rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2018-01-12
rok: 2017
data dokumentu: 2018-01-12
rok: 2017
sygnatury akt.:
KIO 2737/17
KIO 2737/17
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 r. w Warszawie odwo
łania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 28 grudnia 2017 r. przez
wykonawc
ę Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305
Warszawa
w postępowaniu prowadzonym przez Zarząd Transportu Miejskiego,
ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa
łania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 28 grudnia 2017 r. przez
wykonawc
ę Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305
Warszawa
w postępowaniu prowadzonym przez Zarząd Transportu Miejskiego,
ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa
orzeka:
1.
oddala odwołanie w części dotyczącej zarzutów naruszenia przez Zamawiającego
art. 23 ust.
5 Prawa zamówień publicznych zwanego dalej: „Pzp”, w zw. z art. 22
ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art. 7 ust. 1 Pzp poprzez
nieuzasadnione charakterem zamówienia i nieproporcjonalne sformułowanie
wymagania zawartego w rozdziale V ust. 3 lit. a)
Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia zwanej dalej: „SIWZ” by warunek zdolności technicznej lub
zawodowej w zak
resie wymaganego doświadczenia /opisany w rozdziale V ust. 1
pkt 2) lit. b) SIWZ/
, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki sposób, aby
jeden z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy
wykonywanie udzielanego obecnie
zamówienia przez konsorcjum posiadające
łączne doświadczenie równe wymogowi Zamawiającego, umożliwia wykonanie go
przez każdego konsorcjanta w zakresie w którym posiada odpowiednią część
doświadczenia bez uszczerbku dla całości świadczenia,
2.
uwzględnia odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia przez
Zamawiającego art. 22 ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art.
7 ust.
1 Pzp poprzez ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności
zawodowej (posiadanego doświadczenia) do wykazania przewozów osób
w ramach komunikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym
transporcie zbiorowym, podczas gdy te same usługi, świadczone w identyczny
sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych wymogów, tego samego
organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji zastępczej,
która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy i nakazuje następującą zmianę w tym zakresie
w rozdziale V ust. 1 pkt 2) lit. b SIWZ oraz od
powiadających mu postanowieniach
ogłoszenia o zamówieniu polegającą na zastąpieniu słów: „w ramach komunikacji
miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r o publicznym
transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz.
2136)” słowami: „w ramach
komunikacji miejskiej, podmiejskiej lub zastępczej z wykorzystaniem sieci
komunikacji
miejskiej
lub
podmiejskiej
przy jednoczesnym obowiązku
przestrzegania regulaminów oraz uchwał organizatora publicznego transportu
zbiorowego
w rozumieniu przepisów wskazanych w dalszej części poniżej”,
3.
uwzględnia odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia przez
Zamawiającego art. 22 ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art.
7 ust. 1 i ust. 2 Pzp poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby
wozokilometrów w ciągu roku wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie
warunku na poziomie 1 500 000 wozokm, podczas gdy umiejętność wykonywania
zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni się niczym od doświadczenia
w skali wymaganej przez Z
amawiającego, a ustalenie tego poziomu na 1,5 mln
wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji i
nakazuje następującą
zmianę w tym zakresie w rozdziale V ust. 1 pkt 2) lit. b SIWZ oraz odpowiadających
mu postanowieniach ogłoszenia o zamówieniu polegającą na zastąpieniu słów:
„1.500.000 (jeden milion pięćset tysięcy)” słowami” „1.200.000 (jeden milion
dwieście tysięcy)”,
4. k
osztami postępowania obciąża Zarząd Transportu Miejskiego, ul. Żelazna 61,
00- 848 Warszawa i:
4.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305 Warszawa
tytułem wpisu od odwołania,
4.2.
zasądza od Zarządu Transportu Miejskiego, ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa na
rzecz Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305
Warszawa
kwotę
18 600 zł 00 gr (słownie: osiemnaście tysięcy sześćset złotych
zero grosze)
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu
zwrotu kosztów wpisu oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 24 sierpnia 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt: KIO 2737/17
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielnie zamówienia publicznego prowadzone w trybie przetargu
nieograniczonego na
: „Świadczenie usługi przewozu regularnego wykonywanej w ramach
lokalnego transportu zbiorowego na liniach autobusowych nadzorowanych przez ZTM,
funkcjonujących w ramach systemu komunikacji miejskiej przy wykorzystaniu 25 autobusów
o długości ok. 9 metrów i 25 autobusów o długości ok. 12 metrów”, zostało wszczęte
ogłoszeniem w Dzienniku Urzędowym Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich za
numerem 2017/S 243-507813 z 19.12.2017 r., przez
Zarząd Transportu Miejskiego,
ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa zwany dalej: „Zamawiającym”. W tym samym dniu została
opu
blikowana na stronie internetowej Zamawiającego Specyfikacja Istotnych Warunków
Zamówienia zwana dalej: „SIWZ”.
W dniu 28.12.2017 r. (
wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) Europa Express City Sp.
z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305 Warszawa zwana dalej:
„Odwołującym” albo
Europa Express City Sp. z o.o.
wniosła odwołanie na postanowienia SIWZ. Kopie odwołania
Zamawiający otrzymał w dniu 28.12.2017 r. (e-mailem). Zarzucił naruszenie:
1) art. 23 ust 5 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zam
ówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 24 sierpnia 2017 r. poz. 1579) zwanej dalej:
„Pzp”, w zw. z art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art.
22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez nieuzasadnione charakterem
zamówienia i nieproporcjonalne sformułowanie wymagania zawartego w rozdziale V ust 3 lit
a) by warunek zdolności technicznej lub zawodowej w zakresie wymaganego doświadczenia
(opisany w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b) SIWZ, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki
sposób, aby jeden z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy
wykonywanie udzielanego obecnie zamówienia przez konsorcjum posiadające łączne
doświadczenie równe wymogowi zamawiającego, umożliwia wykonanie go przez każdego
konsorcjanta w zakresie w którym posiada odpowiednią część doświadczenia bez
usz
czerbku dla całości świadczenia;
2) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez
ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności zawodowej (posiadanego
doświadczenia) do wykazania przewozów osób w ramach komunikacji miejskiej
w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, podczas gdy te same
usługi, świadczone w identyczny sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych
wymogów, tego samego organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji
zastępczej, która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy;
3) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 i ust 2 Pzp
poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby wozokilometrów w ciągu roku
wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie warunku na poziomie 1 500 000 wozokm,
podczas gdy umiejętność wykonywania zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni
się niczym od doświadczenia w skali wymaganej przez zamawiającego, a ustalenie tego
poziomu na 1,5 mln wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji.
Odwołujący wnosił o nakazanie:
1) skreślenia postanowienia zawartego w rozdziale V ust 3 lit a) oraz odpowiadających mu
postanowienia o ogłoszeniu;
2)
zmiany treści warunku zawartego w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b SIWZ oraz
odpowiadających mu postanowienia o ogłoszeniu polegającej na zastąpieniu słów „w ramach
kom
unikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r o publicznym
transporcie zbiorowym (DzU. 2017 r. poz 2136)” słowami „w ramach komunikacji miejskiej,
podmiejskiej lub zastępczej z wykorzystaniem sieci komunikacji miejskiej lub podmiejskiej ”;
3)
zmiany treści warunku zawartego w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b SIWZ oraz
odpowiadających mu postanowienia o ogłoszeniu polegającej na zastąpieniu słów
„1.500.000 (jeden milion pięćset tysięcy)” słowami „1.200.000 (jeden milion dwieście
tysięcy)”.
Wszystkie zarzuty odwołania dotyczą de facto nadmiernego i nieproporcjonalnego
wymagania zamawiającego w stosunku do doświadczenia jakim winien się legitymować
wykonawca. Ich rygoryzm nie zapewnia równowagi pomiędzy ochroną słusznych interesów
zamawia
jącego, a otwarciem na konkurencję, eliminując wykonawców zdolnych
samodzielnie lub jako konsorcjum do wykonania zamówienia.
Po pierwsze, nie znajduje żadnego uzasadnienia wymóg, by doświadczeniem
w wykonaniu usług na co najmniej 1 500 000 wozokm wykazał się jeden z członków
konsorcjum. Art. 23 ust 5 Pzp stanowi, że Zamawiający może określić szczególny,
obiektywnie uzasadniony, sposób spełniania przez wykonawców, o których mowa w ust. 1,
warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w art. 22 ust. 1 b, jeżeli jest to
uzasadnione charakterem zamówienia i proporcjonalne. Oznacza to, że jedynie
w
przypadkach, gdy charakter zamówienia to uzasadnia dopuszczalny jest wymóg aby to
jeden z wykonawców występujących wspólnie musiał wykazać się całością doświadczenia,
a wymóg ten nie może naruszać zasad proporcjonalności. Innymi słowy, to zamawiającego
obciąża ciężar wykazania, ze łączne doświadczenie wykonawców tworzących konsorcjum
nie zapewni takiego pote
ncjału, który pozwoli prawidłowo wykonać zamówienie. Możliwe jest
to więc co do zasady tylko przy takim charakterze zamówienia który uniemożliwia prawidłowe
składników zamówienia zgodnie z posiadanym doświadczeniem własnym, a więc zamówień
których przedmiot jest niepodzielny lub co najmniej trudny do podzielenia w toku
wykonawstwa. Takiego charakteru nie mają zamówienia na usługi transportowe. Suma
potencjałów kilku wykonawców, z których każdy posiada doświadczenie w wykonaniu
przewozów w liczbie kilkuset tysięcy wozokm pozwoli prawidłowo zrealizować całość
zamówienia. Każdy z nich bowiem część odpowiednią do posiadanego doświadczenia,
a wiec będzie działała w skali, w której już wykazał, że potrafi realizować taką usługę. Zwrócił
uwagę, że zamawiający nie jest zainteresowany wyborem wykonawcy, który potrafi
zrealizować jedno znaczące zamówienie (co notabene byłoby także wątpliwe). Uznał
bowiem, ze jeśli jeden wykonawca w ramach 3 odrębnych umów, dla odrębnych
zleceniodawców wyświadczył usługi których suma daje łącznie 1.500.000 wozokm to
warunek będzie spełniony. Nie można uznać, za racjonalne aby wykonawcę który
samodzielnie wykonał trzy usługi o niewielkiej skali uznać za zdolnego do wykonania
zamówienia o skali większej, zaś nie honorować doświadczenia łącznego 3 wykonawców,
których każdy wykonał jedną usługę o mniejszej skali jednakże łącznie osiągają one
wymagany poziom 1.500.000 wozokm. Odwołujący nie domaga się przy tym by składane
były dowolnie małe doświadczenia w wielkiej liczbie sumujące się do 1.5 mln wozokm. Nie
oponuje bowiem przeciwko wymaganiu, aby określoną liczbę wozokm osiągać
w maksymalnie 3 umowach. Jednakże brak w ocenie Odwołującego podstaw by wszystkie te
umowy musiał wykonać jedne konsorcjant.
