rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2021-01-15
rok: 2020
data dokumentu: 2021-01-15
rok: 2020
sygnatury akt.:
KIO 3518/20
KIO 3518/20
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym bez udziału stron i uczestników postępowania
odwoławczego 15 stycznia 2021 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Kra
jowej Izby Odwoławczej 29 grudnia 2020 r.
przez wykonawc
ę: S. K. Firma Handlowo-Usługowa „OPTIMA”, Zebrzydowice
w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Opracowanie dokumentacji
projektowej
dla
zadania:
„Przebudowa drogi powiatowej 4116S ul. Legionów
w Czechowicach-
Dziedzicach na odcinku od Ronda Żołnierzy do ul. Lipowskiej – etap II”
(nr
postępowania ZDP.272.3.17.2020)
prowadzonym przez
zamawiającego: Powiat Bielski z siedzibą w Bielsku-Białej
przy udziale wykonawcy:
Biuro Inżynierskie MK sp. j. M. K., K. S. z siedzibą w
Oświęcimiu – zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Z
amawiającego
niejawnym bez udziału stron i uczestników postępowania
odwoławczego 15 stycznia 2021 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Kra
jowej Izby Odwoławczej 29 grudnia 2020 r.
przez wykonawc
ę: S. K. Firma Handlowo-Usługowa „OPTIMA”, Zebrzydowice
w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Opracowanie dokumentacji
projektowej
dla
zadania:
„Przebudowa drogi powiatowej 4116S ul. Legionów
w Czechowicach-
Dziedzicach na odcinku od Ronda Żołnierzy do ul. Lipowskiej – etap II”
(nr
postępowania ZDP.272.3.17.2020)
prowadzonym przez
zamawiającego: Powiat Bielski z siedzibą w Bielsku-Białej
przy udziale wykonawcy:
Biuro Inżynierskie MK sp. j. M. K., K. S. z siedzibą w
Oświęcimiu – zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Z
amawiającego
orzeka:
1.
Odrzuca odwołanie.
2.
Kosztami postępowania obciąża S. K. Firmę Handlowo-Usługową „OPTIMA” w
Zebrzydowicach i zalicza w
poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7500
zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
O
dwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843 ze zm.) w zw. z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 11
września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę ‒ Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
poz. 2020) na niniejsze postanowienie
– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu
Okręgowego w Warszawie.
U z a s a d n i e n i e
Sygn. akt KIO 3518/20
Powiat Bielski z siedzibą w Bielsku-Białej {dalej: „Zamawiający”} prowadzi
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2019 poz. 1843 ze zm.) {
dalej: „ustawa pzp” lub „pzp”) w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na usługi pn. Opracowanie
dokumentacji projektowej dla zadania:Budowa analizacji sanitarnej w
miejscowościach
Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K).
Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu 23 listopada 2020 r. zostało zamieszczone
w
Biuletynie Zamówień Publicznych pod nr 613922-N-2020.Wartość przedmiotowego
zamówienia jest niższa niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11
ust. 8 ustawy pzp.
22 grudnia 2020 r.
Zamawiający przekazał wykonawcom drogą elektroniczną
zawiadomienie o rozstrzygnięciu powyższego postępowania – wyborze jako
najkorzystniejszej oferty złożonej przez Biuro Inżynierskie MK sp. j. M. K., K. S. z siedzibą w
Oświęcimiu {dalej: „Biuro Inżynierskie MK”}.
29 grudnia 2020 r. {pismem datowanym na 23 grudnia 2020 r.} S. K. Firma
Handlowo-
Usługowa „OPTIMA”, Zebrzydowice {dalej: „Odwołujący”} wniosła w formie
pisemnej do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od powyższej czynności
Zamawiającego, któremu zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy pzp przez nieuzasadnione
przyznanie Biuru Inżynierskiemu MK w kryterium doświadczenia projektanta maksymalnej
liczby 30 pkt, zamiast 10 pkt.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu
przeprowadzenia ponownej oceny ofert.
Odwołanie nie zawiera informacji odnośnie daty otrzymania zawiadomienia
o
wyborze najkorzystniejszej oferty, jednak data, jaką zostało ono opatrzone (23 grudnia
2020
r.), a także załączone potwierdzenie przekazania w tej dacie kopii odwołania
Zamawiającemu nie są sprzeczne z przesłaną do Izby przez Zamawiającego informacją,
że zawiadomienie to zostało przesłane do Odwołującego 22 grudnia 2020 r. (co potwierdzają
załączone wydruki korespondencji elektronicznej).
