rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2020-08-21
rok: 2020
data dokumentu: 2020-08-21
rok: 2020
sygnatury akt.:
KIO 1896/20
KIO 1896/20
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Katarzyna Odrzywolska Członkowie: Justyna Tomkowska, Ryszard Tetzlaff
Przewodniczący: Katarzyna Odrzywolska Członkowie: Justyna Tomkowska, Ryszard Tetzlaff
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez
udziału stron w dniu 21sierpnia 2020
r.w
Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
10 sierpnia2020 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: INKO
Consulting Sp. z o.o.; MP Consulting Sp. z o.o.
z siedzibą lidera w Pszczynie;
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Dolnośląską Służbę Dróg i Kolei
we Wrocławiu;
przy udziale wykonawcy:
Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, zgłaszającego
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego;
udziału stron w dniu 21sierpnia 2020
r.w
Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
10 sierpnia2020 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: INKO
Consulting Sp. z o.o.; MP Consulting Sp. z o.o.
z siedzibą lidera w Pszczynie;
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Dolnośląską Służbę Dróg i Kolei
we Wrocławiu;
przy udziale wykonawcy:
Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, zgłaszającego
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego;
postanawia:
1.
umorzyć postępowanie odwoławcze;
2.
nakazać zwrot z rachunku bankowego Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: INKO Consulting Sp. z o.o.; MP
Consulting Sp. z o.o. z siedzib
ą lidera w Pszczynie kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy), stanowiącą kwotę uiszczonego wpisu.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do
Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
Przewodniczący: ………….........................…
Członkowie:
………….........................…
………….........................…
Sygn. akt: KIO 1896/20
U z a s a d n i e n i e
Dolnośląska Służba Dróg i Kolei we Wrocławiu (dalej: zamawiający) prowadzi,
w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
na
pełnienie nadzoru nad realizacją zadania pn. Budowa drogi wojewódzkiej od drogi
wojewódzkiej nr 455 do drogi krajowej nr 98 - w formule „zaprojektuj i wybuduj” nr referencyjny:
NI.2720.129.2019
(dalej „postępowanie” lub „zamówienie”).
Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) - dalej: „ustawa Pzp”. Szacunkowa wartość
zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8
ustawy Pzp. W dniu 20 grudnia 2019
r. ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2019/S 246-606245.
W
postępowaniu, 10 sierpnia 2020 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się
o zamówienie: INKO Consulting Sp. z o.o.; MP Consulting Sp. z o.o. z siedzibą lidera
w Pszczynie(dalej: o
dwołujący), zostało wniesione odwołanie.
Zamawiający, co ustaliła Izba na podstawie złożonego przez zamawiającego
oświadczenia, 11 sierpnia 2020 r. poinformował wykonawców, zgodnie z art. 185 ust. 1 ustawy
Pzp, o wniesieniu odwołania, wzywając uczestników postępowania do złożenia przystąpienia.
W dniu 13 sierpnia 2020 r. tj. w terminie
przewidzianym na zgłoszenie przystąpienia
wykonawca:
Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu(dalej „przystępujący”), zgłosił
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego.
Zamawiający, działając w oparciu o przepis art. 186 ust. 1 ustawy Pzp,
13 sierpnia 2020 r., złożył do akt sprawy odpowiedź na odwołanie informując, że uwzględnia
w całości zarzuty podniesione w odwołaniu.
Wobec uwzględnienia odwołania przez zamawiającego, przystępujący 14 sierpnia
2020 r.,
został wezwany do złożenia sprzeciwu wobec uwzględnienia odwołania przez
zamawiającego.
W dniu 17 sierpnia 2020 r.
przystępujący złożył do akt sprawy pismo procesowe,
w którym oświadczył, że wnosi sprzeciw co do uwzględnienia przez zamawiającego w całości
zarzutów przedstawionych w odwołaniu.
Jak ustalił skład orzekający oświadczenie w przedmiocie sprzeciwu zostało złożone
przez pana P. K. -
doradcę podatkowego, działającego na podstawie pełnomocnictwa z 17
sierpnia
2020
r.
udzielonego
mu
przez
pana
P.
K.
-
dyrektora zarządzającego. Pan P. K. został z kolei upoważniony do działania przez Prezesa
Zarządu Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu - pana M. D., który zgodnie z
odpisem z KRS upoważniony jest do samodzielnej reprezentacji. Pełnomocnictwo dla pana P.
