rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2019-07-26
rok: 2019
data dokumentu: 2019-07-26
rok: 2019
sygnatury akt.:
KIO 1367/19
KIO 1367/19
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
z udziałem stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego w dniu 26 lipca 2019 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 15 lipca 2019 r. przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o.
z siedzibę w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Miasto Stołeczne Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich z siedzibą
w Warszawie przy ul. Chmielnej 120,
przy udziale wykonawcy
Smart Factor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy
ul. Algierskiej 17K,
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
z udziałem stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego w dniu 26 lipca 2019 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 15 lipca 2019 r. przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o.
z siedzibę w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Miasto Stołeczne Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich z siedzibą
w Warszawie przy ul. Chmielnej 120,
przy udziale wykonawcy
Smart Factor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy
ul. Algierskiej 17K,
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
postanawia:
1. odrzuca
odwołanie,
2. k
osztami postępowania obciąża wykonawcę Webmob Sp. z o.o. z siedzibą
w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 i:
2.1. zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie:
piętnaście tysięcy złotych) uiszczoną przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o.
z siedzibę w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 tytułem wpisu od odwołania.
2.2
zasądza od wykonawcy Webmob Sp. z o.o. z siedzibę w Warszawie przy
ul. Mokotowskiej 1 na rzecz
zamawiającego Miasta Stołecznego Warszawa –
Zarządu Dróg Miejskich z siedzibą w Warszawie przy ul. Chmielnej 120 kwotę
3 600
zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych, zero groszy), stanowiącą
koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zam
ówień
publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w terminie 7
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
O
dwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1367/19
Uzasadnienie
Miasto Stołeczne Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich z siedzibą w Warszawie przy
ul. Chmielnej 120
(dalej: „Zamawiający”), prowadzi, na podstawie przepisów ustawy z dnia
29 stycznia 200
4 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.),
zwanej dalej
„ustawą” lub „Pzp”, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie
przetargu nieograniczonego na
„Dostawę dwóch sztuk samochodów elektrycznych, dwóch
Systemów mobilnej kontroli pojazdów wraz ze szkoleniem operatorów systemu oraz usługa
utrzymaniową Systemu e-kontroli przez okres 36 miesięcy".
Szacunkowa wart
ość przedmiotowego zamówienia jest wyższa od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej w dniu 26 lutego 2019 r. pod numerem 2019/S 040-089827
W dniu 3 lipca 2019 r. Zamawiający poinformował o dokonaniu wyboru
najkorzystniejszej oferty za którą została uznana oferta wykonawcy Smart Factor Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie przy ul. Algierskiej 17K (dalej: „Przystępujący” lub „Smart Factor”).
Powyższa czynność została zaskarżona odwołaniem, wniesionym w dniu 15 lipca
2019 r. przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy ul. Mokotowskiej
1
(dalej: „Odwołujący” lub „Webmob”).
Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w
postępowaniu i zarzucał Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 91 ust. 1 Pzp
przez ocenę i wybór oferty złożonej przez Smart Factor jako oferty
najkorzystniejszej w p
ostępowaniu w sposób niezgodny z opisem oceny ofert
zawartym
w SIWZ w odniesieniu kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-
kontroli SPPN”, w szczególności w zakresie sposobu przeprowadzenia testu, z
którego wyniki służyły przyznaniu punktów ramach w kryterium oceny ofert pn.
„efektywność systemu e-kontroli SPPN";
2. art. 7 ust. 1 Pzp przez uprzywilejowanie oferty Smart Factor w trakcie oceny w
ramach jego oferty, przy przyznaniu punktów uzyskanych przez tego wykonawcę
ramach w kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-kontroli SPPN";
3. art. 26 ust. 1 Pzp p
rzez zaniecanie wezwania Smart Factor do złożenia dokumentów
potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu dotyczącego zdolności
technicznej lub zawodowej.
W
ykonawca Webmob wnosił o:
uwzględnienie odwołania w całości;
nakazanie Zamawiającemu unieważnienia wyboru oferty Smart Factor jako oferty
najkorzystniejszej w p
ostępowaniu;
nakazanie Zamawiającemu powtórzenia oceny i badania ofert, a w jej rezultacie
unieważnienie postępowania;
zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania
odwoławczego zgodnie ze spisem kosztów, który zostanie złożony na rozprawie
przed składem orzekającym KIO;
przeprowadzenie na rozprawie przed składem orzekającym KIO dowodu z nagrania
video dokumentującego przebieg testu systemu dostarczonego przez Smart Factor,
zarejestrowanego przez Zamawiającego podczas oceny oferty Smart Factor w
ramach kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-kontroli SPPN”;
przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu motoryzacji na okoliczność
stwierdzenia, czy zapis wideo z przebiegu testu SmartFactor obrazuje zmiany
prędkości samochodu testowego do prędkości i na odcinkach drogi wynikających z
tzw. danych zmachowanych przekazanych przez Zamawiającego;
przeprowadzenie pozostałych dowodów wskazanych w uzasadnieniu odwołania na
okoliczności tam wskazane.
Odwołujący twierdził, że posiada interes do wniesienia odwołania, gdyż w związku z
zaskarżonymi czynnościami Zamawiającego uszczerbku doznaje jego interes w uzyskaniu
zamówienia. Odwołujący podnosił, że ma świadomość, iż jego oferta została odrzucona, ale
jego zdaniem
powyższe nie oznacza, iż nie dysponuje interesem w uzyskaniu zamówienia w
rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp.
