rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2015-03-03
rok: 2015
data dokumentu: 2015-03-03
rok: 2015
sygnatury akt.:
KIO 284/15
KIO 284/15
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2015 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 13 lutego 2015 r. przez wykonawcę: „JSK
Architekci” sp. z o.o. w Warszawie (02-092), ul. Żwirki i Wigury 18 w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego: Gminę Olsztyn, pl. Jana Pawła II 1, 10-101 Olsztyn
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 13 lutego 2015 r. przez wykonawcę: „JSK
Architekci” sp. z o.o. w Warszawie (02-092), ul. Żwirki i Wigury 18 w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego: Gminę Olsztyn, pl. Jana Pawła II 1, 10-101 Olsztyn
orzeka:
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę: „JSK Architekci” sp. z o.o.
w Warszawie i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: „JSK Architekci” sp. z o.o. w Warszawie tytułem wpisu
od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Olsztynie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 284/15
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „
Opracowanie niezbędnej dokumentacji projektowej dla potrzeb
przebudowy Stadionu Miejskiego w Olsztynie
” zostało wszczęte przez Gminę Olsztyn, zwaną
dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia, zgodnie
z informacją przesłaną Prezesowi Izby w piśmie z dnia 16 lutego 2015 r., a także
pkt. 2.2 pisemnego protokołu postępowania, przekraczała kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie
o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2014/S 188-
332237) w dniu 1 października 2014 r.
W dniu 13 lutego 2015 r. odwołanie wniósł wykonawca: „JSK Architekci” sp. z o.o.
w Warszawie, zwany dalej Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec odrzucenia przez Zamawiającego złożonej
przez Odwołującego oferty, jako tej, której treść nie odpowiada treści Specyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia (SIWZ), zaniechania wezwania Odwołującego do złożenia wyjaśnień
odnoszących się do powołanej oferty (do czego zdaniem Odwołującego, Zamawiający
nie tylko był uprawniony, ale wręcz zobowiązany), a w konsekwencji unieważnienia
postępowania o udzielenie zamówienia, z uwagi na fakt, że nie została złożona żadna oferta
niepodlegająca odrzuceniu. Takie postępowanie Zamawiającego naruszać miało, zdaniem
Odwołującego, przepisy art. 89 ust. 1 pkt 2), art. 87 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2) oraz
art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp. Z ostrożności procesowej Odwołujący zarzucał również
Zamawiającemu zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę: P. R.,
prowadzącego działalność pod firmą BAUREN P. R., z powodów niezgodności tejże oferty z
treścią
SIWZ,
których
ustalenia
Zamawiający
zaniechał
podejmując
decyzję
o odrzuceniu powołanej oferty, co stanowić miało naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp.
Zarzucał on również Zamawiającemu naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 4) ustawy Pzp
przez zaniechanie wykluczenia P. R. z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia, z
uwagi na fakt nie wykazania przez niego spełniania warunku dotyczącego dysponowania
osobami zdolnymi do wykonania zamówienia.
Uzasadniając stawiane przez siebie zarzuty, Odwołujący stał na stanowisku, że w świetle
zapisów SIWZ był on władny w składanej przez siebie uproszczonej koncepcji wprowadzać
zmiany w porównaniu do wymagań opisanych w SIWZ, a w szczególności w Programie
Funkcjonalno-Użytkowym (PFU). Jako podstawę tych twierdzeń wskazywał, tytułem
przykładu, na zapis pkt 3.3.3 PFU. Podnosił również, że jego zdaniem, powołana uproszona
koncepcja, z uwagi na swój, właśnie uproszczony, charakter musiała zawierać jedynie
rozmieszczenie
podstawowych
elementów
oraz
charakterystycznych
rozwiązań.
Szczegółowo odnosząc się do stwierdzonych przez Zamawiającego nieprawidłowości
w treści złożonej przez niego oferty twierdził Odwołujący co następuje:
I.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie projektu zagospodarowania terenu:
1. co do zarzutów w zakresie nieuwzględnienia istniejących uwarunkowań ternu:
a) zdaniem Odwołującego Zamawiający niesłusznie zarzuca mu, że przewidział
rozwiązanie wymagające przeprowadzenia niwelacji całości terenu inwestycji i
wyprowadzenia
znacznych
mas
ziemnych
poza
ten
teren,
podczas gdy przedstawiona przez niego uproszona koncepcja przewiduje
przeprowadzenie niwelacji tylko części terenu (ok. 1,1 ha, przy 12 ha pełnego
obszaru terenu inwestycji). Twierdził on, że PFU zakładał przeprowadzenie niwelacji
terenu nie określając maksymalnej powierzchni działki nią objętej. Przeczył również
zasadności stwierdzenia Zamawiającego o braku organicznego odniesienia
do uwarunkowań stanu istniejącego. Podnosił również, że SIWZ nie określała
warunków brzegowych w tym zakresie.
b) Odwołujący twierdził, że nie zakładał wycinki istniejącej zieleni, a jedynie niezbędne
przesadzenie drzew lub nasadzenia zieleni rekompensacyjnej. Podnosił również,że SIWZ nie określała warunków brzegowych w tym zakresie.
c) Odwołujący stał na stanowisku, że przewidział wyjazd z Centrum „Aquasfera” i
przyległego placu przeciwpożarowego.
d) Odwołujący uważał, że postanowienia PFU, ani też Opisu Przedmiotu Zamówienia
(OPZ) nie przewidywały drogi dla pojazdów silnikowych od strony wschodniej
Centrum „Aquasfera”, podkreślał przy tym, że w chwili obecnej taki zjazd z Al. M. J.
Piłsudskiego od strony wschodniej Centrum „Aquasfera” nie istnieje, a Zamawiający
nie wymagał wprowadzenia zmian w tym zakresie.
e) w ocenie Odwołującego twierdzenia Zamawiającego zawarte w kwestionowanej
w tym punkcie odwołania treści uzasadnienia odrzucenia oferty złożonej
przez Odwołującego stały w rażącej sprzeczności z zarzutem stawianym
w pkt I.1.c).
f) Odwołujący twierdził, przewidział rampę, o której pisał Zamawiający w uzasadnieniu
odrzucenia złożonej przez niego oferty.
g) Zdaniem Odwołującego przewidział on dojazd do parkingu podziemnego Centrum
„Aquasfera”, przewidział także rozwiązania komunikacyjne, które są bezkolizyjne.
2. co do zaproponowanego etapowania: w ocenie Odwołującego zaproponowany
przez niego podział na dwa etapy realizacji stadionu jest zgodny z wymaganiami
określonymi w PFU, w szczególności w pkt 5.2 tego dokumentu. Twierdził on również,że Zamawiający nie określił w SIWZ wymagań co do swobody etapowania
odpowiednio do jego potrzeb i możliwości finansowych – wymagane było jedynie
zapewnienie możliwości rozbudowy stadionu w przyszłości, co w jego przypadku
zostało spełnione.
II.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie obiektu kubaturowego:
a) Odwołujący
przeczył
twierdzeniom
Zamawiającego,
zgodnie
z
którymi
przedstawiona przez niego uproszczona koncepcja przewidywała pierwszy rząd
siedzeń usytuowany na wysokości 0,7 m powyżej poziom boiska – jego zdaniem,
zgodnie z przedstawioną uproszczoną koncepcją pierwszy rząd siedzeń dla osób
niepełnosprawnych został zaprojektowany na wysokości 1,1 m powyżej płyty
stadionu,
zaś
na
pozostałych
trybunach,
gdzie
nie
ma
miejsc
dla niepełnosprawnych, taki rząd został przewidziany na wysokości 1,58 m ponad
boisko.
b) Odwołujący twierdził, że przewidział pomieszczenie o powierzchni 105,5 m
2
dla pracy mediów zlokalizowane na 2 kondygnacji i odpowiednio wyposażone,
co odpowiadało wymaganiom Zamawiającego.
c) Odwołujący twierdził, że przewidział oddzielne wejście na teren obiektu dla obsługi
medialnej.
d) Odwołujący twierdził, że przewidział nad drugą kondygnacją, na środku trybuny
zachodniej lożę prasową, co wynikać miało z przekroju poprzecznego tej trybuny
zawartego na rysunku 4 uproszczonej koncepcji.
e) Odwołujący uważał, że przewidziane przez niego dwukondygnacyjny pub oraz
restauracja
na
pierwszym
piętrze
do
której
wejście
zaprojektowano
z ogólnodostępnego pasażu odpowiadało wymaganiom SIWZ. Podnosił
jednocześnie, że rozróżnienie pomiędzy pubem a restauracją bazuje jedynie
na rozróżnieniu tych lokali w oparciu o obsługę kelnerską i kartę jadłospisową
charakteryzujące restauracje. Tymczasem, jego zdaniem decydująca powinna być
funkcjonalność przestrzeni objętej uproszczoną koncepcją, a ta, w przypadku
tak pubu, jak i restauracji była taka sama.
f) Odwołujący przeczył twierdzeniom, że treść złożonej przez niego oferty
jest sprzeczna z treścią SIWZ.
Niezależnie od powyższego, Odwołujący twierdził, że Zamawiający w sposób
nieodpowiadający odpowiednim przepisom ustalił wartość szacunkową zamówienia,
a przez to również na niewłaściwym, nieadekwatnym poziomie ustalił kwotę, którą zamierzał
przeznaczyć na zrealizowanie zamówienia. Twierdził również, że Zamawiający jest władny
zwiększyć pierwotnie zaplanowaną kwotę.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
i.
„unieważnienia czynności unieważnienia Postępowania;
ii.
unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego;
iii.
dokonania ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego;
iv.
wykluczenie wykonawcy Bauren i uznanie jego oferty za podlegającą odrzuceniu, bądź
odrzucenie oferty Bauren jako nieodpowiadającej treści SIWZ;
v.
dokonanie wyboru oferty Odwołującego, jako najkorzystniejszej spośród ofert
niepodlegających odrzuceniu”.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie zebranego materiału
dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron, Izba ustaliła i zważyła,
co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego. Oceny tej nie mogły zmienić podnoszone
przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie twierdzenia o braku możliwości
zwiększenia środków przewidzianych na realizację zamówienia. Istnienie po stronie
Odwołującego prawa do wniesienia odwołania ocenia się na dzień wniesienia odwołania i
kontekście czynności, które są przez niego kwestionowane. W rozpoznawanej sprawie,
na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, na którym zostało wniesione odwołanie,
zbyt wczesnym byłoby rozstrzyganie o tym, czy Zamawiający będzie miał podstawy
do unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia w oparciu o art. 93 ust. 1
pkt 4) ustawy Pzp, a do tego wszak dążył Zamawiający podnosząc tę kwestię w odpowiedzi
na odwołanie. Twierdzenia formułowane w odwołaniu w odniesieniu do sposobu ustalenia
wartości zamówienia, Izba uznała za takie, które przemawiać miały za wykazaniem interesu
po stronie Odwołującego do wniesienia odwołania.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumenty przekazane
przez Zamawiającego w odpowiedzi na wezwanie Prezesa Izby i poświadczone za zgodność
z oryginałem, a także złożone przez Odwołującego w toku rozprawy przed Izbą rysunki.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt III.1 części I SIWZ przedmiotem zamówienia w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego było objęte opracowanie niezbędnej
dokumentacji projektowej dla potrzeb uzyskania wszelkich decyzji administracyjnych
umożliwiających
realizację
przedsięwzięcia
wraz
z
uzyskaniem
tych
decyzji
administracyjnych oraz pełnieniem nadzoru autorskiego nad realizacją zadania
inwestycyjnego oraz nadzoru nad usuwaniem wad w okresie gwarancji udzielonej przez
wykonawców robót budowlanych pn.: „Przebudowa Stadionu Miejskiego w Olsztynie".
Realizacja tego przedsięwzięcia rozpisana została na trzy etapy, przy czym pierwszy z nich
obejmował m.in. opracowanie pełnej wielobranżowej koncepcji projektowej na podstawie
uproszczonej koncepcji architektoniczno-urbanistycznej wybranej oferty w postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego na przedmiotowe usługi z uwzględnianiem uwag
Zamawiającego. Zgodnie z pkt III.3 części I SIWZ szczegółowy opis przedmiotu zamówienia
został zawarty w części II SIWZ – „Opis przedmiotu zamówienia dla zadania
pn.: Opracowanie niezbędnej dokumentacji dla potrzeb Przebudowy Stadionu Miejskiego
w Olsztynie” (OPZ) oraz w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania
pn.: „Przebudowa stadionu miejskiego w Olsztynie” z sierpnia 2014 r. (PFU) stanowiącym
załącznik nr 10 do SIWZ.
Zgodnie z pkt IX.1.1) części I SIWZ „każdy Wykonawca może złożyć tylko jedną ofertę i
jedną uproszczoną koncepcję architektoniczno-urbanistyczną przebudowy Stadionu
Miejskiego w Olsztynie oraz zaproponować tylko jedną cenę za realizację zamówienia.
Złożenie przez Wykonawcę więcej niż jednej oferty i uproszczonej koncepcji lub oferty i
uproszczonej koncepcji zawierającej rozwiązania wariantowe albo alternatywne spowoduje
odrzucenie oferty”.
W pkt XII.3 części I SIWZ Zamawiający postanowił, że: „Uproszczoną koncepcję należy
rozumieć jako rozmieszczenie podstawowych elementów zagospodarowania w rzucie i
przedstawienie
charakterystycznych
rozwiązań
bryły
stadionu
ze
schematami
rozmieszczenia funkcji. Również schemat etapowania powinien ograniczyć się do ogólnych
zasad. Teren objęty uproszczoną koncepcją zlokalizowany jest w Olsztynie u zbiegu ulicy
Leonharda i al. Piłsudskiego, obejmuje działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków
następującymi numerami:. 12/13, 3/4 , 6/5, 5/1, 5/2, 6/6, 72/4, 6/2, 86/1, 85/3, 72/15, 85/2,
87, 72/5, 85/5, 74/5, 74/4, 85/6, 85/7, 71/2, 71/3, 72/20, 86/2, 72/13, 71/5, 14/6, 70/11, 14/4,
14/8, 70/10 obręb 97 oraz części działek 14/10, 70/6, 70/12, 70/7, 71/4, 72/19, 72/17 obręb
97, jak również przyległe fragmenty pasów drogowych ulic Leonharda, Pana Tadeusza i
al. Piłsudskiego. Wymienione nieruchomości stanowią własność Gminy Olsztyn.
Uproszczona koncepcja architektoniczno-urbanistyczna ma spełniać wszelkie założenia i
warunki określone w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania pn.: "Przebudowa
Stadionu Miejskiego w Olsztynie" z sierpnia 2014 r.
1) Zakres rzeczowy i forma, oraz sposób prezentacji uproszczonej koncepcji
architektoniczno-urbanistycznej:
Koncepcja programowa powinna składać się z:
−
części opisowej,
−
części graficznej.
