rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2017-10-17
rok: 2017
data dokumentu: 2017-10-17
rok: 2017
sygnatury akt.:
KIO 2077/17
KIO 2077/17
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16
października 2017 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Pr
ezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 października 2017 r. przez
wykonawcę Aspen-Res sp. z o.o. w Krakowie
w
postępowaniu prowadzonym przez Zespół Opieki Zdrowotnej w Nidzicy
przy udziale wykonawcy Vendi Servis sp. z o.o. w
Łodzi zgłaszającego przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
października 2017 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Pr
ezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 października 2017 r. przez
wykonawcę Aspen-Res sp. z o.o. w Krakowie
w
postępowaniu prowadzonym przez Zespół Opieki Zdrowotnej w Nidzicy
przy udziale wykonawcy Vendi Servis sp. z o.o. w
Łodzi zgłaszającego przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę Aspen-Res sp. z o.o. w Krakowie i zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7.500 zł 00 gr (słownie: siedmiu
tysięcy pięciuset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Aspen-Res sp. z
o.o. w Krakowie
tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Olsztynie.
Przewodniczący: ………………….…
Sygn. akt: KIO 2077/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Zespół Opieki Zdrowotnej w Nidzicy – prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579),
zwanej dalej „ustawą Pzp”, którego przedmiotem jest „usługa całodziennego,
kompleksowego żywienia pacjentów ZOZ w Nidzicy w formie cateringowej”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych
1
września 2017 r., poz. 582169-N-2017.
26
września 2017 r. zamawiający przesłał wykonawcy Aspen-Res sp. z o.o. w
Krakowie, zwanemu
dalej „odwołującym”, zawiadomienie o wyborze jako najkorzystniejszej
oferty złożonej przez wykonawcę Vendi Servis sp. z o.o. w Łodzi, zwanego dalej
„przystępującym”.
Wobec:
1)
zaniechania czynności wezwania przystępującego do uzupełnienia dokumentów
potwierdzających posiadanie aktualnej koncesji na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia zbiorowego,
2) zaniechania czynn
ości odrzucenia oferty złożonej przez przystępującego,
3)
czynności oceny oferty przystępującego,
4)
czynności wyboru ww. oferty jako najkorzystniejszej
odwołujący wniósł 2 października 2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:
1) art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty
przystępującego pomimo, że
jej treść jest niezgodna z treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia,
2) art. 91 ust. 1 Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 ustawy Pzp
przez błędne dokonanie wyboru jako
najkorzystniejszej oferty, która podlegała odrzuceniu,
3)
art. 91 ust. 1 ustawy Pzp przez przyznanie przystępującemu punktów w kryterium
„odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do siedziby
Zamawiającego” pomimo, iż kuchnia, którą wskazał przystępujący nie posiada w swojej
strukturze tzw. „kuchni mlecznej” i w tym zakresie nie została zatwierdzona przez organy
sanitarne,
4) art. 26 ust. 3 Pzp przez zaniechanie wezwania
przystępującego do złożenia,
uzupełnienia lub poprawienia dokumentów potwierdzających okoliczności o których
mowa art. 25 ust.
1 Pzp tj. dokumentu potwierdzającego posiadanie aktualnej koncesji na
prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia
zbiorowego, w takim zakresie
jakiego wymagał zamawiający, lub do złożenia wyjaśnień,
5)
art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z wskazanym powyżej naruszeniem art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez
przeprowad
zenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców w związku ze wskazanymi
naruszeniami.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1)
unieważnienia czynności wyboru oferty przystępującego jako oferty najkorzystniejszej,
2)
powtórzenia czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem okoliczności
przywołanych w odwołaniu,
3) odrzucenia oferty
przystępującego w związku z zaistnieniem okoliczności, o których
mowa w art. 89 ust. 1 p
kt 2 Pzp, względnie nieprzyznania punktów ofercie
przystępującego w kryterium „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni
Wykonawcy do siedziby Zamawiającego”,
4)
powtórzenia czynności wyboru oferty najkorzystniejsze] spośród ofert niepodlegających
odrzuceniu, względnie uzyskujących najwyższą ilość punktów przy dokonaniu
prawidłowej oceny ofert w kryteriach.
W uzasadnieniu odw
ołania odwołujący podniósł, że przystępujący nie przedstawił
dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu. Zgodnie z
rozdziałem X część B pkt 1 SIWZ, w celu potwierdzenia spełnienia warunku dotyczącego
uprawnień do wykonania określonej działalności zamawiający żądał przedstawienia aktualnej
koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia
zbiorowego. Wobec treści dokumentacji zgromadzonej w postępowaniu, zamawiający
oceniając treść złożonych dokumentów słusznie uznał, iż dokumentem takim jest decyzja
organu sanitarnego zatwierdzająca zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego.
Odwołujący wskazywał, że podczas procedury zadawania pytań w dniu 11 września 2017 r.
z
amawiający udzielił m. in. odpowiedzi na pytanie „Zwracamy się z uprzejmą prośbą o
informację, czy mając na uwadze występowanie w dietach określonych w siwz tzw. kuchni
mlecznej, Wykonawca poprawnie odczytuje Intencje Zamawiającego, iż kryterium "odległość
w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do siedziby Zamawiającego"
dotyczy wszystkich diet w tym również kuchni mlecznej. Czy zatem należy podać odległość
kuchni z której będą dostarczane wszystkie rodzaje diet w tym również kuchni mlecznej.
Ponadto prosimy o sprostowanie
zapisu określonego w części XVII opis kryteriów (...) - waga
kryterium wg opisu wynosi 9096, a informacja o maksymalnej ilości punktów do uzyskania 80
pkt." Na tak zadane
pytanie Zamawiający udzielił następującej odpowiedzi, „Tak, to kryterium
dotyczy całości zamówienia, również kuchni mlecznej. Maksymalna ilość punktów do
uzyskania w tym kryterium wynosi 90 pkt
". Jak wynika również z zapisów specyfikacji
i
stotnych warunków zamówienia rozdział III, pkt 5, tiret 13, Zamawiający określił dietę
małego dziecka 1-3 lat. Odwołujący podniósł, że przystępujący wraz z dokumentem
adekwatnym do wymogu określonego w rozdziale X, część B pkt 1 siwz tj.: decyzją nr
H
ŻŻiPU,4025.1.15.2017, nr ident. 639/29o z dnia 22 czerwca 2017 r. wydaną przez
Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie złożył również oświadczenie
własne z dnia 14 września 2017 r. mające potwierdzać, iż we wskazanej lokalizacji
w
ykonawca świadczy usługi cateringowe również w zakresie kuchni mlecznej.
Odwołujący zwracał uwagę, że żaden inny podmiot niż Państwowy Powiatowy
Inspektorat Sanitarny nie jest władny do potwierdzania stanu faktycznego innego niż
zawartego w aktualnej decyzji. Bacząc na fakt, iż wskazana decyzja z dnia 22 czerwca 2017
r. w żadnej części nie zawiera stosownego wpisu dotyczącego możliwości świadczenia usług
w zakresie kuchni mlecznej, wskazuje to jednoznacznie, iż ten wykonawca nie jest
uprawniony do legitymowania się możliwością realizacji usługi w tym zakresie. Przystępujący
nie potwierdził tym samym spełniania warunków udziału w postępowaniu, bowiem
obejmował on swoim zakresem także przygotowanie i dostarczanie posiłków dla niemowląt i
dzieci do lat 3 z kuchni mlecznej. Decyzja
złożona zamawiającemu przez przystępującego
nie zawiera w swojej treści informacji, iż kuchnia z której wykonawca będzie świadczył
usługę posiada także kuchnię mleczną. Oświadczenie z dnia 14 września 2017 r. złożone
przez tego wykonawcę nie może stanowić podstawy do uznania, iż spełnia on warunki
udziału w postępowaniu z uwzględnieniem wymogów zamawiającego i zaleceń
dietetycznych Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie oraz Instytutu Matki i Dziecka (pkt
II.1. SIWZ).