Po drugie -
bezpodstawne jest żądanie aby doświadczenie wykonawcy było uzyskane
podczas świadczenia usług komunikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy
o publicznym transporcie zbiorowym. Ustawa ta
w art. 4 ust. 1 pkt 4 określa komunikację
miejską jako gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach administracyjnych
miasta albo: a) miasta i gminy, b) miast, albo c) miast i gmin sąsiadujących - jeżeli zostało
zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu wspólnej realizacji
publicznego transportu zbiorowego, a także metropolitalne przewozy pasażerskie.
Jednocześnie w punkcie 3 wskazuje, ze gminne przewozy pasażerskie to przewóz osób
w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych
jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które
utworzyły związek międzygminny; inne niż przewozy powiatowe, powiatowo-gminne,
metropolitalne, wo
jewódzkie i międzywojewódzkie. Nie znajduje uzasadnienia, aby
doświadczeniem przewoźnika mogło być jedynie wykonywanie usługi transportu definiowanej
jako gminne przewozy pasażerskie. Pojęcie to dotyczy organizacji transportu kompetencje
w
tym dokładnie zakresie wymagane są od organizatora publicznego transportu zbiorowego
(tj. w tym przypadku ZTM) a nie od przewoźnika. Przewoźnik - taki jak wykonawca
ubiegający się o udzielenie zamówienia w obecnym przetargu organizowanym przez ZTM
powinien
posiadać umiejętność organizowania przewozów na takich liniach komunikacyjnych
i z wykorzystaniem sieci komunikacyjnej, które są wykorzystywane do świadczenia usługi
jaką są gminne przewozy pasażerskie. Ta sama sieć, i te same linie komunikacyjne
z wykorzystaniem tych samych przystanków) oraz tymi samymi zasadami organizacji
przewozów służy organizacji transportu zastępczego, zastępującego na terenie określonej
gminy (lub gmin sąsiadujących) komunikację szynową (np. kolejową). Wówczas organizator
transportu kolejowego, zawiera porozumienie z organizatorem publicznego transportu
zbiorowego właściwego dla przewozów gminnych i honorując te same bilety, poruszając się
w ramach tej samej sieci n
a tym samym obszarze, opierając się o ustalony wspólnie
z organizatorem przewozów gminnych rozkładzie jazdy świadczy identyczną z punktu
widzenia kompetencji wymaganych od przewoźnika usługę, która nie jest jednak
w znaczeniu definicji „komunikacją miejską”. Wykluczenie możliwości posłużenia się takim
doświadczeniem, (z tak zorganizowanej zastępczej komunikacji), które ma miejsce w SIWZ,
nie znajduje uzasadnienia.
Konkretna usługa, w której odwołujący nabywa doświadczenia, niemożliwego do
wykorzystania się o udzielenie zamówienia udzielanego obecnie przez ZTM, to usługa
transportu autobusowego -
transportu zastępczego realizowanego dla Kolei Mazowieckich
na terenie Warszawy i gmin ościennych (a więc tak jak komunikacja miejska definiowana
ustawowo). Zasady których ma przestrzegać zgodnie z umową z Kolejami Mazowieckimi
przewoźnik to m in.
• regulamin przewozu środkami lokalnego transportu zbiorowego m st. Warszawy oraz
przepisów
porządkowych
obowiązujących
w
lokalnym
transporcie
zbiorowym
organizowanym przez m st. Warszawa
• uchwały Rady Warszawy dotyczące ulg, opłat, przejazdów bezpłatnych i granic stref
biletowych
• identyczne są zasady oznaczania tablic identyfikujących pojazdy
• z umowy z Zamawiającym (Kolejami Mazowieckimi) wynika także, że uzgodniły one zasady
prowadzenia usługi komunikacji zastępczej z ZTM.
Reasumując - usługa komunikacji w takim kształcie jak wykonywana usługa
komunikacji zastępczej, od usługi komunikacji miejskiej różni się tylko nazwą, dając takie
samo doświadczenie. Niemożność posłużenia się nim w organizowanym przez ZTM
przetargu stoi w sprzeczności z zasadą równe traktowania i proporcjonalności,
Po trzecie -
zamawiający zawyżył wymagania co do skali wymaganego
doświadczenia. Wymóg aby liczba wozokm w ciągu jednego roku wynosiła co najmniej 1 500
000 (dla każdej części zamówienia). Zamawiający wie, że zdecydowana większość umów,
które zawiera z wykonawcami opiewa na mniej niż 1,5 mln wozokm rocznie oscylując wokół
1,2 mln
wozokm. Wykonawcy, którzy te zamówienia realizują znają w sposób wystarczający
realia świadczenia usług transportu autobusowego w m st. Warszawa i nie ma żadnych
racjonalnych powodów by ograniczać ich udział w obecnym przetargu. Udział obecnych
wykonawców nie może być zapewniony poprzez utworzenie konsorcjum, ze względu na
postanowienia SIWZ zaskarżone w pierwszym zarzucie tj. konieczność 100% spełnienia
warunku doświadczenia przez jednego z członków konsorcjum.
Zamawiający w dniu 29.12.2017 r. (opublikowanie na stronie internetowej) wraz kopią
odwołania, w trybie art. 185 ust.1 Pzp, wezwał uczestników postępowania przetargowego do
wzięcia udziału w postępowaniu odwoławczym. Żadne zgłoszenia przystąpienia nie miały
miejsca.
Do otwarcia posiedzenia Zamawiający wobec wniesienia odwołanie do Prezesa KIO
nie wniósł na piśmie, w trybie art. 186 ust. 1 Pzp, odpowiedzi na odwołanie.
Skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej po zapoznaniu się z przedstawionymi
poniżej dowodami, po wysłuchaniu oświadczeń, jak i stanowisk stron złożonych
ustnie do pro
tokołu w toku rozprawy, ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 Pzp, zaś Odwołujący ma
interes w uzyskaniu zamówieniu, biorąc pod uwagę w szczególności, że odwołanie dotyczy
postanowień SIWZ.
Skład orzekający Izby, działając zgodnie z art. 190 ust. 7 Pzp dopuścił w niniejszej
sprawie dowody z:
dokumentacji postępowania o zamówienie publiczne nadesłanej przez
Zamawiającego do akt sprawy w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym
w szczególności postanowienia ogłoszenia o zamówieniu oraz SIWZ.
Izba zaliczyła także w poczet materiału dowodowego założone na rozprawie przez
Odwołującego:
1) Kopii umowy między Odwołującym, a Kolejami Mazowieckimi z 03.11.2017 r.,
w zakresie zamówienia, które przywoływał w odwołaniu, wraz z dwoma załącznikami,
załączniki 2 /Opis wymagań technicznych dla autobusów/ oraz 11/ Wykaz aktów prawnych/;
2) Wydruk ze strony internetowej, z której wynika, iż linia zastępcza (ZG), którą obsługiwał,
została wpasowana w rozkład Zamawiającego;
3) Wydruk ze strony internetowej, z której wynika, iż były honorowane, na obsługiwanej przez
niego linii, bilety ZTM, czyli Zamawiającego.
Izba zaliczyła także w poczet materiału dowodowego załączone do odpowiedzi na
odwołanie złożonej na posiedzeniu przez Zamawiającego:
1) K
opie dwóch umów z 14.04.2015 r. pomiędzy Odwołującym a Zamawiającym;
2) T
abele poprzednich postępowań i warunków na analogiczny przedmiot zamówienia (2015
-2017).
Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę
także odwołanie, odpowiedź na odwołanie, a nadto stanowiska i oświadczenia stron złożone
ustnie do protokołu.
Odnosząc się do podniesionych w treści odwołania oraz podtrzymanych na
posiedzeniu i rozprawie
zarzutów stwierdzić należy, że odwołanie nie zasługuje na
uwzględnienie w części zarzutów, w innej części zarzuty są zasadne.
Odwołujący sformułował w odwołaniu następujące zarzuty naruszenia przez
Zamawiającego:
1) art. 23 ust 5 Pzp, w zw. z art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a
i art. 7 ust 1 Pzp poprzez nieuzasadnione charakterem zamówienia i nieproporcjonalne
sformułowanie wymagania zawartego w rozdziale V ust 3 lit a) by warunek zdolności
technicznej lub zawodowej w zakresie wymaganego doświadczenia (opisany w rozdziale V
ust 1 pkt 2) lit b) SIWZ, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki sposób, aby jeden
z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy wykonywanie udzielanego
obecnie zamówienia przez konsorcjum posiadające łączne doświadczenie równe wymogowi
zamawiającego, umożliwia wykonanie go przez każdego konsorcjanta w zakresie w którym
posiada odpowiednią część doświadczenia bez uszczerbku dla całości świadczenia;
2) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez
ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności zawodowej (posiadanego
doświadczenia) do wykazania przewozów osób w ramach komunikacji miejskiej
w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, podczas gdy te same
usługi, świadczone w identyczny sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych
wymogów, tego samego organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji
zastępczej, która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy;
3) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 i ust 2 Pzp
poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby wozokilometrów w ciągu roku
wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie warunku na poziomie 1 500 000 wozokm,
podczas gdy umiejętność wykonywania zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni
się niczym od doświadczenia w skali wymaganej przez zamawiającego, a ustalenie tego
poziomu na 1,5 mln wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji.
