rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2014-08-20
rok: 2014
data dokumentu: 2014-08-20
rok: 2014
sygnatury akt.:
KIO 1654/14
KIO 1654/14
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron i uczestników postępowania
odwoławczego w dniu
20 sierpnia 2014 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 12 sierpnia 2014 r.
przez
wykonawcę: M. – Specjalistyczne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych H. M.,
Łozienica
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Budowa kanalizacji sanitarnej w
miejscowościach Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania
POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K)
prowadzonym przez zamawiającego:
„Zielonogórskie Wodociągi i Kanalizacja” sp. z o.o.
z siedzibą w Zielonej Górze
przy udziale wykonawcy:
Przedsiębiorstwo Robót Wodnych i Ekologicznych „EKO-
WOD” sp. z o.o. z siedzibą w Świdnicy – zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
odwoławczego w dniu
20 sierpnia 2014 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 12 sierpnia 2014 r.
przez
wykonawcę: M. – Specjalistyczne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych H. M.,
Łozienica
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Budowa kanalizacji sanitarnej w
miejscowościach Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania
POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K)
prowadzonym przez zamawiającego:
„Zielonogórskie Wodociągi i Kanalizacja” sp. z o.o.
z siedzibą w Zielonej Górze
przy udziale wykonawcy:
Przedsiębiorstwo Robót Wodnych i Ekologicznych „EKO-
WOD” sp. z o.o. z siedzibą w Świdnicy – zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża M. – Specjalistyczne Przedsiębiorstwo Robót
Inżynieryjnych H. M. z Łozienicy i zalicza w poczet kosztów postępowania
odwoławczego kwotę
20000 zł 00 gr (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy)
uiszczoną przez powyższego
odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.) na niniejsze postanowienie – w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w
Zielonej Górze.
Przewodniczący:
………………………..
Sygn. akt KIO 1654/14
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – „Zielonogórskie Wodociągi i Kanalizacja” sp. z o.o. z siedzibą
w Zielonej Górze
– prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907,
z późn. zm.; zwanej dalej również „ustawą pzp” lub „pzp”), postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego na roboty budowlane pn. Budowa kanalizacji sanitarnej
w miejscowościach Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania
POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K). Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało zamieszczone
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z 27 maja 2014 r. pod nr 2014/S_101-175896.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
1 sierpnia 2014 r. Zamawiający przesłał faksem Odwołującemu: M. –Specjalistyczne
Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych H. M. z Łozienicy – zawiadomienie o wykluczeniu go
z prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4
ustawy pzp.
12 sierpnia 2014 r. {pismem datowanym na 7 sierpnia 2014 r.} Odwołujący wniósł
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od powyższej czynności Zamawiającego,
któremu zarzucił naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy pzp, przez nieuzasadnione dokonanie
wykluczenia Odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu unieważnienia tej czynności, a także
powtórnego dokonania badania i oceny ofert.
Uzasadnienie odwołania zawiera sprecyzowanie powyższego zarzutu, związanego
z błędnym – w ocenie Odwołującego – uznaniem przez Zamawiającego, że Odwołujący nie
wykazał spełnienia warunku udziału w postępowaniu dotyczącego dysponowania osobą
do pełnienia funkcji kierownika budowy, która miałaby 5-letnie doświadczenie zawodowe
przy wykonywaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie jako kierownik
budowy na budowach sieci kanalizacyjnych. Zdaniem Odwołującego Zamawiający
niezasadnie uznał, że wykazane w wyniku uzupełnienia dokumentów doświadczenie osoby
przy inwestycji „Budowa Szczecińskiego Szybkiego Tramwaju Etap I” jako kierownika robót
branży sanitarnej nie może zostać zaliczone na poczet wymaganego doświadczenia, gdyż
nie była to funkcja kierownika budowy. Odwołujący podniósł, że przywołane w uzasadnieniu
odwołania przepisy Prawa budowlanego świadczą o analogii występującej pomiędzy funkcją
kierownika budowy a funkcją kierownika robót budowlanych. Ponadto według Odwołującego
Sygn. akt KIO 1654/14
{który powołał się w tym zakresie na stanowisko doktryny wyrażone we wskazanym
w uzasadnieniu odwołania komentarzu} samo pełnienie funkcji kierownika budowy nie daje
z racji wyłącznie samego nadzoru praktyki (a więc doświadczenia) na danym stanowisku.
Natomiast kierownik robót budowlanych (branżowych) daje osobie pełniącej taką funkcję
odpowiednie doświadczenie.
