rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2017-02-17
rok: 2017
data dokumentu: 2017-02-17
rok: 2017
sygnatury akt.:
KIO 223/17
KIO 223/17
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r.
w W. odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 2 lutego 2017 r. przez
wykonawcę (...) spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w W. w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego
(...) w W.
przy udziale wykonawcy
(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
w W. odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 2 lutego 2017 r. przez
wykonawcę (...) spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w W. w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego
(...) w W.
przy udziale wykonawcy
(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
3.
Kosztami
postępowania
obciąża
wykonawcę
(...)
spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością w W. w W. i:
3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie:
piętnaście tysięcy złotych, zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę
(...)spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w W. tytułem wpisu od odwołania,
3.2. zasądza od wykonawcy
(...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz
zamawiającego -
(...) w W. kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy), poniesioną z tytułu kosztów reprezentacji przed Izbą.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………………
U z a s a d n i e n i e
I. (...) w W. (zwany dalej Zamawiającym), prowadzi postępowanie na wykonanie zamówienia
publicznego pn. „Dostawa symulatorów oraz wyposażenie stanowisk symulacji medycznej”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym WE z dnia
25 listopada 2016 r., poz. 2016/S (...). Zamawiający zamieścił specyfikację istotnych
warunków zamówienia (dalej: SIWZ) na swojej stronie internetowej. Postępowanie
prowadzone jest w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z poźn. zm.;
dalej: Prawo zamówień publicznych).
W dniu 2 lutego 2016 r. (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej:
Odwołujący) wniosła odwołanie wobec wyboru oferty w pakiecie nr 1, zarzucając
Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów:
1) art. 89 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 Prawa zamówień publicznych poprzez jego niezastosowanie
i zaniechanie odrzucenia oferty firmy (...) sp. z o.o. pomimo, że nie odpowiadała ona
specyfikacji istotnych warunków zamówienia;
2) art. 87 ust. 2 pkt 1 i pkt 3 Prawa zamówień publicznych poprzez wprowadzenie zmian
w treści oferty firmy (...) sp. z o.o., która nie stanowiła oczywistej omyłki, a w praktyce
stanowiła zmianę przedmiotu zamówienia tj. treści oferty wykonawcy i która była zmianą
niedopuszczalną;
3) art. 7 ust. 1 i ust. 2 Prawa zamówień publicznych poprzez wybranie jako
najkorzystniejszej oferty firmy (...) sp. z o.o., która to oferta nie niezgodna z wymaganiami
Zamawiającego wskazanymi w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a w
konsekwencji Zamawiający wybrał wykonawcę nie zgodnie z przepisami ustawy.
W związku z powyższym Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie
Zamawiającemu powtórzenia czynności badania i oceny ofert.
Zamawiający nie uwzględnił zarzutów podniesionych w odwołaniu.
Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił wykonawca (...)
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., którego oferta została uznana przez
Zamawiającego za najkorzystniejszą (dalej: Przystępujący).
II. Zamawiający wnosił o odrzucenie odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 7 Prawa
zamówień publicznych, wskazując, że Odwołujący przekazał mu samą treść odwołania, bez
załączników, jednak Izba nie stwierdziła podstaw do odrzucenia odwołania. Rzeczywiście
wśród załączników do odwołania (co do których Odwołujący nie potrafił wykazać, że
doręczono je wraz z odwołaniem), oprócz odpisu z KRS, pełnomocnictwa, kopii SIWZ,
zawiadomienia o wynikach postępowania z dnia 23 stycznia 2017 roku i odpisów innych
dokumentów stanowiących część dokumentacji postępowania (które Zamawiający zna z
urzędu i przekazuje Izbie w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem), znajdowały się
załączniki o charakterze merytorycznym, tj. specyfikacja techniczna komputera H. (...) i
monitora P. (...) oraz specyfikacja sprzętu (...) S. itd. Brak tych dokumentów nie tamował
jednak możliwości rozpatrzenia odwołania przez Izbę, ponieważ nie stanowiły one
zasadniczej treści odwołania, ale miały charakter dowodów na poparcie argumentacji
odwołania. Dowody można składać do momentu zamknięcia rozprawy. W konsekwencji nie
stwierdzono zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 189 ust. 2 Prawa zamówień
publicznych, wobec czego rozpoznano odwołanie na rozprawie.