Odwołujący argumentował, że zamawiający na podstawie zapisów SIWZ jasno
określił, iż wykonawca który podejmie się realizacji usługi / umowy bezwzględnie musi
dysponować kuchnią realizującą wszystkie diety szpitalne w tym w szczególności kuchnię
mleczną. Nie bez powodu wykonawcy realizujący usługi żywienia, obligatoryjnie podlegają
wpisowi do rejestru zakładów podlegającej urzędowej kontroli, na tej podstawie inspekcje
s
anitarne dokonują kontroli i wydają decyzje uprawniające do realizacji usług w stricte
określonym zakresie działalności. Przystępujący nie dysponuje możliwością realizacji usługi
w zakresie kuchni mlecznej.
Odwołujący zwracał uwagę, iż prowadzenie „samowoli" w
zakresie realizacji usług wykraczających poza otrzymaną zgodę, w tym przypadku decyzję
jest niezgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Niezrozumiałym jest dla
odwołującego również fakt, iż zamawiający znając konsekwencje realizacji usług
żywieniowych w zakresie nieobjętym decyzją PRIS, godzi się na narażenie pacjentów i to
pacjentów najmłodszych na ewentualne zatrucie. Należy podnieść, iż nie sam fakt
posiadania decyzji, a przede wszystkim działania zgodne z zasadami określonymi
stosownymi ustawami eliminuje w znacznym stopniu zagrożenie narażenia pacjentów na
konsekwencje niewłaściwego sporządzania, dowożenia i dystrybucji posiłków.
Odwołujący wywiódł także, że mając na względzie drugi z zarzutów, a mianowicie
nieprawidłowy sposób przyznania punktów ofercie przystępującego, w kryterium odległości,
nie może się zgodzić na przyznanie jakichkolwiek punktów przy tak sformułowanych
wymaganiach SIWZ. W tym przypadku, z
amawiający winien zaniechać przyznawania
jakich
kolwiek punktów przystępującemu. Postępowanie zamawiającego zaprzecza nie tylko
zapisom SIWZ
, ale również odpowiedzi na zadane w postępowaniu pytanie. Zamawiający
winien konsekwentnie p
odejmować stosowne decyzje, gdyż działanie odmienne powoduje
przyjęcie oferty nie tylko niezgodnej z punktu widzenia celu jaki chciał osiągnąć, ale uderza
w prawidłowość przyjętych wcześniej zasad prowadzenia postępowania przetargowego.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zachowując termin
ustawowy oraz ws
kazując interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego
zgłosił przystąpienie wykonawca Vendi Servis sp. z o.o. w Łodzi. Wniósł o oddalenie
odwołania.
Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
specyfikacji istotn
ych warunków zamówienia (SIWZ), odpowiedzi na wnioski o
wyjaśnienie treści SIWZ, ofertę przystępującego, wezwanie zamawiającego z 19
września 2017 r. skierowane do przystępującego w trybie art. 26 ust. 2 Pzp, odpowiedź
przystępującego na ww. wezwanie wraz z załącznikami, zawiadomienie o wyborze
oferty najkorzystniejszej z
26 września 2017 r., odwołanie, zgłoszenie przystąpienia,
pismo procesowe odwołującego wraz z załącznikami, jak również biorąc pod uwagę
oświadczenia, stanowiska i dowody złożone przez strony i uczestnika postępowania w
trakcie posiedzenia i rozprawy,
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co
następuje:
W pierwszej
kolejności ustalono, że odwołanie nie zawiera braków formalnych oraz
został uiszczony od niego wpis. Nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w charakterze
u
czestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę Vendi Servis sp. z o.o. w
Łodzi, uznając, że zostały spełnione wszystkie przesłanki formalne zgłoszenia przystąpienia
wynikające z art. 185 ustawy Pzp, zaś przystępujący wykazał interes w uzyskaniu
rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego.
Izba stwierdziła, że odwołujący wykazał przesłanki dla wniesienia odwołania
określone w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie interesu w uzyskaniu danego
zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez zamawiającego
przepisów Pzp. Oferta odwołującego został sklasyfikowany na drugim miejscu, za ofertą
wybraną. Odwołujący domagał się nakazania zamawiającemu odrzucenia oferty wybranej.
Ustalenie, że zamawiający z naruszeniem przepisów ustawy Pzp zaniechał odrzucenia oferty
wybranej jako najkorzystniejsza
, skutkowałoby koniecznością nakazania zamawiającemu
wykonania
takiej czynności, czego efektem może być wybór oferty odwołującego jako
najkorzystniejszej. Powyższe wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Za chybiony uznano zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 Pzp przez zaniechanie wezwania
przystępującego do uzupełnienia dokumentów celem wykazania warunku udziału w
post
ępowaniu w zakresie posiadania uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej,
o którym mowa w pkt VIII. 1. 2 a SIWZ.
Zgodnie z art. 26 ust. 3 Pzp, je
żeli wykonawca nie złożył oświadczenia, o którym
mowa w art. 25a ust. 1, oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o
których mowa w art. 25 ust. 1, lub innych dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia
postępowania, oświadczenia lub dokumenty są niekompletne, zawierają błędy lub budzą
wskazane przez zamawiającego wątpliwości, zamawiający wzywa do ich złożenia,
uzupełnienia lub poprawienia lub do udzielania wyjaśnień w terminie przez siebie
wskazanym, chyba że mimo ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia lub udzielenia
wyjaśnień oferta wykonawcy podlega odrzuceniu albo konieczne byłoby unieważnienie
postępowania.
W anal
izowanej sprawie ustalono, że zamawiający opisał warunek udziału w
postępowaniu w zakresie wymaganych uprawnień, jaki musieli wykazać wykonawcy, aby
ubiegać się o udzielenie zamówienia. W pkt VIII. 1.2 a SIWZ zamawiający zastrzegł, że o
udzielenie zamówienie mogą ubiegać się wykonawcy, którzy spełniają warunki udziału w
postępowaniu dotyczące kompetencji lub uprawnień do prowadzenia określonej działalności
zawodowej, o ile wynika to z odrębnych przepisów; tj. Wykonawca wykaże, że posiada
aktualną koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie żywienia, jeżeli
przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania.
W pkt X. B. 1
SIWZ zamawiający zastrzegł, że przed wyborem najkorzystniejszej
oferty
, wezwie wykonawcę, którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia w
wyznaczonym, nie krótszym niż 5 dni, terminie aktualnych na dzień złożenia oświadczeń lub
dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu, tj.: w celu
potwierdzenia spełniania warunku dotyczącego uprawnień do wykonywania określonej
działalności Zamawiający zażąda aktualnej koncesji na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia zbiorowego.
Nie było sporne pomiędzy stronami, że zamawiający błędnie w opisie żądanego
dokumentu
użył słowa „koncesja” i że właściwym dokumentem jest decyzja organu
sanitarnego zatwierdzająca zakład żywienia zbiorowego.
Ustalono także, że w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego z 19 września 2017 r.
skierowane
w
trybie
art.
26
ust.
2
Pzp
przystępujący złożył decyzję nr
HŻŻiPU.4025.1.15.2017, nr ident. 639/29o z dnia 22 czerwca 2017 r. wydaną przez
Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie. W ww. decyzji skierowanej do
przystępującego, organ zatwierdził zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego – kuchnię
cateringową przy Szpitalu Powiatowym w Biskupcu należącą do przystępującego do
prowadzenia działalności w zakresie zorganizowanego żywienia określonych grup
konsumentów. W sentencji decyzji wskazano także, że produkowane będą posiłki dla ok.
600 osób od surowca do wyrobu gotowego (z wyłączeniem obróbki wstępnej jajek) –
dostarczane do
odbiorców w formie cateringu tj:
pacjentów szpitala w Biskupcu – w systemie tacowym
pacjentów szpitali na terenie Olsztyna i okolic – dostarczane w specjalistycznych
pojemnikach transportowych typu GN umieszczonych w termoportach.
