rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2022-12-13
rok: 2022
data dokumentu: 2022-12-13
rok: 2022
sygnatury akt.:
KIO 3161/22
KIO 3161/22
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2022 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 28 listopada 2022 r. przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum REMONDIS Medison
Sp. z o.o
., REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o. o. oraz REMONDIS Medison Rzeszów
Sp.
z o. o. z siedzibą lidera w Dąbrowie Górniczej, w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie
przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum
EMKA S. A oraz Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z
siedzibą lidera w Żyrardowie, zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 28 listopada 2022 r. przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum REMONDIS Medison
Sp. z o.o
., REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o. o. oraz REMONDIS Medison Rzeszów
Sp.
z o. o. z siedzibą lidera w Dąbrowie Górniczej, w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie
przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum
EMKA S. A oraz Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z
siedzibą lidera w Żyrardowie, zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
Oddala odwołanie w całości.
2.
Kosztami postępowania odwoławczego obciąża odwołującego i zalicza w poczet
kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie: piętnaście tysięcy
złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
……………………
Sygn. akt:
KIO 3161/22
Uzasadnienie
Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie, dalej jako:
„Zamawiający”, prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie
ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz.
17
10), dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem jest świadczenie usług odbioru,
transportu i unieszkodliwiania odpadów pochodzących z działalności Samodzielnego
Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie z podziałem na 2 części,
znak: EP/220/37/2022.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z
dnia 19 lipca 2022 r. pod numerem
2022/S 137-392061.
W dniu 28 listopada 2022 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum firm
REMONDIS Medison Sp. z
o.o., REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o. o. oraz
REMONDIS Medison Rzeszów Sp. z o. o. z siedzibą lidera w Dąbrowie Górniczej, dalej jako:
„Odwołujący”, w zakresie części nr 2. Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności
Zamawiającego polegającej na odrzuceniu oferty Odwołującego.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
1.
art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy PZP poprzez błędne przyjęcie przez Zamawiającego, że
treść oferty złożonej przez Odwołującego jest niezgodna z warunkami zamówienia,
które zostały przez Zamawiającego przedstawione i dokonanie wyboru oferty mniej
korzystnej od oferty Odwołującego.
W związku z postawionym zarzutem Odwołujący wniósł o unieważnienie czynności
zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego i wyborze oferty Konsorcjum EMKA S. A. i
SPZZOZ w Gryficach, dokonanie ponownej oceny ofert i zasądzenie kosztów postępowania
odwoławczego.
Stanowisko Odwołującego:
Argumentując postawiony zarzut, Odwołujący wskazywał, że w treści uzasadnienia
faktycznego i prawnego zawartego w zawiadomieniu o wyborze najkorzystniejszej oferty,
Zamawiający wskazał, że niezgodność oferty Odwołującego z warunkami zamówienia
wynika z rzekomego niezachowania zasady blisko
ści, wyrażonej w treści art. 20 ust. 3-6
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Jako kontynuował Odwołujący, w powyższym zakresie Zamawiający m.in. uznał, że pomimo
przedstawienia przez Odwołującego dowodów potwierdzających brak wolnych mocy
przerobowych instalacji położonych na terenie województwa zachodniopomorskiego oraz
dowodów wskazujących, że ilość zawartych przez Zakład Opieki Zdrowotnej w Gryfiach
umów na unieszkodliwianie odpadów wykracza poza dostępne moce przerobowe, spalarnia
SPZZPZ w Gryficach
– posiada wolne moce przerobowe pozwalające na przyjęcie i
unieszkodliwienie odpadów medycznych.
Odwołujący podkreślił, że spalarnia w Gryficach jest jedyną w województwie
zachodniopomorskim zdolną do unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych
produkowanych przez Zamawiającego, jednak wydajność przedmiotowej instalacji wynosi
maksymalnie do 1488 Mg/rok
– co wynika z decyzji Marszałka Województwa
Zachodniopomorskiego z dnia 18 sierpnia 2014 roku (WOŚ.II.7243.2.5.2014.IB). Jak wynika
z informacji uzyskanych w toku prowadzonych postępowań przetargowych, aktualnie
instalacja w Gryficach zobowiązała się do odbioru i unieszkodliwienia ponad 1800 Mg
odpadów
pochodzących
z
placówek
szpitalnych
z
terenu
województwa
zachodniopomorskiego.
Wobec powyższego uznać należy, że podmiot ten nie dysponuje
wystarczającą mocą przerobową aby zwiększyć ilość unieszkodliwianych odpadów o ilość
wskazaną w przedmiotowym zamówieniu (tj. minimum 514 248 kg lub nawet 764 587 kg).
Powyższe uzasadnia zastosowanie wyjątku, o którym mowa w art. 20 ust. 6 ustawy o
odpadach, umożliwiającym przekazanie wytworzonych przez Zamawiającego odpadów do
innej instalacji.
Jak dalej argumentował Odwołujący, zgodnie z wezwaniem Zamawiającego zwrócił się z
prośbą do znajdującej się bliżej instalacji, w której mogłyby zostać unieszkodliwione odpady,
tj. do instalacji, której operatorem jest PROMAROL - PLUS Sp. z o.o. – położonej w
Ciepielówku, w gminie Sława w województwie lubuskim. Instalacja odmówiła możliwości
unieszkodliwienia wytworzonych odpadów. Odwołujący zwrócił się także bezpośrednio do
operatora instalacji położonej w Gryficach, przy czym podmiot ten nie odpowiedział na
przesłaną wiadomość.
Jak podsumował Odwołujący, w tym stanie rzeczy, mając na uwadze, że aktualnie ilość i
dostępne moce przerobowe instalacji do termicznego unieszkodliwiania odpadów są
ograniczone
– zaoferowane przez Konsorcjum firm REMONDIS Medison miejsca
unieszkodliwiania odpadów odpowiadają wymogom wynikającym z tzw. „zasady bliskości”
wyrażonej w ustawie o odpadach oraz stawianym wobec wykonawcy ubiegającego się o
udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego.
Na poparcie swojego stanowiska Odwołujący przedstawił tezy orzeczeń Krajowej Izby
Odwoławczej o sygnaturach: KIO 3534/21, KIO 690/22, KIO 3380/21, KIO 1966/22.
Pismem z dnia 8 grudnia 2022 r. Odwołujący przedstawił dodatkowe stanowisko procesowe
wraz z wnioskami dowodowymi.
Stanowisko Zamawiającego:
W ramach odpowiedzi na odwołanie z dnia 7 grudnia 2022 r., swoje stanowisko w sprawie
przedstawił Zamawiający, wnosząc o oddalenie odwołania.
W pierwszej kolejności Zamawiający wskazał, że w pkt 2.16 OPZ Zamawiający wymagał,
aby Wykonawca zapewnił unieszkodliwienie odpadów poprzez spalanie w spalarni odpadów
medycznych z zachowaniem zasady
bliskości określonej w art. 20 ust. 3-6 ustawy o
odpadach.
Natomiast zgodnie z pkt 2.17 OPZ Zamawiający wymagał, aby stosowane
odstępstwa od zasady bliskości, których zasady określa art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach,
udokumentowane były pisemnie i przedstawione na wezwanie Zamawiającego lub
uprawnionych organów nadzorujących.
Tymczasem Odwołujący, w punkcie 5 złożonego formularza ofertowego, wskazał jako
miejsce
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych odebranych od Zamawiającego
instalację/spalarnię położoną w województwie małopolskim w odległości 600 km od
Zamawiającego (ul. Powstańców Styczniowych 9, 32-500 Chrzanów) oraz instalację
położoną w województwie podkarpackim w odległości 746 km od Zamawiającego (ul.
Hetmańska 120, 35-078 Rzeszów).
Jak kontynuował Zamawiający, wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień dotyczących
treści oferty w zakresie tego, na jakiej podstawie Odwołujący uznał, że spalarnie wskazane w
punkcie 5 formularza ofertowego, spełniają zasadę bliskości opisaną w art. 20 ust. 3 Ustawy
o odpadach oraz przywołaną w pkt 2.16 Załącznika nr 1 do SWZ – OPZ, pomimo iż znajdują
się w Chrzanowie i Rzeszowie i są odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746
km, a istnieją spalarnie położone w bliższej odległości od Zamawiającego. Jednocześnie
Zamawiający zwrócił uwagę, że ze względu na istnienie instalacji do unieszkodliwiania
odpadów, których odległość jest bliższa siedzibie Zamawiającego, aniżeli spalarnie
wskazane przez Wykonawców, koniecznym jest przedstawienie przez Wykonawców
dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie wykazały brak mocy przerobowych
lub z innych przyczyn odmówiły Wykonawcom unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na ww. wezwanie Zamawiającego Odwołujący przedłożył jedynie
korespondencję z dwoma spalarniami odpadów: spalarnią w Ciepielówku, w gminie Sława,
woj. Lubuskie
– która odmówiła Odwołującemu oraz spalarnią w Gryficach która to
korespondencja obejmowała jedynie wiadomość e-mail wystosowaną przez Odwołującego z
zapytaniem o możliwość nawiązania współpracy w celu złożenia wspólnej oferty w
Postępowaniu, a nie dotyczyła mocy przerobowych spalarni/instalacji SPZZOZ w Gryficach.
Odwołujący nie przedstawił przy tym jakichkolwiek dowodów, że inne spalarnie/instalacje
unieszkodliwiania
odpadów medycznych położone bliżej siedziby Zamawiającego (miejsca
wytwarzania odpadów), aniżeli instalacje wskazane w pkt 5 oferty Odwołującego odmówiły
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych pochodzących z działalności
Zamawiającego z uwagi na brak wolnych mocy przerobowych.
Z uwagi na powyższe, pismem z dnia 30.09.2022 r., znak sprawy: EP/220/37/2022
Zamawiający wezwał Odwołującego do przedłożenia dokumentów wykazujących, że
SPZZOZ w Gryficach wykazała brak mocy przerobowych lub z innych przyczyn odmówiła
Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych wytwarzanych przez
Zamawiającego. Zamawiający wskazał ponadto, że gdyby taka sytuacja odmowy
utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną spalarnię najbliżej położoną w
stosunku do siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni zakaźnych odpadów
medycznych w SPZZOZ
w Gryficach) miała miejsce, to Odwołujący winien przedstawić
dowody, że kolejne spalarnie położone bliżej siedziby Zamawiającego aniżeli spalarnie
wskazane w ofercie Odwołującego, również wykazały brak mocy przerobowych lub z innych
przyczyn odmówiły Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych
wytwarzanych przez Zamawiającego.