Odwołującemu przysługuje prawo do wniesienia odwołania zgodnie z art. 179 ust. 1
Prawa zamówień publicznych, bowiem ma interes w uzyskaniu danego zamówienia i może
ponieść szkodę w wyniku ewentualnego naruszenia przez Zamawiającego Prawa zamówień
publicznych.
Po zapoznaniu się z dokumentacją postępowania i stanowiskami Stron, Krajowa Izba
Odwoławcza zważyła, co następuje: Odwołujący nie udowodnił swoich racji, dlatego
odwołanie należy oddalić.
Odwołujący w części wstępnej odwołania zarzucał naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 1
Prawo zamówień publicznych, jednak w tym zakresie nie tylko nie przedstawił żadnych
dowodów, ale i nie popierał w odwołaniu ani na rozprawie tak sformułowanego zarzutu za
pomocą żadnej argumentacji, nie przywoływał żadnych okoliczności, które miałyby
uzasadnić naruszenie (nie podał podstawy faktycznej zarzutu). W konsekwencji nie mogła
stwierdzić naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 Prawa zamówień publicznych.
Zasadniczym zarzutem odwołania było naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 Prawa
zamówień publicznych poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Przystępującego pomimo, że
nie odpowiadała ona SIWZ.
W ocenie Odwołującego, oferta Przystępującego nie odpowiada wymogom
sformułowanym w SIWZ następująco: „Możliwość symulacji całkowicie bezprzewodowej na
odległość min. 6 metrów w tym w warunkach polowych bez jakichkolwiek podłączeń
elektrycznych lub pneumatycznych. „(...)” zainstalowany możliwie najbliżej symulatora.” (pkt
9 załącznika nr 3 do SIWZ) oraz „Możliwość, co najmniej czterech godzin pracy bez
konieczności doładowywania akumulatorów, zarówno w symulatorze, systemie sterowania,
jak i monitorze pacjenta” (pkt 12 załącznika nr 3 do SIWZ).
Odwołujący nie udowodnił tak postawionych zarzutów. Jak stwierdzono powyżej,
dokumenty o charakterze dowodów Odwołujący załączył do odwołania, jednak nie wykazał,że doręczył je Zamawiającemu. Na rozprawie nie przekazał odpisów tychże dokumentów
Zamawiającemu i Przystępującemu i nie wnioskował o ich włączenie do materiału
dowodowego. Zatem dokumenty te nie mogły stać się częścią materiału dowodowego,
będącego podstawą oceny merytorycznej. Niezależnie od powyższego, Izby nie przekonała
argumentacja Odwołującego. W ocenie Izby obaj wykonawcy zaoferowali podobne
rozwiązania – oba były zgodne z SIWZ: Odwołujący zaoferował symulator oraz laptopy,
a Przystępujący – symulator wyposażony w tablety (tablet jest wyposażeniem symulatora
oferowanego przez Przystępującego, co wykazał on przedkładając odpis karty katalogowej
oferowanego urządzenia) oraz komputery stacjonarne. Oba te rozwiązania odpowiadają
wymogowi czterogodzinnej pracy bez zasilania dla wymienionych w SIWZ elementów
przedmiotu zamówienia (symulator, monitor, system sterowania). Izba nie podzieliła
argumentacji Odwołującego, że całość wyposażenia sali szkoleniowej ma spełniać wymóg
minimalnego czasu pracy bez zasilania sieciowego – słusznie podnosili na rozprawie
Zamawiający i Przystępujący, że obaj wykonawcy zaoferowali, zgodnie z wymaganiami
SIWZ, monitor o dużej przekątnej, który nie może pracować bez zasilania sieciowego (nie
ma własnej baterii). Biorąc pod uwagę całokształt wymagań Zamawiającego odnośnie
symulatora i wyposażenia sali szkoleniowej – należy wiec dojść do wniosku, że wymóg
czterogodzinnej pracy bez zasilania nie mógł dotyczyć całości wyposażenia sali
szkoleniowej, a jedynie – jak wprost wynika z brzmienia pkt 12 SIWZ
- symulatora, systemu
sterowania, i monitora pacjenta. Odwołujący nie udowodnił, że tablety na wyposażeniu
laptopa (co wynikało z karty katalogowej urządzenia, złożonej przez Przystępującego na
rozprawie, z której treścią Odwołujący nie polemizował) nie mogą pełnić funkcji systemu
sterowania i monitora pacjenta (Odwołujący nie zarzucał braku możliwości minimalnego
czasu pracy na symulatorze, a jedynie na komputerach stacjonarnych).