Poszerzenie zakresu
działalności (zwiększenie ilości produkowanych posiłków) lub
wprowadzenie istotnych zmian technicznych i technologicznych w
zakładzie podlega
odrębnym uzgodnieniom z organami sanitarnymi.
W ocenie Izby, przystępujący przez złożenie ww. decyzji wypełnił obowiązek
nałożony na niego w pkt X B.1 SIWZ i tym samym wykazał spełnienie warunku udziału w
postępowaniu opisanego w pkt VIII.1.2.a SIWZ. W rezultacie brak było podstaw do wzywania
przystępującego do uzupełnienia dalszych dokumentów celem wykazania tego warunku w
trybie art. 26 ust. 3 Pzp.
Odwołujący w odwołaniu podniósł, że w jego ocenie z decyzji uzyskanej przez
przystępującego powinno wynikać dodatkowo, że w zatwierdzonym zakładzie żywienia
zbiorowego
można świadczyć usługi cateringowe również w zakresie tzw. „kuchni mlecznej”.
Odwołujący wskazywał, że elementem przedmiotu zamówienia jest zgodnie z pkt III.1 b
SIWZ także przygotowanie posiłków dla niemowląt i dzieci do lat 3 z kuchni mlecznej
wykonawcy.
Wzięto pod uwagę, że w opisie warunku udziału w postepowaniu ani nawet w opisie
dokumentu, jaki
należało złożyć celem jego wykazania, próżno było szukać zastrzeżenia,
jakiego zdaniem odwołującego miało brakować w spornej decyzji. Zamawiający w pkt VIII.1.2
ani w pkt X.B.1 SIWZ
nie żądał, aby w decyzji znalazły się jakieś dodatkowe,
wyszczególnione elementy, w szczególności co do możliwości prowadzenia kuchni mlecznej.
Podkreślenia wymagało, że decyzja złożona przez przystępującego charakteryzowała się nie
tylko
ogólnym, ale przede wszystkim pełnym zakresem, gdyż odnosiła się do produkcji
posiłków od surowca do wyrobu gotowego. Jedyne ograniczenie o charakterze
przedmiotowym, jakie ujawniono w decyzji,
odnosiło się wyłącznie do obróbki wstępnej jajek.
Odwołujący nie wskazał także Izbie żadnego przepisu prawa, z którego miałoby wynikać, że
w decyzji powinien
być zawarty element zezwalający na prowadzenie kuchni mlecznej.
Kwestię wymaganych zezwoleń regulują przepisy ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 149 ze zm.) oraz
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 882/2004/WE z 29 kwietnia 2004 r. w
sprawie kontroli
urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem
paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu
zwierząt (Dz.Urz. UE L 191 z 30.04.2004 str. 1).
Zgodnie z art. 62
ust. 1 pkt 2 przywoływanej ustawy, właściwy ze względu na siedzibę
zakładu lub miejsce prowadzenia przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor
sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny wydaje decyzje w sprawie
zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia, przedłużenia warunkowego zatwierdzenia,
zawieszenia lub cofania zatw
ierdzenia zakładów określonych w art. 61 oraz odmowy wpisu
do rejestru zakładów, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr
882/2004.
W myśl art. 63 ust. 1 ww. ustawy Zakłady, o których mowa w art. 61, mogą
rozpocząć działalność po zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu, a w przypadkach
określonych w ust. 2, po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów. Zgodnie zaś z ust. 1a
z
atwierdzanie jest dokonywane na podstawie wniosku podmiotu działającego na rynku
spożywczym prowadzącego zakład. Zdaniem Izby, z przepisów tych nie wynika, aby prawo
do prowad
zenia kuchni mlecznej musiało być wyszczególnione w treści decyzji.
Odwołujący w swym piśmie procesowym powołał się na własną decyzję z 8 lipca
2016 r. nr HŻŻi PU 0942-796-5-162/10 nr ident. 925/28o wydaną przez Państwowy
Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie. W decyzji tej istotnie wskazano
dodatkowo, że
zatwierdza się zakład żywienia zbiorowego odwołującego w Wojewódzkim Specjalistycznym
Szpitalu
Dziecięcym w Olsztynie, także w zakresie „produkcji mieszanek mlecznych i
herbatek dla dzieci i niemowląt przygotowywanych z preparatów w proszku wydawanych na
oddziały w butelkach wielokrotnego użytku”.
Jednakże przystępujący w trakcie rozprawy przedstawił dowód przeciwny, w postaci
decyzji, na podstawie
której są przygotowywane i dostarczane posiłki dla pacjentów
Warszawskiego Szpitala Dla Dzieci SP ZOZ. Decyzja
Państwowego Powiatowego
Inspektoratu Sanitarnego w
Wołominie z 21 maja 2010 r., na podstawie której dostarczane
są posiłki firmy P. Dussmann Sp. z o.o. do tego szpitala zawiera jedynie zatwierdzenie bloku
żywienia do prowadzenia działalności w zakresie pełnej produkcji posiłków na miejscu oraz
w systemie cateringowym
. Dostrzeżenia wymagało, że do ww. szpitala z tego bloku są także
dostarczane mieszanki mleczne (pkt 17 SIWZ
w postępowaniu prowadzanym przez
Warszawski Szpital dla Dzieci SP ZOZ
, dowód złożony przez przystępującego).
Przystępujący przedstawił też dalsze dowody dotyczące zatwierdzeń zakładów
żywienia zbiorowego przygotowujących posiłki dla szpitali, w tym również mieszanki mleczne
dla dzieci. Analiza decyzji o zatwierdzeniu zak
ładów żywienia zbiorowego wydawanych
przez
rożnych powiatowych inspektorów sanitarnych prowadziła do wniosku, że nie
zawierały one wyszczególnionej wzmianki o prawie do prowadzenia kuchni mlecznej. W tej
sytuacji
stwierdzono, że dowody przedstawione przez odwołującego są niewystarczające dla
ustalenia,
że w oparciu o decyzję przystępującego nie może on świadczyć usługi w zakresie
tzw. kuchni mlecznej.
Wzięto także pod uwagę, że decyzje organów sanitarnych są
wydawane zgodnie z wnioskiem
, o którym mowa w art. 63 ust. 1a i art. 64 ustawy. Można
zatem przyjąć, że jeżeli w swym wniosku odwołujący prosił o wyszczególnienie jakiegoś
dodatkowego elementu,
to taki element został w decyzji wskazany. Treść wniosku
przystępującego mogła być zaś inna. Wobec powyższego zarzut podlegał oddaleniu.
Za chybiony uznano zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez zaniechanie
czynności odrzucenia oferty przystępującego, której treść jest niezgodna z treścią SIWZ.
Izba stwierdziła, że odwołujący opisał ww. zarzut nazbyt lakonicznie. W szczególności
odwołujący nie wskazał, który konkretnie element świadczenia zaoferowanego przez
przystępującego ma być sprzeczny i z jakim konkretnie elementem SIWZ. Wobec
powyższego zarzut podlegał oddaleniu.
Z chybiony
należało zarzut naruszenia art. 91 ust. 1 Pzp przez przyznanie
przystępującemu punktów w kryterium „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od
kuchni Wykonawcy do s
iedziby Zamawiającego" pomimo, iż kuchnia, którą wskazał
przystępujący miała nie posiadać w swojej strukturze tzw. „kuchni mlecznej” i w tym zakresie
nie została zatwierdzona przez organy sanitarne.
Ustalono, że w pkt XVII SIWZ zamawiający opisał kryteria oceny ofert, jakimi będzie
się kierował dokonując wyboru oferty najkorzystniejszej. Jednym z kryteriów oceny ofert
zamawiający uczynił „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy
do siedziby Zamawiającego”. Zamawiający sprecyzował, że w kryterium tym punkty będą
przyznawane następująco:
Oferta z najmniejszą odległością w km
Punkty odległość =--------------------------------------------x 100 x 10%
oferta badana, od
ległość w km
Oferty oceniane będą punktowo. Maksymalna ilość punktów jaką, po uwzględnieniu
wagi, może osiągnąć oferta w tym kryterium wynosi 10 pkt. Jej wartość wynika z
przedstawionego powyżej wzoru matematycznego. Maksymalną ilość punktów otrzyma
oferen
t z najkrótszą odległością. Pozostali uczestnicy postępowania proporcjonalnie mniej.