Izba dokonała następujących ustaleń odnośnie przedmiotowego odwołania:
W pierwszej kolejności należy przywołać stan faktyczny wynikający z treści
wniesionego odwołania oraz złożonej na posiedzeniu odpowiedzi na odwołanie. Nadto,
postanowienia ogłoszenia o zamówieniu oraz SIWZ. Zgodnie z Rozdziałem V ust.1 pkt 2 lit. b
SIWZ
(analogicznie Sekcja III.1.3 ogłoszenia o zamówieniu): „V. Warunki udziału
w post
ępowaniu. 1. O udzielenie zamówienia mogą ubiegać się Wykonawcy, którzy: (…)2)
spełniają warunki udziału w postępowaniu dotyczące: (….) b) zdolności technicznej lub
zawodowej.
W okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres
prowadz
enia działalności jest krótszy - w tym okresie, Wykonawca wykonał należycie lub
wykonuje należycie przynajmniej 1 (jedną) usługę przewozu osób w ramach komunikacji
miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie
zbiorowym (Dz.U. 2017 r. poz. 2136) świadczoną autobusami w liczbie minimum 1.500.000
(jeden milion pięćset tysięcy) wozokilometrów, przy czym powyższa liczba wozokilometrów
musi być osiągnięta w ciągu maksymalnie 1 (jednego) roku świadczenia usługi na podstawie
maksymalnie 3 (trzech) umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu
zbiorowego zawartych z organizatorami publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. 2017
r. poz. 2136) -
dla każdej części zamówienia. (…)”. Nadto, stwierdza się z Rozdziale V ust. 3
lit. a SIWZ:
„3.W przypadku Wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia warunki, o których mowa w rozdz. V. 1. 2) niniejszej SIWZ zostaną spełnione
wyłącznie jeżeli:
a) jeden z wykonawców będzie posiadał wymagane doświadczenie.”.
Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r
o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz. 2136):
„(…) 3) gminne przewozy
pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany
w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne
porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny; inne niż przewozy powiatowe,
powiatowo-
gminne, metropolitalne, wojewódzkie i międzywojewódzkie;
4) komunikacja miejska
– gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach
administracyjnych miasta albo:
a) miasta i gminy,
b) miast, albo
c) miast i gmin sąsiadujących
-
jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu
wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego, a także metropolitalne przewozy
pasażerskie (…)
9) organizator publicznego transportu zbiorowego
– właściwa jednostka samorządu
terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie
publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu
zbiorowego jest „właściwym organem”, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr
1370/20
07 (…)”. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 1, 2 i 3 przywołanej wyżej ustawy:
„1. Organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”,
właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest: 1) gmina:
a)
na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
b)
której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozum
ienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie;
2) związek międzygminny – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych
przewozach pasażerskich, na obszarze gmin tworzących związek międzygminny; 3) powiat:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach
pasażerskich,
b)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia między powiatami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w powiatowych przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów, które zawarły
porozumienie;
4)
związek powiatów – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych
przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów tworzących związek powiatów;
4a) związek powiatowo-gminny na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w powiatowo-
gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin lub powiatów
tworzących związek powiatowo-gminny;
4b)związek metropolitalny:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w metropolitalnych przewozach
pasażerskich,
b)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia z jednostką samorządu terytorialnego;
5) województwo:
a)
na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w wojewódzkich przewozach
pasażerskich oraz w transporcie morskim,
b)
właściwe ze względu na najdłuższy odcinek planowanego przebiegu linii
komunikacyjnej, w uzgodnieniu z województwami właściwymi ze względu na przebieg tej linii
komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
– na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w międzywojewódzkich przewozach pasażerskich,
c)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia między województwami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii
komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
– na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w
wojewódzkich przewozach pasażerskich, na obszarze województw, które zawarły
porozumienie;
6) minister właściwy do spraw transportu – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie
kolejowym.
2.
Jeżeli inny organizator byłby właściwy ze względu na obszar działania, a inny ze względu
na zasięg przewozów, to właściwym organizatorem jest organizator, o którym mowa w ust. 1
pkt 1 lit. b, pkt 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 4a albo 4b.
3.
Organizator, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–5, jest organizatorem publicznego transportu
zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej.
”. Izba odniesie się do poszczególnych
kwestii w ramach rozpatrywania kolejnych
zarzutów w zakresie podtrzymanym na
posiedzeniu
przez Odwołującego.
Biorąc pod uwagę ustalenia i stan rzeczy ustalony w toku postępowania (art. 191
ust.1 Pzp), oceniając wiarygodność i moc dowodową, po wszechstronnym rozważeniu
zebranego materiału (art. 190 ust. 7 Pzp), Izba stwierdziła co następuje.
Odn
ośnie pierwszego zarzut, Izba oddaliła w/w zarzut. W tym zakresie uznając, że
uwzględnienie argumentacji Odwołującego z odwołania i rozprawy mogłoby,
w przedmiotowym stanie faktycznym, doprowadzić do sytuacji tego rodzaju, gdy konsorcjum
albo wykonawca nie mający doświadczenia byliby traktowani lepiej niż wykonawcy
indywidualni i korzystający wyłącznie z własnego potencjału. Uczciwa konkurencja i równe
traktowan
ie wykonawców wcale nie oznacza takiego stanu rzeczy jak przywołany powyżej,
ani też tego rodzaju, że Zamawiający ma się zadowolić „gorszym” wykonawcą, który nie
nabył doświadczenia przy realizacji 1 umowy na 1.500.000 wozokilometrów (po modyfikacji
1.200.000
wozokilometrów) w ciągu roku, czy też doświadczeniem przy realizacji 3 umów,
ale na poziomie tylko 500 wozokilometrów w ciągu roku. Konsorcja muszą być zdolne do
wykonania zamówienia, ale nie mogą być w sposób nieuzasadniony faworyzowane
w stosunku do wykonawców indywidulanych.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Względem drugiego zarzutu, Izba uwzględniła niniejszy zarzut. W ocenie Izby,
Odwołujący wykazał złożonymi na rozprawie dowodami adekwatność komunikacji zastępczej
względem komunikacji miejskiej, z zastrzeżeniem że będzie ona miała miejsce
z wykorzystaniem
sieci komunikacji miejskiej lub podmiejskiej przy jednoczesnym obowiązku
przestrzegania regulaminów oraz uchwał przywołanych w sentencji, a umowy będą zawarte
z organizatorem publicznego transportu zbiorowego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
16 grudnia 2010 r o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz. 2136). Nadto,
Izba zauważa, że Odwołujący podczas rozprawy podnosił, że dysponuje tego rodzaju
doświadczeniem, czyli umowami zawartymi z organizatorem publicznego transportu
zbiorowego w rozumieniu wskazanego powyżej aktu prawnego.
Należy powołać się, za Odwołującym, a co zostało zweryfikowane przez Izbę, na
wykaz aktów prawnych, stanowiący załącznik 11 do załączonej umowy, gdzie 9 pozycji
dotyczy uregulowań dla m. st. Warszawy, czyli organizatora tego postępowania.
Jednocześnie podkreślenia wymaga, że jednym z kluczowych argumentów Zamawiającego,
w odpowiedzi na odwołanie, była kwestia przygotowania odpowiedniego sprzętu, tj.
autobusów do realizacji zamówienia, celem unaocznienia, iż także w tym zakresie
Odwołujący spełnia wymogi należy przywołać, w ramach transportu zastępczego - załącznik
nr 2
do załączonej umowy str. 7, 8 i 9, na tych stronach zawarto postanowienia, które są
zgodne z wymaganiami obecnego Zamawiającego, a ewentualne różnice nie są na tyle
istotne, aby zaprzeczyć jego argumentacji. Dodatkowo Izba wskazuje na § 2 ust. 2 pkt 10
złożonej umowy oraz § 3 ust. 1 pkt 12 podkreślając, iż wynika z niego, iż Odwołujący ma
doświadczenie w zakresie stosowania urządzeń, koniecznych dla organizacji transportu,
przewidzianego przez ZTM Warszawa.
W zakresie dostosowania rozkładu do rozkładu
funkcjonującego w ZTM, Izba powołuje przedłożony na rozprawie wydruk ze strony
internetowej, z której wynika, iż linia zastępcza, którą obsługiwał Odwołującego, została
wpasowana w rozkład obecnego Zamawiającego. Także co do umiejętności rozliczania się
z obecnym Zamawiającym, Izba powołuje przedłożony na rozprawie wydruk ze strony
internetowej, z której wynika, iż były honorowane, na obsługiwanej przez niego linii, bilety
ZTM.
Co do warunków technicznych na liniach „L”, Izba podzieliła argumentacje
Odwołującego, iż gdyby wykazano się doświadczeniem w realizacji usługi na linii Warszawa-
Piaseczno, to takie doświadczenie byłoby honorowane, gdyby dotyczyło to takiej samej linii,
ale w ramach komunikacji zastępczej, to nie byłaby ona uznana, z tych powodów, Izba także
w tym
zakresie uznała jak w sentencji.
Bio
rąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Względem trzeciego zarzutu, Izba uwzględniła niniejszy zarzut.
Z uwag natury ogólnej dostrzeżenia wymaga w ślad za orzecznictwem aktualnym
nadal po nowelizacji ustawy z dnia 28 lipca 2016 r.