Konkludując, w ocenie Izby w świetle przytoczonych postanowień SIWZ nie budzi
wątpliwości, że wymóg dotyczący ,,mobilności” rozumianej jako możliwość bezprzewodowej
pracy w warunkach polowych dotyczył samego symulatora wraz z systemem sterowania
i monitorem pacjenta (co umożliwia zarówno tablet Przystępującego, jak i laptop
Odwołującego). Zamawiający w pkt 9 załącznika nr 3 do SIWZ wymagał
„możliwości
symulacji całkowicie bezprzewodowej na odległość min. 6 metrów w tym w warunkach
polowych bez jakichkolwiek podłączeń elektrycznych lub pneumatycznych”, przy czym
w innym miejscu wymagał myszy przewodowej i klawiatury przewodowej oraz monitora
o dużej przekątnej – Odwołujący nie zauważał, że tak opisane wymogi wykluczają
,,możliwość symulacji całkowicie bezprzewodowej” rozumianej w sposób kompleksowy, dla
całości wyposażenia, które to rozumienie postulował Odwołujący w odwołaniu i na rozprawie.
W konsekwencji Izba nie dopatrzyła się powodów odrzucenia oferty Przystępującego jako
niezgodnej z SIWZ.
Odwołujący zarzucał również naruszenie art. 87 ust. 2 pkt 1 i pkt 3 ustawy Prawo
zamówień publicznych poprzez wprowadzenie zmian w treści oferty Przystępującego, która
nie stanowiła oczywistej omyłki, a w praktyce stanowiła zmianę przedmiotu zamówienia tj.
treści oferty wykonawcy i która była zmianą niedopuszczalną. Zdaniem Odwołującego,
Zamawiający w sposób nieuprawniony w dniu 23 stycznia 2017 roku w trybie art. 87 ust 2 pkt
3 Prawa zamówień publicznych poprawił dokumenty złożone przez Przystępującego uznającże w poz. 2 Załącznika nr 4 popełniono oczywistą omyłkę. Według Odwołującego
Przystępujący zaoferował urządzenie niezgodne z SIWZ, według Przystępującego –
zaoferował on urządzenie zgodne z SIWZ, w poz. 2 wskazując moduł z oznaczeniem ,,(...)”,
a nie urządzenie, co do którego Odwołujący twierdził, że zostało ono zaoferowane w poz. 2.
