rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2010-04-09
rok: 2010
data dokumentu: 2010-04-09
rok: 2010
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 435/10
KIO 435/10
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 9 kwietnia 2010 r. w Warszawie odwołania
wniesionego w dniu 18 marca 2010 r. przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-
424 Wrocław w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego, którym jest Pogotowie
Ratunkowe we Wrocławiu, ul. Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław
wniesionego w dniu 18 marca 2010 r. przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-
424 Wrocław w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego, którym jest Pogotowie
Ratunkowe we Wrocławiu, ul. Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław
orzeka:
1. odrzuca odwołanie;
2. kosztami postępowania obciąża „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-424
Wrocław i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych wpis w wysokości
10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych zero groszy) uiszczony
przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-424 Wrocław
stanowiący koszty postępowania odwoławczego,
2)
dokonaćwpłaty kwoty 1 912 zł 00 gr (słownie: tysiąc złotych dziewięćset
dwanaście złotych zero groszy) przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska
106, 51-424 Wrocław na rzecz Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu, ul.
Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław stanowiącej uzasadnione koszty strony
poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie pełnomocników Pogotowia
Ratunkowego we Wrocławiu, ul. Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław
Stosownie do art. 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówieńpublicznych
(Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odowławczej do Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
………………………………
Sygn. akt KIO 435/10
Uzasadnienie
Zamawiający – Pogotowie Ratunkowe we Wrocławiu - prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2024 roku - Prawo zamówieńpublicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 223,
poz. 1655 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą”, którego przedmiotem jest remont łącznika
komunikacyjnego, magazynu leków i garażu Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu przy ul.
Ziębickiej 34/38.
9 marca 2010 r. zamawiający za pośrednictwem faksu poinformował m. in. o wykluczeniu
„BEM – BUD” Sp. z o. o. z siedzibąwe Wrocławiu.
Wobec czynności wykluczenia wykonawca wniósł odwołanie, w którym zarzucił
zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 26 ust. 3 i 4, art. 87, art. 89
ust. 1 pkt 5 oraz art. 91 i art. 92 ustawy. Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:
powtórzenie czynności badania i oceny (punktacji) ofert, równe traktowanie wszystkich
wykonawców ubiegających sięo zamówienie publiczne w sposób zachowujący zasady
uczciwej konkurencji, nakazanie cofnięcia wadliwego wyniku postępowania.
Badając odwołanie na posiedzeniu niejawnym, na podstawie załączonych do akt
dokumentów oraz oświadczeń stron, Izba ustaliła i zważyła, że odwołanie zostało
wniesione z uchybieniem ustawowego terminu na wykonanie tej czynności.
Wartośćzamówienia ustalona na podstawie kosztorysu inwestorskiego wynosi 661.979,12
zł, co stanowi równowartość172.435 euro. Jest zatem niższa od kwoty określonej na
podstawie art. 11 ust.8 ustawy.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Biuletynie ZamówieńPublicznych 10
lutego 2010 r. pod numerem 37946.
Informacja o wykluczeniu przesłana odwołującemu za pośrednictwem faksu została
potwierdzona w formie pisemnej przez nadanie listu poleconego 9 marca 2010 r.
Odwołanie zostało wniesione pismem z 12 marca 2010 r. przez nadanie w placówce
pocztowej operatora publicznego. Zamawiający otrzymał kopięodwołania 12 marca 2010 r.
Natomiast odwołanie do Prezesa Izby wpłynęło 18 marca 2010 r.
Powyższe terminy zostały zgodnie przyznane przez strony i sąmiędzy nimi bezsporne.
Bezsporne jest,że z uwagi na datęwszczęcia postępowania, w sprawie znajdą
zastosowanie przepisy ustawy w brzmieniu nadanym ustawąz dnia 2 grudnia 2009 r. o
zmianie ustawy Prawo zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223,
poz. 1778).
Art. 180 ust. 4 stanowi,że odwołanie wnosi siędo Prezesa Izby w formie pisemnej albo
elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Natomiast zgodnie z art. 182 ust. 2 pkt 2 ustawy
odwołanie wnosi sięw terminie 5 dni od dnia przesłania informacji o czynności
zamawiającego stanowiącej podstawęjego wniesienia – jeżeli zostały przesłane w sposób
określony w art. 27 ust. 2, albo w terminie 10 dni – jeżeli zostały przesłane w inny sposób –
w przypadku, gdy wartośćzamówienia jest mniejsza, niżkwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8.
Informacjęo wykluczeniu odwołujący powziął w sposób określony w art. 27 ust. 2 ustawy.