Część opisowa – forma:
Część opisową należy opracować w języku polskim, w formacie A4 w ilości min. 1 strona
max. 7 stron. Zamawiający zaleca, aby strony były ponumerowane.
Część opisowa – zakres:
Zwięzłe uzasadnienie projektowanych rozwiązań ze szczególnym uwzględnieniem
elementów trudnych do przedstawienia lub nie przedstawionych w części graficznej,
podstawowe dane programowe i zestawienie powierzchni, szacunkowy maksymalny
planowany łączny koszt wykonania robót budowlanych realizowanych na podstawie
uproszczonej koncepcji architektoniczno-urbanistycznej wraz z określeniem zasad jej
wyliczenia, mieszczący się w budżecie przyjętym przez Zamawiającego (60.000.000,00 zł
netto).
Część graficzna – forma:
Część graficzną należy złożyć w formie papierowej (umożliwiającej jej późniejszą
archiwizację przez Zamawiającego), Zamawiający zaleca układ pionowym i format
o wymiarach 70 cm na 100 cm. Arkusze należy ponumerować w kolejności prezentacji.
Każdy arkusz, w prawym górnym rogu powinien zawierać nazwę Wykonawcy (zalecana
czcionka Arial Black 32 pkt).
Część graficzna – zakres:
−
schemat ogólny dyspozycji terenu w konwencji podziału na tereny o różnym
przeznaczeniu jak w planach zagospodarowania przestrzennego - skala 1: 2000
−
koncepcja planu zagospodarowania terenu obrazująca rzut bryły stadionu miejskiego,
obsługę komunikacyjną i teren parkingów, część treningową, część komercyjną i plac
przestrzeni publicznej – skala 1:1000,
−
podstawowe rzuty, charakterystyczne przekroje i elewacje bryły stadionu w skali
obrazującej rozwiązania architektoniczne i konstrukcyjne – skala 1:200 - 1:500,
−
wizualizacje bryły stadionu miejskiego,
−
schemat etapowania realizacji obiektu - skala 1: 2000,
−
ewentualne inne rysunki w skalach uszczegóławiających ideę koncepcji lub
wyjaśniające zastosowane rozwiązania.
Zakres oraz precyzja przedstawionej uproszczonej koncepcji powinna umożliwić
bezzwłoczne przystąpienie do opracowania wielobranżowej koncepcji oraz dokumentacji
projektowej (...)
5) W przypadku, gdy złożona przez Wykonawcę oferta nie będzie zawierała uproszczonej
koncepcji architektoniczno-urbanistycznej, bądź gdy przedstawiona uproszczona koncepcja
achitektoniczno-urbanistyczna będzie niezgodna z założeniami określonymi w niniejszej
Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, oferta będzie podlegała odrzuceniu.”
W pkt 1.3 OPZ Zamawiający wskazał m.in.: „Zapisy zawarte w tym punkcie
są oczekiwaniami i zaleceniami Zamawiającego. Wybrany oferent przy opracowaniu
koncepcji przebudowy stadionu i zagospodarowania terenu, może zaproponować swoje
sugestie wraz z ich uzasadnieniem. Zamawiający będzie mógł dokonać akceptacji
zaproponowanych rozwiązań w zakresie które będą zgodne z jego oczekiwaniami i nie będą
w sprzeczności przepisami związków sportowych i prawa budowlanego. Szczegółowe
informacje dotyczące wymagań architektonicznych oraz funkcjonalno-użytkowych zostały
zawarte w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania pn.: «Przebudowa Stadionu
Miejskiego w Olsztynie».”
W pkt 03.02 PFU Zamawiający poinformował wykonawców, że „Uproszczona koncepcja
załączona do oferty na etapie wyboru Wykonawcy usługi będzie podlegała ponownemu
projektowaniu w pełnym, wielobranżowym zakresie po dokonaniu wyboru Wykonawcy -
z uwzględnieniem uwag Zamawiającego”.
W pkt 03.03.02 PFU, w wykazie podstawowych robót budowlano-organizacyjnych w pkt D
przewidziano niwelację terenów i gospodarkę masami ziemnymi.
W pkt 04.4.1.A PFU wskazano m.in. że: „W zakresie zagospodarowania zieleni należy
wykorzystać istniejące zadrzewienia i zakrzewienia w zakresie możliwym do zaadaptowania
w nowo projektowanej przestrzeni”.
W pkt 05.01.B PFU wskazano m.in., że: „Ze względu na różnice poziomów terenu
istniejącego i przyjęcie poziomu parteru Stadionu wraz z płytą główną boiska na rzędnej
zbliżonej do obecnej, sugeruje się rozwiązanie problemu różnic poziomów terenu
istniejącego, np. poprzez system schodów i lokalnych pochylni. Możliwe jest również
wykorzystanie mas ziemnych z istniejących trybun ziemnych (nasyp o miąższości ok. 1,2-1,5
m). Dopuszczalne są także ograniczone ingerencje, na styku z placem, w rozwiązania stanu
istniejącego „Aquasfery- GW.”
W pkt 05.02 PFU zawarto m.in. zalecenia do etapowania, zgodnie z którymi „rzut Stadionu
należy podzielić na 3 lub 4 odrębne trybuny, możliwe do realizacji w różnych etapach”.
Zawarto tam również zalecenia rozmieszczenia funkcji, zgodnie z którymi na kondygnacji
pierwszej (K1) winna znajdować się m.in. restauracja dostępna z zewnątrz.
Zgodnie z pkt 05.05.03 PFU: „Stadion powinien posiadać przynajmniej jeden stały punkt
sprzedaży artykułów spożywczych i napojów, dostępny dla kibiców znajdujących się
na stadionie; a także po 2 - 3 okazjonalne punkty gastronomiczne na każdej trybunie .
Jeden z punktów, zlokalizowany w trybunie zachodniej w poziomie parteru /z dostępem
zewnątrz i wewnątrz/, należy projektować w formie restauracji .”
W pkt 05.06 PFU zawarte zostały zapisy odnoszące się do obszaru pracy dla mediów:
„CENTRUM INFORMACYJNO – PRASOWE [CIP]
●
Obszar dla pracy mediów musi liczyć min. 100m2, by pomieścił min. 50 przedstawicieli
mediów.
●
winno zawierać POMIESZCZENIA ROBOCZE dla dziennikarzy oraz SALĘ
KONFERENCJNĄ.
●
Należy zapewnić specjalny obszar dla co najmniej 15 fotoreporterów, jeśli możliwe
w postaci oddzielnego, w pełni wyposażonego obszaru roboczego.
●
obsługa medialna musi dysponować oddzielnym wejściem na obiekt;
LOŻA PRASOWA
●
na środku trybuny głównej powinna znajdować się Loża prasowa dla przedstawicieli
mediów musi posiadać przynajmniej 50 zadaszonych miejsc,
●
z których 25 musi być wyposażone w pulpity stałe stanowiska prasowe z odpowiednimi
blatami na laptop, notatnik, telefon, z odpowiednimi łączami - elektryczne, telefon / modem;
SALA KONFERENCYJNA I STREFA MIESZANA
●
Należy zapewnić salę konferencyjną, lub wyznaczoną część obszaru dla pracy mediów,
wyposażoną w biurko, platformę dla kamer, podium, rozdzielacz, system nagłaśniający i
krzesła. Pomieszczenie to lub wyznaczony obszar musi posiadać min. 50 msc siedzących
dla przedstawicieli mediów.
●
pomieszczenie robocze, min. 50 m2, sala konferencji prasowych na min. 30 osób.
Jako sala konferencyjna może być wykorzystana część pomieszczenia roboczego;
●
Musi być dostępny obszar, obsługa medialna z miejscami parkingowymi przy wejściu
na stadion oraz wejściu na płytę boiska, pomiędzy szatniami i parkingami, przeznaczonymi
dla autobusów drużyn, który można przekształcić w strefę mieszaną.”
W pkt 06.01 PFU zawarty zostało zestawienie pomieszczeń i ich wielkości. W odniesieniu
do kondygnacji K4 na pozycji 64 wskazana została loża prasowa o powierzchni ok. 70 m.
W pkt 06.03 PFU określono „dopuszczalne odchylenia (+/-) od wskazanej pow. użytkowej
poszczególnych pomieszczeń : (...) o powierzchni powyżej 10m² - 15 %”.
W pkt 07.08.01 PFU wskazano m.in. „Ze względu na różnice poziomów terenu istniejącego i
przyjęcie poziomu parteru Stadionu wraz z płytą główną boiska na rzędnej zbliżonej
do obecnej, sugeruje się rozwiązanie problemu różnic poziomów terenu istniejącego,
np. poprzez system schodów i lokalnych pochylni. Możliwe jest również wykorzystanie mas
ziemnych z istniejących trybun ziemnych. Dopuszczalne są także ograniczone ingerencje,
na styku z placem, w rozwiązania stanu istniejącego „Aquasfery- GW. Ustala się
usytuowanie rampy łączącej ciąg pieszy, ścieżkę rowerową i przystanki komunikacji
zbiorowej przy Al. M. J. Piłsudskiego z wejściem południowym stadionu w rejonie osi
podłużnej placu. W zagospodarowaniu terenu należy uwzględnić funkcjonowanie dojazdu
do części podziemnej parkingu Centrum Wodnego Aquasfera - -Galeria Warmińska. Możliwe
zmiany komunikacyjne w powiązaniu z układem zewnętrznym; rozwiązania komunikacyjne
dojazdu należy projektować w sposób bezkolizyjny z placem, a w tym z ciągiem pieszo-
rowerowym. W projektowanym systemie dróg pożarowych dopuszczalne jest wykorzystanie
przestrzeni Placu Miejskiego, ale bez podziału na różne rodzaje nawierzchni.”
Termin składania ofert, zgodnie z pisemnym protokołem postępowania, upłynął
w dniu 16 grudnia 2014 r., o godzinie 11:00. Przed jego upływem dwóch wykonawców
złożyło swoje oferty Zamawiającemu.
Odwołujący wraz ze złożoną przez siebie ofertą przedstawił Zamawiającemu własną
uproszczoną koncepcję, tak jej cześć opisową, jak i graficzną.
Pismem przesłanym w dniu 3 lutego 2015 r. Zamawiający poinformował wykonawców
o odrzuceniu obu złożonych mu ofert oraz o unieważnieniu, na podstawie art. 93 ust. 1
pkt 1) ustawy Pzp, postępowania o udzielenie zamówienia.
Uzasadniając tak dokonaną decyzję, w odniesieniu do oferty złożonej przez Odwołującego
Zamawiający
pisał:
„Sytuacja
projektowa
nie
jest
„organicznym”
odniesieniem
do uwarunkowań stanu istniejącego w zakresie uwzględnienia ukształtowania terenu, a także
do sąsiedztwa istniejących wokół Stadionu obiektów, Centrum „Aquasfera" -Galeria
Warmińska, Parku im. Janusza Kusocińskiego i systemu komunikacyjnego. Uwarunkowania
miejscowe, sięgające ponad trzech metrów różnicy poziomów, w rozwiązaniach Wykonawcy,
wymagają przeprowadzenia niwelacji całości terenu inwestycji sportowej, obniżającej poziom
terenu do poziomu płyty boiska, zdjęcia nakładu mas ziemnych z kilku hektarów gruntu i
wyprowadzenie go poza teren inwestycji, a także konieczności budowy szeregu murów
oporowych (łącznie kilkusetmetrowych) [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt I.1.a) uzasadnienia odwołania] Poza ewidentnymi stratami ekonomicznymi, założenie to
powoduje niewątpliwe konsekwencje przestrzenne w spójności z zagospodarowaniem
sąsiedztwa wymagającej dokonania dużej wycinki zieleni istniejącej. [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.1.b) uzasadnienia odwołania] Wykonawca w przedstawionej
koncepcji całkowicie pominął problem wyjazdu z parkingu Centrum „Aquasfera” Galeria
Warmińska i przyległego placu p. poż. nie dając żadnego rozwiązania. [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.1.c) uzasadnienia odwołania] Jednocześnie plac miejski,
w bezpośrednim sąsiedztwie budynku „Aquasfery - Galerii Warmińskiej”, niemal w całości
zaprojektowano jako szeroki ciąg schodów. Rozwiązanie to uniemożliwia dojazd
samochodów służb specjalnych do budynku „Aquasfery” bezpośrednio od strony wschodniej
(wozy ppoż.) [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut z pkt I.1.d) uzasadnienia
odwołania] Powyższe jest niezgodne z pkt 07.08 Programu Funkcjonalno-Użytkowego,
w którym Zamawiający zapisał, iż...” i tu następuje cytat zapisów zawartych w tej jednostce
redakcyjnej PFU – wobec tych zapisów podniesione zostały zarzuty z pkt I.1 od e)
do g) uzasadnienia odwołania.
W odniesieniu do przewidzianego przez Odwołującego sposobu etapowania prac
Zamawiający stwierdził co następuje: „Wykonawca założył makroniwelację terenu
wprowadzając rozwiązania funkcjonalno- przestrzenne Stadionu, jego bezpośredniego
otoczenia i boiska treningowego w oparciu o jeden poziom terenu z rzędną
+ 127,00 m. n.p.m. czyli projektowany poziom płyty stadionu. Autorzy wprowadzają
do pierwszego etapu inwestycji wszystkie elementy zagospodarowania projektowane na tej
rzędnej (trybuna wschodnia, strefy wejściowej, parkingi, tereny zewnętrzne, komunikacja).
Dlatego też dokonanie niwelacji całości terenu wymagane jest już w pierwszym etapie
inwestycji. Etap pierwszy bryły Stadionu nie stanowi samodzielnej formy przestrzennej,
a jedynie wycinek większej, skończonej architektonicznie całości. Wydzielenie trybuny
wschodniej jest zabiegiem formalnym w sektorowej konstrukcji obiektu. Całość Stadionu
z powodów przestrzenno- funkcjonalnych, według Wykonawcy, powinna być realizowana
w postępujących bezpośrednio po sobie dwu etapach. W przypadku takiej formy obiektu
oczywiste jest, że nie można zastosować rozwiązań pośrednich np. dwie, trzy trybuny.
Tak przyjęte założenia projektowe nie zapewniają Zamawiającemu swobody etapowania,
odpowiednio do potrzeb i możliwości finansowych. Zakres pierwszego etapu będzie wymagał
na wstępie wysokich nakładów finansowych, uwzględniających chociażby pełną niwelację
terenu i wyprowadzenie dużych mas ziemnych poza teren inwestycji”. Wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.2 uzasadnienia odwołania.
