rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2011-06-27
rok: 2011
data dokumentu: 2011-06-27
rok: 2011
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 1293/11
KIO 1293/11
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2011r. odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 czerwca 2011r. przez wykonawców wspólnie
ubiegających sięo udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo –
Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 w
postępowaniu prowadzonym przez Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
Łukowie, 21-400 Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3
przy udziale wykonawcy ECO – ABC Sp. z o.o., 97-400 Bełchatów, ul. Przemysłowa 7,
zgłaszającego
swoje
przystąpienie
do
postępowania
odwoławczego
po
stronie
zamawiającego
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 czerwca 2011r. przez wykonawców wspólnie
ubiegających sięo udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo –
Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 w
postępowaniu prowadzonym przez Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
Łukowie, 21-400 Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3
przy udziale wykonawcy ECO – ABC Sp. z o.o., 97-400 Bełchatów, ul. Przemysłowa 7,
zgłaszającego
swoje
przystąpienie
do
postępowania
odwoławczego
po
stronie
zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie
zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP
Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy), uiszczonąprzez wykonawców
wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA
Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-
300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6, tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia:
Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmy Usługowo – Handlowej
EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 na rzecz
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łukowie, 21-400
Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3 kwotę34 zł 00 gr (słownie: trzydzieści
cztery złote zero gorszy), stanowiącąkoszty postępowania odwoławczego,
poniesione z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictw.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący: ………………………
Sygn. akt: KIO 1293/11
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „odbiór i utylizacja odpadów
medycznych.” Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień
Publicznych w dniu 20 maja 2011 r., pod nr 123498-2011.
Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności wyboru oferty najkorzystniejszej i
odrzucenia oferty Odwołującego w niniejszym postępowaniu, zarzucając Zamawiającemu
naruszenie następujących przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej dalej „ustawąPzp”:
1.
art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach
(t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 185, poz. 1243) poprzez odrzucenie oferty Odwołującego;
2.
art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i art. 91 ust. 1 poprzez nieujawnione w SIWZ zmiany zasad
oceny ofert i brak równego traktowania wykonawców;
3.
art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8 poprzez brak odrzucenia oferty ECO-ABC Sp. z o.o.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł o dokonanie ponownej oceny ofert i
odrzucenie oferty Przystępującego oraz dokonanie wyboru oferty Odwołującego jako
najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Odwołujący podaje, iżZamawiający wskazał w
pkt 2 SIWZ, iż„przedmiotem zamówienia jest utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62 poz.628 ze zm.), w okresie
dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach, odpady powinny byćunieszkodliwiane na obszarze tego samego
województwa, na którym odpady zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego
województwa, ale najbliżej miejsca ich wytwarzania. ECO-ABC Sp. z o.o. unieszkodliwia
wszystkie odpady poza terenem województwa ich wytworzenia, tj. poza terenem
województwa mazowieckiego, podczas, gdy Odwołujący oferuje unieszkodliwianie 31 ton
odpadów (z 36 w ogóle) na terenie województwa mazowieckiego, a tylko 5 ton poza tym
województwem.
Odwołujący wskazuje, iżZamawiający argumentuje,że instalacja ECO-ABC Sp. z o.o.
spełnia wymagania BAT i dlatego została odrzucona oferta Odwołującego. Powyższe jest
jednakże niezgodne z prawem, ponieważZamawiający nie wskazał nigdzie w SIWZ, iżbędzie
preferował techniki BAT kosztem odległości.
Odwołujący zwraca uwagę, iżZamawiający raz pisze, iżECO-ABC Sp. z o.o. oferuje
najlepsze dostępne techniki i pozwolenie zintegrowane w instalacji w Bełchatowie a raz,że
będzie unieszkodliwiał odpady w Sandomierzu. Tymczasem instalacja w Sandomierzu nie ma
pozwolenia zintegrowanego. Zatem, ECO-ABC Sp. z o.o. będzie unieszkodliwiało odpady w
Bełchatowie, który ma pozwolenie zintegrowane, ale jest najdalej położonąinstalacją, albo w
Sandomierzu, który tylko w 1/7 asortymentu odpadów jest bliżej niżoferta Odwołującego, ale
nie posiada pozwolenia zintegrowanego. Nadto, instalacja w Sandomierzu posiada ważną
decyzjętylko do 10 lipca 2011 r. - zatem argument bliskości tej instalacji jest również
bezzasadny.
