rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2016-11-02
rok: 2016
data dokumentu: 2016-11-02
rok: 2016
sygnatury akt.:
KIO 1935/16
KIO 1935/16
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2016 r. odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 14 października 2016 r. przez uczestnika
konkursu -
Pracownia Konserwacji Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8,
31-315 Kraków w postępowaniu prowadzonym przez Muzeum PRL-u (w organizacji),,
Rynek Główny 35, 31-011 Kraków
przy udziale
MAE MULTIMEDIA ART & EDUCATION Sp. z o.o., ul. Stefana Batorego
8/1A, 80-251 Gdańsk zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego,
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 14 października 2016 r. przez uczestnika
konkursu -
Pracownia Konserwacji Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8,
31-315 Kraków w postępowaniu prowadzonym przez Muzeum PRL-u (w organizacji),,
Rynek Główny 35, 31-011 Kraków
przy udziale
MAE MULTIMEDIA ART & EDUCATION Sp. z o.o., ul. Stefana Batorego
8/1A, 80-251 Gdańsk zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego,
orzeka:
1. oddala odwołanie;
2. kosztami postępowania obciąża
uczestnika konkursu - Pracownia Konserwacji
Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez
Pracownia Konserwacji Zabytków
„ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków tytułem wpisu od odwołania.
2.2. zasądza od
Pracownia Konserwacji Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl.
Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków na rzecz Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedziba w
Krakowie kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy)
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia
pełnomocnika zamawiającego.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego
w Krakowie.
Przewodniczący: …………………..
Sygn. akt: KIO 1935/16
Uzasadnienie
Organizator konkursu: Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedzibą w Krakowie Rynek Główny
35,31-011 Kraków
Dotyczy : konkursu na wykonanie koncepcji : projektu architektoniczno-budowlanego,
scenariusza wystawy stałej i projektu aranżacji wystawy stałej dla Muzeum PRL-u w
Krakowie. Konkurs został ogłoszony w dniu 15 kwietnia 2016 r. w zasięgu krajowym, a 20
kwietnia 2016 r. w Dzienniku Urzędowym OPWE.
Ogłoszenie o konkursie : Nr 2016/S 077-137804 z 20.04.2016 w Dz. Urz. O.P.W.E.
ODWOŁANIE
Odwołujący się uczestnik konkursu: Pracownie Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o.
z siedzibą w Krakowie uczestnik konkursu, wniósł odwołanie od czynności i zaniechań
Organizatora Konkursu — Muzeum PRL-u w organizacji z siedzibą w Krakowie ,
polegających na dokonaniu przez Organizatora Konkursu niewłaściwego badania i oceny
pracy konkursowej uczestnika konkursu: MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.o., w
sposób sprzeczny z postanowieniami Regulaminu Konkursu, a to z przepisem ust. 1 pkt.1.1.
z Rozdziału VII Regulaminu oraz z naruszeniem art. 116 ust. li art. 7 ustawy - Prawo
zamówień publicznych, w wyniku czego praca ta została przez Sąd Konkursowy niesłusznie
uznana za pracę najlepszą, podczas gdy zgodnie z Regulaminem Konkursu powinna ona
zostać zakwalifikowana do grupy prac „N” (nie spełniających wymogów regulaminu) i w
efekcie w ogóle nie powinna podlegać dalszej ocenie w konkursie. Kwestionowana praca
konkursowa nie spełnia wymogów Regulaminu Konkursu, gdyż zaproponowane w niej
rozwiązania architektoniczne są sprzeczne z nakazami wynikającymi z uchwały Nr
XCII/1362/13 Rady Miasta Krakowa z 4.12.2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego obszaru „Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz z
Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków w Krakowie, a zgodnie z Regulaminem
Konkursu prace konkursowe muszą być zgodne z obydwu wymienionymi dokumentami.
Odwołujący wnosi o:
1.
nakazanie Organizatorowi Konkursu unieważnienia czynności dopuszczenia do
oceny przez Sąd Konkursowy w II etapie pracy konkursowej MAE Multimedia Art &
Education Sp. z o.o oraz unieważnienia czynności dokonania wyboru pracy konkursowej
MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.o. jako najlepszej i przyznania jej pierwszej
nagrody,
2.
dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści uzasadnienia
odwołania,
Odwołujący zarówno ma interes w wygraniu konkursu, jak też wskutek naruszenia
wskazanych wyżej przepisów regulaminu i ustawy interes Odwołującego może doznać
uszczerbku, ponieważ przeprowadzenie procedury konkursowej z wadliwym zastosowaniem
tych przepisów powoduje utratę możliwości wygrania konkursu przez Odwołującego i
uzyskania nagrody. Natomiast w przypadku uwzględnienia żądań odwołania, praca
konkursowa Odwołującego powinna, a w każdym razie ma szansę zostać uznana za
najlepszą, w związku z czym Odwołujący wygrałby konkurs i uzyskał korzyść związaną z
realizacją zamówienia, po przeprowadzeniu negocjacji w trybie z wolnej ręki.
Zamawiający w dniu 5 października 2016 r. ogłosił wyniki konkursu na wykonanie koncepcji:
projektu architektoniczno-budowlanego, scenariusza wystawy stałej i projektu aranżacji
wystawy stałej dla Muzeum PRL-u w Krakowie, przyznając uczestnikowi MAE Multimedia
Art.& Education Sp. z o.o nagrodę I - zaproszenie do negocjacji w trybie z wolnej ręki i
50.000 zł, uczestnikowi odwołującemu się - Pracownie Konserwacji Zabytków ARKONA Sp.
z o.o. nagrodę II - 30.000 zł, a uczestnikowi Locativo Sp. z o.o. - wyróżnienie - 10.000 zł.
Pismem z dnia 13.07.2016 r. Zamawiający zawiadomił uczestników konkursu o tym, że
decyzją sądu konkursowego do II etapu zakwalifikowano trzy opracowania studialne oraz
poinformował, że czwarte z opracowań studialnych nie zostało zakwalifikowane z uwagi na
to, że nie spełniało wymogów formalnych Regulaminu Konkursu, a konkretnie - nie spełniało
zapisów uchwały Nr XCII /1362/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie
uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Centrum
Nowej Huty” w Krakowie.
dowód: pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 13.07.2016 r.
Takie stanowisko Zamawiającego co do odrzucenia czwartego z opracowań studialnych było
konsekwencją przyjętej w Regulaminie Konkursu Rozdz. IV pkt 1.3. zasady, zgodnie z którą
„Udzielone przez Organizatora konkursu wyjaśnienia oraz dokonane zmiany w regulaminie
są wiążące dla Uczestników konkursu” oraz wyjaśnień dokonanych przez Zamawiającego
pismem z dnia 5 maja 2016 r., gdzie trzykrotnie, w odpowiedzi na pytania 3, 4 i 5
Zamawiający wyjaśniał, że prace proponowane przez uczestników muszą być zgodne z
Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków w Krakowie oraz powszechnie
obowiązującymi przepisami prawa, w tym prawa miejscowego, a w szczególności uchwały
Nr XCII /1362/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie uchwalenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Centrum Nowej Huty” w
Krakowie i mają się mieścić w granicach dopuszczonych wymienionymi aktami.
dowód: Regulamin Konkursu Rozdz. IV ust. 1 pkt 1.3 pismo Zamawiającego do uczestników
konkursu z 05.05.2016 r.
Wskazać należy, że w stosunku do obszaru objętego konkursem wprowadzają one jako
obowiązującą zasadę, zgodnie z którą dopuszcza się rozbudowę istniejącego budynku (KinaŚwiatowid, projektowanego Muzeum PRL-u ) wyłącznie od strony południowej (tak w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego § 101 ust.4 pkt. 2). Wytyczne
Miejskiego Konserwatora Zabytków, będące załącznikiem Nr 17 do Regulaminu powtarzają
ten wymóg, stanowiąc że: Jeżeli planowana funkcja muzeum, wynikająca z programu,
wymaga rozbudowy obiektu, dopuszcza się zwiększenie kubatury i zlokalizowanie jej
wyłącznie od strony południowej.
dowód:
Uchwała RMK Nr XCII/1362/13 z 04.12.2013 r. § 101 ust.4 pkt 2) i fragment
mapy obejmujący działkę i budynek o który mowa w § 101 Wytyczne Konserwatorskie — zał.
Nr 17 do Regulaminu Konkursowego pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z
13.07.2016 r.
Jak wynika z analizy pracy konkursowej, która uzyskała I nagrodę i zaproszenie do
negocjacji w trybie z wolnej ręki - jej autor zaprojektował rozbudowę budynku od strony
północnej. Od tej strony bowiem (od ulicy Jana Pawła II) zaprojektował on rozbudowę
budynku zwiększającą jego kubaturę zarówno o pomieszczenia podziemne, jak też
rozbudowę nadziemną w postaci wyrastających ponad chodnik ostrosłupowych świetlików,
stanowiących części składowe budynku.
dowód ; praca konkursowa MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. o. - część graficzna
Nadto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w zakresie sposobu
zagospodarowania terenu (§ 101,.ust.3, pkt.l)) dopuszcza lokalizację elementów
niezbędnych dla urządzenia i funkcjonowania terenu, takich jak: urządzenia budowlane, sieci
i urządzenia infrastruktury technicznej, miejsca postojowe, dojazdy i dojścia, piesze
niewyznaczone na Rysunku Planu, zieleń, obiekty małej architektury. Zaprojektowane w
kwestionowanej pracy konkursowej ostrosłupowe świetliki nie mieszczą się zatem w zakresie
elementów dopuszczonych przez plan i są z tym planem sprzeczne.
Skoro przez rozbudowę należy rozumieć zwiększenie kubatury budynku, to rozbudową jest
zarówno powiększenie kubatury podziemnej jak i naziemnej. Ograniczenia wprowadzone
przez plan zagospodarowania przestrzennego nie różnicują zakazu rozbudowy budynku z
innych stron niż południowa od okoliczności czy jest to rozbudowa podziemna, czy
nadziemna. Zatem zarówno z przyczyny proponowanej rozbudowy podziemnej jak i
nadziemnej od strony północnej kwestionowana praca pozostaje w oczywistej sprzeczności
zarówno z postanowieniami Wytycznych Konserwatorskich, jak i z przepisami miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego - powszechnie obowiązującego prawa lokalnego,
wiążącego wszystkich uczestników konkursu, a także i sąd konkursowy, co sam Organizator
Konkursu kilkukrotnie podkreślał w powołanych wyjaśnieniach do Regulaminu Konkursu -
piśmie z dnia 5 maja 2016 r.