Odnośnie przesłania informacji o czynności będącej podstawą do wniesienia
odwołania – w uzasadnieniu odwołania wskazano, że Odwołujący otrzymał powyższe
zawiadomienie faksem 1 sierpnia 2014 r. o godz. 13:57. Na dowód tej okoliczności
do odwołania załączono owo zawiadomienie otrzymane faksem.
7 sierpnia 2014 r. pełnomocnik Odwołującego nadał powyższe odwołanie listem
poleconym w Urzędzie Pocztowym Szczecin 6 do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{pieczęć i naklejka widniejące na kopercie}, a jego kopię przesłał w tym dniu faksem
do Zamawiającego.
12 sierpnia 2014 r. odwołanie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{prezentata widniejąca na kopercie i na pierwszej stronie odwołania}.
8 sierpnia 2014 r. Zamawiający przekazał kopię odwołania pozostałym wykonawcom
uczestniczącym w prowadzonym postępowaniu.
11 sierpnia 2014 r. do Prezesa Izby wpłynęło w formie elektronicznej opatrzonej
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego
certyfikatu zgłoszenie przez Przedsiębiorstwo Robót Wodnych i Ekologicznych „EKO-WOD”
sp. z o.o. z siedzibą w Świdnicy przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego.
Wobec ustalenia na podstawie treści złożonego odwołania oraz akt sprawy
odwoławczej powyższych okoliczności, Izba zważyła, co następuje:
Art. 189 ust. 2 pzp zawiera enumeratywne wyliczenie przesłanek stanowiących
podstawę odrzucenia odwołania, których zaistnienie w danej sprawie Izba zobowiązana jest
wziąć pod uwagę z urzędu, zgodnie z przepisem art. 189 ust. 4 pzp. Jedną z podstaw
odrzucenia odwołania wynikającą z przepisu art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp jest okoliczność
wniesienia odwołania po upływie terminu określonego w ustawie.
Izba stwierdziła zaistnienie tej przesłanki w rozpoznawanej sprawie.
Sygn. akt KIO 1654/14
Izba zważyła, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu wynikającego z art.
182 ust. 1 pkt 1 pzp, zgodnie z którym odwołanie wnosi się w terminie 10 dni od dnia
przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 ust. 2 pzp (to jest faksem lub drogą
elektroniczną) – w przypadku gdy wartość zamówienia jest większa niż kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp.
Odwołujący wniósł bowiem odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 12
sierpnia 2014 r., to jest 11 dnia od uzyskania 1 sierpnia 2014 r. faksem od Zamawiającego
informacji o wykluczeniu z postępowania. Odwołujący wprost potwierdził w odwołaniu,że informację o czynności Zamawiającego stanowiącej podstawę wniesienia odwołania
otrzymał faksem 1 sierpnia 2014 r., załączając dodatkowo dowód na powyższą okoliczność.
Izba zważyła, że w sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy Prawo zamówień
publicznych w brzmieniu uwzględniającym wejście w życie ustaw: z dnia 5 listopada 2009 r.
o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 206, poz.1591), oraz z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo
zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778).
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 180 ust. 4 pzp, obowiązującym od 29 stycznia
2009 r., odwołanie wnosi się do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej albo
elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Jednocześnie w stosunku do poprzednio
obowiązującego art. 184 ust. 2 pzp, dotyczącego wnoszenia odwołań do Prezesa Urzędu
Zamówień Publicznych, aktualnie obowiązujący art. 180 ust. 4 pzp nie przewiduje,że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne
z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził w ten sposób o utożsamieniu wniesienia
odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. Musiała być toświadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro jednocześnie w ustawie pzp wprost
zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora publicznego {od 1 stycznia
2013 r. operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo
pocztowe} jest równoznaczne z jej wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 pzp). Tym samym
nie ma – w obowiązującym już od kilku lat stanie prawnym – podstaw prawnych do uznania,że z chwilą nadania odwołania listem poleconym 7 sierpnia 2014 r. nastąpiło wniesienie
odwołania do Prezesa Izby, gdyż faktycznie nastąpiło to dopiero z chwilą dotarcia tej
korespondencji do adresata, 5 dni później.