Odwołujący podkreśla, iżZamawiający w uzasadnieniu odrzucenia oferty
Odwołującego foruje pozwolenie zintegrowane z innego województwa, przed zasadą
bliskości, pomimo, iżnie wynika to z treści SIWZ i przepisów prawa. Powyższe stanowi ocenę
ofert na nieujawnionych uprzednio zasadach, nieznanych wykonawcom i stanowi złamanie
zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.
Odwołujący podnosi, iżoferowana przez ECO-ABC Sp. z o.o. instalacja w
Sandomierzu posiada zezwolenie do unieszkodliwiania odpadów tylko do 10 lipca 2011 r., a
więc jest niezgodna z pkt 2 SIWZ, zgodnie z którym „przedmiotem zamówienia jest utylizacja
odpadów medycznych, zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62
poz.628 ze zm.), w okresie dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zatem, instalacja ta nie
zapewnia unieszkodliwiania odpadów przez okres 2 lat, a tylko kilku tygodni od zawarcia
umowy. Po drugie, instalacja ta unieszkodliwia tylko około 14 % ilości odpadów, będących
przedmiotem zamówienia zgodnie z zasadami bliskości, podczas gdy Odwołujący aż86%
tego asortymentu. Instalacja w Bełchatowie zaśznajduje sięjeszcze dalej. Uwzględniając
powyższe, zdaniem Odwołującego, ECO-ABC Sp. z o.o. nie spełnia wymagańart. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach i tym samym powinna byćodrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8
ustawy Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje:
Przedmiotem zamówienia jest odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawąo odpadach, w okresie od dwóch lat od dnia podpisania umowy (pkt 2 SIWZ).
Przewidywana ilośćodpadów przeznaczonych do utylizacji wynosi 36.550 kg rocznie, w tym
odpady o kodach: 18 01 01 – 0,5 Mg/rok, 18 01 02 – 1,0 Mg/rok, 18 01 03 – 30 Mg/rok, 18 01
09 – 0,05 Mg/rok, 18 01 82 – 5 Mg/rok.
Zgodnie z pkt 5 SIWZ do udziału w postępowaniu zostanądopuszczeni wykonawcy,
którzy spełniająwarunki określone w art. 22 ustawy Pzp, m.in. w zakresie posiadania
uprawnienia do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa
nakładająobowiązek ich posiadania, Zamawiający wymagał legitymowania sięzezwoleniem
właściwego organu (aktualnądecyzjąadministracyjną) na prowadzenie działalności w
zakresie gospodarki odpadami, tj. na ich zbieranie, odzysk, unieszkodliwianie, transport –
wydane na podstawie art. 26-32 ustawy o odpadach. Wykonawcy posiadający zezwolenie
wyłącznie na zbieranie i transport zobowiązani zostali do załączenia kserokopii umowy na
odbiór odpadów przez specjalistycznąfirmęoraz kopii zezwolenia na unieszkodliwianie
odpadów wydanądla firmy, z którązawarli umowę. Zaś, w pkt 6 lit. A ppkt 3 SIWZ
Zamawiający wskazał, iżww. dokumenty zależy złożyćw celu potwierdzenia spełniania
warunków udziału w postępowaniu.
W ofercie Odwołującego na stronie 7 Wykonawca złożył oświadczenie, iż„utylizacja
odpadów o kodach 18 01 02, 18 01 03, 18 01 09 odbywać się będzie na terenie województwa
mazowieckiego w instalacji do termicznej utylizacji odpadów medycznych i weterynaryjnych w
Ostrołęce SPZ ZOZ im. dr J. Psarskiego w Ostrołęce Al. Jana Pawła II 120 A. Odpady o
kodzie 18 01 01, 18 01 82 będą utylizowane w instalacji do termicznej utylizacji odpadów w
Rzeszowie ul. Hetmańska 120.”