Jak dalej wskazywał Zamawiający, Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności faktyczne,
a także wymagania określone w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2 oraz konieczność
przestrzegania zasady bliskości, wyrażonej w art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach, w celu
ustalenia zgodności oferty Odwołującego z wymaganiami Zamawiającego określonymi w
dokumentach zamówienia, Zamawiający wystąpił do trzech podmiotów tj. Centrum Onkologii
im. prof. F.
Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach
oraz Wielospecjalistycznego
Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o.
(dalej
– Szpital Gorzów”) z wnioskiem udostępnienie informacji niezbędnych dla
prawidłowego rozstrzygnięcia ww. postępowania tj. o wskazanie, czy Odwołujący zwracał się
do ww. podmiotów z zapytaniem dotyczącym dysponowania wolnymi mocami przerobowymi.
W odpowiedzi na powyższe spalarnia w Gryficach odpowiedziała, że ani Odwołujący ani
żaden z członków konsorcjum występującego po stronie Odwołującego nie zwracał się do
SPZZPZ w Gryficach z
zapytaniem dotyczącym dysponowania mocą przerobową instalacji
na potrzeby utylizacji odpadów medycznych pochodzących z działalności Zamawiającego
oraz oświadczył, że takie wolne moce przerobowe instalacja posiada. Szpital w Gorzowie
oświadczył, że ani Odwołujący ani żaden z członków konsorcjum występującego po stronie
Odwołującego nie zwracał się do Szpitala w Gorzowie z zapytaniem dotyczącym
dysponowania mocą przerobową instalacji na potrzeby utylizacji odpadów medycznych
pochodzących z działalności Zamawiającego. Centrum Onkologii wskazało z kolei, że
prowadziło rozmowy na
temat współpracy w zakresie utylizacji odpadów, natomiast po przeanalizowaniu ilości
odpadów z działalności Zamawiającego, stwierdzono brak mocy przerobowych dla przyjęcia
takiej ilości odpadów.
Treść ww. pism prowadzi do jednoznacznej konkluzji, że instalacja/spalarnia w SPZZOZ w
Gryficach, położna najbliżej siedziby Zamawiającego posiadała moce przerobowe dla
utylizacji odpadów medycznych z działalności Zamawiającego, a ani Odwołujący ani żaden z
członków tworzącego go konsorcjum, nie podjął próby kontaktu w celu ustalenia czy owe
wolne moce przerob
owe występują. Co więcej, Odwołujący nie podjął nawet próby kontaktu
z kolejną najbliżej położoną instalacją/spalarnią zlokalizowaną w Gorzowie Wielkopolskim.
Powyższe okoliczności zdaniem Zamawiającego świadczą o tym, że czynność odrzucenia
oferty Odwołującego była prawidłowa.
Stanowisko Przystępującego:
Swoje stanowisko w sprawie, w ramach wypowiedzi na rozprawie, przedstawił również
Przystępujący, wnosząc o oddalenie odwołania.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Strony, na podstawie zgromadzonego w
s
prawie materiału dowodowego, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co
następuje:
Izba stwierdziła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada
interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym po stronie
Zamawiającego wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia
Konsorcjum EMKA S. A oraz Samodz
ielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w
Gryficach z siedzibą lidera w Żyrardowie. Przystąpienie wpłynęło w terminie i spełnione
zostały pozostałe wymogi formalne, a zatem należało uznać je za zgłoszone skutecznie.
Izba dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść
była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy.
Ponadto w ramach postępowania odwoławczego złożone zostały następujące dowody:
a)
Odwołującego:
i. Zestawienie BDO Zachodniopomorskie (nazwa pliku nadana przez
Odwołującego) – dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z
kolumnami pn. „Województwo”, „Nazwa podmiotu”, „Adres MPD”, „Kod
i rodzaj odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”,
ii.
Zestawienie Gryfice (nazwa pliku nadana przez Odwołującego) -
dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z kolumnami pn. „NIP”,
„Nazwa placówki”, „ulica”, „Miasto”, „Kod pocztowy”, „Województwo”,
„Kto
obsługuje
Lider
Konsorcjum/Konsorcjant”,
„Zakład
unieszkodliwiania główny”, „Ilość kg ogółem [kontraktu]”, „Ilość kg w
roku”, „Ilość kg w m-cu”,
iii. Zestawienie BDO Lubuskie
(nazwa pliku nadana przez Odwołującego)
– dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z kolumnami pn.
„Województwo”, „Nazwa podmiotu”, „Adres MPD”, „Kod i rodzaj
odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”,
iv.
Oświadczenie PROMAROL-PLUS Sp. z o. o.,
v.
Decyzja Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 28
sierpnia 2014 r., znak: WOŚ.II.7243.5.2014.IB
vi. Decyzja Mar
szałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 21
stycznia 2015 r., znak: DW.II.7243.6.2015
b)
Przystępującego:
i.
Oświadczenie Dyrektora Samodzielnego Publicznego Zespołu
Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z dnia 7 grudnia 2022 r. na
okoliczność tego, że spalarnia w Gryficach obecnie posiada wolne
moce przerobowe,
ii. Umowa nr ZP/69/1/21, umowa 79/1/20 oraz informacja o wyborze
oferty najkorzystniejszej w postępowaniu 69/21 na „Usługę odbioru,
transportu oraz termicznego unieszkodliwiania odpadów medycznych i
weterynaryjnych świadczona dla SPZZOZ w Gryficach” na okoliczność
zabezpieczenia mocy przerobowych instalacji w Gryficach
c)
Zamawiającego:
i. Korespondencja
Zamawiającego
z
SPZZOZ
w
Gryficach,
Wielospecjalistycznym
Szpitalem
Wojewódzkim
w
Gorzowie
Wielkopolskim Sp. z o.o. i Centrum Onkologii
im. prof. F. Łukaszczyka
w Bydgoszczy
Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy:
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
przedmiotem jest
świadczenie usług odbioru, transportu i unieszkodliwiania odpadów
pochodzących z działalności Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala
Zespolonego w Szczecinie
z podziałem na 2 części, znak: EP/220/37/2022.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zamówień
klasycznych o wartości równej lub przekraczającej progi unijne.
Przedmiot zamówienia został podzielony na części („Zadania”):
Zadanie nr 1.
– Odbiór odpadów stałych i resztek pokonsumpcyjnych z Samodzielnego
Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie, w lokalizacji przy ul.
Arkońskiej i ul. Sokołowskiego;
Zadanie nr 2.
– Odbiór, transport i unieszkodliwienie odpadów medycznych pochodzących z
działalności Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w
Szczecinie, w lo
kalizacji przy ul. Arkońskiej i ul. Sokołowskiego.
Zgodnie z pkt 2.16 szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia dla zadania nr 2,
stanowiącego załącznik nr 1 do SWZ, Zamawiający wymagał, aby Wykonawca zapewnił
unieszkodliwienie odpadów poprzez spalanie w spalarni odpadów medycznych z
zachowaniem zasady
bliskości określonej w art. 20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
(tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz.
699, zwaną dalej – „Ustawa o odpadach”). Natomiast
zgodnie z pkt 2.17 OPZ Zamawiający wymagał, aby stosowane odstępstwa od zasady
bliskości, których zasady określa art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach udokumentowane były
pisemnie i przedstawione na wezwanie Zamawiającego lub uprawnionych organów
nadzorujących.
W Postpowaniu w zakresie zadana nr 2
oferty złożyło dwóch wykonawców – Odwołujący i
Przystępujący, opiewające odpowiednio na kwoty 3 856 860,00 zł netto (4 165 408,80 zł
brutto) oraz 5 142
480,00 zł netto (5 553 878,40 zł brutto).
W formularzu ofertowym Odwołujący jako miejsce unieszkodliwiania odpadów medycznych
wskazał instalację REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o.o. w województwie małopolskim
oraz instalację REMONDIS Medison Rzeszów Sp. z o.o. w województwie podkarpackim,
znajdujące się w odległości 600 km i 746 km od siedziby Zamawiającego.
Przystępujący z kolei zadeklarował unieszkodliwianie odpadów medycznych w instalacji
SPZZOZ w Gryficach w województwie zachodniopomorskim w odległości 104 km od siedziby
Zamawiającego.
Pismem z dnia 13.09.2022 r., znak: EP/220/37/2022/4 Zamawiający wezwał Odwołującego
do złożenia wyjaśnień dotyczących treści oferty w zakresie tego, na jakiej podstawie
Odwołujący uznał, że spalarnie wskazane w punkcie 5 formularza ofertowego, spełniają
zasadę bliskości opisaną w art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach oraz przywołaną w pkt 2.16
Załącznika nr 1 do SWZ – OPZ, pomimo iż znajdują się w Chrzanowie i Rzeszowie i są
odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746 km, a istnieją spalarnie położone w
bliższej odległości od Zamawiającego. Jednocześnie Zamawiający zwrócił uwagę, że ze
względu na istnienie instalacji do unieszkodliwiania odpadów, których odległość jest bliższa
siedzibie Zamawiającego, aniżeli spalarnie wskazane przez Wykonawców, koniecznym jest
przedstawienie przez Wykonawców dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie
wykazały brak mocy przerobowych lub z innych przyczyn odmówiły Wykonawcom
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na wezwanie Odwołujący wskazał, że zgodnie z treścią art. 20 ustawy o
odpadach,
że w przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych
odpadów weterynaryjnych dopuszcza się ich unieszkodliwienie na terenie innego
województwa w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze
danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie posiadają wystarczających mocy
przerobowych (vide art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach).
Odwołujący dodał, że z dostępnych
powszechnie informacji wynika, iż na terenie województwa zachodniopomorskiego
funkcj
onuje jedna instalacja zdolna unieszkodliwić odpady produkowane przez
Zamawiającego, tj. instalacja w Gryficach, która jednak zobowiązała się do odbioru i
unieszkodliwienia ponad 1800 Mg odpadów, przy limicie rocznym określonym na 1488 Mg.
Na potwierdzenie
powyższego Odwołujący załączył decyzję Marszała Województwa
Zachodniopomorskiego określającą ww. limit oraz zestawienie postępowań przetargowych
wskazujące na ilość odpadów, które instalacja w Gryficach zobowiązała się unieszkodliwić.