Istotęsporu stanowi odpowiedźna pytanie, czy de lege lata dla zachowania terminu
ustawowego umożliwiającego rozpoznanie zarzutów odwołania na rozprawie wystarczające
jest nadanie go w placówce pocztowej operatora publicznego.
Na tak postawione pytanie należy udzielićodpowiedzi negatywnej.
Art. 184 ust. 2 ustawy w brzmieniu sprzed nowelizacji stanowił,że odwołanie wnosi siędo
Prezesa Urzędu w terminie 10 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia protestu lub upływu
terminu terminu rozstrzygnięcia protestu, a jeżeli wartośćzamówienia jest mniejsza, niż
kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 w terminie 5 dni
jednocześnie przekazując kopięodwołania zamawiającemu. Złożenie odwołania w placówce
operatora publicznego jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Urzędu.
Przywołany przepis stanowił,że termin na wniesienie odwołania będzie zachowany gdy do
jego upływu odwołanie bądźwpłynie do Prezesa Urzędu, bądźzostanie nadane w placówce
operatora publicznego. Nowelizacja likwidując instytucjęprotestu zniosła dualizm w zakresie
zachowania terminu na wniesienie odwołania oraz wskazała nowego adresata odwołania –
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, powołanej do rozpoznawania odwołań.
W obecnym stanie prawnym termin ustawowy na wniesienie odwołania zostanie zachowany
wyłącznie wtedy, gdy odwołanie w zakreślonym przepisem terminie wpłynie do Prezesa Izby.
Trafnie podniósł odwołujący,że ustawa nie posługuje sięw przywołanych przepisach art.
180 oraz 182 pojęciem „doręczenie”.
Wskazaćteżnależy,że przepisy ustawy używająobecnie w przepisach dotyczących
postępowania odwoławczego oprócz pojęcia „wniesienie” dwóch pojęć: „przesłanie” w art.
180 ust. 5, art. 182, art. 185 ust. 1, art. 185 ust. 2 zd. 2 in fine oraz „doręczenie” w art. 185
ust. 2 zd. 2 in initio ustawy.
Wielośćstosowanych pojęć, nie prowadzi jednak do przyjęcia,że termin przewidziany na
wniesienie odwołania, nie jest terminem przewidzianym na jego doręczenie Prezesowi Izby.
W polskim systemie prawnym w odniesieniu do skuteczności złożenia oświadczenia woli,
którym jest teżodwołanie, regułąjest teoria doręczenia oparta o art. 61 § 1 k. c. Zgodnie z
przywołanym przepisem oświadczenie woli uważa sięza złożone z chwilą, gdy dotarło one
do adresata w taki sposób, by mógł sięzapoznaćz jego treścią.
W prawie polskim istniejąwprawdzie wyjątki od zasady doręczenia, jednak zgodnie z zasadą
exceptiones non sunt extendendae nie podlegająone wykładni rozszerzającej.
Przykładem regulacji wyjątkowej, opartej o tzw. teorięwysłania, stanowi m. in. art. 165 § 2
kodeksu postępowania cywilnego, w myśl którego oddanie pisma procesowego w polskiej
placówce operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu.
Uchylony art. 184 ust. 2 ustawy uosabiał obie teorie ustalenia momentu złożenia
oświadczenia woli - wniesienia odwołania: regułąbyło ustalenie momentu złożenia
odwołania w dacie wniesienia go do Prezesa Urzędu zgodnie z teoriądoręczenia Jako
odstępstwo od reguły, znajdujące jednak szerokie zastosowanie w praktyce, przywoływany
przepis ustalał, zgodnąz teoriąwysłania, możliwośćzachowania terminu ustawowego przez
nadanie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego.
Skoro zatem de lege lata przewidziana jest wyłącznie możliwośćzachowania terminu przez
wniesienie odwołania do Prezesa Izby, uznaćnależy,że przy interpretacji art. 180 ust. 4 oraz
art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy zastosowanie znajdzie wyłącznie teoria doręczenia – t. j.
ustawowy termin przewidziany na wniesienie odwołania będzie zachowany wyłącznie wtedy,
gdy do jego upływu odwołanie wpłynie do Prezesa Izby.
Wbrew twierdzeniom odwołującego art. 165 § 2 k. p. c. nie znajdzie zastosowania w sprawie.