Wykonawca Webmob wyjaśniał, że Zamawiający w postępowaniu dokonał
odrzucenia trzech spośród czerech złożonych ofert. Jedyną ocenianą ofertą była oferta
złożona przez Smart Factor. Odwołujący wskazywał, iż odrzucenie jego oferty ani nie
pozbawia go legitymacji czynnej do wniesienia odwołania (statusu wykonawcy), ani też nie
powoduje odpadnięcia przesłanki interesu w uzyskaniu zamówienia, nawet jeżeli interes ten
może zostać zrealizowany dopiero w kolejnym postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego.
Jak wskazała KIO w wyroku z dnia 20 listopada 2018 r. (sygn. akt KIO 2090/18)
Interesem każdego wykonawcy - nawet jeśli on sam został wykluczony lub jego oferta
odrzucona -
jest także jego równe traktowanie polegające na tym, że każdy inny wykonawca
i każda inna oferta powinna zostać oceniona rzetelnie, zgodnie ze stanem faktycznym i
prawnym, a w zw
iązku z tym szkoda polega na utracie możliwości ponownego złożenia
oferty w nowym postępowaniu i potencjalnej realizacji zamówienia. Natomiast w wyroku z
dnia 4 października 2018 r. sygn. akt KIO 1888/18 Izba orzekła, że interesu wykonawcy w
uzyskaniu kont
raktu nie należy odnosić tylko do "danego postępowania", ale do "danego
zamówienia". Pojęcie "danego zamówienia" jest więc pojęciem szerszym od pojęcia samego
postępowania o udzielenie zamówienia. Zamówienia bowiem można udzielić nie tylko w
wyniku przepro
wadzenia jednego postępowania, lecz tych postępowań może być więcej,
zwłaszcza w sytuacji, kiedy w wyniku poprzedniego postępowanie w tej samej sprawie nie
wyłoniono wykonawcy albo nie udzielono zamówienia.
Kolejno wskazywał na treść wyroku KIO z dnia 5 września 2016 r. o sygn. akt KIO
1556/16
, w którym stwierdzono to, że „Odwołujący może nie mieć w dacie wniesienia
odwołania interesu w uzyskaniu danego zamówienia w ramach określonego postępowania o
udzielenie zamówienia publicznego - zamkniętego w granicach wyznaczonych publikacją
ogłoszenia o zamówieniu i podpisaniem umowy, do którego doszło w wyniku naruszenia
procedury postępowania o zamówienie przez zamawiającego, nie oznacza to, że nie ma on
interesu w zawarciu umowy z nim w ramach nowego postępowania i dążenia do eliminacji
zaistniałej wady. Tym samym w niniejszej sprawie Izba wyraża przekonanie, że odwołujący
posiada interes w uzyskaniu danego zamówienia (...) wyrażający się w dążeniu do
unieważnienia przedmiotowego postępowania, w ocenie odwołującego dotkniętego wadami,
i stworzenia sobie możliwości uzyskania zamówienia w nowym postępowaniu. Tym samym
odmowa przyznania mu takiego interesu byłaby sprzeczna z pro wspólnotową wykładnią arb
179 ust. 1 ustawy. W ocenie Izby o
dwołujący może w niniejszym postępowaniu ponieść
szkodę w postaci nie uzyskania umowy na przedmiotowe zamówienie, co wypełnia normę
art. 179 ust 1 ustawy
”.
Odwołujący twierdził, że przywołana judykatura KIO opiera się na orzecznictwie
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który konsekwentnie odnosi
interes w uzyskaniu zamówienia nie tylko do aktualnie prowadzonego postępowania, ale
także do ewentualnych postępowań przyszłych, które zostałyby wszczęte po unieważnieniu
postpowania o udzielenie zamówienia publicznego, w którym następuje wniesienie środka
ochrony prawnej. W wyroku z dnia 11 maja 2017 r w sprawie C-131/16 (Archus - Gama)
TSUE wskazał, że w sytuacji, w której w postępowaniu złożono dwie oferty, a instytucja
zamawiająca wydała jednocześnie dwie decyzje, odpowiednio, o odrzuceniu oferty jednego z
oferentów i o udzieleniu zamówienia drugiemu, odrzucony oferent, który zaskarżył obie te
decyzje, powinien mieć możliwość żądania wykluczenia oferty wygrywającego oferenta. W
związku z tym pojęcie „dane zamówienie" w rozumieniu art. 1 ust. 3. dyrektywy Rady
92/13/EWG z 25 lutego
1992 r. koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach
zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki,
transportu i telekomunikacji (Dz. Urz. z 1992 r., L 76, s. 14), zmienionej dyrektywą
2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 grudnia 2007 r. (Dz. Urz. z 2007 r., L
335, s. 31) może dotyczyć ewentualnego wszczęcia nowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego.
W złożonym w dniu 26 lipca 2019 r. w Izbie piśmie „Odpowiedź na odwołanie”
Zamawiający wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie przepisu art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp
stwierdzając, że zostało ono wniesione przez podmiot, który nie posiadał statusu wykonawcy
w postępowaniu. Powyższe stanowisko zostało podtrzymane przez Zamawiającego w toku
niejawnego posiedzenia Izby z udziałem stron i uczestnika postępowania odwoławczego.
