rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2020-12-10
rok: 2020
data dokumentu: 2020-12-10
rok: 2020
sygnatury akt.:
KIO 3072/20
KIO 3072/20
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia
2020 roku w Warszawie odwołania
wnie
sionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 23 listopada 2020 r. przez
wykonawcę Contenur Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu w
postępowaniu prowadzonym przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Krakowie
przy udziale wykonawcy ESE S
półka z ograniczoną odpowiedzialnością w Warszawie,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
2020 roku w Warszawie odwołania
wnie
sionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 23 listopada 2020 r. przez
wykonawcę Contenur Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu w
postępowaniu prowadzonym przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Krakowie
przy udziale wykonawcy ESE S
półka z ograniczoną odpowiedzialnością w Warszawie,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
oddala odwołanie,
2. k
osztami postępowania obciąża wykonawcę Contenur Polska Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu i zalicza w poczet kosztów
postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset
złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę Contenur Polska Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu tytułem wpisu od odwołania,
3.
zasądza
od
wykonawcy
Contenur
Polska
Spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością w Mielcu na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa
Oczyszczania Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krakowie kwotę
3
600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.), na niniejszy wyrok, w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej,
do Sądu Okręgowego w Krakowie.
………………………………..
Sygn. akt: KIO 3072/20
Uzasadnienie
Zamawiający – Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Krakowie – prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego, którego przedmiotem jest wykonanie i dostawa fabrycznie nowych pojemników
plasti
kowych na odpady dla Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania Sp. z o.o. w
Krakowie.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku
– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843 ze zm.), zwanej
dalej
ustawą P.z.p.
W dniu 23 listopada 2020 roku wykonawca
Contenur Polska Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Mielcu (dalej: odwołujący) wniósł odwołanie wobec niezgodnych z
przepisam
i ustawy czynności i zaniechań zamawiającego, zarzucając zamawiającemu
naruszenie przepisu art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy P.z.p. poprzez
odrzucenie oferty o
dwołującego, mimo iż jej treść jest zgodna z treścią specyfikacji istotnych
warunków zamówienia (s.i.w.z.).
Odwołujący podniósł, że ma interes we wniesieniu niniejszego odwołania.
Odwołujący jest wykonawcą biorącym udział w postępowaniu, a złożona przez niego oferta
uzyskałaby najwyższą ocenę punktową spośród złożonych w postępowaniu ofert, gdyż jak
wynika z publikowanej przez z
amawiającego informacji z otwarcia ofert, przedstawia
najkorzystniejszy bilans ceny i pozostałych kryteriów oceny ofert. Zatem, gdyby nie wadliwa
czynność odrzucenia jego oferty, oferta odwołującego zostałaby wybrana jako oferta
najkorzystniejsza. W wyniku naruszenia przez zamawia
jącego przepisów ustawy P.z.p.,
interes o
dwołującego w uzyskaniu zamówienia doznał zatem uszczerbku.
Odwołujący stwierdził, że w uzasadnieniu faktycznym odrzucenia oferty
odwołującego, zamawiający wskazał, że „Żądana przez Zamawiającego ładowność
minimal
na (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści
karty gwarancyjnej oraz wyjaśnieniach udzielonych w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Prawo
zamówień publicznych. Powyższe jednoznacznie potwierdza, że oferowany przez
Wykonawcę przedmiot oferty nie posiada żądanej przez Zamawiającego ładowności
minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.” Z
taką argumentacją odwołujący się nie zgodził. Oferowane przez odwołującego pojemniki
spełniają wymagania zamawiającego w zakresie ładowności minimalnej, a zatem brak było
podstaw do odrzucenia złożonej przez niego oferty jako niezgodnej z treścią s.i.w.z.
W odpowiedzi na odwołanie z dnia 8 grudnia 2020 roku zamawiający wniósł o:
1.
oddalenie odwołania jako w całości bezzasadnego,
2.
zasądzenie od odwołującego na rzecz zamawiającego kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego — według norm przepisanych.