Odnosząc się do powołanej uproszczonej koncepcji w kontekście obiektu kubaturowego
Zamawiający pisał: „zgodnie z Uchwałą nr XVI/383 z dnia 19 i 20 listopada 2009 roku
Zarządu
Polskiego
Związku
Piłki
Nożnej
w
sprawie
upoważnienia
Komisji
ds. Bezpieczeństwa na Obiektach Piłkarskich oraz Departamentu Organizacji Imprez,
Bezpieczeństwa i Infrastruktury PZPN do uzgadniania projektów budowy oraz przebudowy
istniejących stadionów w zakresie tworzenia i funkcjonowania infrastruktury wpływającej
na bezpieczeństwo osób uczestniczących w meczach piłki nożnej (tekst jednolity: Uchwała
nr XVI/383 z dnia 19 i 20.11.2009 r., z późn. zm.: Uchwała nr Vlll/143 z dnia 13.08.2014 r,),
w celu uniknięcia problemów z widocznością dla widzów, pierwszy rząd siedzeń dla widzów
powinien znajdować się 1 m powyżej poziomu boiska. W złożonej koncepcji pierwszy rząd
usytuowany jest 0,70m powyżej poziomu boiska [wobec tego zapisu podniesiony został
zarzut z pkt II.a) uzasadnienia odwołania] rozdział 08 w/w FIFA „Football Stadiums.
Technical Recommendations and Requirements’’ oraz Program Funkcjonalno-Użytkowy
zakłada zestaw pomieszczeń dla mediów. W pkt 05.06. Programu Funkcjonalno-Użytkowego
Zamawiający zapisał, iż obszar dla pracy mediów musi liczyć min. 100m2, by pomieścił min.
50 przedstawicieli mediów. Centrum Informacyjno Prasowe winno zawierać pomieszczenia
robocze dla dziennikarzy oraz salę konferencyjną. Należy zapewnić specjalny obszar,
dla co najmniej 15 fotoreporterów, jeśli możliwe w postaci oddzielnego, w pełni
wyposażonego obszaru roboczego [stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej
w pkt 05.06, wobec tego zapisu podniesiony został zarzut z pkt II.b) uzasadnienia odwołania]
obsługa medialna musi dysponować oddzielnym wejściem na obiekt [stanowi to faktyczne
powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.06, wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt II.c) uzasadnienia odwołania] na środku trybuny głównej powinna znajdować się Loża
prasowa dla przedstawicieli mediów, musi posiadać przynajmniej 50 zadaszonych miejsc,
z których 25 musi być wyposażone w pulpity stałe stanowiska prasowe z odpowiednimi
blatami na laptop, notatnik, telefon, z odpowiednimi łączami - elektryczne, telefon/ modem.
[stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.06] Zaprojektowane
pomieszczenie mediów w poziomie II-go piętra nie spełnia wszystkich wymogów w zakresie
wymienionym powyżej. Z geometrii widowni wynika brak możliwości zorganizowania loży
prasowej spełniającej wymagania Zamawiającego z jednoczesnym spełnieniem wymogów
miejsca roboczego pracy przedstawicieli mediów i fotoreporterów (brak miejsca roboczego
dla fotoreporterów z blatami roboczymi w poziomie parteru) [wobec tego zapisu podniesiony
został zarzut z pkt II.d) uzasadnienia odwołania] zgodnie z pkt 05.05.03 PFU stadion
powinien posiadać przynajmniej jeden stały punkt sprzedaży artykułów Spożywczych i
napojów, dostępny dla kibiców znajdujących się na stadionie; a także po 2 - 3 okazjonalne
punkty gastronomiczne na każdej trybunie. Jeden z punktów, zlokalizowany w trybunie
zachodniej w poziomie parteru (z dostępem z zewnątrz i wewnątrz), należy projektować
w formie restauracji. [stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.05.03]
Wykonawca zamiennie zaproponował 2~kondygnacyjny pub - z wejściem z parteru,
natomiast restauracja została zlokalizowana w poziomie I-go piętra [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt II.e) uzasadnienia odwołania] Z uwagi na fakt, że korekty,
które należałoby wprowadzić w przedłożonej przez Wykonawcę koncepcji, doprowadzą
do znacznych zmian w podejściu do zaproponowanych rozwiązań przestrzenno-
funkcjonalnych, oferta złożona przez J .S.K. Architekci sp. z 0.0. została odrzucona
na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy p.z.p [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt II.f) uzasadnienia odwołania]”
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego. Z uwagi na złożone przez Odwołującego w toku rozprawy
przed Izbą oświadczenie o wycofaniu zarzutów odnoszących się do czynności podjętych
przez Zamawiającego wobec drugiej z odrzuconych przez niego ofert, Izba zarzutów tych
nie rozpoznawała.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż część ze sformułowanych przez Odwołującego zarzutów nie znajduje
oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Fakt związania Izby granicami zarzutów wynika z powołanego przepisu art. 192 ust 7 ustawy
Pzp. Wiążąca dla zakreślenia kognicji Izby jest bowiem treść zarzutów sformułowanych
w odwołaniu z uwzględnieniem wszystkich elementów konstrukcyjnych tych właśnie
zarzutów, a zatem, co do zasady, wskazania w odwołaniu na czynności lub zaniechania
czynności zamawiającego, której zarzuca się niezgodność z przepisami ustawy Pzp,
przywołania przepisów, z którymi te czynności lub zaniechania czynności mają być
niezgodne, a wreszcie wskazania na okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające
formułowanie
takich
twierdzeń.
Co
do
zasady,
dopiero
po
przedstawieniu
przez
Odwołującego
wszystkich
tych
elementów
zawartych
w
odwołaniu
(a nie formułowanych już po wniesieniu odwołania, choćby w toku rozprawy przed Izbą), Izba
władna jest odnieść się do podniesionych zarzutów i rozstrzygnąć o ich zasadności.
O konieczności odpowiedniego sformułowana zarzutów w samym odwołaniu świadczy
chociażby przepis § 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. Nr 48 poz. 280
z późn. zm.), który brak powołanych elementów konstrukcyjnych zarzutu traktuje jako brak
formalny, którego nieuzupełnienie rodzi obowiązek zwrotu odwołania. Pamiętać przy tym
należy, że w przypadku, gdy Odwołujący zakreśli w sposób precyzyjny stan faktyczny
(wskaże na konkretne dokonane przez Zamawiającego czynności, czy też na istnienie
po stronie Zamawiającego obowiązku dokonania określonej czynności, z którego ten się
nie wywiązał) i odniesie tenże stan faktyczny do określonej normy prawnej
(nawet bez przywołania konkretnej jednostki redakcyjnej ustawy Pzp), wskazując przy tym
na czym zarzucane przez niego naruszenie miałoby polegać i jakie, jego zaistnienie, rodzi
konsekwencje dla sfery jego interesów, to takie sformułowanie zarzutu uznane zostać winno
za wystarczające dla Izby, aby ta mogła orzec o zasadności tak postawionego zarzutu.
Przyjęcie takiej definicji zarzutu rodzi dalsze konsekwencje. Skoro Izba może orzekać tylko
w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, nie jest dopuszczalne, aby Odwołujący
rozszerzał te granice już po wniesieniu odwołania, a podejmowanie przez niego takich prób
nie może zostać uznane za działanie mogące skutecznie wpływać na kognicję Izby.
Pamiętać przy tym należy, iż tak samo odwołanie, jak i poszczególne zarzuty w nim zawarte,
formułowane są w konkretnym, zaistniałym w danej sprawie, stanie faktycznym i prawnym.
Stąd też oczywistym jest to, że zarzuty podnoszone przez Odwołującego konstruowane są
wobec konkretnych czynności podejmowanych przez Zamawiającego – odnoszą się one
do tych czynności, jako takich, w jaki sposób zostały one Odwołującemu
przez Zamawiającego zakomunikowane. Można zatem przyjąć, iż to treść konkretnych
rozstrzygnięć podejmowanych przez Zamawiającego jest główną determinantą kształtującą
treść zarzutu. To do treści komunikatu Zamawiającego i przesłanek, jakie uznał on
za decydujące o podjęciu konkretnej decyzji, w głównej mierze odnosić się musi Odwołujący
w swym odwołaniu i zawartych w nim zarzutach. To z kolei powoduje, że nie można od niego
oczekiwać,
aby
na
etapie
konstruowania
zarzutów
uwzględniał
okoliczności,
których Zamawiający nie przywołał w informacji o podjętych przez siebie czynnościach,
a które de facto uznał za rozstrzygające przy podejmowaniu tych czynności.
Skoro Odwołujący nie jest uprawniony do stawiania nowych zarzutów (czy też rozszerzania
zakresu zarzutów już sformułowanych) już po upływie terminu na wniesienie odwołania,
to także Zamawiający, wobec faktu, iż odwołanie wnoszone jest wobec konkretnych jego
czynności, nie jest władny w toku postępowania odwoławczego przed Izbą wskazywać
na nowe okoliczności, które przemawiać miałyby za słusznością podjętej przez niego decyzji.
Pamiętać bowiem należy, iż zgodnie z art. 180 ust. 1 ustawy Pzp odwołanie wnoszone
jest wobec czynności Zamawiającego podjętej w toku postępowania o udzielenie
zamówienia – podjętej, a zatem konkretnej, dokonanej i odpowiednio uzasadnionej
czynności. I to do tejże właśnie czynności, i zakomunikowanych wykonawcy motywów jej
podjęcia Izba odnosi zarzuty zawarte w odwołaniu i w jej kontekście bada zasadność
tych zarzutów.
Mając na uwadze powyższe, za istotny dla rozstrzygnięcia Izba uznała zakres niezgodności
zarzucanych przez Zamawiającego treści oferty złożonej przez Odwołującego. W tym
kontekście, z uwagi na normę prawną wypływającą z przepisu art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy
Pzp, koniecznym było ustalenie rzeczywistej treści oferty złożonej przez Odwołującego,
jak również odpowiedniej treści SIWZ, z którą treść tejże oferty należałoby zestawić,
a następnie rozważenie, czy rozbieżności między tymi dwoma dokumentami,
w takim wymiarze, jaki ustalił ich zaistnienie Zamawiający i opisał je w piśmie z dnia 3 lutego
2015 r., faktycznie miały miejsce.
Dla ustalenia istotnej dla rozstrzygnięcia treści oferty koniecznym było przesądzenie
o charakterze składanej Zamawiającemu wraz z ofertą uproszczonej koncepcji
architektoniczno-urbanistycznej (koncepcja) – stanowiła ona bowiem (zarówno treść jej
opisowej części, jak i jej część graficzna) element składający się na treść oferty, będący
autorską propozycją wykonawcy, która miała być jednocześnie wypełnieniem wszystkich
wymagań opisanych w SIWZ, a w szczególności OPZ i PFU. Tak zostało to wyraźnie
zapisane w pkt XII.3 części I SIWZ – koncepcja „ma spełniać wszelkie założenia i warunki
określone w” PFU, a w przypadku gdy będzie ona z tymi założeniami niezgodna, wówczas
„oferta będzie podlegać odrzuceniu” (pkt XII.3.5) części I SIWZ). Co istotne, zgodnie
z pkt 03.02 PFU przedstawiona wraz ofertą koncepcja podlegać miała ponownemu
projektowaniu w pełnym zakresie już na etapie realizacji umowy. Do tego właśnie etapu
odnosiły się zapisy zawarte w pkt 1.3 OPZ (i analogiczne zapisy zwarte w kolejnych punkach
PFU, które przywoływał Odwołujący), zgodnie z którymi „Wybrany oferent przy opracowaniu
koncepcji przebudowy stadionu i zagospodarowania terenu, może zaproponować swoje
sugestie wraz z ich uzasadnieniem. Zamawiający będzie mógł dokonać akceptacji
zaproponowanych rozwiązań w zakresie które będą zgodne z jego oczekiwaniami i nie będą
w sprzeczności przepisami związków sportowych i prawa budowlanego.” W ocenie Izby
przywołany zapis OPZ odnosi się do etapu realizacji umowy, kiedy wykonawca,
z którym Zamawiający podpisze umowę (mowa tam wyraźnie o „wybranym oferencie”,
a zatem nie o każdym wykonawcy, który przedstawi Zamawiającemu swą ofertę
przed upływem terminu składania ofert) będzie zobowiązany opracować pełną
wielobranżową koncepcję projektową na podstawie uproszczonej koncepcji wybranej oferty
z uwzględnieniem uwag Zamawiającego, tak jak to określał pkt III.1.1) Części I SIWZ.
Tym samym koncepcja przedstawiona z ofertą winna być zgodna z wszelkimi wymaganiami
SIWZ, a dopiero na etapie realizacji umowy, wybrany wykonawca będzie uprawniony
do zaproponowania odmiennych niż w uproszonej koncepcji rozwiązań, które Zamawiający
będzie uprawniony, a nie zobowiązany, zaakceptować. W takim przypadku koncepcja
złożona wraz z ofertą miałaby być punktem wyjścia przy opracowywaniu pełnej
wielobranżowej koncepcji projektowej. Dla rozstrzygnięcia odwołania istotnym było jednak to,że koncepcja złożona wraz z ofertą nie mogła przewidywać rozwiązań, które byłyby
sprzeczne z założeniami i wymaganiami opisanym w SIWZ, a w szczególności w PFU.
Stąd też ustalenie zaistnienia jakiejkolwiek rozbieżności, która nie mogłaby być poprawiona
w trybie art. 87 ustawy Pzp, pociągało za sobą obowiązek ustalenia, że oferta
z taką koncepcją podlegałaby odrzuceniu.
Kierując się tak poczynionymi założeniami, Izba rozstrzygnęła o zasadności kolejnych
zarzutów stawianych przez Odwołującego Zamawiającemu i dokonanej przez niego
czynności odrzucenia oferty przez niego złożonej. W tym właśnie zakresie Izba ustaliła i
zważyła co następuję (zachowana została systematyka nadana zarzutom sformułowanym
w tym zakresie przez Odwołującego w uzasadnieniu odwołania).
I.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie projektu zagospodarowania terenu:
1. co do zarzutów w zakresie nieuwzględnienia istniejących uwarunkowań ternu:
a) W ocenie Izby w odniesieniu do obszaru terenu inwestycji objętych niwelacją terenu
czy objętości mas ziemnych, które można wyprowadzić poza teren inwestycji,
nie określono w SIWZ warunków brzegowych – takich zapisów SIWZ nie przywołał
w toku rozprawy przed Izbą, czy też we wcześniejszych swych pismach (choćby
w uzasadnieniu odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego) Zamawiający.