K.
z 13 sierpnia 2020 r. zostało załączone do oświadczenia w przedmiocie sprzeciwu.
Zgodnie z art. 186 ust. 5 ustawy Pzp sprzeciw wnosi się w formie pisemnej lub ustnie
do protokołu. Forma pisemna sprzeciwu dochowana jest w sytuacji, gdy pismo opatrzone jest
własnoręcznym podpisem lub wniesione zostało w formie elektronicznej, opatrzone
kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
Zauważyć należy, że w przypadku gdy
oświadczenie takie podpisuje pełnomocnik - zakres umocowania pełnomocnika musi wynikać
z treści pełnomocnictwa. Jest to wynikiem zarówno zasady pisemności, o której mowa
powyżej, jak również ogólnych reguł dotyczących oświadczeń woli wskazanych Kodeksie
cywilnym.
W omawianej sprawie pan P. K.
, zatrudniony na stanowisku Dyrektora Zarządzającego
przystępującego, został umocowany przez prezesa zarządu spółki Lafrentz Sp. z o.o. z
siedzibą w Poznaniu do: (a) składania oświadczeń woli, (b) podpisywania umów zlecenia, o
dzieło jak i wszelkich innych umów związanych z bieżącą działalnością Mocodawcy, (c)
podpisywania umów o pracę, aneksów do umów o pracę oraz świadectw pracy, (d)
prowadzenia rozmów z kontrahentami, (e) prowadzenia bieżącej działalności Mocodawcy, (f)
podpisywania faktur i rachunków, (g) odbioru korespondencji, przesyłek towarowych i
pieniężnych, (h) występowania w imieniu Mocodawcy przed wszelkimi władzami administracji
państwowej, sądami, urzędami, w tym również skarbowymi, bankami oraz innymi osobami
prawnymi i fizycznymi, a
także (i) dokonywania wszelkich innych czynności potrzebnych do
realizacji niniejszego pełnomocnictwa związanych z reprezentowaniem Mocodawcy. Jak
wynika ponadto z treści udzielonego pełnomocnictwa - zostało ono udzielone na okres od 17
sierpnia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r.
Nie wynika z niego natomiast, że ustanowiony
pełnomocnik ma prawo do udzielania dalszych pełnomocnictw.
Zauważyć należy, że pełnomocnictwo zarówno do wniesienia odwołania, jak też
przystąpienia do postępowania odwoławczego, czy też wniesienia sprzeciwu ma charakter
materialnoprawny. Nie ma bowiem
podstaw do uznania, że pełnomocnictwo do wniesienia
środka odwoławczego, w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jest
pełnomocnictwem procesowym, regulowanym przez przepisy art. 86 i następne Kodeksu
postępowania cywilnego. Zauważyć należy, że w ustawie Pzp brak jest normy odsyłającej do
stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w przedmiocie pełnomocnictw.
Jednocześnie w słowniczku pojęć zamieszczonym w art. 2 ustawy Pzp, nie
wprowadzono
odrębnej definicji pełnomocnictwa. Stąd, na mocy odesłania do przepisów
Kodeksu cywilnego, które znalazło się w art. 14 ustawy Pzp, pojęcie pełnomocnictwa należy
definiować przez pryzmat regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym. Wskazano tak między
innymi w postanowieniu S
ądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z 30.07.2009 r., sygn. akt:
VII Ga 36/09
oraz powołanych w tym postanowieniu orzeczeniach (wyrok Sądu Okręgowego
w Lublinie z 27.04.2006 r., sygn. akt: IX Ga 113/06; postanowienie KIO z 10.03.2009 r., sygn.
akt: KIO/UZP 231/09, z 10.03.2009 r. sygn. akt: KIO/UZP 165/08,
a także wyroku KIO
z 09.04.2009 r., sygn. akt: KIO/UZP 394/09). Z kolei w
świetle przepisów Kodeksu cywilnego,
ustanowienie dalszego pełnomocnika możliwe jest jedynie wówczas, gdy wynika z treści
pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Innymi słowy, należy je oceniać przez pryzmat przepisu art. 106 Kodeksu cywilnego.