Ustalono również, że w toku postepowania jeden z wykonawców złożył wniosek o
wyjaśnienie treści SIWZ odnoszący się do omawianego kryterium o treści:
Zwracamy się z uprzejmą prośbą o informację, czy mając na uwadze występowanie w
dietach określonych w siwz tzw. kuchni mlecznej, Wykonawca poprawnie odczytuje Intencje
Zamawiającego, iż kryterium "odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni
Wykonawcy do siedziby Zama
wiającego" dotyczy wszystkich diet w tym również kuchni
mlecznej. Czy zatem należy podać odległość kuchni z której będą dostarczane wszystkie
rodzaje diet w tym również kuchni mlecznej. Ponadto prosimy o sprostowanie zapisu
określonego w części XVII opis kryteriów (...) - waga kryterium wg opisu wynosi 90%, a
informacja o maksymalnej ilości punktów do uzyskania 80 pkt." Na tak zadane pytanie
zamawiający udzielił następującej odpowiedzi: „Tak, to kryterium dotyczy całości
zamówienia, również kuchni mlecznej. Maksymalna ilość punktów do uzyskania w tym
kryterium wynosi 90 pkt".
Ponadto, j
ak wynikało ze wzoru formularza oferty, zamawiający zdecydował się
przyznawać punkty w tym kryterium jedynie na podstawie informacji o odległości w km
dowożenia gotowych posiłków od kuchni wykonawcy do siedziby zamawiającego, którą
wykonawcy
zobowiązani byli podać w pkt 2 formularza oferty.
Istotna zarzutu odwołującego sprawdzała się do tezy, że skoro przystępujący miał nie
posiadać w strukturze swej kuchni - kuchni mlecznej, która została zatwierdzona przez
właściwy organ, to nie powinien otrzymać żadnych punktów w przywoływanym kryterium.
Jak wskazano przy
rozstrzygnięciu poprzedniego zarzutu, twierdzenia odwołującego
o tym, iż przystępujący nie posiada w swej strukturze kuchni mlecznej, która została
zatwierdzona przez właściwy organ, okazały się chybione. Ponadto przystępujący do swego
pisma z 25
września 2017 r. załączył wyraźne własne oświadczenie, że w którym
inform
ował, że kuchnia z której będzie realizowane zamówienie wskazana w formularzu
oferty w pkt 2) ma wydzielon
ą kuchnię mleczną i będą z niej dostarczane wszystkie rodzaje
diet, w tym tzw. kuchnia mleczna.
Dostrzeżenia wymagało również, że zamawiający nie oczekiwał od wykonawców
udokumentowania podawanej w kilome
trach odległości od kuchni do siedziby
zamawiającego. W szczególności zamawiający nie wymagał wykazania, że w kuchni tej
mogą być produkowane potrawy mleczne. Podstawą do przyznawania punktów miała być
jedynie informacja o ilości km pomiędzy kuchnią, a siedzibą zamawiającego. Przystępujący
w złożonej przez siebie ofercie w pkt 2 formularza oferty oświadczył, że odległość ta wynosi
78,6 km. Z kolei odwo
łujący sprecyzował odległość między swą kuchnią a siedzibą
zamawia
jącego jako 58,2 km. Jak wynikało z protokołu postepowania, odwołujący w tym
kryterium uzyskał 10 pkt (58,2 / 58,2 = 1 x 100 x 10%). Zamawiający przyznał natomiast
przystępującemu 7,40 pkt (58,2 / 78,6 = 0,74 x 100 x 10%). Jak wynikało z powyższego
punkty w kryterium
„odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do
siedziby Zamawiającego” przyznano prawidłowo i zgodnie z regułami opisanymi w pkt XVII
SIWZ. Wobec powyższego zarzut naruszenia art. 91 ust. 1 Pzp okazał się chybiony i
podlegał oddaleniu.
W konsekwencji za niezasadn
e uznano także zarzuty naruszenia art. 7 ust. 1 Pzp.
Nie wykazano aby
zamawiający prowadził postępowanie z naruszeniem zasad uczciwej
konkurencji i
równego traktowania wykonawców, zaś dokonany wybór najkorzystniejszej
oferty
okazał się zgodny z art. 91 ust. 1 Pzp.
Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie
. Orzeczenie Izby, o którym mowa w pkt 1 sentencji, miało charakter
merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w
pkt 2
sentencji miało charakter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a zatem
było postanowieniem. O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest
postanowieniem prz
esądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05
(OSN 2006/11/182). Z powołanego przepisu art. 192 ust. 1 ustawy Pzp wynika zakaz
wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok.
Z uwagi zatem na z
bieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięć o charakterze merytorycznym (1
sentencji) i formalnym (pkt 2
sentencji), całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku.
Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww.
przepisu wynika, że powodem uwzględnienia odwołania może być stwierdzenie jedynie
kwalifikowanego naruszenia ustawy
Pzp, a mianowicie takiego, które wywiera lub może
wywrzeć istotny wpływ na wynik postępowania. A contrario, stwierdzenie braku naruszenia
lub naruszenia niekwalifikowanego, musi skutkować oddaleniem odwołania. W analizowanej
sprawie nie stw
ierdzono żadnego naruszenia przepisów ustawy Pzp, co musiało skutkować
oddaleniem odwołania.
Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 1
sentencji.
Zgodnie z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp, w wyroku oraz w postanowieniu k
ończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. Jak wskazuje się w
piśmiennictwie, reguła ponoszenia przez strony kosztów postępowania odwoławczego
stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, że „obowiązuje w nim,
analogicznie do procesu cywilnego, zasada odpowiedzialności za wynik procesu, według
której koszty postępowania obciążają ostatecznie stronę „przegrywającą” sprawę (por. art.
98 § 1 k.p.c.)” Jarosław Jerzykowski, Komentarz do art.192 ustawy - Prawo zamówień
publicznych, w:
Dzierżanowski W., Jerzykowski J., Stachowiak M. Prawo zamówień
publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.
Zatem
użyty w art. 192 ust. 10 ustawy Pzp zwrot stosownie do jego wyniku należy
rozumieć analogicznie jak w procesie cywilnym. Jak wynika z postanowienia SN z dnia 31
stycznia 1991 r. II CZ 255/90, LEX nr 5314 stosunkowe
rozdzielenie kosztów polega na
rozdzielenie kosztów między stronami stosownie do wyniku postępowania i do wysokości w
jakiej zostały poniesione. Stosunkowy podział kosztów procesu (100 k.p.c.) dotyczy ich
całości co oznacza przyjęcie za podstawę obliczeń sumy należności obu stron, ustalonej
stosownie do zasad z art. 98 § 2 i 3 k.p.c. (oraz art. 99 k.p.c. w przypadkach tam
wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku w jakim strony utrzymały się ze
swymi roszczeniami lub obroną, otrzymując w wyniku kwoty, stanowiące ich udziały w
całości kosztów. Jeżeli poniesione przez stronę koszty przewyższają obciążający ją udział
zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica.
Jak wynika z postanowienia
Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn.
akt X Ga 280/16
– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do
Krajowej Izby Odwoławczej zostaje oddalona, zaś część uwzględniona zasada
odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego
rozdzielenia kosz
tów postępowania odwoławczego w takiej części, w jakiej odwołanie
odniosło skutek. Identyczny pogląd wyrażono w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z
22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, w postanowieniu Sądu Okręgowego we
Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyroku Sądu Okręgowego w
Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego
we Wrocławiu z 17 listopada 2016 r. sygn. akt X Ga 653/16.
W niniejszej
sprawie odpowiedzialność za wynik postępowania ponosił w całości
odwołujący, dlatego to tę stronę obciążono całością kosztów postępowania odwoławczego.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania orzeczono stosownie do
wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o
przepis
y § 5 ust. 3 pkt 1, § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010
r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze
zm.).