24 grudnia 2020 r.
Odwołującego nadał powyższe odwołanie w placówce Poczty
Polskiej w Zebrzydowicach (usługa kurierska „Pocztex”) do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej {pieczęć i nalepka adresowa w aktach sprawy}.
Sygn. akt KIO 3518/20
29 grudnia 2020
r. odwołanie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{p
rezentata widniejąca na nalepce adresowej i na pierwszej stronie odwołania}.
Odwołanie zostało więc wniesione do Prezesa Izby 7 dnia od otrzymania przez
Odwołującego zawiadomienia o rozstrzygnięciu postępowania prowadzonego przez
Zamawiającego.
Wobec ustalenia na podstawi
e treści złożonego odwołania oraz akt sprawy
odwoławczej powyższych okoliczności, Izba zważyła, co następuje:
A
rt. 189 ust. 2 pzp zawiera enumeratywne wyliczenie przesłanek stanowiących
podstawę odrzucenia odwołania, których zaistnienie w danej sprawie Izba zobowiązana jest
wziąć pod uwagę z urzędu, zgodnie z przepisem art. 189 ust. 4 pzp. Jedną z podstaw
odrzucenia odwołania wynikającą z przepisu art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp jest okoliczność
wniesienia odwołania po upływie terminu określonego w ustawie.
Izba st
wierdziła zaistnienie powyższej przesłanki w rozpoznawanej sprawie.
Izba zważyła, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu wynikającego
z art. 182 ust. 1 pkt 2
pzp, zgodnie z którym odwołanie wnosi się w terminie 5 dni od dnia
przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 180 ust. 5 pzp (to jest przy użyciu środków
komunikacji elektronicznej)
– w przypadku gdy wartość zamówienia jest większa niż kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 180 ust. 4 pzp odwołanie wnosi się do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej lub w postaci elektronicznej opatrzonej
bezpiecznym
podpisem
elektronicznym
weryfikowanym
przy
pomocą ważnego
kwalifikowanego certyfikatu
lub równoważnego środka, spełniającego wymogi dla tego
rodzaju podpisu. Jedno
cześnie w przeciwieństwie do dawnej (przed 2009 r.) obowiązującego
art.
184 ust. 2 pzp, dotyczącego wnoszenia odwołań do Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych, aktualnie
obowiązujący przepis nie przewiduje, że złożenie odwołania
w
placówce pocztowej operatora publicznego {wg aktualnej nomenklatury „operatora
wyznaczonego”} jest równoznaczne z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził
w
ten sposób o utożsamieniu wniesienia odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej
Izby Odwoławczej. Musiała to być świadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro
jednocześnie w ustawie pzp wprost zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej
Sygn. akt KIO 3518/20
operatora publicznego {od 1 stycznia 2013 r. operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r.
– Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej
wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 pzp). Tym samym
w obowiązującym już ponad 10 lat
stanie prawnym nie ma podstaw prawnych do uznania,
że z chwilą nadania odwołania
w
placówce pocztowej operatora wyznaczonego (aktualnie jest nim Poczta Polska S.A.
z
siedzibą w Warszawie) następuje wniesienie odwołania do Prezesa Izby, gdyż znaczenie
ma data faktycznego dotarcia tej korespondencji do adresata.
Zbieżne stanowisko w analogicznych stanach faktycznych – odnośnie braku
domniemania, że łożenie odwołania w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego
wniesieniem do Prezesa Izby
– było i jest konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie
Izby, w szczególności wskazać tu można na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. sygn. akt
KIO 1279/11, 9 lipca 2010 r. sygn. akt KIO 1382/10, 20 lipca 2010 r. sygn. akt KIO 1424/10,
11 sierpnia 2010 r. sygn. akt KIO
1598/10, 17 października 2011 r. sygn. akt KIO 2201/11,
2 sierpnia 2012 r. sygn. akt KIO 1588/12, 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt KIO 667/13, 9 kwietnia
2013 r. sygn. akt KIO 731/13, 8 lipca 2013 r. sygn. akt KIO 1562/13, 20 sierpnia 2014 r.
sygn. akt KIO 1654/20,
jak również w orzecznictwie sądów powszechnych (np. wyrok Sądu
Okręgowego w Katowicach z 16 września 2010 r. sygn. akt XIX Ga 302/10 oraz Sądu
Okręgowego we Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. sygn. akt X Ga254/10).