W konsekwencji, ustanowienie substytuta
może odbywać się wyłącznie w przypadkach
wskazanych w tym przepisie. Podobnie wskazano w orzeczeniu KIO z 10.03.2009 r., sygn.
akt: KIO/UZP 231/09
w którym stwierdzono: „(…)Przepis art. 14 ustawy Pzp stanowi,
iż w zakresie odrębnie nieuregulowanym w przepisach prawa zamówień publicznych,
do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców należy stosować wprost
(a nie jedynie odpowiednio) przepisy kodeksu cywilnego. Tak wypowiedział się również Sąd
Okr
ęgowy w Warszawie w wyroku z 20 stycznia 2004 r. (V CA 2344/03): Nie budzi zatem
żadnych wątpliwości, że ustawa o zamówieniach publicznych, będąca w przeważającej części
aktem funkcjonalnym (proceduralnym) nie tylko nie wyłącza stosowania przepisów kodeksu
cywilnego, ale wręcz nakazuje je stosować". Wobec powyższego w orzecznictwie sądów
okręgowych, zespołów arbitrów oraz Krajowej Izby Odwoławczej utrwalił się pogląd,
iż pełnomocnictwo do wniesienia odwołania jest rodzajowym pełnomocnictwem prawa
cywilnego
materialnego (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2002 r.,
wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2003 r.). Jego podstawę prawną
stanowi art. 98 Kodeksu cywilnego
, w myśl którego do czynności przekraczających zakres
zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj. Przepisy Kodeksu
cywilnego nie definiują wprawdzie pojęcia pełnomocnictwa rodzajowego, jednakże jak
stwierdził w wyroku z 4 listopada 1998 r. Sąd Najwyższy (sygn. akt II CKN 866/97),
pełnomocnictwo rodzajowe powinno określać rodzaj czynności prawnej objętej umocowaniem
oraz jej przedmiot. Zakwalifikowanie pełnomocnictwa do wniesienia odwołania
do pełnomocnictw o charakterze materialnoprawnym powoduje, że możliwość ustanowienia
dalszych pełnomocników należy oceniać w świetle przepisu art. 106 Kodeksu cywilnego.
W myśl tego przepisu pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników
tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku
prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Konsekwencją zastosowania w postępowaniu odwoławczym przepisów Kodeksu
cywilnego
do udzielenia dalszego pełnomocnictwa przez umocowanego prawidłowo
pełnomocnika, niezbędne będzie zawarcie w pełnomocnictwie podstawowym upoważnienia
do u
dzielania takich pełnomocnictw. Podobnie w
postanowieniu SO w Bielsku-
Białej
z 17.09.2013 r., II Ca 506/13:
„(…)W konsekwencji tych rozważań należy przyjąć, że radca
prawny, któremu zamawiający udzielił pełnomocnictwa do reprezentowania przed KIO
posiadał uprawnienie do udzielenia dalszego pełnomocnictwa innej osobie, o ile spełnione
zostały wymogi art. 106 kc”. To bowiem pełnomocnictwo podstawowe stanowi o granicach
zakresu umocowania dalszych pełnomocników, tym samym może być zgodne
z
zakresem pełnomocnictwa podstawowego, jak również węższe. Ustanowienie dalszego
pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym, w przypadku gdy dalszy pełnomocnik wnosi
odwołanie, zgłasza przystąpienie do postępowania odwoławczego lub też wnosi sprzeciw,
będzie musiało zostać załączone wraz z pełnomocnictwem podstawowym. Tylko bowiem
w
taki sposób możliwe jest wykazanie ciągu pełnomocnictw, które potwierdzają skuteczność
złożonych oświadczeń. Zgodnie bowiem z orzecznictwem za wyrokiem KIO z 30.09.2014 r.,
sygn. akt: KIO 1894/14
: „(…) przepisy nie wymagają, by w dalszym pełnomocnictwie została
zamieszczona informacja określająca kolejność pełnomocnictw (pierwotne, dalsze).
