KIO 307/13

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Małgorzata Stręciwilk Członkowie: Barbara Bettman, Renata Tubisz Protokolant: Radosław Cwyl

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 11 lutego 2013 r. przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o zamówienie, tj. Konsorcjum firm w składzie: Przedsiębiorstwo
Ekolobud S.A. (Lider Konsorcjum), INSTAL - REM S.A. z siedzibą dla Lidera Konsorcjum: ul.
Przytorowa 9, 16-400 Suwałki w postępowaniu prowadzonym przez Zakład Wodociągów i
Kanalizacji „WOD-KAN" Spółka z o.o.,

ul. Św. Faustyny Kowalskiej 9, 97-400 Bełchatów

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie, tj. Konsorcjum firm w
składzie: Rebud C.K………, M. M………., W. R…………. Sp. J. (Lider Konsorcjum), Elbox
Sp. z o.o. i Energomontaż Północ Bełchatów Sp. z o.o. z siedzibą dla Lidera Konsorcjum: ul.
Gen. Czyżewskiego 50, 97-400 Bełchatów, zgłaszającego swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego

orzeka:

1. oddala odwołanie;
2. kosztami
postępowania
obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się
o zamówienie, tj. Konsorcjum firm w składzie: Przedsiębiorstwo Ekolobud S.A. (Lider
Konsorcjum), INSTAL - REM S.A. z siedzibą dla Lidera Konsorcjum:
ul. Przytorowa 9, 16-400 Suwałki i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o zamówienie, tj. Konsorcjum firm w składzie:

Przedsiębiorstwo Ekolobud S.A. (Lider Konsorcjum), INSTAL - REM S.A.
z siedzibą dla Lidera Konsorcjum: ul. Przytorowa 9, 16-400 Suwałki tytułem wpisu od
odwołania
2.2 zasądza
od
wykonawców
wspólnie
ubiegających
się
o
zamówienie,
tj. Konsorcjum firm w składzie: Przedsiębiorstwo Ekolobud S.A. (Lider Konsorcjum),
INSTAL
-
REM
S.A.
z
siedzibą
dla
Lidera
Konsorcjum:
ul. Przytorowa 9, 16-400 Suwałki na rzecz Zakładu Wodociągów i Kanalizacji „WOD-
KAN" Spółka z o.o.

ul. Św. Faustyny Kowalskiej 9, 97-400 Bełchatów kwotę 3 600 zł
00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim.

Przewodniczący: …………………………

Członkowie:
…………………………

…………………………

Sygn. akt: KIO 307/13

U z a s a d n i e n i e

Zakład Wodociągów i Kanalizacji „WOD-KAN" Spółka z o.o. z siedzibą w Bełchatowie
(dalej: „Zamawiający”) prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie
o udzielenie zamówienia publicznego na: „Kontrakt 09 – „Budowa instalacji przeróbki osadów
na oczyszczalni ścieków” w ramach projektu pn. „Budowa i modernizacja systemu sieci
wodno-kanalizacyjnej na terenie Miasta Bełchatowa””. Postępowanie to prowadzone jest
na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. t.j. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej dalej: „ustawa Pzp”. Ogłoszenie
o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE z dnia
16 maja 2012 r. pod nr 2012/S 93-153521.

W postępowaniu tym wykonawcy wspólnie ubiegający się o zamówienie,
tj. Konsorcjum firm w składzie: Przedsiębiorstwo Ekolobud S.A. (Lider Konsorcjum) i INSTAL
- REM S.A. z siedzibą dla Lidera Konsorcjum w Suwałkach (dalej: „Odwołujący”) w dniu
11 lutego 2013 r. złożyli odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. Złożone
odwołanie
dotyczy
czynności
Zamawiającego
polegającej
na
wyborze
oferty
najkorzystniejszej w postępowaniu oraz odrzuceniu oferty Odwołującego. Informacja o tych
czynnościach została przekazana Odwołującemu w dniu 1 lutego 2013 r. Kopia odwołania
została przekazana Zamawiającemu w dniu 11 lutego 2013 r.

Zamawiający
informację
o
złożonym
odwołaniu
przekazał
wykonawcom
uczestniczącym w postępowaniu w dniu 11 lutego 2013 r. W dniu 14 lutego 2013 r.
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wykonawcy wspólnie ubiegający się o zamówienie,
tj. Konsorcjum firm w składzie: Rebud C.K………., M. M………., W. R……….. Sp. J. (Lider
Konsorcjum), Elbox Sp. z o.o. i Energomontaż Północ Bełchatów Sp. z o.o. z siedzibą dla
Lidera Konsorcjum w Bełchatowie (dalej: „Przystępujący”), złożyli zgłoszenie przystąpienia
do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.

Izba po przeprowadzeniu czynności formalno prawnych związanych z wniesionym
odwołaniem postanowieniem z dnia 20 lutego 2013 r. skierowała odwołanie do rozpoznania
na posiedzeniu niejawnym z udziałem stron, a następnie na rozprawie. Posiedzenie oraz
rozprawa w przedmiotowej sprawie odbyły się w dniu 21 lutego 2013 r.

Uwzględniając pisma złożone w sprawie odwołania oraz oświadczenia złożone
w trakcie rozprawy Izba ustaliła następujące stanowiska stron i uczestnika postępowania
odwoławczego:

I. Stanowisko Odwołującego

Odwołujący, wskazując na zgodność swojej oferty z treścią Specyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia (dalej: „SIWZ”) i okoliczność, iż oferta ta nie podlega odrzuceniu
w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1,
art. 7 ust. 3, art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 8, art. 9, art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp.

W związku z powyższym wniósł o:
1.
unieważnienia
czynności
Zamawiającego
polegającej
na
wyborze
oferty
najkorzystniejszej złożonej przez Przystępującego;
2.
nakazanie Zamawiającemu przeprowadzenia powtórnego badania i oceny ofert.

W ocenie Odwołującego Zamawiający, dokonując czynności odrzucenia jego oferty
na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, dopuścił się naruszenia tego przepisu prawa.
W treści uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego Zamawiający wskazał, że oferta ta
nie spełnia podstawowego warunku, jakim jest wysuszenie w skali roku 100% osadów
wytworzonych na oczyszczalni ścieków do postaci granulatu, o zawartości minimum 65%
suchej masy, stwarzającego możliwość zagospodarowania powstałego w ten sposób suszu
w kierunkach energetycznych, przy czym założony stopień wysuszenia osadów winien
zostać osiągnięty na przestrzeni każdych 12 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia procesu
technologicznego. Odwołujący podniósł, że w treści złożonych wyjaśnień, w odpowiedzi na
pisemne wezwanie Zamawiającego, przekazanych Zamawiającemu w dniu 22 stycznia 2013
r. potwierdził, że 100% osadów wytworzonych w oczyszczalni ścieków zostanie
wysuszonych do postaci granulatu do minimum 65% suchej masy, przy czym założony
stopień wysuszenia osadów zostanie osiągnięty dla całości suszonego osadu na przestrzeni
każdych 12 miesięcy licząc od dnia rozpoczęcia procesu technologicznego, co według niego
oznacza, że w żadnym z 12 miesięcy w roku zawartość suchej masy w wygarnianym z
suszarni granulacie nie będzie mniejsza niż 65%, a także to, że zgodnie z wymaganiami
Zamawiającego założony stopień wysuszenia zostanie osiągnięty przed upływem 12
miesięcy od dnia rozpoczęcia procesu, którym jest data wprowadzenia danej partii osadów
do suszarni.

Odwołujący podkreślił, że Zamawiający w treści uzasadnienia czynności odrzucenia
jego oferty, powołując się na określone przesłanki związane z podstawą do odrzucenia
oferty nie przedstawił jakichkolwiek własnych obliczeń, na podstawie których stwierdził, że z
bilansu złożonego w ofercie Odwołującego (str. 421) jednoznacznie wynika, że żądany
stopień wysuszenia osadów na przestrzeni każdych 12 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia
procesu technologicznego, osiągnięty zostanie wyłącznie w trzech dwunastomiesięcznych
cyklach, rozpoczynających się w sierpniu, wrześniu i październiku, a kończących się
odpowiednio w lipcu, sierpniu i wrześniu następnego roku. Zamawiający nie podał powodów,
dla których odrzucił przywołane wyjaśnienia Odwołującego, a także wszystkie oświadczenia
i deklaracje, co do spełnienia zarówno tego „podstawowego" warunku, jak i wszystkich
innych wymagań postawionych w SIWZ, a odnoszących się do uzyskiwanych efektów
technologicznych, trybu pracy suszarni oraz rodzaju zainstalowanych w niej urządzeń
technologicznych.
Odwołujący wyraził zdziwienie, że w długim procesie badania ofert począwszy od
dnia ich złożenia od 25 września 2012 r., aż do dnia pierwszego rozstrzygnięcia
postępowania z dnia 23 listopada 2012 r. Zamawiający nie stwierdził, iż oferta
Odwołującego
nie
spełnia
tego
podstawowego
warunku
postawionego
przez
Zamawiającego w SIWZ. Zamawiający wówczas uznał, iż treść oferty Odwołującego
odpowiada treści SIWZ, dokonał jej oceny i przyznał 89,33 pkt.
Podkreślił, że w świetle przyjętego przez Zamawiającego w Programie
Funkcjonalno Użytkowym (dalej: „PFU”) trybu pracy suszarni, niezrozumiałe jest, co
Zamawiający rozumie pod pojęciem „dwunastomiesięcznych cykli", rozpoczynających się
np. w sierpniu, wrześniu i październiku, a kończących odpowiednio w lipcu, sierpniu i
wrześniu następnego roku. Zwrócił uwagę, że w opisie technologii suszenia (pkt 1.5.2)
Zamawiający zawarł między wytyczne, iż: „Osad do suszenia będzie dostarczany przez cały
rok w miarę jego powstawania w procesie technologicznym oczyszczania ścieków. W trakcie
całego procesu suszenia osadu ma być on przewracany i przesuwany na koniec hali, gdzie
następować będzie odbiór wysuszonego osadu przy użyciu ładowarki kołowej lub
przenośnika". Definiując funkcje przewracarek, stanowiących wyposażenie technologiczne
suszarni słonecznych w tym samym punkcie Zamawiający stwierdził dalej, iż jednym z
zadań tych urządzeń ma być „równomierne napowietrzanie i jednoczesne przemieszczanie
suszonego osadu mokrego wraz z recyrkulacją osadu wysuszonego." Powyższe
postanowienia treści PFU - według Odwołującego - oznaczają, że zgodnie z wolą
Zamawiającego suszarnia osadów ściekowych ma pracować w systemie ciągłym, w którym
z jednej strony hal wprowadza się mokre osady, następnie są one przesuwane w stronę
przeciwległego końca, zwalniając miejsce z przodu dla kolejnej partii. Z tyłu jest odbierany