.
Przewodniczący: ………………….…
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę Aspen-Res sp. z o.o. w Krakowie i zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7.500 zł 00 gr (słownie: siedmiu
tysięcy pięciuset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Aspen-Res sp. z
o.o. w Krakowie
tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Olsztynie.
Przewodniczący: ………………….…
Sygn. akt: KIO 2077/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Zespół Opieki Zdrowotnej w Nidzicy – prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579),
zwanej dalej „ustawą Pzp”, którego przedmiotem jest „usługa całodziennego,
kompleksowego żywienia pacjentów ZOZ w Nidzicy w formie cateringowej”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych
1
września 2017 r., poz. 582169-N-2017.
26
września 2017 r. zamawiający przesłał wykonawcy Aspen-Res sp. z o.o. w
Krakowie, zwanemu
dalej „odwołującym”, zawiadomienie o wyborze jako najkorzystniejszej
oferty złożonej przez wykonawcę Vendi Servis sp. z o.o. w Łodzi, zwanego dalej
„przystępującym”.
Wobec:
1)
zaniechania czynności wezwania przystępującego do uzupełnienia dokumentów
potwierdzających posiadanie aktualnej koncesji na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia zbiorowego,
2) zaniechania czynn
ości odrzucenia oferty złożonej przez przystępującego,
3)
czynności oceny oferty przystępującego,
4)
czynności wyboru ww. oferty jako najkorzystniejszej
odwołujący wniósł 2 października 2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:
1) art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty
przystępującego pomimo, że
jej treść jest niezgodna z treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia,
2) art. 91 ust. 1 Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 ustawy Pzp
przez błędne dokonanie wyboru jako
najkorzystniejszej oferty, która podlegała odrzuceniu,
3)
art. 91 ust. 1 ustawy Pzp przez przyznanie przystępującemu punktów w kryterium
„odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do siedziby
Zamawiającego” pomimo, iż kuchnia, którą wskazał przystępujący nie posiada w swojej
strukturze tzw. „kuchni mlecznej” i w tym zakresie nie została zatwierdzona przez organy
sanitarne,
4) art. 26 ust. 3 Pzp przez zaniechanie wezwania
przystępującego do złożenia,
uzupełnienia lub poprawienia dokumentów potwierdzających okoliczności o których
mowa art. 25 ust.
1 Pzp tj. dokumentu potwierdzającego posiadanie aktualnej koncesji na
prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia
zbiorowego, w takim zakresie
jakiego wymagał zamawiający, lub do złożenia wyjaśnień,
5)
art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z wskazanym powyżej naruszeniem art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez
przeprowad
zenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców w związku ze wskazanymi
naruszeniami.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1)
unieważnienia czynności wyboru oferty przystępującego jako oferty najkorzystniejszej,
2)
powtórzenia czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem okoliczności
przywołanych w odwołaniu,
3) odrzucenia oferty
przystępującego w związku z zaistnieniem okoliczności, o których
mowa w art. 89 ust. 1 p
kt 2 Pzp, względnie nieprzyznania punktów ofercie
przystępującego w kryterium „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni
Wykonawcy do siedziby Zamawiającego”,
4)
powtórzenia czynności wyboru oferty najkorzystniejsze] spośród ofert niepodlegających
odrzuceniu, względnie uzyskujących najwyższą ilość punktów przy dokonaniu
prawidłowej oceny ofert w kryteriach.
W uzasadnieniu odw
ołania odwołujący podniósł, że przystępujący nie przedstawił
dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu. Zgodnie z
rozdziałem X część B pkt 1 SIWZ, w celu potwierdzenia spełnienia warunku dotyczącego
uprawnień do wykonania określonej działalności zamawiający żądał przedstawienia aktualnej
koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia
zbiorowego. Wobec treści dokumentacji zgromadzonej w postępowaniu, zamawiający
oceniając treść złożonych dokumentów słusznie uznał, iż dokumentem takim jest decyzja
organu sanitarnego zatwierdzająca zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego.
Odwołujący wskazywał, że podczas procedury zadawania pytań w dniu 11 września 2017 r.
z
amawiający udzielił m. in. odpowiedzi na pytanie „Zwracamy się z uprzejmą prośbą o
informację, czy mając na uwadze występowanie w dietach określonych w siwz tzw. kuchni
mlecznej, Wykonawca poprawnie odczytuje Intencje Zamawiającego, iż kryterium "odległość
w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do siedziby Zamawiającego"
dotyczy wszystkich diet w tym również kuchni mlecznej. Czy zatem należy podać odległość
kuchni z której będą dostarczane wszystkie rodzaje diet w tym również kuchni mlecznej.
Ponadto prosimy o sprostowanie
zapisu określonego w części XVII opis kryteriów (...) - waga
kryterium wg opisu wynosi 9096, a informacja o maksymalnej ilości punktów do uzyskania 80
pkt." Na tak zadane
pytanie Zamawiający udzielił następującej odpowiedzi, „Tak, to kryterium
dotyczy całości zamówienia, również kuchni mlecznej. Maksymalna ilość punktów do
uzyskania w tym kryterium wynosi 90 pkt
". Jak wynika również z zapisów specyfikacji
i
stotnych warunków zamówienia rozdział III, pkt 5, tiret 13, Zamawiający określił dietę
małego dziecka 1-3 lat. Odwołujący podniósł, że przystępujący wraz z dokumentem
adekwatnym do wymogu określonego w rozdziale X, część B pkt 1 siwz tj.: decyzją nr
H
ŻŻiPU,4025.1.15.2017, nr ident. 639/29o z dnia 22 czerwca 2017 r. wydaną przez
Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie złożył również oświadczenie
własne z dnia 14 września 2017 r. mające potwierdzać, iż we wskazanej lokalizacji
w
ykonawca świadczy usługi cateringowe również w zakresie kuchni mlecznej.
Odwołujący zwracał uwagę, że żaden inny podmiot niż Państwowy Powiatowy
Inspektorat Sanitarny nie jest władny do potwierdzania stanu faktycznego innego niż
zawartego w aktualnej decyzji. Bacząc na fakt, iż wskazana decyzja z dnia 22 czerwca 2017
r. w żadnej części nie zawiera stosownego wpisu dotyczącego możliwości świadczenia usług
w zakresie kuchni mlecznej, wskazuje to jednoznacznie, iż ten wykonawca nie jest
uprawniony do legitymowania się możliwością realizacji usługi w tym zakresie. Przystępujący
nie potwierdził tym samym spełniania warunków udziału w postępowaniu, bowiem
obejmował on swoim zakresem także przygotowanie i dostarczanie posiłków dla niemowląt i
dzieci do lat 3 z kuchni mlecznej. Decyzja
złożona zamawiającemu przez przystępującego
nie zawiera w swojej treści informacji, iż kuchnia z której wykonawca będzie świadczył
usługę posiada także kuchnię mleczną. Oświadczenie z dnia 14 września 2017 r. złożone
przez tego wykonawcę nie może stanowić podstawy do uznania, iż spełnia on warunki
udziału w postępowaniu z uwzględnieniem wymogów zamawiającego i zaleceń
dietetycznych Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie oraz Instytutu Matki i Dziecka (pkt
II.1. SIWZ).
Odwołujący argumentował, że zamawiający na podstawie zapisów SIWZ jasno
określił, iż wykonawca który podejmie się realizacji usługi / umowy bezwzględnie musi
dysponować kuchnią realizującą wszystkie diety szpitalne w tym w szczególności kuchnię
mleczną. Nie bez powodu wykonawcy realizujący usługi żywienia, obligatoryjnie podlegają
wpisowi do rejestru zakładów podlegającej urzędowej kontroli, na tej podstawie inspekcje
s
anitarne dokonują kontroli i wydają decyzje uprawniające do realizacji usług w stricte
określonym zakresie działalności. Przystępujący nie dysponuje możliwością realizacji usługi
w zakresie kuchni mlecznej.