Jak można wnioskować z treści części opisowej pracy MAE Multimedia Art & Education Sp.
z o. ,dopuszczalność proponowanej rozbudowy budynku od strony północnej uczestnik ten
wywodzi z faktu, że : „ Z analiz przeprowadzonych przez Autorską Pracownię Projektową w
2009 r. wynika, że pod całą powierzchnią działki możliwa jest rozbudowa budynku w
kondygnacji podziemnej .” Argument ten jest jednak chybiony, z tej przyczyny, że powołana
analiza jest wprawdzie załącznikiem do Regulaminu Konkursu (zał. 16) , podobnie jak
Założenia układu funkcjonalno - użytkowego (zał. nr 15), ale nie jest ona dokumentem
miarodajnym do ustalenia jakiego rodzaju rozbudowa budynku Kina „Światowid” jest
dopuszczalna, natomiast dokumentami miarodajnymi w tej sprawie są właśnie: plan
zagospodarowania przestrzennego, jako powszechnie obowiązujący akt prawa lokalnego
oraz zgodne z nim wytycznie Miejskiego Konserwatora Zabytków. Obydwa załączniki - nr 15
i 16 pełnią tylko rolę pomocniczą,. inspirującą możliwe pomysły czy rozwiązania, gdyż są to
opracowania sporządzone przed uchwaleniem w dniu 4 grudnia 2013 r. obowiązującego
aktualnie planu zagospodarowania przestrzennego. Wyjaśnień w tej sprawie udzielił
Organizator Konkursu w swoim piśmie z dnia 5 maja 2016 r., wskazując w odpowiedzi na
pytanie 5, że załączniki te nie są wiążące dla uczestników, w przeciwieństwie do planu
zagospodarowania
przestrzennego
i
Wytycznych
MKZ.
Niezgodności
pomiędzy
obowiązującym planem zagospodarowania, a wcześniejszymi czasowo rozwiązaniami
sugerowanymi przez autorów analizy z 2009 r. jest zresztą zdecydowanie więcej, m.in.
granica nieprzekraczalnej linii zabudowy i są to niezgodności oczywiste .
dowód: część opisowa pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.
Niezrozumiałym dla Odwołującego jest, w jaki sposób ta sprzeczność rozwiązań
zaproponowanych w kwestionowanej, pracy konkursowej z planem zagospodarowania
przestrzennego oraz Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków uszła uwagi Sądu
Konkursowego, skoro jak to wyżej już wskazano, w I etapie konkursu tenże sam Sąd
Konkursowy nie zakwalifikował do dalszej oceny jednej z prac konkursowych właśnie z
przyczyny jej niezgodności z warunkami tegoż miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego i z wytycznymi MKZ.
Sprzeczność rozwiązań proponowanych w pracy konkursowej MAE Multimedia Art &
Education Sp. z o.o. z Regulaminem Konkursu powoduje że praca ta w ogóle nie podlega
ocenie Sądu Konkursowego, co wprost wynika z treści Regulaminu ( Rozdział VII ust. 1
pkt.1.1.). W tej sytuacji nakazanie Organizatorowi Konkursu unieważnienia czynności
dopuszczenia do oceny kwestionowanej pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education
Sp. z o.o oraz unieważnienia czynności dokonania wyboru pracy konkursowej MAE
Multimedia Art & Education Sp. z o.o. jako najlepszej i przyznania jej pierwszej nagrody, nie
pociąga za sobą nieważności całego konkursu, lecz umożliwia Sądowi Konkursowemu
zmianę rozstrzygnięcia w oparciu o dokonaną już ocenę pozostałych prac konkursowych.
Wydaje się też, że Organizator Konkursu mógłby po wydaniu przez KIO orzeczenia
zgodnego z wnioskiem Odwołującego skorzystać z postanowienia Rozdziału VIII ust. 11
Regulaminu Konkursu i uznać za najlepszą i nagrodzić I nagrodą kolejną pracę konkursową
wskazaną w protokole Sądu Konkursowego, a więc w tym wypadku - pracę konkursową
Pracowni Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. Wydaje się, że taka interpretacja tego
przepisu jest dopuszczalna, gdyż użyte w ustępie 10 punkt 10.3. sformułowanie „ uczestnik
konkursu nie spełnia wymagań określonych w regulaminie” jest szersze niż pojęcie „nie
spełniania warunków udziału w konkursie” i może dotyczyć nie tylko podmiotowo uczestnika,
ale też i wymagań formułowanych przez regulamin w stosunku do pracy konkursowej, co
potwierdza użycie tego określenia także w przepisie Rozdz. VII ust. 1 pkt 1.1 Regulaminu..
Naruszenia prawa
Naruszenia przepisu ust. 1 pkt.1.1. z Rozdziału VII Regulaminu Konkursu Organizator
Konkursu dopuścił się poprzez zaniechanie zakwalifikowania pracy konkursowej MAE
Multimedia Art & Education Sp. z o.o. z do grupy N ( nie spełniającej wymagań) i
dokonywanie dalszej jej oceny w konkursie, pomimo jej sprzeczności z wymogami
regulaminu, wprowadzonych do niego pismem Organizatora Konkursu z wyjaśnieniami z
dnia 5 maja 2016 r., w oparciu o normę Rozdz. IV ust.l pkt 1.3 Regulaminu. Sprzeczność
pracy konkursowej z regulaminem wynika z przyjęcia w niej rozwiązań niezgodnych z
obowiązującymi przepisami prawa lokalnego - Uchwały Nr XCII/1362/13 Rady Miasta
Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego obszaru „Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz z
przepisami Wytycznych Miejskiego Konserwatora Zabytków.
Działając w wyżej opisany sposób niezgodny z Regulaminem Konkursu, Organizator
Konkursu naruszył przepis art. 116 ust. 1 ustawy P.z.p. zgodnie z którym Zamawiający
przeprowadza konkurs na podstawie ustalonego przez siebie regulaminu konkursu.
Naruszenia przepisu art. 7 ust ustawy - Prawo zamówień publicznych, Organizator Konkursu
dopuścił się poprzez prowadzenie konkursu w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców, gdyż pomimo popełnienia przez dwu
uczestników konkursu takiego samego uchybienia (przedstawienia koncepcji niezgodnej z
miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego), jednego z nich słusznie wyłączył z
udziału w konkursie, a pracę drugiego niesłusznie dopuścił do dalszej oceny i co więcej
przyznał jej główną nagrodę, jak również i przez to, że dopuszczając do dalszej oceny
konkursowej pracę, której autor nie zastosował się do wynikających z miejscowego planu
zagospodarowania ograniczeń i dzięki temu miał większą swobodę projektowania,
pokrzywdził pozostałych uczestników konkursu, którzy stosując się do ograniczeń
wynikających z planu zagospodarowania , mieli przez to zdecydowanie bardziej ograniczone
pole manewru w projektowaniu .
Załączono ogłoszenie o wynikach konkursu, pismo Zamawiającego do uczestników konkursu
z 13.07.2016 r., pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 05.05.2016 r., fragmenty
Uchwały RMK Nr XCII/1362/13 z 04.12.2013 r. § 101 ust.4 pkt2) z fragmentem mapki z
planu, Wytyczne Konserwatorskie - zał. Nr 17 do Regulaminu Konkursowego,część opisowa
pracy MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. 1 strona.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.
Wskazał na treść regulaminu konkursu, w tym wymóg zgodności prac konkursowych z
wytycznym konserwatorskim oraz obowiązującym planem miejscowym. Stwierdził, że
konkurs został przeprowadzony zgodnie z przepisami, a wybrana praca jest zgodna
postawionymi wymogami. Wskazał na zasady planu i cel nadrzędny, jakim jest ochrona
historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej Huty. Wskazał na ustalenia
szczegółowe planu dla przedmiotowego obszaru.
Podkreślił, że pojęcie rozbudowy nie zostało zdefiniowane planie, nie ma także definicji w
innych przepisach prawa.
Zauważył, że w kontekście ustalonych celów planu prawidłowe jest twierdzenie, iż w związku
z koniecznością ochrony dziedzictwa kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz
krajobrazu kulturowego plan, co do zasady, nakazał ochronę obiektu dawnego kina
„Światowid”, polegającą na zachowaniu kształtów bryły i gabarytów. Wyjątkiem od zasady
ochrony obiektu polegającej m.in. na zachowaniu kształtu bryły i jej gabarytów oraz ochronie
elewacji jest sformułowane w § 101 ust. 4 pkt 2 dopuszczenie rozbudowy od strony
południowej. Omawiany wyjątek odnosić trzeba jednak jedynie do wprowadzonego nakazu
ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów, a wiec podlegającej ścisłej
ochronie części naziemnej obiektu. Parametry te odnosić należy do części naziemnej. W tej
sytuacji widoczne jest. Że dopuszczenie rozbudowy obiektu (ww paragraf) odnosi się jako
wyjątek od zasady, do rozbudowy polegającej na zmianie charakterystycznego kształtu bryły
tego obiektu i jego gabarytów (a więc części nadziemnych ) od strony południowej. Zatem od
strony południowej dopuszczono ingerencję w bryłę obiektu umożliwiającą zmianę jej
kształtu lub gabarytów.
Plan, jak stwierdził zamawiający, nie wprowadził ochrony w postaci zachowania
podziemnych części obiektu tak w postaci nakazu zachowania podziemnej części obiektu,
jak też zakazu podziemnej rozbudowy obiektu w jakimkolwiek kierunku, do czego
odniesienie mógłby znaleźć wyjątek w ww przepisie par. 101. Tym samym plan nie
wprowadził zakazu zmiany podziemnej kubatury tego obiektu przez realizację nowych
kondygnacji lub nowych części podziemnych budynku. W pracy nagrodzonej nagrodą
wymagane planem parametry zostały zachowane. Nie następuje zmiana powierzchni
zabudowy w kierunku północnym; nie ma ingerencji w bryłę budynku w tym kierunku, w
konsekwencji nie ulega zmianie wysokość, długość czy szerokość w tym kierunku. Praca
honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów.
Odnosząc się do pojęcia „rozbudowy”, którym posługuje się odwołujący, zamawiający
stwierdził, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się In abstracto, że
rozbudową jest wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana
charakterystycznych parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, przy
czym rozbudowa może nastąpić przez zmianę jednego lub kilku parametrów. By można
mówić o zmianie, to zmiana dotyczyć ma istniejących obiektów zlokalizowanych nad
powierzchnią ziemi (tak wyrok NSA z 15.06.2016 r. II OSK 2484/14). „Skoro budynek
istniejący nie zmienia gabarytów zewnętrznych, to nie może być mowy o jego rozbudowie.
/…/ w kontekście zagospodarowania przestrzennego, ładu urbanistycznego, parametrów
zabudowy, istotne znaczenie mają właśnie obiekty nad powierzchnią ziemi, a nie ich części
podziemne. Pojęcie „rozbudowy” nie zostało zdefiniowane, nie ma więc podstaw do
nadawania mu znaczenia innego, niż w języku potocznym.”