Pona
dto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy,
który 7 lutego 2014 r. w sprawie sygn. akt III CZP 90/13 podjął następującą uchwałę:
Do zachowania przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 pzp
terminu do wniesienia odwołania
o
d czynności zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia
dzień oddania odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego
w rozumieniu ustawy z 2012 r.
Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora
świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
Sąd Najwyższy zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni
pier
wszeństwo ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie
wnosi się do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie,
przedłożenie komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania
do jego adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu
do wniesienia
odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012
r. Prawo pocztowe, czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc
ustawą z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. z 2013 r. Nr 880)
w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi
Sygn. akt KIO 3518/20
w
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej
wzmacniają także argumenty właściwe dla wykładni systemowej, celowościowej
i historycznej W
najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art.
124 kpk, art. 57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma
w
placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go
do organu, jednak w
każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści
przepisów. Tak też w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu
do jednego ze
środków ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą
wnosi się do sądu, w art. 198b ust. 2 zdanie drugie pzp przewidziano, że wniesienie skargi
w
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012 r.
– Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy
wskazał, że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego
domniemania również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania.
Taki zamiar ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia
2009 r. (druk sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany
w
systemie środków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia
publiczne uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania
zamówień publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które
ograniczają ten negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej.
Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja
ustawy Prawo zamówień publicznych jest wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady
89/665/E
WG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych
w d
ziedzinie udzielania zamówień publicznych (Dz. Urz. UE. L Nr 335 s. 31). W dyrektywie
2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy wnoszenia środków odwoławczych,
podkreślając jednocześnie, że podstawowymi jej założeniami są powszechność, szybkość
i
skuteczność środków odwoławczych, nakierowanych na wzmocnienie zasad równości,
konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień publicznych.
Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie współczesnych środków komunikacji
społecznej, powszechności urządzeń do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180
ust. 4 pzp
wniesienia odwołania w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem
elektronicznym zdefiniowanym w ustawie
z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) niweluje ewentualne niedogodności związane
z
wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby.
Sygn. akt KIO 3518/20
Wobec stwierdzenia zajścia powyżej wskazanej przesłanki odrzucenia odwołania,
Izba nie mogła merytorycznie rozpoznać odwołania, które podlega obligatoryjnemu
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp.
Z tego względu Izba – działając na
podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 w zw. z art. 189 ust. 3 zd. 1 ustawy pzp
– odrzuciła odwołanie
na pos
iedzeniu niejawnym bez udziału Stron i Przystępującego.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art.
192 ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz zgodnie z § 3 pkt
1 i
§ 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972) – obciążając
Od
wołującego tymi kosztami w postaci uiszczonego przez niego wpisu od odwołania.
1.
Odrzuca odwołanie.
2.
Kosztami postępowania obciąża S. K. Firmę Handlowo-Usługową „OPTIMA” w
Zebrzydowicach i zalicza w
poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7500
zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
O
dwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843 ze zm.) w zw. z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 11
września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę ‒ Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
poz. 2020) na niniejsze postanowienie
– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu
Okręgowego w Warszawie.
U z a s a d n i e n i e
Sygn. akt KIO 3518/20
Powiat Bielski z siedzibą w Bielsku-Białej {dalej: „Zamawiający”} prowadzi
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2019 poz. 1843 ze zm.) {
dalej: „ustawa pzp” lub „pzp”) w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na usługi pn. Opracowanie
dokumentacji projektowej dla zadania:Budowa analizacji sanitarnej w
miejscowościach
Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K).
Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu 23 listopada 2020 r. zostało zamieszczone
w
Biuletynie Zamówień Publicznych pod nr 613922-N-2020.Wartość przedmiotowego
zamówienia jest niższa niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11
ust. 8 ustawy pzp.
22 grudnia 2020 r.
Zamawiający przekazał wykonawcom drogą elektroniczną
zawiadomienie o rozstrzygnięciu powyższego postępowania – wyborze jako
najkorzystniejszej oferty złożonej przez Biuro Inżynierskie MK sp. j. M. K., K. S. z siedzibą w
Oświęcimiu {dalej: „Biuro Inżynierskie MK”}.