Również Przystępujący podzielił stanowisko Zamawiającego wnosząc o odrzucenie
odwołanie.
Odwołujący wniósł o oddalenie ww. wniosku zgłoszonego przez Zamawiającego i
następnie popartego przez Przystępującego.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła co następuje.
Pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (
doręczonym Odwołującemu w dniu 19 czerwca
2019 r.) Zamawiający poinformował Odwołującego o odrzuceniu jego oferty na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp jako niegodnej ze specyfikacją. Wobec tego Izba ustaliła, że termin
na zaskarżenie ww. czynności podjętej przez Zamawiającego, w ramach prowadzonego
postępowania, upłynął wraz z dniem 1 lipca 2019 r. W toku niejawnego posiedzenia Izby z
udziałem Stron i uczestnika postępowania Odwołujący oświadczył, że nie zaskarżył, poprzez
złożenie odwołania do Izby, czynności Zamawiającego polegającej na odrzuceniu jego oferty
jako niezgodnej z SIWZ.
Następnie w dniu 3 lipca 2019 r. Zamawiający poinformował o wyniku postępowania i
dokonaniu wyboru oferty najkorzystniejszej za którą została uznana oferta wykonawcy Smart
Factor.
W ocenie Izby, w ustalonym stanie faktycznym,
odwołanie podlega odrzuceniu na
podstawie przepisu art. 189 ust. 2 pkt 2
Pzp, w świetle którego Izba odrzuca odwołanie
wniesione przez podmiot nieuprawniony.
Izba w
skazuje, że zgodnie z art. 179 ustawy Pzp środki ochrony prawnej określone w
ustawie Pzp, w tym odwołanie, przysługują wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także
innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł
lub mo
że ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów niniejszej
ustawy, z tym zastrzeżeniem, że wobec ogłoszenia o zamówieniu oraz specyfikacji istotnych
warunków zamówienia przysługują one również organizacjom wpisanym na listę, o której
mowa w art. 154 pkt 5 ustawy Pzp. Tym samym tylko podmioty wskazane w tym przepisie
mogą zostać uznane za uprawnione do wniesienia odwołania, stąd a contrario podmioty
niezaliczające się do tego grona, uznane muszą zostać za nieuprawnione do wniesienia
odwołania, a wniesione przez nie odwołanie musi zostać odrzucone na podstawie art. 189
ust. 2 pkt 2 Pzp.
W tym miejscu konieczne jest odwołanie się do definicji pojęcia wykonawcy,
zawartego w art. 2 pkt 11 Pzp
. Według powołanego przepisu przez wykonawcę należy
rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę
lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Analizując powołany przepis
dost
rzec należy, że status wykonawcy wiąże się z czynnym uczestnictwem w kolejnych
etapach postępowania o udzielenie zamówienia, czy też z realizacją samego zamówienia.
W rozpoznawanej sprawie
nie było sporne, iż Odwołujący złożył Zamawiającemu
ofertę. Zatem niewątpliwym jest, że status wykonawcy w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego pierwotnie Odwołujący posiadał. Niemniej
jedn
ak, w wyniku czynności podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia przez
Zamawiającego, polegającej na odrzuceniu jego oferty, która następnie nie została przez
Odwołującego w odpowiednim czasie zaskarżona, Odwołujący status aktywnego uczestnika
postępowania o udzielenie zamówienia utracił.
Izba podziela stanowisko przedstawione w uzasadnieniu postanowienia z dnia 24
października 2017 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2145/17 oraz w postanowieniu z dnia 9
marca 2016 r. w sprawie o sygn.. akt. KIO 287/16, które zdaniem Izby pozostaje aktualne, w
których zauważono, że „(…) W postanowieniu z 19 marca 2012 r. sygn. akt IX Ga 39/12
(niepubl.) Sąd Okręgowy w Lublinie wskazał, że w pierwszej kolejności Krajowa Izba
Odwoławcza winna ocenić, czy odwołanie zostało wniesione przez podmiot do tego
uprawniony.
Izba zważyła, że odwołujący nie kwestionuje czynności wykluczenia go z
postępowania. Czynność wykluczenia wywiera zatem skutki prawne, które – wobec nie
wniesienia skargi do Sądu Okręgowego na wyrok Izby z 10 czerwca 2013 r. - mają charakter
nieodwracalny. Odwołujący nie jest już uczestnikiem postępowania o udzielenie zamówienia,
zatem odwołanie jako wniesione przez podmiot nieuprawniony podlega odrzuceniu na
podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp.
Prezentowana wykładnia przywołanego przepisu, mającego zastosowanie nie tylko
do złożenia odwołania przez niewłaściwie umocowanego pełnomocnika odwołującego, ale
również do okoliczności, w których podmiot korzystający ze środków ochrony prawnej nie
może uczestniczyć w postępowaniu odwoławczym, gdyż sam jest podmiotem do tego
nieuprawnionym, została podniesiona w doktrynie (vide: J. Jerzykowski [w:] M. Stachowiak,
J. Jerzykowski, W. Dzierżanowski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2010,
wyd. IV).