W ofercie Odwołującego brak informacji, w jakiej instalacji będąutylizowane odpady.
Do oferty dołączono decyzjęWojewody Łódzkiego Nr PZ/60 z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie
udzielenia ECO-ABC Sp. z o.o. pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie instalacji do
unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych w Zakładzie Termicznej Utylizacji Odpadów
Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie. Decyzja obejmuje zezwolenie na prowadzenie
działalności w zakresie unieszkodliwiania oraz zbierania i transportu odpadów m.in. tych,
stanowiących przedmiot zamówienia (pkt II.3.4. oraz II.3.5). Nadto, Przystępujący przedstawił
decyzjęMarszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31 grudnia 2008 r., mocąktórej
uzyskał zezwolenie na zbieranie, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych i
weterynaryjnych, w tym odpadów stanowiących przedmiot zamówienia.
W informacji o wyniku postępowania (pismo z dnia 10 czerwca 2011 r.) Zamawiający
poinformował, iżjako najkorzystniejsząofertęwybrano ofertęzłożonąprzez Przystępującego.
Zaś, ofertęOdwołującego Zamawiający odrzucił wskazując, iż„Zamawiający określił w SIWZ,
iż do obowiązków Wykonawcy należy unieszkodliwianie odpadów zgodnie z ustawą o
odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 628 ze zm.). Uwzględniając
wymagania najlepszej dostępnej techniki oraz zasadę bliskości, o których mowa w art. 9 ust.
3-5 powyższej ustawy zamówienie może zostać udzielone wyłącznie Wykonawcy, który
zapewni jego wykonanie w instalacji, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej technologii
lub techniki, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. Firma ECO-ABC z
lokalizacją w Bełchatowie przy ul. Przemysłowej 7, jako jedyny Wykonawca – zapewnia
najwyższy poziom ochrony środowiska gdyż posiada instalację spełniającą wymagania
ochrony środowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki BAT (co potwierdza załączone
do oferty pozwolenie zintegrowane) oraz jest położona najbliżej miejsca wytwarzania
odpadów medycznych Zamawiającego (należy wziąć pod uwagę wszystkie rodzaje odpadów
niebezpiecznych w tym również odpady o kodzie 18 01 82). Konsorcjum firm: EMKA Handel-
Usługi Krzystof Rdest (…), oraz Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z o.o. (…) nie
posiada zintegrowanej decyzji o unieszkodliwianiu odpadów niebezpiecznych oraz oferuje
unieszkodliwianie odpadów o kodzie 18 01 82 w Rzeszowie tj. dalej miejsca wytwarzania niż
ECO-ABC i stąd jest niezgodna z ustawą o odpadach (…). Treść oferty nie odpowiada treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia – co zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy (…)
Prawo zamówień publicznych (…) stanowi podstawę do odrzucenia oferty.”
Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:
W SIWZ Zamawiający w sposób wyraźny wskazał, iżprzedmiotem zamówienia jest
odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z ustawąo odpadach. Niezależnie od
powołania sięprzez Zamawiającego na powyższe regulacje, każdy z wykonawców, który
przecieżprowadzi działalnośćgospodarcząw przedmiotowym zakresie, musi miećświadomośćw oparciu o jakie przepisy prawaświadczy swoje usługi. Znajomośćtych
przepisów mieści siębowiem w zakresie pojęcia „należytej staranności”, o której mowa w art.
355 § 2 k.c., w oparciu o którąto zasadęnależy dokonywaćoceny działańprofesjonalnego
podmiotu. Na powyższe, zwrócił równieżuwagęw swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy, i
tak w wyroku z dnia 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt III CRN 77/93 wskazano, iż„należyta
staranność dłużnika, określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej
przez niego działalności gospodarczej (art. 355 § 2 KC), obejmuje także znajomość
obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej
działalności gospodarczej. Podjęcie i prowadzenie zawodowej działalności gospodarczej
uzasadnia przyjęcie, że podmiot prowadzący taką działalność obowiązany jest do spełnienia
wszystkich warunków przewidzianych w obowiązujących przepisach (art. 355 § 2 KC) do
wykonywania tej działalności.”