Odwołujący podsumował, iż powyższe świadczy o tym, że instalacja ta nie dysponuje
wystarczającą mocą przerobową, a więc uzasadnia to zastosowanie wyjątku, o którym mowa
w art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach
umożliwiającym przekazanie wytworzonych przez
Zamawiającego odpadów do innej instalacji.
W piśmie Odwołujący zwrócił również uwagę, że zwrócił się z prośbą do znajdującej się
bliżej instalacji, w której mogłyby zostać unieszkodliwione odpady, tj. do instalacji, której
operatorem jest PROMAROL - PLUS Sp. z o.o.
– położonej w Ciepielówku, w gminie Sława,
województwo lubuskie. Instalacja odmówiła możliwości unieszkodliwienia wytworzonych
odpadów (na potwierdzenie czego przedłożył stosowne oświadczenie) oraz bezpośrednio do
operatora instalacji położonej w Gryficach, przy czym podmiot ten nie odpowiedział na
przesłaną wiadomość (załączona korespondencja, w której wskazano: „(…) zwracamy się z
prośbą o wspólne konsorcjum jako REMONDIS Medison Dąbrowa Górnicza – Samodzielny
Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach (…) W przypadku braku
odpowiedzi do 29.07.2022 godz.12.00, brak odpowiedzi będziemy traktować jako odmowę
współpracy przy postępowaniu.”). Jak kontynuował w piśmie odwołujący, w tym stanie
rzeczy, mając na uwadze, że aktualnie ilość i dostępne moce przerobowe instalacji do
termicznego unieszkodliwiania odpadów są ograniczone – zaoferowane przez Konsorcjum
miejsca unieszkodliwiania odpadów odpowiadają wymogom wynikającym z tzw. „zasady
bliskości” wyrażonej w ustawie o odpadach oraz stawianym wobec wykonawcy ubiegającego
się o udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego.
Następnie pismem z dnia 30.09.2022 r., znak sprawy: EP/220/37/2022 Zamawiający wezwał
Odwołującego do dalszych wyjaśnień treści oferty. Zamawiający wskazał w treści pisma, że
w pkt 2.17 OPZ
wyraźnie wymagał udowodnienia zachowania zasady bliskości opisanej w
art. 20 ust. 3, 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
. Jak kontynuował
Zamawiający, w odpowiedzi na uprzednie wezwanie do wyjaśnień wystosowane przez
Zamawiającego Wykonawca przedłożył jedynie korespondencję z dwoma spalarniami
odpadów, pomijając jakiekolwiek odniesienie się do możliwości w zakresie unieszkodliwiania
odpadów innej spalarni, położonej najbliżej siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni
zakaźnych odpadów medycznych w SPZZPZ w Gryficach). Dlatego też Zamawiający wezwał
do
przedłożenia dokumentów wykazujących, że SPZZOZ w Gryficach wykazała brak mocy
przerobowych lub z innych
przyczyn odmówiła Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. Zamawiający wskazał ponadto,
że gdyby taka sytuacja odmowy utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną
spalarnię najbliżej położoną w stosunku do siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni
zakaźnych odpadów medycznych w SPZZOZ w Gryficach) miała miejsce, to Odwołujący
winien przedstawić dowody, że kolejne spalarnie położone bliżej siedziby Zamawiającego
aniżeli spalarnie wskazane w ofercie Odwołującego, również wykazały brak mocy
przerobowych lub z innych przyczyn odmówiły Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na ww. wezwanie z 4 października 2022 r. Odwołujący powtórzył argumenty
dotyczące spalarni na terenie województwa zachodniopomorskiego, wskazując na roczny
limit i brak mocy przerobowych instalacji w Gryficach oraz na brak odpowiedzi ze strony
spalarni w Gryficach dotyczącej współpracy obu podmiotów.
Odwołujący dodał, że w tym stanie faktycznym uznał, że w sposób niebudzący wątpliwości
wykazano wystąpienie przesłanki, o której mowa w treści art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, uprawniającej do unieszkodliwienia wytworzonych w ramach
post
ępowania odpadów poza granicami województwa (co znajduje potwierdzenie w
orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (wyrok KIO z dnia 16.08.2022 r., sygn. akt KIO
1966/2022). Dodatkowo w ocenie Konsorcjum wskazana w toku postępowania instalacja, w
świetle zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ustawy o odpadach jest najbliżej położoną
instalacją, wskazaną w toku prowadzonego postępowania, w której mogą zostać
unieszkodliwione wytworzone przez Zamawiającego odpady i która dysponuje wolnymi
mocami przerobowymi.
Zamawiający dysponując wyjaśnieniami Odwołującego zwrócił się do Centrum Onkologii im.
prof. F.
Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach oraz
Wielospecjalistycznego
Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o. (dalej
– Szpital Gorzów”) z wnioskiem udostępnienie informacji niezbędnych dla prawidłowego
rozstrzygnięcia ww. postępowania tj. o wskazanie, czy Odwołujący lub którykolwiek z
członków konsorcjum występujących po stronie Odwołującego, zwrócił się z zapytaniem
dotyczącym dysponowania mocą przerobową instalacji, pozwalającą na unieszkodliwianie
odpadów medycznych pochodzących z działalności Zamawiającego w okresie 12 miesięcy,
− w przypadku twierdzącej odpowiedzi na zapytanie nr 1 – Zamawiający wniósł również o
udostępnienie korespondencji prowadzonej z Odwołującym lub którymkolwiek z członków
konsorcjum tworzącego Odwołującego.
Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami:
1) Centrum Onkologii im. prof. F.
Łukaszczyka poinformowało, że były prowadzone
rozmowy na
temat współpracy w zakresie utylizacji odpadów z firmą Remondis
Medison natomiast po przeanalizowaniu ilo
ści instalacja Zakładu Utylizacji Odpadów
Medycznych w Bydgoszczy zlokalizowana w Centrum Onkologii im. prof. F.
Łukaszczyka nie była w stanie przyjąć wskazanych w postepowaniu ilości. Tym
samym zrezygnowaliśmy ze wspólnego udziały we wskazanym postepowaniu.
2)
Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w Gorzowie Wielkopolskim poinformował,
że żaden z ww. podmiotów nie występował z zapytaniem o dysponowanie wolną
mocą przerobową
3)
SPZZOZ w Gryficach poinformował, że żaden z ww. podmiotów nie występował z
zapytaniem o dysponowanie wolną mocą przerobową instalacji pozwalającej na
unieszkodliwianie odpadów medycznych pochodzących z działalności SPWSZ w
Szczecinie.
W treści pisma znalazło się również oświadczenie, że spalarnia SPZZOZ
w Gryficach posiada wolną moc przerobową pozwalającą na unieszkodliwianie
odpadów medycznych.
Pismem z dnia 17 listopada 2022 r. Zamawiający poinformował o wyborze jako
najkorzystniejszej oferty
Przystępującego w zakresie zadania nr 2 oraz o odrzuceniu oferty
Odwołującego. W treści uzasadnienia Zamawiający powołał się na okoliczności faktyczne
przedstawione wyżej, tj. w szczególności na treść korespondencji wymienianej pomiędzy
podmiotami
. W zakresie uzasadnienia prawnego Zamawiający wskazał, że:
„Treść uzyskanych przez Zamawiającego odpowiedzi prowadzi do jednoznacznej konkluzji,
że instalacja/spalarnia położna najbliżej siedziby Zamawiającego, zlokalizowana w tym
samym województwie, co miejsce wytwarzania odpadów przez Zamawiającego, posiadała
moce przerobowe dla utylizacji odpadów medycznych z działalności Zamawiającego.
Konsorcjum, REMONDIS nie podjęło nawet próby kontaktu z kolejną najbliżej położoną
instalacją/spalarnią zlokalizowaną w sąsiednim województwie, prowadzoną przez podmiot,
który nie złożył oferty w niniejszym postępowaniu.
Stosownie do art. 20 ust. 3 pkt 2) Ustawy o odpadach zakazuje się unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych. Zakaz ten
określany jest w doktrynie i praktyce jako „zasada bliskości”. Wyjątek od powyższej zasady
przewidziano w art. 20 w ust. 5 i 6 Ustawy o odpadach. Zgodnie z art. 20 ust. 5 Ustawy o
odpadach, komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania
odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza
niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach, w przypadku unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się zatem unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
m
edycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku
instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy
istni
ejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Zasada bliskości jest jedną z najważniejszych zasad gospodarki odpadami a jej
wprowadzenie miało na celu ograniczenie zagrożeń epidemicznych, wynikających z
transportu odpadów na długie dystanse. Regulacja art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach
implementuje do polskiego porządku prawnego art. 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre
dyrektywy (Dz. Urz. UE 2008.312.3 z dnia 20
08.11.22). Mając na uwadze doniosłość tej
zasady dla bezpieczeństwa i zdrowia publicznego, w szczególności w czasach wciąż
trwającej epidemii COVID-19 Zamawiający, w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2 zawarł
wyraźne wymaganie w zakresie zachowania zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3
Ustawy o odpadach. Tymczasem Konsorcjum REMONDIS, pomimo dwukrotnego wezwania
przez Zamawiającego i wyraźnego obowiązku wynikającego z pkt 2.17 OPZ dla zadania nr
2, nie wykazało, aby wszystkie instalacje unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych położne bliżej miejsca wytwarzania odpadów przez Zamawiającego, aniżeli
instalacje wskazane w ofercie Konsorcjum REMONDIS, nie miały wolnych mocy
przerobowych. Co więcej, dokonane przez Zamawiającego czynności weryfikacyjne
doprowadziły do ustalenia, że spalarnia położona w tym samym województwie, co siedziba
Zamawiającego – tj. spalarnia SPZZPZ w Gryficach posiada moce przerobowe pozwalające
na przyjęcie i unieszkodliwienie odpadów medycznych pochodzących z działalności
Zamawiającego. W konsekwencji nie można uznać, by oferta Konsorcjum REMONDIS była
zgodna z zasadą bliskości, czego wyraźnie wymagał Zamawiający w treści warunków
zamówienia – tj. w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2.