W orzecznictwie Iz
by uznano, że wystarczające jest wykazanie umocowania na podstawie
jednoczesnego złożenia pełnomocnictw wskazujących kolejne umocowanie pełnomocników,
tzw. ciąg pełnomocnictw (…)”
W efekcie u
stanowienie substytuta rodzi stosunek bezpośredni pomiędzy nim
a mocodawcą i staje się on pełnomocnikiem mocodawcy, nie zaś pełnomocnikiem osoby, które
udzieliła mu bezpośrednio pełnomocnictwa. Tym samym wszystkie czynności dokonywane
przez kolejnego pełnomocnika odnoszą skutek prawny bezpośrednio dla mocodawcy. Wynika
to z art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że czynność prawna dokonana przez
przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla
reprezentowanego.
Z powyższej normy prawnej wynika także taki skutek, że czynność prawna
dokonana z przekroczeniem umocowana skutków takich nie pociąga, tym samym uznać ją
należy za bezskuteczną.
Przenosząc powyższe rozważania na kanwę rozpoznawanej sprawy zauważyć należy,
że dalszy pełnomocnik, w osobie pana P. K., nie posiadał stosownego umocowania do
wniesienia sprzeciwu, albowiem z treści podstawowego pełnomocnictwa, udzielonego Panu
P. K.
nie wynika, że miał on prawo ustanawiania dalszych pełnomocników. To, w ocenie Izby
przesądza, że czynność wniesienia sprzeciwu, podjęta przez pana P. K., jest nieważna i nie
wywołuje skutków prawnych dla strony, wiążących się z przedmiotową czynnością.
Zastrzec należy również, że w przypadku braku pełnomocnictwa przy zgłoszonym
sprzeciwie, wnoszonym
przez pełnomocnika taki sprzeciw winien zostać uznany
za nieskuteczny na posiedzeniu niejawnym i
sprawa powinna zostać umorzona.
Dopuszczenie
uzupełnienia pełnomocnictw na posiedzeniu z udziałem stron doprowadziłoby
bowiem do niedopuszczalnej sytuacji, w
której podmiot, który nie złożył skutecznego
oświadczenia w przedmiocie sprzeciwu, w określonym w wezwaniu 3-dniowym terminie,
miałby możliwość, po terminie, do nieuprawnionego uzupełnienia.
Uwzględniając powyższe Izba, działając na podstawie art. 186 ust. 3 ustawy Pzp,
umorzyła postępowanie odwoławcze.
Zgodnie z art. 186 ust. 6 pkt 1ustawy Pzp,
oraz mając na uwadze zapisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (tj. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),
w tym w szczególności § 5 ust. 1 pkt 1a, Izba postanowiła o zwrocie na rzecz odwołującego
kwoty uiszczonego wpisu.
Ze względu na powyższe okoliczności, orzeczono jak w sentencji.
Przewodniczący: ………….........................…
Członkowie:
………….........................…
………….........................…
1.
umorzyć postępowanie odwoławcze;
2.
nakazać zwrot z rachunku bankowego Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: INKO Consulting Sp. z o.o.; MP
Consulting Sp. z o.o. z siedzib
ą lidera w Pszczynie kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy), stanowiącą kwotę uiszczonego wpisu.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do
Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
Przewodniczący: ………….........................…
Członkowie:
………….........................…
………….........................…
Sygn. akt: KIO 1896/20
U z a s a d n i e n i e
Dolnośląska Służba Dróg i Kolei we Wrocławiu (dalej: zamawiający) prowadzi,
w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
na
pełnienie nadzoru nad realizacją zadania pn. Budowa drogi wojewódzkiej od drogi
wojewódzkiej nr 455 do drogi krajowej nr 98 - w formule „zaprojektuj i wybuduj” nr referencyjny:
NI.2720.129.2019
(dalej „postępowanie” lub „zamówienie”).
Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2019, poz. 1843) - dalej: „ustawa Pzp”. Szacunkowa wartość
zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8
ustawy Pzp. W dniu 20 grudnia 2019
r. ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2019/S 246-606245.
W
postępowaniu, 10 sierpnia 2020 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się
o zamówienie: INKO Consulting Sp. z o.o.; MP Consulting Sp. z o.o. z siedzibą lidera
w Pszczynie(dalej: o
dwołujący), zostało wniesione odwołanie.
Zamawiający, co ustaliła Izba na podstawie złożonego przez zamawiającego
oświadczenia, 11 sierpnia 2020 r. poinformował wykonawców, zgodnie z art. 185 ust. 1 ustawy
Pzp, o wniesieniu odwołania, wzywając uczestników postępowania do złożenia przystąpienia.