Izba przyznała rację Przystępującemu – rozstrzygające w tym względzie są numery
katalogowe urządzeń podanych w poz. 1 i 2 – dotyczą one urządzenia zgodnego z SIWZ, a
nie urządzenia, które wskazywał Odwołujący. Zdaniem Odwołującego numery katalogowe
(karty katalogowe zostały złożone przez Przystępującego na rozprawie) nie mogą
potwierdzać stanowiska Przystępującego, bo są jego ,,wewnętrzną sprawą”. Izba nie
przychyliła się do takiego stanowiska. Karty katalogowe opisują dany sprzęt, jego
wyposażenie dodatkowe, względnie opcjonalne, z reguły tez wskazują na numer katalogowy
urządzenia – aby łatwo bez wątpliwości odróżnić jeden typ urządzenia od drugiego. Pod
takimi numerami urządzenia funkcjonują w obrocie. Odwołujący nie podnosił, że
Przystępujący zaoferował urządzenia zmodyfikowane wobec standardowych, opisanych
w kartach katalogowych. Dlatego Izba nie miała podstaw, aby uznać, że Przystępujący
zaoferował urządzenie inne, niż zgodne z numerami katalogowymi podanymi w ofercie.
Jeżeli nazwa modułu w poz. 2 (która nie odpowiadała dokładnej nazwie urządzenia, na którą
wskazywał Odwołujący w odwołaniu) w powiązaniu z numerem katalogowym wymagała
zdaniem Zamawiającego wyjaśnień czy poprawienia – w ocenie Izby Zamawiający był
uprawniony do tych czynności.
Pomijając cały powyższy wywód, Odwołujący w ogóle nie kwestionował, że
w załączniku nr 3 zatytułowanym ,,Arkusz informacji cenowo-techniczno-eksploatacyjnej”
Przystępujący podał prawidłową nazwę urządzenia (poz. 7 załącznika nr 3 – ,,(...) (...)”, co do
którego Odwołujący nie podnosił, że jest ono niezgodne z SIWZ), a nieścisłość w nazwach,
na którą się powoływał Odwołujący, nastąpiła w załączniku nr 3 ,,Arkuszu obliczenia ceny”,
który ma charakter wtórny wobec załącznika nr 4. W ocenie Izby wywody Odwołującego w
tym zakresie były nietrafne i Izba oddaliła zarzut również w tym zakresie.
Wobec powyższych okoliczności Izba nie stwierdziła, że doszło do naruszeń
przepisów Prawa zamówień publicznych podnoszonych w odwołaniu, dlatego orzeczono jak
w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust.
9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący:
………………………………
1. Oddala odwołanie.
3.
Kosztami
postępowania
obciąża
wykonawcę
(...)
spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością w W. w W. i:
3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie:
piętnaście tysięcy złotych, zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę
(...)spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością w W. tytułem wpisu od odwołania,
3.2. zasądza od wykonawcy
(...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz
zamawiającego -
(...) w W. kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy), poniesioną z tytułu kosztów reprezentacji przed Izbą.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………………
U z a s a d n i e n i e
I. (...) w W. (zwany dalej Zamawiającym), prowadzi postępowanie na wykonanie zamówienia
publicznego pn. „Dostawa symulatorów oraz wyposażenie stanowisk symulacji medycznej”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym WE z dnia
25 listopada 2016 r., poz. 2016/S (...). Zamawiający zamieścił specyfikację istotnych
warunków zamówienia (dalej: SIWZ) na swojej stronie internetowej. Postępowanie
prowadzone jest w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z poźn. zm.;
dalej: Prawo zamówień publicznych).
W dniu 2 lutego 2016 r. (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej:
Odwołujący) wniosła odwołanie wobec wyboru oferty w pakiecie nr 1, zarzucając
Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów:
1) art. 89 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 Prawa zamówień publicznych poprzez jego niezastosowanie
i zaniechanie odrzucenia oferty firmy (...) sp. z o.o. pomimo, że nie odpowiadała ona
specyfikacji istotnych warunków zamówienia;
2) art. 87 ust. 2 pkt 1 i pkt 3 Prawa zamówień publicznych poprzez wprowadzenie zmian
w treści oferty firmy (...) sp. z o.o., która nie stanowiła oczywistej omyłki, a w praktyce
stanowiła zmianę przedmiotu zamówienia tj. treści oferty wykonawcy i która była zmianą
niedopuszczalną;
3) art. 7 ust. 1 i ust. 2 Prawa zamówień publicznych poprzez wybranie jako
najkorzystniejszej oferty firmy (...) sp. z o.o., która to oferta nie niezgodna z wymaganiami
Zamawiającego wskazanymi w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a w
konsekwencji Zamawiający wybrał wykonawcę nie zgodnie z przepisami ustawy.