Odwołujący zwracał uwagę, iż prowadzenie „samowoli" w
zakresie realizacji usług wykraczających poza otrzymaną zgodę, w tym przypadku decyzję
jest niezgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Niezrozumiałym jest dla
odwołującego również fakt, iż zamawiający znając konsekwencje realizacji usług
żywieniowych w zakresie nieobjętym decyzją PRIS, godzi się na narażenie pacjentów i to
pacjentów najmłodszych na ewentualne zatrucie. Należy podnieść, iż nie sam fakt
posiadania decyzji, a przede wszystkim działania zgodne z zasadami określonymi
stosownymi ustawami eliminuje w znacznym stopniu zagrożenie narażenia pacjentów na
konsekwencje niewłaściwego sporządzania, dowożenia i dystrybucji posiłków.
Odwołujący wywiódł także, że mając na względzie drugi z zarzutów, a mianowicie
nieprawidłowy sposób przyznania punktów ofercie przystępującego, w kryterium odległości,
nie może się zgodzić na przyznanie jakichkolwiek punktów przy tak sformułowanych
wymaganiach SIWZ. W tym przypadku, z
amawiający winien zaniechać przyznawania
jakich
kolwiek punktów przystępującemu. Postępowanie zamawiającego zaprzecza nie tylko
zapisom SIWZ
, ale również odpowiedzi na zadane w postępowaniu pytanie. Zamawiający
winien konsekwentnie p
odejmować stosowne decyzje, gdyż działanie odmienne powoduje
przyjęcie oferty nie tylko niezgodnej z punktu widzenia celu jaki chciał osiągnąć, ale uderza
w prawidłowość przyjętych wcześniej zasad prowadzenia postępowania przetargowego.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zachowując termin
ustawowy oraz ws
kazując interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego
zgłosił przystąpienie wykonawca Vendi Servis sp. z o.o. w Łodzi. Wniósł o oddalenie
odwołania.
Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
specyfikacji istotn
ych warunków zamówienia (SIWZ), odpowiedzi na wnioski o
wyjaśnienie treści SIWZ, ofertę przystępującego, wezwanie zamawiającego z 19
września 2017 r. skierowane do przystępującego w trybie art. 26 ust. 2 Pzp, odpowiedź
przystępującego na ww. wezwanie wraz z załącznikami, zawiadomienie o wyborze
oferty najkorzystniejszej z
26 września 2017 r., odwołanie, zgłoszenie przystąpienia,
pismo procesowe odwołującego wraz z załącznikami, jak również biorąc pod uwagę
oświadczenia, stanowiska i dowody złożone przez strony i uczestnika postępowania w
trakcie posiedzenia i rozprawy,
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co
następuje:
W pierwszej
kolejności ustalono, że odwołanie nie zawiera braków formalnych oraz
został uiszczony od niego wpis. Nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w charakterze
u
czestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę Vendi Servis sp. z o.o. w
Łodzi, uznając, że zostały spełnione wszystkie przesłanki formalne zgłoszenia przystąpienia
wynikające z art. 185 ustawy Pzp, zaś przystępujący wykazał interes w uzyskaniu
rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego.
Izba stwierdziła, że odwołujący wykazał przesłanki dla wniesienia odwołania
określone w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie interesu w uzyskaniu danego
zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez zamawiającego
przepisów Pzp. Oferta odwołującego został sklasyfikowany na drugim miejscu, za ofertą
wybraną. Odwołujący domagał się nakazania zamawiającemu odrzucenia oferty wybranej.
Ustalenie, że zamawiający z naruszeniem przepisów ustawy Pzp zaniechał odrzucenia oferty
wybranej jako najkorzystniejsza
, skutkowałoby koniecznością nakazania zamawiającemu
wykonania
takiej czynności, czego efektem może być wybór oferty odwołującego jako
najkorzystniejszej. Powyższe wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Za chybiony uznano zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 Pzp przez zaniechanie wezwania
przystępującego do uzupełnienia dokumentów celem wykazania warunku udziału w
post
ępowaniu w zakresie posiadania uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej,
o którym mowa w pkt VIII. 1. 2 a SIWZ.
Zgodnie z art. 26 ust. 3 Pzp, je
żeli wykonawca nie złożył oświadczenia, o którym
mowa w art. 25a ust. 1, oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o
których mowa w art. 25 ust. 1, lub innych dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia
postępowania, oświadczenia lub dokumenty są niekompletne, zawierają błędy lub budzą
wskazane przez zamawiającego wątpliwości, zamawiający wzywa do ich złożenia,
uzupełnienia lub poprawienia lub do udzielania wyjaśnień w terminie przez siebie
wskazanym, chyba że mimo ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia lub udzielenia
wyjaśnień oferta wykonawcy podlega odrzuceniu albo konieczne byłoby unieważnienie
postępowania.
W anal
izowanej sprawie ustalono, że zamawiający opisał warunek udziału w
postępowaniu w zakresie wymaganych uprawnień, jaki musieli wykazać wykonawcy, aby
ubiegać się o udzielenie zamówienia. W pkt VIII. 1.2 a SIWZ zamawiający zastrzegł, że o
udzielenie zamówienie mogą ubiegać się wykonawcy, którzy spełniają warunki udziału w
postępowaniu dotyczące kompetencji lub uprawnień do prowadzenia określonej działalności
zawodowej, o ile wynika to z odrębnych przepisów; tj. Wykonawca wykaże, że posiada
aktualną koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie żywienia, jeżeli
przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania.
W pkt X. B. 1
SIWZ zamawiający zastrzegł, że przed wyborem najkorzystniejszej
oferty
, wezwie wykonawcę, którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia w
wyznaczonym, nie krótszym niż 5 dni, terminie aktualnych na dzień złożenia oświadczeń lub
dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu, tj.: w celu
potwierdzenia spełniania warunku dotyczącego uprawnień do wykonywania określonej
działalności Zamawiający zażąda aktualnej koncesji na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie prowadzonej usługi żywienia zbiorowego.
Nie było sporne pomiędzy stronami, że zamawiający błędnie w opisie żądanego
dokumentu
użył słowa „koncesja” i że właściwym dokumentem jest decyzja organu
sanitarnego zatwierdzająca zakład żywienia zbiorowego.
Ustalono także, że w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego z 19 września 2017 r.
skierowane
w
trybie
art.
26
ust.
2
Pzp
przystępujący złożył decyzję nr
HŻŻiPU.4025.1.15.2017, nr ident. 639/29o z dnia 22 czerwca 2017 r. wydaną przez
Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie. W ww. decyzji skierowanej do
przystępującego, organ zatwierdził zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego – kuchnię
cateringową przy Szpitalu Powiatowym w Biskupcu należącą do przystępującego do
prowadzenia działalności w zakresie zorganizowanego żywienia określonych grup
konsumentów. W sentencji decyzji wskazano także, że produkowane będą posiłki dla ok.
600 osób od surowca do wyrobu gotowego (z wyłączeniem obróbki wstępnej jajek) –
dostarczane do
odbiorców w formie cateringu tj:
pacjentów szpitala w Biskupcu – w systemie tacowym
pacjentów szpitali na terenie Olsztyna i okolic – dostarczane w specjalistycznych
pojemnikach transportowych typu GN umieszczonych w termoportach.
Poszerzenie zakresu
działalności (zwiększenie ilości produkowanych posiłków) lub
wprowadzenie istotnych zmian technicznych i technologicznych w
zakładzie podlega
odrębnym uzgodnieniom z organami sanitarnymi.
W ocenie Izby, przystępujący przez złożenie ww. decyzji wypełnił obowiązek
nałożony na niego w pkt X B.1 SIWZ i tym samym wykazał spełnienie warunku udziału w
postępowaniu opisanego w pkt VIII.1.2.a SIWZ. W rezultacie brak było podstaw do wzywania
przystępującego do uzupełnienia dalszych dokumentów celem wykazania tego warunku w
trybie art. 26 ust. 3 Pzp.