29 grudnia 2020 r. {pismem datowanym na 23 grudnia 2020 r.} S. K. Firma
Handlowo-
Usługowa „OPTIMA”, Zebrzydowice {dalej: „Odwołujący”} wniosła w formie
pisemnej do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od powyższej czynności
Zamawiającego, któremu zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy pzp przez nieuzasadnione
przyznanie Biuru Inżynierskiemu MK w kryterium doświadczenia projektanta maksymalnej
liczby 30 pkt, zamiast 10 pkt.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu
przeprowadzenia ponownej oceny ofert.
Odwołanie nie zawiera informacji odnośnie daty otrzymania zawiadomienia
o
wyborze najkorzystniejszej oferty, jednak data, jaką zostało ono opatrzone (23 grudnia
2020
r.), a także załączone potwierdzenie przekazania w tej dacie kopii odwołania
Zamawiającemu nie są sprzeczne z przesłaną do Izby przez Zamawiającego informacją,
że zawiadomienie to zostało przesłane do Odwołującego 22 grudnia 2020 r. (co potwierdzają
załączone wydruki korespondencji elektronicznej).
24 grudnia 2020 r.
Odwołującego nadał powyższe odwołanie w placówce Poczty
Polskiej w Zebrzydowicach (usługa kurierska „Pocztex”) do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej {pieczęć i nalepka adresowa w aktach sprawy}.
Sygn. akt KIO 3518/20
29 grudnia 2020
r. odwołanie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{p
rezentata widniejąca na nalepce adresowej i na pierwszej stronie odwołania}.
Odwołanie zostało więc wniesione do Prezesa Izby 7 dnia od otrzymania przez
Odwołującego zawiadomienia o rozstrzygnięciu postępowania prowadzonego przez
Zamawiającego.
Wobec ustalenia na podstawi
e treści złożonego odwołania oraz akt sprawy
odwoławczej powyższych okoliczności, Izba zważyła, co następuje:
A
rt. 189 ust. 2 pzp zawiera enumeratywne wyliczenie przesłanek stanowiących
podstawę odrzucenia odwołania, których zaistnienie w danej sprawie Izba zobowiązana jest
wziąć pod uwagę z urzędu, zgodnie z przepisem art. 189 ust. 4 pzp. Jedną z podstaw
odrzucenia odwołania wynikającą z przepisu art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp jest okoliczność
wniesienia odwołania po upływie terminu określonego w ustawie.
Izba st
wierdziła zaistnienie powyższej przesłanki w rozpoznawanej sprawie.
Izba zważyła, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu wynikającego
z art. 182 ust. 1 pkt 2
pzp, zgodnie z którym odwołanie wnosi się w terminie 5 dni od dnia
przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 180 ust. 5 pzp (to jest przy użyciu środków
komunikacji elektronicznej)
– w przypadku gdy wartość zamówienia jest większa niż kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 180 ust. 4 pzp odwołanie wnosi się do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej lub w postaci elektronicznej opatrzonej
bezpiecznym
podpisem
elektronicznym
weryfikowanym
przy
pomocą ważnego
kwalifikowanego certyfikatu
lub równoważnego środka, spełniającego wymogi dla tego
rodzaju podpisu. Jedno
cześnie w przeciwieństwie do dawnej (przed 2009 r.) obowiązującego
art.
184 ust. 2 pzp, dotyczącego wnoszenia odwołań do Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych, aktualnie
obowiązujący przepis nie przewiduje, że złożenie odwołania
w
placówce pocztowej operatora publicznego {wg aktualnej nomenklatury „operatora
wyznaczonego”} jest równoznaczne z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził
w
ten sposób o utożsamieniu wniesienia odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej
Izby Odwoławczej. Musiała to być świadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro
jednocześnie w ustawie pzp wprost zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej
Sygn. akt KIO 3518/20
operatora publicznego {od 1 stycznia 2013 r. operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r.
– Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej
wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 pzp). Tym samym
w obowiązującym już ponad 10 lat
stanie prawnym nie ma podstaw prawnych do uznania,
że z chwilą nadania odwołania
w
placówce pocztowej operatora wyznaczonego (aktualnie jest nim Poczta Polska S.A.
z
siedzibą w Warszawie) następuje wniesienie odwołania do Prezesa Izby, gdyż znaczenie
ma data faktycznego dotarcia tej korespondencji do adresata.