Analogicznie w niniejszej sprawie za rozbudowę nie może być uznana inwestycja, która,
wbrew twierdzeniom odwołującego, zachowuje od strony północnej istniejący kształt
budynku dawnego kina „Światowid”, nie ingerując w otaczającą przestrzeń. Zamawiający
wskazuje na zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu
terytorialnego, na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Stwierdza, że podstawową funkcją miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
jest kształtowanie przestrzeni, a więc fizycznego i konkretyzowanego planem obszaru, w
którym człowiek funkcjonuje i który go otacza, a który stanowi obszar nad powierzchnią
ziemi. Jedynie bowiem obszar nad powierzchnią ziemi można kształtować w traki sposób,
aby było to zgodne z wymaganiami relewantnie prawnie widocznego w krajobrazie (tu
miejskim) zagospodarowania. Podkreśla, że wobec wskazanych § 3 mpzp celów stojących u
podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej
Huty wraz ze wszystkimi elementami kształtującymi urbanistykę miasta, takimi jak ulice,
place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad
ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem charakterystycznych kształtów brył i
gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości
kulturowych i krajobrazowych poprzez ochronę charakterystycznej sylwety Centrum Nowej
Huty z zachowaniem charakterystycznych osi i ciągów kompozycyjnych i widokowych.
Wskazane elementy dotyczą bezpośrednio przestrzeni naziemnej przedmiotowego obszaru,
a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie,
ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie
zaś ich części podziemne, o których plan milczy.
W podsumowaniu zamawiający stwierdza, że za rozbudowę w świetle orzecznictwa sądowo-
administracyjnego nie można uznać inwestycji, która w kontekście zagospodarowania
przestrzennego oraz w aspekcie przestrzennym nie będzie widoczna. Przyjęty w
nagrodzonej pracy przestępującego brak zmian gabarytów obiektu od strony północnej
wynikający z braku jakiejkolwiek ingerencji w bryłę obiektu od tej strony nie może być znany
za nie dopuszczoną treścią miejscowego planu rozbudowę obiektu dawnego kina
„Światowid”.
Zamawiający zauważa także, że dopuszczenie rozbudowy budynku od strony południowej
stanowi wyjątek od ustalonych planem zasad zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wskazuje także na wprowadzone do treści planu definicji legalnych powierzchni zabudowy,
wskaźnika powierzchni zabudowy, powierzchni całkowitej budynku oraz powierzchni
całkowitej zabudowy. Podkreśla, że związane są one z pojęciem kondygnacji przyziemnej
budynku, kondygnacji nadziemnych budynku, zatem odnoszą się do części nadziemnych,
nie obejmując swym zakresem jakichkolwiek części podziemnych.
Zamawiający stwierdza, że przedstawione w kwestionowanej pracy „świetliki” nie
stanowią rozbudowy nadziemnej istniejącego budynku. Sporne „świetliki” znajdują się w
pewnej odległości od budynku i stanowią konstrukcję z punktu widzenia obserwatora
odrębną i nie związaną w przestrzeni budynkiem dawnego kina „Światowid”. Jako element
zagospodarowania placu są obiektami definiowanymi w prawie budowlanym jako obiekty
małej architektury. Zauważa przy tym, że proponowane rozwiązanie jest spójne w
wytycznymi konserwatorskim, z których wynika zalecenie wykonania „opracowania
dotyczącego bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego iluminacji. Nadto obiekty małej
architektury nie były przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej zatem nie
podlegały ocenie z ptu widzenia kryteriów zgodności z pzp.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności pracy przystępującego z wytycznymi
konserwatorskim stanowiącymi załącznik do regulaminu konkursu zamawiający przedstawił
pisemne oświadczenie Miejskiego Konserwatora Zabytków o zgodności pracy z wytycznymi.
W tym świetle odwołujący odstąpił od popierania zarzutu w tym zakresie.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego zgłosił się wykonawca Mae
Multimedia Art. And Education sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku i wniósł o oddalenie
odwołania.
Podniósł brak interesu we wniesieniu odwołania przez odwołującego podważając interes w
możliwości wygrania przez ten podmiot przedmiotowego konkursu i możliwości zaproszenia
go do negocjacji z wolnej ręki. Przypomniał, że konkurs zgodnie z art. 110 ustawy pzp nie
jest trybem udzielania zamówień lecz przyrzeczeniem publicznym, w którym nagrodą jest
udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia ( zamówienie z wolnej reki albo negocjacje
bez ogłoszenia.) To, ze pierwsza praca byłaby odrzucona, nie oznacza, że praca oceniona
jako druga mogłaby automatycznie zająć pierwsze miejsce. Przystępujący wskazał także, że
rozstrzygnięcie konkursu już nastąpiło i powtórzenie tej decyzji nie morze na stąpić ze
względu na treść art. 122 ust. Ustawy pzp i wynikająca z niego zasadę anonimowości prac
konkursowych.
Podkreślił niezasadność zarzutu naruszenia przez zamawiającego art. 116 ust. 1 i art. 7 ust.
1 ustawy pzp.
Wskazał, że jego praca spełnia wymogi regulaminu, a zaproponowane rozwiązania są
zgodne z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru
„Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytów w
Krakowie.
Stwierdził, że zapisy planu dotyczące rozbudowy obiektu wyłącznie od strony południowej,
odnoszą się jedynie do rozbudowy naziemnej obiektu.
Wskazał na treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (mpzp), w tym
zapisy rozdziału 1 § 3 określające cele planu, w szczególności ochrona historycznego układu
urbanistycznego, ustalenie zasad ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem
charakterystycznych kształtów brył i gabarytów oraz detali architektonicznych /…/
Zauważył, że paragraf powołany przez odwołującego (101 ust. 4 pkt 2) brzmi: „4 W zakresie
zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu /…/ 2) dopuszcza się rozbudowę
istniejącego budynku wyłącznie od strony południowej”, czyli faktycznie, nieograni cza on –
jak twierdzy odwołujący – w ogóle rozbudowy budynku tylko od strony południowej ale
stwierdza, że ograniczenie to dotyczy jedynie kształtowania zabudowy zagospodarowania
terenu. Jednocześnie z punktu widzenia celów planu – celem przywołanego paragrafu nie
może być ograniczenie rozbudowy budynku pod ziemią, ponieważ rozbudowa taka nie
wpływa ani na zachowanie historycznego układu urbanistycznego, ani na istniejącą
elewację, ani wartości kulturowe i obrazowe jak i zachowanie charakterystycznej sylwety
Centrum Nowej Huty. Oczywiste jest również, że szczegółowe ustalenia dla danej jednostki
terenowej nie mogą stać w sprzeczności z ustaleniami ogólnymi. Stwierdził, że zarówno
zabudowę, jak i zagospodarowanie terenu należy bezsprzecznie uznać za odnoszące się do
części naziemnych. Choć obowiązujące przepisy nie definiują pojęcia „zabudowy”, to
znaczenie można wnioskować na podstawie innych aktów prawnych, sposobów i celów jego
użycia.
W R. 1 mpzp § 3 pkt 9 powierzchnia zabudowy została zdefiniowana jako „pole powierzchni
figury geometrycznej określonej przez kontur budynku wyznaczony przez prostokątny rzut na
płaszczyznę poziomą zewnętrznych płaszczyzn ścian zewnętrznych kondygnacji
przyziemnej budynku, a w budynkach posadowionych na filarach, kondygnacji opartej na
tych filarach.”
W podobnym duchu utrzymane są również definicje innych pojęć w mpzp, takie jak
obowiązująca linia zabudowy, wysokość zabudowy, powierzchnia całkowita budynku,
powierzchni całkowita zabudowy – wszystkie wskazujące na naziemny charakter zabudowy.
Na tej podstawie i zgodnie z wykładnią celowościową zabudowę należy definiować w
odniesieniu do kondygnacji naziemnych.
Podobną definicję przytacza norma PN-ISO 9836:1997 5.1.2 Powierzchnia zabudowy
5.1.2.1 Przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu zajętą przez budynek
w stanie wykończonym.
5.1.2.2 Powierzchnia zabudowy jest wyznaczona przez rzut pionowy zewnętrznych krawędzi
budynku na powierzchnię terenu.
Do powierzchni zabudowy nie wlicza się:
- powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię
terenu;
- powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp zewnętrznych,
daszków, markiz,
występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego;
- powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze (np. szklarnie, altany,
szopy).
W związku z tym zapisy dotyczące zabudowy należy rozumieć jako kondygnacje naziemne,
o ile nie jest to wyraźnie zdefiniowane inaczej.
Przystępujący zwraca także uwagę, że prawo nie definiuje również pojęcia „rozbudowy”.
Definicja odwołującego, że rozbudową jest zwiększenie kubatury budynku nie jest definicją
prawną lecz interpretacją odwołującego na potrzeby odwołania i w zw. z tym nie może być
podstawą odrzucenia pracy konkursowej. Zauważa również, że dopuszczalność
proponowanej rozbudowy budynku od strony północnej wskazana jest w treści załącznika 16
do regulaminu pt. Analiza stanu istniejącego oraz możliwości rozbudowy: „Z analiz
przeprowadzonych przez autorską pracownię projektową w 2009 r. wynika, że pod całą
powierzchnią działki możliwa jest rozbudowa budynku w kondygnacji podziemnej.”
Przystępujący przygotował swoje opracowanie po weryfikacji możliwości budynku zarówno
pod względem prawnym, jak i technicznym, w tym zgodności z prawem miejscowym oraz
wytycznymi konserwatorskim. Zauważa także, że ochrona konserwatorska sprowadza się
zasadniczo do utrzymania bryły i sylwety budynku z wyeksponowaniem charakterystycznych
walorów stylowych i nie ma uzasadnienia interpretacja rozszerzająca Wytyczne do
rozbudowy kondygnacji podziemnej.
Odnośnie zarzutu propozycji niedozwolonej rozbudowy naziemnej przystępujący wskazuje,że jego projekt konkursowy stanowiący wstępną koncepcję rozbudowy budynku kina, nie
wskazuje na technologiczne rozwiązanie i niegdzie nie stwierdza, że ostrosłupy są
elementem integralnym budynku, Zostały one przedstawione na wizualizacji jedynie w
sposób poglądowy – jako propozycja aranżacji placu, element małej architektury.
Rozwiązanie takie jest zgodne z wytycznymi konserwatorskimi, w których zaleca się
opracowanie dotyczące bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego iluminacji z
dopuszczeniem innych wymieniowych elementów. Zauważa, że katalog obiektów małej
architektury w art. 3 prawa budowlanego nie jest pełny i nie wyklucza np. ostrosłupowych
niewielkich obiektów.
W podsumowaniu przystępujący stwierdza, że część podziemna budynku wskazana w jego
pracy konkursowej, w żaden sposób nie ingeruje w zastany i kreowany ład przestrzenny.
Cele planu miejscowego wywodzą się przepisów ustawy, zgodnie z która, plan miejscowy
określa m.in. przeznaczenie terenu, linie rozgraniczające tereny o różnych zasadach
zagospodarowania,
a
także
zasady
kształtowania
zabudowy
oraz
wskaźniki
zagospodarowania terenu. Ustalenia planów miejscowych dotyczące przeznaczenia
zabudowy nie odnoszą się do kondygnacji podziemnych, tym samym ustalenia dotyczące
zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania (w tym zapis, który dopuszcza
rozbudowę budynku wyłącznie od strony południowej) dotyczy jego nadziemnej części.