Po pierwsze: art. 185 ust. 7 ustawy, stanowi,że do postępowania odwoławczego stosuje się
odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o sądzie polubownym, jeżeli ustawa
nie stanowi inaczej. Skoro ustawodawca kwestie zachowania terminu na wniesienie
odwołania uregulował w ustawie, i to zgodnie ze stosowanąjako reguła w polskim systemie
prawnym teoriądoręczenia, oraz nie przewidział w tym zakresieżadnych wyjątków
(odwrotnie, niżw przypadku zachowania terminu na wniesienie skargi ustalonym w art. 198b
ust. 2 zd. 2 ustawy), to brak jest podstaw do stosowania art. 185 ust. 7 ustawy;
Po drugie: nawet w razie, gdyby zastosowanie art. art. 185 ust. 7 ustawy było dopuszczalne,
z czym Izba sięnie zgadza, to do rozważenia pozostawałoby, czy użycie w przywołanym
przepisie słowa „odpowiednio” oznacza możliwośćstosowania wyłącznie przepisów o sądzie
polubownym, czy teżpozwala na sięganie via art. 13 § 2 k. p. c., równieżdo przepisów
części ogólnej kodeksu postępowania cywilnego. Jedynie w drugim przypadku istniałaby
możliwośćsięgnięcia do art. 165 § 2 k. p. c.
Reasumując, odwołujący zachowałby termin na wniesienie odwołania, gdyby odwołanie
wpłynęło do Prezesa Izby do dnia 15 marca 2010 r. Tymczasem odwołanie nadanie w
placówce pocztowej operatora publicznego wpłynęło do Prezesa Izby 18 marca 2010 r., a
więc po upływie terminu przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy
W przypadku stwierdzenia, ze protest lub odwołanie zostały wniesione z uchybieniem
przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 ustawy Izba odrzuca odwołanie na posiedzeniu
niejawnym.
Izba odrzuciła odwołanie na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy orzekając w formie
postanowienia na podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 ustawy.
O kosztach postępowania rozstrzygnięto stosownie do wyniku postępowania zgodnie z art.
192 ust. 9 i 10 ustawy. Z przedstawionego spisu kosztów pełnomocników zamawiającego,
Izba uwzględniła wyłącznie koszty dojazdu, z pominięciem wynagrodzenia oraz kosztów
delegacji, gdyżjedynie w odniesieniu do nich został przedłożony do akt sprawy rachunek.
Zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w
sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.)
możliwośćzaliczenia do kosztów postępowania odwoławczego kosztów stron postępowania
odwoławczego uzależniona jest od przedłożenia rachunków, w razie jego braku
uwzględnienie kosztów poniesionych przez strony jest niedopuszczalne.
…......................................
1. odrzuca odwołanie;
2. kosztami postępowania obciąża „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-424
Wrocław i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych wpis w wysokości
10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych zero groszy) uiszczony
przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska 106, 51-424 Wrocław
stanowiący koszty postępowania odwoławczego,
2)
dokonaćwpłaty kwoty 1 912 zł 00 gr (słownie: tysiąc złotych dziewięćset
dwanaście złotych zero groszy) przez „BEM-BUD” Sp. z o.o., ul. Kowalska
106, 51-424 Wrocław na rzecz Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu, ul.
Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław stanowiącej uzasadnione koszty strony
poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie pełnomocników Pogotowia
Ratunkowego we Wrocławiu, ul. Ziębicka 34/38, 50-507 Wrocław
Stosownie do art. 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówieńpublicznych
(Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odowławczej do Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
………………………………
Sygn. akt KIO 435/10
Uzasadnienie
Zamawiający – Pogotowie Ratunkowe we Wrocławiu - prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2024 roku - Prawo zamówieńpublicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 223,
poz. 1655 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą”, którego przedmiotem jest remont łącznika
komunikacyjnego, magazynu leków i garażu Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu przy ul.
Ziębickiej 34/38.
9 marca 2010 r. zamawiający za pośrednictwem faksu poinformował m. in. o wykluczeniu
„BEM – BUD” Sp. z o. o. z siedzibąwe Wrocławiu.
Wobec czynności wykluczenia wykonawca wniósł odwołanie, w którym zarzucił
zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 24 ust. 2 pkt 4, art. 26 ust. 3 i 4, art. 87, art. 89
ust. 1 pkt 5 oraz art. 91 i art. 92 ustawy. Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:
powtórzenie czynności badania i oceny (punktacji) ofert, równe traktowanie wszystkich
wykonawców ubiegających sięo zamówienie publiczne w sposób zachowujący zasady
uczciwej konkurencji, nakazanie cofnięcia wadliwego wyniku postępowania.