wysuszony granulat, w którym zawartość suchej masy zgodnie z wymaganiami
Zamawiającego nie może być mniejsza niż 65%. Dodatkowo Zamawiający wyraził żądanie,
by urządzenia zainstalowane w suszarni posiadały funkcję recyrkulacji, czyli zawracania już
wysuszonego lub częściowo podsuszonego osadu i mieszania go z mokrymi osadami
wprowadzonymi do suszarni, co – według Odwołującego - oznacza, że raz zapełnione hale
suszarnicze już nigdy nie będą puste, a osady wprowadzone do suszarni w kolejnych dniach
następujących po sobie miesięcy, tj. w miarę ich powstawania na oczyszczalni ścieków,
będą przesuwane zarówno do tyłu, jak i z powrotem, do przodu suszarni (recyrkulacja),
mieszane ze sobą i suszone aż do uzyskania min. 65% suchej masy. Przy tak opisanym
sposobie eksploatacji suszarni narzuconym treścią SIWZ przez Zamawiającego – zdaniem
Odwołującego - nie można mówić o jakichkolwiek wydzielonych cyklach pracy. Przez
cykliczną pracę suszarni słonecznych, a taka jest stosowana na oczyszczalniach ścieków,
rozumie się jednorazowe wypełnienie całej hali suszarniczej mokrymi osadami, ich
przewracanie i suszenie aż do czasu uzyskania wymaganego stopnia wysuszenia, po czym
opróżnienie suszarni i ponowne załadowanie kolejną partią mokrych osadów. W takim
przypadku pod pojęciem czasu trwania cyklu suszenia rozumie się liczbę miesięcy, tygodni
lub dni, która upływa od dnia załadunku suszarni mokrymi osadami do dnia wygarnięcia
suszu, tj. opróżnienia hali. Odwołujący podkreślił, że w wybranym przez Zamawiającego
trybie pracy suszarni nie istnieją żadne znane Odwołującemu techniczne możliwości
oddzielenia osadów wprowadzonych do suszarni w kolejnych dniach np. sierpnia, od tych
które trafią tam we wrześniu, czy też w kolejnych miesiącach roku. Jego zdaniem, zgodnie z
wolą Zamawiającego wyrażoną w zapisach PFU, mokre osady będą wprowadzane do
suszarni w każdym roboczym dniu roku, przewracane, mieszane ze sobą i przesuwane w
stronę końca hali. Na skutek utraty wody w procesie suszenia masa wygarnianego suszu
będzie ok. 70% mniejsza od masy mokrych osadów, co oznacza, że produkt suszenia może
być wygarniany z suszarni w zupełnie innych odstępach czasu, np. nie codziennie, a tylko
jeden raz w miesiącu. Tym bardziej – według Odwołującego - nie jest możliwe i całkowicie
pozbawione praktycznego znaczenia ustalenie, z jakiej partii osadów (kiedy wprowadzonej)
powstał susz wygarniany z suszarni danego dnia w roku.
W rozumieniu Odwołującego treści SIWZ i PFU „zasadniczym" i „podstawowym"
celem w pracy suszarni jest wysuszenie całej masy powstających na oczyszczalni ścieków
w Bełchatowie osadów do 65% suchej masy, co jest warunkiem i ich dalszego termicznego
wykorzystania i ważne jest, by cel ten był osiągnięty przez wszystkie 12 miesięcy w roku.
Spełnienie tego warunku – podkreślił - jest zagwarantowane przez zaoferowaną przez
Odwołującego technologię, a także przez to, iż okres, jaki upłynie od wprowadzenia danej
partii osadów do suszarni do czasu jej wygarnięcia w postaci suszu nigdy nie będzie dłuższy

niż 12 miesięcy. Według Odwołującego w treści przekazanego uzasadnienia odrzucenia
oferty Odwołującego Zamawiający stwierdził, iż swój wniosek o rzekomym niespełnianiu
podstawowego warunku, wyprowadził w oparciu o własne obliczenia oparte na bilansie
przedstawionym na stronie 421 oferty Odwołującego, jednakże Zamawiający metodologii
obliczeń i jej sposobu nie zawarł w treści uzasadnienia przekazanej informacji. W tym
zakresie Odwołujący zaznaczył, iż na stronie 421 została zawarta tabela przedstawiająca
wydajność suszarni w odniesieniu do masy odparowanej wody dla poszczególnych miesięcy
od stycznia do grudnia i z tabeli tej wynika jedynie, że pełna wydajność zaoferowanej
suszarni umożliwia odparowanie w ciągu roku łącznie 5.546,9 Mg wody. Przedstawił
definicje wydajności urządzeń wg słownika ekologicznego („wydajność urządzeń do
oczyszczania, jest to maksymalna ilość ścieków lub odpadów, które mogą być oczyszczone
/ unieszkodliwione w ciągu jednostki czasu w oczyszczalni ścieków lub w zakładzie
unieszkodliwiania...") Według niego podane we wskazanej tabeli w ofercie Odwołującego
wartości wydajności suszarni są wartościami maksymalnymi, możliwymi do osiągnięcia
przez oferowaną suszarnię. Tymczasem z prostych obliczeń technologicznych, wynika, by
osiągnąć wymagany przez Zamawiającego efekt technologiczny w Bełchatowie w postaci
wysuszenia 100% masy osadów powstających na oczyszczalni od 25% do 65% suchej
masy wystarczy z nich w ciągu roku odparować 4.551 Mg wody. Tu zaprezentował zapisy
SIWZ co do poszczególnych wymaganych parametrów i swoje w tym zakresie obliczenia:
Bilans masowy osadów wg SIWZ (wartości podane przez Zamawiającego do obliczeń):
Zawartość suchej masy w osadach przed linią odwadniania: 100% - 95,7 % = 4,3%
Sucha masa osadów powstająca na oczyszczalni: 43.000 m
x 0,043 Mg/m
3
= 1.849 Mg
Masa osadów po odwodnieniu do 25% suchej masy: 1849 Mg : 0,25 Mg = 7.396 Mg
Masa osadów po wysuszeniu do 65%: 1849 Mg : 0,65 Mg = 2.845 Mg Masa wody, która
musi zostać odparowana w suszarni: 7.396 Mg - 2.845 Mg = 4.551 Mg
Według niego z powyższych obliczeń wynika, że przedstawiona na stronie 421
oferty tabela w sposób jednoznaczny dowodzi, że zaoferowana przez Odwołującego
technologia gwarantuje Zamawiającemu w cyklu trwającym od stycznia do grudnia
odparowanie nie tylko wymaganych jako minimum 4.551 Mg wody, czyli osiągnięcia
zapisanego w treści SIWZ efektu technologicznego, ale nawet gwarantuje uzyskanie
wyższych od założonych parametrów. Taka sama sumaryczna masa wody zostanie
odparowana przyjmując luty, marzec, kwiecień, itd. jako miesiąc rozpoczęcia procesu
technologicznego i prowadząc go przez kolejnych 12 miesięcy roku, zatem – według
Odwołującego - wynik w postaci łącznej masy odparowanej wody w pełnym roku
eksploatacji suszarni będzie zawsze ten sam.
W związku z powyższym zwrócił uwagę na to, że, jak wynika z wyżej przywołanej

tabeli zawartej w treści złożonej oferty, maksymalna masa wody, jaka może zostać
odparowana w proponowanym typie suszarni w poszczególnych miesiącach roku jest różna i
zmienia się od 277 Mg/m-c do 925,3 Mg/m-c, a wynika ona ze zmiennych wartości
natężenia promieniowania słonecznego, średnich temperatur, wilgotności powietrza i innych
czynników pogodowych oraz mocy zainstalowanego w suszarniach ogrzewania
podłogowego. Różnice te - według Odwołującego - nie oznaczają, że zawartość suchej
masy w wygarnianym z suszarni suszu w miesiącach od listopada do marca będzie niższa
od wymaganej 65%. Zaoferowana przez Odwołującego technologia przewiduje bowiem
suszenie osadów w warstwie o zmiennej grubości oraz częściowe ich gromadzenie w
suszarniach od okresu zimy, aż do wiosny i lata, kiedy to odparowana zostanie największa
masa wody. Taki harmonogram pracy suszarni – zdaniem Odwołującego - pozwala na
ograniczenie do minimum łącznej masy wody, jaka musi zostać odparowana w okresie od
jesieni do zimy, tj. w czasie o najniższym w roku natężeniu promieniowania słonecznego,
kosztem energii dostarczanej z ogrzewania podłogowego. Dzięki temu zaoferowane w
ofercie Odwołującego wskaźniki zużycia energii elektrycznej i tym samym koszty
eksploatacji suszarni są niższe od wartości zaproponowanych w niektórych z
konkurencyjnych ofert. Podkreślił też, że Zamawiający w żadnym miejscu treści SIWZ nie
wymagał, by suszarnia pracowała ze stałą wydajnością w odniesieniu do masy odparowanej
wody w każdym z kolejnych miesięcy w roku. Zamawiający również – jak podkreślił - nie
narzucił obowiązku, by przez cały rok co miesiąc wygarniana była ta sama masa suszu. W
treści SIWZ – jak zauważył - został jedynie wprowadzony obowiązek bieżącego
przyjmowania do suszarni całej masy powstających na oczyszczalni osadów, bez ich
okresowego składowania poza suszarniami, a ten warunek jest - w ocenie Odwołującego -
przez niego spełniony. Odwołujący zaznaczył też, iż z uwagi na prowadzenie procesu
suszenia w warstwie o zmiennej grubości, różny czas przetrzymania osadów wewnątrz
suszarni, który w żadnym przypadku nie jest dłuższy niż 12 miesięcy oraz fakt, że wszystkie
dane przedstawione w obliczeniach technologicznych, w tym w kwestionowanej tabeli ze
strony 421 złożonej oferty dotyczą całej suszarni łącznie, a nie każdej z czterech hal
suszarniczych osobno, przy różnym możliwym do przyjęcia harmonogramie wprowadzania
świeżych osadów do poszczególnych ciągów technologicznych, jest niezrozumiałe, w jaki
sposób i na podstawie jakich obliczeń Zamawiający był uprawniony do odrzucenia
udzielonych mu w dniu 22 stycznia 2013 r. wyjaśnień i stwierdzenia, iż zaoferowana przez
Odwołującego suszarnia nie osiągnie żądanego stopnia wysuszenia osadów na przestrzeni
każdych 12 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia procesu technologicznego. W jego ocenie
bilans ze strony 421 oferty pozwala jedynie na sprawdzenie, czy wydajność w odniesieniu
do masy odparowanej wody oferowanej suszarni pozwoli na wysuszenie całej masy osadów

powstających na oczyszczalni ścieków w Bełchatowie do min. 65% suchej masy, a ten
warunek został spełniony. Powyższe nie uprawnia do wyciągnięcia jakichkolwiek wniosków
dotyczących stopnia wysuszenia osadów wygarnianych z suszarni, czy też dzielenia z
założenia ciągłej pracy suszarni słonecznej na jakiekolwiek dwunastomiesięczne cykle.
Według niego jedynym znaczeniem, jakie może mieć pojęcie cyklu w odniesieniu do
założonego przez Zamawiającego sposobu pracy suszarni w Bełchatowie, jest czas
przebywania w suszarni jednej umownej partii osadów od dnia jej wprowadzenia do procesu
technologicznego, aż do czasu jej wygarnięcia w postaci suszu, a czas ten jest zmienny, ale
w każdym przypadku krótszy od wymaganych w SIWZ 12 miesięcy.
Odwołujący w treści odwołania złożył oświadczenie, że 100% osadów
wytworzonych w oczyszczalni ścieków, tj. 7.396 Mg/rok zostanie wysuszonych od 25%
suchej masy do postaci granulatu o zawartości minimum 65% suchej masy co odpowiada
postanowieniom zawartym w SIWZ, przy czym założony stopień wysuszenia osadów
zostanie osiągnięty dla całości suszonego osadu na przestrzeni każdych 12 miesięcy, licząc
od dnia rozpoczęcia procesu technologicznego. Powyższe oznacza to, że w żadnym z 12
miesięcy w roku zawartość suchej masy w wygarnianym z suszarni granulacie nie będzie
mniejsza niż 65%, a także to, że zgodnie z wymaganiami Zamawiającego założony stopień
wysuszenia zostanie osiągnięty przed upływem 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia procesu,
którym - w rozumieniu Odwołującego - jest data wprowadzenia danej partii osadów do
suszarni. Tym samym – według Odwołującego - Zamawiający będzie miał pełną możliwość
zagospodarowania powstałego w suszu w kierunkach energetycznych, co według niego jest
podstawowym warunkiem istotnym dla tej inwestycji w rozumieniu celu jakiemu ma służyć.
Odwołujący podniósł, iż sumaryczna wydajność suszarni zgodnie z obliczeniami
Zamawiającego i wartościami zamieszczonymi w tabeli wynosi 5.446,9 Mg wody na rok i jest
to sprawność maksymalna instalacji, która nie musi być w pełni wykorzystana do osiągnięcia
wymaganego w SIWZ efektu technologicznego na oczyszczalni w Bełchatowie. Według
niego zgodnie z przedstawionym wyżej bilansem masowym do wysuszenia całej masy
powstających na oczyszczalni w Bełchatowie osadów od 25% do 65% suchej masy
wystarczy odparować 4.551 Mg wody w ciągu roku.
Powołał się na zapisy SIWZ - Załącznika Nr 1 do Instrukcji dla Wykonawców - Opis
techniczno-technologiczny - Propozycja Wykonawcy - pkt 4 lit. d), zgodnie z którymi do
oceny należało przedłożyć:
− koszt K odwodnienia i wysuszenia osadów do 65% suchej masy w zł na Mg
wysuszonych osadów
− jednostkowe zużycie energii elektrycznej Z na odwodnienie i wysuszenie
osadów do 65% suchej masy w kWh na Mg wysuszonych osadów