Wskazał także na wyrok WSA w Krakowie z 8.10.2013 r. sygn. II SA/Kr 731/13, gdzie
zwrócono
uwagę,
„że
w
kontekście
zagospodarowania
przestrzennego,
ładu
urbanistycznego, parametrów zabudowy, istotne znacznie mają właśnie obiekty nad
powierzchnią ziemi, a nie ich części podziemne. Pojęcie „rozbudowy” nie zostało
zdefiniowane, nie ma więc podstaw do nadawania mu znaczenia innego, niż w języku
potocznym.”
Strony postępowania odwoławczego złożyły na rozprawie następujące oświadczenia:
Odwołujący – popiera w całości odwołanie wraz z zawartą w nim argumentacją, a także
pisemne stanowisko złożone w związku z otrzymaną odpowiedzią na odwołanie. Stwierdził,że ma interes w uzyskaniu zamówienia zauważając, iż rzeczywiście nie ma pewności, że w
razie uwzględnienia odwołania jego paca konkursowa zostanie uznana za najlepszą, lecz
jest to możliwe w wyniku decyzji kierownika zamawiającego przewidzianej w rozdz. 8 pkt 11
regulaminu konkursu. Stwierdził, że niezależnie od wskazania linii zabudowy jako
nieprzekraczalnej fakt, iż jest to linia obowiązująca nie zmienia przedmiotu zarzutu, poza tą
linią można sytuować wyłącznie 3 rodzaje części zewnętrznej budynku: schody, pochylnie,
rampy. Ponownie wskazał na właściwe rozumienie pojęcia rozbudowy (podziemnej i
nadziemnej) oraz charakter świetlików stanowiących część składową budynku umieszczoną
w obszarze niedopuszczonym planem przestrzennym. Wobec przedstawienia stanowiska
Konserwatora Zabytków nie podtrzymał zarzutów niezgodności pracy z wytycznymi
konserwatorskimi. Złozył planszę poglądową budynku oraz fragmenty części rysunkowej
planu (3 karty) dla przedmiotowego obszaru.
Zamawiający podtrzymał argumentację przedstawioną w piśmie. Podniósł brak interesu w
rozumieniu art. 179 ustawy Pzp po stronie odwołującego wobec braku możliwości
poniesienia przez niego szkody. Stwierdził, że ewentualne uwzględnienie odwołania
musiałoby prowadzić do unieważnienia konkursu głównie wobec odtajnienia autorstwa prac.
Zauważył, że powołane przez odwołującego postanowienia regulaminu konkursu dot.
podmiotu jakim jest uczestnik konkursu, a nie pracy konkursowej. W konsekwencji
zamawiający nie miałby prawa zaprosić do negocjacji kolejnego uczestnika. Przypomniał
opisane pojęcie rozbudowy rozumiane odmiennie niż przez odwołującego. Omówił wybrane
ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego tak co do podstawowych zasad, jak i
rozstrzygnięć szczegółowych przytaczanych także w piśmie. Złożył do akt legendę do części
rysunkowej mpzp zauważając przy tym, że wskazana w odwołaniu linia jako
nieprzekraczalna jest linią obowiązującą. Podkreślił znaczenie stanowiska konserwatora
zabytków w złożonym piśmie i zauważył, że wytyczne konserwatorskie z grudnia 2009 roku
zostały uwzględnione w planie zagospodarowania z grudnia 2013 roku. Podtrzymał
stanowisko co do świetlików jako obiektów małej architektury nie ingerujących w przestrzeń i
dopuszczonych na tym obszarze w mpzp.
Przystępujący podzielając stanowisko zamawiającego podkreślił brak interesu
odwołującego w dążeniu do unieważnienia konkursu (KIO 1609/14, 1330/08). Przypomniał
argumentację zawartą w piśmie w szczególności co do celów mpzp, szczegółowych
rozwiązań i konieczności oceny pracy konkursowej stanowiącej koncepcję w kontekście
wszystkich zapisów planu mających zastosowanie. Zauważył także, że w jego pracy
konkursowej nie wskazano wprost, że świetliki stanowią część zabudowy budynku. Są to
elementy zagospodarowania terenu, a szczegółowe rozwiązania będą ewentualnie
przedstawione w pracy projektowej. Podkreślił, że jego praca jest w pełni zgodna z
wymogami prawa i wymaganiami technicznymi.
Krajowa Izba Odwoławcza po rozpatrzeniu sprawy na rozprawie z udziałem
pełnomocników stron i uczestnika, uwzględniając dokumentację postępowania w tym treść
kwestionowanej pracy konkursowej, w stosunku do której podniesione zostały zarzuty oraz
biorąc pod uwagę stanowiska przedstawione na piśmie i do protokołu rozprawy, zważyła co
następuje.
Izba uznaje, że odwołujący legitymuje się materialno prawną przesłanką rozpoznania
odwołania, a tym samym wykazał, że ma interes w uzyskaniu zamówienia, zdefiniowany w
art. 179 ust. 1 ustawy pzp. Odmienne twierdzenia zamawiającego oraz przystępującego,
którzy wskazują, że ewentualne uwzględnienie odwołania prowadziłoby do unieważnienia
postępowania konkursowego, co oznacza brak interesu w tym konkretnym postępowaniu,
nie zasługuje na aprobatę. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji odrzucenia pracy
konkursowej uznanej za najlepszą i wykluczenia jej autora i w konsekwencji uznania za
najlepszą pracy kolejnej wskazanej w protokole posiedzenia sądu konkursowego. Bez
wątpienia uczestnik konkursu może korzystać ze środków ochrony prawnej, stosownie do
art. 179 ustawy pzp, jak i postanowień regulaminu konkursu określonych w Rozdziale IX pkt
11 i podnosić zarzuty wobec czynności oceny prac i wyniku tej oceny.
Skład orzekający, mając na uwadze treść regulaminu konkursu, w tym wymóg zgodności
prac konkursowych z wytycznym konserwatorskim oraz obowiązującym planem miejscowym
dla przedmiotowego obszaru tj. Centrum Nowej Huty, stoi na stanowisku, że wybrana praca
jest zgodna postawionymi wymogami. W szczególności przedmiotem sporu jest zgodność
(niesprzeczność) pracy konkursowej przedstawionej przez przystępującego, z miejscowym
planem zagospodarowania przestrzennego tak w zakresie ustalonych planem zasad i celów,
w tym ochrona historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej Huty, jak i
rozstrzygnięć szczegółowych wyeksponowanych w szczególności przez odwołującego.
Niesporne jest w sprawie, że pojęcie rozbudowy użyte w planie w stosunku do budynku
dawnego kina „Światowid” nie zostało zdefiniowane ani w prawie powszechnym ani w prawie
miejscowym, jakim jest plan zagospodarowania przestrzennego. Uzasadnione jest w tymświetle rozumienie pojęcia „rozbudowa” w znaczeniu potocznym z uwzględnieniem kontekstu
jego stosowania, w szczególności postanowień miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, a w nim ustalonych celów, którymi jest konieczność ochrony dziedzictwa
kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz krajobrazu kulturowego w tym także,
zachowaniu kształtów bryły i gabarytów. Skład orzekający podziela w tym zakresie
stanowisko zamawiającego i przystępującego sprowadzające się do twierdzenia o
sformułowanym w § 101 ust. 4 pkt 2 mpzp dopuszczeniu rozbudowy od strony południowej
przy jednoczesnym nakazie ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów,
tj. ścisłej ochronie części naziemnej obiektu. W treści planu nie sformułowano wymogu
ochrony w postaci zachowania podziemnych części obiektu tak w postaci nakazu
zachowania podziemnej części obiektu, jak też zakazu podziemnej rozbudowy obiektu w
jakimkolwiek kierunku, do czego odniesienie mógłby znaleźć wyjątek w ww przepisie § 101.
Tym samym plan nie wprowadził zakazu zmiany podziemnej kubatury tego obiektu przez
realizację nowych kondygnacji lub nowych części podziemnych budynku. W pracy
nagrodzonej nagrodą wymagane planem parametry zostały zachowane. Nie następuje
zmiana powierzchni zabudowy w kierunku północnym; nie ma ingerencji w bryłę budynku w
tym kierunku, w konsekwencji nie ulega zmianie wysokość, długość czy szerokość w tym
kierunku. Praca honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów. Nie
bez znaczenia jest także okoliczność, że załącznik nr 16 do regulaminu konkursu
zawierający analizę możliwości ewentualnej rozbudowy sugeruje wręcz uczestnikom
rozbudowę pod poziomem terenu w granicach działki jako najwłaściwsze działanie.
Zważywszy, że jest to oficjalne stanowisko zamawiającego, kwestionowanie możliwości jego
uwzględnienia przez uczestnika konkursu mogłoby być uznane za utrudnianie wykonania
pracy konkursowej wbrew treści regulaminu. Skoro zatem projektowana inwestycja
zachowuje od strony północnej istniejący kształt budynku dawnego kina „Światowid” i nie
ingeruje w istniejącą przestrzeń, nieuzasadnione jest twierdzenie o naruszeniu ustaleń
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podstawową funkcją miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego jest kształtowanie przestrzeni, a więc fizycznego i
konkretyzowanego planem obszaru, w którym człowiek funkcjonuje i który go otacza, a który
stanowi obszar nad powierzchnią ziemi. Wobec wskazanych § 3 mpzp celów stojących u
podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej
Huty wraz ze wszystkimi elementami kształtującymi urbanistykę miasta, takimi jak ulice,
place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad
ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem charakterystycznych kształtów brył i
gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości
kulturowych i krajobrazowych poprzez ochronę charakterystycznej sylwety Centrum Nowej
Huty z zachowaniem charakterystycznych osi i ciągów kompozycyjnych i widokowych,
wskazane elementy dotyczą bezpośrednio przestrzeni naziemnej przedmiotowego obszaru,
a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie,
ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie
zaś ich części podziemne. Powyższe wskazanie ma oczywiście uzasadnienie jedynie w
sytuacji, gdy plan nie zawiera żadnych treści odnoszących się do przestrzeni podziemnej; tak
właśnie jak w sprawie analizowanej.
Izba podziela także stanowisko zamawiającego i przystępującego, że przedstawione w
kwestionowanej pracy konkursowej ostrosłupowe konstrukcje tzw. „świetliki” nie stanowią
rozbudowy nadziemnej istniejącego budynku. Obiekty te znajdują się w pewnej odległości od
budynku i stanowią konstrukcję z punktu widzenia obserwatora odrębną i nie związaną w
przestrzeni budynkiem dawnego kina „Światowid”. Jako element zagospodarowania placu są
obiektami, które mogą być definiowane jako obiekty małej architektury. Proponowane
rozwiązanie jest przy tym spójne w wytycznymi konserwatorskim, z których wynika zalecenie
wykonania „opracowania dotyczącego bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego
iluminacji. Niezależnie od tego, potwierdza się, że obiekty małej architektury nie były
przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej, zatem nie podlegały ocenie.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności pracy przystępującego z wytycznymi
konserwatorskim stanowiącymi załącznik do regulaminu konkursu, wobec odstąpienia od
popierania tego zarzutu i potwierdzenia przez Miejskiego Konserwatora Zabytków zgodności
pracy z wytycznymi, zarzut jest niespornie niezasadny.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku
postępowania odwoławczego na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawa zamówień publicznych
z uwzględnieniem postanowień rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r., Nr 41,
poz. 238).