W dniu 13 sierpnia 2020 r. tj. w terminie
przewidzianym na zgłoszenie przystąpienia
wykonawca:
Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu(dalej „przystępujący”), zgłosił
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego.
Zamawiający, działając w oparciu o przepis art. 186 ust. 1 ustawy Pzp,
13 sierpnia 2020 r., złożył do akt sprawy odpowiedź na odwołanie informując, że uwzględnia
w całości zarzuty podniesione w odwołaniu.
Wobec uwzględnienia odwołania przez zamawiającego, przystępujący 14 sierpnia
2020 r.,
został wezwany do złożenia sprzeciwu wobec uwzględnienia odwołania przez
zamawiającego.
W dniu 17 sierpnia 2020 r.
przystępujący złożył do akt sprawy pismo procesowe,
w którym oświadczył, że wnosi sprzeciw co do uwzględnienia przez zamawiającego w całości
zarzutów przedstawionych w odwołaniu.
Jak ustalił skład orzekający oświadczenie w przedmiocie sprzeciwu zostało złożone
przez pana P. K. -
doradcę podatkowego, działającego na podstawie pełnomocnictwa z 17
sierpnia
2020
r.
udzielonego
mu
przez
pana
P.
K.
-
dyrektora zarządzającego. Pan P. K. został z kolei upoważniony do działania przez Prezesa
Zarządu Lafrentz Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu - pana M. D., który zgodnie z
odpisem z KRS upoważniony jest do samodzielnej reprezentacji. Pełnomocnictwo dla pana P.
K.
z 13 sierpnia 2020 r. zostało załączone do oświadczenia w przedmiocie sprzeciwu.
Zgodnie z art. 186 ust. 5 ustawy Pzp sprzeciw wnosi się w formie pisemnej lub ustnie
do protokołu. Forma pisemna sprzeciwu dochowana jest w sytuacji, gdy pismo opatrzone jest
własnoręcznym podpisem lub wniesione zostało w formie elektronicznej, opatrzone
kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
Zauważyć należy, że w przypadku gdy
oświadczenie takie podpisuje pełnomocnik - zakres umocowania pełnomocnika musi wynikać
z treści pełnomocnictwa. Jest to wynikiem zarówno zasady pisemności, o której mowa
powyżej, jak również ogólnych reguł dotyczących oświadczeń woli wskazanych Kodeksie
cywilnym.
W omawianej sprawie pan P. K.
, zatrudniony na stanowisku Dyrektora Zarządzającego
przystępującego, został umocowany przez prezesa zarządu spółki Lafrentz Sp. z o.o. z
siedzibą w Poznaniu do: (a) składania oświadczeń woli, (b) podpisywania umów zlecenia, o
dzieło jak i wszelkich innych umów związanych z bieżącą działalnością Mocodawcy, (c)
podpisywania umów o pracę, aneksów do umów o pracę oraz świadectw pracy, (d)
prowadzenia rozmów z kontrahentami, (e) prowadzenia bieżącej działalności Mocodawcy, (f)
podpisywania faktur i rachunków, (g) odbioru korespondencji, przesyłek towarowych i
pieniężnych, (h) występowania w imieniu Mocodawcy przed wszelkimi władzami administracji
państwowej, sądami, urzędami, w tym również skarbowymi, bankami oraz innymi osobami
prawnymi i fizycznymi, a
także (i) dokonywania wszelkich innych czynności potrzebnych do
realizacji niniejszego pełnomocnictwa związanych z reprezentowaniem Mocodawcy. Jak
wynika ponadto z treści udzielonego pełnomocnictwa - zostało ono udzielone na okres od 17
sierpnia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r.
Nie wynika z niego natomiast, że ustanowiony
pełnomocnik ma prawo do udzielania dalszych pełnomocnictw.
Zauważyć należy, że pełnomocnictwo zarówno do wniesienia odwołania, jak też
przystąpienia do postępowania odwoławczego, czy też wniesienia sprzeciwu ma charakter
materialnoprawny. Nie ma bowiem
podstaw do uznania, że pełnomocnictwo do wniesienia
środka odwoławczego, w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jest
pełnomocnictwem procesowym, regulowanym przez przepisy art. 86 i następne Kodeksu
postępowania cywilnego. Zauważyć należy, że w ustawie Pzp brak jest normy odsyłającej do
stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w przedmiocie pełnomocnictw.