, że: "(…) zasada wyrażona
w przepisie art. 7 Pzp nie może być interpretowana w taki sposób, że wymaga dopuszczenia
wszystkich zainteresowanych zamówieniem a wybór produktu, który należy zaoferować
w ramach daneg
o zamówienia, pozostawiony jest wykonawcom" (tak wyrok KIO
z 22.03.2012 r., sygn. akt: KIO 471/12). Zaś: "Obowiązek przestrzegania reguł określonych
w art. 29 ust. 1 i
2 Pzp nie oznacza, że zamawiający nie ma prawa określić
przedmiotu
zamówienia w sposób uwzględniający jego potrzeby i aby uzyskać oczekiwany
efekt, nawet jeśli wyklucza to możliwość dopuszczenia do realizacji zamówienia
wszystkich
wykonawców działających na rynku. Prawem zamawiającego jest takie opisanie
przedmiotu zamówienia, którego realizacja zaspokoi w najszerszym kontekście
określone potrzeby społeczne" (tak wyrok KIO z 28.03.2014 r., sygn. akt: KIO 486/14). Izba
przy
czym
podkreśla,
że Zamawiający musi
potrafić
każdorazowo
wykazać
swoje uzasadnione potrzeby
, jeśli nie w ramach postanowień SIWZ, to w toku weryfikacji
jego decyzji, np. podczas rozpatrywania wniesionego odwołania. Należy przywołać za
orzecznictwem: „Izba wielokrotnie wskazywała w orzecznictwie, (…) na kwestie:
"uzasadnionych potrzeb
Zamawiającego" (przykładowo wyrok KIO z dnia 05.07.2012 r.,
sygn. akt: KIO 1307/11, wyrok KIO z dnia 12.07.2012 r., sygn. akt: KIO 1360/12), czy też
"obiektywnych okoliczności" (za wyrokiem z dnia 08.07.2011 r., sygn. akt: 1344/11),
Podobnie,
w uchwale KIO z dnia 27.09.2012 r., sygn. akt: KIO/KD 80/12. Jednocześnie,
w tym miejscu zasadnym jest wskazanie, za orzecznictwem przykładowo wyrok KIO z dnia
17.10.2011 r., sygn. akt: KIO 2121/11, iż: "Izba zauważa, że ciężar dowodu, zgodnie z art. 6
k.c. spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, a Odwołujący w opinii
Izby takich dowodów w niniejszej sprawie nie przedstawił. Przypomnienia wymaga,
analogicznie jak to jest w procesie cywilnym, iż ów ciężar dowodu rozumieć należy z jednej
strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu (w tym przypadku
Krajowej Izby Odwoławczej) dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej
konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności, zaś tą
konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik postępowania (wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 7 listopada 2007 r., sygn. akt II CSK 293/07).". Jednakże, w kontekście
art. 29 ust. 2 Pzp Izba stwierdza za orzecznictwem, że niniejszy przepis stanowi, iż:
"przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą
konkurencję. W konsekwencji fakt naruszenia przez Zamawiającego art. 7 ust.1 oraz art. 29
ust. 2 Pzp wymaga tylko uprawdopodobnienia, co, jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
w wyroku z dnia 25.01.2006 r., sygn. akt: II Ca 693/05 (niepubl.) uznaje się za wystarczające
dla uznania zasadności zarzutu". (za wyrokiem z dnia 26.08.2011 r.. sygn. akt: KIO 1734/11).
W konsekwencji zgodzić, należy się ze stanowiskiem, że w takiej sytuacji ciężar dowodu w
zakresie braku zaistnienia ograniczenia
konkurencji spoczywa w całości na Zamawiającym.
Dowód taki jest skutecznie przeprowadzony, jeśli Zamawiający, albo wykaże, że Odwołujący
spełnia ustalone wymagania lub, że mimo braku spełniania tych wymagań opis przedmiotu
zamówienia jest uzasadniony szczególnymi potrzebami Zamawiającego (za wyrokiem KIO
z dnia 01.02.2011 r., sygn. akt: KIO 79/11, sygn. akt: 89/11, sygn. akt: 90/11). Jednakowoż,
w ocenie Izby, kwestia sposobu wykazania potrzeb
Zamawiającego może być oparta na
uzasadnieniu potrzeb
, pochodzącym wprost od użytkownika końcowego lub innej osoby
merytorycznie odpowiedzialnej u
Zamawiającego za zagadnienie techniczne (…) będące
przedmiotem sporu (w tym zakresie istnieje powszechna
praktyka ustanawiania takich osób
pełnomocnikami Zamawiającego, z uwagi na ekonomikę postępowania odwoławczego, tak
również w przedmiotowym wypadku). Istotą jest bowiem wykazanie w sposób wiarygodny,
logiczny i spójny, co było podstawą takich, a nie innych wymagań. Naturalnie nie jest takim
uzasadnieniem gołosłowne oświadczenie Zamawiającego nie poparte żadną miarodajną
argumentacją. Jest to o tyle istotne, że: "W orzecznictwie Izby ukształtował się pogląd, że
nawet opis prz
edmiotu zamówienia dokonany w taki sposób, że wyłącznie jeden wykonawca
może złożyć zgodną nim ofertę, może nie być poczytany za naruszenie zasad wyrażonych w
art. 7 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2 Pzp.
Zamawiający może bowiem oczekiwać rozwiązań
najnowocześniejszych i wyjątkowych." (wyrok KIO z dnia 01.02.2011 r., sygn. akt: KIO 79/11,
sygn. akt: 89/11, sygn. akt: 90/11), o ile
Zamawiający swoje potrzeby uzasadni (podobnie
w wyroku z dnia 28.02.2012 r., sygn. akt: KIO 229/12, sygn. akt: KIO 238/12, sygn. akt: KIO
239/12, sygn. akt: KIO 242/12, sygn. akt: KIO 245/12, sygn. akt: KIO 247/12)” (za wyrokiem
KIO z 12.12.2012 r., sygn. akt: KIO 2630/12, czy też za wyrokiem z 19.12.2016 r., sygn. akt:
KIO 2280/16).
Pomimo zmiany przepisów w ocenie Izby przy interpretacji i ocenie prawidłowości
stosowania aktualnie
obowiązującego art. 22 ust. 1a Pzp aktualny pozostaje dorobek
doktryny i orzecznictwa wypracowany na tle poprzednio obowiązujących przepisów,
z których wynikało, że warunki udziału powinny być związane z przedmiotem zamówienia
oraz proporcjonalne do niego art. (uchylony 22 ust. 4 P
zp), a warunki te mają na celu
zweryfikowanie zdolności wykonawcy do należytego wykonania zamówienia (uchylony art.
22 ust. 5 zd 1 Pzp). W
doktrynie i orzecznictwie już dawno dostrzeżono, że poprzestanie na
definicji językowej przymiotnika "proporcjonalny", nie jest wystarczające, gdyż warunek
związany z przedmiotem zamówienia zawsze pozostaje w jakiejś proporcji do niego. Za
utrwalone należy uznać stanowisko, uwzględniające dorobek prawa wspólnotowego
i orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej {dalej również: "TSUE"}, że przez
proporcjonalność warunku w stosunku do przedmiotu zamówienia należy rozumieć
za
chowanie właściwej proporcji, brak nadmierności. Biorąc pod uwagę dorobek orzecznictwa
TSUE można powiedzieć, że ocena, czy ustalony warunek udziału w postępowaniu nie jest
nadmierny wymaga tzw. testu proporcjonalności, czyli wykazania, że podjęte działania są
adekwatne i konieczne do osiągnięcia wybranego celu {por. np. wyrok z 16 września 1999 r.
w sprawie C-
414/97 Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Hiszpanii, LEX nr 84270}.
W tym wypadku, Izba uznała, że Zamawiający w żaden sposób nie wykazał dlaczego
pułap 1,5 mln wozokilometrów jest właściwszy niż 1,2 mln wozokilometrów, czyli nie był
w stanie przedstawić w sposób spójny i wiarygodny swoich potrzeb w tym zakresie.
Izba nie przeczy, że powoływał się na rozprawie na określone wyliczenia, jednakże te
stanowisko było gołosłowne i nie zostało poparte nawet stosownym opracowaniem własnym
lub dokumentem potwierdzającym oparcie się na tego rodzaju wyliczeniu przy konstruowaniu
wymogu
. Powoływał się także Zamawiający na swoje długoletnie doświadczenie. Izba
również nie przeczy powyższemu, jednakże Zamawiający w żaden sposób nie potwierdził, że
przywołany w wymogu pułap wozokilometrów, stanowi minimalny poziom zdolności
gwarantujący realizacje zamówienia na odpowiednim poziomie jakości. Nadto, nakazana
w sentencji zmiana, w ocenie Izby, poszerzy krąg podmiotów, które złożą ofertę
w postepowaniu, także w kontekście tabeli złożonej przez Zmawiającego na rozprawie
i informacj
i tam zawartych dotyczących innych tego typu postepowań poprzednio przez niego
prowadzonych, w rezultacie wpłynie pozytywnie na konkurencje w postępowaniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Stosownie do art. 192 ust. 1 Pzp, o odda
leniu odwołania lub jego uwzględnieniu Izba
orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje postanowienie. Orzeczenie Izby,
o którym mowa w pkt 1-3 sentencji, miało charakter merytoryczny, gdyż odnosiło się do
uwzględnienia i oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w pkt 4 sentencji miało
char
akter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a zatem było postanowieniem.
O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest postanowieniem przesądził Sąd
Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05 (OSN 2006/11/182). Z powołanego
przepisu art. 192 ust. 1 Pzp wynika zakaz wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze
merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu
rozstrz
ygnięcia o charakterze merytorycznym i formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać
postać wyroku.
Zgodnie z art. 192 ust. 9 Pzp,
w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w
świetle art. 192 ust. 10 Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.
W tym stanie rzeczy, Izba uwzględniła odwołanie na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie
pierwsze i ust. 2 Pzp oraz orzekła jak w sentencji na podstawie art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b oraz § 5 ust. 4
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 oraz Dz. U. z 2017 r., poz.
47). Izba
uznała wniosek Odwołującego o zasądzenie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika
w kwocie 3.600,00 zł, tj. w maksymalnej kwocie dopuszczonej przez w/w rozporządzenie
(
§ 3 pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Przewodniczący:
………………………………
1.
oddala odwołanie w części dotyczącej zarzutów naruszenia przez Zamawiającego
art. 23 ust.