Przewodniczący: ………………………..
1. oddala odwołanie;
2. kosztami postępowania obciąża
uczestnika konkursu - Pracownia Konserwacji
Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez
Pracownia Konserwacji Zabytków
„ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków tytułem wpisu od odwołania.
2.2. zasądza od
Pracownia Konserwacji Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl.
Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków na rzecz Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedziba w
Krakowie kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy)
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia
pełnomocnika zamawiającego.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego
w Krakowie.
Przewodniczący: …………………..
Sygn. akt: KIO 1935/16
Uzasadnienie
Organizator konkursu: Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedzibą w Krakowie Rynek Główny
35,31-011 Kraków
Dotyczy : konkursu na wykonanie koncepcji : projektu architektoniczno-budowlanego,
scenariusza wystawy stałej i projektu aranżacji wystawy stałej dla Muzeum PRL-u w
Krakowie. Konkurs został ogłoszony w dniu 15 kwietnia 2016 r. w zasięgu krajowym, a 20
kwietnia 2016 r. w Dzienniku Urzędowym OPWE.
Ogłoszenie o konkursie : Nr 2016/S 077-137804 z 20.04.2016 w Dz. Urz. O.P.W.E.
ODWOŁANIE
Odwołujący się uczestnik konkursu: Pracownie Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o.
z siedzibą w Krakowie uczestnik konkursu, wniósł odwołanie od czynności i zaniechań
Organizatora Konkursu — Muzeum PRL-u w organizacji z siedzibą w Krakowie ,
polegających na dokonaniu przez Organizatora Konkursu niewłaściwego badania i oceny
pracy konkursowej uczestnika konkursu: MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.o., w
sposób sprzeczny z postanowieniami Regulaminu Konkursu, a to z przepisem ust. 1 pkt.1.1.
z Rozdziału VII Regulaminu oraz z naruszeniem art. 116 ust. li art. 7 ustawy - Prawo
zamówień publicznych, w wyniku czego praca ta została przez Sąd Konkursowy niesłusznie
uznana za pracę najlepszą, podczas gdy zgodnie z Regulaminem Konkursu powinna ona
zostać zakwalifikowana do grupy prac „N” (nie spełniających wymogów regulaminu) i w
efekcie w ogóle nie powinna podlegać dalszej ocenie w konkursie. Kwestionowana praca
konkursowa nie spełnia wymogów Regulaminu Konkursu, gdyż zaproponowane w niej
rozwiązania architektoniczne są sprzeczne z nakazami wynikającymi z uchwały Nr
XCII/1362/13 Rady Miasta Krakowa z 4.12.2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego obszaru „Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz z
Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków w Krakowie, a zgodnie z Regulaminem
Konkursu prace konkursowe muszą być zgodne z obydwu wymienionymi dokumentami.
Odwołujący wnosi o:
1.
nakazanie Organizatorowi Konkursu unieważnienia czynności dopuszczenia do
oceny przez Sąd Konkursowy w II etapie pracy konkursowej MAE Multimedia Art &
Education Sp. z o.o oraz unieważnienia czynności dokonania wyboru pracy konkursowej
MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.o. jako najlepszej i przyznania jej pierwszej
nagrody,
2.
dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści uzasadnienia
odwołania,
Odwołujący zarówno ma interes w wygraniu konkursu, jak też wskutek naruszenia
wskazanych wyżej przepisów regulaminu i ustawy interes Odwołującego może doznać
uszczerbku, ponieważ przeprowadzenie procedury konkursowej z wadliwym zastosowaniem
tych przepisów powoduje utratę możliwości wygrania konkursu przez Odwołującego i
uzyskania nagrody. Natomiast w przypadku uwzględnienia żądań odwołania, praca
konkursowa Odwołującego powinna, a w każdym razie ma szansę zostać uznana za
najlepszą, w związku z czym Odwołujący wygrałby konkurs i uzyskał korzyść związaną z
realizacją zamówienia, po przeprowadzeniu negocjacji w trybie z wolnej ręki.
Zamawiający w dniu 5 października 2016 r. ogłosił wyniki konkursu na wykonanie koncepcji:
projektu architektoniczno-budowlanego, scenariusza wystawy stałej i projektu aranżacji
wystawy stałej dla Muzeum PRL-u w Krakowie, przyznając uczestnikowi MAE Multimedia
Art.& Education Sp. z o.o nagrodę I - zaproszenie do negocjacji w trybie z wolnej ręki i
50.000 zł, uczestnikowi odwołującemu się - Pracownie Konserwacji Zabytków ARKONA Sp.
z o.o. nagrodę II - 30.000 zł, a uczestnikowi Locativo Sp. z o.o. - wyróżnienie - 10.000 zł.
Pismem z dnia 13.07.2016 r. Zamawiający zawiadomił uczestników konkursu o tym, że
decyzją sądu konkursowego do II etapu zakwalifikowano trzy opracowania studialne oraz
poinformował, że czwarte z opracowań studialnych nie zostało zakwalifikowane z uwagi na
to, że nie spełniało wymogów formalnych Regulaminu Konkursu, a konkretnie - nie spełniało
zapisów uchwały Nr XCII /1362/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie
uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Centrum
Nowej Huty” w Krakowie.
dowód: pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 13.07.2016 r.
Takie stanowisko Zamawiającego co do odrzucenia czwartego z opracowań studialnych było
konsekwencją przyjętej w Regulaminie Konkursu Rozdz. IV pkt 1.3. zasady, zgodnie z którą
„Udzielone przez Organizatora konkursu wyjaśnienia oraz dokonane zmiany w regulaminie
są wiążące dla Uczestników konkursu” oraz wyjaśnień dokonanych przez Zamawiającego
pismem z dnia 5 maja 2016 r., gdzie trzykrotnie, w odpowiedzi na pytania 3, 4 i 5
Zamawiający wyjaśniał, że prace proponowane przez uczestników muszą być zgodne z
Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków w Krakowie oraz powszechnie
obowiązującymi przepisami prawa, w tym prawa miejscowego, a w szczególności uchwały
Nr XCII /1362/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie uchwalenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Centrum Nowej Huty” w
Krakowie i mają się mieścić w granicach dopuszczonych wymienionymi aktami.
dowód: Regulamin Konkursu Rozdz. IV ust. 1 pkt 1.3 pismo Zamawiającego do uczestników
konkursu z 05.05.2016 r.
Wskazać należy, że w stosunku do obszaru objętego konkursem wprowadzają one jako
obowiązującą zasadę, zgodnie z którą dopuszcza się rozbudowę istniejącego budynku (KinaŚwiatowid, projektowanego Muzeum PRL-u ) wyłącznie od strony południowej (tak w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego § 101 ust.4 pkt. 2). Wytyczne
Miejskiego Konserwatora Zabytków, będące załącznikiem Nr 17 do Regulaminu powtarzają
ten wymóg, stanowiąc że: Jeżeli planowana funkcja muzeum, wynikająca z programu,
wymaga rozbudowy obiektu, dopuszcza się zwiększenie kubatury i zlokalizowanie jej
wyłącznie od strony południowej.
dowód:
Uchwała RMK Nr XCII/1362/13 z 04.12.2013 r. § 101 ust.4 pkt 2) i fragment
mapy obejmujący działkę i budynek o który mowa w § 101 Wytyczne Konserwatorskie — zał.
Nr 17 do Regulaminu Konkursowego pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z
13.07.2016 r.
Jak wynika z analizy pracy konkursowej, która uzyskała I nagrodę i zaproszenie do
negocjacji w trybie z wolnej ręki - jej autor zaprojektował rozbudowę budynku od strony
północnej. Od tej strony bowiem (od ulicy Jana Pawła II) zaprojektował on rozbudowę
budynku zwiększającą jego kubaturę zarówno o pomieszczenia podziemne, jak też
rozbudowę nadziemną w postaci wyrastających ponad chodnik ostrosłupowych świetlików,
stanowiących części składowe budynku.
dowód ; praca konkursowa MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. o. - część graficzna
Nadto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w zakresie sposobu
zagospodarowania terenu (§ 101,.ust.3, pkt.l)) dopuszcza lokalizację elementów
niezbędnych dla urządzenia i funkcjonowania terenu, takich jak: urządzenia budowlane, sieci
i urządzenia infrastruktury technicznej, miejsca postojowe, dojazdy i dojścia, piesze
niewyznaczone na Rysunku Planu, zieleń, obiekty małej architektury. Zaprojektowane w
kwestionowanej pracy konkursowej ostrosłupowe świetliki nie mieszczą się zatem w zakresie
elementów dopuszczonych przez plan i są z tym planem sprzeczne.
Skoro przez rozbudowę należy rozumieć zwiększenie kubatury budynku, to rozbudową jest
zarówno powiększenie kubatury podziemnej jak i naziemnej. Ograniczenia wprowadzone
przez plan zagospodarowania przestrzennego nie różnicują zakazu rozbudowy budynku z
innych stron niż południowa od okoliczności czy jest to rozbudowa podziemna, czy
nadziemna. Zatem zarówno z przyczyny proponowanej rozbudowy podziemnej jak i
nadziemnej od strony północnej kwestionowana praca pozostaje w oczywistej sprzeczności
zarówno z postanowieniami Wytycznych Konserwatorskich, jak i z przepisami miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego - powszechnie obowiązującego prawa lokalnego,
wiążącego wszystkich uczestników konkursu, a także i sąd konkursowy, co sam Organizator
Konkursu kilkukrotnie podkreślał w powołanych wyjaśnieniach do Regulaminu Konkursu -
piśmie z dnia 5 maja 2016 r.
Jak można wnioskować z treści części opisowej pracy MAE Multimedia Art & Education Sp.
z o. ,dopuszczalność proponowanej rozbudowy budynku od strony północnej uczestnik ten
wywodzi z faktu, że : „ Z analiz przeprowadzonych przez Autorską Pracownię Projektową w
2009 r. wynika, że pod całą powierzchnią działki możliwa jest rozbudowa budynku w
kondygnacji podziemnej .” Argument ten jest jednak chybiony, z tej przyczyny, że powołana
analiza jest wprawdzie załącznikiem do Regulaminu Konkursu (zał. 16) , podobnie jak
Założenia układu funkcjonalno - użytkowego (zał. nr 15), ale nie jest ona dokumentem
miarodajnym do ustalenia jakiego rodzaju rozbudowa budynku Kina „Światowid” jest
dopuszczalna, natomiast dokumentami miarodajnymi w tej sprawie są właśnie: plan
zagospodarowania przestrzennego, jako powszechnie obowiązujący akt prawa lokalnego
oraz zgodne z nim wytycznie Miejskiego Konserwatora Zabytków. Obydwa załączniki - nr 15
i 16 pełnią tylko rolę pomocniczą,. inspirującą możliwe pomysły czy rozwiązania, gdyż są to
opracowania sporządzone przed uchwaleniem w dniu 4 grudnia 2013 r. obowiązującego
aktualnie planu zagospodarowania przestrzennego. Wyjaśnień w tej sprawie udzielił
Organizator Konkursu w swoim piśmie z dnia 5 maja 2016 r., wskazując w odpowiedzi na
pytanie 5, że załączniki te nie są wiążące dla uczestników, w przeciwieństwie do planu
zagospodarowania
przestrzennego
i
Wytycznych
MKZ.