− jednostkowe zużycie energii elektrycznej Z
w
na wentylację w kWh na Mg
wysuszonych osadów.
W związku z powyższym stanowisko Zamawiającego dla Odwołującego było
niezrozumiałe, zwłaszcza w kontekście zarzutu zaniżenia wartości ocenianego wskaźnika,
by jednostkowe zużycie energii elektrycznej na wentylację wyrażoną w kWh na Mg
wysuszonych osadów odnosić do innych warunków niż dwa wcześniej zdefiniowane
współczynniki, tj. nie do wysuszenia osadów do 65% suchej masy, ale do zadeklarowanej
maksymalnej wydajności suszarni w stosunku do masy odparowanej wody. Zgodnie z treścią
złożonych wyjaśnień treści oferty Odwołującego, Odwołujący uważa za obowiązek
Zamawiającego (nie Wykonawcy) konieczność przyjęcia do obliczenia całkowitego zużycia
energii elektrycznej przez system wentylacji wartości 5.546,9 Mg, jako masy wody
odparowywanej w ciągu roku w suszarni. Podkreślił, że taką masę wody jest technicznie w
stanie odparować proponowana przez Odwołującego suszarnia, taką posiada wydajność, ale
nie będzie miało miejsca, gdyż na oczyszczalni w Bełchatowie ilość wody do odparowania to
tylko 4.551 Mg .
Odwołujący podkreślił, że sposób, w jaki Zamawiający wyliczył roczne zużycie energii
elektrycznej przez system wentylacji zaoferowanej przez Odwołującego suszarni,
wykorzystując podane na stronie 422 jednostkowe zużycie energii elektrycznej na Mg
odparowanej wody w wysokości 18 KWh i mnożąc przez wartość 5.546,9 Mg, a nie przez
4.551 Mg uważa za złamanie zasady równego traktowania wyrażonej w treści art. 7 ust. 1
ustawy Pzp i dokonania oceny złożonych w postępowaniu ofert bez zachowania
jednakowych zasad określonych treścią SIWZ. Przyjęcie metody obliczeniowej
Zamawiającego, która zawyża prawidłowo wyliczony przez Odwołującego wskaźnik Z
w
o
23%, według Odwołującego oznaczałoby przyznanie ofercie Odwołującego mniejszej ilości
punktów, czyli gorszą ocenę w stosunku do ofert konkurencyjnych za sam fakt zaoferowania
suszarni o wyższej wydajności, tj. lepszej od wymaganej. Podkreślił, że celem dokonania
obiektywnej i sprawiedliwej oceny wszystkich złożonych w postępowaniu przetargowym
ofert, należy w stosunku do wszystkich punktowanych wskaźników, w tym także Z
w,
przyjąć
jednakowe dla wszystkich warunki, a te odpowiadają energii zużywanej przez system
wentylacji do wysuszenia osadów do jednakowego poziomu 65% suchej masy.
Odwołujący zauważył, że obowiązkiem wykonawcy zgodnie z postanowieniami
zawartymi w treści SIWZ jest sporządzenie (po zawarciu umowy z Zamawiającym) między
innymi koncepcji programowo-przestrzennej (pkt 1.3.1 str.18 PFU) obejmującej m.in.
wstępny bilans energetyczny i przewidywane roczne zestawienie kosztów eksploatacji
instalacji suszenia osadów. W związku z powyższym żądanie Zamawiającego w zakresie
wyjaśnień oferenta co do sposobu jego wyliczeń – według Odwołującego - było

nieuzasadnione i przedwczesne i jest to tzw. subiektywne stanowisko, niewystarczające dla
wykazania zasadności zarzutu (tu powołał się na wyrok KIO w sprawie o sygn. akt KIO
2641/12, KIO 2644/12 i KIO 2650/12). Zwrócił uwagę na okoliczność, iż Zamawiający w
treści SIWZ nie wymagał i nie narzucił obowiązku przedstawienia wraz z ofertą sposobu i
metodologii określenia deklarowanych w ofercie parametrów eksploatacyjnych (kosztu
odwodnienia i wysuszenia osadów oraz zużycia energii elektrycznej). Nie narzucił on
również wykonawcom określonej metodologii i sposobu ich określenia w oparciu, o który
ewentualnie będzie prowadził badania złożonej oferty w tym zakresie. W związku z
powyższym określenie wymaganych parametrów, ich sposób i metodologię Zamawiający
pozostawił wyłącznie wykonawcom. Deklarowane parametry w odniesieniu do: „Koszt
odwodnienia i wysuszenia osadów", „Jednostkowe zużycie energii elektrycznej na
odwodnienie i wysuszenie osadów" i „Jednostkowe zużycie energii elektrycznej na
wentylację" są parametrami gwarantowanymi, co według Odwołującego oznacza, iż
parametry te nie zostaną przekroczone.

Odwołujący w uzasadnieniu swojego odwołania wskazał również na okoliczności
świadczące w jego ocenie o naruszeniu przez Zamawiającego zasady równego traktowania
wyrażonej w treści art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, naruszeniu art. 7 ust. 3 oraz art. 89 ust. 1 pkt 2
ustawy Pzp, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty uznanej za najkorzystniejszą.
W tym zakresie zwrócił uwagę na określone wymagania Zamawiający dotyczące
opisu przedmiotu zamówienia zawarte w SIWZ:
•
„Budowa instalacji przeróbki osadów na oczyszczalni ścieków w Bełchatowie ma na celu
zapewnienie wysuszenia w skali roku 100% osadów wytworzonych na oczyszczalni do
postaci granulatu o zawartości minimum 65% suchej masy, stwarzającego możliwość
zagospodarowania powstałego w ten sposób suszu w kierunkach energetycznych."
•
„Wykonawca zaprojektuje i wybuduje instalację przeróbki osadów, w technologii opartej
o suszarnie słoneczne wyposażone w ogrzewanie podłogowe zasilane z pomp ciepła."
•
„Cała ilość osadów o zawartości suchej masy na poziomie minimum 25% zostanie
poddana procesowi suszenia w halach suszarniczych stanowiących cztery ciągi
technologiczne o długości ok. 120 m i szerokości 12 m każdy."
•
„Słoneczna suszarnia osadów w Bełchatowie będzie rozwiązaniem nowatorskim w skali
kraju z uwagi na fakt, iż osady ściekowe wysuszone w suszarniach słonecznych
stanowić będą paliwo alternatywne."
•
„Otrzymany w wyniku suszenia osad ma mieć postać umożliwiającą jego termiczne
przekształcenie z odzyskiem energii i charakteryzować się następującymi parametrami:
uwodnienie poniżej 35% (65 % s.m.)

wartość opałowa powyżej 8 MJ/kg uziarnienie poniżej 20 mm."
Podkreślił, że oferta złożona Przystępującego nie spełnia podstawowych wymagań
zawartych w treści SIWZ, a jej treść nie odpowiada treści SIWZ z uwagi na fakt, iż jako
metodę przeróbki osadów ściekowych zaproponowała nie jak tego wymagał Zamawiający
suszenie osadów i suszarnie słoneczne, ale technologię o nazwie SOLIA (Veolia Water).
Zwrócił uwagę na to, że suszenie osadów (wymagane w SIWZ) polega na usunięciu
znacznej części zawartej w nich wody przez odparowanie, jednak proces ten zachodzi bez
zmiany składu biochemicznego suszonego materiału. Skutkiem procesu suszenia jest utrata
ok. 70-75% pierwotnej objętości osadów, przekształcenie zbitej i ciągliwej masy w formę
granulatu oraz znaczny wzrost wartości opałowej, co predysponuje susz z suszarni
słonecznych do zagospodarowania w kierunkach energetycznych, jako tzw. paliwo
alternatywne. Według Odwołującego technologia SOLIA nie może być uznana za
technologię równoważną do opisanej w PFU i wymaganej przez Zamawiającego, gdyż
zachodzące w jej wyniku przemiany składu i właściwości osadów są zasadniczo inne niż
podczas suszenia, a jej założenia są sprzeczne z podstawowym celem inwestycji, jakim jest
przygotowanie osadów powstających na oczyszczalni ścieków w Bełchatowie do termicznej
utylizacji połączonej z odzyskiem ciepła. Ponadto zwrócił uwagę na to, że budowa oraz
sposób poruszania się w złożu osadów robota SOLIAMIX, czyli urządzenia
wykorzystywanego do kopcowania i przegarniania osadów w tej technologii nie odpowiada
opisowi przewracarek stosowanych w suszarniach słonecznych, jakie Zamawiający zawarł w
PFU oraz odpowiedziami na pytania udzielonymi przez Zamawiającego w trakcie
prowadzenia postępowania przetargowego, a Zamawiający - według niego - w sposób nie
budzący wątpliwości nie dopuścił możliwości zastosowania tego urządzenia.
Odwołujący zwrócił uwagę na niezgodność oferty Przystępującego z treścią SIWZ i
wskazał, że technologia SOLIA (zdaniem Odwołującego oferowana przez Przystępującego)
wg informacji koncernu Veolia Water, którego jest własnością nie jest technologią suszenia
osadów, ale powstała w wyniku: „połączenia dwóch dobrze znanych procesów: suszenia i
biochemicznego utleniania związków organicznych". (jako źródło wskazał: „Prospekt Veolia
Water: SOLIA® słoneczne suszenie osadu"). W związku z powyższym skład biochemiczny
materiału uzyskiwanego w technologii SOLIA - jego zdaniem - będzie się znacząco różnił od
składu mechanicznie odwodnionych osadów ściekowych oraz wysuszonego granulatu z
suszarni słonecznych, przede wszystkim znacznie mniejszą zawartością palnych związków
organicznych. Procesy biochemicznego utleniania osadów ściekowych nierozerwalnie
związane z technologią SOLIA będą się przyczyniać do pogorszenia właściwości
paliwowych suszu, głównie przez obniżenie jego wartości opałowej i tym samym nie mogą
zagwarantować wytworzenia materiału odpowiadającego swoimi własnościami paliwom