Badając odwołanie na posiedzeniu niejawnym, na podstawie załączonych do akt
dokumentów oraz oświadczeń stron, Izba ustaliła i zważyła, że odwołanie zostało
wniesione z uchybieniem ustawowego terminu na wykonanie tej czynności.
Wartośćzamówienia ustalona na podstawie kosztorysu inwestorskiego wynosi 661.979,12
zł, co stanowi równowartość172.435 euro. Jest zatem niższa od kwoty określonej na
podstawie art. 11 ust.8 ustawy.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Biuletynie ZamówieńPublicznych 10
lutego 2010 r. pod numerem 37946.
Informacja o wykluczeniu przesłana odwołującemu za pośrednictwem faksu została
potwierdzona w formie pisemnej przez nadanie listu poleconego 9 marca 2010 r.
Odwołanie zostało wniesione pismem z 12 marca 2010 r. przez nadanie w placówce
pocztowej operatora publicznego. Zamawiający otrzymał kopięodwołania 12 marca 2010 r.
Natomiast odwołanie do Prezesa Izby wpłynęło 18 marca 2010 r.
Powyższe terminy zostały zgodnie przyznane przez strony i sąmiędzy nimi bezsporne.
Bezsporne jest,że z uwagi na datęwszczęcia postępowania, w sprawie znajdą
zastosowanie przepisy ustawy w brzmieniu nadanym ustawąz dnia 2 grudnia 2009 r. o
zmianie ustawy Prawo zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223,
poz. 1778).
Art. 180 ust. 4 stanowi,że odwołanie wnosi siędo Prezesa Izby w formie pisemnej albo
elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Natomiast zgodnie z art. 182 ust. 2 pkt 2 ustawy
odwołanie wnosi sięw terminie 5 dni od dnia przesłania informacji o czynności
zamawiającego stanowiącej podstawęjego wniesienia – jeżeli zostały przesłane w sposób
określony w art. 27 ust. 2, albo w terminie 10 dni – jeżeli zostały przesłane w inny sposób –
w przypadku, gdy wartośćzamówienia jest mniejsza, niżkwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8.
Informacjęo wykluczeniu odwołujący powziął w sposób określony w art. 27 ust. 2 ustawy.
Istotęsporu stanowi odpowiedźna pytanie, czy de lege lata dla zachowania terminu
ustawowego umożliwiającego rozpoznanie zarzutów odwołania na rozprawie wystarczające
jest nadanie go w placówce pocztowej operatora publicznego.
Na tak postawione pytanie należy udzielićodpowiedzi negatywnej.
Art. 184 ust. 2 ustawy w brzmieniu sprzed nowelizacji stanowił,że odwołanie wnosi siędo
Prezesa Urzędu w terminie 10 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia protestu lub upływu
terminu terminu rozstrzygnięcia protestu, a jeżeli wartośćzamówienia jest mniejsza, niż
kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 w terminie 5 dni
jednocześnie przekazując kopięodwołania zamawiającemu. Złożenie odwołania w placówce
operatora publicznego jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Urzędu.
Przywołany przepis stanowił,że termin na wniesienie odwołania będzie zachowany gdy do
jego upływu odwołanie bądźwpłynie do Prezesa Urzędu, bądźzostanie nadane w placówce
operatora publicznego. Nowelizacja likwidując instytucjęprotestu zniosła dualizm w zakresie
zachowania terminu na wniesienie odwołania oraz wskazała nowego adresata odwołania –
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, powołanej do rozpoznawania odwołań.
W obecnym stanie prawnym termin ustawowy na wniesienie odwołania zostanie zachowany
wyłącznie wtedy, gdy odwołanie w zakreślonym przepisem terminie wpłynie do Prezesa Izby.
Trafnie podniósł odwołujący,że ustawa nie posługuje sięw przywołanych przepisach art.
180 oraz 182 pojęciem „doręczenie”.
Wskazaćteżnależy,że przepisy ustawy używająobecnie w przepisach dotyczących
postępowania odwoławczego oprócz pojęcia „wniesienie” dwóch pojęć: „przesłanie” w art.
180 ust. 5, art. 182, art. 185 ust. 1, art. 185 ust. 2 zd. 2 in fine oraz „doręczenie” w art. 185
ust. 2 zd. 2 in initio ustawy.
Wielośćstosowanych pojęć, nie prowadzi jednak do przyjęcia,że termin przewidziany na
wniesienie odwołania, nie jest terminem przewidzianym na jego doręczenie Prezesowi Izby.