Co szczególnie istotne brak takich warunków brzegowych w przytoczonym
w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU. Tak w tym, jak i
przywoływanych w toku rozprawy przed Izbą, pkt 05.01.B PFU oraz pkt 1.3 OPZ
(jak to przyznał sam Zamawiający jednobrzmiących w tym zakresie), brak ostro
zakreślonej granicy, której wykonawcy sporządzając koncepcję nie powinni
przekroczyć. Użyto tam sformułowań „możliwe jest”, „sugeruje się”, które nie sposób
uznać za opisujące stanowczy wymóg nie możliwy do spełnienia po przekroczeniu
przez wykonawcę wartości granicznej. Mając to na uwadze, Izba uznała
za nieistotne dla rozstrzygnięcia to, czy sporna koncepcja przewidywała niwelację
terenu na ok 1,1 ha (jak twierdził to Odwołujący), czy też na ok. 1,9 ha, jak twierdził
to Zamawiający. Pewnym w kontekście tych ostatnich twierdzeń było również to,że Strony już na etapie postępowania odwoławczego były zgodne co do tego,że koncepcja przedstawiona przez Odwołującego nie przewidywała niwelacji całości
terenu inwestycji (ten bowiem ustalały na ok. 9 lub 12 ha). Uwzględniając powyższe,
Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym
zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego
niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
b) W przypadku tego zarzutu, podobnie, jak w przypadku zagadnienia niwelacji terenu,
również w tym kontekście Zamawiający nie przywołał zapisów SIWZ,
które przesądzałyby o niezgodności przedstawionej mu oferty, w tym koncepcji,
z postawionymi w postępowaniu wykonawcom wymaganiami odnoszącymi się
do zieleni objętej koncepcją. Brak takich warunków brzegowych w przytoczonym
w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU. Brak takich warunków
również w przywoływanym w toku rozprawy przed Izbą pkt 04.04.01.A PFU,
gdzie mowa jest o wykorzystaniu istniejącego zadrzewienia i zakrzewienia
w zakresie możliwym do zaadoptowania – nie oznaczono tam w żaden sposób
możliwego do zaadaptowania zakresu. Innych postanowień SIWZ Zamawiający
nie przywoływał, stwierdzając, że w SIWZ brak takich wymogów. Nie przedstawił
też
Zamawiającyżadnych
dowodów
potwierdzających
przewidywaną
przez Odwołującego zarzucaną mu „dużą wycinkę zieleni”. Tymczasem zgodnie
z opisową częścią koncepcji „projekt w minimalnym stopniu ingeruje w istniejącą
zieleń, większość drzewostanu na terenie inwestycji zostanie zachowana lub
przesadzona stając się integralną częścią projektowanego zagospodarowania
terenu”. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym
Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie
zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
c) W ocenie Izby prezentowane przez Zamawiającego stanowisko w toku rozprawy
przed Izbą pozostaje w sprzeczności z uzasadnieniem odrzucenia oferty złożonej
przez Odwołującego, które zawarte zostało w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r.
W piśmie tym zawarte zostało stwierdzenie, że Odwołujący nie przewidział wyjazdu
z parkingu Centrum „Aquasfera” i przyległego placu przeciwpożarowego.
Tymczasem w toku rozprawy przed Izbą, jak i w odpowiedzi na odwołanie,
Zamawiający
zarzucał
brak
dojazdu
do
powołanych
lokalizacji,
a zatem nieuwzględnienie drogi prowadzącej ruch w stronę przeciwną do tej,
o której pisał w uzasadnieniu odrzucenia. Co istotne w tym kontekście, Zamawiający
w toku rozprawy przed Izbą, twierdził, że droga oznaczona na wycinku rysunku nr 1
zaprezentowanym na stronie 10 odwołania jest istniejącym już obecnie wyjazdem
z parkingu Centrum „Aquasfera” i przyległego placu przeciwpożarowego.
Tym samym Zamawiający jednoznacznie potwierdził, że przedstawiona przez
Odwołującego koncepcja, w omawianym tu zakresie, odzwierciedla wiernie
istniejący obecnie stan faktyczny. Oświadczenie to stało w oczywistej sprzeczności
z twierdzeniami zawartymi w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., całkowicie podważając
ich wiarygodność. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu
wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający
bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści
z treścią SIWZ.
d) Tak w uzasadnieniu odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego zawartym
w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., jak i odpowiedzi na odwołanie, Zamawiający
nie przywołał zapisów SIWZ, które nakładałyby na wykonawcę sporządzającego
koncepcję obowiązku przewidzenia dojazdu samochodom służb specjalnych
do budynku Centrum „Aquasfera” bezpośrednio od strony wschodniej. Co istotne,
Zamawiający, na tym etapie postępowania (w chwili odrzucania oferty
Odwołującego) nie formułował zarzutów nieuwzględnienia dojazdu do powołanego
budynku od innej strony niż wschodnia, czy też braku dojazdu dla takich pojazdów
do innych, niż Centrum „Aquasfera”, budynków. Co równie ważne, nie wskazał on
podstaw do żądania od wykonawców obowiązku przewidzenia dojazdu
samochodom służb specjalnych do budynku Centrum „Aquasfera” w ogóle,
a nie tylko od strony wschodniej. Taki obowiązek nie wynika w żaden sposób
z przytoczonego w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący
udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie
złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
e) Dostrzeżenia wymaga, że w punkcie tym Odwołujący prowadzi polemikę z samą
tylko treścią SIWZ. Odnosi się on bowiem do zacytowanego przez Zamawiającego
fragmentu pkt 07.08 PFU, z którego to treścią, zgodnie z uzasadnieniem zawartym
w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., miały być niezgodne rozwiązania zaproponowane
przez Odwołującego i opisane przez Zamawiającego w tej części uzasadnienia
odrzucenia powołanej ofert, która była kwestionowana w pkt I.1.a)-d). Mając zatem
na uwadze, że twierdzenia formułowane przez Odwołującego nie odnosiły się
do czynności podjętych przez Zamawiającego wobec oferty złożonej przez tego
wykonawcę, Izba uznała, że tak sformułowane zarzuty nie zasługują
na
uwzględnienie.
Co
wymaga
podkreślenia,
twierdzenia
formułowane
przez Zamawiającego dopiero na etapie odpowiedzi na odwołanie, które miałyby
doprowadzić
do
uznania
koncepcji
przedstawionej
przez
Odwołującego
za niezgodnej z SIWZ, także w zakresie zapisów przywoływanych w uzasadnieniu
zarzutu stawianego w tym punkcie odwołania, musiały zostać uznane przez Izbę
za spóźnione, a tym samym nie podlegające kognicji Izby w rozpoznawanej
sprawie.
f) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e).
g) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e).
2. W odniesieniu do tego zarzutu, Izba uznała, że nie zostało w toku postępowania
odwoławczego wykazane, aby Zamawiający naruszył przepisy ustawy Pzp
przez odrzucenie oferty złożonej przez Odwołującego, z uwagi na ustaloną
niezgodność treści tej oferty z treścią SIWZ. Za rozstrzygający w tej materii uznała Izba
zapis pkt 05.02 PFU w zakresie określającym zalecenia do etapowania,
zgodnie z którym „rzut stadionu należy podzielić na 3 lub 4 odrębne trybuny, możliwe
do realizacji w różnych etapach”. W ocenie Izby zasadnie, w oparciu o powołany zapis,
oczekiwał Zamawiający zapewnienia mu swobody etapowania prac – innymi słowy,
pozostawienia mu możliwości wyboru, czy przewidziane w koncepcji odrębne trybuny
będą realizowane w dwóch, trzech czy też w czterech etapach. Tymczasem zgodnie
z opisową częścią koncepcji Odwołujący przewidział jeden tylko wariant etapowania
prac – całość robót podzielił na dwa etapy. Podział ten znajduje potwierdzenie
na jednym z rysunków graficznej części koncepcji. Co istotne Odwołujący nie przywołałżadnych zapisów złożonej Zamawiającemu oferty, w tym koncepcji, które w sposób
oczywisty potwierdzałyby możliwość rozpisania całości robót na więcej niż dwa etapy.
Nie były takimi zapisami, te które odwoływały się do konstrukcji stadionu, szczególnie
wobec jednoznacznych zapisów odnoszących się do etapowania prac i wyraźnego
rozpisania tych prac na dwa kolejne etapy. Kierując się tym przekonaniem Izba uznała,że tak zaprezentowany zarzut nie mógł zostać uwzględniony.
II.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie obiektu kubaturowego:
a) Zarzut zawarty w tym punkcie uzasadnienia odwołania został przez Zamawiającego
w odpowiedzi na odwołanie uznany jako zasadny. Uznając oświadczenie
Zamawiającego, jako wiarygodne przyznanie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia,
Izba uznała, że wykazane zostało przez Odwołującego, że zarzut przez niego
sformułowany w omawianym tu zakresie winien zostać uwzględniony.
b) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e), co oczywiste z tą
tylko różnicą, że Odwołujący w tym punkcie odwołania polemizuje z powieloną
przez Zamawiającego treścią PFU zawartą w pkt 05.06, a przywołaną
w uzasadnieniu zarzutów stawianych ofercie złożonej przez Odwołującego,
które to zarzuty Odwołujący kwestionował w pkt II.d).
c) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt II.b).
d) Jak ustaliła Izba, zarzut stawiany w tym punkcie uzasadnienia odnosił się
do zawartego w uzasadnieniu odrzucenia oferty Odwołującego stwierdzenia:
„Zaprojektowane pomieszczenie mediów w poziomie II-go piętra nie spełnia
wszystkich wymogów w zakresie wymienionym powyżej. Z geometrii widowni
wynika brak możliwości zorganizowania loży prasowej spełniającej wymagania
Zamawiającego z jednoczesnym spełnieniem wymogów miejsca roboczego pracy
przedstawicieli mediów i fotoreporterów (brak miejsca roboczego dla fotoreporterów
z blatami roboczymi w poziomie parteru)”. W pozostałym bowiem zakresie
odwołanie się do zapisu uzasadnienia zawartego w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r.
zawierało przywołanie zapisów pkt 05.06 PFU, musiało zatem zostać ocenione
analogicznie , jak w odniesieniu do pkt II.b).
Tak zakrojony przez Odwołującego zarzut potwierdził się jedynie w części,
tj. w odniesieniu do twierdzeń odnoszących się do obowiązku zagwarantowania
fotoreporterom miejsca roboczego na poziomie parteru. W ocenie Izby, nie zostało
w toku postępowania odwoławczego wykazane, aby SIWZ wymagała zlokalizowania
takiego miejsca roboczego dla fotoreporterów na poziomie parteru. Obszar taki
winien być zagwarantowany w powierzchni określonej mianem „Centrum
Informacyjno-Prasowe”, na poziomie K3 – pozycja 58 K3/A, co choć tylko pośrednio
przyznaje sam Zamawiający w odpowiedni na odwołanie. Co istotniejsze,
już w świetle samego tylko przytoczonego w uzasadnieniu decyzji o odrzuceniu
oferty złożonej przez Odwołującego pkt 05.06 PFU specjalny obszar
dla fotoreporterów należy zapewnić, jeżeli to możliwe, w postaci oddzielnego,
w pełni wyposażonego, obszaru roboczego. Tak postawiony wymóg nie mógł zostać
uznany za warunek, którego niespełnienie pociągałoby za sobą obowiązek
odrzucenia oferty. Z brzmienia powołanego punktu, zdaniem Izby, wynika to,że Zamawiający dopuszczał możliwość nie ujęcia takiego oddzielnego, w pełni
wyposażonego, obszaru roboczego dla fotoreporterów, a wymagał go tylko o tyle,
o ile wykonawca konstruujący ofertę uzna taki warunek za możliwy
do zrealizowania. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu
wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający
bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści
z treścią SIWZ.
Odmiennie Izba oceniła twierdzenia Odwołującego w zakresie odnoszącym się
do spełnienia przez koncepcję ujęcia w jej treści odpowiednich pomieszczeń
mających stanowić lożę prasową. Brak ten Zamawiający zarzucał Odwołującemu,
tak w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., jak i w odpowiedzi na odwołanie. Jak sam to
przyznał w toku rozprawy przed Izbą Odwołujący w pkt 06.01 PFU zawarty został
spis pomieszczeń, które powinna uwzględniać koncepcja. W pozycji 64,
na kondygnacji K4/A, wskazana została loża prasowa o powierzchni ok. 70 m
2
.
Tymczasem w wykazie pomieszczeń zawartym w opisowej części koncepcji brak
wskazania na takie właśnie pomieszczenie. Odwołujący w tym kontekście wyjaśniał,że przewidział lożę prasową jako otwartą przestrzeń na widowni. Nie kwestionował
przy tym twierdzeń Zamawiającego, że co prawda stawiane wykonawcom wymogi
co do loży prasowej wykraczają poza wytyczne związków sportowych, to jednak
nie są one z nimi sprzeczne, a co za tym idzie, możliwym było ich postawienie.
Podnosił on jedynie, że w jego ocenie miał prawo do zaproponowania odmiennych
niż opisane w PFU rozwiązań. Mając to na uwadze, Izba uznała, że omawianym tu
zakresie, Odwołujący nie wykazał, że treść przedstawionej przez niego koncepcji
odpowiada treści SIWZ, a tym samym nie wykazał on, że w omawianym zakresie
Zamawiający bezpodstawnie odrzucił złożoną przez niego ofertę.
e) Mając na uwadze podnoszone przez Odwołującego jedynie funkcjonalne
rozróżnienie pomiędzy pubem a restauracją, oparte o obsługę kelnerską i kartę
jadłospisową (charakteryzujące restauracje), a także wobec braku jakichkolwiek
innych zastrzeżeń Zamawiającego zgłaszanych w tym zakresie w odniesieniu
do tych dwóch pomieszczeń (choćby do ich powierzchni), Izba uznała,że Zamawiający nie wykazał w toku postępowania odwoławczego, że zarzut
stawiany Odwołującemu w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r. zasługiwał na uznanie.
Jak to podnosił Odwołujący, a co de facto przyznał Zamawiający, nawet
w powołanym piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., przewidział on odpowiednie
pomieszczenia
mogące
spełniać
funkcje
gastronomiczne
wymagane
w pkt 05.05.03 PFU – oznaczone w koncepcji jako pub i restauracja,
a zatem pomieszczenia o odpowiedniej funkcjonalność przestrzeni nimi objętej.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący
udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie
złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
f) Zarzut stawiany w tym punkcie sprowadzał się w swej istocie to prostego
zaprzeczenia twierdzeniu, że Zamawiający zasadnie odrzucił ofertę złożoną
przez Odwołującego. Jak to juz zostało ustalone, Odwołujący w odniesieniu
nie do wszystkich zarzutów stawianych przez Zamawiającego złożonej przez niego
ofercie wykazał, że stawiane były one bezpodstawnie. W takim zaś przypadku
niemożliwym było uznanie, że sama czynność odrzucenia oferty tegoż wykonawcy
stanowiła naruszenie przepisów ustawy Pzp.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że nie zostało wykazane, aby treść przedstawionej
przez Odwołującego pozostawiała jakiekolwiek wątpliwości, czy też aby możliwa była jej
korekta w trybie art. 87 ustawy Pzp w zakresie w jakim jest do dopuszczalne w świetle tego
przepisu ustawy.