Zbieżne stanowisko w zbliżonych stanach faktycznych – odnośnie braku
domniemania, że złożenie odwołania w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego
Sygn. akt KIO 1654/14
wniesieniem do Prezesa Izby – było i jest konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie
Izby, w szczególności wskazać tu można na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. (sygn.
akt KIO 1279/11), 9 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1382/10), 20 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO
1424/10), 11 sierpnia 2010 r. (sygn. akt KIO 1598/10), 17 października 2011 r. (sygn. akt
KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO 1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO
667/13), 9 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 731/13), czy 8 lipca 2013 r. (sygn. akt KIO
1562/13), jak również w orzecznictwie sądów powszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego
w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt XIX Ga 302/10) oraz Sądu Okręgowego we
Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. (sygn. akt X Ga254/10)
Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy,
który 7 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 90/13) podjął następującą uchwałę: Do zachowania
przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p. terminu do wniesienia odwołania od czynności
zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia dzień oddania
odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z 2012 r. Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe
usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.
Sąd Najwyższy zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni
pierwszeństwo ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie
wnosi się do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie,
przedłożenie komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania
do jego adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu
do wniesienia odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012
r. Prawo pocztowe, czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą
z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2013 r. Nr 880) w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej wzmacniają także
argumenty
właściwe
dla
wykładni
systemowej,
celowościowej
i
historycznej
W najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art. 124 kpk, art.
57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma w placówce
pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do organu, jednak
w każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści przepisów. Tak też
w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu do jednego ze środków
ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art.
198b ust. 2 zdanie drugie pzp przewidziano, że wniesienie skargi w placówce pocztowej
Sygn. akt KIO 1654/14
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy
wskazał, że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego
domniemania również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten
zamiar ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia 2009 r.
(druk sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany w systemieśrodków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia publiczne
uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania zamówień
publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które ograniczają ten
negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej.
Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja
ustawy Prawo zamówień publicznych jest wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady
89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych
w dziedzinie udzielania zamówień publicznych (Dz.Urz.UE.L Nr 335 s. 31). W dyrektywie
2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy wnoszenia środków odwoławczych,
podkreślając jednocześnie, że podstawowymi jej założeniami są powszechność, szybkość
i skuteczność środków odwoławczych, nakierowanych na wzmocnienie zasad równości,
konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień publicznych.
Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie współczesnych środków komunikacji
społecznej, powszechności urządzeń do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180
ust. 4 pzp wniesienia odwołania w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem
elektronicznym zdefiniowanym w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) niweluje ewentualne niedogodności związane
z wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby.
Wobec stwierdzenia zajścia powyżej wskazanej przesłanki odrzucenia odwołania,
Izba nie mogła merytorycznie rozpoznać odwołania, które podlega obligatoryjnemu
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp. Wobec powyższego, Izba, działając na
podstawie art. 192 ust. 1 zdanie 2 w zw. z art. 189 ust. 3 zdanie 1 ustawy pzp – odrzuciła
odwołanie na posiedzeniu niejawnym bez udziału Stron.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz zgodnie z § 3 pkt
1 i § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
Sygn. akt KIO 1654/14
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego
tymi kosztami w postaci uiszczonego przez niego wpisu od odwołania.
Przewodniczący:
………………………..
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża M. – Specjalistyczne Przedsiębiorstwo Robót
Inżynieryjnych H. M. z Łozienicy i zalicza w poczet kosztów postępowania
odwoławczego kwotę
20000 zł 00 gr (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy)
uiszczoną przez powyższego
odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.) na niniejsze postanowienie – w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w
Zielonej Górze.
Przewodniczący:
………………………..
Sygn. akt KIO 1654/14
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – „Zielonogórskie Wodociągi i Kanalizacja” sp. z o.o. z siedzibą
w Zielonej Górze
– prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907,
z późn. zm.; zwanej dalej również „ustawą pzp” lub „pzp”), postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego na roboty budowlane pn. Budowa kanalizacji sanitarnej
w miejscowościach Racula i Drzonków w Gminie Zielona Góra (nr postępowania
POiŚ/1.1/NFOŚiGW-03/K). Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało zamieszczone
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z 27 maja 2014 r. pod nr 2014/S_101-175896.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
1 sierpnia 2014 r. Zamawiający przesłał faksem Odwołującemu: M. –Specjalistyczne
Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych H. M. z Łozienicy – zawiadomienie o wykluczeniu go
z prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4
ustawy pzp.
12 sierpnia 2014 r. {pismem datowanym na 7 sierpnia 2014 r.} Odwołujący wniósł
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od powyższej czynności Zamawiającego,
któremu zarzucił naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy pzp, przez nieuzasadnione dokonanie
wykluczenia Odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu unieważnienia tej czynności, a także
powtórnego dokonania badania i oceny ofert.