5 Prawa zamówień publicznych zwanego dalej: „Pzp”, w zw. z art. 22
ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art. 7 ust. 1 Pzp poprzez
nieuzasadnione charakterem zamówienia i nieproporcjonalne sformułowanie
wymagania zawartego w rozdziale V ust. 3 lit. a)
Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia zwanej dalej: „SIWZ” by warunek zdolności technicznej lub
zawodowej w zak
resie wymaganego doświadczenia /opisany w rozdziale V ust. 1
pkt 2) lit. b) SIWZ/
, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki sposób, aby
jeden z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy
wykonywanie udzielanego obecnie
zamówienia przez konsorcjum posiadające
łączne doświadczenie równe wymogowi Zamawiającego, umożliwia wykonanie go
przez każdego konsorcjanta w zakresie w którym posiada odpowiednią część
doświadczenia bez uszczerbku dla całości świadczenia,
2.
uwzględnia odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia przez
Zamawiającego art. 22 ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art.
7 ust.
1 Pzp poprzez ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności
zawodowej (posiadanego doświadczenia) do wykazania przewozów osób
w ramach komunikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym
transporcie zbiorowym, podczas gdy te same usługi, świadczone w identyczny
sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych wymogów, tego samego
organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji zastępczej,
która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy i nakazuje następującą zmianę w tym zakresie
w rozdziale V ust. 1 pkt 2) lit. b SIWZ oraz od
powiadających mu postanowieniach
ogłoszenia o zamówieniu polegającą na zastąpieniu słów: „w ramach komunikacji
miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r o publicznym
transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz.
2136)” słowami: „w ramach
komunikacji miejskiej, podmiejskiej lub zastępczej z wykorzystaniem sieci
komunikacji
miejskiej
lub
podmiejskiej
przy jednoczesnym obowiązku
przestrzegania regulaminów oraz uchwał organizatora publicznego transportu
zbiorowego
w rozumieniu przepisów wskazanych w dalszej części poniżej”,
3.
uwzględnia odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia przez
Zamawiającego art. 22 ust. 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1a i art.
7 ust. 1 i ust. 2 Pzp poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby
wozokilometrów w ciągu roku wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie
warunku na poziomie 1 500 000 wozokm, podczas gdy umiejętność wykonywania
zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni się niczym od doświadczenia
w skali wymaganej przez Z
amawiającego, a ustalenie tego poziomu na 1,5 mln
wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji i
nakazuje następującą
zmianę w tym zakresie w rozdziale V ust. 1 pkt 2) lit. b SIWZ oraz odpowiadających
mu postanowieniach ogłoszenia o zamówieniu polegającą na zastąpieniu słów:
„1.500.000 (jeden milion pięćset tysięcy)” słowami” „1.200.000 (jeden milion
dwieście tysięcy)”,
4. k
osztami postępowania obciąża Zarząd Transportu Miejskiego, ul. Żelazna 61,
00- 848 Warszawa i:
4.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305 Warszawa
tytułem wpisu od odwołania,
4.2.
zasądza od Zarządu Transportu Miejskiego, ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa na
rzecz Europa Express City Sp. z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305
Warszawa
kwotę
18 600 zł 00 gr (słownie: osiemnaście tysięcy sześćset złotych
zero grosze)
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu
zwrotu kosztów wpisu oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 24 sierpnia 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt: KIO 2737/17
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielnie zamówienia publicznego prowadzone w trybie przetargu
nieograniczonego na
: „Świadczenie usługi przewozu regularnego wykonywanej w ramach
lokalnego transportu zbiorowego na liniach autobusowych nadzorowanych przez ZTM,
funkcjonujących w ramach systemu komunikacji miejskiej przy wykorzystaniu 25 autobusów
o długości ok. 9 metrów i 25 autobusów o długości ok. 12 metrów”, zostało wszczęte
ogłoszeniem w Dzienniku Urzędowym Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich za
numerem 2017/S 243-507813 z 19.12.2017 r., przez
Zarząd Transportu Miejskiego,
ul. Żelazna 61, 00- 848 Warszawa zwany dalej: „Zamawiającym”. W tym samym dniu została
opu
blikowana na stronie internetowej Zamawiającego Specyfikacja Istotnych Warunków
Zamówienia zwana dalej: „SIWZ”.
W dniu 28.12.2017 r. (
wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) Europa Express City Sp.
z o.o., al. Jerozolimskie 144 p. V, 02-305 Warszawa zwana dalej:
„Odwołującym” albo
Europa Express City Sp. z o.o.
wniosła odwołanie na postanowienia SIWZ. Kopie odwołania
Zamawiający otrzymał w dniu 28.12.2017 r. (e-mailem). Zarzucił naruszenie:
1) art. 23 ust 5 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zam
ówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 24 sierpnia 2017 r. poz. 1579) zwanej dalej:
„Pzp”, w zw. z art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art.
22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez nieuzasadnione charakterem
zamówienia i nieproporcjonalne sformułowanie wymagania zawartego w rozdziale V ust 3 lit
a) by warunek zdolności technicznej lub zawodowej w zakresie wymaganego doświadczenia
(opisany w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b) SIWZ, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki
sposób, aby jeden z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy
wykonywanie udzielanego obecnie zamówienia przez konsorcjum posiadające łączne
doświadczenie równe wymogowi zamawiającego, umożliwia wykonanie go przez każdego
konsorcjanta w zakresie w którym posiada odpowiednią część doświadczenia bez
usz
czerbku dla całości świadczenia;
2) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez
ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności zawodowej (posiadanego
doświadczenia) do wykazania przewozów osób w ramach komunikacji miejskiej
w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, podczas gdy te same
usługi, świadczone w identyczny sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych
wymogów, tego samego organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji
zastępczej, która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy;
3) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 i ust 2 Pzp
poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby wozokilometrów w ciągu roku
wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie warunku na poziomie 1 500 000 wozokm,
podczas gdy umiejętność wykonywania zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni
się niczym od doświadczenia w skali wymaganej przez zamawiającego, a ustalenie tego
poziomu na 1,5 mln wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji.
Odwołujący wnosił o nakazanie:
1) skreślenia postanowienia zawartego w rozdziale V ust 3 lit a) oraz odpowiadających mu
postanowienia o ogłoszeniu;
2)
zmiany treści warunku zawartego w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b SIWZ oraz
odpowiadających mu postanowienia o ogłoszeniu polegającej na zastąpieniu słów „w ramach
kom
unikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r o publicznym
transporcie zbiorowym (DzU. 2017 r. poz 2136)” słowami „w ramach komunikacji miejskiej,
podmiejskiej lub zastępczej z wykorzystaniem sieci komunikacji miejskiej lub podmiejskiej ”;
3)
zmiany treści warunku zawartego w rozdziale V ust 1 pkt 2) lit b SIWZ oraz
odpowiadających mu postanowienia o ogłoszeniu polegającej na zastąpieniu słów
„1.500.000 (jeden milion pięćset tysięcy)” słowami „1.200.000 (jeden milion dwieście
tysięcy)”.
Wszystkie zarzuty odwołania dotyczą de facto nadmiernego i nieproporcjonalnego
wymagania zamawiającego w stosunku do doświadczenia jakim winien się legitymować
wykonawca. Ich rygoryzm nie zapewnia równowagi pomiędzy ochroną słusznych interesów
zamawia
jącego, a otwarciem na konkurencję, eliminując wykonawców zdolnych
samodzielnie lub jako konsorcjum do wykonania zamówienia.
Po pierwsze, nie znajduje żadnego uzasadnienia wymóg, by doświadczeniem
w wykonaniu usług na co najmniej 1 500 000 wozokm wykazał się jeden z członków
konsorcjum. Art. 23 ust 5 Pzp stanowi, że Zamawiający może określić szczególny,
obiektywnie uzasadniony, sposób spełniania przez wykonawców, o których mowa w ust. 1,
warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w art. 22 ust. 1 b, jeżeli jest to
uzasadnione charakterem zamówienia i proporcjonalne. Oznacza to, że jedynie
w
przypadkach, gdy charakter zamówienia to uzasadnia dopuszczalny jest wymóg aby to
jeden z wykonawców występujących wspólnie musiał wykazać się całością doświadczenia,
a wymóg ten nie może naruszać zasad proporcjonalności. Innymi słowy, to zamawiającego
obciąża ciężar wykazania, ze łączne doświadczenie wykonawców tworzących konsorcjum
nie zapewni takiego pote
ncjału, który pozwoli prawidłowo wykonać zamówienie. Możliwe jest
to więc co do zasady tylko przy takim charakterze zamówienia który uniemożliwia prawidłowe
składników zamówienia zgodnie z posiadanym doświadczeniem własnym, a więc zamówień
których przedmiot jest niepodzielny lub co najmniej trudny do podzielenia w toku
wykonawstwa. Takiego charakteru nie mają zamówienia na usługi transportowe. Suma
potencjałów kilku wykonawców, z których każdy posiada doświadczenie w wykonaniu
przewozów w liczbie kilkuset tysięcy wozokm pozwoli prawidłowo zrealizować całość
zamówienia. Każdy z nich bowiem część odpowiednią do posiadanego doświadczenia,
a wiec będzie działała w skali, w której już wykazał, że potrafi realizować taką usługę. Zwrócił
uwagę, że zamawiający nie jest zainteresowany wyborem wykonawcy, który potrafi
zrealizować jedno znaczące zamówienie (co notabene byłoby także wątpliwe). Uznał
bowiem, ze jeśli jeden wykonawca w ramach 3 odrębnych umów, dla odrębnych
zleceniodawców wyświadczył usługi których suma daje łącznie 1.500.000 wozokm to
warunek będzie spełniony. Nie można uznać, za racjonalne aby wykonawcę który
samodzielnie wykonał trzy usługi o niewielkiej skali uznać za zdolnego do wykonania
zamówienia o skali większej, zaś nie honorować doświadczenia łącznego 3 wykonawców,
których każdy wykonał jedną usługę o mniejszej skali jednakże łącznie osiągają one
wymagany poziom 1.500.000 wozokm. Odwołujący nie domaga się przy tym by składane
były dowolnie małe doświadczenia w wielkiej liczbie sumujące się do 1.5 mln wozokm. Nie
oponuje bowiem przeciwko wymaganiu, aby określoną liczbę wozokm osiągać
w maksymalnie 3 umowach. Jednakże brak w ocenie Odwołującego podstaw by wszystkie te
umowy musiał wykonać jedne konsorcjant.
