminis
tracji Skarbowej w Gdańsku, terenów zewnętrznych wokół budynków oraz prac
naprawczych i konserwacyjnych”.
Zgodnie z treścią załącznika nr 10 do SWZ, tj. „Projektowane postanowienia umowy”:
§ 7 ust. 1:
„Strony Umowy postanawiają, iż dokonają w formie pisemnego aneksu zmiany
wynagrodzenia w wypadku wystąpienia którejkolwiek okoliczności wskazanych w art. 436
Ustawy Prawo zamówień publicznych, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty
wykonania zamówienia przez Wykonawcę tj. zmiany:
a) stawki podatku od
towarów i usług,
b) wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo minimalnej stawki godzinowej
ustalonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę, - zmiana wysokości wynagrodzenia nie dotyczy wysokości
minimalnego wynagrodzenia określonego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13
września 2022 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości
minimalnej stawki godzinowej w 2023 r. (Dz. U. 2022 poz. 1952),
c) zasad podlegania
ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub
wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne,
d) zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których
mowa w ustawie z dnia 4 października 2018r. o pracowniczych planach kapitałowych,
na zasadach i w sposób określony w ust. 2-18, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty
wykonania Umowy przez Wykonawcę.”.
§ 7 ust. 19:
„Zamawiający przewiduje zmianę wysokości wynagrodzenia należnego Wykonawcy (
rozumianą jako wzrost cen lub kosztów jak i również ich obniżenie względem ceny lub kosztu
przyjętych w celu ustalenia wynagrodzenia Wykonawcy zawartego w ofercie), zgodnie z art.
439 ustawy pzp, w formie pisemnego aneksu, w przypadku zmiany wysokości cen
materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia, na zasadach i w sposób
określony w ust. 20 oraz z uwzględnieniem zapisów ust. 21, ust.22.”.
§ 7 ust. 22:
„Całkowita zmiana wartości Umowy brutto, wynikająca z zasad waloryzacji, o których mowa
w
ust. 1 i 19, nie może przekroczyć 5 % wartości Umowy brutto określonej pierwotnie w § 4
ust. 1 Umowy.”.
Izba zważyła, co następuje:
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że instytucje uregulowane w art. 436 pkt 4 lit. b
oraz w art. 439 stanowią dwie odrębne podstawy do waloryzacji wynagrodzenia wykonawcy.
Pierwszy z ww. przepisów nakazuje wprowadzenie do umowy postanowień aktualizujących
wynagrodzenie wykonawcy w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na koszty
wykonania zamówienia przez wykonawcę, a które następują na skutek zmian powszechnie
obowiązującego prawa. Drugi przepis ma za zadanie zachowanie równowagi ekonomicznej
stron umowy w sprawie zamówienia publicznego, która może zostać zaburzona w wyniku
zmian stosunków gospodarczych czyli zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z
realizacją zamówienia.
Oba te przepisy stanowią przejaw ograniczenia swobody kontraktowej stron, wyrażonej w
art. 353
1
Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 436 pkt 4 lit. b) ustawy PZP umowa zawierana na okres
dłuższy niż 12
miesięcy zawiera postanowienia określające w szczególności zasady wprowadzania zmian
wysokości wynagrodzenia w przypadku zmiany:
• stawki podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego,
• wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo wysokości minimalnej stawki
godzinowej, ustalonych na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o
minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
• zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub
wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne,
• zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o
których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach
kapitałowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1342 oraz z 2022 r. poz. 1079)
-
jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę.
Ratio legis normy art. 436 pkt 4 lit.
b ustawy PZP zasadniczo pozostaje tożsame jak
funkcjonującego w poprzednim stanie prawnym art. 142 ust. 5 ustawy PZP. Jest to przepis
bezwzględnie obowiązujący nakazujący przewidzenie w umowie postanowień, na mocy
których, w razie zmiany wysokości obciążeń publicznoprawnych, modyfikacji ulegnie również
wynagrodzenie wykonawcy.
Chociaż w treści obecnie obowiązującego art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, charakter zmiany
wynagrodzenia wykonawcy w związku ze zmianą obciążeń publicznoprawnych nie został
opisany słowem „odpowiednie”, tak jak miało to miejsce na gruncie art. 142 ust. 5 poprzednio
obowiązującej ustawy PZP, należy przyjąć, że również na gruncie aktualnych przepisów
zmiany te powinny mieć właśnie „odpowiedni” charakter.
Powyższe oznacza, że waloryzacja wynagrodzenia określonego w umowie musi nastąpić w
takim stopniu oraz w takim zakresie, w jakim wynika to ze zmiany pr
zepisów oraz w jakim
dotyczy danego wykonawcy, tj. z uwzględnieniem konkretnego (mierzalnego) wpływu
zaistniałych zmian wysokości obciążeń publicznoprawnych na wzrost (lub też obniżenie)
kosztów realizacji zamówienia przez danego wykonawcę (tak: KIO w wyroku z dnia 5
września 2018 r., KIO 1681/18).