Kierując się tym przekonaniem Izba nie znalazła również podstaw do przyjęcia,że Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisu art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp
przez unieważnienie postępowania, w sytuacji, gdy obie złożone mu oferty zostały
odrzucone.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę: „JSK Architekci” sp. z o.o.
w Warszawie i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: „JSK Architekci” sp. z o.o. w Warszawie tytułem wpisu
od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Olsztynie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 284/15
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „
Opracowanie niezbędnej dokumentacji projektowej dla potrzeb
przebudowy Stadionu Miejskiego w Olsztynie
” zostało wszczęte przez Gminę Olsztyn, zwaną
dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia, zgodnie
z informacją przesłaną Prezesowi Izby w piśmie z dnia 16 lutego 2015 r., a także
pkt. 2.2 pisemnego protokołu postępowania, przekraczała kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie
o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2014/S 188-
332237) w dniu 1 października 2014 r.
W dniu 13 lutego 2015 r. odwołanie wniósł wykonawca: „JSK Architekci” sp. z o.o.
w Warszawie, zwany dalej Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec odrzucenia przez Zamawiającego złożonej
przez Odwołującego oferty, jako tej, której treść nie odpowiada treści Specyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia (SIWZ), zaniechania wezwania Odwołującego do złożenia wyjaśnień
odnoszących się do powołanej oferty (do czego zdaniem Odwołującego, Zamawiający
nie tylko był uprawniony, ale wręcz zobowiązany), a w konsekwencji unieważnienia
postępowania o udzielenie zamówienia, z uwagi na fakt, że nie została złożona żadna oferta
niepodlegająca odrzuceniu. Takie postępowanie Zamawiającego naruszać miało, zdaniem
Odwołującego, przepisy art. 89 ust. 1 pkt 2), art. 87 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2) oraz
art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp. Z ostrożności procesowej Odwołujący zarzucał również
Zamawiającemu zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę: P. R.,
prowadzącego działalność pod firmą BAUREN P. R., z powodów niezgodności tejże oferty z
treścią
SIWZ,
których
ustalenia
Zamawiający
zaniechał
podejmując
decyzję
o odrzuceniu powołanej oferty, co stanowić miało naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp.
Zarzucał on również Zamawiającemu naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 4) ustawy Pzp
przez zaniechanie wykluczenia P. R. z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia, z
uwagi na fakt nie wykazania przez niego spełniania warunku dotyczącego dysponowania
osobami zdolnymi do wykonania zamówienia.
Uzasadniając stawiane przez siebie zarzuty, Odwołujący stał na stanowisku, że w świetle
zapisów SIWZ był on władny w składanej przez siebie uproszczonej koncepcji wprowadzać
zmiany w porównaniu do wymagań opisanych w SIWZ, a w szczególności w Programie
Funkcjonalno-Użytkowym (PFU). Jako podstawę tych twierdzeń wskazywał, tytułem
przykładu, na zapis pkt 3.3.3 PFU. Podnosił również, że jego zdaniem, powołana uproszona
koncepcja, z uwagi na swój, właśnie uproszczony, charakter musiała zawierać jedynie
rozmieszczenie
podstawowych
elementów
oraz
charakterystycznych
rozwiązań.
Szczegółowo odnosząc się do stwierdzonych przez Zamawiającego nieprawidłowości
w treści złożonej przez niego oferty twierdził Odwołujący co następuje:
I.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie projektu zagospodarowania terenu:
1. co do zarzutów w zakresie nieuwzględnienia istniejących uwarunkowań ternu:
a) zdaniem Odwołującego Zamawiający niesłusznie zarzuca mu, że przewidział
rozwiązanie wymagające przeprowadzenia niwelacji całości terenu inwestycji i
wyprowadzenia
znacznych
mas
ziemnych
poza
ten
teren,
podczas gdy przedstawiona przez niego uproszona koncepcja przewiduje
przeprowadzenie niwelacji tylko części terenu (ok. 1,1 ha, przy 12 ha pełnego
obszaru terenu inwestycji). Twierdził on, że PFU zakładał przeprowadzenie niwelacji
terenu nie określając maksymalnej powierzchni działki nią objętej. Przeczył również
zasadności stwierdzenia Zamawiającego o braku organicznego odniesienia
do uwarunkowań stanu istniejącego. Podnosił również, że SIWZ nie określała
warunków brzegowych w tym zakresie.
b) Odwołujący twierdził, że nie zakładał wycinki istniejącej zieleni, a jedynie niezbędne
przesadzenie drzew lub nasadzenia zieleni rekompensacyjnej. Podnosił również,że SIWZ nie określała warunków brzegowych w tym zakresie.
c) Odwołujący stał na stanowisku, że przewidział wyjazd z Centrum „Aquasfera” i
przyległego placu przeciwpożarowego.
d) Odwołujący uważał, że postanowienia PFU, ani też Opisu Przedmiotu Zamówienia
(OPZ) nie przewidywały drogi dla pojazdów silnikowych od strony wschodniej
Centrum „Aquasfera”, podkreślał przy tym, że w chwili obecnej taki zjazd z Al. M. J.
Piłsudskiego od strony wschodniej Centrum „Aquasfera” nie istnieje, a Zamawiający
nie wymagał wprowadzenia zmian w tym zakresie.
e) w ocenie Odwołującego twierdzenia Zamawiającego zawarte w kwestionowanej
w tym punkcie odwołania treści uzasadnienia odrzucenia oferty złożonej
przez Odwołującego stały w rażącej sprzeczności z zarzutem stawianym
w pkt I.1.c).
f) Odwołujący twierdził, przewidział rampę, o której pisał Zamawiający w uzasadnieniu
odrzucenia złożonej przez niego oferty.
g) Zdaniem Odwołującego przewidział on dojazd do parkingu podziemnego Centrum
„Aquasfera”, przewidział także rozwiązania komunikacyjne, które są bezkolizyjne.
2. co do zaproponowanego etapowania: w ocenie Odwołującego zaproponowany
przez niego podział na dwa etapy realizacji stadionu jest zgodny z wymaganiami
określonymi w PFU, w szczególności w pkt 5.2 tego dokumentu. Twierdził on również,że Zamawiający nie określił w SIWZ wymagań co do swobody etapowania
odpowiednio do jego potrzeb i możliwości finansowych – wymagane było jedynie
zapewnienie możliwości rozbudowy stadionu w przyszłości, co w jego przypadku
zostało spełnione.
II.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie obiektu kubaturowego:
a) Odwołujący
przeczył
twierdzeniom
Zamawiającego,
zgodnie
z
którymi
przedstawiona przez niego uproszczona koncepcja przewidywała pierwszy rząd
siedzeń usytuowany na wysokości 0,7 m powyżej poziom boiska – jego zdaniem,
zgodnie z przedstawioną uproszczoną koncepcją pierwszy rząd siedzeń dla osób
niepełnosprawnych został zaprojektowany na wysokości 1,1 m powyżej płyty
stadionu,
zaś
na
pozostałych
trybunach,
gdzie
nie
ma
miejsc
dla niepełnosprawnych, taki rząd został przewidziany na wysokości 1,58 m ponad
boisko.
b) Odwołujący twierdził, że przewidział pomieszczenie o powierzchni 105,5 m
2
dla pracy mediów zlokalizowane na 2 kondygnacji i odpowiednio wyposażone,
co odpowiadało wymaganiom Zamawiającego.
c) Odwołujący twierdził, że przewidział oddzielne wejście na teren obiektu dla obsługi
medialnej.
d) Odwołujący twierdził, że przewidział nad drugą kondygnacją, na środku trybuny
zachodniej lożę prasową, co wynikać miało z przekroju poprzecznego tej trybuny
zawartego na rysunku 4 uproszczonej koncepcji.
e) Odwołujący uważał, że przewidziane przez niego dwukondygnacyjny pub oraz
restauracja
na
pierwszym
piętrze
do
której
wejście
zaprojektowano
z ogólnodostępnego pasażu odpowiadało wymaganiom SIWZ. Podnosił
jednocześnie, że rozróżnienie pomiędzy pubem a restauracją bazuje jedynie
na rozróżnieniu tych lokali w oparciu o obsługę kelnerską i kartę jadłospisową
charakteryzujące restauracje. Tymczasem, jego zdaniem decydująca powinna być
funkcjonalność przestrzeni objętej uproszczoną koncepcją, a ta, w przypadku
tak pubu, jak i restauracji była taka sama.
f) Odwołujący przeczył twierdzeniom, że treść złożonej przez niego oferty
jest sprzeczna z treścią SIWZ.
Niezależnie od powyższego, Odwołujący twierdził, że Zamawiający w sposób
nieodpowiadający odpowiednim przepisom ustalił wartość szacunkową zamówienia,
a przez to również na niewłaściwym, nieadekwatnym poziomie ustalił kwotę, którą zamierzał
przeznaczyć na zrealizowanie zamówienia. Twierdził również, że Zamawiający jest władny
zwiększyć pierwotnie zaplanowaną kwotę.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
i.
„unieważnienia czynności unieważnienia Postępowania;
ii.
unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego;
iii.
dokonania ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego;
iv.
wykluczenie wykonawcy Bauren i uznanie jego oferty za podlegającą odrzuceniu, bądź
odrzucenie oferty Bauren jako nieodpowiadającej treści SIWZ;
v.
dokonanie wyboru oferty Odwołującego, jako najkorzystniejszej spośród ofert
niepodlegających odrzuceniu”.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie zebranego materiału
dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron, Izba ustaliła i zważyła,
co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego. Oceny tej nie mogły zmienić podnoszone
przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie twierdzenia o braku możliwości
zwiększenia środków przewidzianych na realizację zamówienia. Istnienie po stronie
Odwołującego prawa do wniesienia odwołania ocenia się na dzień wniesienia odwołania i
kontekście czynności, które są przez niego kwestionowane. W rozpoznawanej sprawie,
na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, na którym zostało wniesione odwołanie,
zbyt wczesnym byłoby rozstrzyganie o tym, czy Zamawiający będzie miał podstawy
do unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia w oparciu o art. 93 ust. 1
pkt 4) ustawy Pzp, a do tego wszak dążył Zamawiający podnosząc tę kwestię w odpowiedzi
na odwołanie. Twierdzenia formułowane w odwołaniu w odniesieniu do sposobu ustalenia
wartości zamówienia, Izba uznała za takie, które przemawiać miały za wykazaniem interesu
po stronie Odwołującego do wniesienia odwołania.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumenty przekazane
przez Zamawiającego w odpowiedzi na wezwanie Prezesa Izby i poświadczone za zgodność
z oryginałem, a także złożone przez Odwołującego w toku rozprawy przed Izbą rysunki.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt III.1 części I SIWZ przedmiotem zamówienia w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego było objęte opracowanie niezbędnej
dokumentacji projektowej dla potrzeb uzyskania wszelkich decyzji administracyjnych
umożliwiających
realizację
przedsięwzięcia
wraz
z
uzyskaniem
tych
decyzji
administracyjnych oraz pełnieniem nadzoru autorskiego nad realizacją zadania
inwestycyjnego oraz nadzoru nad usuwaniem wad w okresie gwarancji udzielonej przez
wykonawców robót budowlanych pn.: „Przebudowa Stadionu Miejskiego w Olsztynie".
Realizacja tego przedsięwzięcia rozpisana została na trzy etapy, przy czym pierwszy z nich
obejmował m.in. opracowanie pełnej wielobranżowej koncepcji projektowej na podstawie
uproszczonej koncepcji architektoniczno-urbanistycznej wybranej oferty w postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego na przedmiotowe usługi z uwzględnianiem uwag
Zamawiającego. Zgodnie z pkt III.3 części I SIWZ szczegółowy opis przedmiotu zamówienia
został zawarty w części II SIWZ – „Opis przedmiotu zamówienia dla zadania
pn.: Opracowanie niezbędnej dokumentacji dla potrzeb Przebudowy Stadionu Miejskiego
w Olsztynie” (OPZ) oraz w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania
pn.: „Przebudowa stadionu miejskiego w Olsztynie” z sierpnia 2014 r. (PFU) stanowiącym
załącznik nr 10 do SIWZ.
Zgodnie z pkt IX.1.1) części I SIWZ „każdy Wykonawca może złożyć tylko jedną ofertę i
jedną uproszczoną koncepcję architektoniczno-urbanistyczną przebudowy Stadionu
Miejskiego w Olsztynie oraz zaproponować tylko jedną cenę za realizację zamówienia.
Złożenie przez Wykonawcę więcej niż jednej oferty i uproszczonej koncepcji lub oferty i
uproszczonej koncepcji zawierającej rozwiązania wariantowe albo alternatywne spowoduje
odrzucenie oferty”.
W pkt XII.3 części I SIWZ Zamawiający postanowił, że: „Uproszczoną koncepcję należy
rozumieć jako rozmieszczenie podstawowych elementów zagospodarowania w rzucie i
przedstawienie
charakterystycznych
rozwiązań
bryły
stadionu
ze
schematami
rozmieszczenia funkcji. Również schemat etapowania powinien ograniczyć się do ogólnych
zasad. Teren objęty uproszczoną koncepcją zlokalizowany jest w Olsztynie u zbiegu ulicy
Leonharda i al. Piłsudskiego, obejmuje działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków
następującymi numerami:. 12/13, 3/4 , 6/5, 5/1, 5/2, 6/6, 72/4, 6/2, 86/1, 85/3, 72/15, 85/2,
87, 72/5, 85/5, 74/5, 74/4, 85/6, 85/7, 71/2, 71/3, 72/20, 86/2, 72/13, 71/5, 14/6, 70/11, 14/4,
14/8, 70/10 obręb 97 oraz części działek 14/10, 70/6, 70/12, 70/7, 71/4, 72/19, 72/17 obręb
97, jak również przyległe fragmenty pasów drogowych ulic Leonharda, Pana Tadeusza i
al. Piłsudskiego. Wymienione nieruchomości stanowią własność Gminy Olsztyn.
Uproszczona koncepcja architektoniczno-urbanistyczna ma spełniać wszelkie założenia i
warunki określone w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania pn.: "Przebudowa
Stadionu Miejskiego w Olsztynie" z sierpnia 2014 r.
1) Zakres rzeczowy i forma, oraz sposób prezentacji uproszczonej koncepcji
architektoniczno-urbanistycznej:
Koncepcja programowa powinna składać się z:
−
części opisowej,
−
części graficznej.
Część opisowa – forma:
Część opisową należy opracować w języku polskim, w formacie A4 w ilości min. 1 strona
max. 7 stron. Zamawiający zaleca, aby strony były ponumerowane.
Część opisowa – zakres:
Zwięzłe uzasadnienie projektowanych rozwiązań ze szczególnym uwzględnieniem
elementów trudnych do przedstawienia lub nie przedstawionych w części graficznej,
podstawowe dane programowe i zestawienie powierzchni, szacunkowy maksymalny
planowany łączny koszt wykonania robót budowlanych realizowanych na podstawie
uproszczonej koncepcji architektoniczno-urbanistycznej wraz z określeniem zasad jej
wyliczenia, mieszczący się w budżecie przyjętym przez Zamawiającego (60.000.000,00 zł
netto).