Po drugie -
bezpodstawne jest żądanie aby doświadczenie wykonawcy było uzyskane
podczas świadczenia usług komunikacji miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy
o publicznym transporcie zbiorowym. Ustawa ta
w art. 4 ust. 1 pkt 4 określa komunikację
miejską jako gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach administracyjnych
miasta albo: a) miasta i gminy, b) miast, albo c) miast i gmin sąsiadujących - jeżeli zostało
zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu wspólnej realizacji
publicznego transportu zbiorowego, a także metropolitalne przewozy pasażerskie.
Jednocześnie w punkcie 3 wskazuje, ze gminne przewozy pasażerskie to przewóz osób
w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych
jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które
utworzyły związek międzygminny; inne niż przewozy powiatowe, powiatowo-gminne,
metropolitalne, wo
jewódzkie i międzywojewódzkie. Nie znajduje uzasadnienia, aby
doświadczeniem przewoźnika mogło być jedynie wykonywanie usługi transportu definiowanej
jako gminne przewozy pasażerskie. Pojęcie to dotyczy organizacji transportu kompetencje
w
tym dokładnie zakresie wymagane są od organizatora publicznego transportu zbiorowego
(tj. w tym przypadku ZTM) a nie od przewoźnika. Przewoźnik - taki jak wykonawca
ubiegający się o udzielenie zamówienia w obecnym przetargu organizowanym przez ZTM
powinien
posiadać umiejętność organizowania przewozów na takich liniach komunikacyjnych
i z wykorzystaniem sieci komunikacyjnej, które są wykorzystywane do świadczenia usługi
jaką są gminne przewozy pasażerskie. Ta sama sieć, i te same linie komunikacyjne
z wykorzystaniem tych samych przystanków) oraz tymi samymi zasadami organizacji
przewozów służy organizacji transportu zastępczego, zastępującego na terenie określonej
gminy (lub gmin sąsiadujących) komunikację szynową (np. kolejową). Wówczas organizator
transportu kolejowego, zawiera porozumienie z organizatorem publicznego transportu
zbiorowego właściwego dla przewozów gminnych i honorując te same bilety, poruszając się
w ramach tej samej sieci n
a tym samym obszarze, opierając się o ustalony wspólnie
z organizatorem przewozów gminnych rozkładzie jazdy świadczy identyczną z punktu
widzenia kompetencji wymaganych od przewoźnika usługę, która nie jest jednak
w znaczeniu definicji „komunikacją miejską”. Wykluczenie możliwości posłużenia się takim
doświadczeniem, (z tak zorganizowanej zastępczej komunikacji), które ma miejsce w SIWZ,
nie znajduje uzasadnienia.
Konkretna usługa, w której odwołujący nabywa doświadczenia, niemożliwego do
wykorzystania się o udzielenie zamówienia udzielanego obecnie przez ZTM, to usługa
transportu autobusowego -
transportu zastępczego realizowanego dla Kolei Mazowieckich
na terenie Warszawy i gmin ościennych (a więc tak jak komunikacja miejska definiowana
ustawowo). Zasady których ma przestrzegać zgodnie z umową z Kolejami Mazowieckimi
przewoźnik to m in.
• regulamin przewozu środkami lokalnego transportu zbiorowego m st. Warszawy oraz
przepisów
porządkowych
obowiązujących
w
lokalnym
transporcie
zbiorowym
organizowanym przez m st. Warszawa
• uchwały Rady Warszawy dotyczące ulg, opłat, przejazdów bezpłatnych i granic stref
biletowych
• identyczne są zasady oznaczania tablic identyfikujących pojazdy
• z umowy z Zamawiającym (Kolejami Mazowieckimi) wynika także, że uzgodniły one zasady
prowadzenia usługi komunikacji zastępczej z ZTM.
Reasumując - usługa komunikacji w takim kształcie jak wykonywana usługa
komunikacji zastępczej, od usługi komunikacji miejskiej różni się tylko nazwą, dając takie
samo doświadczenie. Niemożność posłużenia się nim w organizowanym przez ZTM
przetargu stoi w sprzeczności z zasadą równe traktowania i proporcjonalności,
Po trzecie -
zamawiający zawyżył wymagania co do skali wymaganego
doświadczenia. Wymóg aby liczba wozokm w ciągu jednego roku wynosiła co najmniej 1 500
000 (dla każdej części zamówienia). Zamawiający wie, że zdecydowana większość umów,
które zawiera z wykonawcami opiewa na mniej niż 1,5 mln wozokm rocznie oscylując wokół
1,2 mln
wozokm. Wykonawcy, którzy te zamówienia realizują znają w sposób wystarczający
realia świadczenia usług transportu autobusowego w m st. Warszawa i nie ma żadnych
racjonalnych powodów by ograniczać ich udział w obecnym przetargu. Udział obecnych
wykonawców nie może być zapewniony poprzez utworzenie konsorcjum, ze względu na
postanowienia SIWZ zaskarżone w pierwszym zarzucie tj. konieczność 100% spełnienia
warunku doświadczenia przez jednego z członków konsorcjum.
Zamawiający w dniu 29.12.2017 r. (opublikowanie na stronie internetowej) wraz kopią
odwołania, w trybie art. 185 ust.1 Pzp, wezwał uczestników postępowania przetargowego do
wzięcia udziału w postępowaniu odwoławczym. Żadne zgłoszenia przystąpienia nie miały
miejsca.
Do otwarcia posiedzenia Zamawiający wobec wniesienia odwołanie do Prezesa KIO
nie wniósł na piśmie, w trybie art. 186 ust. 1 Pzp, odpowiedzi na odwołanie.
Skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej po zapoznaniu się z przedstawionymi
poniżej dowodami, po wysłuchaniu oświadczeń, jak i stanowisk stron złożonych
ustnie do pro
tokołu w toku rozprawy, ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 Pzp, zaś Odwołujący ma
interes w uzyskaniu zamówieniu, biorąc pod uwagę w szczególności, że odwołanie dotyczy
postanowień SIWZ.
Skład orzekający Izby, działając zgodnie z art. 190 ust. 7 Pzp dopuścił w niniejszej
sprawie dowody z:
dokumentacji postępowania o zamówienie publiczne nadesłanej przez
Zamawiającego do akt sprawy w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym
w szczególności postanowienia ogłoszenia o zamówieniu oraz SIWZ.
Izba zaliczyła także w poczet materiału dowodowego założone na rozprawie przez
Odwołującego:
1) Kopii umowy między Odwołującym, a Kolejami Mazowieckimi z 03.11.2017 r.,
w zakresie zamówienia, które przywoływał w odwołaniu, wraz z dwoma załącznikami,
załączniki 2 /Opis wymagań technicznych dla autobusów/ oraz 11/ Wykaz aktów prawnych/;
2) Wydruk ze strony internetowej, z której wynika, iż linia zastępcza (ZG), którą obsługiwał,
została wpasowana w rozkład Zamawiającego;
3) Wydruk ze strony internetowej, z której wynika, iż były honorowane, na obsługiwanej przez
niego linii, bilety ZTM, czyli Zamawiającego.
Izba zaliczyła także w poczet materiału dowodowego załączone do odpowiedzi na
odwołanie złożonej na posiedzeniu przez Zamawiającego:
1) K
opie dwóch umów z 14.04.2015 r. pomiędzy Odwołującym a Zamawiającym;
2) T
abele poprzednich postępowań i warunków na analogiczny przedmiot zamówienia (2015
-2017).
Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę
także odwołanie, odpowiedź na odwołanie, a nadto stanowiska i oświadczenia stron złożone
ustnie do protokołu.
Odnosząc się do podniesionych w treści odwołania oraz podtrzymanych na
posiedzeniu i rozprawie
zarzutów stwierdzić należy, że odwołanie nie zasługuje na
uwzględnienie w części zarzutów, w innej części zarzuty są zasadne.
Odwołujący sformułował w odwołaniu następujące zarzuty naruszenia przez
Zamawiającego:
1) art. 23 ust 5 Pzp, w zw. z art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a
i art. 7 ust 1 Pzp poprzez nieuzasadnione charakterem zamówienia i nieproporcjonalne
sformułowanie wymagania zawartego w rozdziale V ust 3 lit a) by warunek zdolności
technicznej lub zawodowej w zakresie wymaganego doświadczenia (opisany w rozdziale V
ust 1 pkt 2) lit b) SIWZ, był w przypadku konsorcjum spełniony w taki sposób, aby jeden
z wykonawców posiadał wymagane doświadczenie, podczas gdy wykonywanie udzielanego
obecnie zamówienia przez konsorcjum posiadające łączne doświadczenie równe wymogowi
zamawiającego, umożliwia wykonanie go przez każdego konsorcjanta w zakresie w którym
posiada odpowiednią część doświadczenia bez uszczerbku dla całości świadczenia;
2) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 Pzp poprzez
ograniczenie możliwości wykazania odpowiedniej zdolności zawodowej (posiadanego
doświadczenia) do wykazania przewozów osób w ramach komunikacji miejskiej
w rozumieniu przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, podczas gdy te same
usługi, świadczone w identyczny sposób i na tym samym obszarze, wg tych samych
wymogów, tego samego organizatora transportu są świadczone także w ramach komunikacji
zastępczej, która nie mieści się w ustawowej definicji komunikacji miejskiej, dając jednakże
tożsame doświadczenie wykonawcy;
3) art. 22 ust 1 b pkt 3, w zw. z art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust 1a i art. 7 ust 1 i ust 2 Pzp
poprzez nadmierne (nieproporcjonalne) ustalenie liczby wozokilometrów w ciągu roku
wykonywania usługi, zapewniającej spełnienie warunku na poziomie 1 500 000 wozokm,
podczas gdy umiejętność wykonywania zamówienia o wartości ok. 1 mln wozokm. Nie różni
się niczym od doświadczenia w skali wymaganej przez zamawiającego, a ustalenie tego
poziomu na 1,5 mln wozokm jest nieuzasadnionym ograniczeniem konkurencji.