W związku z powyższym Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie
Zamawiającemu powtórzenia czynności badania i oceny ofert.
Zamawiający nie uwzględnił zarzutów podniesionych w odwołaniu.
Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił wykonawca (...)
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., którego oferta została uznana przez
Zamawiającego za najkorzystniejszą (dalej: Przystępujący).
II. Zamawiający wnosił o odrzucenie odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 7 Prawa
zamówień publicznych, wskazując, że Odwołujący przekazał mu samą treść odwołania, bez
załączników, jednak Izba nie stwierdziła podstaw do odrzucenia odwołania. Rzeczywiście
wśród załączników do odwołania (co do których Odwołujący nie potrafił wykazać, że
doręczono je wraz z odwołaniem), oprócz odpisu z KRS, pełnomocnictwa, kopii SIWZ,
zawiadomienia o wynikach postępowania z dnia 23 stycznia 2017 roku i odpisów innych
dokumentów stanowiących część dokumentacji postępowania (które Zamawiający zna z
urzędu i przekazuje Izbie w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem), znajdowały się
załączniki o charakterze merytorycznym, tj. specyfikacja techniczna komputera H. (...) i
monitora P. (...) oraz specyfikacja sprzętu (...) S. itd. Brak tych dokumentów nie tamował
jednak możliwości rozpatrzenia odwołania przez Izbę, ponieważ nie stanowiły one
zasadniczej treści odwołania, ale miały charakter dowodów na poparcie argumentacji
odwołania. Dowody można składać do momentu zamknięcia rozprawy. W konsekwencji nie
stwierdzono zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 189 ust. 2 Prawa zamówień
publicznych, wobec czego rozpoznano odwołanie na rozprawie.
Odwołującemu przysługuje prawo do wniesienia odwołania zgodnie z art. 179 ust. 1
Prawa zamówień publicznych, bowiem ma interes w uzyskaniu danego zamówienia i może
ponieść szkodę w wyniku ewentualnego naruszenia przez Zamawiającego Prawa zamówień
publicznych.
Po zapoznaniu się z dokumentacją postępowania i stanowiskami Stron, Krajowa Izba
Odwoławcza zważyła, co następuje: Odwołujący nie udowodnił swoich racji, dlatego
odwołanie należy oddalić.
Odwołujący w części wstępnej odwołania zarzucał naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 1
Prawo zamówień publicznych, jednak w tym zakresie nie tylko nie przedstawił żadnych
dowodów, ale i nie popierał w odwołaniu ani na rozprawie tak sformułowanego zarzutu za
pomocą żadnej argumentacji, nie przywoływał żadnych okoliczności, które miałyby
uzasadnić naruszenie (nie podał podstawy faktycznej zarzutu). W konsekwencji nie mogła
stwierdzić naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 Prawa zamówień publicznych.
Zasadniczym zarzutem odwołania było naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 Prawa
zamówień publicznych poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Przystępującego pomimo, że
nie odpowiadała ona SIWZ.
W ocenie Odwołującego, oferta Przystępującego nie odpowiada wymogom
sformułowanym w SIWZ następująco: „Możliwość symulacji całkowicie bezprzewodowej na
odległość min. 6 metrów w tym w warunkach polowych bez jakichkolwiek podłączeń
elektrycznych lub pneumatycznych. „(...)” zainstalowany możliwie najbliżej symulatora.” (pkt
9 załącznika nr 3 do SIWZ) oraz „Możliwość, co najmniej czterech godzin pracy bez
konieczności doładowywania akumulatorów, zarówno w symulatorze, systemie sterowania,
jak i monitorze pacjenta” (pkt 12 załącznika nr 3 do SIWZ).