Zamawiający wskazał, że odwołujący dokonał nieuprawnionej interpretacji
postanowień s.i.w.z. w zakresie ładowności, definiując ją jako suma wagi wsadu oraz
pojemnika i odwołując się do normy, pomimo tego, że w treści s.i.w.z. wyraźnie były
wskazane określone wagi ładowności a nie norma. Tym samym odwołujący nie potwierdził
deklarowanych w ofercie i wymaganych przez z
amawiającego ładowności, a także
jednoznacznie potwierdził, iż nie udziela gwarancji na oferowane pojemniki w przypadku, gdy
użytkownik pojemnika (mieszkaniec gminy Kraków) wrzuci do niego większą masę odpadów
niż wskazano w normie. Tym samym zamawiający stwierdził, że treść oferty odwołującego
nie spełnia wymagań specyfikacji istotnych warunków zamówienia w zakresie wymagania co
do minimalnej ładowności, a zatem jego oferta podlegała odrzuceniu na podstawie art. 89
ust. 1 pkt. 2 ustawy P.z.p.
Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
wykonawca
ESE Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Warszawie (dalej:
przystępujący) poparł stanowisko zamawiającego i wniósł o oddalenie odwołania.
Izba ustaliła, co następuje:
W Szczegółowym Opisie Przedmiotu Zamówienia załącznika nr 1 od a do g,
z
amawiający określił parametry techniczne pojemników. W pkt 11 tabeli Zamawiający
sformułował wymóg „ładowności pojemnika”, która miał wynosić odpowiednio:
55 kg - dla pojemnika 120 l;
105 kg - dla pojemnika 240 l;
340 kg - dla pojemnika 770 l;
zgodnie z normą PN-EN 840 - dla pojemnika 1100 l;
Pismem z dnia z
amawiający 19.10.2020 r. dokonał modyfikacji s.i.w.z. w ten sposób,
że zmodyfikował treść pkt. 11 załącznika nr 1g do s.i.w.z. tj. szczegółowego opisu
przedm
iotu zamówienia, poprzez zmianę ładowności pojemnika 1100 l z: „zgodnie z normą
PN-
EN 840” na: „Minimalna ładowność 480 kg”.
W treści karty gwarancyjnej odwołujący wskazał, że „gwarancją nie są objęte
zniszczenia
lub uszkodzenia wyrobu wynikłe z przyczyn innych niż wady w nim tkwiące, w
tym w szczególności zniszczenia i uszkodzenia będące następstwem niewłaściwej
eksploatacji, w tym miedzy innymi obciążania wyrobu ponad jego nominalną ładowność
wynikającą z właściwych norm m.in. EN 840-1, EN 840-2, EN 840-3, EN 840 - 4”.
Pismem z dnia 27.10.2020 r. z
amawiający wezwał odwołującego do złożenia
wyjaśnień co do posiadanych ładowności dla oferowanych pojemników wskazując na
zastrzeżenie dokonane w karcie gwarancyjnej.
Pismem z dnia 30 października 2020 roku odwołujący złożył wyjaśnienia, w których
stwierdził, że zaoferowane przez niego pojemniki są zgodne z wymaganiami normy oraz
spełniają wymagania zamawiającego wskazane w s.i.w.z. W wyjaśnieniu odwołujący
wskazał, że „zgodnie z zapisami normy EN 840 konstrukcja kołowego pojemnika na odpady
komunalne wykonanego z polietylenu HDPE powinna zapewniać wytrzymałość na
obciążenie wsadem o masie 0,4 kg na dm
3
nominalnej objętości pojemnika, ładowność
pojemnika wskazana na jeg
o listwie grzbietowej stanowi sumę wartości obliczonej zgodnie z
powyższymi wytycznymi oraz samej masy pojemnika. Wartości wskazane na oferowanych
przez nas produktach wykraczają poza wymagania określone przez zamawiającego w
SIWZ”.
Pismem z dnia 2 listopada 2020 roku z
amawiający ponownie wezwał odwołującego
do złożenia wyjaśnień i jednoznacznego wskazania, czy podane w specyfikacji i ofercie
ładowności dla poszczególnych rodzajów pojemników wynoszą taką ilość kilogramów, jak
zadeklarowano w ofercie i jaki
ej wymagał zamawiający.
Pismem z dnia 4 listopada 2020 roku
odwołujący wskazał, że oferowane przez niego
pojemniki posiadają ładowność (rozumianą jako sumę wagi wsadu oraz pojemnika)
przekraczającą jej minimalną wartość określoną w s.i.w.z., tj. 55 kg do pojemnika 120 l, 340
kg dla pojemnika 770 l, 105 kg dla pojemnika 240 l
. Wartości te, według wyjaśnień
o
dwołującego, wynoszą dla oferowanych pojemników odpowiednio: 56 kg dla pojemnika 120
l, 350 kg dla pojemnika 770 l, 106 kg dla pojemnika 240 l. Wykonawc
a wskazał również, że
udziela gwarancji jakości na okres 48 miesięcy dla oferowanych pojemników, których
obciążenie (rozumiane jako suma wagi wsadu oraz pojemnika) będzie dochodziło do
wskazanych wyżej wag.