alternatywnym. Według niego Zamawiający wyraźnie żądał, by produkt suszenia posiadał
wartość opałową wyższą niż 8 MJ/kg, zaś w opisie zawartym w PFU napisał, że wartość
opałowa suszu powinna odpowiadać parametrom węgla brunatnego. Podkreślił, że
biochemiczne utlenianie związków organicznych, powszechnie znane jako kompostowanie
odbywa się w pryzmach tworzonych w halach suszarniczych przez roboty o zastrzeżonej
nazwie SOLIAMIX. W ich wyniku dochodzi do samoczynnego przegrzania kopców, a wzrost
temperatury wspomaga parowanie wody oraz prowadzi do higienizacji przetwarzanych w ten
sposób osadów. Utlenianie związków organicznych w przeciwieństwie do suszenia, które
wiąże się wyłącznie z odparowaniem wody, zmienia skład chemiczny osadów ściekowych,
przy czym w pierwszym rzędzie prowadzi do rozpadu materii organicznej w nich zawartych i
obniżenia wartości opałowej suszu. W związku z powyższym stwierdził, że zastosowanie
technologii SOLIA mogłoby być właściwe w przypadku rolniczego lub przyrodniczego
zagospodarowania osadów, ale jest z założenia nieodpowiednie w przypadku ich dalszej
termicznej utylizacji. Zwrócił uwagę na wymogi Zamawiającego zawarte w PFU oraz w
odpowiedziach na pytania (pytanie 199), gdzie postawił on następujący wymóg:
„Zamawiający żąda zastosowania technologii, która doprowadzi do uzyskania produktu
suszenia o wartości opałowej powyżej 8 MJ"; „Otrzymany w wyniku suszenia osad ma mieć
postać umożliwiającą jego termiczne przekształcenie z odzyskiem energii i charakteryzować
się następującymi parametrami: uwodnienie poniżej 35% (65% s.m.), wartość opałowa
powyżej 8 MJ/kg, uziarnienie poniżej 20 mm". Tymczasem według niego zastosowanie
technologii SOLIA będzie obniżać wartość opałową uzyskiwanego granulatu, czego można
uniknąć wybierając technologię zgodną z założeniami PFU i wolą Zamawiającego, tj.
polegającą wyłącznie na suszeniu osadów, czyli odparowaniu wody bez zmiany składu
biochemicznego. Podkreślił również, że inną charakterystyczną cechą technologii SOLIA jest
ciągłe dobudowywanie do już spryzmowanego materiału świeżych osadów, ich regularne
mieszanie i magazynowanie w halach suszarniczych, skutkiem czego wysokość kopców
sukcesywnie rośnie. Odbiór suszu odbywa się jeden raz w roku. Podkreślił, że w odpowiedzi
na pytanie 307 Zamawiający dopuścił możliwość magazynowania osadów na wysokość 900
mm jednak pod warunkiem, że: „nie wpłynie to na końcowe efekty suszenia". W przypadku
technologii SOLIA pryzmowanie, które jest nieodłączną cechą prowadzenia procesu, według
Odwołującego, wzmaga intensywność biochemicznego utleniania i tym samym wpływa na
końcowe efekty suszenia, tj. na skład biochemiczny osadów i ich wartość opałową. Zwrócił
uwagę, że automatyczny robot o zastrzeżonej nazwie SOLIAMIX jest urządzeniem
poruszającym się na gąsienicach po podłodze suszarni bezpośrednio w złożu suszących się
osadów, a tym samym jego konstrukcja i sposób działania jest sprzeczny z żądaniem
Zamawiającego, by „elementy jezdne i napędowe układu przewracania osadów nie

poruszały się w przestrzeni warstwy suszonego osadu", tj.: „poruszały się poza złożem
suszarniczym". (odpowiedź Zamawiającego na pytania 328 i 329). Zamawiający zatem
według Odwołującego w sposób jednoznaczny nie wyraził zgody na zastosowanie urządzeń
do przewracania osadów o konstrukcji i sposobie działania podobnym do robota SOLIAMIX.
Ponadto podkreślił, że technologia SOLIA nie spełnia także wielu innych wymagań
Zamawiającego zawartych w PFU pkt 1.5.2 Opis technologii suszenia, tj.:
•
„Osad jest rozprowadzany automatycznie na całej szerokości, a następnie stopniowo
rozprowadzany w głąb hali" - Robot SOLIAMIX nie rozprowadza osadów na całej
szerokości hal suszarniczych.
•
„Wysokość placka osadowego w środku hali suszarni może być swobodnie
zmieniana (regulowana)" - W technologii SOLIA użytkownik suszarni nie ma
możliwości regulowania wysokości placka osadowego, gdyż to automatyczny system
sterowania robotem decyduje, w którym miejscu hali dosypywany jest świeży osad.
Podstawowym warunkiem i założeniem technologii jest tworzenie jak najwyższych
pryzm, co oznacza, iż Zamawiający nie będzie miał możliwości prowadzenia procesu
np. w cienkiej warstwie sprzyjającej odbiorowi ciepła od ogrzewania podłogowego.
•
„Osad w trakcie procesu suszenia ma być przewracany i przesuwany na koniec hali,
gdzie następować będzie odbiór wysuszonego osadu przy użyciu ładowarki kołowej
lub przenośnika" - Robot SOLIAMIX transportuje wyłącznie świeże osady usypując je
w pryzmy, natomiast nie przesuwa osadów leżących już w suszarni w postaci
uformowanych kopców. Nie jest zatem, według Odwołującego, technicznie możliwe
założenie, że wysuszone osady będą odbierane z końca hali.
•
„Wewnątrz hal suszarniczych ma pracować przewracarka, która spełniać ma
następujące funkcje robocze: automatyczne równomierne rozgarnianie na całej
powierzchni suszarni dostarczonych do suszenia osadów...." - Robot SOLIAMIX nie
rozgarnia, ale pryzmuje osady, gdyż cały proces suszenia i kompostowania w
technologii SOLIA odbywa się w kopcach.
Według Odwołującego oferta złożona przez Przystępującego nie zawiera
wymaganych prospektów, opisów technologii, ani też kart katalogowych robota SOLIAMIX
mimo, że wymagał tego Zamawiający. Podkreślił, że nawet pobieżne zapoznanie się z
treścią ogólnego prospektu informacyjnego Veolia Water pozwala łatwo zauważyć cały
szereg niezgodności tej technologii z wymaganiami SIWZ.
Odwołujący zwrócił uwagę na to, że Zamawiający zgodnie z treścią SIWZ wymagał
w szczególności złożenia w treści oferty opisu Techniczno Technologicznego, który
sporządzony miał być zgodnie z wymaganiami określonymi Załącznikiem nr 1, przy czym w
skład oferty wchodzić miały dokumenty w postaci kart katalogowych lub wyciągów z kart

katalogowych w zakresie obejmującym co najmniej dane wymienione w Załączniku nr 1
odpowiadające oferowanym urządzeniom i rozwiązaniom technologicznym. Zgodnie z
treścią Załącznika nr 1, treścią ogłoszenia o zamówieniu oraz pozostałymi postanowieniami
treści SIWZ Zamawiający tym wymaganym dokumentom związanym z treścią oferty nie
nadał statusu dokumentów, o których mowa w treści § 5 ust. 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może
żądać zamawiający od wykonawcy, oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane
(Dz. U. z 2009 Nr 226, poz. 1817). Tym samym – według Odwołującego - wskazane
powyżej załączniki stanowią treść złożonej oferty i stanowić mają szczegółową informację o
oferowanych podstawowych urządzeniach technologicznych, umożliwiając Zamawiającemu
dokonania oceny zgodności parametrów oferowanych urządzeń z wymaganiami zawartymi
w treści SIWZ. Z tych też względów według Odwołującego informacje zawarte w załączniku
nr 1 dotyczące treści złożonej przez wykonawcę oferty nie podlegają uzupełnieniu.
Odwołujący podniósł także, iż zgodnie z treścią art. 82 ust. 3 ustawy Pzp treść oferty musi
odpowiadać treści SIWZ, stosując natomiast rozwiązania równoważne w oparciu o art. 30
ust. 5 ustawy Pzp na wykonawcy spoczywa obowiązek dowiedzenia o spełnieniu
równoważności proponowanych rozwiązań już na etapie składania oferty przetargowej,
natomiast na Zamawiającym ciąży obowiązek jej weryfikacji pod względem jej zgodności z
treścią SIWZ. Na poparcie swojego stanowiska Odwołujący powołał się na wyrok KIO w
sprawie o sygn. akt KIO 321/11.
Mając powyższe na uwadze Odwołujący podniósł, że brak wskazania w treści oferty
Przystępującego informacji wymaganych przez Zamawiającego, w tym parametrów
technicznych umożliwiających Zamawiającemu dokonanie badania oferty z należytą
starannością w oparciu o postanowienia zawarte w treści SIWZ poszczególnych urządzeń
oraz podanie parametrów technicznych urządzeń, które nie znajdują potwierdzenia w ofercie
handlowej producentów, dokumentacji techniczno ruchowej (DTR), jak również wskazanie
producenta oferowanych urządzeń i technologii, uniemożliwia Zamawiającemu dokonanie
oceny oferty uznanej za najkorzystniejszą, tym samym jest ona niezgodna z treścią SIWZ, a
w związku z powyższym Zamawiający wobec wskazanych powyżej okoliczności winien
odrzucić ofertę Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.

Niezależnie od powyższego Odwołujący wskazał, że doszło do naruszenia przez
Zamawiającego fundamentalnej zasady zachowania pisemnej formy postępowania
wyrażonej art. 9 ustawy Pzp oraz zasady jawności postępowania określonej art. 8 ustawy
Pzp. Wskazał, że Zamawiający z nieznanych przyczyn prowadził na etapie badania treści
złożonych w postępowaniu ofert rozmowy i spotkania dokonując nieznanych Odwołującemu

ustaleń z wykonawcą, którego ofertę uznał za najkorzystniejszą w przedmiotowym
postępowaniu (oferta Przystępującego). O czynnościach tych – zdaniem Odwołującego -
przemawia złożone przez Przystępującego oświadczenie z dnia 22 stycznia 2013 r., w
którym to wykonawca ten odwołuje się bezpośrednio do „spotkań i rozmów prowadzonych w
dniach 02-18 stycznia 2013 roku". W ocenie Odwołującego czynności te wskazują w sposób
jednoznaczny na naruszenia wskazanych powyżej przepisów prawa oraz wprost prowadzą
do naruszenia art.7 ust. 1 ustawy Pzp.

Ponadto Odwołujący wskazał na zaniechanie wykluczenia z postępowania
Przystępującego na podstawie art.24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. W ocenie Odwołującego
złożone oświadczenie o przedłużeniu okresu związania ofertą nie zawiera ściśle
wyrażonego okresu jej związania.

Odwołujący podkreślił również, iż Odwołującemu nie została udostępniona treść
składanych w postępowaniu wyjaśnień przez wykonawców, których ofertę uznano za
najkorzystniejszą, jak również pełnej treści złożonej w postępowaniu oferty, odmowa
udostępnienia wskazanych dokumentów i pełnej oferty wykonawcy w ocenie Odwołującego
stanowi niczym nieuzasadnione naruszenie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ustawy Pzp.

W toku rozprawy Odwołujący podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł
o uwzględnienie odwołania i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
odwoławczego, w tym kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Dodatkowo jako dowód w
sprawie przedłożył pismo z dnia 18 lutego 2013 r. wraz z listą referencyjną firmy IST
Anlagenbau GmbH, dostawcy technologii oferowanej przez Odwołującego, na okoliczność
wykazania prawidłowości wyliczeń w ofercie Odwołującego.