Odwołujący nie udowodnił tak postawionych zarzutów. Jak stwierdzono powyżej,
dokumenty o charakterze dowodów Odwołujący załączył do odwołania, jednak nie wykazał,że doręczył je Zamawiającemu. Na rozprawie nie przekazał odpisów tychże dokumentów
Zamawiającemu i Przystępującemu i nie wnioskował o ich włączenie do materiału
dowodowego. Zatem dokumenty te nie mogły stać się częścią materiału dowodowego,
będącego podstawą oceny merytorycznej. Niezależnie od powyższego, Izby nie przekonała
argumentacja Odwołującego. W ocenie Izby obaj wykonawcy zaoferowali podobne
rozwiązania – oba były zgodne z SIWZ: Odwołujący zaoferował symulator oraz laptopy,
a Przystępujący – symulator wyposażony w tablety (tablet jest wyposażeniem symulatora
oferowanego przez Przystępującego, co wykazał on przedkładając odpis karty katalogowej
oferowanego urządzenia) oraz komputery stacjonarne. Oba te rozwiązania odpowiadają
wymogowi czterogodzinnej pracy bez zasilania dla wymienionych w SIWZ elementów
przedmiotu zamówienia (symulator, monitor, system sterowania). Izba nie podzieliła
argumentacji Odwołującego, że całość wyposażenia sali szkoleniowej ma spełniać wymóg
minimalnego czasu pracy bez zasilania sieciowego – słusznie podnosili na rozprawie
Zamawiający i Przystępujący, że obaj wykonawcy zaoferowali, zgodnie z wymaganiami
SIWZ, monitor o dużej przekątnej, który nie może pracować bez zasilania sieciowego (nie
ma własnej baterii). Biorąc pod uwagę całokształt wymagań Zamawiającego odnośnie
symulatora i wyposażenia sali szkoleniowej – należy wiec dojść do wniosku, że wymóg
czterogodzinnej pracy bez zasilania nie mógł dotyczyć całości wyposażenia sali
szkoleniowej, a jedynie – jak wprost wynika z brzmienia pkt 12 SIWZ
- symulatora, systemu
sterowania, i monitora pacjenta. Odwołujący nie udowodnił, że tablety na wyposażeniu
laptopa (co wynikało z karty katalogowej urządzenia, złożonej przez Przystępującego na
rozprawie, z której treścią Odwołujący nie polemizował) nie mogą pełnić funkcji systemu
sterowania i monitora pacjenta (Odwołujący nie zarzucał braku możliwości minimalnego
czasu pracy na symulatorze, a jedynie na komputerach stacjonarnych).
Konkludując, w ocenie Izby w świetle przytoczonych postanowień SIWZ nie budzi
wątpliwości, że wymóg dotyczący ,,mobilności” rozumianej jako możliwość bezprzewodowej
pracy w warunkach polowych dotyczył samego symulatora wraz z systemem sterowania
i monitorem pacjenta (co umożliwia zarówno tablet Przystępującego, jak i laptop
Odwołującego). Zamawiający w pkt 9 załącznika nr 3 do SIWZ wymagał
„możliwości
symulacji całkowicie bezprzewodowej na odległość min. 6 metrów w tym w warunkach
polowych bez jakichkolwiek podłączeń elektrycznych lub pneumatycznych”, przy czym
w innym miejscu wymagał myszy przewodowej i klawiatury przewodowej oraz monitora
o dużej przekątnej – Odwołujący nie zauważał, że tak opisane wymogi wykluczają
,,możliwość symulacji całkowicie bezprzewodowej” rozumianej w sposób kompleksowy, dla
całości wyposażenia, które to rozumienie postulował Odwołujący w odwołaniu i na rozprawie.
W konsekwencji Izba nie dopatrzyła się powodów odrzucenia oferty Przystępującego jako
niezgodnej z SIWZ.