Jednocześnie w słowniczku pojęć zamieszczonym w art. 2 ustawy Pzp, nie
wprowadzono
odrębnej definicji pełnomocnictwa. Stąd, na mocy odesłania do przepisów
Kodeksu cywilnego, które znalazło się w art. 14 ustawy Pzp, pojęcie pełnomocnictwa należy
definiować przez pryzmat regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym. Wskazano tak między
innymi w postanowieniu S
ądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z 30.07.2009 r., sygn. akt:
VII Ga 36/09
oraz powołanych w tym postanowieniu orzeczeniach (wyrok Sądu Okręgowego
w Lublinie z 27.04.2006 r., sygn. akt: IX Ga 113/06; postanowienie KIO z 10.03.2009 r., sygn.
akt: KIO/UZP 231/09, z 10.03.2009 r. sygn. akt: KIO/UZP 165/08,
a także wyroku KIO
z 09.04.2009 r., sygn. akt: KIO/UZP 394/09). Z kolei w
świetle przepisów Kodeksu cywilnego,
ustanowienie dalszego pełnomocnika możliwe jest jedynie wówczas, gdy wynika z treści
pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Innymi słowy, należy je oceniać przez pryzmat przepisu art. 106 Kodeksu cywilnego.
W konsekwencji, ustanowienie substytuta
może odbywać się wyłącznie w przypadkach
wskazanych w tym przepisie. Podobnie wskazano w orzeczeniu KIO z 10.03.2009 r., sygn.
akt: KIO/UZP 231/09
w którym stwierdzono: „(…)Przepis art. 14 ustawy Pzp stanowi,
iż w zakresie odrębnie nieuregulowanym w przepisach prawa zamówień publicznych,
do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców należy stosować wprost
(a nie jedynie odpowiednio) przepisy kodeksu cywilnego. Tak wypowiedział się również Sąd
Okr
ęgowy w Warszawie w wyroku z 20 stycznia 2004 r. (V CA 2344/03): Nie budzi zatem
żadnych wątpliwości, że ustawa o zamówieniach publicznych, będąca w przeważającej części
aktem funkcjonalnym (proceduralnym) nie tylko nie wyłącza stosowania przepisów kodeksu
cywilnego, ale wręcz nakazuje je stosować". Wobec powyższego w orzecznictwie sądów
okręgowych, zespołów arbitrów oraz Krajowej Izby Odwoławczej utrwalił się pogląd,
iż pełnomocnictwo do wniesienia odwołania jest rodzajowym pełnomocnictwem prawa
cywilnego
materialnego (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2002 r.,
wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2003 r.). Jego podstawę prawną
stanowi art. 98 Kodeksu cywilnego
, w myśl którego do czynności przekraczających zakres
zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj. Przepisy Kodeksu
cywilnego nie definiują wprawdzie pojęcia pełnomocnictwa rodzajowego, jednakże jak
stwierdził w wyroku z 4 listopada 1998 r. Sąd Najwyższy (sygn. akt II CKN 866/97),
pełnomocnictwo rodzajowe powinno określać rodzaj czynności prawnej objętej umocowaniem
oraz jej przedmiot. Zakwalifikowanie pełnomocnictwa do wniesienia odwołania
do pełnomocnictw o charakterze materialnoprawnym powoduje, że możliwość ustanowienia
dalszych pełnomocników należy oceniać w świetle przepisu art. 106 Kodeksu cywilnego.
W myśl tego przepisu pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników
tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku
prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.