W dniu 17 listopada 2020 roku zamawiający poinformował o odrzuceniu oferty
odwołującego. Zamawiający wskazał, że „Żądana przez Zamawiającego ładowność
minimalna (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści
karty gwarancyjnej oraz wyjaśnieniach udzielonych w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Prawo
zamówień publicznych. Powyższe jednoznacznie potwierdza, że oferowany przez
Wykonawcę przedmiot oferty nie posiada żądanej przez Zamawiającego ładowności
minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.”
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania
ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p.
Istotą sporu jest zajęcie stanowiska, co należy rozumieć poprzez pojęcie „ładowność”,
obowiązujące w przedmiotowym postępowaniu oraz – w konsekwencji – czy pojemniki
zaoferowane przez odwołującego spełniają parametry ładowności wymaganej przez
zamawiającego.
Poza sporem pozostaje fakt, że zamawiający nie zdefiniował pojęcia „ładowności” w
żadnym z dokumentów obowiązujących w przedmiotowym postępowaniu. Izba nie podziela
jednak stanowiska odwołującego, iż w takim przypadku wszelkie wątpliwości w zakresie
interpretacji tego terminu należy rozstrzygać na korzyść odwołującego. Pojęcie „ładowności”
jest bowiem pojęciem funkcjonującym w życiu codziennym i ma ono przypisane znaczenie
wynikające z tzw. usus, tj. praktyki, zwyczaju czy doświadczenia. Nie ma zatem potrzeby, by
zamawiający, na potrzeby danego postępowania, formułował definicje, których znaczenie
jest oczywiste. Tego rodzaju praktyka doprowadziłaby do niepożądanej sytuacji, w której
zamawiający, aby uniknąć zarzutów ze strony wykonawców, musiałby definiować wszystkie
określenia, którymi posługuje się w danym postępowaniu.
Słownik
języka
polskiego
PWN
(źródło:
https://sjp.pwn.pl/sjp/ladownosc;2479684.html
) podaje, iż przez ładowność należy rozumieć
„maksymalny ciężar ładunku, jaki można jednorazowo załadować na urządzenie
transportowe
”. Jest to powszechnie znane rozumienie tego terminu i brak jest podstaw do
nadawania
mu innego znaczenia. W szczególności nieuprawnione jest stanowisko
odwołującego, iż pod pojęciem „ładowność” należy rozumieć „sumę wagi wsadu oraz
pojemnika
”. Oprócz wskazanych wyżej argumentów podnieść należy, że taka definicja
„ładowności” nie występuje w obrocie, jak również w powszechnie obowiązujących aktach
czy dokumentach, w tym w przywoływanej przez odwołującego normie PN-EN 840. Norma
EN 840 w słowniku pojęć odwołuje się do pojęcia „ładowność nominalna”, rozumianego jako
masa
samych odpadów, a nie odpadów wraz z pojemnikiem.
Izba oddaliła wnioski dowodowe odwołującego w postaci odpowiedzi na pytania do
s
.i.w.z. w postępowaniu prowadzonym przez MGPK w Katowicach oraz folderów ze strony
internetowej przystępującego. Izba wskazuje, że wymogi obowiązujące w danym
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego obowiązują wyłącznie w tym
postępowaniu i nie mają zastosowania w innych procedurach. Z kolei materiały dotyczące
produktów zaoferowanych przez przystępującego zostały złożone na okoliczność wykazania,
że pojemniki tegoż wykonawcy również nie spełniałyby parametru w zakresie ładowności.
Tego rodzaju dow
ody nie odnoszą się do zarzutów odwołania i nie mogą zostać
uwzględnione, a to z uwagi na przepis art. 192 ust. 7 ustawy P.z.p., zgodnie z którym Izba
nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.
Konkludując, Izba stwierdziła, że zaoferowane przez odwołującego pojemniki nie
spełniają ustalonych w postępowaniu wymogów w zakresie ładowności. Ich ładowność,
rozumiana jako ciężar wsadu do pojemnika, jest bowiem niższa niż minimalne wartości
określone przez zamawiającego. Dodawanie natomiast do ładowności masy samego
pojemnika nie znajduje podstaw w świetle argumentów wskazanych wyżej.
Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy P.z.p., czyli
stosownie do wyniku postępowania.
……………………………………
1.
oddala odwołanie,
2. k
osztami postępowania obciąża wykonawcę Contenur Polska Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu i zalicza w poczet kosztów
postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset
złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę Contenur Polska Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu tytułem wpisu od odwołania,
3.
zasądza
od
wykonawcy
Contenur
Polska
Spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością w Mielcu na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa
Oczyszczania Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krakowie kwotę
3
600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.), na niniejszy wyrok, w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej,
do Sądu Okręgowego w Krakowie.
………………………………..
Sygn. akt: KIO 3072/20
Uzasadnienie
Zamawiający – Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Krakowie – prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego, którego przedmiotem jest wykonanie i dostawa fabrycznie nowych pojemników
plasti
kowych na odpady dla Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania Sp. z o.o. w
Krakowie.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku
– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843 ze zm.), zwanej
dalej
ustawą P.z.p.
W dniu 23 listopada 2020 roku wykonawca
Contenur Polska Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Mielcu (dalej: odwołujący) wniósł odwołanie wobec niezgodnych z
przepisam
i ustawy czynności i zaniechań zamawiającego, zarzucając zamawiającemu
naruszenie przepisu art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy P.z.p. poprzez
odrzucenie oferty o
dwołującego, mimo iż jej treść jest zgodna z treścią specyfikacji istotnych
warunków zamówienia (s.i.w.z.).
Odwołujący podniósł, że ma interes we wniesieniu niniejszego odwołania.
Odwołujący jest wykonawcą biorącym udział w postępowaniu, a złożona przez niego oferta
uzyskałaby najwyższą ocenę punktową spośród złożonych w postępowaniu ofert, gdyż jak
wynika z publikowanej przez z
amawiającego informacji z otwarcia ofert, przedstawia
najkorzystniejszy bilans ceny i pozostałych kryteriów oceny ofert. Zatem, gdyby nie wadliwa
czynność odrzucenia jego oferty, oferta odwołującego zostałaby wybrana jako oferta
najkorzystniejsza. W wyniku naruszenia przez zamawia
jącego przepisów ustawy P.z.p.,
interes o
dwołującego w uzyskaniu zamówienia doznał zatem uszczerbku.
Odwołujący stwierdził, że w uzasadnieniu faktycznym odrzucenia oferty
odwołującego, zamawiający wskazał, że „Żądana przez Zamawiającego ładowność
minimal
na (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści
karty gwarancyjnej oraz wyjaśnieniach udzielonych w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Prawo
zamówień publicznych. Powyższe jednoznacznie potwierdza, że oferowany przez
Wykonawcę przedmiot oferty nie posiada żądanej przez Zamawiającego ładowności
minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.” Z
taką argumentacją odwołujący się nie zgodził. Oferowane przez odwołującego pojemniki
spełniają wymagania zamawiającego w zakresie ładowności minimalnej, a zatem brak było
podstaw do odrzucenia złożonej przez niego oferty jako niezgodnej z treścią s.i.w.z.
W odpowiedzi na odwołanie z dnia 8 grudnia 2020 roku zamawiający wniósł o:
1.
oddalenie odwołania jako w całości bezzasadnego,
2.
zasądzenie od odwołującego na rzecz zamawiającego kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego — według norm przepisanych.
Zamawiający wskazał, że odwołujący dokonał nieuprawnionej interpretacji
postanowień s.i.w.z. w zakresie ładowności, definiując ją jako suma wagi wsadu oraz
pojemnika i odwołując się do normy, pomimo tego, że w treści s.i.w.z. wyraźnie były
wskazane określone wagi ładowności a nie norma. Tym samym odwołujący nie potwierdził
deklarowanych w ofercie i wymaganych przez z
amawiającego ładowności, a także
jednoznacznie potwierdził, iż nie udziela gwarancji na oferowane pojemniki w przypadku, gdy
użytkownik pojemnika (mieszkaniec gminy Kraków) wrzuci do niego większą masę odpadów
niż wskazano w normie. Tym samym zamawiający stwierdził, że treść oferty odwołującego
nie spełnia wymagań specyfikacji istotnych warunków zamówienia w zakresie wymagania co
do minimalnej ładowności, a zatem jego oferta podlegała odrzuceniu na podstawie art. 89
ust. 1 pkt. 2 ustawy P.z.p.
Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
wykonawca
ESE Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Warszawie (dalej:
przystępujący) poparł stanowisko zamawiającego i wniósł o oddalenie odwołania.
Izba ustaliła, co następuje:
W Szczegółowym Opisie Przedmiotu Zamówienia załącznika nr 1 od a do g,
z
amawiający określił parametry techniczne pojemników. W pkt 11 tabeli Zamawiający
sformułował wymóg „ładowności pojemnika”, która miał wynosić odpowiednio:
55 kg - dla pojemnika 120 l;
105 kg - dla pojemnika 240 l;
340 kg - dla pojemnika 770 l;
zgodnie z normą PN-EN 840 - dla pojemnika 1100 l;
Pismem z dnia z
amawiający 19.10.2020 r. dokonał modyfikacji s.i.w.z. w ten sposób,
że zmodyfikował treść pkt. 11 załącznika nr 1g do s.i.w.z. tj. szczegółowego opisu
przedm
iotu zamówienia, poprzez zmianę ładowności pojemnika 1100 l z: „zgodnie z normą
PN-
EN 840” na: „Minimalna ładowność 480 kg”.
W treści karty gwarancyjnej odwołujący wskazał, że „gwarancją nie są objęte
zniszczenia
lub uszkodzenia wyrobu wynikłe z przyczyn innych niż wady w nim tkwiące, w
tym w szczególności zniszczenia i uszkodzenia będące następstwem niewłaściwej
eksploatacji, w tym miedzy innymi obciążania wyrobu ponad jego nominalną ładowność
wynikającą z właściwych norm m.in. EN 840-1, EN 840-2, EN 840-3, EN 840 - 4”.
Pismem z dnia 27.10.2020 r. z
amawiający wezwał odwołującego do złożenia
wyjaśnień co do posiadanych ładowności dla oferowanych pojemników wskazując na
zastrzeżenie dokonane w karcie gwarancyjnej.
Pismem z dnia 30 października 2020 roku odwołujący złożył wyjaśnienia, w których
stwierdził, że zaoferowane przez niego pojemniki są zgodne z wymaganiami normy oraz
spełniają wymagania zamawiającego wskazane w s.i.w.z. W wyjaśnieniu odwołujący
wskazał, że „zgodnie z zapisami normy EN 840 konstrukcja kołowego pojemnika na odpady
komunalne wykonanego z polietylenu HDPE powinna zapewniać wytrzymałość na
obciążenie wsadem o masie 0,4 kg na dm
3
nominalnej objętości pojemnika, ładowność
pojemnika wskazana na jeg
o listwie grzbietowej stanowi sumę wartości obliczonej zgodnie z
powyższymi wytycznymi oraz samej masy pojemnika. Wartości wskazane na oferowanych
przez nas produktach wykraczają poza wymagania określone przez zamawiającego w
SIWZ”.
Pismem z dnia 2 listopada 2020 roku z
amawiający ponownie wezwał odwołującego
do złożenia wyjaśnień i jednoznacznego wskazania, czy podane w specyfikacji i ofercie
ładowności dla poszczególnych rodzajów pojemników wynoszą taką ilość kilogramów, jak
zadeklarowano w ofercie i jaki
ej wymagał zamawiający.
Pismem z dnia 4 listopada 2020 roku
odwołujący wskazał, że oferowane przez niego
pojemniki posiadają ładowność (rozumianą jako sumę wagi wsadu oraz pojemnika)
przekraczającą jej minimalną wartość określoną w s.i.w.z., tj. 55 kg do pojemnika 120 l, 340
kg dla pojemnika 770 l, 105 kg dla pojemnika 240 l
. Wartości te, według wyjaśnień
o
dwołującego, wynoszą dla oferowanych pojemników odpowiednio: 56 kg dla pojemnika 120
l, 350 kg dla pojemnika 770 l, 106 kg dla pojemnika 240 l. Wykonawc
a wskazał również, że
udziela gwarancji jakości na okres 48 miesięcy dla oferowanych pojemników, których
obciążenie (rozumiane jako suma wagi wsadu oraz pojemnika) będzie dochodziło do
wskazanych wyżej wag.