Część graficzna – forma:
Część graficzną należy złożyć w formie papierowej (umożliwiającej jej późniejszą
archiwizację przez Zamawiającego), Zamawiający zaleca układ pionowym i format
o wymiarach 70 cm na 100 cm. Arkusze należy ponumerować w kolejności prezentacji.
Każdy arkusz, w prawym górnym rogu powinien zawierać nazwę Wykonawcy (zalecana
czcionka Arial Black 32 pkt).
Część graficzna – zakres:
−
schemat ogólny dyspozycji terenu w konwencji podziału na tereny o różnym
przeznaczeniu jak w planach zagospodarowania przestrzennego - skala 1: 2000
−
koncepcja planu zagospodarowania terenu obrazująca rzut bryły stadionu miejskiego,
obsługę komunikacyjną i teren parkingów, część treningową, część komercyjną i plac
przestrzeni publicznej – skala 1:1000,
−
podstawowe rzuty, charakterystyczne przekroje i elewacje bryły stadionu w skali
obrazującej rozwiązania architektoniczne i konstrukcyjne – skala 1:200 - 1:500,
−
wizualizacje bryły stadionu miejskiego,
−
schemat etapowania realizacji obiektu - skala 1: 2000,
−
ewentualne inne rysunki w skalach uszczegóławiających ideę koncepcji lub
wyjaśniające zastosowane rozwiązania.
Zakres oraz precyzja przedstawionej uproszczonej koncepcji powinna umożliwić
bezzwłoczne przystąpienie do opracowania wielobranżowej koncepcji oraz dokumentacji
projektowej (...)
5) W przypadku, gdy złożona przez Wykonawcę oferta nie będzie zawierała uproszczonej
koncepcji architektoniczno-urbanistycznej, bądź gdy przedstawiona uproszczona koncepcja
achitektoniczno-urbanistyczna będzie niezgodna z założeniami określonymi w niniejszej
Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, oferta będzie podlegała odrzuceniu.”
W pkt 1.3 OPZ Zamawiający wskazał m.in.: „Zapisy zawarte w tym punkcie
są oczekiwaniami i zaleceniami Zamawiającego. Wybrany oferent przy opracowaniu
koncepcji przebudowy stadionu i zagospodarowania terenu, może zaproponować swoje
sugestie wraz z ich uzasadnieniem. Zamawiający będzie mógł dokonać akceptacji
zaproponowanych rozwiązań w zakresie które będą zgodne z jego oczekiwaniami i nie będą
w sprzeczności przepisami związków sportowych i prawa budowlanego. Szczegółowe
informacje dotyczące wymagań architektonicznych oraz funkcjonalno-użytkowych zostały
zawarte w Programie Funkcjonalno-Użytkowym dla zadania pn.: «Przebudowa Stadionu
Miejskiego w Olsztynie».”
W pkt 03.02 PFU Zamawiający poinformował wykonawców, że „Uproszczona koncepcja
załączona do oferty na etapie wyboru Wykonawcy usługi będzie podlegała ponownemu
projektowaniu w pełnym, wielobranżowym zakresie po dokonaniu wyboru Wykonawcy -
z uwzględnieniem uwag Zamawiającego”.
W pkt 03.03.02 PFU, w wykazie podstawowych robót budowlano-organizacyjnych w pkt D
przewidziano niwelację terenów i gospodarkę masami ziemnymi.
W pkt 04.4.1.A PFU wskazano m.in. że: „W zakresie zagospodarowania zieleni należy
wykorzystać istniejące zadrzewienia i zakrzewienia w zakresie możliwym do zaadaptowania
w nowo projektowanej przestrzeni”.
W pkt 05.01.B PFU wskazano m.in., że: „Ze względu na różnice poziomów terenu
istniejącego i przyjęcie poziomu parteru Stadionu wraz z płytą główną boiska na rzędnej
zbliżonej do obecnej, sugeruje się rozwiązanie problemu różnic poziomów terenu
istniejącego, np. poprzez system schodów i lokalnych pochylni. Możliwe jest również
wykorzystanie mas ziemnych z istniejących trybun ziemnych (nasyp o miąższości ok. 1,2-1,5
m). Dopuszczalne są także ograniczone ingerencje, na styku z placem, w rozwiązania stanu
istniejącego „Aquasfery- GW.”
W pkt 05.02 PFU zawarto m.in. zalecenia do etapowania, zgodnie z którymi „rzut Stadionu
należy podzielić na 3 lub 4 odrębne trybuny, możliwe do realizacji w różnych etapach”.
Zawarto tam również zalecenia rozmieszczenia funkcji, zgodnie z którymi na kondygnacji
pierwszej (K1) winna znajdować się m.in. restauracja dostępna z zewnątrz.
Zgodnie z pkt 05.05.03 PFU: „Stadion powinien posiadać przynajmniej jeden stały punkt
sprzedaży artykułów spożywczych i napojów, dostępny dla kibiców znajdujących się
na stadionie; a także po 2 - 3 okazjonalne punkty gastronomiczne na każdej trybunie .
Jeden z punktów, zlokalizowany w trybunie zachodniej w poziomie parteru /z dostępem
zewnątrz i wewnątrz/, należy projektować w formie restauracji .”
W pkt 05.06 PFU zawarte zostały zapisy odnoszące się do obszaru pracy dla mediów:
„CENTRUM INFORMACYJNO – PRASOWE [CIP]
●
Obszar dla pracy mediów musi liczyć min. 100m2, by pomieścił min. 50 przedstawicieli
mediów.
●
winno zawierać POMIESZCZENIA ROBOCZE dla dziennikarzy oraz SALĘ
KONFERENCJNĄ.
●
Należy zapewnić specjalny obszar dla co najmniej 15 fotoreporterów, jeśli możliwe
w postaci oddzielnego, w pełni wyposażonego obszaru roboczego.
●
obsługa medialna musi dysponować oddzielnym wejściem na obiekt;
LOŻA PRASOWA
●
na środku trybuny głównej powinna znajdować się Loża prasowa dla przedstawicieli
mediów musi posiadać przynajmniej 50 zadaszonych miejsc,
●
z których 25 musi być wyposażone w pulpity stałe stanowiska prasowe z odpowiednimi
blatami na laptop, notatnik, telefon, z odpowiednimi łączami - elektryczne, telefon / modem;
SALA KONFERENCYJNA I STREFA MIESZANA
●
Należy zapewnić salę konferencyjną, lub wyznaczoną część obszaru dla pracy mediów,
wyposażoną w biurko, platformę dla kamer, podium, rozdzielacz, system nagłaśniający i
krzesła. Pomieszczenie to lub wyznaczony obszar musi posiadać min. 50 msc siedzących
dla przedstawicieli mediów.
●
pomieszczenie robocze, min. 50 m2, sala konferencji prasowych na min. 30 osób.
Jako sala konferencyjna może być wykorzystana część pomieszczenia roboczego;
●
Musi być dostępny obszar, obsługa medialna z miejscami parkingowymi przy wejściu
na stadion oraz wejściu na płytę boiska, pomiędzy szatniami i parkingami, przeznaczonymi
dla autobusów drużyn, który można przekształcić w strefę mieszaną.”
W pkt 06.01 PFU zawarty zostało zestawienie pomieszczeń i ich wielkości. W odniesieniu
do kondygnacji K4 na pozycji 64 wskazana została loża prasowa o powierzchni ok. 70 m.
W pkt 06.03 PFU określono „dopuszczalne odchylenia (+/-) od wskazanej pow. użytkowej
poszczególnych pomieszczeń : (...) o powierzchni powyżej 10m² - 15 %”.
W pkt 07.08.01 PFU wskazano m.in. „Ze względu na różnice poziomów terenu istniejącego i
przyjęcie poziomu parteru Stadionu wraz z płytą główną boiska na rzędnej zbliżonej
do obecnej, sugeruje się rozwiązanie problemu różnic poziomów terenu istniejącego,
np. poprzez system schodów i lokalnych pochylni. Możliwe jest również wykorzystanie mas
ziemnych z istniejących trybun ziemnych. Dopuszczalne są także ograniczone ingerencje,
na styku z placem, w rozwiązania stanu istniejącego „Aquasfery- GW. Ustala się
usytuowanie rampy łączącej ciąg pieszy, ścieżkę rowerową i przystanki komunikacji
zbiorowej przy Al. M. J. Piłsudskiego z wejściem południowym stadionu w rejonie osi
podłużnej placu. W zagospodarowaniu terenu należy uwzględnić funkcjonowanie dojazdu
do części podziemnej parkingu Centrum Wodnego Aquasfera - -Galeria Warmińska. Możliwe
zmiany komunikacyjne w powiązaniu z układem zewnętrznym; rozwiązania komunikacyjne
dojazdu należy projektować w sposób bezkolizyjny z placem, a w tym z ciągiem pieszo-
rowerowym. W projektowanym systemie dróg pożarowych dopuszczalne jest wykorzystanie
przestrzeni Placu Miejskiego, ale bez podziału na różne rodzaje nawierzchni.”
Termin składania ofert, zgodnie z pisemnym protokołem postępowania, upłynął
w dniu 16 grudnia 2014 r., o godzinie 11:00. Przed jego upływem dwóch wykonawców
złożyło swoje oferty Zamawiającemu.
Odwołujący wraz ze złożoną przez siebie ofertą przedstawił Zamawiającemu własną
uproszczoną koncepcję, tak jej cześć opisową, jak i graficzną.
Pismem przesłanym w dniu 3 lutego 2015 r. Zamawiający poinformował wykonawców
o odrzuceniu obu złożonych mu ofert oraz o unieważnieniu, na podstawie art. 93 ust. 1
pkt 1) ustawy Pzp, postępowania o udzielenie zamówienia.
Uzasadniając tak dokonaną decyzję, w odniesieniu do oferty złożonej przez Odwołującego
Zamawiający
pisał:
„Sytuacja
projektowa
nie
jest
„organicznym”
odniesieniem
do uwarunkowań stanu istniejącego w zakresie uwzględnienia ukształtowania terenu, a także
do sąsiedztwa istniejących wokół Stadionu obiektów, Centrum „Aquasfera" -Galeria
Warmińska, Parku im. Janusza Kusocińskiego i systemu komunikacyjnego. Uwarunkowania
miejscowe, sięgające ponad trzech metrów różnicy poziomów, w rozwiązaniach Wykonawcy,
wymagają przeprowadzenia niwelacji całości terenu inwestycji sportowej, obniżającej poziom
terenu do poziomu płyty boiska, zdjęcia nakładu mas ziemnych z kilku hektarów gruntu i
wyprowadzenie go poza teren inwestycji, a także konieczności budowy szeregu murów
oporowych (łącznie kilkusetmetrowych) [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt I.1.a) uzasadnienia odwołania] Poza ewidentnymi stratami ekonomicznymi, założenie to
powoduje niewątpliwe konsekwencje przestrzenne w spójności z zagospodarowaniem
sąsiedztwa wymagającej dokonania dużej wycinki zieleni istniejącej. [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.1.b) uzasadnienia odwołania] Wykonawca w przedstawionej
koncepcji całkowicie pominął problem wyjazdu z parkingu Centrum „Aquasfera” Galeria
Warmińska i przyległego placu p. poż. nie dając żadnego rozwiązania. [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.1.c) uzasadnienia odwołania] Jednocześnie plac miejski,
w bezpośrednim sąsiedztwie budynku „Aquasfery - Galerii Warmińskiej”, niemal w całości
zaprojektowano jako szeroki ciąg schodów. Rozwiązanie to uniemożliwia dojazd
samochodów służb specjalnych do budynku „Aquasfery” bezpośrednio od strony wschodniej
(wozy ppoż.) [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut z pkt I.1.d) uzasadnienia
odwołania] Powyższe jest niezgodne z pkt 07.08 Programu Funkcjonalno-Użytkowego,
w którym Zamawiający zapisał, iż...” i tu następuje cytat zapisów zawartych w tej jednostce
redakcyjnej PFU – wobec tych zapisów podniesione zostały zarzuty z pkt I.1 od e)
do g) uzasadnienia odwołania.
W odniesieniu do przewidzianego przez Odwołującego sposobu etapowania prac
Zamawiający stwierdził co następuje: „Wykonawca założył makroniwelację terenu
wprowadzając rozwiązania funkcjonalno- przestrzenne Stadionu, jego bezpośredniego
otoczenia i boiska treningowego w oparciu o jeden poziom terenu z rzędną
+ 127,00 m. n.p.m. czyli projektowany poziom płyty stadionu. Autorzy wprowadzają
do pierwszego etapu inwestycji wszystkie elementy zagospodarowania projektowane na tej
rzędnej (trybuna wschodnia, strefy wejściowej, parkingi, tereny zewnętrzne, komunikacja).
Dlatego też dokonanie niwelacji całości terenu wymagane jest już w pierwszym etapie
inwestycji. Etap pierwszy bryły Stadionu nie stanowi samodzielnej formy przestrzennej,
a jedynie wycinek większej, skończonej architektonicznie całości. Wydzielenie trybuny
wschodniej jest zabiegiem formalnym w sektorowej konstrukcji obiektu. Całość Stadionu
z powodów przestrzenno- funkcjonalnych, według Wykonawcy, powinna być realizowana
w postępujących bezpośrednio po sobie dwu etapach. W przypadku takiej formy obiektu
oczywiste jest, że nie można zastosować rozwiązań pośrednich np. dwie, trzy trybuny.
Tak przyjęte założenia projektowe nie zapewniają Zamawiającemu swobody etapowania,
odpowiednio do potrzeb i możliwości finansowych. Zakres pierwszego etapu będzie wymagał
na wstępie wysokich nakładów finansowych, uwzględniających chociażby pełną niwelację
terenu i wyprowadzenie dużych mas ziemnych poza teren inwestycji”. Wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt I.2 uzasadnienia odwołania.
Odnosząc się do powołanej uproszczonej koncepcji w kontekście obiektu kubaturowego
Zamawiający pisał: „zgodnie z Uchwałą nr XVI/383 z dnia 19 i 20 listopada 2009 roku
Zarządu
Polskiego
Związku
Piłki
Nożnej
w
sprawie
upoważnienia
Komisji
ds. Bezpieczeństwa na Obiektach Piłkarskich oraz Departamentu Organizacji Imprez,
Bezpieczeństwa i Infrastruktury PZPN do uzgadniania projektów budowy oraz przebudowy
istniejących stadionów w zakresie tworzenia i funkcjonowania infrastruktury wpływającej
na bezpieczeństwo osób uczestniczących w meczach piłki nożnej (tekst jednolity: Uchwała
nr XVI/383 z dnia 19 i 20.11.2009 r., z późn. zm.: Uchwała nr Vlll/143 z dnia 13.08.2014 r,),
w celu uniknięcia problemów z widocznością dla widzów, pierwszy rząd siedzeń dla widzów
powinien znajdować się 1 m powyżej poziomu boiska. W złożonej koncepcji pierwszy rząd
usytuowany jest 0,70m powyżej poziomu boiska [wobec tego zapisu podniesiony został
zarzut z pkt II.a) uzasadnienia odwołania] rozdział 08 w/w FIFA „Football Stadiums.