Pogląd, iż niedopuszczalne jest korzystanie ze środków ochrony prawnej przez
wykonawcę, który został skutecznie wykluczony z udziału w postępowaniu, a tym samym
utracił status uczestnika tego postępowania, znalazł również potwierdzenie w postanowieniu
Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 9 października 2008r. sygn. akt
IV Ca 521/08 (niepubl.). W uzasadnieni
u tego postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że
odwołanie wniesione przez taki podmiot podlega odrzuceniu, jako wniesione przez podmiot
nieuprawniony.
Analogiczny pogląd wywiedziony został także w postanowieniu Izby z dnia 18
września 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 1176/09) oraz z dnia 5 kwietnia 2011 r., (sygn. akt: KIO
842/11, KIO 844/11), w których Izba za nieuprawniony uznała podmiot, któremu nie służy
przymiot wykonawcy na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, na którym zostaje
złożony środek ochrony prawnej”.
Podkreślenia wymaga, że tożsame stanowisko wynika również z postanowienia Izby
z dnia 30 maja 2016 r. (sygn. akt KIO 849/16).
Izba stoi na stanowisku, że sytuację tę zrównać należy z przypadkiem, w którym
oferta złożona przez wykonawcę, biorącego udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia
została przez Zamawiającego odrzucona, a czynność ta następnie nie została przez niego
zaskarżona poprzez złożenie odwołania do Izby. Konsekwencją powyższego jest to, że
czynność odrzucenia oferty Odwołującego staje się ostateczna. Wobec powyższego Izba
prezentuje pogląd, że wraz upływem terminu na złożenie odwołania do KIO, wobec
dokonanej przez Zamawiającego czynności (tj. odrzucenia złożonej oferty) podmiot, do
którego czynność ta bezpośrednio się odnosi, traci status aktywnego wykonawcy – przestaje
on z tą chwilą czynnie uczestniczyć w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Tym samym
nie może już uzyskać zamówienia w danym postępowaniu ani też skutecznie kwestionować
innych czynności podejmowanych przez Zamawiającego.
Odnosząc się do argumentacji Odwołującego, zasadzającą się na tym, że
wykonawcy Webmob, pomimo tego, że jego oferta została skutecznie odrzucona,
przysługują środki ochrony prawnej jako podmiotowi, który chciałby czuwać nad
poprawnością prowadzenia postępowania, Izba uznała za chybioną. Izba stanęła na
stanowisku, że w omawianym stanie faktycznym wraz z upływem terminu na wniesienie
skargi i brakiem zaskarżenia wyroku przez wykonawcę Webmob utracił on status
„aktywnego” wykonawcy, a tym samym nie może już kwestionować wyboru oferty
najkorzystniejszej, a także podnosić zarzutów względem oferty wykonawcy Smart Factor.
Natomiast w zakresie powoływanych przez Odwołującego wyroków Izby, to wskazać należy,
że zapadły one w odmiennych stanach faktycznych, a tym samym nie mogą one mieć
bezpośredniego przełożenia w rozpoznawanej sprawie.
Jeśli zaś chodzi o powołane orzecznictwo TSUE to Izba doszła do przekonania, że
orzecznictwo Trybunału nie sprzeciwia się temu, aby wykonawca, który został wykluczony
przez Zamawiającego lub jego oferta została odrzucona przez Zamawiającego, a który wciąż
może skorzystać z uprawnienia do złożenia odwołania lub skargi z tego uprawnienia
skorzystał. Sytuacja opisana powyżej umożliwia wykonawcy, pomimo wykluczenia go z
postępowania, czy też odrzucenia jego oferty, zakwestionowanie chociażby dokonanego
przez Zamawiającego wyboru najkorzystniejszej oferty, czy też czynności unieważnienia
postępowania.
Rację ma również Zamawiający, który stwierdził, że stan faktyczny sprawy będącej
przedmiotem wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 maja 2017 r. w
sprawie C-131/16 Archus i Gama
potwierdza, iż odrzucony w tym przypadku wykonawca nie
zgadzając się z decyzjami instytucji zamawiającej, dokonał ich zaskarżenia, odmiennie niż w
przypadku wykonawcy Webmob,
który świadomie zaniechał wyczerpania dopuszczonego
ustawowo trybu odwoławczego w postaci wniesienia odwołania do Izby. Zatem stan
faktyczny w omawianej sprawie jest z
goła odmienny. Mamy tu bowiem do czynienia z
podmiotem, który nie ma nie tylko interesu w pozyskaniu zamówienia, lecz również we
wnoszeniu środków ochrony prawnej wobec wyboru najkorzystniejszej oferty, w świetle
zaniechania wyczerpania dopuszczalnego ustawowo trybu odwoławczego w odniesieniu do
odr
zucenia własnej oferty. Powyższe jednoznacznie pozbawia Odwołującego możliwości
skutecznego ubiegania się o zamówienie w prowadzonym aktualnie trybie jego udzielenia i
czyni go podmiotem nieuprawnionym do wniesienia odwołania.
Stosownie do art. 192 ust. 1 Pzp,
o oddaleniu odwołania lub jego uwzględnieniu Izba
orzeka w wyroku.
W pozostałych przypadkach Izba wydaje postanowienie. Orzeczenie Izby
w rozpatrywanej sprawie w żadnej części nie miało charakteru merytorycznego
rozstrzygnięcia przedmiotu sporu, a odnosiło się do zbadania formalnych przesłanek
skuteczności złożonego środka ochrony prawnej, zatem musiało przybrać postać
postanowienia.
Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w sentencji.
O
kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz § 3
pkt 1 i
§ 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w
sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U.2010.41.238).
Przewodniczący: ………………………………
1. odrzuca
odwołanie,
2. k
osztami postępowania obciąża wykonawcę Webmob Sp. z o.o. z siedzibą
w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 i:
2.1. zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł (słownie:
piętnaście tysięcy złotych) uiszczoną przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o.
z siedzibę w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 1 tytułem wpisu od odwołania.
2.2
zasądza od wykonawcy Webmob Sp. z o.o. z siedzibę w Warszawie przy
ul. Mokotowskiej 1 na rzecz
zamawiającego Miasta Stołecznego Warszawa –
Zarządu Dróg Miejskich z siedzibą w Warszawie przy ul. Chmielnej 120 kwotę
3 600
zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych, zero groszy), stanowiącą
koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zam
ówień
publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w terminie 7
dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
O
dwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1367/19
Uzasadnienie
Miasto Stołeczne Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich z siedzibą w Warszawie przy
ul. Chmielnej 120
(dalej: „Zamawiający”), prowadzi, na podstawie przepisów ustawy z dnia
29 stycznia 200
4 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.),
zwanej dalej
„ustawą” lub „Pzp”, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie
przetargu nieograniczonego na
„Dostawę dwóch sztuk samochodów elektrycznych, dwóch
Systemów mobilnej kontroli pojazdów wraz ze szkoleniem operatorów systemu oraz usługa
utrzymaniową Systemu e-kontroli przez okres 36 miesięcy".
Szacunkowa wart
ość przedmiotowego zamówienia jest wyższa od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej w dniu 26 lutego 2019 r. pod numerem 2019/S 040-089827
W dniu 3 lipca 2019 r. Zamawiający poinformował o dokonaniu wyboru
najkorzystniejszej oferty za którą została uznana oferta wykonawcy Smart Factor Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie przy ul. Algierskiej 17K (dalej: „Przystępujący” lub „Smart Factor”).
Powyższa czynność została zaskarżona odwołaniem, wniesionym w dniu 15 lipca
2019 r. przez wykonawcę Webmob Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy ul. Mokotowskiej
1
(dalej: „Odwołujący” lub „Webmob”).
Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w
postępowaniu i zarzucał Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 91 ust. 1 Pzp
przez ocenę i wybór oferty złożonej przez Smart Factor jako oferty
najkorzystniejszej w p
ostępowaniu w sposób niezgodny z opisem oceny ofert
zawartym
w SIWZ w odniesieniu kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-
kontroli SPPN”, w szczególności w zakresie sposobu przeprowadzenia testu, z
którego wyniki służyły przyznaniu punktów ramach w kryterium oceny ofert pn.
„efektywność systemu e-kontroli SPPN";
2. art. 7 ust. 1 Pzp przez uprzywilejowanie oferty Smart Factor w trakcie oceny w
ramach jego oferty, przy przyznaniu punktów uzyskanych przez tego wykonawcę
ramach w kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-kontroli SPPN";
3. art. 26 ust. 1 Pzp p
rzez zaniecanie wezwania Smart Factor do złożenia dokumentów
potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu dotyczącego zdolności
technicznej lub zawodowej.
W
ykonawca Webmob wnosił o:
uwzględnienie odwołania w całości;
nakazanie Zamawiającemu unieważnienia wyboru oferty Smart Factor jako oferty
najkorzystniejszej w p
ostępowaniu;
nakazanie Zamawiającemu powtórzenia oceny i badania ofert, a w jej rezultacie
unieważnienie postępowania;
zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania
odwoławczego zgodnie ze spisem kosztów, który zostanie złożony na rozprawie
przed składem orzekającym KIO;
przeprowadzenie na rozprawie przed składem orzekającym KIO dowodu z nagrania
video dokumentującego przebieg testu systemu dostarczonego przez Smart Factor,
zarejestrowanego przez Zamawiającego podczas oceny oferty Smart Factor w
ramach kryterium oceny ofert pn. „efektywność systemu e-kontroli SPPN”;
przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu motoryzacji na okoliczność
stwierdzenia, czy zapis wideo z przebiegu testu SmartFactor obrazuje zmiany
prędkości samochodu testowego do prędkości i na odcinkach drogi wynikających z
tzw. danych zmachowanych przekazanych przez Zamawiającego;
przeprowadzenie pozostałych dowodów wskazanych w uzasadnieniu odwołania na
okoliczności tam wskazane.
Odwołujący twierdził, że posiada interes do wniesienia odwołania, gdyż w związku z
zaskarżonymi czynnościami Zamawiającego uszczerbku doznaje jego interes w uzyskaniu
zamówienia. Odwołujący podnosił, że ma świadomość, iż jego oferta została odrzucona, ale
jego zdaniem
powyższe nie oznacza, iż nie dysponuje interesem w uzyskaniu zamówienia w
rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp.
Wykonawca Webmob wyjaśniał, że Zamawiający w postępowaniu dokonał
odrzucenia trzech spośród czerech złożonych ofert. Jedyną ocenianą ofertą była oferta
złożona przez Smart Factor. Odwołujący wskazywał, iż odrzucenie jego oferty ani nie
pozbawia go legitymacji czynnej do wniesienia odwołania (statusu wykonawcy), ani też nie
powoduje odpadnięcia przesłanki interesu w uzyskaniu zamówienia, nawet jeżeli interes ten
może zostać zrealizowany dopiero w kolejnym postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego.