Innymi słowy, zwiększenie lub zmniejszenie wynagrodzenia wykonawcy powinno nastąpić w
takim stopniu, w jakim zmiany prawa, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP,
wpływają na koszt wykonania zamówienia przez wykonawcę. W związku z powyższym,
zdaniem Izby, brak jest uzasadnienia dla limitowania zmiany wynagrodzenia wykonawcy,
jeżeli podyktowana jest ona okolicznościami, o których mowa w ww. przepisie.
Uwzględniając aktualne zapisy projektu umowy, może bowiem zaistnieć sytuacja, w której
zastosowanie art. 436 pkt 4 lit. b będzie całkowicie wyłączone. Przykładowo, w razie
dokonania waloryzacji wynagrodzenia w oparciu o art. 439 ustawy PZP i wyczerpaniu limitu
5%
wartości umowy, nie będzie możliwym zmiana wynagrodzenia wykonawcy np. w razie
zmiany stawek podatkowych. Powyższe kłóci się z charakterem przepisu art. 436 pkt 4 lit. b
ustawy PZP i celem, dla jakiego przepis ten został wprowadzony do ustawy oraz prowadzi
de facto do obejścia prawa.
Należy również pamiętać, że przez zmianę wynagrodzenia (zmianę wartości umowy) należy
rozumieć zarówno jego podwyższenie, jak też obniżenie. Zatem w sytuacji zmian wysokości
obciążeń publicznoprawnych na korzyść Zamawiającego, przy jednoczesnym wyczerpaniu
limitu
waloryzacji w wysokości 5% wartości umowy, wykonawca mógłby skutecznie odmówić
zawarcia stosownego aneksu do umowy z uwagi na wyczerpanie ww. limitu.
Zamawiający przedstawiając argumentację na odparcie zarzutu postawionego przez
Odwołującego, zdaje się zrównywać oba rodzaje waloryzacji, co jednak jest błędnym
podejściem. Mają one bowiem odmienny charakter. Celem wprowadzenia klauzul
waloryzacyjnych, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, jest ochrona interesów
wykonawców i zamawiających, które mogą ulec zagrożeniu na skutek zmian prawa, których
żadna ze stron umowy nie jest w stanie przewidzieć i np. wkalkulować w cenę oferty (w
przypadku oferenta) czy też uwzględnić w ramach wartości szacunkowej zamówienia (w
przypadku zamawiającego) – chociaż od tej zasady mogą istnieć wyjątki np. na dzień
wydania niniejszego wyroku wiadomo jak będzie kształtować się minimalne wynagrodzenie
za pracę oraz minimalna stawka godzinowa w roku 2023. Zasadnym jest więc w tym
przypadku pełne odzwierciedlenie wpływu wprowadzanych zmian prawa na wysokość
wynagrodzenia wykonawcy, o ile zmiany te mają wpływ na koszty wykonania zamówienia.
Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Zamawiającego, że dyspozycja art. 436 pkt 4
lit. b ustawy PZP
zezwala na określenie przez niego górnego pułapu w razie modyfikacji
takich czynników jak np. stawka podatku czy kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Przyjęcie takiego stanowiska kłóciłoby się z sensem tego przepisu, a w skrajnych
przypadkach
– tak jak w rozpatrywanej sprawie – mogłoby doprowadzić do całkowitego
wyłączenia jego stosowania. W ramach przepisu art. 439 wprowadzono obowiązek
przewidzenia
maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia, jaką dopuszcza zamawiający w
efekcie zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości
wynagrodzenia
. Taka regulacja nie znajduje się jednak w przepisie art. 436 i zdaniem Izby
nie można jej na zasadzie analogii stosować także w razie tego rodzaju waloryzacji.
Charakter waloryzacji z art. 436 jest inny i nie ma m
ożliwości limitowania zmian
wprowadzanych na tej podstawie.
Odnosząc się do stanowiska Zamawiającego wyrażonego na rozprawie, dotyczącego
możliwości limitowania waloryzacji, o której mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, w
oparciu o zasadę swobody umów wyrażoną w art. 353
1
KC, Izba pragnie zauważyć, że
zasada ta jest ograniczona właściwością (naturą) stosunku, ustawą oraz zasadami
współżycia społecznego. Zdaniem Izby wprowadzenie do umowy postanowienia limitującego
waloryzację, o której mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, sprzeciwiałoby się celowi, dla
którego regulacja ta została wprowadzona do ustawy i wypaczyłoby jej cel.
Z powyższych względów odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów
postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).
Przewodniczący:
……………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 395/23 z dnia 2023-02-27
- Sygn. akt KIO 419/23 z dnia 2023-02-24
- Sygn. akt KIO 408/23 z dnia 2023-02-24
- Sygn. akt 314/23 z dnia 2023-02-23
- Sygn. akt KIO 308/23 z dnia 2023-02-23