Całokształt wyżej wskazanych okoliczności musiał skutkować zastosowaniem przez
Zamawiającego wobec oferty Konsorcjum REMONDIS w zakresie zadania nr 2 sankcji
odrzucenia opisanej w art. 226 ust. 1 pkt 5) ustawy Pzp. Zgodnie z przywołanym przepisem
Zamawiający odrzuca ofertę Wykonawcy, jeżeli jej treść jest niezgodna z warunkami
zamówienia. W niniejszym przypadku owa niezgodność przejawia się w niezachowaniu
wyraźnie wymaganej przez Zamawiającego zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3
Ustawy o odpadach i zaoferowaniu
unieszkodliwiania odpadów medycznych w instalacji
innej, aniżeli położona w tym samym województwie, co miejsce wytwarzania odpadów
(siedziba Zamawiającego), przy jednoczesnym braku wykazania istnienia przesłanek dla
odstąpienia od stosowania zasady bliskości, przewidzianych w art. 20 ust. 5 i 6 Ustawy o
odpadach.”
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie zasługiwało na oddalenie.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że wymagania Zamawiającego w zakresie
sposobu unieszkodliwiania odpadów medycznych były jasne. Zamawiający wymagał w pkt
2.16 OPZ dla zadania nr 2 by wykonawca
zapewnił unieszkodliwienie odpadów poprzez
spalanie w spalarni odpadów medycznych z zachowaniem zasady bliskości określonej w art.
20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. (tekst je
dn. Dz. U. z 2022r., poz. 699, zwaną
dalej
– „Ustawa o odpadach”). Natomiast w sytuacji gdyby zachowanie zasady bliskości nie
było możliwe i uzasadnionym było zastosowanie ustawowych od niej wyjątków, Zamawiający
wymagał by były one pisemnie udokumentowane oraz przedstawione na każde wezwanie
Zamawiającego lub uprawnionego organu nadzoru.
Kluczowym więc dla rozstrzygnięcia sprawy jest ustalenie czy lokalizacje unieszkodliwiania
odpadów wskazane przez Odwołującego w formularzu ofertowym spełniały ww. zasadę
bliskości ewentualnie czy wchodziło w grę zastosowanie wyjątków od tej zasady, a jeśli tak
to czy były one przez Odwołującego należycie udokumentowane i przedstawione na
wezwanie Zamawiającego.
Zasada bliskości, do której Zamawiający odwoływał się w SWZ, uregulowana została w art.
20 ust. 3-
6 ustawy o odpadach. Zgodnie z treścią tych przepisów:
art. 20 ust. 3: Z
akazuje się: stosowania komunalnych osadów ściekowych (pkt 1),
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
(pkt 2) -
poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Zgodnie z ust. 5
k
omunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca
st
osowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do
miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. Natomiast jak
stanowi ust. 6 w
przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych
odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się
unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na
obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Zdaniem Izby brzmienie ww. przepisów nie pozostawia żadnych wątpliwości
interpretacyjnych. Zas
adą jest, że unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych i
zakaźnych odpadów weterynaryjnych może odbywać się tylko i wyłącznie na obszarze
województwa, na którym zostały wytworzone. Odstępstwa od tej zasady są trzy, tj. odpady
mogą być unieszkodliwiane na terenie województwa innego niż to, na którym zostały
wytworzone
, jeżeli:
1)
odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca ich unieszkodliwienia na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca
unieszkodliwienia
położonego na obszarze tego samego województwa,
2) brak jest
instalacji do unieszkodliwiania odpadów na obszarze danego województwa
lub
3)
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
W ww. sytuacjach
dopuszczalne jest unieszkodliwianie odpadów na terenie innego
województwa niż to, w którym zostały wytworzone. Co jednak istotne, w razie zaistnienia
wyjątków z punktu 2 i 3, unieszkodliwianie odpadów musi odbywać się w najbliżej położonej
instalacji
, co wyraźnie wynika z treści art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach.
Zatem w sytuacji, gdy na terenie danego województwa nie ma możliwości unieszkodliwienia
opadów, należy brać pod uwagę najbliższą instalację znajdującą się poza województwem.
Gdyby i ta instalacja nie mogła unieszkodliwić odpadów, kolejna najbliższa instalacja
powinna zostać wzięta pod uwagę itd.
Nie ma więc racji Odwołujący twierdząc, że w sytuacji zaistnienia wyjątku od zasady
bliskości, dopuszczalnym jest unieszkodliwianie odpadów gdziekolwiek poza województwem
ich wytworzenia.
Odpady w takim wypadku powinny zostać unieszkodliwione w najbliższej
stacji poza województwem ich wytworzenia. Wynika to wprost z treści art. 20 ust. 6 ustawy o
odpadach. Na tożsame rozumienie zasady bliskości wskazuje również Zamawiający w treści
uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego.
Odwołujący w formularzu ofertowym wskazał na instalacje oddalone od siedziby
Zamawiającego (woj. zachodniopomorskie) o 600 km i 746 km, znajdujące się w
województwach małopolskim i podkarpackim. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z
ofertą Odwołującego zasada wynikająca z art. 20 ust. 3 ustawy o odpadach nie może zostać
zachowana
– Odwołujący zaproponował bowiem unieszkodliwianie odpadów poza
województwem ich wytworzenia. Powyższe nie dyskwalifikuje jeszcze oferty Odwołującego,
gdyż od zasady bliskości ustawodawca przewidział wyjątki (przewidział je również
Zamawiający odwołując się wprost do zasady bliskości w SWZ).
Bezsporną okolicznością jest, iż najbliżej położoną od siedziby Zamawiającego spalarnią jest
ta, którą dysponuje SPZZOZ w Gryficach. Chcąc zatem wykazywać twierdzenie, że najbliżej
położonymi instalacjami, w których mogą zostać unieszkodliwione wytworzone przez
Zamawiającego odpady i które dysponują wolnymi mocami przerobowymi są te wskazane
przez Odwołującego w formularzu ofertowym, powinien on w pierwszej kolejności wykazać -
zgodnie z wymogiem SWZ, zaistnienie wyjątków od zasady bliskości, tj. brak mocy
przerobowych instalacji znajdujących się bliżej siedziby Zamawiającego.
W tym miejscu przyznać należy rację Zamawiającemu, że pytanie przesłane przez
Odwołującego do SPZZOZ w Gryficach, w ogóle nie dotyczyło kwestii wolnych mocy
przerobowych.
Dlatego zdaniem Izby (nawet przy założeniu, że brak odpowiedzi w terminie
stanowi przyznanie pewnych okoliczności, których dotyczyło pytanie), powoływanie się przez
Odwołującego na ww. korespondencję, nie mogło być uznane za wykazanie odstępstwa od
zasady
bliskości, tj. brak wolnych mocy przerobowych instalacji w Gryficach, gdyż kwestia ta
w ogóle nie została poruszona w pytaniu wysłanym przez Odwołującego.
Abstrahując od powyższego, hipotetycznie uznając brak odpowiedzi ze strony spalarni w
Gryficach za od
powiednie wykazanie przez Odwołującego, że spalarnia ta nie posiada mocy
przerobowych, Zamawiający wyraźnie wezwał Odwołującego do przedstawienia dowodów,
że również pozostałe najbliżej położone spalarnie nie mogą lub nie chcą unieszkodliwić
odpadów stanowiących przedmiot postępowania. Odwołujący czyniąc zadość wezwaniu
Zamawiającego powinien więc udokumentować, że wszystkie pozostałe stacje znajdujące
się bliżej siedziby Zamawiającego niż instalacje przez niego zaproponowane, nie mogą z
jakichś przyczyn przyjąć odpadów, co prowadziłoby do wniosku, że instalacje wskazane
przez niego są najbliżej położonymi, w których mogą zostać unieszkodliwione wytworzone
przez Zamawiającego odpady i które dysponują wolnymi mocami przerobowymi. Wymóg
wykazania powyższego wynikał wprost z SWZ, jednak Odwołujący go nie wypełnił, co leżało
u podstaw odrzucenia jego oferty jako niezgodnej z warunkami zamówienia.
Z powyższych względów oddalone zostały wnioski dowodowe Odwołującego zawarte w
piśmie procesowym z dnia 8 grudnia 2022 r., które dotyczyły tylko i wyłącznie spalarni w
Gryficach. Nawet gdyby teza postawiona przez Odwołującego została wykazana, to i tak nie
zmienia to faktu, że w bliższej odległości od siedziby Zamawiającego, niż spalarnie
oferowane przez Odwołującego, znajduje się co najmniej 10 instalacji zdolnych
unieszkodliwić odpady przez niego produkowane. Na powyższe wskazywał Przystępujący w
trakcie rozprawy, a
Odwołujący tej okoliczności nie zaprzeczył. Dlatego Odwołujący musiałby
wykazać brak mocy przerobowych dla tych wszystkich instalacji znajdujących się bliżej
siedziby Zamawiającego by można było uznać, że wskazane przez niego spalarnie spełniają
wymagania dotyczące zasady bliskości.
Odwołujący jednak oprócz spalarni w Gryficach, skontaktował się jedynie ze spalarnią w
Ciepielówku, pomijając zupełnie, że w bliskiej odległości znajduje się co najmniej kilka innych
spalarni.
Wymogi SWZ w zakresie przestrzegania zasady bliskości oraz obowiązku udokumentowania
wszystkich od niej odstępstw były jasne i nie zostały zakwestionowane w drodze środków
ochrony prawnej czy też pytań do SWZ. Skoro więc Odwołujący im zaniechał, to czynność
Zamawiającego polegająca na odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1
pkt 5 ustawy PZP była prawidłowa.
Na marg
inesie jedynie Izba pragnie zauważyć, że wyroki Krajowej Izby Odwoławczej
powoływane przez Odwołującego odnoszą się do zupełnie innego stanu faktycznego. W
stanach faktycznych ustalonych na kanwie powoływanych wyroków wykonawcy, których
oferta została uznana za najkorzystniejszą, z reguły oferowali unieszkodliwianie odpadów w
lokalizacji zgodnej z zasadą bliskości lub przy zastosowaniu wyjątku ustawowego, jednak w
najbliżej położonej stacji. Z kolei w wyroku KIO 3534/21 Zamawiający zmodyfikował w SWZ
ustawo
wą zasadę bliskości poprzez dopuszczenie jako kryterium oceny ofert także
odległości spalarni od siedziby Zamawiającego, a zatem powoływanie się przez
Odwołującego na wyrwane z kontekstu tezy tychże wyroków jest zdaniem Izby
nieuprawnione.