II. Stanowisko Zamawiającego

Zamawiający w toku rozprawy wniósł o oddalenie odwołania zasądzenie na jego rzecz
kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Złożył Izbie pisemną odpowiedź na odwołanie, w
której wskazywał na bezzasadność zarzutów odwołania. Podtrzymał swoje dotychczasowe
stanowisko wyrażone w informacji o wynikach postępowania.
Podkreślił, że wykonując wyrok KIO z dnia 19 grudnia 2012 r. (sygn. akt: KIO 2641/12,
KIO 2644/13 i KIO 2650/12) wydany w przedmiotowym postępowaniu o zamówienie
publiczne, wezwał Odwołującego do wyjaśnienia rozbieżności stwierdzonych w ofercie
Odwołującego związanych ze współczynnikiem jednostkowego zużycia energii elektrycznej

na wentylację tony wysuszonych osadów (Z
W
), będącym jednym z kryteriów oceny ofert oraz
ze współczynnikiem ilości wody usuniętej poprzez suszenie z 1 m
powierzchni całkowitej
suszarni [Mg wody/1m
2
]. Wskazał, że Odwołujący na stronie 421 swojej oferty zamieścił
tabelę, która sumuje się do wielkości 5 446,9 Mg odparowanej wody, natomiast w bilansie
energetycznym (str. 462 oferty Odwołującego) Odwołujący do wyliczeń wartości powyższych
współczynników przyjął wielkość 4 552,0 Mg masy odparowanej wody. Podkreślił też, że w
odpowiedzi na wezwanie Zamawiającego Odwołujący wskazał na wartość 4 552 Mg
odparowanej wody jako wartość właściwą i podkreślił, iż podana przez niego roczna masa
odparowanej wody w poszczególnych miesiącach w tabeli ze str. 421, którą zsumował
Zamawiający, stanowi oczywistą omyłkę. Podkreślił też, że ma to istotne znaczenie z uwagi
na to, że wskaźnik jednostkowego zużycia energii na wentylację tony wysuszonych osadów
stanowi w przedmiotowym postępowaniu jedno z kryteriów wyboru oferty.
Zamawiający zwrócił także uwagę na okoliczność, iż złożone przez Odwołującego
wyjaśnienia dotyczące treści oferty nie pozwalają na poprawienie oferty Odwołującego w
trybie art. 87 ust. 2 ustawy Pzp. Według niego zsumowanie miesięczne ilości wody
wskazane w ofercie w tabeli nie mają charakteru oczywistej omyłki. Wielkości te nie są
wielkościami przypadkowymi, wpisanymi omyłkowo, ale świadomie kształtowanymi przez
Odwołujacego. W ocenie Zamawiającego brak jest także podstaw do potraktowania
wskazanej nieprawidłowości jako inną omyłkę w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.
Powołując się na stanowisko doktryny oraz orzecznictwo podkreślił, że przede wszystkim
musiałby dysponować odpowiednią wiedzą, w jaki sposób stwierdzoną niezgodność ma
poprawić. W przedmiotowej sprawie, aby móc dokonać takiej poprawki z innych danych
oferty musiałyby wynikać wielkości odparowanej wody w poszczególnych miesiącach,
odmienne od zawartych w tabeli, których suma wynosiłaby 4 552,0 Mg. Zamawiający
podkreślił, że załączenie danych przedstawiających wydajność suszarni w odniesieniu do
ilości odparowanej wody dla poszczególnych miesięcy stanowiło wymaganie Zamawiającego
opisane w Załączniku nr 1 do Instrukcji Dla Wykonawców w części „Opis techniczno-
technologiczny. Propozycja wykonawcy” (pkt 4 „Instalacja suszarni lit. b).
Co do argumentacji Odwołującego o wskazaniu wydajności suszarni na poziomie
maksymalnym Zamawiający podkreślił, że Odwołujący, definiując pojęcie wydajności nie
odniósł się do identyfikowalnego źródła tej definicji. Sam Zamawiający natomiast, powołując
się na to pojęcie zdefiniowane w Leksykonie ekologii i ochrony środowiska, wskazał, że
wydajność to: „stosunek między ilością uzyskaną a ilością wydatkowaną w danym procesie”.
Według Zamawiającego żadna ze znanych definicji tego pojęcia nie określa ogólnie
pojmowanej wydajności jako wydajności maksymalnej. Zwrócił uwagę, że sam Odwołujący w
treści swojej oferty również nie posługiwał się pojęciem wydajności maksymalnej.

Zamawiający podtrzymał także swoje stanowisko, że parametry i warunki działania
suszarni podane przez Odwołującego nie spełniają jednego z podstawowych wymagań
wskazanych przez Zamawiającego w pkt 4.1 Instrukcji dla Wykonawców oraz w pkt 1.1.
PFU. Zwrócił uwagę na to, że dokonał wyliczeń pozwalających na weryfikacji oświadczenia
Odwołującego o spełnianiu wymagań określonych w SIWZ w zakresie:
1) Zaprojektowanie i wybudowania instalacji przeróbki osadów w technologii opartej o
suszarnie słoneczne wyposażone w ogrzewanie podłogowe zasilane z pomp ciepła,
zapewniającej wysuszenie w skali roku 100% osadów wytworzonych w oczyszczalni
ścieków do postaci granulatu o zawartości minimum 65% suche masy
2) Założony stopień wysuszenia osadów winien zostać osiągnięty dla całości suszonego
osadu na przestrzeni każdych 12 miesięcy licząc od rozpoczęcia procesu
technologicznego w kolejnych miesiącach.
Na potrzeby oceny ofert Zamawiający podkreślił, iż dokonał wyliczenia spełniania
warunku wysuszenia całości wprowadzanych osadów do 65% s.m. dla każdych 12 kolejnych
miesięcy, opierając się o dane zawarte w tabeli ze str. 421 oferty Odwołującego. W treści tej
oferty nie występowały inne wartości od wskazanych. Przy swojej odpowiedzi na odwołanie
przedstawił wykonane przez siebie wyliczenia w układzie tabelarycznym jako dowód w
sprawie. Potwierdzeniem stanowiska Zamawiającego o niezgodności w tym zakresie oferty
Odwołującego z treścią SIWZ jest również - w ocenie Zamawiającego – opinia sporządzona
przez rzeczoznawcę Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego z
Politechniki Łódzkiej – Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, która również
jako dowód w sprawie została przedłożona Izbie.

Co do zarzutów podnoszących się do oferty Przystępującego Zamawiający podkreślił,
że Odwołujący zgodnie z wymogami SIWZ – załącznik nr 1 Formularz ofertowy - do Instrukcji
dla Wykonawców przedstawił pełny opis wymagany w formularzu ofertowym informacji i
danych, spełniając wymagania co do treści oferty. Podniósł, że karty katalogowe
zaproponowanych urządzeń (poza przewracarką) zostały załączone do części jawnej oferty
(str. 195-280), a w części zastrzeżonej jako tajemnica przedsiębiorstwa zawarto autorski
materiał – „Ofertę techniczną na dostawę przewracarki do instalacji suszenia osadów Solia+
dla Oczyszczalni Ścieków w Bełchatowie”. Według Zamawiającego zaproponowana tam
przez Przystępującego technologia jest zgodna z wymogami SIWZ.

Co do zarzutu nieudostępniania Odwołującemu informacji zastrzeżonych jako tajemnica
przedsiębiorstwa Zamawiający podtrzymał swoje stanowisko wyrażone Odwołującemu w
piśmie z dnia 7 lutego 2013 r. Wskazał na warunki potwierdzające w świetle orzecznictwa

tajemnicę przedsiębiorstwa i podkreślił, że na podstawie oceny charakteru materiału
zawartego w zastrzeżonej przez Przystępującego części oferty nie jest sporne, że treść tej
oferty ma charakter techniczny i technologiczny i posiada istotną wartość gospodarczą
będąc autorskim opracowaniem dedykowanym wykonawcy na potrzeby tego konkretnego
postępowania i jako takie zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami (autorem opracowania i
wykonawcą) może być objęte zastrzeżeniem poufności. Podkreślił, że materiał ten nie został
udostępniony do wiadomości publicznej a Przystępujący potwierdził w wyjaśnieniach, iż
podjął niezbędne działania, aby ten materiał został zachowany w poufności.

Zamawiający w toku rozprawy, odnosząc się do zarzutu nieuprawnionych kontaktów
Przystępującego z Zamawiającym podkreślił, że w SIWZ podawane są osoby do kontaktu i
numer telefonu, co ma służyć kontaktom z Zamawiającym w toku postępowania o
zamówienie publiczne przez każdego z wykonawców.

III. Stanowisko Przystępującego

Przystępujący złożył swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego, wnosząc jednocześnie o oddalenie odwołania. W toku rozprawy poparł
stanowisko Zamawiającego.
Dodatkowo podkreślił, że zgodnie z pkt 4 lit. b formularza ofertowego Zamawiający
wymagał podania przez wykonawców wydajności suszarni, nie określając w tym zakresie
minimalnych czy maksymalnych wartości i to Odwołujący samodzielnie wskazał tę
wydajność na str. 421 oferty bez dookreślenia, że jest to wydajność maksymalna. Podkreślił,
że Odwołujący tak poprzez treść swojej oferty, jak i w wyjaśnieniach z 22 stycznia 2013 r.
potwierdził spełnienie wymogu 65% suchej masy, tymczasem zaoferowana przez niego
technologia przy podanych wskaźnikach nie potwierdza spełniania tego wymogu.

Przystępujący w toku rozprawy przedłożył do akt sprawy:
1) opinię z dnia 7 lutego 2013 r. sporządzoną przez dra inż. R……… S………..,
2) wyliczenia przedstawione w odniesieniu do 12-miesięcznych cykli suszenia,
3) materiał poglądowy (3 strony) oraz
4) metodologię wyliczenia, przyjętą dla przedłożonego zestawu wyliczeń w 12-
miesięcznych cyklach suszenia
na okoliczność wykazania, iż zgodnie z bilansem przedstawionym w ofercie Odwołującego
nie zostaje dotrzymany wymóg zawartości 65% zawartości suchej masy dla całości osadów
wprowadzanych do suszenia w okresach 12-miesięcznych cykli. W toku rozprawy

Przystępujący zaprezentował, jakie dane przyjął do przedstawionego wyliczenia, wskazując,
że w pozycji „ilość osadu wprowadzonego do suszarni” mieści się uśredniona wielkość
miesięcznego osadu. Przywołane dane zawarte w przedłożonych Izbie wyliczeniach - według
Przystępującego - wskazują, że przy rozpoczęciu procesu w miesiącu maju wyliczenia
zawarte w kolumnie 9 zaprzeczają oświadczeniu Odwołującego, że w każdym miesiącu jest
dotrzymany wymóg zawartości 65% masy, jak również 65% w odniesieniu do 12 miesięcy.
Co do opinii przedłożonej przez Przystępującego podkreślił on, że w opisowy sposób
określa ona metodę przyjętą do wyliczenia w każdym z 12 miesięcy. Wskazał, że w 3
cyklach rozpoczynających się od miesiąca kwietnia, maja i czerwca nie występuje efekt
zakładany przez Zamawiającego 65% suchego granulatu.

Przystępujący jednocześnie podniósł, że zarzuty co do jego oferty są spóźnione, gdyż
biorąc od uwagę zasadę koncentracji środków ochrony prawnej zarzuty należało podnieść
przy pierwszym wyborze oferty najkorzystniejszej. Zwrócił też brak interesu po stronie
Odwołującego w podnoszeniu takich zarzutów, powyższe prowadzi bowiem w jego ocenie do
unieważnienia postępowania z powodu braku ważnych ofert.
Odnosząc się merytorycznie do zarzutów skierowanych wobec jego oferty wskazał,
że na str. 11 formularza ofertowego w punkcie 4 przywołał inną technologię niż wskazywana
przez Odwołującego jako podstawa zarzutów wobec oferty Przystępującego. Co do zarzutów
szczegółowych dotyczących niezgodności oferty Przystępującego z treścią SIWZ
Przystępujący wskazał, że zaprzeczeniem tych zarzutów są postanowienia zawarte na str.
11, 13, 14, 16 i 20 w części niejawnej jego oferty technicznej.

Wskazał też, że zarzut dotyczący nieodtajnienia w tym zakresie jego oferty nie został
przez Odwołującego sformułowany, ponieważ akapit w uzasadnieniu odwołania
przywoływany w tym zakresie przez Odwołującego nie może stanowić zarzutu. Ponadto
Odwołujący nie sformułował w tym zakresie żadnych żądań. Przystępujący wskazał także, że
przywołanie wyłącznie naruszenia zasady udzielania zamówienia publicznego nie stanowi o
określeniu zarzutu. Wskazał też, że zastrzeżenie części oferty Przystępującego było
zasadne.