Uzasadnienie odwołania zawiera sprecyzowanie powyższego zarzutu, związanego
z błędnym – w ocenie Odwołującego – uznaniem przez Zamawiającego, że Odwołujący nie
wykazał spełnienia warunku udziału w postępowaniu dotyczącego dysponowania osobą
do pełnienia funkcji kierownika budowy, która miałaby 5-letnie doświadczenie zawodowe
przy wykonywaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie jako kierownik
budowy na budowach sieci kanalizacyjnych. Zdaniem Odwołującego Zamawiający
niezasadnie uznał, że wykazane w wyniku uzupełnienia dokumentów doświadczenie osoby
przy inwestycji „Budowa Szczecińskiego Szybkiego Tramwaju Etap I” jako kierownika robót
branży sanitarnej nie może zostać zaliczone na poczet wymaganego doświadczenia, gdyż
nie była to funkcja kierownika budowy. Odwołujący podniósł, że przywołane w uzasadnieniu
odwołania przepisy Prawa budowlanego świadczą o analogii występującej pomiędzy funkcją
kierownika budowy a funkcją kierownika robót budowlanych. Ponadto według Odwołującego
Sygn. akt KIO 1654/14
{który powołał się w tym zakresie na stanowisko doktryny wyrażone we wskazanym
w uzasadnieniu odwołania komentarzu} samo pełnienie funkcji kierownika budowy nie daje
z racji wyłącznie samego nadzoru praktyki (a więc doświadczenia) na danym stanowisku.
Natomiast kierownik robót budowlanych (branżowych) daje osobie pełniącej taką funkcję
odpowiednie doświadczenie.
Odnośnie przesłania informacji o czynności będącej podstawą do wniesienia
odwołania – w uzasadnieniu odwołania wskazano, że Odwołujący otrzymał powyższe
zawiadomienie faksem 1 sierpnia 2014 r. o godz. 13:57. Na dowód tej okoliczności
do odwołania załączono owo zawiadomienie otrzymane faksem.
7 sierpnia 2014 r. pełnomocnik Odwołującego nadał powyższe odwołanie listem
poleconym w Urzędzie Pocztowym Szczecin 6 do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{pieczęć i naklejka widniejące na kopercie}, a jego kopię przesłał w tym dniu faksem
do Zamawiającego.
12 sierpnia 2014 r. odwołanie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
{prezentata widniejąca na kopercie i na pierwszej stronie odwołania}.
8 sierpnia 2014 r. Zamawiający przekazał kopię odwołania pozostałym wykonawcom
uczestniczącym w prowadzonym postępowaniu.
11 sierpnia 2014 r. do Prezesa Izby wpłynęło w formie elektronicznej opatrzonej
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego
certyfikatu zgłoszenie przez Przedsiębiorstwo Robót Wodnych i Ekologicznych „EKO-WOD”
sp. z o.o. z siedzibą w Świdnicy przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego.
Wobec ustalenia na podstawie treści złożonego odwołania oraz akt sprawy
odwoławczej powyższych okoliczności, Izba zważyła, co następuje:
Art. 189 ust. 2 pzp zawiera enumeratywne wyliczenie przesłanek stanowiących
podstawę odrzucenia odwołania, których zaistnienie w danej sprawie Izba zobowiązana jest
wziąć pod uwagę z urzędu, zgodnie z przepisem art. 189 ust. 4 pzp. Jedną z podstaw
odrzucenia odwołania wynikającą z przepisu art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp jest okoliczność
wniesienia odwołania po upływie terminu określonego w ustawie.
Izba stwierdziła zaistnienie tej przesłanki w rozpoznawanej sprawie.
Sygn. akt KIO 1654/14
Izba zważyła, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu wynikającego z art.
182 ust. 1 pkt 1 pzp, zgodnie z którym odwołanie wnosi się w terminie 10 dni od dnia
przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 ust. 2 pzp (to jest faksem lub drogą
elektroniczną) – w przypadku gdy wartość zamówienia jest większa niż kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp.
Odwołujący wniósł bowiem odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 12
sierpnia 2014 r., to jest 11 dnia od uzyskania 1 sierpnia 2014 r. faksem od Zamawiającego
informacji o wykluczeniu z postępowania. Odwołujący wprost potwierdził w odwołaniu,że informację o czynności Zamawiającego stanowiącej podstawę wniesienia odwołania
otrzymał faksem 1 sierpnia 2014 r., załączając dodatkowo dowód na powyższą okoliczność.