W polskim systemie prawnym w odniesieniu do skuteczności złożenia oświadczenia woli,
którym jest teżodwołanie, regułąjest teoria doręczenia oparta o art. 61 § 1 k. c. Zgodnie z
przywołanym przepisem oświadczenie woli uważa sięza złożone z chwilą, gdy dotarło one
do adresata w taki sposób, by mógł sięzapoznaćz jego treścią.
W prawie polskim istniejąwprawdzie wyjątki od zasady doręczenia, jednak zgodnie z zasadą
exceptiones non sunt extendendae nie podlegająone wykładni rozszerzającej.
Przykładem regulacji wyjątkowej, opartej o tzw. teorięwysłania, stanowi m. in. art. 165 § 2
kodeksu postępowania cywilnego, w myśl którego oddanie pisma procesowego w polskiej
placówce operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu.
Uchylony art. 184 ust. 2 ustawy uosabiał obie teorie ustalenia momentu złożenia
oświadczenia woli - wniesienia odwołania: regułąbyło ustalenie momentu złożenia
odwołania w dacie wniesienia go do Prezesa Urzędu zgodnie z teoriądoręczenia Jako
odstępstwo od reguły, znajdujące jednak szerokie zastosowanie w praktyce, przywoływany
przepis ustalał, zgodnąz teoriąwysłania, możliwośćzachowania terminu ustawowego przez
nadanie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego.
Skoro zatem de lege lata przewidziana jest wyłącznie możliwośćzachowania terminu przez
wniesienie odwołania do Prezesa Izby, uznaćnależy,że przy interpretacji art. 180 ust. 4 oraz
art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy zastosowanie znajdzie wyłącznie teoria doręczenia – t. j.
ustawowy termin przewidziany na wniesienie odwołania będzie zachowany wyłącznie wtedy,
gdy do jego upływu odwołanie wpłynie do Prezesa Izby.
Wbrew twierdzeniom odwołującego art. 165 § 2 k. p. c. nie znajdzie zastosowania w sprawie.
Po pierwsze: art. 185 ust. 7 ustawy, stanowi,że do postępowania odwoławczego stosuje się
odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o sądzie polubownym, jeżeli ustawa
nie stanowi inaczej. Skoro ustawodawca kwestie zachowania terminu na wniesienie
odwołania uregulował w ustawie, i to zgodnie ze stosowanąjako reguła w polskim systemie
prawnym teoriądoręczenia, oraz nie przewidział w tym zakresieżadnych wyjątków
(odwrotnie, niżw przypadku zachowania terminu na wniesienie skargi ustalonym w art. 198b
ust. 2 zd. 2 ustawy), to brak jest podstaw do stosowania art. 185 ust. 7 ustawy;
Po drugie: nawet w razie, gdyby zastosowanie art. art. 185 ust. 7 ustawy było dopuszczalne,
z czym Izba sięnie zgadza, to do rozważenia pozostawałoby, czy użycie w przywołanym
przepisie słowa „odpowiednio” oznacza możliwośćstosowania wyłącznie przepisów o sądzie
polubownym, czy teżpozwala na sięganie via art. 13 § 2 k. p. c., równieżdo przepisów
części ogólnej kodeksu postępowania cywilnego. Jedynie w drugim przypadku istniałaby
możliwośćsięgnięcia do art. 165 § 2 k. p. c.
Reasumując, odwołujący zachowałby termin na wniesienie odwołania, gdyby odwołanie
wpłynęło do Prezesa Izby do dnia 15 marca 2010 r. Tymczasem odwołanie nadanie w
placówce pocztowej operatora publicznego wpłynęło do Prezesa Izby 18 marca 2010 r., a
więc po upływie terminu przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy
W przypadku stwierdzenia, ze protest lub odwołanie zostały wniesione z uchybieniem
przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 ustawy Izba odrzuca odwołanie na posiedzeniu
niejawnym.
Izba odrzuciła odwołanie na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy orzekając w formie
postanowienia na podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 ustawy.
O kosztach postępowania rozstrzygnięto stosownie do wyniku postępowania zgodnie z art.
192 ust. 9 i 10 ustawy. Z przedstawionego spisu kosztów pełnomocników zamawiającego,
Izba uwzględniła wyłącznie koszty dojazdu, z pominięciem wynagrodzenia oraz kosztów
delegacji, gdyżjedynie w odniesieniu do nich został przedłożony do akt sprawy rachunek.
Zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w
sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.)
możliwośćzaliczenia do kosztów postępowania odwoławczego kosztów stron postępowania
odwoławczego uzależniona jest od przedłożenia rachunków, w razie jego braku
uwzględnienie kosztów poniesionych przez strony jest niedopuszczalne.
…......................................
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