Odwołujący w odwołaniu podniósł, że w jego ocenie z decyzji uzyskanej przez
przystępującego powinno wynikać dodatkowo, że w zatwierdzonym zakładzie żywienia
zbiorowego
można świadczyć usługi cateringowe również w zakresie tzw. „kuchni mlecznej”.
Odwołujący wskazywał, że elementem przedmiotu zamówienia jest zgodnie z pkt III.1 b
SIWZ także przygotowanie posiłków dla niemowląt i dzieci do lat 3 z kuchni mlecznej
wykonawcy.
Wzięto pod uwagę, że w opisie warunku udziału w postepowaniu ani nawet w opisie
dokumentu, jaki
należało złożyć celem jego wykazania, próżno było szukać zastrzeżenia,
jakiego zdaniem odwołującego miało brakować w spornej decyzji. Zamawiający w pkt VIII.1.2
ani w pkt X.B.1 SIWZ
nie żądał, aby w decyzji znalazły się jakieś dodatkowe,
wyszczególnione elementy, w szczególności co do możliwości prowadzenia kuchni mlecznej.
Podkreślenia wymagało, że decyzja złożona przez przystępującego charakteryzowała się nie
tylko
ogólnym, ale przede wszystkim pełnym zakresem, gdyż odnosiła się do produkcji
posiłków od surowca do wyrobu gotowego. Jedyne ograniczenie o charakterze
przedmiotowym, jakie ujawniono w decyzji,
odnosiło się wyłącznie do obróbki wstępnej jajek.
Odwołujący nie wskazał także Izbie żadnego przepisu prawa, z którego miałoby wynikać, że
w decyzji powinien
być zawarty element zezwalający na prowadzenie kuchni mlecznej.
Kwestię wymaganych zezwoleń regulują przepisy ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 149 ze zm.) oraz
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 882/2004/WE z 29 kwietnia 2004 r. w
sprawie kontroli
urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem
paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu
zwierząt (Dz.Urz. UE L 191 z 30.04.2004 str. 1).
Zgodnie z art. 62
ust. 1 pkt 2 przywoływanej ustawy, właściwy ze względu na siedzibę
zakładu lub miejsce prowadzenia przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor
sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny wydaje decyzje w sprawie
zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia, przedłużenia warunkowego zatwierdzenia,
zawieszenia lub cofania zatw
ierdzenia zakładów określonych w art. 61 oraz odmowy wpisu
do rejestru zakładów, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr
882/2004.
W myśl art. 63 ust. 1 ww. ustawy Zakłady, o których mowa w art. 61, mogą
rozpocząć działalność po zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu, a w przypadkach
określonych w ust. 2, po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów. Zgodnie zaś z ust. 1a
z
atwierdzanie jest dokonywane na podstawie wniosku podmiotu działającego na rynku
spożywczym prowadzącego zakład. Zdaniem Izby, z przepisów tych nie wynika, aby prawo
do prowad
zenia kuchni mlecznej musiało być wyszczególnione w treści decyzji.
Odwołujący w swym piśmie procesowym powołał się na własną decyzję z 8 lipca
2016 r. nr HŻŻi PU 0942-796-5-162/10 nr ident. 925/28o wydaną przez Państwowy
Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Olsztynie. W decyzji tej istotnie wskazano
dodatkowo, że
zatwierdza się zakład żywienia zbiorowego odwołującego w Wojewódzkim Specjalistycznym
Szpitalu
Dziecięcym w Olsztynie, także w zakresie „produkcji mieszanek mlecznych i
herbatek dla dzieci i niemowląt przygotowywanych z preparatów w proszku wydawanych na
oddziały w butelkach wielokrotnego użytku”.
Jednakże przystępujący w trakcie rozprawy przedstawił dowód przeciwny, w postaci
decyzji, na podstawie
której są przygotowywane i dostarczane posiłki dla pacjentów
Warszawskiego Szpitala Dla Dzieci SP ZOZ. Decyzja
Państwowego Powiatowego
Inspektoratu Sanitarnego w
Wołominie z 21 maja 2010 r., na podstawie której dostarczane
są posiłki firmy P. Dussmann Sp. z o.o. do tego szpitala zawiera jedynie zatwierdzenie bloku
żywienia do prowadzenia działalności w zakresie pełnej produkcji posiłków na miejscu oraz
w systemie cateringowym
. Dostrzeżenia wymagało, że do ww. szpitala z tego bloku są także
dostarczane mieszanki mleczne (pkt 17 SIWZ
w postępowaniu prowadzanym przez
Warszawski Szpital dla Dzieci SP ZOZ
, dowód złożony przez przystępującego).
Przystępujący przedstawił też dalsze dowody dotyczące zatwierdzeń zakładów
żywienia zbiorowego przygotowujących posiłki dla szpitali, w tym również mieszanki mleczne
dla dzieci. Analiza decyzji o zatwierdzeniu zak
ładów żywienia zbiorowego wydawanych
przez
rożnych powiatowych inspektorów sanitarnych prowadziła do wniosku, że nie
zawierały one wyszczególnionej wzmianki o prawie do prowadzenia kuchni mlecznej. W tej
sytuacji
stwierdzono, że dowody przedstawione przez odwołującego są niewystarczające dla
ustalenia,
że w oparciu o decyzję przystępującego nie może on świadczyć usługi w zakresie
tzw. kuchni mlecznej.
Wzięto także pod uwagę, że decyzje organów sanitarnych są
wydawane zgodnie z wnioskiem
, o którym mowa w art. 63 ust. 1a i art. 64 ustawy. Można
zatem przyjąć, że jeżeli w swym wniosku odwołujący prosił o wyszczególnienie jakiegoś
dodatkowego elementu,
to taki element został w decyzji wskazany. Treść wniosku
przystępującego mogła być zaś inna. Wobec powyższego zarzut podlegał oddaleniu.
Za chybiony uznano zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez zaniechanie
czynności odrzucenia oferty przystępującego, której treść jest niezgodna z treścią SIWZ.
Izba stwierdziła, że odwołujący opisał ww. zarzut nazbyt lakonicznie. W szczególności
odwołujący nie wskazał, który konkretnie element świadczenia zaoferowanego przez
przystępującego ma być sprzeczny i z jakim konkretnie elementem SIWZ. Wobec
powyższego zarzut podlegał oddaleniu.
Z chybiony
należało zarzut naruszenia art. 91 ust. 1 Pzp przez przyznanie
przystępującemu punktów w kryterium „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od
kuchni Wykonawcy do s
iedziby Zamawiającego" pomimo, iż kuchnia, którą wskazał
przystępujący miała nie posiadać w swojej strukturze tzw. „kuchni mlecznej” i w tym zakresie
nie została zatwierdzona przez organy sanitarne.
Ustalono, że w pkt XVII SIWZ zamawiający opisał kryteria oceny ofert, jakimi będzie
się kierował dokonując wyboru oferty najkorzystniejszej. Jednym z kryteriów oceny ofert
zamawiający uczynił „odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy
do siedziby Zamawiającego”. Zamawiający sprecyzował, że w kryterium tym punkty będą
przyznawane następująco:
Oferta z najmniejszą odległością w km
Punkty odległość =--------------------------------------------x 100 x 10%
oferta badana, od
ległość w km
Oferty oceniane będą punktowo. Maksymalna ilość punktów jaką, po uwzględnieniu
wagi, może osiągnąć oferta w tym kryterium wynosi 10 pkt. Jej wartość wynika z
przedstawionego powyżej wzoru matematycznego. Maksymalną ilość punktów otrzyma
oferen
t z najkrótszą odległością. Pozostali uczestnicy postępowania proporcjonalnie mniej.