Z powyższych względów Izba uznała, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, a
zatem orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów
postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).
Przewodniczący:
……………………..
1.
Oddala odwołanie w całości.
2.
Kosztami postępowania odwoławczego obciąża odwołującego i zalicza w poczet
kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie: piętnaście tysięcy
złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
……………………
Sygn. akt:
KIO 3161/22
Uzasadnienie
Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie, dalej jako:
„Zamawiający”, prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie
ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz.
17
10), dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem jest świadczenie usług odbioru,
transportu i unieszkodliwiania odpadów pochodzących z działalności Samodzielnego
Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie z podziałem na 2 części,
znak: EP/220/37/2022.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z
dnia 19 lipca 2022 r. pod numerem
2022/S 137-392061.
W dniu 28 listopada 2022 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum firm
REMONDIS Medison Sp. z
o.o., REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o. o. oraz
REMONDIS Medison Rzeszów Sp. z o. o. z siedzibą lidera w Dąbrowie Górniczej, dalej jako:
„Odwołujący”, w zakresie części nr 2. Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności
Zamawiającego polegającej na odrzuceniu oferty Odwołującego.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
1.
art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy PZP poprzez błędne przyjęcie przez Zamawiającego, że
treść oferty złożonej przez Odwołującego jest niezgodna z warunkami zamówienia,
które zostały przez Zamawiającego przedstawione i dokonanie wyboru oferty mniej
korzystnej od oferty Odwołującego.
W związku z postawionym zarzutem Odwołujący wniósł o unieważnienie czynności
zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego i wyborze oferty Konsorcjum EMKA S. A. i
SPZZOZ w Gryficach, dokonanie ponownej oceny ofert i zasądzenie kosztów postępowania
odwoławczego.
Stanowisko Odwołującego:
Argumentując postawiony zarzut, Odwołujący wskazywał, że w treści uzasadnienia
faktycznego i prawnego zawartego w zawiadomieniu o wyborze najkorzystniejszej oferty,
Zamawiający wskazał, że niezgodność oferty Odwołującego z warunkami zamówienia
wynika z rzekomego niezachowania zasady blisko
ści, wyrażonej w treści art. 20 ust. 3-6
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Jako kontynuował Odwołujący, w powyższym zakresie Zamawiający m.in. uznał, że pomimo
przedstawienia przez Odwołującego dowodów potwierdzających brak wolnych mocy
przerobowych instalacji położonych na terenie województwa zachodniopomorskiego oraz
dowodów wskazujących, że ilość zawartych przez Zakład Opieki Zdrowotnej w Gryfiach
umów na unieszkodliwianie odpadów wykracza poza dostępne moce przerobowe, spalarnia
SPZZPZ w Gryficach
– posiada wolne moce przerobowe pozwalające na przyjęcie i
unieszkodliwienie odpadów medycznych.
Odwołujący podkreślił, że spalarnia w Gryficach jest jedyną w województwie
zachodniopomorskim zdolną do unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych
produkowanych przez Zamawiającego, jednak wydajność przedmiotowej instalacji wynosi
maksymalnie do 1488 Mg/rok
– co wynika z decyzji Marszałka Województwa
Zachodniopomorskiego z dnia 18 sierpnia 2014 roku (WOŚ.II.7243.2.5.2014.IB). Jak wynika
z informacji uzyskanych w toku prowadzonych postępowań przetargowych, aktualnie
instalacja w Gryficach zobowiązała się do odbioru i unieszkodliwienia ponad 1800 Mg
odpadów
pochodzących
z
placówek
szpitalnych
z
terenu
województwa
zachodniopomorskiego.
Wobec powyższego uznać należy, że podmiot ten nie dysponuje
wystarczającą mocą przerobową aby zwiększyć ilość unieszkodliwianych odpadów o ilość
wskazaną w przedmiotowym zamówieniu (tj. minimum 514 248 kg lub nawet 764 587 kg).
Powyższe uzasadnia zastosowanie wyjątku, o którym mowa w art. 20 ust. 6 ustawy o
odpadach, umożliwiającym przekazanie wytworzonych przez Zamawiającego odpadów do
innej instalacji.
Jak dalej argumentował Odwołujący, zgodnie z wezwaniem Zamawiającego zwrócił się z
prośbą do znajdującej się bliżej instalacji, w której mogłyby zostać unieszkodliwione odpady,
tj. do instalacji, której operatorem jest PROMAROL - PLUS Sp. z o.o. – położonej w
Ciepielówku, w gminie Sława w województwie lubuskim. Instalacja odmówiła możliwości
unieszkodliwienia wytworzonych odpadów. Odwołujący zwrócił się także bezpośrednio do
operatora instalacji położonej w Gryficach, przy czym podmiot ten nie odpowiedział na
przesłaną wiadomość.
Jak podsumował Odwołujący, w tym stanie rzeczy, mając na uwadze, że aktualnie ilość i
dostępne moce przerobowe instalacji do termicznego unieszkodliwiania odpadów są
ograniczone
– zaoferowane przez Konsorcjum firm REMONDIS Medison miejsca
unieszkodliwiania odpadów odpowiadają wymogom wynikającym z tzw. „zasady bliskości”
wyrażonej w ustawie o odpadach oraz stawianym wobec wykonawcy ubiegającego się o
udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego.
Na poparcie swojego stanowiska Odwołujący przedstawił tezy orzeczeń Krajowej Izby
Odwoławczej o sygnaturach: KIO 3534/21, KIO 690/22, KIO 3380/21, KIO 1966/22.
Pismem z dnia 8 grudnia 2022 r. Odwołujący przedstawił dodatkowe stanowisko procesowe
wraz z wnioskami dowodowymi.
Stanowisko Zamawiającego:
W ramach odpowiedzi na odwołanie z dnia 7 grudnia 2022 r., swoje stanowisko w sprawie
przedstawił Zamawiający, wnosząc o oddalenie odwołania.
W pierwszej kolejności Zamawiający wskazał, że w pkt 2.16 OPZ Zamawiający wymagał,
aby Wykonawca zapewnił unieszkodliwienie odpadów poprzez spalanie w spalarni odpadów
medycznych z zachowaniem zasady
bliskości określonej w art. 20 ust. 3-6 ustawy o
odpadach.
Natomiast zgodnie z pkt 2.17 OPZ Zamawiający wymagał, aby stosowane
odstępstwa od zasady bliskości, których zasady określa art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach,
udokumentowane były pisemnie i przedstawione na wezwanie Zamawiającego lub
uprawnionych organów nadzorujących.
Tymczasem Odwołujący, w punkcie 5 złożonego formularza ofertowego, wskazał jako
miejsce
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych odebranych od Zamawiającego
instalację/spalarnię położoną w województwie małopolskim w odległości 600 km od
Zamawiającego (ul. Powstańców Styczniowych 9, 32-500 Chrzanów) oraz instalację
położoną w województwie podkarpackim w odległości 746 km od Zamawiającego (ul.
Hetmańska 120, 35-078 Rzeszów).
Jak kontynuował Zamawiający, wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień dotyczących
treści oferty w zakresie tego, na jakiej podstawie Odwołujący uznał, że spalarnie wskazane w
punkcie 5 formularza ofertowego, spełniają zasadę bliskości opisaną w art. 20 ust. 3 Ustawy
o odpadach oraz przywołaną w pkt 2.16 Załącznika nr 1 do SWZ – OPZ, pomimo iż znajdują
się w Chrzanowie i Rzeszowie i są odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746
km, a istnieją spalarnie położone w bliższej odległości od Zamawiającego. Jednocześnie
Zamawiający zwrócił uwagę, że ze względu na istnienie instalacji do unieszkodliwiania
odpadów, których odległość jest bliższa siedzibie Zamawiającego, aniżeli spalarnie
wskazane przez Wykonawców, koniecznym jest przedstawienie przez Wykonawców
dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie wykazały brak mocy przerobowych
lub z innych przyczyn odmówiły Wykonawcom unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na ww. wezwanie Zamawiającego Odwołujący przedłożył jedynie
korespondencję z dwoma spalarniami odpadów: spalarnią w Ciepielówku, w gminie Sława,
woj. Lubuskie
– która odmówiła Odwołującemu oraz spalarnią w Gryficach która to
korespondencja obejmowała jedynie wiadomość e-mail wystosowaną przez Odwołującego z
zapytaniem o możliwość nawiązania współpracy w celu złożenia wspólnej oferty w
Postępowaniu, a nie dotyczyła mocy przerobowych spalarni/instalacji SPZZOZ w Gryficach.
Odwołujący nie przedstawił przy tym jakichkolwiek dowodów, że inne spalarnie/instalacje
unieszkodliwiania
odpadów medycznych położone bliżej siedziby Zamawiającego (miejsca
wytwarzania odpadów), aniżeli instalacje wskazane w pkt 5 oferty Odwołującego odmówiły
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych pochodzących z działalności
Zamawiającego z uwagi na brak wolnych mocy przerobowych.
Z uwagi na powyższe, pismem z dnia 30.09.2022 r., znak sprawy: EP/220/37/2022
Zamawiający wezwał Odwołującego do przedłożenia dokumentów wykazujących, że
SPZZOZ w Gryficach wykazała brak mocy przerobowych lub z innych przyczyn odmówiła
Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych wytwarzanych przez
Zamawiającego. Zamawiający wskazał ponadto, że gdyby taka sytuacja odmowy
utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną spalarnię najbliżej położoną w
stosunku do siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni zakaźnych odpadów
medycznych w SPZZOZ
w Gryficach) miała miejsce, to Odwołujący winien przedstawić
dowody, że kolejne spalarnie położone bliżej siedziby Zamawiającego aniżeli spalarnie
wskazane w ofercie Odwołującego, również wykazały brak mocy przerobowych lub z innych
przyczyn odmówiły Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych
wytwarzanych przez Zamawiającego.
Jak dalej wskazywał Zamawiający, Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności faktyczne,
a także wymagania określone w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2 oraz konieczność
przestrzegania zasady bliskości, wyrażonej w art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach, w celu
ustalenia zgodności oferty Odwołującego z wymaganiami Zamawiającego określonymi w
dokumentach zamówienia, Zamawiający wystąpił do trzech podmiotów tj. Centrum Onkologii
im. prof. F.
Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach
oraz Wielospecjalistycznego
Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o.
(dalej
– Szpital Gorzów”) z wnioskiem udostępnienie informacji niezbędnych dla
prawidłowego rozstrzygnięcia ww. postępowania tj. o wskazanie, czy Odwołujący zwracał się
do ww. podmiotów z zapytaniem dotyczącym dysponowania wolnymi mocami przerobowymi.
W odpowiedzi na powyższe spalarnia w Gryficach odpowiedziała, że ani Odwołujący ani
żaden z członków konsorcjum występującego po stronie Odwołującego nie zwracał się do
SPZZPZ w Gryficach z
zapytaniem dotyczącym dysponowania mocą przerobową instalacji
na potrzeby utylizacji odpadów medycznych pochodzących z działalności Zamawiającego
oraz oświadczył, że takie wolne moce przerobowe instalacja posiada. Szpital w Gorzowie
oświadczył, że ani Odwołujący ani żaden z członków konsorcjum występującego po stronie
Odwołującego nie zwracał się do Szpitala w Gorzowie z zapytaniem dotyczącym
dysponowania mocą przerobową instalacji na potrzeby utylizacji odpadów medycznych
pochodzących z działalności Zamawiającego. Centrum Onkologii wskazało z kolei, że
prowadziło rozmowy na
temat współpracy w zakresie utylizacji odpadów, natomiast po przeanalizowaniu ilości
odpadów z działalności Zamawiającego, stwierdzono brak mocy przerobowych dla przyjęcia
takiej ilości odpadów.
Treść ww. pism prowadzi do jednoznacznej konkluzji, że instalacja/spalarnia w SPZZOZ w
Gryficach, położna najbliżej siedziby Zamawiającego posiadała moce przerobowe dla
utylizacji odpadów medycznych z działalności Zamawiającego, a ani Odwołujący ani żaden z
członków tworzącego go konsorcjum, nie podjął próby kontaktu w celu ustalenia czy owe
wolne moce przerob
owe występują. Co więcej, Odwołujący nie podjął nawet próby kontaktu
z kolejną najbliżej położoną instalacją/spalarnią zlokalizowaną w Gorzowie Wielkopolskim.
Powyższe okoliczności zdaniem Zamawiającego świadczą o tym, że czynność odrzucenia
oferty Odwołującego była prawidłowa.
Stanowisko Przystępującego:
Swoje stanowisko w sprawie, w ramach wypowiedzi na rozprawie, przedstawił również
Przystępujący, wnosząc o oddalenie odwołania.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Strony, na podstawie zgromadzonego w
s
prawie materiału dowodowego, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co
następuje:
Izba stwierdziła, iż nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada
interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym po stronie
Zamawiającego wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia
Konsorcjum EMKA S. A oraz Samodz
ielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w
Gryficach z siedzibą lidera w Żyrardowie. Przystąpienie wpłynęło w terminie i spełnione
zostały pozostałe wymogi formalne, a zatem należało uznać je za zgłoszone skutecznie.
Izba dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść
była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy.
Ponadto w ramach postępowania odwoławczego złożone zostały następujące dowody:
a)
Odwołującego:
i. Zestawienie BDO Zachodniopomorskie (nazwa pliku nadana przez
Odwołującego) – dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z
kolumnami pn. „Województwo”, „Nazwa podmiotu”, „Adres MPD”, „Kod
i rodzaj odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”,
ii.
Zestawienie Gryfice (nazwa pliku nadana przez Odwołującego) -
dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z kolumnami pn. „NIP”,
„Nazwa placówki”, „ulica”, „Miasto”, „Kod pocztowy”, „Województwo”,
„Kto
obsługuje
Lider
Konsorcjum/Konsorcjant”,
„Zakład
unieszkodliwiania główny”, „Ilość kg ogółem [kontraktu]”, „Ilość kg w
roku”, „Ilość kg w m-cu”,
iii. Zestawienie BDO Lubuskie
(nazwa pliku nadana przez Odwołującego)
– dokument zawierał tabelę wypełnioną danymi z kolumnami pn.
„Województwo”, „Nazwa podmiotu”, „Adres MPD”, „Kod i rodzaj
odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”,
iv.
Oświadczenie PROMAROL-PLUS Sp. z o. o.,
v.
Decyzja Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 28
sierpnia 2014 r., znak: WOŚ.II.7243.5.2014.IB
vi. Decyzja Mar
szałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 21
stycznia 2015 r., znak: DW.II.7243.6.2015
b)
Przystępującego:
i.
Oświadczenie Dyrektora Samodzielnego Publicznego Zespołu
Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z dnia 7 grudnia 2022 r. na
okoliczność tego, że spalarnia w Gryficach obecnie posiada wolne
moce przerobowe,
ii. Umowa nr ZP/69/1/21, umowa 79/1/20 oraz informacja o wyborze
oferty najkorzystniejszej w postępowaniu 69/21 na „Usługę odbioru,
transportu oraz termicznego unieszkodliwiania odpadów medycznych i
weterynaryjnych świadczona dla SPZZOZ w Gryficach” na okoliczność
zabezpieczenia mocy przerobowych instalacji w Gryficach
c)
Zamawiającego:
i. Korespondencja
Zamawiającego
z
SPZZOZ
w
Gryficach,
Wielospecjalistycznym
Szpitalem
Wojewódzkim
w
Gorzowie
Wielkopolskim Sp. z o.o. i Centrum Onkologii
im. prof. F. Łukaszczyka
w Bydgoszczy
Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy:
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
przedmiotem jest
świadczenie usług odbioru, transportu i unieszkodliwiania odpadów
pochodzących z działalności Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala
Zespolonego w Szczecinie
z podziałem na 2 części, znak: EP/220/37/2022.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zamówień
klasycznych o wartości równej lub przekraczającej progi unijne.
Przedmiot zamówienia został podzielony na części („Zadania”):
Zadanie nr 1.
– Odbiór odpadów stałych i resztek pokonsumpcyjnych z Samodzielnego
Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie, w lokalizacji przy ul.
Arkońskiej i ul. Sokołowskiego;
Zadanie nr 2.
– Odbiór, transport i unieszkodliwienie odpadów medycznych pochodzących z
działalności Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w
Szczecinie, w lo
kalizacji przy ul. Arkońskiej i ul. Sokołowskiego.
Zgodnie z pkt 2.16 szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia dla zadania nr 2,
stanowiącego załącznik nr 1 do SWZ, Zamawiający wymagał, aby Wykonawca zapewnił
unieszkodliwienie odpadów poprzez spalanie w spalarni odpadów medycznych z
zachowaniem zasady
bliskości określonej w art. 20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
(tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz.
699, zwaną dalej – „Ustawa o odpadach”). Natomiast
zgodnie z pkt 2.17 OPZ Zamawiający wymagał, aby stosowane odstępstwa od zasady
bliskości, których zasady określa art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach udokumentowane były
pisemnie i przedstawione na wezwanie Zamawiającego lub uprawnionych organów
nadzorujących.
W Postpowaniu w zakresie zadana nr 2
oferty złożyło dwóch wykonawców – Odwołujący i
Przystępujący, opiewające odpowiednio na kwoty 3 856 860,00 zł netto (4 165 408,80 zł
brutto) oraz 5 142
480,00 zł netto (5 553 878,40 zł brutto).
W formularzu ofertowym Odwołujący jako miejsce unieszkodliwiania odpadów medycznych
wskazał instalację REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o.o. w województwie małopolskim
oraz instalację REMONDIS Medison Rzeszów Sp. z o.o. w województwie podkarpackim,
znajdujące się w odległości 600 km i 746 km od siedziby Zamawiającego.
Przystępujący z kolei zadeklarował unieszkodliwianie odpadów medycznych w instalacji
SPZZOZ w Gryficach w województwie zachodniopomorskim w odległości 104 km od siedziby
Zamawiającego.
Pismem z dnia 13.09.2022 r., znak: EP/220/37/2022/4 Zamawiający wezwał Odwołującego
do złożenia wyjaśnień dotyczących treści oferty w zakresie tego, na jakiej podstawie
Odwołujący uznał, że spalarnie wskazane w punkcie 5 formularza ofertowego, spełniają
zasadę bliskości opisaną w art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach oraz przywołaną w pkt 2.16
Załącznika nr 1 do SWZ – OPZ, pomimo iż znajdują się w Chrzanowie i Rzeszowie i są
odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746 km, a istnieją spalarnie położone w
bliższej odległości od Zamawiającego. Jednocześnie Zamawiający zwrócił uwagę, że ze
względu na istnienie instalacji do unieszkodliwiania odpadów, których odległość jest bliższa
siedzibie Zamawiającego, aniżeli spalarnie wskazane przez Wykonawców, koniecznym jest
przedstawienie przez Wykonawców dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie
wykazały brak mocy przerobowych lub z innych przyczyn odmówiły Wykonawcom
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na wezwanie Odwołujący wskazał, że zgodnie z treścią art. 20 ustawy o
odpadach,
że w przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych
odpadów weterynaryjnych dopuszcza się ich unieszkodliwienie na terenie innego
województwa w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze
danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie posiadają wystarczających mocy
przerobowych (vide art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach).
Odwołujący dodał, że z dostępnych
powszechnie informacji wynika, iż na terenie województwa zachodniopomorskiego
funkcj
onuje jedna instalacja zdolna unieszkodliwić odpady produkowane przez
Zamawiającego, tj. instalacja w Gryficach, która jednak zobowiązała się do odbioru i
unieszkodliwienia ponad 1800 Mg odpadów, przy limicie rocznym określonym na 1488 Mg.
Na potwierdzenie
powyższego Odwołujący załączył decyzję Marszała Województwa
Zachodniopomorskiego określającą ww. limit oraz zestawienie postępowań przetargowych
wskazujące na ilość odpadów, które instalacja w Gryficach zobowiązała się unieszkodliwić.
Odwołujący podsumował, iż powyższe świadczy o tym, że instalacja ta nie dysponuje
wystarczającą mocą przerobową, a więc uzasadnia to zastosowanie wyjątku, o którym mowa
w art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach
umożliwiającym przekazanie wytworzonych przez
Zamawiającego odpadów do innej instalacji.
W piśmie Odwołujący zwrócił również uwagę, że zwrócił się z prośbą do znajdującej się
bliżej instalacji, w której mogłyby zostać unieszkodliwione odpady, tj. do instalacji, której
operatorem jest PROMAROL - PLUS Sp. z o.o.