Niezgodności
pomiędzy
obowiązującym planem zagospodarowania, a wcześniejszymi czasowo rozwiązaniami
sugerowanymi przez autorów analizy z 2009 r. jest zresztą zdecydowanie więcej, m.in.
granica nieprzekraczalnej linii zabudowy i są to niezgodności oczywiste .
dowód: część opisowa pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education Sp. z o.
Niezrozumiałym dla Odwołującego jest, w jaki sposób ta sprzeczność rozwiązań
zaproponowanych w kwestionowanej, pracy konkursowej z planem zagospodarowania
przestrzennego oraz Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków uszła uwagi Sądu
Konkursowego, skoro jak to wyżej już wskazano, w I etapie konkursu tenże sam Sąd
Konkursowy nie zakwalifikował do dalszej oceny jednej z prac konkursowych właśnie z
przyczyny jej niezgodności z warunkami tegoż miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego i z wytycznymi MKZ.
Sprzeczność rozwiązań proponowanych w pracy konkursowej MAE Multimedia Art &
Education Sp. z o.o. z Regulaminem Konkursu powoduje że praca ta w ogóle nie podlega
ocenie Sądu Konkursowego, co wprost wynika z treści Regulaminu ( Rozdział VII ust. 1
pkt.1.1.). W tej sytuacji nakazanie Organizatorowi Konkursu unieważnienia czynności
dopuszczenia do oceny kwestionowanej pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education
Sp. z o.o oraz unieważnienia czynności dokonania wyboru pracy konkursowej MAE
Multimedia Art & Education Sp. z o.o. jako najlepszej i przyznania jej pierwszej nagrody, nie
pociąga za sobą nieważności całego konkursu, lecz umożliwia Sądowi Konkursowemu
zmianę rozstrzygnięcia w oparciu o dokonaną już ocenę pozostałych prac konkursowych.
Wydaje się też, że Organizator Konkursu mógłby po wydaniu przez KIO orzeczenia
zgodnego z wnioskiem Odwołującego skorzystać z postanowienia Rozdziału VIII ust. 11
Regulaminu Konkursu i uznać za najlepszą i nagrodzić I nagrodą kolejną pracę konkursową
wskazaną w protokole Sądu Konkursowego, a więc w tym wypadku - pracę konkursową
Pracowni Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. Wydaje się, że taka interpretacja tego
przepisu jest dopuszczalna, gdyż użyte w ustępie 10 punkt 10.3. sformułowanie „ uczestnik
konkursu nie spełnia wymagań określonych w regulaminie” jest szersze niż pojęcie „nie
spełniania warunków udziału w konkursie” i może dotyczyć nie tylko podmiotowo uczestnika,
ale też i wymagań formułowanych przez regulamin w stosunku do pracy konkursowej, co
potwierdza użycie tego określenia także w przepisie Rozdz. VII ust. 1 pkt 1.1 Regulaminu..
Naruszenia prawa
Naruszenia przepisu ust. 1 pkt.1.1. z Rozdziału VII Regulaminu Konkursu Organizator
Konkursu dopuścił się poprzez zaniechanie zakwalifikowania pracy konkursowej MAE
Multimedia Art & Education Sp. z o.o. z do grupy N ( nie spełniającej wymagań) i
dokonywanie dalszej jej oceny w konkursie, pomimo jej sprzeczności z wymogami
regulaminu, wprowadzonych do niego pismem Organizatora Konkursu z wyjaśnieniami z
dnia 5 maja 2016 r., w oparciu o normę Rozdz. IV ust.l pkt 1.3 Regulaminu. Sprzeczność
pracy konkursowej z regulaminem wynika z przyjęcia w niej rozwiązań niezgodnych z
obowiązującymi przepisami prawa lokalnego - Uchwały Nr XCII/1362/13 Rady Miasta
Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego obszaru „Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz z
przepisami Wytycznych Miejskiego Konserwatora Zabytków.
Działając w wyżej opisany sposób niezgodny z Regulaminem Konkursu, Organizator
Konkursu naruszył przepis art. 116 ust. 1 ustawy P.z.p. zgodnie z którym Zamawiający
przeprowadza konkurs na podstawie ustalonego przez siebie regulaminu konkursu.
Naruszenia przepisu art. 7 ust ustawy - Prawo zamówień publicznych, Organizator Konkursu
dopuścił się poprzez prowadzenie konkursu w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców, gdyż pomimo popełnienia przez dwu
uczestników konkursu takiego samego uchybienia (przedstawienia koncepcji niezgodnej z
miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego), jednego z nich słusznie wyłączył z
udziału w konkursie, a pracę drugiego niesłusznie dopuścił do dalszej oceny i co więcej
przyznał jej główną nagrodę, jak również i przez to, że dopuszczając do dalszej oceny
konkursowej pracę, której autor nie zastosował się do wynikających z miejscowego planu
zagospodarowania ograniczeń i dzięki temu miał większą swobodę projektowania,
pokrzywdził pozostałych uczestników konkursu, którzy stosując się do ograniczeń
wynikających z planu zagospodarowania , mieli przez to zdecydowanie bardziej ograniczone
pole manewru w projektowaniu .
Załączono ogłoszenie o wynikach konkursu, pismo Zamawiającego do uczestników konkursu
z 13.07.2016 r., pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 05.05.2016 r., fragmenty
Uchwały RMK Nr XCII/1362/13 z 04.12.2013 r. § 101 ust.4 pkt2) z fragmentem mapki z
planu, Wytyczne Konserwatorskie - zał. Nr 17 do Regulaminu Konkursowego,część opisowa
pracy MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. 1 strona.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.
Wskazał na treść regulaminu konkursu, w tym wymóg zgodności prac konkursowych z
wytycznym konserwatorskim oraz obowiązującym planem miejscowym. Stwierdził, że
konkurs został przeprowadzony zgodnie z przepisami, a wybrana praca jest zgodna
postawionymi wymogami. Wskazał na zasady planu i cel nadrzędny, jakim jest ochrona
historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej Huty. Wskazał na ustalenia
szczegółowe planu dla przedmiotowego obszaru.
Podkreślił, że pojęcie rozbudowy nie zostało zdefiniowane planie, nie ma także definicji w
innych przepisach prawa.
Zauważył, że w kontekście ustalonych celów planu prawidłowe jest twierdzenie, iż w związku
z koniecznością ochrony dziedzictwa kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz
krajobrazu kulturowego plan, co do zasady, nakazał ochronę obiektu dawnego kina
„Światowid”, polegającą na zachowaniu kształtów bryły i gabarytów. Wyjątkiem od zasady
ochrony obiektu polegającej m.in. na zachowaniu kształtu bryły i jej gabarytów oraz ochronie
elewacji jest sformułowane w § 101 ust. 4 pkt 2 dopuszczenie rozbudowy od strony
południowej. Omawiany wyjątek odnosić trzeba jednak jedynie do wprowadzonego nakazu
ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów, a wiec podlegającej ścisłej
ochronie części naziemnej obiektu. Parametry te odnosić należy do części naziemnej. W tej
sytuacji widoczne jest. Że dopuszczenie rozbudowy obiektu (ww paragraf) odnosi się jako
wyjątek od zasady, do rozbudowy polegającej na zmianie charakterystycznego kształtu bryły
tego obiektu i jego gabarytów (a więc części nadziemnych ) od strony południowej. Zatem od
strony południowej dopuszczono ingerencję w bryłę obiektu umożliwiającą zmianę jej
kształtu lub gabarytów.
Plan, jak stwierdził zamawiający, nie wprowadził ochrony w postaci zachowania
podziemnych części obiektu tak w postaci nakazu zachowania podziemnej części obiektu,
jak też zakazu podziemnej rozbudowy obiektu w jakimkolwiek kierunku, do czego
odniesienie mógłby znaleźć wyjątek w ww przepisie par. 101. Tym samym plan nie
wprowadził zakazu zmiany podziemnej kubatury tego obiektu przez realizację nowych
kondygnacji lub nowych części podziemnych budynku. W pracy nagrodzonej nagrodą
wymagane planem parametry zostały zachowane. Nie następuje zmiana powierzchni
zabudowy w kierunku północnym; nie ma ingerencji w bryłę budynku w tym kierunku, w
konsekwencji nie ulega zmianie wysokość, długość czy szerokość w tym kierunku. Praca
honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów.
Odnosząc się do pojęcia „rozbudowy”, którym posługuje się odwołujący, zamawiający
stwierdził, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się In abstracto, że
rozbudową jest wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana
charakterystycznych parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, przy
czym rozbudowa może nastąpić przez zmianę jednego lub kilku parametrów. By można
mówić o zmianie, to zmiana dotyczyć ma istniejących obiektów zlokalizowanych nad
powierzchnią ziemi (tak wyrok NSA z 15.06.2016 r. II OSK 2484/14). „Skoro budynek
istniejący nie zmienia gabarytów zewnętrznych, to nie może być mowy o jego rozbudowie.
/…/ w kontekście zagospodarowania przestrzennego, ładu urbanistycznego, parametrów
zabudowy, istotne znaczenie mają właśnie obiekty nad powierzchnią ziemi, a nie ich części
podziemne. Pojęcie „rozbudowy” nie zostało zdefiniowane, nie ma więc podstaw do
nadawania mu znaczenia innego, niż w języku potocznym.”
Analogicznie w niniejszej sprawie za rozbudowę nie może być uznana inwestycja, która,
wbrew twierdzeniom odwołującego, zachowuje od strony północnej istniejący kształt
budynku dawnego kina „Światowid”, nie ingerując w otaczającą przestrzeń. Zamawiający
wskazuje na zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu
terytorialnego, na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Stwierdza, że podstawową funkcją miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
jest kształtowanie przestrzeni, a więc fizycznego i konkretyzowanego planem obszaru, w
którym człowiek funkcjonuje i który go otacza, a który stanowi obszar nad powierzchnią
ziemi. Jedynie bowiem obszar nad powierzchnią ziemi można kształtować w traki sposób,
aby było to zgodne z wymaganiami relewantnie prawnie widocznego w krajobrazie (tu
miejskim) zagospodarowania. Podkreśla, że wobec wskazanych § 3 mpzp celów stojących u
podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej
Huty wraz ze wszystkimi elementami kształtującymi urbanistykę miasta, takimi jak ulice,
place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad
ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem charakterystycznych kształtów brył i
gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości
kulturowych i krajobrazowych poprzez ochronę charakterystycznej sylwety Centrum Nowej
Huty z zachowaniem charakterystycznych osi i ciągów kompozycyjnych i widokowych.
Wskazane elementy dotyczą bezpośrednio przestrzeni naziemnej przedmiotowego obszaru,
a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie,
ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie
zaś ich części podziemne, o których plan milczy.