Izba dokonała następujących ustaleń odnośnie przedmiotowego odwołania:
W pierwszej kolejności należy przywołać stan faktyczny wynikający z treści
wniesionego odwołania oraz złożonej na posiedzeniu odpowiedzi na odwołanie. Nadto,
postanowienia ogłoszenia o zamówieniu oraz SIWZ. Zgodnie z Rozdziałem V ust.1 pkt 2 lit. b
SIWZ
(analogicznie Sekcja III.1.3 ogłoszenia o zamówieniu): „V. Warunki udziału
w post
ępowaniu. 1. O udzielenie zamówienia mogą ubiegać się Wykonawcy, którzy: (…)2)
spełniają warunki udziału w postępowaniu dotyczące: (….) b) zdolności technicznej lub
zawodowej.
W okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres
prowadz
enia działalności jest krótszy - w tym okresie, Wykonawca wykonał należycie lub
wykonuje należycie przynajmniej 1 (jedną) usługę przewozu osób w ramach komunikacji
miejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie
zbiorowym (Dz.U. 2017 r. poz. 2136) świadczoną autobusami w liczbie minimum 1.500.000
(jeden milion pięćset tysięcy) wozokilometrów, przy czym powyższa liczba wozokilometrów
musi być osiągnięta w ciągu maksymalnie 1 (jednego) roku świadczenia usługi na podstawie
maksymalnie 3 (trzech) umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu
zbiorowego zawartych z organizatorami publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. 2017
r. poz. 2136) -
dla każdej części zamówienia. (…)”. Nadto, stwierdza się z Rozdziale V ust. 3
lit. a SIWZ:
„3.W przypadku Wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia warunki, o których mowa w rozdz. V. 1. 2) niniejszej SIWZ zostaną spełnione
wyłącznie jeżeli:
a) jeden z wykonawców będzie posiadał wymagane doświadczenie.”.
Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r
o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz. 2136):
„(…) 3) gminne przewozy
pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany
w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne
porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny; inne niż przewozy powiatowe,
powiatowo-
gminne, metropolitalne, wojewódzkie i międzywojewódzkie;
4) komunikacja miejska
– gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach
administracyjnych miasta albo:
a) miasta i gminy,
b) miast, albo
c) miast i gmin sąsiadujących
-
jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu
wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego, a także metropolitalne przewozy
pasażerskie (…)
9) organizator publicznego transportu zbiorowego
– właściwa jednostka samorządu
terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie
publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu
zbiorowego jest „właściwym organem”, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr
1370/20
07 (…)”. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 1, 2 i 3 przywołanej wyżej ustawy:
„1. Organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”,
właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest: 1) gmina:
a)
na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
b)
której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozum
ienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie;
2) związek międzygminny – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych
przewozach pasażerskich, na obszarze gmin tworzących związek międzygminny; 3) powiat:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach
pasażerskich,
b)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia między powiatami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w powiatowych przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów, które zawarły
porozumienie;
4)
związek powiatów – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych
przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów tworzących związek powiatów;
4a) związek powiatowo-gminny na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w powiatowo-
gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin lub powiatów
tworzących związek powiatowo-gminny;
4b)związek metropolitalny:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w metropolitalnych przewozach
pasażerskich,
b)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia z jednostką samorządu terytorialnego;
5) województwo:
a)
na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w wojewódzkich przewozach
pasażerskich oraz w transporcie morskim,
b)
właściwe ze względu na najdłuższy odcinek planowanego przebiegu linii
komunikacyjnej, w uzgodnieniu z województwami właściwymi ze względu na przebieg tej linii
komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
– na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w międzywojewódzkich przewozach pasażerskich,
c)
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy
porozumienia między województwami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii
komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
– na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w
wojewódzkich przewozach pasażerskich, na obszarze województw, które zawarły
porozumienie;
6) minister właściwy do spraw transportu – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej
w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie
kolejowym.
2.
Jeżeli inny organizator byłby właściwy ze względu na obszar działania, a inny ze względu
na zasięg przewozów, to właściwym organizatorem jest organizator, o którym mowa w ust. 1
pkt 1 lit. b, pkt 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 4a albo 4b.
3.
Organizator, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–5, jest organizatorem publicznego transportu
zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej.
”. Izba odniesie się do poszczególnych
kwestii w ramach rozpatrywania kolejnych
zarzutów w zakresie podtrzymanym na
posiedzeniu
przez Odwołującego.
Biorąc pod uwagę ustalenia i stan rzeczy ustalony w toku postępowania (art. 191
ust.1 Pzp), oceniając wiarygodność i moc dowodową, po wszechstronnym rozważeniu
zebranego materiału (art. 190 ust. 7 Pzp), Izba stwierdziła co następuje.
Odn
ośnie pierwszego zarzut, Izba oddaliła w/w zarzut. W tym zakresie uznając, że
uwzględnienie argumentacji Odwołującego z odwołania i rozprawy mogłoby,
w przedmiotowym stanie faktycznym, doprowadzić do sytuacji tego rodzaju, gdy konsorcjum
albo wykonawca nie mający doświadczenia byliby traktowani lepiej niż wykonawcy
indywidualni i korzystający wyłącznie z własnego potencjału. Uczciwa konkurencja i równe
traktowan
ie wykonawców wcale nie oznacza takiego stanu rzeczy jak przywołany powyżej,
ani też tego rodzaju, że Zamawiający ma się zadowolić „gorszym” wykonawcą, który nie
nabył doświadczenia przy realizacji 1 umowy na 1.500.000 wozokilometrów (po modyfikacji
1.200.000
wozokilometrów) w ciągu roku, czy też doświadczeniem przy realizacji 3 umów,
ale na poziomie tylko 500 wozokilometrów w ciągu roku. Konsorcja muszą być zdolne do
wykonania zamówienia, ale nie mogą być w sposób nieuzasadniony faworyzowane
w stosunku do wykonawców indywidulanych.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Względem drugiego zarzutu, Izba uwzględniła niniejszy zarzut. W ocenie Izby,
Odwołujący wykazał złożonymi na rozprawie dowodami adekwatność komunikacji zastępczej
względem komunikacji miejskiej, z zastrzeżeniem że będzie ona miała miejsce
z wykorzystaniem
sieci komunikacji miejskiej lub podmiejskiej przy jednoczesnym obowiązku
przestrzegania regulaminów oraz uchwał przywołanych w sentencji, a umowy będą zawarte
z organizatorem publicznego transportu zbiorowego
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
16 grudnia 2010 r o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2017 r. poz. 2136). Nadto,
Izba zauważa, że Odwołujący podczas rozprawy podnosił, że dysponuje tego rodzaju
doświadczeniem, czyli umowami zawartymi z organizatorem publicznego transportu
zbiorowego w rozumieniu wskazanego powyżej aktu prawnego.
Należy powołać się, za Odwołującym, a co zostało zweryfikowane przez Izbę, na
wykaz aktów prawnych, stanowiący załącznik 11 do załączonej umowy, gdzie 9 pozycji
dotyczy uregulowań dla m. st. Warszawy, czyli organizatora tego postępowania.
Jednocześnie podkreślenia wymaga, że jednym z kluczowych argumentów Zamawiającego,
w odpowiedzi na odwołanie, była kwestia przygotowania odpowiedniego sprzętu, tj.
autobusów do realizacji zamówienia, celem unaocznienia, iż także w tym zakresie
Odwołujący spełnia wymogi należy przywołać, w ramach transportu zastępczego - załącznik
nr 2
do załączonej umowy str. 7, 8 i 9, na tych stronach zawarto postanowienia, które są
zgodne z wymaganiami obecnego Zamawiającego, a ewentualne różnice nie są na tyle
istotne, aby zaprzeczyć jego argumentacji. Dodatkowo Izba wskazuje na § 2 ust. 2 pkt 10
złożonej umowy oraz § 3 ust. 1 pkt 12 podkreślając, iż wynika z niego, iż Odwołujący ma
doświadczenie w zakresie stosowania urządzeń, koniecznych dla organizacji transportu,
przewidzianego przez ZTM Warszawa.
W zakresie dostosowania rozkładu do rozkładu
funkcjonującego w ZTM, Izba powołuje przedłożony na rozprawie wydruk ze strony
internetowej, z której wynika, iż linia zastępcza, którą obsługiwał Odwołującego, została
wpasowana w rozkład obecnego Zamawiającego. Także co do umiejętności rozliczania się
z obecnym Zamawiającym, Izba powołuje przedłożony na rozprawie wydruk ze strony
internetowej, z której wynika, iż były honorowane, na obsługiwanej przez niego linii, bilety
ZTM.
Co do warunków technicznych na liniach „L”, Izba podzieliła argumentacje
Odwołującego, iż gdyby wykazano się doświadczeniem w realizacji usługi na linii Warszawa-
Piaseczno, to takie doświadczenie byłoby honorowane, gdyby dotyczyło to takiej samej linii,
ale w ramach komunikacji zastępczej, to nie byłaby ona uznana, z tych powodów, Izba także
w tym
zakresie uznała jak w sentencji.
Bio
rąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Względem trzeciego zarzutu, Izba uwzględniła niniejszy zarzut.
Z uwag natury ogólnej dostrzeżenia wymaga w ślad za orzecznictwem aktualnym
nadal po nowelizacji ustawy z dnia 28 lipca 2016 r.