– położonej w Ciepielówku, w gminie Sława,
województwo lubuskie. Instalacja odmówiła możliwości unieszkodliwienia wytworzonych
odpadów (na potwierdzenie czego przedłożył stosowne oświadczenie) oraz bezpośrednio do
operatora instalacji położonej w Gryficach, przy czym podmiot ten nie odpowiedział na
przesłaną wiadomość (załączona korespondencja, w której wskazano: „(…) zwracamy się z
prośbą o wspólne konsorcjum jako REMONDIS Medison Dąbrowa Górnicza – Samodzielny
Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach (…) W przypadku braku
odpowiedzi do 29.07.2022 godz.12.00, brak odpowiedzi będziemy traktować jako odmowę
współpracy przy postępowaniu.”). Jak kontynuował w piśmie odwołujący, w tym stanie
rzeczy, mając na uwadze, że aktualnie ilość i dostępne moce przerobowe instalacji do
termicznego unieszkodliwiania odpadów są ograniczone – zaoferowane przez Konsorcjum
miejsca unieszkodliwiania odpadów odpowiadają wymogom wynikającym z tzw. „zasady
bliskości” wyrażonej w ustawie o odpadach oraz stawianym wobec wykonawcy ubiegającego
się o udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego.
Następnie pismem z dnia 30.09.2022 r., znak sprawy: EP/220/37/2022 Zamawiający wezwał
Odwołującego do dalszych wyjaśnień treści oferty. Zamawiający wskazał w treści pisma, że
w pkt 2.17 OPZ
wyraźnie wymagał udowodnienia zachowania zasady bliskości opisanej w
art. 20 ust. 3, 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
. Jak kontynuował
Zamawiający, w odpowiedzi na uprzednie wezwanie do wyjaśnień wystosowane przez
Zamawiającego Wykonawca przedłożył jedynie korespondencję z dwoma spalarniami
odpadów, pomijając jakiekolwiek odniesienie się do możliwości w zakresie unieszkodliwiania
odpadów innej spalarni, położonej najbliżej siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni
zakaźnych odpadów medycznych w SPZZPZ w Gryficach). Dlatego też Zamawiający wezwał
do
przedłożenia dokumentów wykazujących, że SPZZOZ w Gryficach wykazała brak mocy
przerobowych lub z innych
przyczyn odmówiła Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. Zamawiający wskazał ponadto,
że gdyby taka sytuacja odmowy utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną
spalarnię najbliżej położoną w stosunku do siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni
zakaźnych odpadów medycznych w SPZZOZ w Gryficach) miała miejsce, to Odwołujący
winien przedstawić dowody, że kolejne spalarnie położone bliżej siedziby Zamawiającego
aniżeli spalarnie wskazane w ofercie Odwołującego, również wykazały brak mocy
przerobowych lub z innych przyczyn odmówiły Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego.
W odpowiedzi na ww. wezwanie z 4 października 2022 r. Odwołujący powtórzył argumenty
dotyczące spalarni na terenie województwa zachodniopomorskiego, wskazując na roczny
limit i brak mocy przerobowych instalacji w Gryficach oraz na brak odpowiedzi ze strony
spalarni w Gryficach dotyczącej współpracy obu podmiotów.
Odwołujący dodał, że w tym stanie faktycznym uznał, że w sposób niebudzący wątpliwości
wykazano wystąpienie przesłanki, o której mowa w treści art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, uprawniającej do unieszkodliwienia wytworzonych w ramach
post
ępowania odpadów poza granicami województwa (co znajduje potwierdzenie w
orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (wyrok KIO z dnia 16.08.2022 r., sygn. akt KIO
1966/2022). Dodatkowo w ocenie Konsorcjum wskazana w toku postępowania instalacja, w
świetle zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ustawy o odpadach jest najbliżej położoną
instalacją, wskazaną w toku prowadzonego postępowania, w której mogą zostać
unieszkodliwione wytworzone przez Zamawiającego odpady i która dysponuje wolnymi
mocami przerobowymi.
Zamawiający dysponując wyjaśnieniami Odwołującego zwrócił się do Centrum Onkologii im.
prof. F.
Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach oraz
Wielospecjalistycznego
Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o. (dalej
– Szpital Gorzów”) z wnioskiem udostępnienie informacji niezbędnych dla prawidłowego
rozstrzygnięcia ww. postępowania tj. o wskazanie, czy Odwołujący lub którykolwiek z
członków konsorcjum występujących po stronie Odwołującego, zwrócił się z zapytaniem
dotyczącym dysponowania mocą przerobową instalacji, pozwalającą na unieszkodliwianie
odpadów medycznych pochodzących z działalności Zamawiającego w okresie 12 miesięcy,
− w przypadku twierdzącej odpowiedzi na zapytanie nr 1 – Zamawiający wniósł również o
udostępnienie korespondencji prowadzonej z Odwołującym lub którymkolwiek z członków
konsorcjum tworzącego Odwołującego.
Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami:
1) Centrum Onkologii im. prof. F.
Łukaszczyka poinformowało, że były prowadzone
rozmowy na
temat współpracy w zakresie utylizacji odpadów z firmą Remondis
Medison natomiast po przeanalizowaniu ilo
ści instalacja Zakładu Utylizacji Odpadów
Medycznych w Bydgoszczy zlokalizowana w Centrum Onkologii im. prof. F.
Łukaszczyka nie była w stanie przyjąć wskazanych w postepowaniu ilości. Tym
samym zrezygnowaliśmy ze wspólnego udziały we wskazanym postepowaniu.
2)
Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w Gorzowie Wielkopolskim poinformował,
że żaden z ww. podmiotów nie występował z zapytaniem o dysponowanie wolną
mocą przerobową
3)
SPZZOZ w Gryficach poinformował, że żaden z ww. podmiotów nie występował z
zapytaniem o dysponowanie wolną mocą przerobową instalacji pozwalającej na
unieszkodliwianie odpadów medycznych pochodzących z działalności SPWSZ w
Szczecinie.
W treści pisma znalazło się również oświadczenie, że spalarnia SPZZOZ
w Gryficach posiada wolną moc przerobową pozwalającą na unieszkodliwianie
odpadów medycznych.
Pismem z dnia 17 listopada 2022 r. Zamawiający poinformował o wyborze jako
najkorzystniejszej oferty
Przystępującego w zakresie zadania nr 2 oraz o odrzuceniu oferty
Odwołującego. W treści uzasadnienia Zamawiający powołał się na okoliczności faktyczne
przedstawione wyżej, tj. w szczególności na treść korespondencji wymienianej pomiędzy
podmiotami
. W zakresie uzasadnienia prawnego Zamawiający wskazał, że:
„Treść uzyskanych przez Zamawiającego odpowiedzi prowadzi do jednoznacznej konkluzji,
że instalacja/spalarnia położna najbliżej siedziby Zamawiającego, zlokalizowana w tym
samym województwie, co miejsce wytwarzania odpadów przez Zamawiającego, posiadała
moce przerobowe dla utylizacji odpadów medycznych z działalności Zamawiającego.
Konsorcjum, REMONDIS nie podjęło nawet próby kontaktu z kolejną najbliżej położoną
instalacją/spalarnią zlokalizowaną w sąsiednim województwie, prowadzoną przez podmiot,
który nie złożył oferty w niniejszym postępowaniu.
Stosownie do art. 20 ust. 3 pkt 2) Ustawy o odpadach zakazuje się unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych. Zakaz ten
określany jest w doktrynie i praktyce jako „zasada bliskości”. Wyjątek od powyższej zasady
przewidziano w art. 20 w ust. 5 i 6 Ustawy o odpadach. Zgodnie z art. 20 ust. 5 Ustawy o
odpadach, komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania
odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza
niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 6 Ustawy o odpadach, w przypadku unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się zatem unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
m
edycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku
instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy
istni
ejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Zasada bliskości jest jedną z najważniejszych zasad gospodarki odpadami a jej
wprowadzenie miało na celu ograniczenie zagrożeń epidemicznych, wynikających z
transportu odpadów na długie dystanse. Regulacja art. 20 ust. 3 Ustawy o odpadach
implementuje do polskiego porządku prawnego art. 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre
dyrektywy (Dz. Urz. UE 2008.312.3 z dnia 20
08.11.22). Mając na uwadze doniosłość tej
zasady dla bezpieczeństwa i zdrowia publicznego, w szczególności w czasach wciąż
trwającej epidemii COVID-19 Zamawiający, w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2 zawarł
wyraźne wymaganie w zakresie zachowania zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3
Ustawy o odpadach. Tymczasem Konsorcjum REMONDIS, pomimo dwukrotnego wezwania
przez Zamawiającego i wyraźnego obowiązku wynikającego z pkt 2.17 OPZ dla zadania nr
2, nie wykazało, aby wszystkie instalacje unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych położne bliżej miejsca wytwarzania odpadów przez Zamawiającego, aniżeli
instalacje wskazane w ofercie Konsorcjum REMONDIS, nie miały wolnych mocy
przerobowych. Co więcej, dokonane przez Zamawiającego czynności weryfikacyjne
doprowadziły do ustalenia, że spalarnia położona w tym samym województwie, co siedziba
Zamawiającego – tj. spalarnia SPZZPZ w Gryficach posiada moce przerobowe pozwalające
na przyjęcie i unieszkodliwienie odpadów medycznych pochodzących z działalności
Zamawiającego. W konsekwencji nie można uznać, by oferta Konsorcjum REMONDIS była
zgodna z zasadą bliskości, czego wyraźnie wymagał Zamawiający w treści warunków
zamówienia – tj. w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2.
Całokształt wyżej wskazanych okoliczności musiał skutkować zastosowaniem przez
Zamawiającego wobec oferty Konsorcjum REMONDIS w zakresie zadania nr 2 sankcji
odrzucenia opisanej w art. 226 ust. 1 pkt 5) ustawy Pzp. Zgodnie z przywołanym przepisem
Zamawiający odrzuca ofertę Wykonawcy, jeżeli jej treść jest niezgodna z warunkami
zamówienia. W niniejszym przypadku owa niezgodność przejawia się w niezachowaniu
wyraźnie wymaganej przez Zamawiającego zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3
Ustawy o odpadach i zaoferowaniu
unieszkodliwiania odpadów medycznych w instalacji
innej, aniżeli położona w tym samym województwie, co miejsce wytwarzania odpadów
(siedziba Zamawiającego), przy jednoczesnym braku wykazania istnienia przesłanek dla
odstąpienia od stosowania zasady bliskości, przewidzianych w art. 20 ust. 5 i 6 Ustawy o
odpadach.”