Zbieżne stanowisko w analogicznych stanach faktycznych – odnośnie braku
domniemania, że łożenie odwołania w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego
wniesieniem do Prezesa Izby
– było i jest konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie
Izby, w szczególności wskazać tu można na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. sygn. akt
KIO 1279/11, 9 lipca 2010 r. sygn. akt KIO 1382/10, 20 lipca 2010 r. sygn. akt KIO 1424/10,
11 sierpnia 2010 r. sygn. akt KIO
1598/10, 17 października 2011 r. sygn. akt KIO 2201/11,
2 sierpnia 2012 r. sygn. akt KIO 1588/12, 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt KIO 667/13, 9 kwietnia
2013 r. sygn. akt KIO 731/13, 8 lipca 2013 r. sygn. akt KIO 1562/13, 20 sierpnia 2014 r.
sygn. akt KIO 1654/20,
jak również w orzecznictwie sądów powszechnych (np. wyrok Sądu
Okręgowego w Katowicach z 16 września 2010 r. sygn. akt XIX Ga 302/10 oraz Sądu
Okręgowego we Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. sygn. akt X Ga254/10).
Pona
dto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy,
który 7 lutego 2014 r. w sprawie sygn. akt III CZP 90/13 podjął następującą uchwałę:
Do zachowania przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 pzp
terminu do wniesienia odwołania
o
d czynności zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia
dzień oddania odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego
w rozumieniu ustawy z 2012 r.
Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora
świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
Sąd Najwyższy zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni
pier
wszeństwo ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie
wnosi się do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie,
przedłożenie komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania
do jego adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu
do wniesienia
odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012
r. Prawo pocztowe, czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc
ustawą z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. z 2013 r. Nr 880)
w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi
Sygn. akt KIO 3518/20
w
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej
wzmacniają także argumenty właściwe dla wykładni systemowej, celowościowej
i historycznej W
najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art.
124 kpk, art. 57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma
w
placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go
do organu, jednak w
każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści
przepisów. Tak też w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu
do jednego ze
środków ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą
wnosi się do sądu, w art. 198b ust. 2 zdanie drugie pzp przewidziano, że wniesienie skargi
w
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada
2012 r.
– Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy
wskazał, że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego
domniemania również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania.
Taki zamiar ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia
2009 r. (druk sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany
w
systemie środków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia
publiczne uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania
zamówień publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które
ograniczają ten negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej.
Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja
ustawy Prawo zamówień publicznych jest wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady
89/665/E
WG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych
w d
ziedzinie udzielania zamówień publicznych (Dz. Urz. UE. L Nr 335 s. 31). W dyrektywie
2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy wnoszenia środków odwoławczych,
podkreślając jednocześnie, że podstawowymi jej założeniami są powszechność, szybkość
i
skuteczność środków odwoławczych, nakierowanych na wzmocnienie zasad równości,
konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień publicznych.
Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie współczesnych środków komunikacji
społecznej, powszechności urządzeń do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180
ust. 4 pzp
wniesienia odwołania w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem
elektronicznym zdefiniowanym w ustawie
z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) niweluje ewentualne niedogodności związane
z
wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby.
Sygn. akt KIO 3518/20
Wobec stwierdzenia zajścia powyżej wskazanej przesłanki odrzucenia odwołania,
Izba nie mogła merytorycznie rozpoznać odwołania, które podlega obligatoryjnemu
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp.
Z tego względu Izba – działając na
podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 w zw. z art. 189 ust. 3 zd. 1 ustawy pzp
– odrzuciła odwołanie
na pos
iedzeniu niejawnym bez udziału Stron i Przystępującego.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art.
192 ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz zgodnie z § 3 pkt
1 i
§ 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972) – obciążając
Od
wołującego tymi kosztami w postaci uiszczonego przez niego wpisu od odwołania.
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 158/21 z dnia 2021-02-15
- Sygn. akt KIO 126/21, KIO 128/21, KIO 129/21, KIO 5/21 z dnia 2021-02-15
- Sygn. akt KIO 3408/20 z dnia 2021-02-03
- Sygn. akt KIO 3512/20 z dnia 2021-02-02
- Sygn. akt KIO 3462/20, KIO 3515/20 z dnia 2021-02-02