W podsumowaniu zamawiający stwierdza, że za rozbudowę w świetle orzecznictwa sądowo-
administracyjnego nie można uznać inwestycji, która w kontekście zagospodarowania
przestrzennego oraz w aspekcie przestrzennym nie będzie widoczna. Przyjęty w
nagrodzonej pracy przestępującego brak zmian gabarytów obiektu od strony północnej
wynikający z braku jakiejkolwiek ingerencji w bryłę obiektu od tej strony nie może być znany
za nie dopuszczoną treścią miejscowego planu rozbudowę obiektu dawnego kina
„Światowid”.
Zamawiający zauważa także, że dopuszczenie rozbudowy budynku od strony południowej
stanowi wyjątek od ustalonych planem zasad zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wskazuje także na wprowadzone do treści planu definicji legalnych powierzchni zabudowy,
wskaźnika powierzchni zabudowy, powierzchni całkowitej budynku oraz powierzchni
całkowitej zabudowy. Podkreśla, że związane są one z pojęciem kondygnacji przyziemnej
budynku, kondygnacji nadziemnych budynku, zatem odnoszą się do części nadziemnych,
nie obejmując swym zakresem jakichkolwiek części podziemnych.
Zamawiający stwierdza, że przedstawione w kwestionowanej pracy „świetliki” nie
stanowią rozbudowy nadziemnej istniejącego budynku. Sporne „świetliki” znajdują się w
pewnej odległości od budynku i stanowią konstrukcję z punktu widzenia obserwatora
odrębną i nie związaną w przestrzeni budynkiem dawnego kina „Światowid”. Jako element
zagospodarowania placu są obiektami definiowanymi w prawie budowlanym jako obiekty
małej architektury. Zauważa przy tym, że proponowane rozwiązanie jest spójne w
wytycznymi konserwatorskim, z których wynika zalecenie wykonania „opracowania
dotyczącego bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego iluminacji. Nadto obiekty małej
architektury nie były przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej zatem nie
podlegały ocenie z ptu widzenia kryteriów zgodności z pzp.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności pracy przystępującego z wytycznymi
konserwatorskim stanowiącymi załącznik do regulaminu konkursu zamawiający przedstawił
pisemne oświadczenie Miejskiego Konserwatora Zabytków o zgodności pracy z wytycznymi.
W tym świetle odwołujący odstąpił od popierania zarzutu w tym zakresie.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego zgłosił się wykonawca Mae
Multimedia Art. And Education sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku i wniósł o oddalenie
odwołania.
Podniósł brak interesu we wniesieniu odwołania przez odwołującego podważając interes w
możliwości wygrania przez ten podmiot przedmiotowego konkursu i możliwości zaproszenia
go do negocjacji z wolnej ręki. Przypomniał, że konkurs zgodnie z art. 110 ustawy pzp nie
jest trybem udzielania zamówień lecz przyrzeczeniem publicznym, w którym nagrodą jest
udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia ( zamówienie z wolnej reki albo negocjacje
bez ogłoszenia.) To, ze pierwsza praca byłaby odrzucona, nie oznacza, że praca oceniona
jako druga mogłaby automatycznie zająć pierwsze miejsce. Przystępujący wskazał także, że
rozstrzygnięcie konkursu już nastąpiło i powtórzenie tej decyzji nie morze na stąpić ze
względu na treść art. 122 ust. Ustawy pzp i wynikająca z niego zasadę anonimowości prac
konkursowych.
Podkreślił niezasadność zarzutu naruszenia przez zamawiającego art. 116 ust. 1 i art. 7 ust.
1 ustawy pzp.
Wskazał, że jego praca spełnia wymogi regulaminu, a zaproponowane rozwiązania są
zgodne z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru
„Centrum Nowej Huty” w Krakowie oraz Wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytów w
Krakowie.
Stwierdził, że zapisy planu dotyczące rozbudowy obiektu wyłącznie od strony południowej,
odnoszą się jedynie do rozbudowy naziemnej obiektu.
Wskazał na treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (mpzp), w tym
zapisy rozdziału 1 § 3 określające cele planu, w szczególności ochrona historycznego układu
urbanistycznego, ustalenie zasad ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem
charakterystycznych kształtów brył i gabarytów oraz detali architektonicznych /…/
Zauważył, że paragraf powołany przez odwołującego (101 ust. 4 pkt 2) brzmi: „4 W zakresie
zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu /…/ 2) dopuszcza się rozbudowę
istniejącego budynku wyłącznie od strony południowej”, czyli faktycznie, nieograni cza on –
jak twierdzy odwołujący – w ogóle rozbudowy budynku tylko od strony południowej ale
stwierdza, że ograniczenie to dotyczy jedynie kształtowania zabudowy zagospodarowania
terenu. Jednocześnie z punktu widzenia celów planu – celem przywołanego paragrafu nie
może być ograniczenie rozbudowy budynku pod ziemią, ponieważ rozbudowa taka nie
wpływa ani na zachowanie historycznego układu urbanistycznego, ani na istniejącą
elewację, ani wartości kulturowe i obrazowe jak i zachowanie charakterystycznej sylwety
Centrum Nowej Huty. Oczywiste jest również, że szczegółowe ustalenia dla danej jednostki
terenowej nie mogą stać w sprzeczności z ustaleniami ogólnymi. Stwierdził, że zarówno
zabudowę, jak i zagospodarowanie terenu należy bezsprzecznie uznać za odnoszące się do
części naziemnych. Choć obowiązujące przepisy nie definiują pojęcia „zabudowy”, to
znaczenie można wnioskować na podstawie innych aktów prawnych, sposobów i celów jego
użycia.
W R. 1 mpzp § 3 pkt 9 powierzchnia zabudowy została zdefiniowana jako „pole powierzchni
figury geometrycznej określonej przez kontur budynku wyznaczony przez prostokątny rzut na
płaszczyznę poziomą zewnętrznych płaszczyzn ścian zewnętrznych kondygnacji
przyziemnej budynku, a w budynkach posadowionych na filarach, kondygnacji opartej na
tych filarach.”
W podobnym duchu utrzymane są również definicje innych pojęć w mpzp, takie jak
obowiązująca linia zabudowy, wysokość zabudowy, powierzchnia całkowita budynku,
powierzchni całkowita zabudowy – wszystkie wskazujące na naziemny charakter zabudowy.
Na tej podstawie i zgodnie z wykładnią celowościową zabudowę należy definiować w
odniesieniu do kondygnacji naziemnych.
Podobną definicję przytacza norma PN-ISO 9836:1997 5.1.2 Powierzchnia zabudowy
5.1.2.1 Przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu zajętą przez budynek
w stanie wykończonym.
5.1.2.2 Powierzchnia zabudowy jest wyznaczona przez rzut pionowy zewnętrznych krawędzi
budynku na powierzchnię terenu.
Do powierzchni zabudowy nie wlicza się:
- powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię
terenu;
- powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp zewnętrznych,
daszków, markiz,
występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego;
- powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze (np. szklarnie, altany,
szopy).
W związku z tym zapisy dotyczące zabudowy należy rozumieć jako kondygnacje naziemne,
o ile nie jest to wyraźnie zdefiniowane inaczej.
Przystępujący zwraca także uwagę, że prawo nie definiuje również pojęcia „rozbudowy”.
Definicja odwołującego, że rozbudową jest zwiększenie kubatury budynku nie jest definicją
prawną lecz interpretacją odwołującego na potrzeby odwołania i w zw. z tym nie może być
podstawą odrzucenia pracy konkursowej. Zauważa również, że dopuszczalność
proponowanej rozbudowy budynku od strony północnej wskazana jest w treści załącznika 16
do regulaminu pt. Analiza stanu istniejącego oraz możliwości rozbudowy: „Z analiz
przeprowadzonych przez autorską pracownię projektową w 2009 r. wynika, że pod całą
powierzchnią działki możliwa jest rozbudowa budynku w kondygnacji podziemnej.”
Przystępujący przygotował swoje opracowanie po weryfikacji możliwości budynku zarówno
pod względem prawnym, jak i technicznym, w tym zgodności z prawem miejscowym oraz
wytycznymi konserwatorskim. Zauważa także, że ochrona konserwatorska sprowadza się
zasadniczo do utrzymania bryły i sylwety budynku z wyeksponowaniem charakterystycznych
walorów stylowych i nie ma uzasadnienia interpretacja rozszerzająca Wytyczne do
rozbudowy kondygnacji podziemnej.
Odnośnie zarzutu propozycji niedozwolonej rozbudowy naziemnej przystępujący wskazuje,że jego projekt konkursowy stanowiący wstępną koncepcję rozbudowy budynku kina, nie
wskazuje na technologiczne rozwiązanie i niegdzie nie stwierdza, że ostrosłupy są
elementem integralnym budynku, Zostały one przedstawione na wizualizacji jedynie w
sposób poglądowy – jako propozycja aranżacji placu, element małej architektury.
Rozwiązanie takie jest zgodne z wytycznymi konserwatorskimi, w których zaleca się
opracowanie dotyczące bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego iluminacji z
dopuszczeniem innych wymieniowych elementów. Zauważa, że katalog obiektów małej
architektury w art. 3 prawa budowlanego nie jest pełny i nie wyklucza np. ostrosłupowych
niewielkich obiektów.
W podsumowaniu przystępujący stwierdza, że część podziemna budynku wskazana w jego
pracy konkursowej, w żaden sposób nie ingeruje w zastany i kreowany ład przestrzenny.
Cele planu miejscowego wywodzą się przepisów ustawy, zgodnie z która, plan miejscowy
określa m.in. przeznaczenie terenu, linie rozgraniczające tereny o różnych zasadach
zagospodarowania,
a
także
zasady
kształtowania
zabudowy
oraz
wskaźniki
zagospodarowania terenu. Ustalenia planów miejscowych dotyczące przeznaczenia
zabudowy nie odnoszą się do kondygnacji podziemnych, tym samym ustalenia dotyczące
zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania (w tym zapis, który dopuszcza
rozbudowę budynku wyłącznie od strony południowej) dotyczy jego nadziemnej części.
Wskazał także na wyrok WSA w Krakowie z 8.10.2013 r. sygn. II SA/Kr 731/13, gdzie
zwrócono
uwagę,
„że
w
kontekście
zagospodarowania
przestrzennego,
ładu
urbanistycznego, parametrów zabudowy, istotne znacznie mają właśnie obiekty nad
powierzchnią ziemi, a nie ich części podziemne. Pojęcie „rozbudowy” nie zostało
zdefiniowane, nie ma więc podstaw do nadawania mu znaczenia innego, niż w języku
potocznym.”