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie zasługiwało na oddalenie.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że wymagania Zamawiającego w zakresie
sposobu unieszkodliwiania odpadów medycznych były jasne. Zamawiający wymagał w pkt
2.16 OPZ dla zadania nr 2 by wykonawca
zapewnił unieszkodliwienie odpadów poprzez
spalanie w spalarni odpadów medycznych z zachowaniem zasady bliskości określonej w art.
20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. (tekst je
dn. Dz. U. z 2022r., poz. 699, zwaną
dalej
– „Ustawa o odpadach”). Natomiast w sytuacji gdyby zachowanie zasady bliskości nie
było możliwe i uzasadnionym było zastosowanie ustawowych od niej wyjątków, Zamawiający
wymagał by były one pisemnie udokumentowane oraz przedstawione na każde wezwanie
Zamawiającego lub uprawnionego organu nadzoru.
Kluczowym więc dla rozstrzygnięcia sprawy jest ustalenie czy lokalizacje unieszkodliwiania
odpadów wskazane przez Odwołującego w formularzu ofertowym spełniały ww. zasadę
bliskości ewentualnie czy wchodziło w grę zastosowanie wyjątków od tej zasady, a jeśli tak
to czy były one przez Odwołującego należycie udokumentowane i przedstawione na
wezwanie Zamawiającego.
Zasada bliskości, do której Zamawiający odwoływał się w SWZ, uregulowana została w art.
20 ust. 3-
6 ustawy o odpadach. Zgodnie z treścią tych przepisów:
art. 20 ust. 3: Z
akazuje się: stosowania komunalnych osadów ściekowych (pkt 1),
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
(pkt 2) -
poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Zgodnie z ust. 5
k
omunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca
st
osowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do
miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. Natomiast jak
stanowi ust. 6 w
przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych
odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się
unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na
obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Zdaniem Izby brzmienie ww. przepisów nie pozostawia żadnych wątpliwości
interpretacyjnych. Zas
adą jest, że unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych i
zakaźnych odpadów weterynaryjnych może odbywać się tylko i wyłącznie na obszarze
województwa, na którym zostały wytworzone. Odstępstwa od tej zasady są trzy, tj. odpady
mogą być unieszkodliwiane na terenie województwa innego niż to, na którym zostały
wytworzone
, jeżeli:
1)
odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca ich unieszkodliwienia na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca
unieszkodliwienia
położonego na obszarze tego samego województwa,
2) brak jest
instalacji do unieszkodliwiania odpadów na obszarze danego województwa
lub
3)
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
W ww. sytuacjach
dopuszczalne jest unieszkodliwianie odpadów na terenie innego
województwa niż to, w którym zostały wytworzone. Co jednak istotne, w razie zaistnienia
wyjątków z punktu 2 i 3, unieszkodliwianie odpadów musi odbywać się w najbliżej położonej
instalacji
, co wyraźnie wynika z treści art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach.
Zatem w sytuacji, gdy na terenie danego województwa nie ma możliwości unieszkodliwienia
opadów, należy brać pod uwagę najbliższą instalację znajdującą się poza województwem.
Gdyby i ta instalacja nie mogła unieszkodliwić odpadów, kolejna najbliższa instalacja
powinna zostać wzięta pod uwagę itd.
Nie ma więc racji Odwołujący twierdząc, że w sytuacji zaistnienia wyjątku od zasady
bliskości, dopuszczalnym jest unieszkodliwianie odpadów gdziekolwiek poza województwem
ich wytworzenia.
Odpady w takim wypadku powinny zostać unieszkodliwione w najbliższej
stacji poza województwem ich wytworzenia. Wynika to wprost z treści art. 20 ust. 6 ustawy o
odpadach. Na tożsame rozumienie zasady bliskości wskazuje również Zamawiający w treści
uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego.
Odwołujący w formularzu ofertowym wskazał na instalacje oddalone od siedziby
Zamawiającego (woj. zachodniopomorskie) o 600 km i 746 km, znajdujące się w
województwach małopolskim i podkarpackim. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z
ofertą Odwołującego zasada wynikająca z art. 20 ust. 3 ustawy o odpadach nie może zostać
zachowana
– Odwołujący zaproponował bowiem unieszkodliwianie odpadów poza
województwem ich wytworzenia. Powyższe nie dyskwalifikuje jeszcze oferty Odwołującego,
gdyż od zasady bliskości ustawodawca przewidział wyjątki (przewidział je również
Zamawiający odwołując się wprost do zasady bliskości w SWZ).
Bezsporną okolicznością jest, iż najbliżej położoną od siedziby Zamawiającego spalarnią jest
ta, którą dysponuje SPZZOZ w Gryficach. Chcąc zatem wykazywać twierdzenie, że najbliżej
położonymi instalacjami, w których mogą zostać unieszkodliwione wytworzone przez
Zamawiającego odpady i które dysponują wolnymi mocami przerobowymi są te wskazane
przez Odwołującego w formularzu ofertowym, powinien on w pierwszej kolejności wykazać -
zgodnie z wymogiem SWZ, zaistnienie wyjątków od zasady bliskości, tj. brak mocy
przerobowych instalacji znajdujących się bliżej siedziby Zamawiającego.
W tym miejscu przyznać należy rację Zamawiającemu, że pytanie przesłane przez
Odwołującego do SPZZOZ w Gryficach, w ogóle nie dotyczyło kwestii wolnych mocy
przerobowych.
Dlatego zdaniem Izby (nawet przy założeniu, że brak odpowiedzi w terminie
stanowi przyznanie pewnych okoliczności, których dotyczyło pytanie), powoływanie się przez
Odwołującego na ww. korespondencję, nie mogło być uznane za wykazanie odstępstwa od
zasady
bliskości, tj. brak wolnych mocy przerobowych instalacji w Gryficach, gdyż kwestia ta
w ogóle nie została poruszona w pytaniu wysłanym przez Odwołującego.
Abstrahując od powyższego, hipotetycznie uznając brak odpowiedzi ze strony spalarni w
Gryficach za od
powiednie wykazanie przez Odwołującego, że spalarnia ta nie posiada mocy
przerobowych, Zamawiający wyraźnie wezwał Odwołującego do przedstawienia dowodów,
że również pozostałe najbliżej położone spalarnie nie mogą lub nie chcą unieszkodliwić
odpadów stanowiących przedmiot postępowania. Odwołujący czyniąc zadość wezwaniu
Zamawiającego powinien więc udokumentować, że wszystkie pozostałe stacje znajdujące
się bliżej siedziby Zamawiającego niż instalacje przez niego zaproponowane, nie mogą z
jakichś przyczyn przyjąć odpadów, co prowadziłoby do wniosku, że instalacje wskazane
przez niego są najbliżej położonymi, w których mogą zostać unieszkodliwione wytworzone
przez Zamawiającego odpady i które dysponują wolnymi mocami przerobowymi. Wymóg
wykazania powyższego wynikał wprost z SWZ, jednak Odwołujący go nie wypełnił, co leżało
u podstaw odrzucenia jego oferty jako niezgodnej z warunkami zamówienia.
Z powyższych względów oddalone zostały wnioski dowodowe Odwołującego zawarte w
piśmie procesowym z dnia 8 grudnia 2022 r., które dotyczyły tylko i wyłącznie spalarni w
Gryficach. Nawet gdyby teza postawiona przez Odwołującego została wykazana, to i tak nie
zmienia to faktu, że w bliższej odległości od siedziby Zamawiającego, niż spalarnie
oferowane przez Odwołującego, znajduje się co najmniej 10 instalacji zdolnych
unieszkodliwić odpady przez niego produkowane. Na powyższe wskazywał Przystępujący w
trakcie rozprawy, a
Odwołujący tej okoliczności nie zaprzeczył. Dlatego Odwołujący musiałby
wykazać brak mocy przerobowych dla tych wszystkich instalacji znajdujących się bliżej
siedziby Zamawiającego by można było uznać, że wskazane przez niego spalarnie spełniają
wymagania dotyczące zasady bliskości.
Odwołujący jednak oprócz spalarni w Gryficach, skontaktował się jedynie ze spalarnią w
Ciepielówku, pomijając zupełnie, że w bliskiej odległości znajduje się co najmniej kilka innych
spalarni.
Wymogi SWZ w zakresie przestrzegania zasady bliskości oraz obowiązku udokumentowania
wszystkich od niej odstępstw były jasne i nie zostały zakwestionowane w drodze środków
ochrony prawnej czy też pytań do SWZ. Skoro więc Odwołujący im zaniechał, to czynność
Zamawiającego polegająca na odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1
pkt 5 ustawy PZP była prawidłowa.
Na marg
inesie jedynie Izba pragnie zauważyć, że wyroki Krajowej Izby Odwoławczej
powoływane przez Odwołującego odnoszą się do zupełnie innego stanu faktycznego. W
stanach faktycznych ustalonych na kanwie powoływanych wyroków wykonawcy, których
oferta została uznana za najkorzystniejszą, z reguły oferowali unieszkodliwianie odpadów w
lokalizacji zgodnej z zasadą bliskości lub przy zastosowaniu wyjątku ustawowego, jednak w
najbliżej położonej stacji. Z kolei w wyroku KIO 3534/21 Zamawiający zmodyfikował w SWZ
ustawo
wą zasadę bliskości poprzez dopuszczenie jako kryterium oceny ofert także
odległości spalarni od siedziby Zamawiającego, a zatem powoływanie się przez
Odwołującego na wyrwane z kontekstu tezy tychże wyroków jest zdaniem Izby
nieuprawnione.
Z powyższych względów Izba uznała, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, a
zatem orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów
postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).
Przewodniczący:
……………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 395/23 z dnia 2023-02-27
- Sygn. akt KIO 419/23 z dnia 2023-02-24
- Sygn. akt KIO 408/23 z dnia 2023-02-24
- Sygn. akt KIO 389/23 z dnia 2023-02-20
- Sygn. akt KIO 372/23 z dnia 2023-02-20