W dniu 17 listopada 2020 roku zamawiający poinformował o odrzuceniu oferty
odwołującego. Zamawiający wskazał, że „Żądana przez Zamawiającego ładowność
minimalna (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści
karty gwarancyjnej oraz wyjaśnieniach udzielonych w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Prawo
zamówień publicznych. Powyższe jednoznacznie potwierdza, że oferowany przez
Wykonawcę przedmiot oferty nie posiada żądanej przez Zamawiającego ładowności
minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.”
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania
ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p.
Istotą sporu jest zajęcie stanowiska, co należy rozumieć poprzez pojęcie „ładowność”,
obowiązujące w przedmiotowym postępowaniu oraz – w konsekwencji – czy pojemniki
zaoferowane przez odwołującego spełniają parametry ładowności wymaganej przez
zamawiającego.
Poza sporem pozostaje fakt, że zamawiający nie zdefiniował pojęcia „ładowności” w
żadnym z dokumentów obowiązujących w przedmiotowym postępowaniu. Izba nie podziela
jednak stanowiska odwołującego, iż w takim przypadku wszelkie wątpliwości w zakresie
interpretacji tego terminu należy rozstrzygać na korzyść odwołującego. Pojęcie „ładowności”
jest bowiem pojęciem funkcjonującym w życiu codziennym i ma ono przypisane znaczenie
wynikające z tzw. usus, tj. praktyki, zwyczaju czy doświadczenia. Nie ma zatem potrzeby, by
zamawiający, na potrzeby danego postępowania, formułował definicje, których znaczenie
jest oczywiste. Tego rodzaju praktyka doprowadziłaby do niepożądanej sytuacji, w której
zamawiający, aby uniknąć zarzutów ze strony wykonawców, musiałby definiować wszystkie
określenia, którymi posługuje się w danym postępowaniu.
Słownik
języka
polskiego
PWN
(źródło:
https://sjp.pwn.pl/sjp/ladownosc;2479684.html
) podaje, iż przez ładowność należy rozumieć
„maksymalny ciężar ładunku, jaki można jednorazowo załadować na urządzenie
transportowe
”. Jest to powszechnie znane rozumienie tego terminu i brak jest podstaw do
nadawania
mu innego znaczenia. W szczególności nieuprawnione jest stanowisko
odwołującego, iż pod pojęciem „ładowność” należy rozumieć „sumę wagi wsadu oraz
pojemnika
”. Oprócz wskazanych wyżej argumentów podnieść należy, że taka definicja
„ładowności” nie występuje w obrocie, jak również w powszechnie obowiązujących aktach
czy dokumentach, w tym w przywoływanej przez odwołującego normie PN-EN 840. Norma
EN 840 w słowniku pojęć odwołuje się do pojęcia „ładowność nominalna”, rozumianego jako
masa
samych odpadów, a nie odpadów wraz z pojemnikiem.
Izba oddaliła wnioski dowodowe odwołującego w postaci odpowiedzi na pytania do
s
.i.w.z. w postępowaniu prowadzonym przez MGPK w Katowicach oraz folderów ze strony
internetowej przystępującego. Izba wskazuje, że wymogi obowiązujące w danym
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego obowiązują wyłącznie w tym
postępowaniu i nie mają zastosowania w innych procedurach. Z kolei materiały dotyczące
produktów zaoferowanych przez przystępującego zostały złożone na okoliczność wykazania,
że pojemniki tegoż wykonawcy również nie spełniałyby parametru w zakresie ładowności.
Tego rodzaju dow
ody nie odnoszą się do zarzutów odwołania i nie mogą zostać
uwzględnione, a to z uwagi na przepis art. 192 ust. 7 ustawy P.z.p., zgodnie z którym Izba
nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.
Konkludując, Izba stwierdziła, że zaoferowane przez odwołującego pojemniki nie
spełniają ustalonych w postępowaniu wymogów w zakresie ładowności. Ich ładowność,
rozumiana jako ciężar wsadu do pojemnika, jest bowiem niższa niż minimalne wartości
określone przez zamawiającego. Dodawanie natomiast do ładowności masy samego
pojemnika nie znajduje podstaw w świetle argumentów wskazanych wyżej.
Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy P.z.p., czyli
stosownie do wyniku postępowania.
……………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 3351/20 z dnia 2020-12-29
- Sygn. akt KIO 3050/20 z dnia 2020-12-22
- Sygn. akt KIO 2994/20, KIO 3001/20 z dnia 2020-12-22
- Sygn. akt KIO 3039/20, KIO 3041/20 z dnia 2020-12-21
- Sygn. akt KIO 3068/20 z dnia 2020-12-18