Uwzględniając powyższe, każdy z wykonawców, składający ofertę, zobowiązany był
wziąćpod uwagęprzepis art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, zgodnie z którym odpady, które
nie mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania, powinny
być, uwzględniając najlepsządostępnątechnikęlub technologię, o której mowa w art. 143
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska, przekazywane do najbliżej
położonych miejsc, w których mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwione. Przepis
ten zawiera normęprawną, która formułuje dla podmiotu odpowiedzialnego za
unieszkodliwianie odpadów obowiązek, w przypadku braku możliwości unieszkodliwienia
odpadów w miejscu ich wytworzenia, poddania ich unieszkodliwieniu w miejscach najbliżej
położonych, które jednocześnie oferująnajlepsządostępnątechnikęlub technologięich
unieszkodliwiania. Dla oceny spełnienia powyższego wymogu należy więc braćpod uwagę
dwie okoliczności, przy czym obie mająrównorzędne znaczenie. Jednocześnie zwrócić
należy uwagę, iżnie polega na prawdzie twierdzenie Odwołującego, iżbrak w przepisach
prawa definicji pojęcia „najlepsze dostępne techniki”, zgodnie bowiem z art. 3 pkt 10 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2011 r. Prawo ochronyśrodowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze
zm.) przez najlepsze dostępne techniki rozumie sięnajbardziej efektywny oraz
zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej działalności,
wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych, mających na
celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie emisji i
wpływu naśrodowisko jako całość, z tymże pojęcie: a) "technika" oznacza zarówno
stosowanątechnologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, wykonywana,
eksploatowana oraz likwidowana, b) "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu
rozwoju, który umożliwia ich praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z
uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów
inwestycyjnych i korzyści dlaśrodowiska, a które to techniki prowadzący danądziałalność
może uzyskać, c) "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywnątechnikęw osiąganiu
wysokiego ogólnego poziomu ochronyśrodowiska jako całości.
Zatem, za nieuprawione należy uznaćtwierdzenie Odwołującego, iżZamawiający nie
dał wyrazu w SIWZ,że będzie brał pod uwagęfakt posiadania pozwolenia zintegrowanego i
zastosowanie technologii BAT w instalacjach, w których będąunieszkodliwiane odpady.
Działania Zamawiającego znajdująbowiem oparcie w przepisach prawa, na których
nieznajomość, zważywszy na profesjonalny charakter prowadzonej przez Odwołującego
działalności gospodarczej, powoływaćsięnie może. Niemniej jednak kwestia ta nie ma
rozstrzygającego znaczenia w niniejszej sprawie, zważywszy na fakt,że Przystępujący
oświadczył na rozprawie, iżwszystkie odpady medyczne przekazane przez Zamawiającego
będąunieszkodliwiane w Sandomierzu. Powyższe oświadczenie Izba wzięła pod uwagę,
zważywszy na fakt, iżZamawiający wymagał dołączenia do oferty odpowiednich zezwoleń
(decyzji) na prowadzenie określonej działalności jedynie w celu potwierdzenia warunków
udziału w postępowaniu. Skoro zaśdo oferty Przystępującego zostały dołączone dwie
decyzje, jedna odnosząca siędo instalacji w Bełchatowie a druga do instalacji w
Sandomierzu, przyjąćnależało, zgodnie z oświadczeniem Przystępującego, iżdla oceny
spełnienia wymogu z art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach należy wziąćpod uwagęinstalację
wskazanąprzez Przystępującego. Jednocześnie Izba zwraca uwagęZamawiającemu, iż
fakt,że o wskazanej okoliczności nie wiedział, nie zobowiązuje Izby do jej pominięcia, wręcz
przeciwnie, mocąprzepisu art. 191 ust. 2 ustawy Pzp, wydając wyrok, Izba bierze za
podstawęstan rzeczy ustalony w toku postępowania.