Jak wskazała KIO w wyroku z dnia 20 listopada 2018 r. (sygn. akt KIO 2090/18)
Interesem każdego wykonawcy - nawet jeśli on sam został wykluczony lub jego oferta
odrzucona -
jest także jego równe traktowanie polegające na tym, że każdy inny wykonawca
i każda inna oferta powinna zostać oceniona rzetelnie, zgodnie ze stanem faktycznym i
prawnym, a w zw
iązku z tym szkoda polega na utracie możliwości ponownego złożenia
oferty w nowym postępowaniu i potencjalnej realizacji zamówienia. Natomiast w wyroku z
dnia 4 października 2018 r. sygn. akt KIO 1888/18 Izba orzekła, że interesu wykonawcy w
uzyskaniu kont
raktu nie należy odnosić tylko do "danego postępowania", ale do "danego
zamówienia". Pojęcie "danego zamówienia" jest więc pojęciem szerszym od pojęcia samego
postępowania o udzielenie zamówienia. Zamówienia bowiem można udzielić nie tylko w
wyniku przepro
wadzenia jednego postępowania, lecz tych postępowań może być więcej,
zwłaszcza w sytuacji, kiedy w wyniku poprzedniego postępowanie w tej samej sprawie nie
wyłoniono wykonawcy albo nie udzielono zamówienia.
Kolejno wskazywał na treść wyroku KIO z dnia 5 września 2016 r. o sygn. akt KIO
1556/16
, w którym stwierdzono to, że „Odwołujący może nie mieć w dacie wniesienia
odwołania interesu w uzyskaniu danego zamówienia w ramach określonego postępowania o
udzielenie zamówienia publicznego - zamkniętego w granicach wyznaczonych publikacją
ogłoszenia o zamówieniu i podpisaniem umowy, do którego doszło w wyniku naruszenia
procedury postępowania o zamówienie przez zamawiającego, nie oznacza to, że nie ma on
interesu w zawarciu umowy z nim w ramach nowego postępowania i dążenia do eliminacji
zaistniałej wady. Tym samym w niniejszej sprawie Izba wyraża przekonanie, że odwołujący
posiada interes w uzyskaniu danego zamówienia (...) wyrażający się w dążeniu do
unieważnienia przedmiotowego postępowania, w ocenie odwołującego dotkniętego wadami,
i stworzenia sobie możliwości uzyskania zamówienia w nowym postępowaniu. Tym samym
odmowa przyznania mu takiego interesu byłaby sprzeczna z pro wspólnotową wykładnią arb
179 ust. 1 ustawy. W ocenie Izby o
dwołujący może w niniejszym postępowaniu ponieść
szkodę w postaci nie uzyskania umowy na przedmiotowe zamówienie, co wypełnia normę
art. 179 ust 1 ustawy
”.
Odwołujący twierdził, że przywołana judykatura KIO opiera się na orzecznictwie
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który konsekwentnie odnosi
interes w uzyskaniu zamówienia nie tylko do aktualnie prowadzonego postępowania, ale
także do ewentualnych postępowań przyszłych, które zostałyby wszczęte po unieważnieniu
postpowania o udzielenie zamówienia publicznego, w którym następuje wniesienie środka
ochrony prawnej. W wyroku z dnia 11 maja 2017 r w sprawie C-131/16 (Archus - Gama)
TSUE wskazał, że w sytuacji, w której w postępowaniu złożono dwie oferty, a instytucja
zamawiająca wydała jednocześnie dwie decyzje, odpowiednio, o odrzuceniu oferty jednego z
oferentów i o udzieleniu zamówienia drugiemu, odrzucony oferent, który zaskarżył obie te
decyzje, powinien mieć możliwość żądania wykluczenia oferty wygrywającego oferenta. W
związku z tym pojęcie „dane zamówienie" w rozumieniu art. 1 ust. 3. dyrektywy Rady
92/13/EWG z 25 lutego
1992 r. koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach
zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki,
transportu i telekomunikacji (Dz. Urz. z 1992 r., L 76, s. 14), zmienionej dyrektywą
2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 grudnia 2007 r. (Dz. Urz. z 2007 r., L
335, s. 31) może dotyczyć ewentualnego wszczęcia nowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego.
W złożonym w dniu 26 lipca 2019 r. w Izbie piśmie „Odpowiedź na odwołanie”
Zamawiający wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie przepisu art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp
stwierdzając, że zostało ono wniesione przez podmiot, który nie posiadał statusu wykonawcy
w postępowaniu. Powyższe stanowisko zostało podtrzymane przez Zamawiającego w toku
niejawnego posiedzenia Izby z udziałem stron i uczestnika postępowania odwoławczego.
Również Przystępujący podzielił stanowisko Zamawiającego wnosząc o odrzucenie
odwołanie.
Odwołujący wniósł o oddalenie ww. wniosku zgłoszonego przez Zamawiającego i
następnie popartego przez Przystępującego.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła co następuje.
Pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (
doręczonym Odwołującemu w dniu 19 czerwca
2019 r.) Zamawiający poinformował Odwołującego o odrzuceniu jego oferty na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp jako niegodnej ze specyfikacją. Wobec tego Izba ustaliła, że termin
na zaskarżenie ww. czynności podjętej przez Zamawiającego, w ramach prowadzonego
postępowania, upłynął wraz z dniem 1 lipca 2019 r. W toku niejawnego posiedzenia Izby z
udziałem Stron i uczestnika postępowania Odwołujący oświadczył, że nie zaskarżył, poprzez
złożenie odwołania do Izby, czynności Zamawiającego polegającej na odrzuceniu jego oferty
jako niezgodnej z SIWZ.
Następnie w dniu 3 lipca 2019 r. Zamawiający poinformował o wyniku postępowania i
dokonaniu wyboru oferty najkorzystniejszej za którą została uznana oferta wykonawcy Smart
Factor.
W ocenie Izby, w ustalonym stanie faktycznym,
odwołanie podlega odrzuceniu na
podstawie przepisu art. 189 ust. 2 pkt 2
Pzp, w świetle którego Izba odrzuca odwołanie
wniesione przez podmiot nieuprawniony.
Izba w
skazuje, że zgodnie z art. 179 ustawy Pzp środki ochrony prawnej określone w
ustawie Pzp, w tym odwołanie, przysługują wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także
innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł
lub mo
że ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów niniejszej
ustawy, z tym zastrzeżeniem, że wobec ogłoszenia o zamówieniu oraz specyfikacji istotnych
warunków zamówienia przysługują one również organizacjom wpisanym na listę, o której
mowa w art. 154 pkt 5 ustawy Pzp. Tym samym tylko podmioty wskazane w tym przepisie
mogą zostać uznane za uprawnione do wniesienia odwołania, stąd a contrario podmioty
niezaliczające się do tego grona, uznane muszą zostać za nieuprawnione do wniesienia
odwołania, a wniesione przez nie odwołanie musi zostać odrzucone na podstawie art. 189
ust. 2 pkt 2 Pzp.
W tym miejscu konieczne jest odwołanie się do definicji pojęcia wykonawcy,
zawartego w art. 2 pkt 11 Pzp
. Według powołanego przepisu przez wykonawcę należy
rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę
lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Analizując powołany przepis
dost
rzec należy, że status wykonawcy wiąże się z czynnym uczestnictwem w kolejnych
etapach postępowania o udzielenie zamówienia, czy też z realizacją samego zamówienia.
W rozpoznawanej sprawie
nie było sporne, iż Odwołujący złożył Zamawiającemu
ofertę. Zatem niewątpliwym jest, że status wykonawcy w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego pierwotnie Odwołujący posiadał. Niemniej
jedn
ak, w wyniku czynności podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia przez
Zamawiającego, polegającej na odrzuceniu jego oferty, która następnie nie została przez
Odwołującego w odpowiednim czasie zaskarżona, Odwołujący status aktywnego uczestnika
postępowania o udzielenie zamówienia utracił.
Izba podziela stanowisko przedstawione w uzasadnieniu postanowienia z dnia 24
października 2017 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2145/17 oraz w postanowieniu z dnia 9
marca 2016 r. w sprawie o sygn.. akt. KIO 287/16, które zdaniem Izby pozostaje aktualne, w
których zauważono, że „(…) W postanowieniu z 19 marca 2012 r. sygn. akt IX Ga 39/12
(niepubl.) Sąd Okręgowy w Lublinie wskazał, że w pierwszej kolejności Krajowa Izba
Odwoławcza winna ocenić, czy odwołanie zostało wniesione przez podmiot do tego
uprawniony.
Izba zważyła, że odwołujący nie kwestionuje czynności wykluczenia go z
postępowania. Czynność wykluczenia wywiera zatem skutki prawne, które – wobec nie
wniesienia skargi do Sądu Okręgowego na wyrok Izby z 10 czerwca 2013 r. - mają charakter
nieodwracalny. Odwołujący nie jest już uczestnikiem postępowania o udzielenie zamówienia,
zatem odwołanie jako wniesione przez podmiot nieuprawniony podlega odrzuceniu na
podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp.
Prezentowana wykładnia przywołanego przepisu, mającego zastosowanie nie tylko
do złożenia odwołania przez niewłaściwie umocowanego pełnomocnika odwołującego, ale
również do okoliczności, w których podmiot korzystający ze środków ochrony prawnej nie
może uczestniczyć w postępowaniu odwoławczym, gdyż sam jest podmiotem do tego
nieuprawnionym, została podniesiona w doktrynie (vide: J. Jerzykowski [w:] M. Stachowiak,
J. Jerzykowski, W. Dzierżanowski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2010,
wyd. IV).
Pogląd, iż niedopuszczalne jest korzystanie ze środków ochrony prawnej przez
wykonawcę, który został skutecznie wykluczony z udziału w postępowaniu, a tym samym
utracił status uczestnika tego postępowania, znalazł również potwierdzenie w postanowieniu
Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 9 października 2008r. sygn. akt
IV Ca 521/08 (niepubl.). W uzasadnieni
u tego postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że
odwołanie wniesione przez taki podmiot podlega odrzuceniu, jako wniesione przez podmiot
nieuprawniony.