Co do zarzutu związanego z terminem związania ofertą wskazał, że termin ten został
przez niego określony zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego poprzez określone
zdarzenie, tj. zakończenie postępowania.

Przystępujący w toku rozprawy przedłożył do akt sprawy artykuł publikowany w prasie
fachowej autorstwa K………… T…………. na okoliczność wykazania, że wysuszenie
osadów na poziomie 100% nie jest możliwe.

Krajowa
Izba
Odwoławcza,
rozpoznając
złożone
odwołanie
na
rozprawie
i uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, w tym w szczególności
dokumentację z niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jak również
stanowiska stron i uczestnika postępowania, zaprezentowane na piśmie i ustnie do protokołu
posiedzenia i rozprawy, ustaliła i zważyła co następuje.

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
ustawowych, wynikających z art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, a skutkujących odrzuceniem
odwołania w całości.

W drugiej kolejności Izba stwierdziła, że wykonawcy wspólnie ubiegający się o
zamówienie, tj. Konsorcjum firm w składzie: Rebud C.K………, M. M………., W. R……….
Sp. J. (Lider Konsorcjum), Elbox Sp. z o.o. i Energomontaż Północ Bełchatów Sp. z o.o. z
siedzibą dla Lidera Konsorcjum w Bełchatowie, zgłaszający przystąpienie do niniejszego
postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego uzyskali przymiot uczestnika
niniejszego postępowania odwoławczego.
Izba uznała, że zostały wypełnione wszystkie wymogi formalne, o których mowa w art.
185 ust. 2 ustawy Pzp, warunkujące skuteczne przystąpienie do postępowania
odwoławczego.

Izba uznała również, że Odwołujący ma interes w złożeniu odwołania. W tym przypadku
Odwołujący, podnosząc zarzuty wobec czynności polegającej na odrzuceniu jego oferty i
jednocześnie wyborze jako najkorzystniejszej innej oferty złożonej w postępowaniu, tj.
czynności, które w sposób bezpośredni pozbawiały Odwołującego możliwości uzyskania
niniejszego zamówienia, w wystarczający sposób wskazał swój uszczerbek (szkodę) w
uzyskaniu zamówienia, stosownie do regulacji art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Izba, rozpoznając odwołanie w granicach zarzutów podniesionych w odwołaniu, uznała je
za niezasadne.

W tym zakresie Izba ustaliła, co następuje:

Zamawiający wszczął postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
dotyczy złożone odwołanie w drodze publicznego ogłoszenia o zamówieniu w dniu 16 maja
2012 r.
Wymogi co do sposobu realizacji niniejszego zamówienia, w tym opis przedmiotu
zamówienia Zamawiający zamieścił w postanowieniach SIWZ, w skład której wchodziły m.in.
wymogi opisane w Instrukcji dla Wykonawców, Załączniku nr 1 do SIWZ (formularz ofertowy)
oraz PFU. Zamawiający wyjaśniał treść SIWZ na skutek zapytań składanych w tym
względzie przez wykonawców.
Otwarcie ofert w przedmiotowym postępowaniu odbyło się w dniu 25 września 2012 r.
W postępowaniu tym złożono 4 oferty. W postępowaniu swoje oferty złożył zarówno
Odwołujący jak i Przystępujący.
Zamawiający pierwszego wyboru oferty najkorzystniejszej w postępowaniu dokonał w
dniu 23 listopada 2012 r., przesyłając w tym zakresie informację do wykonawców. W tym
czasie wybrał on jako najkorzystniejszą ofertę wykonawcy Przedsiębiorstwo Innowacyjno –
Produkcyjne Incom Sp. z o.o. z siedzibą w Bełchatowie. Oferta Odwołującego oraz
Przystępującego pozostawały ważne na tym etapie wyboru oferty najkorzystniejszej.
Wybór ten został zaskarżony do Izby w trybie złożonych odwołań. Odwołania zostały
rozstrzygnięte wyrokiem Izby z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 2641/12,
KIO 2644/12 i KIO 2650/12. Izba w tej sprawie oddaliła odwołanie wniesione przez
aktualnego Przystępującego (sygn. akt KIO 2641/12) i uwzględnia odwołania wniesione
przez Instal Kraków S.A. (sygn. akt KIO 2644/12) oraz wniesione przez aktualnego
Odwołującego (sygn. akt KIO 2650/12) i nakazała Zamawiającemu unieważnienie czynności
odrzucenia na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp oferty wykonawcy Instal Kraków
S.A. i czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz nakazała Zamawiającemu ponowne
dokonanie czynności badania i oceny ofert, w tym wykluczenie z postępowania wykonawcy
Przedsiębiorstwo Innowacyjno – Produkcyjne INKOM Sp. z o.o. na podstawie art. 24 ust. 2
pkt 4 ustawy Pzp oraz odrzucenie oferty wykonawcy Instal Kraków S.A. na podstawie art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.

Zamawiający dokonując ponownie czynności badania i oceny ofert w związku z wyrokiem
Izby, wezwał także Odwołującego (pismo z dnia 18 stycznia 2013 r.) do złożenia wyjaśnień
odnośnie treści jego oferty w zakresie stwierdzonych przez niego rozbieżności związanych
ze współczynnikiem jednostkowego zużycia energii elektrycznej na wentylację tony

wysuszonych osadów oraz ze współczynnikiem ilości wody usuniętej poprzez suszenie z 1
m
powierzchni całkowitej suszarni.
Odwołujący w piśmie z dnia 22 stycznia 2013 r. przedstawił Zamawiającemu w tym
względzie obszerne wyjaśniania.
Zamawiający pismem z dnia 25 stycznia 2013 r. wezwał również Przystępującego do
złożenia wyjaśnień dotyczących treści jego oferty. Przystępujący w piśmie z dnia 28 stycznia
2013 r. złożył Zamawiającemu stosowne wyjaśnienia w tym względzie.
Zamawiający w dniu 1 lutego 2013 r. poinformował wykonawców o kolejnym wyborze
oferty najkorzystniejszej, tym razem oferty Przystępującego. Jednocześnie też Zamawiający
poinformował wykonawców o odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt
2 ustawy Pzp jako oferty sprzecznej z SIWZ. Zamawiający wskazał, że oferta nie spełnia
podstawowego warunku, jakim jest wysuszenie w skali roku 100% osadów wytworzonych na
oczyszczalni ścieków do postaci granulatu, o zawartości minimum 65% suchej masy,
stwarzającego możliwość zagospodarowania powstałego w ten sposób suszu w kierunkach
energetycznych, przy czym założony stopień wysuszenia osadów winien zostać osiągnięty
na przestrzeni każdych 12 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia procesu technologicznego.
Wskazana czynność została zaskarżona w trybie odwołania aktualnie rozpoznawanego
przez Izbę.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia faktyczne Izba stwierdziła, że odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.

Co do pierwszego zasadniczego zarzutu odwołania Izba uznała ten zarzut za
niezasadny.
W ocenie Izby zasadnym było stwierdzenie przez Zamawiającego w ofercie
Odwołującego niezgodności treści tej oferty z treścią SIWZ.
Nie było sporne pomiędzy stronami postępowania odwoławczego oraz jego
uczestnikiem, że Zamawiający określił w postanowieniach SIWZ wymóg zapewniania
wysuszenia osadów wytworzonych w oczyszczalni ścieków do postaci granulatu o
zawartości minimum 65% suchej masy, co miało pozwolić na zagospodarowanie powstałego
suszu na potrzeby energetyczne. Sporne okazało się spełnianie tego wymogu w odniesieniu
do czasu, w jakim ten wymóg ma zostać wypełniony na określonym poziomie.
Zamawiający, dokonując ponownej czynności badania i oceny ofert stwierdził, w oparciu
o dane wynikające z treści oferty Odwołującego, że wymóg ten nie będzie mógł być
zapewniony na przestrzeni każdych 12 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia procesu

technologicznego. Podstawą takiego stanowiska Zamawiającego były
wyliczenia
przeprowadzone w toku czynności badania i oceny ofert w oparciu o dane zawarte w
ofertach wykonawców, których podania Zamawiający oczekiwał w tym postępowaniu w
oparciu o postanowienia SIWZ.
Zgodnie z pkt 4 lit. b) treści Załącznika nr 1 do Instrukcji dla Wykonawców (Wzór
formularza Oferty) Zamawiający oczekiwał od wykonawców podania przez każdego z
wykonawców wydajności suszarni w odniesieniu do ilości odparowanej wody dla
poszczególnych miesięcy. Każdy z wykonawców, biorąc pod uwagę przyjęte w swojej ofercie
rozwiązanie miał zatem obowiązek określenia w treści oferty konkretnych danych, które
prezentowałyby wydajność suszarni poprzez wskazanie ilości odparowanej wody w
poszczególnych miesiącach. Odwołujący w treści swojej oferty, wypełniając przywołany
wymóg SIWZ określił te dane na str. 421 oferty, wskazując odpowiednio ilość odparowanej
wody dla poszczególnych miesięcy:

1) Styczeń
277,0
2) Luty

277,0
3) Marzec
277,0
4) Kwiecień
346,5
5) Maj

346,5
6) Czerwiec
925,3
7) Lipiec
925,3
8) Sierpień
925,3
9) Wrzesień
346,5
10) Październik
346,5
11) Listopad
277,0
12) Grudzień
277,0.

Zsumowanie tych ilościowych danych w okresie rocznym pozwala na określenie
wydajności suszarni co do ilości usuniętej wody poprzez suszenie, na poziomie: 5 446,9 Mg.
Treść oferty Odwołującego nie pozwala – zdaniem Izby – na wywodzenie, że Odwołujący
określił tę wydajność na maksymalnym poziomie i Zamawiający wskazanej w treści oferty
Odwołującego wartości nie powinien był brać pod uwagę przy dokonywaniu określonych
wyliczeń. Zdaniem Odwołującego Zamawiający powinien był przyjąć dla wyliczeń wydajności
suszarni zaoferowanej przez Odwołującego wartość 4 552,0 Mg masy odparowanej wody.
Zdaniem Izby taki sposób postępowania Zamawiającego byłby nieuprawniony i prowadziłby
do nadużyć i w efekcie nierównego traktowania wykonawców w postępowaniu. Zamawiający