Odwołujący zarzucał również naruszenie art. 87 ust. 2 pkt 1 i pkt 3 ustawy Prawo
zamówień publicznych poprzez wprowadzenie zmian w treści oferty Przystępującego, która
nie stanowiła oczywistej omyłki, a w praktyce stanowiła zmianę przedmiotu zamówienia tj.
treści oferty wykonawcy i która była zmianą niedopuszczalną. Zdaniem Odwołującego,
Zamawiający w sposób nieuprawniony w dniu 23 stycznia 2017 roku w trybie art. 87 ust 2 pkt
3 Prawa zamówień publicznych poprawił dokumenty złożone przez Przystępującego uznającże w poz. 2 Załącznika nr 4 popełniono oczywistą omyłkę. Według Odwołującego
Przystępujący zaoferował urządzenie niezgodne z SIWZ, według Przystępującego –
zaoferował on urządzenie zgodne z SIWZ, w poz. 2 wskazując moduł z oznaczeniem ,,(...)”,
a nie urządzenie, co do którego Odwołujący twierdził, że zostało ono zaoferowane w poz. 2.
Izba przyznała rację Przystępującemu – rozstrzygające w tym względzie są numery
katalogowe urządzeń podanych w poz. 1 i 2 – dotyczą one urządzenia zgodnego z SIWZ, a
nie urządzenia, które wskazywał Odwołujący. Zdaniem Odwołującego numery katalogowe
(karty katalogowe zostały złożone przez Przystępującego na rozprawie) nie mogą
potwierdzać stanowiska Przystępującego, bo są jego ,,wewnętrzną sprawą”. Izba nie
przychyliła się do takiego stanowiska. Karty katalogowe opisują dany sprzęt, jego
wyposażenie dodatkowe, względnie opcjonalne, z reguły tez wskazują na numer katalogowy
urządzenia – aby łatwo bez wątpliwości odróżnić jeden typ urządzenia od drugiego. Pod
takimi numerami urządzenia funkcjonują w obrocie. Odwołujący nie podnosił, że
Przystępujący zaoferował urządzenia zmodyfikowane wobec standardowych, opisanych
w kartach katalogowych. Dlatego Izba nie miała podstaw, aby uznać, że Przystępujący
zaoferował urządzenie inne, niż zgodne z numerami katalogowymi podanymi w ofercie.
Jeżeli nazwa modułu w poz. 2 (która nie odpowiadała dokładnej nazwie urządzenia, na którą
wskazywał Odwołujący w odwołaniu) w powiązaniu z numerem katalogowym wymagała
zdaniem Zamawiającego wyjaśnień czy poprawienia – w ocenie Izby Zamawiający był
uprawniony do tych czynności.
Pomijając cały powyższy wywód, Odwołujący w ogóle nie kwestionował, że
w załączniku nr 3 zatytułowanym ,,Arkusz informacji cenowo-techniczno-eksploatacyjnej”
Przystępujący podał prawidłową nazwę urządzenia (poz. 7 załącznika nr 3 – ,,(...) (...)”, co do
którego Odwołujący nie podnosił, że jest ono niezgodne z SIWZ), a nieścisłość w nazwach,
na którą się powoływał Odwołujący, nastąpiła w załączniku nr 3 ,,Arkuszu obliczenia ceny”,
który ma charakter wtórny wobec załącznika nr 4. W ocenie Izby wywody Odwołującego w
tym zakresie były nietrafne i Izba oddaliła zarzut również w tym zakresie.
Wobec powyższych okoliczności Izba nie stwierdziła, że doszło do naruszeń
przepisów Prawa zamówień publicznych podnoszonych w odwołaniu, dlatego orzeczono jak
w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust.
9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 86/17 z dnia 2017-12-01
- Sygn. akt KIO 179/17 z dnia 2017-03-03
- Sygn. akt KIO 72/17 z dnia 2017-03-01
- Sygn. akt KIO 142/17 z dnia 2017-03-01
- Sygn. akt KIO 234/17 z dnia 2017-02-22