Analogiczny pogląd wywiedziony został także w postanowieniu Izby z dnia 18
września 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 1176/09) oraz z dnia 5 kwietnia 2011 r., (sygn. akt: KIO
842/11, KIO 844/11), w których Izba za nieuprawniony uznała podmiot, któremu nie służy
przymiot wykonawcy na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, na którym zostaje
złożony środek ochrony prawnej”.
Podkreślenia wymaga, że tożsame stanowisko wynika również z postanowienia Izby
z dnia 30 maja 2016 r. (sygn. akt KIO 849/16).
Izba stoi na stanowisku, że sytuację tę zrównać należy z przypadkiem, w którym
oferta złożona przez wykonawcę, biorącego udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia
została przez Zamawiającego odrzucona, a czynność ta następnie nie została przez niego
zaskarżona poprzez złożenie odwołania do Izby. Konsekwencją powyższego jest to, że
czynność odrzucenia oferty Odwołującego staje się ostateczna. Wobec powyższego Izba
prezentuje pogląd, że wraz upływem terminu na złożenie odwołania do KIO, wobec
dokonanej przez Zamawiającego czynności (tj. odrzucenia złożonej oferty) podmiot, do
którego czynność ta bezpośrednio się odnosi, traci status aktywnego wykonawcy – przestaje
on z tą chwilą czynnie uczestniczyć w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Tym samym
nie może już uzyskać zamówienia w danym postępowaniu ani też skutecznie kwestionować
innych czynności podejmowanych przez Zamawiającego.
Odnosząc się do argumentacji Odwołującego, zasadzającą się na tym, że
wykonawcy Webmob, pomimo tego, że jego oferta została skutecznie odrzucona,
przysługują środki ochrony prawnej jako podmiotowi, który chciałby czuwać nad
poprawnością prowadzenia postępowania, Izba uznała za chybioną. Izba stanęła na
stanowisku, że w omawianym stanie faktycznym wraz z upływem terminu na wniesienie
skargi i brakiem zaskarżenia wyroku przez wykonawcę Webmob utracił on status
„aktywnego” wykonawcy, a tym samym nie może już kwestionować wyboru oferty
najkorzystniejszej, a także podnosić zarzutów względem oferty wykonawcy Smart Factor.
Natomiast w zakresie powoływanych przez Odwołującego wyroków Izby, to wskazać należy,
że zapadły one w odmiennych stanach faktycznych, a tym samym nie mogą one mieć
bezpośredniego przełożenia w rozpoznawanej sprawie.
Jeśli zaś chodzi o powołane orzecznictwo TSUE to Izba doszła do przekonania, że
orzecznictwo Trybunału nie sprzeciwia się temu, aby wykonawca, który został wykluczony
przez Zamawiającego lub jego oferta została odrzucona przez Zamawiającego, a który wciąż
może skorzystać z uprawnienia do złożenia odwołania lub skargi z tego uprawnienia
skorzystał. Sytuacja opisana powyżej umożliwia wykonawcy, pomimo wykluczenia go z
postępowania, czy też odrzucenia jego oferty, zakwestionowanie chociażby dokonanego
przez Zamawiającego wyboru najkorzystniejszej oferty, czy też czynności unieważnienia
postępowania.
Rację ma również Zamawiający, który stwierdził, że stan faktyczny sprawy będącej
przedmiotem wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 maja 2017 r. w
sprawie C-131/16 Archus i Gama
potwierdza, iż odrzucony w tym przypadku wykonawca nie
zgadzając się z decyzjami instytucji zamawiającej, dokonał ich zaskarżenia, odmiennie niż w
przypadku wykonawcy Webmob,
który świadomie zaniechał wyczerpania dopuszczonego
ustawowo trybu odwoławczego w postaci wniesienia odwołania do Izby. Zatem stan
faktyczny w omawianej sprawie jest z
goła odmienny. Mamy tu bowiem do czynienia z
podmiotem, który nie ma nie tylko interesu w pozyskaniu zamówienia, lecz również we
wnoszeniu środków ochrony prawnej wobec wyboru najkorzystniejszej oferty, w świetle
zaniechania wyczerpania dopuszczalnego ustawowo trybu odwoławczego w odniesieniu do
odr
zucenia własnej oferty. Powyższe jednoznacznie pozbawia Odwołującego możliwości
skutecznego ubiegania się o zamówienie w prowadzonym aktualnie trybie jego udzielenia i
czyni go podmiotem nieuprawnionym do wniesienia odwołania.
Stosownie do art. 192 ust. 1 Pzp,
o oddaleniu odwołania lub jego uwzględnieniu Izba
orzeka w wyroku.
W pozostałych przypadkach Izba wydaje postanowienie. Orzeczenie Izby
w rozpatrywanej sprawie w żadnej części nie miało charakteru merytorycznego
rozstrzygnięcia przedmiotu sporu, a odnosiło się do zbadania formalnych przesłanek
skuteczności złożonego środka ochrony prawnej, zatem musiało przybrać postać
postanowienia.
Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w sentencji.
O
kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz § 3
pkt 1 i
§ 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w
sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U.2010.41.238).
Przewodniczący: ………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1830/19 z dnia 2019-09-30
- Sygn. akt KIO 1754/19 z dnia 2019-09-26
- Sygn. akt KIO 1676/19 z dnia 2019-09-26
- Sygn. akt KIO 1713/19 z dnia 2019-09-23
- Sygn. akt KIO 1654/19 z dnia 2019-09-10