Technical Recommendations and Requirements’’ oraz Program Funkcjonalno-Użytkowy
zakłada zestaw pomieszczeń dla mediów. W pkt 05.06. Programu Funkcjonalno-Użytkowego
Zamawiający zapisał, iż obszar dla pracy mediów musi liczyć min. 100m2, by pomieścił min.
50 przedstawicieli mediów. Centrum Informacyjno Prasowe winno zawierać pomieszczenia
robocze dla dziennikarzy oraz salę konferencyjną. Należy zapewnić specjalny obszar,
dla co najmniej 15 fotoreporterów, jeśli możliwe w postaci oddzielnego, w pełni
wyposażonego obszaru roboczego [stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej
w pkt 05.06, wobec tego zapisu podniesiony został zarzut z pkt II.b) uzasadnienia odwołania]
obsługa medialna musi dysponować oddzielnym wejściem na obiekt [stanowi to faktyczne
powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.06, wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt II.c) uzasadnienia odwołania] na środku trybuny głównej powinna znajdować się Loża
prasowa dla przedstawicieli mediów, musi posiadać przynajmniej 50 zadaszonych miejsc,
z których 25 musi być wyposażone w pulpity stałe stanowiska prasowe z odpowiednimi
blatami na laptop, notatnik, telefon, z odpowiednimi łączami - elektryczne, telefon/ modem.
[stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.06] Zaprojektowane
pomieszczenie mediów w poziomie II-go piętra nie spełnia wszystkich wymogów w zakresie
wymienionym powyżej. Z geometrii widowni wynika brak możliwości zorganizowania loży
prasowej spełniającej wymagania Zamawiającego z jednoczesnym spełnieniem wymogów
miejsca roboczego pracy przedstawicieli mediów i fotoreporterów (brak miejsca roboczego
dla fotoreporterów z blatami roboczymi w poziomie parteru) [wobec tego zapisu podniesiony
został zarzut z pkt II.d) uzasadnienia odwołania] zgodnie z pkt 05.05.03 PFU stadion
powinien posiadać przynajmniej jeden stały punkt sprzedaży artykułów Spożywczych i
napojów, dostępny dla kibiców znajdujących się na stadionie; a także po 2 - 3 okazjonalne
punkty gastronomiczne na każdej trybunie. Jeden z punktów, zlokalizowany w trybunie
zachodniej w poziomie parteru (z dostępem z zewnątrz i wewnątrz), należy projektować
w formie restauracji. [stanowi to faktyczne powielenie treści PFU zawartej w pkt 05.05.03]
Wykonawca zamiennie zaproponował 2~kondygnacyjny pub - z wejściem z parteru,
natomiast restauracja została zlokalizowana w poziomie I-go piętra [wobec tego zapisu
podniesiony został zarzut z pkt II.e) uzasadnienia odwołania] Z uwagi na fakt, że korekty,
które należałoby wprowadzić w przedłożonej przez Wykonawcę koncepcji, doprowadzą
do znacznych zmian w podejściu do zaproponowanych rozwiązań przestrzenno-
funkcjonalnych, oferta złożona przez J .S.K. Architekci sp. z 0.0. została odrzucona
na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy p.z.p [wobec tego zapisu podniesiony został zarzut
z pkt II.f) uzasadnienia odwołania]”
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego. Z uwagi na złożone przez Odwołującego w toku rozprawy
przed Izbą oświadczenie o wycofaniu zarzutów odnoszących się do czynności podjętych
przez Zamawiającego wobec drugiej z odrzuconych przez niego ofert, Izba zarzutów tych
nie rozpoznawała.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż część ze sformułowanych przez Odwołującego zarzutów nie znajduje
oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Fakt związania Izby granicami zarzutów wynika z powołanego przepisu art. 192 ust 7 ustawy
Pzp. Wiążąca dla zakreślenia kognicji Izby jest bowiem treść zarzutów sformułowanych
w odwołaniu z uwzględnieniem wszystkich elementów konstrukcyjnych tych właśnie
zarzutów, a zatem, co do zasady, wskazania w odwołaniu na czynności lub zaniechania
czynności zamawiającego, której zarzuca się niezgodność z przepisami ustawy Pzp,
przywołania przepisów, z którymi te czynności lub zaniechania czynności mają być
niezgodne, a wreszcie wskazania na okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające
formułowanie
takich
twierdzeń.
Co
do
zasady,
dopiero
po
przedstawieniu
przez
Odwołującego
wszystkich
tych
elementów
zawartych
w
odwołaniu
(a nie formułowanych już po wniesieniu odwołania, choćby w toku rozprawy przed Izbą), Izba
władna jest odnieść się do podniesionych zarzutów i rozstrzygnąć o ich zasadności.
O konieczności odpowiedniego sformułowana zarzutów w samym odwołaniu świadczy
chociażby przepis § 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. Nr 48 poz. 280
z późn. zm.), który brak powołanych elementów konstrukcyjnych zarzutu traktuje jako brak
formalny, którego nieuzupełnienie rodzi obowiązek zwrotu odwołania. Pamiętać przy tym
należy, że w przypadku, gdy Odwołujący zakreśli w sposób precyzyjny stan faktyczny
(wskaże na konkretne dokonane przez Zamawiającego czynności, czy też na istnienie
po stronie Zamawiającego obowiązku dokonania określonej czynności, z którego ten się
nie wywiązał) i odniesie tenże stan faktyczny do określonej normy prawnej
(nawet bez przywołania konkretnej jednostki redakcyjnej ustawy Pzp), wskazując przy tym
na czym zarzucane przez niego naruszenie miałoby polegać i jakie, jego zaistnienie, rodzi
konsekwencje dla sfery jego interesów, to takie sformułowanie zarzutu uznane zostać winno
za wystarczające dla Izby, aby ta mogła orzec o zasadności tak postawionego zarzutu.
Przyjęcie takiej definicji zarzutu rodzi dalsze konsekwencje. Skoro Izba może orzekać tylko
w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, nie jest dopuszczalne, aby Odwołujący
rozszerzał te granice już po wniesieniu odwołania, a podejmowanie przez niego takich prób
nie może zostać uznane za działanie mogące skutecznie wpływać na kognicję Izby.
Pamiętać przy tym należy, iż tak samo odwołanie, jak i poszczególne zarzuty w nim zawarte,
formułowane są w konkretnym, zaistniałym w danej sprawie, stanie faktycznym i prawnym.
Stąd też oczywistym jest to, że zarzuty podnoszone przez Odwołującego konstruowane są
wobec konkretnych czynności podejmowanych przez Zamawiającego – odnoszą się one
do tych czynności, jako takich, w jaki sposób zostały one Odwołującemu
przez Zamawiającego zakomunikowane. Można zatem przyjąć, iż to treść konkretnych
rozstrzygnięć podejmowanych przez Zamawiającego jest główną determinantą kształtującą
treść zarzutu. To do treści komunikatu Zamawiającego i przesłanek, jakie uznał on
za decydujące o podjęciu konkretnej decyzji, w głównej mierze odnosić się musi Odwołujący
w swym odwołaniu i zawartych w nim zarzutach. To z kolei powoduje, że nie można od niego
oczekiwać,
aby
na
etapie
konstruowania
zarzutów
uwzględniał
okoliczności,
których Zamawiający nie przywołał w informacji o podjętych przez siebie czynnościach,
a które de facto uznał za rozstrzygające przy podejmowaniu tych czynności.
Skoro Odwołujący nie jest uprawniony do stawiania nowych zarzutów (czy też rozszerzania
zakresu zarzutów już sformułowanych) już po upływie terminu na wniesienie odwołania,
to także Zamawiający, wobec faktu, iż odwołanie wnoszone jest wobec konkretnych jego
czynności, nie jest władny w toku postępowania odwoławczego przed Izbą wskazywać
na nowe okoliczności, które przemawiać miałyby za słusznością podjętej przez niego decyzji.
Pamiętać bowiem należy, iż zgodnie z art. 180 ust. 1 ustawy Pzp odwołanie wnoszone
jest wobec czynności Zamawiającego podjętej w toku postępowania o udzielenie
zamówienia – podjętej, a zatem konkretnej, dokonanej i odpowiednio uzasadnionej
czynności. I to do tejże właśnie czynności, i zakomunikowanych wykonawcy motywów jej
podjęcia Izba odnosi zarzuty zawarte w odwołaniu i w jej kontekście bada zasadność
tych zarzutów.
Mając na uwadze powyższe, za istotny dla rozstrzygnięcia Izba uznała zakres niezgodności
zarzucanych przez Zamawiającego treści oferty złożonej przez Odwołującego. W tym
kontekście, z uwagi na normę prawną wypływającą z przepisu art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy
Pzp, koniecznym było ustalenie rzeczywistej treści oferty złożonej przez Odwołującego,
jak również odpowiedniej treści SIWZ, z którą treść tejże oferty należałoby zestawić,
a następnie rozważenie, czy rozbieżności między tymi dwoma dokumentami,
w takim wymiarze, jaki ustalił ich zaistnienie Zamawiający i opisał je w piśmie z dnia 3 lutego
2015 r., faktycznie miały miejsce.
Dla ustalenia istotnej dla rozstrzygnięcia treści oferty koniecznym było przesądzenie
o charakterze składanej Zamawiającemu wraz z ofertą uproszczonej koncepcji
architektoniczno-urbanistycznej (koncepcja) – stanowiła ona bowiem (zarówno treść jej
opisowej części, jak i jej część graficzna) element składający się na treść oferty, będący
autorską propozycją wykonawcy, która miała być jednocześnie wypełnieniem wszystkich
wymagań opisanych w SIWZ, a w szczególności OPZ i PFU. Tak zostało to wyraźnie
zapisane w pkt XII.3 części I SIWZ – koncepcja „ma spełniać wszelkie założenia i warunki
określone w” PFU, a w przypadku gdy będzie ona z tymi założeniami niezgodna, wówczas
„oferta będzie podlegać odrzuceniu” (pkt XII.3.5) części I SIWZ). Co istotne, zgodnie
z pkt 03.02 PFU przedstawiona wraz ofertą koncepcja podlegać miała ponownemu
projektowaniu w pełnym zakresie już na etapie realizacji umowy. Do tego właśnie etapu
odnosiły się zapisy zawarte w pkt 1.3 OPZ (i analogiczne zapisy zwarte w kolejnych punkach
PFU, które przywoływał Odwołujący), zgodnie z którymi „Wybrany oferent przy opracowaniu
koncepcji przebudowy stadionu i zagospodarowania terenu, może zaproponować swoje
sugestie wraz z ich uzasadnieniem. Zamawiający będzie mógł dokonać akceptacji
zaproponowanych rozwiązań w zakresie które będą zgodne z jego oczekiwaniami i nie będą
w sprzeczności przepisami związków sportowych i prawa budowlanego.” W ocenie Izby
przywołany zapis OPZ odnosi się do etapu realizacji umowy, kiedy wykonawca,
z którym Zamawiający podpisze umowę (mowa tam wyraźnie o „wybranym oferencie”,
a zatem nie o każdym wykonawcy, który przedstawi Zamawiającemu swą ofertę
przed upływem terminu składania ofert) będzie zobowiązany opracować pełną
wielobranżową koncepcję projektową na podstawie uproszczonej koncepcji wybranej oferty
z uwzględnieniem uwag Zamawiającego, tak jak to określał pkt III.1.1) Części I SIWZ.
Tym samym koncepcja przedstawiona z ofertą winna być zgodna z wszelkimi wymaganiami
SIWZ, a dopiero na etapie realizacji umowy, wybrany wykonawca będzie uprawniony
do zaproponowania odmiennych niż w uproszonej koncepcji rozwiązań, które Zamawiający
będzie uprawniony, a nie zobowiązany, zaakceptować. W takim przypadku koncepcja
złożona wraz z ofertą miałaby być punktem wyjścia przy opracowywaniu pełnej
wielobranżowej koncepcji projektowej. Dla rozstrzygnięcia odwołania istotnym było jednak to,że koncepcja złożona wraz z ofertą nie mogła przewidywać rozwiązań, które byłyby
sprzeczne z założeniami i wymaganiami opisanym w SIWZ, a w szczególności w PFU.
Stąd też ustalenie zaistnienia jakiejkolwiek rozbieżności, która nie mogłaby być poprawiona
w trybie art. 87 ustawy Pzp, pociągało za sobą obowiązek ustalenia, że oferta
z taką koncepcją podlegałaby odrzuceniu.
Kierując się tak poczynionymi założeniami, Izba rozstrzygnęła o zasadności kolejnych
zarzutów stawianych przez Odwołującego Zamawiającemu i dokonanej przez niego
czynności odrzucenia oferty przez niego złożonej. W tym właśnie zakresie Izba ustaliła i
zważyła co następuję (zachowana została systematyka nadana zarzutom sformułowanym
w tym zakresie przez Odwołującego w uzasadnieniu odwołania).
I.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie projektu zagospodarowania terenu:
1. co do zarzutów w zakresie nieuwzględnienia istniejących uwarunkowań ternu:
a) W ocenie Izby w odniesieniu do obszaru terenu inwestycji objętych niwelacją terenu
czy objętości mas ziemnych, które można wyprowadzić poza teren inwestycji,
nie określono w SIWZ warunków brzegowych – takich zapisów SIWZ nie przywołał
w toku rozprawy przed Izbą, czy też we wcześniejszych swych pismach (choćby
w uzasadnieniu odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego) Zamawiający.