bowiem musiałby przyjąć do przeprowadzonych obliczeń i weryfikacji spełniania w ofercie
wykonawcy określonego w SIWZ co do opisu przedmiotu zamówienia wymogu wartość inną
niż określił to sam wykonawca w swojej ofercie. Na podstawie przywołanych postanowień
SIWZ (treści formularza ofertowego) Zamawiający oczekiwał, że wykonawcy samodzielnie,
mocą swojego oświadczenia woli, określą przyjętą dla poszczególnych miesięcy wydajność
suszarni co do ilości odparowanej wody. Powyższe powinno zatem wynikać z przyjętych
przez każdego z wykonawców dla swojej oferty określonych założeń i wyliczeń, w oparciu o
które przyjęli oni określone w ofercie rozwiązanie, dzięki któremu może w wyniku wykonania
zamówienia powstać opracowanie projektu i wykonanie robót budowlanych związanych z
instalacją przeróbki osadów na oczyszczani ścieków. W tym zakresie zatem istotne były dla
Zamawiającego założenia przyjęte przez wykonawców w swoich ofertach dla realizacji
przedmiotu zamówienia. Zamawiający nie mógł tutaj za wykonawcę samodzielnie
przyjmować określonych wartości i parametrów, skoro oczekiwał ich wskazania przez
wykonawców, a wykonawcy je określili w sposób konkretny, nawet bez jakiegokolwiek
określenia, iż mamy do czynienia z wartościami na poziomie maksymalnym. Taki zresztą
sposób określenia tych danych byłby również sprzeczny z treścią SIWZ, skoro Zamawiający
oczekiwał w tym zakresie podania danych co do poszczególnych miesięcy.
Niedopuszczalne w tym zakresie – zdaniem Izby – byłoby potraktowanie informacji
zawartych na str. 421 oferty Odwołującego jako omyłek, o których mowa w art. 87 ust. 2
ustawy Pzp, czy nawet – jak wskazywał Odwołujący – omyłki samego Zamawiającego.
Niewątpliwie bowiem co do danych dotyczących wydajności suszarni ze wskazaniem
wartości odparowanej wody dla poszczególnych miesięcy możemy mówić o oświadczeniu
woli wykonawcy, a więc treści oferty. W żadnej mierze nie można danych wskazanych przez
wykonawcę w sposób swobodny i dobrowolny potraktować jako omyłki – oczywistej
pisarskiej czy rachunkowej. Odnosząc się do dyspozycji art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp
stwierdzić należy, że nie jest możliwe poprawienie przez Zamawiającego samodzielnie tej
nieprawidłowości w treści oferty Odwołujacego. Zamawiający bowiem, chcąc dokonać
poprawienia tej treści oferty, zmuszony byłby do określenia samodzielnie danych co do ilości
odparowanej wody dla poszczególnych miesięcy przyjętych w koncepcji realizacji
zamówienia przez Odwołującego albo też musiałby w tym zakresie prosić Odwołujacego o
uzupełnienie tych danych. Prowadziłoby to do niedopuszczalnych w świetle przepisów
ustawy Pzp negocjacji z wykonawcą prowadzonych w toku czynności badania i oceny ofert i
de facto do złożenia przez wykonawcę nowego oświadczenia woli w tym zakresie. Taki
sposób działania nie jest uprawniony, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy Pzp.
Biorąc pod uwagę powyższe Zamawiający dokonał obliczeń w oparciu o dane zawarte w
ofercie Odwołującego i zweryfikował tym samym spełnianie przez Odwołującego wymogu

SIWZ, aby stopień wysuszenia osadów na poziomie minimum 65% suchej masy był
osiągnięty na przestrzeni każdych 12 miesięcy licząc od dnia rozpoczęcia procesu
technologicznego. Wymóg ten ma istotne – jak wskazał Zamawiający – podstawowe
znaczenie dla przyjętego sposobu realizacji przedmiotu zamówienia. Wymóg ten poza tym,
że ma znaczenie dla ilości przyznawanych punktów w ramach przyjętych przez
Zamawiającego w SIWZ kryteriów oceny ofert (oprócz kryterium ceny na poziomie 70% wagi
Zamawiający przewidział jeszcze kryterium kosztu odwodnienia i wysuszenia osadów do
65% s.m. w zł/t
wysuszonych osadów
(K) – 20%, jednostkowe zużycie energii elektrycznej na
odwodnienie i wysuszenie osadów do 65% s.m. w kWh/t
wysuszonych osadów
(Z) – 5% i
jednostkowe zużycie energii elektrycznej na wentylację w kWh/t
wysuszonych osadów
(Z
W
) – 5%),
ma również znaczenie dla oceny spełniania podstawowych, bezwzględnych wymogów
Zamawiającego przyjętych co do opisu przedmiotu zamówienia. Zamawiający te
bezwzględne wymogi określił przede wszystkim w pkt 4.1 Instrukcji dla Wykonawców oraz w
pkt 1.1 PFU. W tych postanowieniach SIWZ Zamawiający wskazał m.in. na to, iż będzie na
bieżąco przeprowadzał badania laboratoryjne zawartości suchej masy dla potrzeb kontroli
procesu technologicznego oraz badanie zawartości suchej masy każdej partii osadu
wysyłanej do odbiorcy. Wymóg uzyskania w wyniku suszenia granulatu o zawartości
minimum 65% suchej masy, który ma być zagospodarowany w kierunkach energetycznych
należało wypełnić poprzez wykazanie osiągnięcia tego celu przez wszystkie 12 miesięcy w
roku, wszystkie co oznacza również każdy z 12 miesięcy, uwzględniając założenie
wykorzystania o określonej suchości granulatu do celów energetycznych i biorąc pod uwagę
przewidziane w tym zakresie badania laboratoryjne i kontrolne. W świetle przywołanych
postanowień SIWZ nieuprawnione jest twierdzenie Odwołującego o tym, że skoro
Zamawiający nie narzucił jakichkolwiek wydzielonych cykli pracy suszarni – ma ona
pracować w systemie ciągłym - to oznacza, że przywołany wymóg minimum 65% suchej
masy nie może być przez Zamawiającego oczekiwany i weryfikowany w odniesieniu do
każdego z miesięcy.
Skoro zatem Zamawiający w oparciu o przywołane postanowienia SIWZ oraz treść oferty
Odwołującego przeprowadził weryfikację spełniania wskazanego wymogu SIWZ i weryfikacja
ta wskazała, że żądany stopień wysuszenia osadów ofercie Odwołującego osiągnięty
zostanie wyłącznie w trzech dwunastomiesięcznych cyklach, rozpoczynających się w
sierpniu, wrześniu i październiku, a kończących się odpowiednio w lipcu, sierpniu i wrześniu
następnego roku stwierdzić należało, że wymóg co do sposobu realizacji zamówienia
określony w przywołanych postanowieniach SIWZ nie zostanie osiągnięty. Powyższe
wskazuje na niezgodność oferty Odwołującego z treścią SIWZ i skutkuje koniecznością
odrzucenia oferty Odwołującego.

Nie ma znaczenia z punktu widzenia oceny prawidłowości działania Zamawiającego na
tym etapie postępowania o zamówienie publiczne, biorąc pod uwagę zaskarżone w
odwołaniu czynności Zamawiającego, to, że Zamawiający na wcześniejszym etapie
postępowania (pierwotna czynność wyboru oferty najkorzystniejszej) nie odrzucił oferty
Odwołującego. Zamawiający na każdym etapie postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego powinien przestrzegać określonych zasad postępowania określonych
postanowieniami
SIWZ
oraz
obowiązującymi
przepisami
prawa.
Zweryfikowanie
samodzielnie przez Zamawiającego wcześniejszych jego działań – jak się okazało –
nieprawidłowych, na późniejszym etapie postępowania przy ponownej czynności badania i
oceny ofert oraz wyborze oferty najkorzystniejszej nie może dyskwalifikować naprawczych
działań Zamawiającego podjętych w postępowaniu.
Podkreślenia wymaga również okoliczność, że Odwołujący swoje zarzuty podniesione w
odwołaniu oparł praktycznie i wyłącznie na swoich twierdzeniach. Przedłożone przez
Odwołującego stanowisko (pismo z dnia 18 lutego 2013 r.) od producenta oferowanej przez
Odwołującego w niniejszym postępowaniu technologii – IST Anlagenbau GmbH zawiera
określone wyliczenia o charakterze ogólnym (wskazanie, że co do wysuszonego granulatu
odbieranego z suszarni w odniesieniu do każdego z miesięcy na poziomie min., a nie
konkretnie - 65%). Dane tam przedstawione nie są skorelowane z danymi zawartymi w
bilansie suszarni wskazanym na str. 421 oferty Odwołującego. Odwołujący w toku rozprawy
również nie wyjaśnił skąd wzięły się dane przyjęte do zaprezentowanego sposobu wyliczenia
w przedłożonym stanowisku producenta technologii. Tymczasem Zamawiający, jak i
Przystępujący w toku rozprawy zaprezentowali wiarygodne wyliczenia wraz z podaniem
przyjętej w tych wyliczeniach metodologii, która znajduje oparcie w danych zawartych w
ofercie Odwołującego, przede wszystkim co do ilości odparowanej wody w ofercie
Odwołującego, przyjętej według danych zaproponowanych w bilansie zawartym na str. 421
jego oferty. Potwierdzeniem stanowiska Zamawiącego oraz Przystępującego w tej sprawie
są również załączone przez nich do akt sprawy jako dowody w sprawie opinie sporządzone
przez naukowców, mające co prawda walor dokumentu prywatnego, jednakże przekonujące
dla Izby, biorąc pod uwagę spójność przedstawionych w nich wywodów i wiarygodność
danych zaprezentowanych do przyjętych tam wyliczeń. Tym samym zatem Odwołujący w
żaden sposób nie wykazał zasadności podnoszonego w odwołaniu zarzutu, opierając się
wyłącznie na swoich twierdzeniach, a nie na konkretnych dowodach w sprawie.

Co do drugiej grupy zarzutów podnoszonych w odwołaniu, a dotyczących zaniechania
Zamawiającego odrzucenia oferty Przystępującego jako sprzecznej z treścią SIWZ Izba
uznała, że zarzuty te nie potwierdziły się. Zarzuty te zostały przez Odwołującego zasadniczo
podniesione dopiero w uzasadnieniu treści odwołania, ale jako takie Izba uznała je za
formalnie podniesione.
Izba nie znalazła podstaw – zgodnie z wnioskiem Przystępującego – do
nierozpoznawania tych zarzutów (ich odrzucenia) z przyczyn formalnych jako zgłoszone po
terminie. Zarzuty te zostały zgłoszone w ustawowym terminie wynikającym z art. 182 ust. 1
pkt 1 ustawy Pzp, którego bieg wyznacza dokonanie przez Zamawiającego określonej
czynności, o której wyniku jest zobowiązany poinformować – zgodnie z przepisami ustawy
Pzp – wykonawców. W niniejszej sprawie czynnością tą był wybór oferty najkorzystniejszej
dokonany przez Zamawiającego, o której to czynności Zamawiający poinformował
wykonawców w dniu 1 lutego 2013 r. Tym samym zatem złożenie odwołania w dniu 11
lutego 2013 r. na tę czynność Zamawiającego i jednocześnie zaniechanie odrzucenia oferty
Przystępującego należało uznać za formalnie poprawne pod kątem terminowości
zaskarżenie zaniechania Zamawiającego.
Odnosząc się merytorycznie do podniesionych zarzutów Izba stwierdziła ich
niezasadność.
Podstawą twierdzeń Odwołującego o niezgodności oferty Przystępującego z treścią
SIWZ jest przyjęcie, że zaproponowana przez Przystępującego metoda przeróbki osadów
ściekowych, tj. technologia o nazwie SOLIA (Veolia Water) prowadzi do zmiany składu
biochemicznego suszonego materiału, zatem nie jest to technologia równoważna do
wymaganego w SIWZ suszenia osadów i suszarni słonecznej, której celem jest
przygotowanie osadów powstających na oczyszczalni ścieków w Bełchatowie do termicznej
utylizacji połączonej w odzyskaniem ciepła. Opierając się na prospektach firmy Veolia Water
Odwołujący wywodził, że technologia SOLIA nie jest technologią suszenia osadów, ale
powstała w wyniku połączenia dwóch procesów suszenia i biochemicznego utleniania
związków organicznych, co wskazuje na różnice składu biochemicznego materiału
uzyskiwanego w technologii SOLIA od składu mechanicznie odwodnionych osadów
ściekowych oraz wysuszonego granulatu. Ponadto Odwołujący podkreślał, że stosowane w
tej technologii pryzmowanie wzmaga intensywność biochemicznego utleniania i tym samym
wpływa na końcowe efekty suszenia, tj. skład biochemiczny osadów i ich wartość opałową.
Odwołujący wskazywał również, że zastosowany w ramach przyjętej przez Przystępującego
technologii robot SOLIAMIX nie jest urządzeniem, które odpowiada opisowi przewracarek
stosowanych w suszarniach słonecznych, jakie Zamawiający opisał w PFU co do jego
budowy oraz sposobu poruszania się.