Konsekwencją zastosowania w postępowaniu odwoławczym przepisów Kodeksu
cywilnego
do udzielenia dalszego pełnomocnictwa przez umocowanego prawidłowo
pełnomocnika, niezbędne będzie zawarcie w pełnomocnictwie podstawowym upoważnienia
do u
dzielania takich pełnomocnictw. Podobnie w
postanowieniu SO w Bielsku-
Białej
z 17.09.2013 r., II Ca 506/13:
„(…)W konsekwencji tych rozważań należy przyjąć, że radca
prawny, któremu zamawiający udzielił pełnomocnictwa do reprezentowania przed KIO
posiadał uprawnienie do udzielenia dalszego pełnomocnictwa innej osobie, o ile spełnione
zostały wymogi art. 106 kc”. To bowiem pełnomocnictwo podstawowe stanowi o granicach
zakresu umocowania dalszych pełnomocników, tym samym może być zgodne
z
zakresem pełnomocnictwa podstawowego, jak również węższe. Ustanowienie dalszego
pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym, w przypadku gdy dalszy pełnomocnik wnosi
odwołanie, zgłasza przystąpienie do postępowania odwoławczego lub też wnosi sprzeciw,
będzie musiało zostać załączone wraz z pełnomocnictwem podstawowym. Tylko bowiem
w
taki sposób możliwe jest wykazanie ciągu pełnomocnictw, które potwierdzają skuteczność
złożonych oświadczeń. Zgodnie bowiem z orzecznictwem za wyrokiem KIO z 30.09.2014 r.,
sygn. akt: KIO 1894/14
: „(…) przepisy nie wymagają, by w dalszym pełnomocnictwie została
zamieszczona informacja określająca kolejność pełnomocnictw (pierwotne, dalsze).
W orzecznictwie Iz
by uznano, że wystarczające jest wykazanie umocowania na podstawie
jednoczesnego złożenia pełnomocnictw wskazujących kolejne umocowanie pełnomocników,
tzw. ciąg pełnomocnictw (…)”
W efekcie u
stanowienie substytuta rodzi stosunek bezpośredni pomiędzy nim
a mocodawcą i staje się on pełnomocnikiem mocodawcy, nie zaś pełnomocnikiem osoby, które
udzieliła mu bezpośrednio pełnomocnictwa. Tym samym wszystkie czynności dokonywane
przez kolejnego pełnomocnika odnoszą skutek prawny bezpośrednio dla mocodawcy. Wynika
to z art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że czynność prawna dokonana przez
przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla
reprezentowanego.
Z powyższej normy prawnej wynika także taki skutek, że czynność prawna
dokonana z przekroczeniem umocowana skutków takich nie pociąga, tym samym uznać ją
należy za bezskuteczną.
Przenosząc powyższe rozważania na kanwę rozpoznawanej sprawy zauważyć należy,
że dalszy pełnomocnik, w osobie pana P. K., nie posiadał stosownego umocowania do
wniesienia sprzeciwu, albowiem z treści podstawowego pełnomocnictwa, udzielonego Panu
P. K.
nie wynika, że miał on prawo ustanawiania dalszych pełnomocników. To, w ocenie Izby
przesądza, że czynność wniesienia sprzeciwu, podjęta przez pana P. K., jest nieważna i nie
wywołuje skutków prawnych dla strony, wiążących się z przedmiotową czynnością.
Zastrzec należy również, że w przypadku braku pełnomocnictwa przy zgłoszonym
sprzeciwie, wnoszonym
przez pełnomocnika taki sprzeciw winien zostać uznany
za nieskuteczny na posiedzeniu niejawnym i
sprawa powinna zostać umorzona.
Dopuszczenie
uzupełnienia pełnomocnictw na posiedzeniu z udziałem stron doprowadziłoby
bowiem do niedopuszczalnej sytuacji, w
której podmiot, który nie złożył skutecznego
oświadczenia w przedmiocie sprzeciwu, w określonym w wezwaniu 3-dniowym terminie,
miałby możliwość, po terminie, do nieuprawnionego uzupełnienia.
Uwzględniając powyższe Izba, działając na podstawie art. 186 ust. 3 ustawy Pzp,
umorzyła postępowanie odwoławcze.
Zgodnie z art. 186 ust. 6 pkt 1ustawy Pzp,
oraz mając na uwadze zapisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (tj. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),
w tym w szczególności § 5 ust. 1 pkt 1a, Izba postanowiła o zwrocie na rzecz odwołującego
kwoty uiszczonego wpisu.
Ze względu na powyższe okoliczności, orzeczono jak w sentencji.
Przewodniczący: ………….........................…
Członkowie:
………….........................…
………….........................…
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1832/20 z dnia 2020-10-30
- Sygn. akt KIO 1976/20 z dnia 2020-10-13
- Sygn. akt KIO 1735/20 z dnia 2020-10-08
- Sygn. akt KIO 1791/20 z dnia 2020-10-05
- Sygn. akt KIO 2057/20 z dnia 2020-10-05