Co szczególnie istotne brak takich warunków brzegowych w przytoczonym
w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU. Tak w tym, jak i
przywoływanych w toku rozprawy przed Izbą, pkt 05.01.B PFU oraz pkt 1.3 OPZ
(jak to przyznał sam Zamawiający jednobrzmiących w tym zakresie), brak ostro
zakreślonej granicy, której wykonawcy sporządzając koncepcję nie powinni
przekroczyć. Użyto tam sformułowań „możliwe jest”, „sugeruje się”, które nie sposób
uznać za opisujące stanowczy wymóg nie możliwy do spełnienia po przekroczeniu
przez wykonawcę wartości granicznej. Mając to na uwadze, Izba uznała
za nieistotne dla rozstrzygnięcia to, czy sporna koncepcja przewidywała niwelację
terenu na ok 1,1 ha (jak twierdził to Odwołujący), czy też na ok. 1,9 ha, jak twierdził
to Zamawiający. Pewnym w kontekście tych ostatnich twierdzeń było również to,że Strony już na etapie postępowania odwoławczego były zgodne co do tego,że koncepcja przedstawiona przez Odwołującego nie przewidywała niwelacji całości
terenu inwestycji (ten bowiem ustalały na ok. 9 lub 12 ha). Uwzględniając powyższe,
Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym
zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego
niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
b) W przypadku tego zarzutu, podobnie, jak w przypadku zagadnienia niwelacji terenu,
również w tym kontekście Zamawiający nie przywołał zapisów SIWZ,
które przesądzałyby o niezgodności przedstawionej mu oferty, w tym koncepcji,
z postawionymi w postępowaniu wykonawcom wymaganiami odnoszącymi się
do zieleni objętej koncepcją. Brak takich warunków brzegowych w przytoczonym
w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU. Brak takich warunków
również w przywoływanym w toku rozprawy przed Izbą pkt 04.04.01.A PFU,
gdzie mowa jest o wykorzystaniu istniejącego zadrzewienia i zakrzewienia
w zakresie możliwym do zaadoptowania – nie oznaczono tam w żaden sposób
możliwego do zaadaptowania zakresu. Innych postanowień SIWZ Zamawiający
nie przywoływał, stwierdzając, że w SIWZ brak takich wymogów. Nie przedstawił
też
Zamawiającyżadnych
dowodów
potwierdzających
przewidywaną
przez Odwołującego zarzucaną mu „dużą wycinkę zieleni”. Tymczasem zgodnie
z opisową częścią koncepcji „projekt w minimalnym stopniu ingeruje w istniejącą
zieleń, większość drzewostanu na terenie inwestycji zostanie zachowana lub
przesadzona stając się integralną częścią projektowanego zagospodarowania
terenu”. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym
Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie
zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
c) W ocenie Izby prezentowane przez Zamawiającego stanowisko w toku rozprawy
przed Izbą pozostaje w sprzeczności z uzasadnieniem odrzucenia oferty złożonej
przez Odwołującego, które zawarte zostało w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r.
W piśmie tym zawarte zostało stwierdzenie, że Odwołujący nie przewidział wyjazdu
z parkingu Centrum „Aquasfera” i przyległego placu przeciwpożarowego.
Tymczasem w toku rozprawy przed Izbą, jak i w odpowiedzi na odwołanie,
Zamawiający
zarzucał
brak
dojazdu
do
powołanych
lokalizacji,
a zatem nieuwzględnienie drogi prowadzącej ruch w stronę przeciwną do tej,
o której pisał w uzasadnieniu odrzucenia. Co istotne w tym kontekście, Zamawiający
w toku rozprawy przed Izbą, twierdził, że droga oznaczona na wycinku rysunku nr 1
zaprezentowanym na stronie 10 odwołania jest istniejącym już obecnie wyjazdem
z parkingu Centrum „Aquasfera” i przyległego placu przeciwpożarowego.
Tym samym Zamawiający jednoznacznie potwierdził, że przedstawiona przez
Odwołującego koncepcja, w omawianym tu zakresie, odzwierciedla wiernie
istniejący obecnie stan faktyczny. Oświadczenie to stało w oczywistej sprzeczności
z twierdzeniami zawartymi w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., całkowicie podważając
ich wiarygodność. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu
wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający
bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści
z treścią SIWZ.
d) Tak w uzasadnieniu odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego zawartym
w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., jak i odpowiedzi na odwołanie, Zamawiający
nie przywołał zapisów SIWZ, które nakładałyby na wykonawcę sporządzającego
koncepcję obowiązku przewidzenia dojazdu samochodom służb specjalnych
do budynku Centrum „Aquasfera” bezpośrednio od strony wschodniej. Co istotne,
Zamawiający, na tym etapie postępowania (w chwili odrzucania oferty
Odwołującego) nie formułował zarzutów nieuwzględnienia dojazdu do powołanego
budynku od innej strony niż wschodnia, czy też braku dojazdu dla takich pojazdów
do innych, niż Centrum „Aquasfera”, budynków. Co równie ważne, nie wskazał on
podstaw do żądania od wykonawców obowiązku przewidzenia dojazdu
samochodom służb specjalnych do budynku Centrum „Aquasfera” w ogóle,
a nie tylko od strony wschodniej. Taki obowiązek nie wynika w żaden sposób
z przytoczonego w uzasadnieniu pisma z dnia 3 lutego 2015 r. pkt 07.08 PFU.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący
udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie
złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
e) Dostrzeżenia wymaga, że w punkcie tym Odwołujący prowadzi polemikę z samą
tylko treścią SIWZ. Odnosi się on bowiem do zacytowanego przez Zamawiającego
fragmentu pkt 07.08 PFU, z którego to treścią, zgodnie z uzasadnieniem zawartym
w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., miały być niezgodne rozwiązania zaproponowane
przez Odwołującego i opisane przez Zamawiającego w tej części uzasadnienia
odrzucenia powołanej ofert, która była kwestionowana w pkt I.1.a)-d). Mając zatem
na uwadze, że twierdzenia formułowane przez Odwołującego nie odnosiły się
do czynności podjętych przez Zamawiającego wobec oferty złożonej przez tego
wykonawcę, Izba uznała, że tak sformułowane zarzuty nie zasługują
na
uwzględnienie.
Co
wymaga
podkreślenia,
twierdzenia
formułowane
przez Zamawiającego dopiero na etapie odpowiedzi na odwołanie, które miałyby
doprowadzić
do
uznania
koncepcji
przedstawionej
przez
Odwołującego
za niezgodnej z SIWZ, także w zakresie zapisów przywoływanych w uzasadnieniu
zarzutu stawianego w tym punkcie odwołania, musiały zostać uznane przez Izbę
za spóźnione, a tym samym nie podlegające kognicji Izby w rozpoznawanej
sprawie.
f) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e).
g) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e).
2. W odniesieniu do tego zarzutu, Izba uznała, że nie zostało w toku postępowania
odwoławczego wykazane, aby Zamawiający naruszył przepisy ustawy Pzp
przez odrzucenie oferty złożonej przez Odwołującego, z uwagi na ustaloną
niezgodność treści tej oferty z treścią SIWZ. Za rozstrzygający w tej materii uznała Izba
zapis pkt 05.02 PFU w zakresie określającym zalecenia do etapowania,
zgodnie z którym „rzut stadionu należy podzielić na 3 lub 4 odrębne trybuny, możliwe
do realizacji w różnych etapach”. W ocenie Izby zasadnie, w oparciu o powołany zapis,
oczekiwał Zamawiający zapewnienia mu swobody etapowania prac – innymi słowy,
pozostawienia mu możliwości wyboru, czy przewidziane w koncepcji odrębne trybuny
będą realizowane w dwóch, trzech czy też w czterech etapach. Tymczasem zgodnie
z opisową częścią koncepcji Odwołujący przewidział jeden tylko wariant etapowania
prac – całość robót podzielił na dwa etapy. Podział ten znajduje potwierdzenie
na jednym z rysunków graficznej części koncepcji. Co istotne Odwołujący nie przywołałżadnych zapisów złożonej Zamawiającemu oferty, w tym koncepcji, które w sposób
oczywisty potwierdzałyby możliwość rozpisania całości robót na więcej niż dwa etapy.
Nie były takimi zapisami, te które odwoływały się do konstrukcji stadionu, szczególnie
wobec jednoznacznych zapisów odnoszących się do etapowania prac i wyraźnego
rozpisania tych prac na dwa kolejne etapy. Kierując się tym przekonaniem Izba uznała,że tak zaprezentowany zarzut nie mógł zostać uwzględniony.
II.
w odniesieniu do zastrzeżeń w zakresie obiektu kubaturowego:
a) Zarzut zawarty w tym punkcie uzasadnienia odwołania został przez Zamawiającego
w odpowiedzi na odwołanie uznany jako zasadny. Uznając oświadczenie
Zamawiającego, jako wiarygodne przyznanie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia,
Izba uznała, że wykazane zostało przez Odwołującego, że zarzut przez niego
sformułowany w omawianym tu zakresie winien zostać uwzględniony.
b) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt I.1.e), co oczywiste z tą
tylko różnicą, że Odwołujący w tym punkcie odwołania polemizuje z powieloną
przez Zamawiającego treścią PFU zawartą w pkt 05.06, a przywołaną
w uzasadnieniu zarzutów stawianych ofercie złożonej przez Odwołującego,
które to zarzuty Odwołujący kwestionował w pkt II.d).
c) Izba podjęła analogiczne ustalenia, jak w odniesieniu do pkt II.b).
d) Jak ustaliła Izba, zarzut stawiany w tym punkcie uzasadnienia odnosił się
do zawartego w uzasadnieniu odrzucenia oferty Odwołującego stwierdzenia:
„Zaprojektowane pomieszczenie mediów w poziomie II-go piętra nie spełnia
wszystkich wymogów w zakresie wymienionym powyżej. Z geometrii widowni
wynika brak możliwości zorganizowania loży prasowej spełniającej wymagania
Zamawiającego z jednoczesnym spełnieniem wymogów miejsca roboczego pracy
przedstawicieli mediów i fotoreporterów (brak miejsca roboczego dla fotoreporterów
z blatami roboczymi w poziomie parteru)”. W pozostałym bowiem zakresie
odwołanie się do zapisu uzasadnienia zawartego w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r.
zawierało przywołanie zapisów pkt 05.06 PFU, musiało zatem zostać ocenione
analogicznie , jak w odniesieniu do pkt II.b).
Tak zakrojony przez Odwołującego zarzut potwierdził się jedynie w części,
tj. w odniesieniu do twierdzeń odnoszących się do obowiązku zagwarantowania
fotoreporterom miejsca roboczego na poziomie parteru. W ocenie Izby, nie zostało
w toku postępowania odwoławczego wykazane, aby SIWZ wymagała zlokalizowania
takiego miejsca roboczego dla fotoreporterów na poziomie parteru. Obszar taki
winien być zagwarantowany w powierzchni określonej mianem „Centrum
Informacyjno-Prasowe”, na poziomie K3 – pozycja 58 K3/A, co choć tylko pośrednio
przyznaje sam Zamawiający w odpowiedni na odwołanie. Co istotniejsze,
już w świetle samego tylko przytoczonego w uzasadnieniu decyzji o odrzuceniu
oferty złożonej przez Odwołującego pkt 05.06 PFU specjalny obszar
dla fotoreporterów należy zapewnić, jeżeli to możliwe, w postaci oddzielnego,
w pełni wyposażonego, obszaru roboczego. Tak postawiony wymóg nie mógł zostać
uznany za warunek, którego niespełnienie pociągałoby za sobą obowiązek
odrzucenia oferty. Z brzmienia powołanego punktu, zdaniem Izby, wynika to,że Zamawiający dopuszczał możliwość nie ujęcia takiego oddzielnego, w pełni
wyposażonego, obszaru roboczego dla fotoreporterów, a wymagał go tylko o tyle,
o ile wykonawca konstruujący ofertę uzna taki warunek za możliwy
do zrealizowania. Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu
wystarczającym Odwołujący udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający
bezpodstawnie zarzucił ofercie złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści
z treścią SIWZ.
Odmiennie Izba oceniła twierdzenia Odwołującego w zakresie odnoszącym się
do spełnienia przez koncepcję ujęcia w jej treści odpowiednich pomieszczeń
mających stanowić lożę prasową. Brak ten Zamawiający zarzucał Odwołującemu,
tak w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., jak i w odpowiedzi na odwołanie. Jak sam to
przyznał w toku rozprawy przed Izbą Odwołujący w pkt 06.01 PFU zawarty został
spis pomieszczeń, które powinna uwzględniać koncepcja. W pozycji 64,
na kondygnacji K4/A, wskazana została loża prasowa o powierzchni ok. 70 m
2
.
Tymczasem w wykazie pomieszczeń zawartym w opisowej części koncepcji brak
wskazania na takie właśnie pomieszczenie. Odwołujący w tym kontekście wyjaśniał,że przewidział lożę prasową jako otwartą przestrzeń na widowni. Nie kwestionował
przy tym twierdzeń Zamawiającego, że co prawda stawiane wykonawcom wymogi
co do loży prasowej wykraczają poza wytyczne związków sportowych, to jednak
nie są one z nimi sprzeczne, a co za tym idzie, możliwym było ich postawienie.
Podnosił on jedynie, że w jego ocenie miał prawo do zaproponowania odmiennych
niż opisane w PFU rozwiązań. Mając to na uwadze, Izba uznała, że omawianym tu
zakresie, Odwołujący nie wykazał, że treść przedstawionej przez niego koncepcji
odpowiada treści SIWZ, a tym samym nie wykazał on, że w omawianym zakresie
Zamawiający bezpodstawnie odrzucił złożoną przez niego ofertę.
e) Mając na uwadze podnoszone przez Odwołującego jedynie funkcjonalne
rozróżnienie pomiędzy pubem a restauracją, oparte o obsługę kelnerską i kartę
jadłospisową (charakteryzujące restauracje), a także wobec braku jakichkolwiek
innych zastrzeżeń Zamawiającego zgłaszanych w tym zakresie w odniesieniu
do tych dwóch pomieszczeń (choćby do ich powierzchni), Izba uznała,że Zamawiający nie wykazał w toku postępowania odwoławczego, że zarzut
stawiany Odwołującemu w piśmie z dnia 3 lutego 2015 r. zasługiwał na uznanie.
Jak to podnosił Odwołujący, a co de facto przyznał Zamawiający, nawet
w powołanym piśmie z dnia 3 lutego 2015 r., przewidział on odpowiednie
pomieszczenia
mogące
spełniać
funkcje
gastronomiczne
wymagane
w pkt 05.05.03 PFU – oznaczone w koncepcji jako pub i restauracja,
a zatem pomieszczenia o odpowiedniej funkcjonalność przestrzeni nimi objętej.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że w stopniu wystarczającym Odwołujący
udowodnił, ze w omawianym zakresie Zamawiający bezpodstawnie zarzucił ofercie
złożonej przez Odwołującego niezgodność jej treści z treścią SIWZ.
f) Zarzut stawiany w tym punkcie sprowadzał się w swej istocie to prostego
zaprzeczenia twierdzeniu, że Zamawiający zasadnie odrzucił ofertę złożoną
przez Odwołującego. Jak to juz zostało ustalone, Odwołujący w odniesieniu
nie do wszystkich zarzutów stawianych przez Zamawiającego złożonej przez niego
ofercie wykazał, że stawiane były one bezpodstawnie. W takim zaś przypadku
niemożliwym było uznanie, że sama czynność odrzucenia oferty tegoż wykonawcy
stanowiła naruszenie przepisów ustawy Pzp.
Uwzględniając powyższe, Izba uznała, że nie zostało wykazane, aby treść przedstawionej
przez Odwołującego pozostawiała jakiekolwiek wątpliwości, czy też aby możliwa była jej
korekta w trybie art. 87 ustawy Pzp w zakresie w jakim jest do dopuszczalne w świetle tego
przepisu ustawy.
Kierując się tym przekonaniem Izba nie znalazła również podstaw do przyjęcia,że Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisu art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp
przez unieważnienie postępowania, w sytuacji, gdy obie złożone mu oferty zostały
odrzucone.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 281/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 279/15 z dnia 2015-03-02