Biorąc powyższe pod uwagę Izba stwierdziła, że podstawa faktyczna stawianych przez
Odwołującego ofercie Przystępującego zarzutów jest niewłaściwa. Zgodnie z treścią oferty
Przystępującego - część jawna oferty str. 11 formularza ofertowego pkt 4 lit. a) –
Przystępujący, wskazując na urządzenie zastosowane w ramach swojej oferty wskazał na
przewracarkę osadu SOLIAMIX+®. Ponadto część techniczna oferty Przystępującego
zastrzeżona jako tajemnica przedsiębiorstwa zawiera informacje wskazujące na to, że w
ofercie tego wykonawcy zastosowano nieco inną technologię niż wskazywana przez
Odwołującego jako podstawa faktyczna zarzutów odwołania. Z tych też względów opieranie
się przy konstruowaniu zarzutów na informacjach odnoszących się do innej technologii niż
faktycznie przyjęta przez Przystępującego w ofercie, zresztą pozyskanych z prospektów
handlowych producenta danego urządzenia, czy też określonej technologii, czyni
bezprzedmiotową argumentację przyjętą przez Odwołującego na poparcie zarzutów
odwołania. Przystępujący w zastrzeżonej części swojej oferty przedstawił stosowne
informacje dotyczące podstawowych urządzeń i obiektów, które nie mogą zostać podważone
przez zarzuty odwołania. Powyższe ma odniesienie tak do zarzutów odwołania odnoszących
się do przyjętej w ofercie Przystępującego – według Odwołującego - technologii SOLIA, jak i
zastosowanego według niego urządzenia, tj. robota SOLIAMIX. Na powyższe wskazują
choćby postanowienia zawarte na str. 11, 13, 14, 16 i 20 w części niejawnej oferty
technicznej Przystępującego, przywoływane przez niego w toku rozprawy. Również część
jawna oferty Przystępującego wskazuje na niezasadność zarzutów odwołania. W tym
zakresie należy przywołać choćby pkt 4 formularza ofertowego, gdzie wskazuje się na
wykonanie materiałowe zastosowanej w ofercie Przystępującego przewracarki. Tym samym
zarzuty odwołania są nieuprawnione.

Co do zarzutu naruszenia zasady pisemności postępowania oraz w tym kontekście
zasady jawności i zasady równego traktowania wykonawców i uczciwej konkurencji z
powodu prowadzenia przez Zamawiającego z Przystępującym nieznanych ustaleń, Izba
uznała te zarzuty za niezasadne.
Odwołujący, formułując wskazane zarzuty odwołania wskazywał jako okoliczność
faktyczną prowadzenie spotkań i rozmów w dniach 02-18 stycznia 2013 r. przez
Przystępującego z Zamawiającym, o których Odwołujący powziął wiedzę na podstawie treści
oświadczenia z dnia 22 stycznia 2013 r., w którym Przystępujący dokonał przedłużenia
terminu związania ofertą. W treści przywołanego oświadczenia Przystępującego Izba
faktycznie stwierdziła, że wykonawca ten, przedłużając termin składania ofert, odwołał się do
przywołanych spotkań i rozmów. Odwołujący nie wykazał jednak jakiś dodatkowych

okoliczności, które mogłyby w sposób wiarygodny choćby uprawdopodabniać przykładowo
prowadzenie niedopuszczalnych negocjacji z wykonawcą co do treści złożonej przez niego
oferty, czy też wykazywania jakiś czynności w postępowaniu wymaganych w związku z
procesem udzielenia zamówienia publicznego, a podjętych wyłącznie w odniesieniu do oferty
Przystępującego, dając wyłącznie temu wykonawcy jakieś szczególne przywileje w tym
postępowaniu, pozwalające mu na uzyskanie przedmiotowego zamówienia w sposób
nielegalny i dyskryminujący tym samym innych wykonawców.
Biorąc pod uwagę powyższe brak było podstaw do stwierdzenia w tym zakresie
naruszenia przywołanych zasad udzielania przez Zamawiającego zamówienia publicznego.
Słusznie zwracał uwagę w toku rozprawy Zamawiający i Przystępujący, że zamawiający
w postanowieniach SIWZ, w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy Pzp (art. 36 ust. 1 pkt
7), ma obowiązek wskazać informacje o sposobie porozumiewania się zamawiającego z
wykonawcami, jak również wskazać osoby uprawnione do porozumiewania się z
wykonawcami. Dysponując tymi informacjami, w tym również danymi telefonicznymi,
wykonawca ma prawo pozyskać podstawowe informacje o charakterze technicznym, czy
organizacyjnym związane z prowadzonym postępowaniem o udzielenie zamówienia
publicznego. W przypadku wskazanego oświadczenia Przystępującego z dnia 22 stycznia
2013 r. zapewne chodziło wykonawcy o uzyskanie informacji związanych z tokiem
postępowania o zamówienie publiczne, czy też informacji o charakterze organizacyjnym,
które wiązały się ze złożeniem przez niego oświadczenia o przedłużeniu terminu związania
ofertą. Powyższe zaś nie może być uznane jako działanie wymagające pisemnego
potwierdzenia przez Zamawiającego w dokumentacji postępowania i tym samym
wymagające ujawnienia każdemu w trybie art. 96 ust. 3 ustawy Pzp. Powyższe nie świadczy
również o jakimkolwiek naruszeniu uczciwej konkurencji w postępowaniu, czy też równego
traktowania wykonawców. Stwierdzić bowiem należy, że brak jest podstaw do twierdzenia,
że gdyby Odwołujący zwrócił się do Zamawiającego z podobnym wnioskiem – telefonicznie
czy też bezpośrednio – nie uzyskałby od Zamawiającego stosownych informacji.

Co do zarzutu związanego z zaniechaniem wykluczenia Przystępującego z postępowania
na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp Izba uznała ten zarzut za niezasadny.
Odwołujący z treści oświadczenia Przystępującego z dnia 22 stycznia 2013 r. o
przedłużeniu terminu związania ofertą, iż wykonawca ten jest związany swoją ofertą na czas
niezbędny do podpisania umowy, wywodzi, iż wykonawca nie przedłużył skutecznie terminu
związania ofertą. W ocenie Izby brak jest podstaw do kwestionowania skuteczności
przedłużenia terminu związania ofertą w sytuacji, gdy termin ten został określony przez

określone zdarzenie, jakim jest podpisanie umowy w sprawie zamówienia publicznego. W
przypadku przedłużenia terminu związania ofertą przez wykonawcę przepisy ustawy Pzp nie
przewidują jakiś ograniczeń czasowych co do tego, na jaki czas może nastąpić maksymalnie
przedłużenie terminu związania ofertą. Takie ograniczenie czasowe co do terminu związania
ofertą faktycznie jest przewidziane jednak w odniesieniu do samego wniosku Zamawiającego
o przedłużenie terminu związania ofertą kierowanego do wykonawców (art. 85 ust. 2 ustawy
Pzp). Takiego ograniczenia czasowego jednak przepisy ustawy Pzp nie przewidują do
czynności wykonawcy polegającej na przedłużeniu terminu związania ofertą. Wykonawca
powinien przedłużyć ważność swojej oferty przed upływem terminu związania ofertą w
dowolny sposób, tak, aby zabezpieczyć ją co najmniej do momentu wyboru oferty
najkorzystniejszej. Skoro Przystępujący przedłużył termin związania ofertą aż do czasu
podpisania umowy w sprawie zamówienia publicznego brak jest tym bardziej podstaw do
uznania, że zachodzi w tym względzie przesłanka do wykluczenia wykonawcy z
postępowania.

Co do zarzutu zaniechania odtajnienia przez Zamawiającego pełnej treści oferty
Przystępującego, na co Odwołujący wskazywał przede wszystkim w toku rozprawy, Izba po
pierwsze stwierdziła, że w tym zakresie nie został w treści odwołania sformułowany właściwy
zarzut.
Odwołujący na pytanie skierowane do niego w toku rozprawy o wskazanie opisu tego
zarzutu w treści odwołania wskazał na ostatnią stronę odwołania (str. 21). W tej treści
odwołania Odwołujący powoływał się niejako na marginesie („na uwagę zasługuje również
okoliczność…”) i w sposób ogólnikowy na: „nieudostępnienie Odwołującemu treści
składanych w postępowaniu wyjaśnień przez wykonawców, których ofertę uznano za
najkorzystniejszej, jak również pełnej treści złożonej w postępowaniu oferty…”. Powyższe –
zdaniem Izby - bez przywołania jakichkolwiek okoliczności faktycznych nie może stanowić o
sformułowaniu zarzutu odwołania. Odwołujący nie wskazał w treści odwołania, o jakie
wyjaśnienia treści oferty chodzi, czy Odwołujący w tym zakresie zwracał się do
Zamawiającego i kiedy o udostępnienie i jakich konkretnie dokumentów w przedmiotowym
postępowaniu występował i jak się zachował w tym względzie Zamawiający. Powyższą treść
odwołania należy co najwyżej uznać za pewnego rodzaju dywagacje i rozważania
Odwołującego o charakterze ogólnym, wskazujące na generalne nieprawidłowości w
postępowaniu, co do których Odwołujący, formułując żądania odwołania żadnych wniosków
nie stawia. Podkreślić należy, że zarzut odwołania powinien być sformułowany w sposób
konkretny i czytelny, wskazujący na określone okoliczności faktyczne, które miały miejsce w

postępowaniu, które związane są z określonymi czynnościami czy tez zaniechaniami
Zamawiającego podjętymi w sposób naruszający obowiązujące przepisy ustawy Pzp. Takich
znamion nie można przypisać pierwszemu akapitowi zawartemu na str. 21 odwołania.

Po drugie należy podkreślić, że nawet gdyby przyjąć, że wskazany zarzut odwołania
jednak został podniesiony przez Odwołujący i tak nie mógłby być rozpoznany przez Izbę ze
względów formalnych jako zarzut podniesiony po terminie. Zauważyć bowiem należy, że
termin na zaskarżenie zaniechania Zamawiającego polegającego na nieodtajnieniu części
dokumentów w postępowaniu, w tym części oferty, liczony jest według reguł określonych w
art. 182 ust. 3 ustawy Pzp, tj. od dnia, w którym powzięto lub przy zachowaniu należytej
staranności można było powziąć wiadomość o okolicznościach stanowiących podstawę
wniesienia odwołania.
Biorąc powyższe pod uwagę w przedmiotowej sprawie Odwołujący co najmniej w
momencie dokonania przez Zamawiającego pierwszego wyboru oferty najkorzystniejszej (23
listopada 2012 r.) mógł powziąć informację o okolicznościach stanowiących podstawę
zarzutu. Już na tym etapie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a nie w
momencie ponownego wyboru oferty najkorzystniejszej, Odwołujący miał bowiem wiedzę o
objęciu tajemnicą przedsiębiorstwa części oferty Przystępującego.

Biorąc powyższe pod uwagę Izba stwierdziła, że przywołane w odwołaniu naruszenie
określonych przepisów ustawy Pzp nie potwierdziło się.

Mając powyższe na uwadze i działając na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie pierwsze
ustawy Pzp orzeczono jak w sentencji.

Orzekając o kosztach postępowania Izba oparła się na art. 192 ust. 9 oraz 10 ustawy
Pzp. W oparciu o wskazane przepisy obciążyła nimi Odwołującego stosownie do wyniku
postępowania. Wśród kosztów postępowania odwoławczego Izba uwzględniła - stosownie do
regulacji zawartej w § 3 pkt 1) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym w sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) –
koszty wpisu uiszczonego przez Odwołującego w kwocie 20 000 zł, jak również – stosownie
do dyspozycji § 3 pkt 2) lit. b) wskazanego rozporządzenia - koszty wynagrodzenia
pełnomocnika Zamawiającego.

Przewodniczący: ………………………

Członkowie:
………………………

………………………

Wcześniejsze orzeczenia:

Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27

Baza orzeczeń KIO - wyszukiwarka

Najnowsze orzeczenia

Najnowsze przetargi

Najnowsze wyniki przetargów

Kodeksy

Pokaż wszystkie