, że: "(…) zasada wyrażona
w przepisie art. 7 Pzp nie może być interpretowana w taki sposób, że wymaga dopuszczenia
wszystkich zainteresowanych zamówieniem a wybór produktu, który należy zaoferować
w ramach daneg
o zamówienia, pozostawiony jest wykonawcom" (tak wyrok KIO
z 22.03.2012 r., sygn. akt: KIO 471/12). Zaś: "Obowiązek przestrzegania reguł określonych
w art. 29 ust. 1 i
2 Pzp nie oznacza, że zamawiający nie ma prawa określić
przedmiotu
zamówienia w sposób uwzględniający jego potrzeby i aby uzyskać oczekiwany
efekt, nawet jeśli wyklucza to możliwość dopuszczenia do realizacji zamówienia
wszystkich
wykonawców działających na rynku. Prawem zamawiającego jest takie opisanie
przedmiotu zamówienia, którego realizacja zaspokoi w najszerszym kontekście
określone potrzeby społeczne" (tak wyrok KIO z 28.03.2014 r., sygn. akt: KIO 486/14). Izba
przy
czym
podkreśla,
że Zamawiający musi
potrafić
każdorazowo
wykazać
swoje uzasadnione potrzeby
, jeśli nie w ramach postanowień SIWZ, to w toku weryfikacji
jego decyzji, np. podczas rozpatrywania wniesionego odwołania. Należy przywołać za
orzecznictwem: „Izba wielokrotnie wskazywała w orzecznictwie, (…) na kwestie:
"uzasadnionych potrzeb
Zamawiającego" (przykładowo wyrok KIO z dnia 05.07.2012 r.,
sygn. akt: KIO 1307/11, wyrok KIO z dnia 12.07.2012 r., sygn. akt: KIO 1360/12), czy też
"obiektywnych okoliczności" (za wyrokiem z dnia 08.07.2011 r., sygn. akt: 1344/11),
Podobnie,
w uchwale KIO z dnia 27.09.2012 r., sygn. akt: KIO/KD 80/12. Jednocześnie,
w tym miejscu zasadnym jest wskazanie, za orzecznictwem przykładowo wyrok KIO z dnia
17.10.2011 r., sygn. akt: KIO 2121/11, iż: "Izba zauważa, że ciężar dowodu, zgodnie z art. 6
k.c. spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, a Odwołujący w opinii
Izby takich dowodów w niniejszej sprawie nie przedstawił. Przypomnienia wymaga,
analogicznie jak to jest w procesie cywilnym, iż ów ciężar dowodu rozumieć należy z jednej
strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu (w tym przypadku
Krajowej Izby Odwoławczej) dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej
konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności, zaś tą
konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik postępowania (wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 7 listopada 2007 r., sygn. akt II CSK 293/07).". Jednakże, w kontekście
art. 29 ust. 2 Pzp Izba stwierdza za orzecznictwem, że niniejszy przepis stanowi, iż:
"przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą
konkurencję. W konsekwencji fakt naruszenia przez Zamawiającego art. 7 ust.1 oraz art. 29
ust. 2 Pzp wymaga tylko uprawdopodobnienia, co, jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
w wyroku z dnia 25.01.2006 r., sygn. akt: II Ca 693/05 (niepubl.) uznaje się za wystarczające
dla uznania zasadności zarzutu". (za wyrokiem z dnia 26.08.2011 r.. sygn. akt: KIO 1734/11).
W konsekwencji zgodzić, należy się ze stanowiskiem, że w takiej sytuacji ciężar dowodu w
zakresie braku zaistnienia ograniczenia
konkurencji spoczywa w całości na Zamawiającym.
Dowód taki jest skutecznie przeprowadzony, jeśli Zamawiający, albo wykaże, że Odwołujący
spełnia ustalone wymagania lub, że mimo braku spełniania tych wymagań opis przedmiotu
zamówienia jest uzasadniony szczególnymi potrzebami Zamawiającego (za wyrokiem KIO
z dnia 01.02.2011 r., sygn. akt: KIO 79/11, sygn. akt: 89/11, sygn. akt: 90/11). Jednakowoż,
w ocenie Izby, kwestia sposobu wykazania potrzeb
Zamawiającego może być oparta na
uzasadnieniu potrzeb
, pochodzącym wprost od użytkownika końcowego lub innej osoby
merytorycznie odpowiedzialnej u
Zamawiającego za zagadnienie techniczne (…) będące
przedmiotem sporu (w tym zakresie istnieje powszechna
praktyka ustanawiania takich osób
pełnomocnikami Zamawiającego, z uwagi na ekonomikę postępowania odwoławczego, tak
również w przedmiotowym wypadku). Istotą jest bowiem wykazanie w sposób wiarygodny,
logiczny i spójny, co było podstawą takich, a nie innych wymagań. Naturalnie nie jest takim
uzasadnieniem gołosłowne oświadczenie Zamawiającego nie poparte żadną miarodajną
argumentacją. Jest to o tyle istotne, że: "W orzecznictwie Izby ukształtował się pogląd, że
nawet opis prz
edmiotu zamówienia dokonany w taki sposób, że wyłącznie jeden wykonawca
może złożyć zgodną nim ofertę, może nie być poczytany za naruszenie zasad wyrażonych w
art. 7 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2 Pzp.
Zamawiający może bowiem oczekiwać rozwiązań
najnowocześniejszych i wyjątkowych." (wyrok KIO z dnia 01.02.2011 r., sygn. akt: KIO 79/11,
sygn. akt: 89/11, sygn. akt: 90/11), o ile
Zamawiający swoje potrzeby uzasadni (podobnie
w wyroku z dnia 28.02.2012 r., sygn. akt: KIO 229/12, sygn. akt: KIO 238/12, sygn. akt: KIO
239/12, sygn. akt: KIO 242/12, sygn. akt: KIO 245/12, sygn. akt: KIO 247/12)” (za wyrokiem
KIO z 12.12.2012 r., sygn. akt: KIO 2630/12, czy też za wyrokiem z 19.12.2016 r., sygn. akt:
KIO 2280/16).
Pomimo zmiany przepisów w ocenie Izby przy interpretacji i ocenie prawidłowości
stosowania aktualnie
obowiązującego art. 22 ust. 1a Pzp aktualny pozostaje dorobek
doktryny i orzecznictwa wypracowany na tle poprzednio obowiązujących przepisów,
z których wynikało, że warunki udziału powinny być związane z przedmiotem zamówienia
oraz proporcjonalne do niego art. (uchylony 22 ust. 4 P
zp), a warunki te mają na celu
zweryfikowanie zdolności wykonawcy do należytego wykonania zamówienia (uchylony art.
22 ust. 5 zd 1 Pzp). W
doktrynie i orzecznictwie już dawno dostrzeżono, że poprzestanie na
definicji językowej przymiotnika "proporcjonalny", nie jest wystarczające, gdyż warunek
związany z przedmiotem zamówienia zawsze pozostaje w jakiejś proporcji do niego. Za
utrwalone należy uznać stanowisko, uwzględniające dorobek prawa wspólnotowego
i orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej {dalej również: "TSUE"}, że przez
proporcjonalność warunku w stosunku do przedmiotu zamówienia należy rozumieć
za
chowanie właściwej proporcji, brak nadmierności. Biorąc pod uwagę dorobek orzecznictwa
TSUE można powiedzieć, że ocena, czy ustalony warunek udziału w postępowaniu nie jest
nadmierny wymaga tzw. testu proporcjonalności, czyli wykazania, że podjęte działania są
adekwatne i konieczne do osiągnięcia wybranego celu {por. np. wyrok z 16 września 1999 r.
w sprawie C-
414/97 Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Hiszpanii, LEX nr 84270}.
W tym wypadku, Izba uznała, że Zamawiający w żaden sposób nie wykazał dlaczego
pułap 1,5 mln wozokilometrów jest właściwszy niż 1,2 mln wozokilometrów, czyli nie był
w stanie przedstawić w sposób spójny i wiarygodny swoich potrzeb w tym zakresie.
Izba nie przeczy, że powoływał się na rozprawie na określone wyliczenia, jednakże te
stanowisko było gołosłowne i nie zostało poparte nawet stosownym opracowaniem własnym
lub dokumentem potwierdzającym oparcie się na tego rodzaju wyliczeniu przy konstruowaniu
wymogu
. Powoływał się także Zamawiający na swoje długoletnie doświadczenie. Izba
również nie przeczy powyższemu, jednakże Zamawiający w żaden sposób nie potwierdził, że
przywołany w wymogu pułap wozokilometrów, stanowi minimalny poziom zdolności
gwarantujący realizacje zamówienia na odpowiednim poziomie jakości. Nadto, nakazana
w sentencji zmiana, w ocenie Izby, poszerzy krąg podmiotów, które złożą ofertę
w postepowaniu, także w kontekście tabeli złożonej przez Zmawiającego na rozprawie
i informacj
i tam zawartych dotyczących innych tego typu postepowań poprzednio przez niego
prowadzonych, w rezultacie wpłynie pozytywnie na konkurencje w postępowaniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie.
Stosownie do art. 192 ust. 1 Pzp, o odda
leniu odwołania lub jego uwzględnieniu Izba
orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje postanowienie. Orzeczenie Izby,
o którym mowa w pkt 1-3 sentencji, miało charakter merytoryczny, gdyż odnosiło się do
uwzględnienia i oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w pkt 4 sentencji miało
char
akter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a zatem było postanowieniem.
O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest postanowieniem przesądził Sąd
Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05 (OSN 2006/11/182). Z powołanego
przepisu art. 192 ust. 1 Pzp wynika zakaz wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze
merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu
rozstrz
ygnięcia o charakterze merytorycznym i formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać
postać wyroku.
Zgodnie z art. 192 ust. 9 Pzp,
w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w
świetle art. 192 ust. 10 Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.
W tym stanie rzeczy, Izba uwzględniła odwołanie na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie
pierwsze i ust. 2 Pzp oraz orzekła jak w sentencji na podstawie art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b oraz § 5 ust. 4
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 oraz Dz. U. z 2017 r., poz.
47). Izba
uznała wniosek Odwołującego o zasądzenie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika
w kwocie 3.600,00 zł, tj. w maksymalnej kwocie dopuszczonej przez w/w rozporządzenie
(
§ 3 pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 2717/17 z dnia 2018-01-29
- Sygn. akt KIO 2674/17 z dnia 2018-01-22
- Sygn. akt KIO 2328/17 z dnia 2018-01-19
- Sygn. akt KIO 2725/17 z dnia 2018-01-16
- Sygn. akt KIO 2720/17 z dnia 2018-01-16