Izba zważyła, że w sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy Prawo zamówień
publicznych w brzmieniu uwzględniającym wejście w życie ustaw: z dnia 5 listopada 2009 r.
o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 206, poz.1591), oraz z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo
zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778).
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 180 ust. 4 pzp, obowiązującym od 29 stycznia
2009 r., odwołanie wnosi się do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej albo
elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Jednocześnie w stosunku do poprzednio
obowiązującego art. 184 ust. 2 pzp, dotyczącego wnoszenia odwołań do Prezesa Urzędu
Zamówień Publicznych, aktualnie obowiązujący art. 180 ust. 4 pzp nie przewiduje,że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne
z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził w ten sposób o utożsamieniu wniesienia
odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. Musiała być toświadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro jednocześnie w ustawie pzp wprost
zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora publicznego {od 1 stycznia
2013 r. operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo
pocztowe} jest równoznaczne z jej wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 pzp). Tym samym
nie ma – w obowiązującym już od kilku lat stanie prawnym – podstaw prawnych do uznania,że z chwilą nadania odwołania listem poleconym 7 sierpnia 2014 r. nastąpiło wniesienie
odwołania do Prezesa Izby, gdyż faktycznie nastąpiło to dopiero z chwilą dotarcia tej
korespondencji do adresata, 5 dni później.
Zbieżne stanowisko w zbliżonych stanach faktycznych – odnośnie braku
domniemania, że złożenie odwołania w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego
Sygn. akt KIO 1654/14
wniesieniem do Prezesa Izby – było i jest konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie
Izby, w szczególności wskazać tu można na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. (sygn.
akt KIO 1279/11), 9 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1382/10), 20 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO
1424/10), 11 sierpnia 2010 r. (sygn. akt KIO 1598/10), 17 października 2011 r. (sygn. akt
KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO 1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO
667/13), 9 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 731/13), czy 8 lipca 2013 r. (sygn. akt KIO
1562/13), jak również w orzecznictwie sądów powszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego
w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt XIX Ga 302/10) oraz Sądu Okręgowego we
Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. (sygn. akt X Ga254/10)
Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy,
który 7 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 90/13) podjął następującą uchwałę: Do zachowania
przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p. terminu do wniesienia odwołania od czynności
zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia dzień oddania
odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z 2012 r. Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe
usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.
Sąd Najwyższy zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni
pierwszeństwo ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie
wnosi się do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie,
przedłożenie komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania
do jego adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu
do wniesienia odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012
r. Prawo pocztowe, czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą
z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2013 r. Nr 880) w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej wzmacniają także
argumenty
właściwe
dla
wykładni
systemowej,
celowościowej
i
historycznej
W najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art. 124 kpk, art.
57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma w placówce
pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do organu, jednak
w każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści przepisów. Tak też
w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu do jednego ze środków
ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art.
198b ust. 2 zdanie drugie pzp przewidziano, że wniesienie skargi w placówce pocztowej
Sygn. akt KIO 1654/14
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy
wskazał, że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego
domniemania również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten
zamiar ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia 2009 r.
(druk sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany w systemieśrodków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia publiczne
uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania zamówień
publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które ograniczają ten
negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej.
Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja
ustawy Prawo zamówień publicznych jest wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady
89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych
w dziedzinie udzielania zamówień publicznych (Dz.Urz.UE.L Nr 335 s. 31). W dyrektywie
2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy wnoszenia środków odwoławczych,
podkreślając jednocześnie, że podstawowymi jej założeniami są powszechność, szybkość
i skuteczność środków odwoławczych, nakierowanych na wzmocnienie zasad równości,
konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień publicznych.
Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie współczesnych środków komunikacji
społecznej, powszechności urządzeń do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180
ust. 4 pzp wniesienia odwołania w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem
elektronicznym zdefiniowanym w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) niweluje ewentualne niedogodności związane
z wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby.
Wobec stwierdzenia zajścia powyżej wskazanej przesłanki odrzucenia odwołania,
Izba nie mogła merytorycznie rozpoznać odwołania, które podlega obligatoryjnemu
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp. Wobec powyższego, Izba, działając na
podstawie art. 192 ust. 1 zdanie 2 w zw. z art. 189 ust. 3 zdanie 1 ustawy pzp – odrzuciła
odwołanie na posiedzeniu niejawnym bez udziału Stron.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz zgodnie z § 3 pkt
1 i § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
Sygn. akt KIO 1654/14
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego
tymi kosztami w postaci uiszczonego przez niego wpisu od odwołania.
Przewodniczący:
………………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