Strony postępowania odwoławczego złożyły na rozprawie następujące oświadczenia:
Odwołujący – popiera w całości odwołanie wraz z zawartą w nim argumentacją, a także
pisemne stanowisko złożone w związku z otrzymaną odpowiedzią na odwołanie. Stwierdził,że ma interes w uzyskaniu zamówienia zauważając, iż rzeczywiście nie ma pewności, że w
razie uwzględnienia odwołania jego paca konkursowa zostanie uznana za najlepszą, lecz
jest to możliwe w wyniku decyzji kierownika zamawiającego przewidzianej w rozdz. 8 pkt 11
regulaminu konkursu. Stwierdził, że niezależnie od wskazania linii zabudowy jako
nieprzekraczalnej fakt, iż jest to linia obowiązująca nie zmienia przedmiotu zarzutu, poza tą
linią można sytuować wyłącznie 3 rodzaje części zewnętrznej budynku: schody, pochylnie,
rampy. Ponownie wskazał na właściwe rozumienie pojęcia rozbudowy (podziemnej i
nadziemnej) oraz charakter świetlików stanowiących część składową budynku umieszczoną
w obszarze niedopuszczonym planem przestrzennym. Wobec przedstawienia stanowiska
Konserwatora Zabytków nie podtrzymał zarzutów niezgodności pracy z wytycznymi
konserwatorskimi. Złozył planszę poglądową budynku oraz fragmenty części rysunkowej
planu (3 karty) dla przedmiotowego obszaru.
Zamawiający podtrzymał argumentację przedstawioną w piśmie. Podniósł brak interesu w
rozumieniu art. 179 ustawy Pzp po stronie odwołującego wobec braku możliwości
poniesienia przez niego szkody. Stwierdził, że ewentualne uwzględnienie odwołania
musiałoby prowadzić do unieważnienia konkursu głównie wobec odtajnienia autorstwa prac.
Zauważył, że powołane przez odwołującego postanowienia regulaminu konkursu dot.
podmiotu jakim jest uczestnik konkursu, a nie pracy konkursowej. W konsekwencji
zamawiający nie miałby prawa zaprosić do negocjacji kolejnego uczestnika. Przypomniał
opisane pojęcie rozbudowy rozumiane odmiennie niż przez odwołującego. Omówił wybrane
ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego tak co do podstawowych zasad, jak i
rozstrzygnięć szczegółowych przytaczanych także w piśmie. Złożył do akt legendę do części
rysunkowej mpzp zauważając przy tym, że wskazana w odwołaniu linia jako
nieprzekraczalna jest linią obowiązującą. Podkreślił znaczenie stanowiska konserwatora
zabytków w złożonym piśmie i zauważył, że wytyczne konserwatorskie z grudnia 2009 roku
zostały uwzględnione w planie zagospodarowania z grudnia 2013 roku. Podtrzymał
stanowisko co do świetlików jako obiektów małej architektury nie ingerujących w przestrzeń i
dopuszczonych na tym obszarze w mpzp.
Przystępujący podzielając stanowisko zamawiającego podkreślił brak interesu
odwołującego w dążeniu do unieważnienia konkursu (KIO 1609/14, 1330/08). Przypomniał
argumentację zawartą w piśmie w szczególności co do celów mpzp, szczegółowych
rozwiązań i konieczności oceny pracy konkursowej stanowiącej koncepcję w kontekście
wszystkich zapisów planu mających zastosowanie. Zauważył także, że w jego pracy
konkursowej nie wskazano wprost, że świetliki stanowią część zabudowy budynku. Są to
elementy zagospodarowania terenu, a szczegółowe rozwiązania będą ewentualnie
przedstawione w pracy projektowej. Podkreślił, że jego praca jest w pełni zgodna z
wymogami prawa i wymaganiami technicznymi.
Krajowa Izba Odwoławcza po rozpatrzeniu sprawy na rozprawie z udziałem
pełnomocników stron i uczestnika, uwzględniając dokumentację postępowania w tym treść
kwestionowanej pracy konkursowej, w stosunku do której podniesione zostały zarzuty oraz
biorąc pod uwagę stanowiska przedstawione na piśmie i do protokołu rozprawy, zważyła co
następuje.
Izba uznaje, że odwołujący legitymuje się materialno prawną przesłanką rozpoznania
odwołania, a tym samym wykazał, że ma interes w uzyskaniu zamówienia, zdefiniowany w
art. 179 ust. 1 ustawy pzp. Odmienne twierdzenia zamawiającego oraz przystępującego,
którzy wskazują, że ewentualne uwzględnienie odwołania prowadziłoby do unieważnienia
postępowania konkursowego, co oznacza brak interesu w tym konkretnym postępowaniu,
nie zasługuje na aprobatę. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji odrzucenia pracy
konkursowej uznanej za najlepszą i wykluczenia jej autora i w konsekwencji uznania za
najlepszą pracy kolejnej wskazanej w protokole posiedzenia sądu konkursowego. Bez
wątpienia uczestnik konkursu może korzystać ze środków ochrony prawnej, stosownie do
art. 179 ustawy pzp, jak i postanowień regulaminu konkursu określonych w Rozdziale IX pkt
11 i podnosić zarzuty wobec czynności oceny prac i wyniku tej oceny.
Skład orzekający, mając na uwadze treść regulaminu konkursu, w tym wymóg zgodności
prac konkursowych z wytycznym konserwatorskim oraz obowiązującym planem miejscowym
dla przedmiotowego obszaru tj. Centrum Nowej Huty, stoi na stanowisku, że wybrana praca
jest zgodna postawionymi wymogami. W szczególności przedmiotem sporu jest zgodność
(niesprzeczność) pracy konkursowej przedstawionej przez przystępującego, z miejscowym
planem zagospodarowania przestrzennego tak w zakresie ustalonych planem zasad i celów,
w tym ochrona historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej Huty, jak i
rozstrzygnięć szczegółowych wyeksponowanych w szczególności przez odwołującego.
Niesporne jest w sprawie, że pojęcie rozbudowy użyte w planie w stosunku do budynku
dawnego kina „Światowid” nie zostało zdefiniowane ani w prawie powszechnym ani w prawie
miejscowym, jakim jest plan zagospodarowania przestrzennego. Uzasadnione jest w tymświetle rozumienie pojęcia „rozbudowa” w znaczeniu potocznym z uwzględnieniem kontekstu
jego stosowania, w szczególności postanowień miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, a w nim ustalonych celów, którymi jest konieczność ochrony dziedzictwa
kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz krajobrazu kulturowego w tym także,
zachowaniu kształtów bryły i gabarytów. Skład orzekający podziela w tym zakresie
stanowisko zamawiającego i przystępującego sprowadzające się do twierdzenia o
sformułowanym w § 101 ust. 4 pkt 2 mpzp dopuszczeniu rozbudowy od strony południowej
przy jednoczesnym nakazie ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów,
tj. ścisłej ochronie części naziemnej obiektu. W treści planu nie sformułowano wymogu
ochrony w postaci zachowania podziemnych części obiektu tak w postaci nakazu
zachowania podziemnej części obiektu, jak też zakazu podziemnej rozbudowy obiektu w
jakimkolwiek kierunku, do czego odniesienie mógłby znaleźć wyjątek w ww przepisie § 101.
Tym samym plan nie wprowadził zakazu zmiany podziemnej kubatury tego obiektu przez
realizację nowych kondygnacji lub nowych części podziemnych budynku. W pracy
nagrodzonej nagrodą wymagane planem parametry zostały zachowane. Nie następuje
zmiana powierzchni zabudowy w kierunku północnym; nie ma ingerencji w bryłę budynku w
tym kierunku, w konsekwencji nie ulega zmianie wysokość, długość czy szerokość w tym
kierunku. Praca honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów. Nie
bez znaczenia jest także okoliczność, że załącznik nr 16 do regulaminu konkursu
zawierający analizę możliwości ewentualnej rozbudowy sugeruje wręcz uczestnikom
rozbudowę pod poziomem terenu w granicach działki jako najwłaściwsze działanie.
Zważywszy, że jest to oficjalne stanowisko zamawiającego, kwestionowanie możliwości jego
uwzględnienia przez uczestnika konkursu mogłoby być uznane za utrudnianie wykonania
pracy konkursowej wbrew treści regulaminu. Skoro zatem projektowana inwestycja
zachowuje od strony północnej istniejący kształt budynku dawnego kina „Światowid” i nie
ingeruje w istniejącą przestrzeń, nieuzasadnione jest twierdzenie o naruszeniu ustaleń
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podstawową funkcją miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego jest kształtowanie przestrzeni, a więc fizycznego i
konkretyzowanego planem obszaru, w którym człowiek funkcjonuje i który go otacza, a który
stanowi obszar nad powierzchnią ziemi. Wobec wskazanych § 3 mpzp celów stojących u
podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej
Huty wraz ze wszystkimi elementami kształtującymi urbanistykę miasta, takimi jak ulice,
place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad
ochrony i kształtowania zabudowy z zachowaniem charakterystycznych kształtów brył i
gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości
kulturowych i krajobrazowych poprzez ochronę charakterystycznej sylwety Centrum Nowej
Huty z zachowaniem charakterystycznych osi i ciągów kompozycyjnych i widokowych,
wskazane elementy dotyczą bezpośrednio przestrzeni naziemnej przedmiotowego obszaru,
a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie,
ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie
zaś ich części podziemne. Powyższe wskazanie ma oczywiście uzasadnienie jedynie w
sytuacji, gdy plan nie zawiera żadnych treści odnoszących się do przestrzeni podziemnej; tak
właśnie jak w sprawie analizowanej.
Izba podziela także stanowisko zamawiającego i przystępującego, że przedstawione w
kwestionowanej pracy konkursowej ostrosłupowe konstrukcje tzw. „świetliki” nie stanowią
rozbudowy nadziemnej istniejącego budynku. Obiekty te znajdują się w pewnej odległości od
budynku i stanowią konstrukcję z punktu widzenia obserwatora odrębną i nie związaną w
przestrzeni budynkiem dawnego kina „Światowid”. Jako element zagospodarowania placu są
obiektami, które mogą być definiowane jako obiekty małej architektury. Proponowane
rozwiązanie jest przy tym spójne w wytycznymi konserwatorskim, z których wynika zalecenie
wykonania „opracowania dotyczącego bezpośredniego otoczenia budynku oraz jego
iluminacji. Niezależnie od tego, potwierdza się, że obiekty małej architektury nie były
przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej, zatem nie podlegały ocenie.
W odniesieniu do zarzutu niezgodności pracy przystępującego z wytycznymi
konserwatorskim stanowiącymi załącznik do regulaminu konkursu, wobec odstąpienia od
popierania tego zarzutu i potwierdzenia przez Miejskiego Konserwatora Zabytków zgodności
pracy z wytycznymi, zarzut jest niespornie niezasadny.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku
postępowania odwoławczego na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawa zamówień publicznych
z uwzględnieniem postanowień rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r., Nr 41,
poz. 238).
Przewodniczący: ………………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1498/16 z dnia 2016-11-21
- Sygn. akt KIO 1919/16 z dnia 2016-11-10
- Sygn. akt KIO 1984/16 z dnia 2016-11-07
- Sygn. akt KIO 1934/16, KIO 1993/16 z dnia 2016-11-02
- Sygn. akt KIO 1915/16, KIO 1916/16 z dnia 2016-10-31