Ustalono również, że w toku postepowania jeden z wykonawców złożył wniosek o
wyjaśnienie treści SIWZ odnoszący się do omawianego kryterium o treści:
Zwracamy się z uprzejmą prośbą o informację, czy mając na uwadze występowanie w
dietach określonych w siwz tzw. kuchni mlecznej, Wykonawca poprawnie odczytuje Intencje
Zamawiającego, iż kryterium "odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni
Wykonawcy do siedziby Zama
wiającego" dotyczy wszystkich diet w tym również kuchni
mlecznej. Czy zatem należy podać odległość kuchni z której będą dostarczane wszystkie
rodzaje diet w tym również kuchni mlecznej. Ponadto prosimy o sprostowanie zapisu
określonego w części XVII opis kryteriów (...) - waga kryterium wg opisu wynosi 90%, a
informacja o maksymalnej ilości punktów do uzyskania 80 pkt." Na tak zadane pytanie
zamawiający udzielił następującej odpowiedzi: „Tak, to kryterium dotyczy całości
zamówienia, również kuchni mlecznej. Maksymalna ilość punktów do uzyskania w tym
kryterium wynosi 90 pkt".
Ponadto, j
ak wynikało ze wzoru formularza oferty, zamawiający zdecydował się
przyznawać punkty w tym kryterium jedynie na podstawie informacji o odległości w km
dowożenia gotowych posiłków od kuchni wykonawcy do siedziby zamawiającego, którą
wykonawcy
zobowiązani byli podać w pkt 2 formularza oferty.
Istotna zarzutu odwołującego sprawdzała się do tezy, że skoro przystępujący miał nie
posiadać w strukturze swej kuchni - kuchni mlecznej, która została zatwierdzona przez
właściwy organ, to nie powinien otrzymać żadnych punktów w przywoływanym kryterium.
Jak wskazano przy
rozstrzygnięciu poprzedniego zarzutu, twierdzenia odwołującego
o tym, iż przystępujący nie posiada w swej strukturze kuchni mlecznej, która została
zatwierdzona przez właściwy organ, okazały się chybione. Ponadto przystępujący do swego
pisma z 25
września 2017 r. załączył wyraźne własne oświadczenie, że w którym
inform
ował, że kuchnia z której będzie realizowane zamówienie wskazana w formularzu
oferty w pkt 2) ma wydzielon
ą kuchnię mleczną i będą z niej dostarczane wszystkie rodzaje
diet, w tym tzw. kuchnia mleczna.
Dostrzeżenia wymagało również, że zamawiający nie oczekiwał od wykonawców
udokumentowania podawanej w kilome
trach odległości od kuchni do siedziby
zamawiającego. W szczególności zamawiający nie wymagał wykazania, że w kuchni tej
mogą być produkowane potrawy mleczne. Podstawą do przyznawania punktów miała być
jedynie informacja o ilości km pomiędzy kuchnią, a siedzibą zamawiającego. Przystępujący
w złożonej przez siebie ofercie w pkt 2 formularza oferty oświadczył, że odległość ta wynosi
78,6 km. Z kolei odwo
łujący sprecyzował odległość między swą kuchnią a siedzibą
zamawia
jącego jako 58,2 km. Jak wynikało z protokołu postepowania, odwołujący w tym
kryterium uzyskał 10 pkt (58,2 / 58,2 = 1 x 100 x 10%). Zamawiający przyznał natomiast
przystępującemu 7,40 pkt (58,2 / 78,6 = 0,74 x 100 x 10%). Jak wynikało z powyższego
punkty w kryterium
„odległość w km dowożenia gotowych posiłków od kuchni Wykonawcy do
siedziby Zamawiającego” przyznano prawidłowo i zgodnie z regułami opisanymi w pkt XVII
SIWZ. Wobec powyższego zarzut naruszenia art. 91 ust. 1 Pzp okazał się chybiony i
podlegał oddaleniu.
W konsekwencji za niezasadn
e uznano także zarzuty naruszenia art. 7 ust. 1 Pzp.
Nie wykazano aby
zamawiający prowadził postępowanie z naruszeniem zasad uczciwej
konkurencji i
równego traktowania wykonawców, zaś dokonany wybór najkorzystniejszej
oferty
okazał się zgodny z art. 91 ust. 1 Pzp.
Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie
. Orzeczenie Izby, o którym mowa w pkt 1 sentencji, miało charakter
merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w
pkt 2
sentencji miało charakter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a zatem
było postanowieniem. O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest
postanowieniem prz
esądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05
(OSN 2006/11/182). Z powołanego przepisu art. 192 ust. 1 ustawy Pzp wynika zakaz
wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok.
Z uwagi zatem na z
bieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięć o charakterze merytorycznym (1
sentencji) i formalnym (pkt 2
sentencji), całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku.
Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww.
przepisu wynika, że powodem uwzględnienia odwołania może być stwierdzenie jedynie
kwalifikowanego naruszenia ustawy
Pzp, a mianowicie takiego, które wywiera lub może
wywrzeć istotny wpływ na wynik postępowania. A contrario, stwierdzenie braku naruszenia
lub naruszenia niekwalifikowanego, musi skutkować oddaleniem odwołania. W analizowanej
sprawie nie stw
ierdzono żadnego naruszenia przepisów ustawy Pzp, co musiało skutkować
oddaleniem odwołania.
Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 1
sentencji.
Zgodnie z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp, w wyroku oraz w postanowieniu k
ończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. Jak wskazuje się w
piśmiennictwie, reguła ponoszenia przez strony kosztów postępowania odwoławczego
stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, że „obowiązuje w nim,
analogicznie do procesu cywilnego, zasada odpowiedzialności za wynik procesu, według
której koszty postępowania obciążają ostatecznie stronę „przegrywającą” sprawę (por. art.
98 § 1 k.p.c.)” Jarosław Jerzykowski, Komentarz do art.192 ustawy - Prawo zamówień
publicznych, w:
Dzierżanowski W., Jerzykowski J., Stachowiak M. Prawo zamówień
publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.
Zatem
użyty w art. 192 ust. 10 ustawy Pzp zwrot stosownie do jego wyniku należy
rozumieć analogicznie jak w procesie cywilnym. Jak wynika z postanowienia SN z dnia 31
stycznia 1991 r. II CZ 255/90, LEX nr 5314 stosunkowe
rozdzielenie kosztów polega na
rozdzielenie kosztów między stronami stosownie do wyniku postępowania i do wysokości w
jakiej zostały poniesione. Stosunkowy podział kosztów procesu (100 k.p.c.) dotyczy ich
całości co oznacza przyjęcie za podstawę obliczeń sumy należności obu stron, ustalonej
stosownie do zasad z art. 98 § 2 i 3 k.p.c. (oraz art. 99 k.p.c. w przypadkach tam
wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku w jakim strony utrzymały się ze
swymi roszczeniami lub obroną, otrzymując w wyniku kwoty, stanowiące ich udziały w
całości kosztów. Jeżeli poniesione przez stronę koszty przewyższają obciążający ją udział
zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica.
Jak wynika z postanowienia
Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn.
akt X Ga 280/16
– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do
Krajowej Izby Odwoławczej zostaje oddalona, zaś część uwzględniona zasada
odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego
rozdzielenia kosz
tów postępowania odwoławczego w takiej części, w jakiej odwołanie
odniosło skutek. Identyczny pogląd wyrażono w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z
22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, w postanowieniu Sądu Okręgowego we
Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyroku Sądu Okręgowego w
Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego
we Wrocławiu z 17 listopada 2016 r. sygn. akt X Ga 653/16.
W niniejszej
sprawie odpowiedzialność za wynik postępowania ponosił w całości
odwołujący, dlatego to tę stronę obciążono całością kosztów postępowania odwoławczego.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania orzeczono stosownie do
wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o
przepis
y § 5 ust. 3 pkt 1, § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010
r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze
zm.).
.
Przewodniczący: ………………….…
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 86/17 z dnia 2017-12-01
- Sygn. akt KIO 2336/17 z dnia 2017-11-21
- Sygn. akt KIO 2279/17 z dnia 2017-11-15
- Sygn. akt KIO 1441/17 z dnia 2017-11-14
- Sygn. akt KIO 2007/17, KIO 2014/17 z dnia 2017-11-02