Skoro więc w niniejszej sprawie odpadła ocena spełnienia przesłanki najlepszej
dostępnej techniki i technologii, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia tzw. zasady bliskości,
wyrażonej w powoływanym art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach. Odkodowania zatem wymaga
wyrażenie „odpady powinny byćprzekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których
mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwione”. W pierwszej kolejności zwrócićnależy
uwagę, iżustawodawca używa pojęcia odpady w odniesieniu do miejsca ich wytworzenia, co
oznacza,że określone postępowanie wyrażone w dalszej części analizowanego przepisu,
dotyczyćmusi wszystkich odpadów. Ustawodawca nie posługuje siębowiem terminami
„większośćodpadów”, „zasadnicza ich część”, co z kolei nie pozwala na przyjęcie, iż
obowiązki unieszkodliwiania odpadów w miejscu ich wytworzenia, a w przypadku braku takiej
możliwości, najbliżej miejsca ich wytworzenia, dotycząjedynie jakiejśczęści odpadów.
Zatem, za nieuprawnione należy uznaćtwierdzenia Odwołującego, iżpoddanie
unieszkodliwieniu 85% odpadów stanowiących przedmiot zamówienia, w miejscu najbliżej
położonym warunek bliskości spełnia. Wświetle przytoczonego przepisu, nie zasługuje na
pominięcie w przedmiocie oceny spełnienia tegożwarunku pozostała częśćodpadów. Takie
uregulowanie znajduje zresztąswoje racjonalne uzasadnienie, po pierwsze bowiem, intencją
ustawodawcy jest ograniczenie transportowania i unieszkodliwiania odpadów poza miejsce
ich wytworzenia, z drugiej zaśstrony nie sposób byłoby określićw jakich proporcjach można
byłoby rzeczone odpady transportowaći unieszkodliwiaćw miejscach odleglejszych i jakie
miałby byćpodstawy ustalenia tychże proporcji, np. ze względu na rodzaj odpadów lub inne.
Skoro więc zasadębliskości należy odnieśćdo wszystkich odpadów, to należy się
zastanowić, co w istocie oznaczająnajbliżej położne miejsca, w których możliwe jest
poddanie odpadów odzyskowi lub unieszkodliwianiu. W ocenie Izby, przesłankęnależy
oceniaćw sposób obiektywny, biorąc pod uwagęmiejsca, w których możliwe jest
unieszkodliwianie odpadów, stanowiących przedmiot zamówienia. W niniejszej sprawie,
oznacza to, iżnieprawidłowa jest ocena dokonana przez Zamawiającego, który w istocie
ocenia odległości miejscowości zaproponowanych przez wykonawców instalacji. Nie jest
bowiem ważne, jakie sąmożliwości wykonawców, ale jakie istniejąobiektywnie możliwości.
Skoro Zamawiający, na postawie złożonych ofert powziął wiadomość, iżutylizacja
określonych odpadów jest możliwa w Ostrołęce to należy sprawdzić, czy jest to faktycznie
miejsce położnej najbliżej miejsca wytworzenia odpadów i ustalić, gdzie najbliżej można
unieszkodliwiaćodpady, których unieszkodliwianie Odwołujący zaproponował w Rzeszowie.
W niniejszej sprawie wiadomym jest,że nie jest to Rzeszów, bo bliżej jest chociażby
Sandomierz. I powyższa okolicznośćdyskwalifikuje Odwołującego, bowiem zaproponował
sposób realizacji zamówienia w sposób niezgodny z SIWZ, odwołującej siędo ustawy o
odpadach. Jedynie ewentualne wykazanie przez wykonawcę,że unieszkodliwianie odpadów
w instalacji najbliżej położone nie jest możliwe, z przyczyn obiektywnych (np. brak
możliwości przerobowych), mogłoby byćbrane pod uwagęprzez Zamawiającego.
Okoliczności takiej natomiast nie stanowi fakt, iżczłonek Konsorcjum, które reprezentuje
Odwołujący, posiada instalacjęw Rzeszowie i tam posiada możliwośćunieszkodliwiania
odpadów.
Uszło uwadze Odwołującego równieżto, iżsiedziba Zamawiającego mieści sięna
terenie województwa lubelskiego, a nie jak podaje Odwołujący, na terenie województwa
mazowieckiego i stąd teżOdwołujący dokonał błędnej oceny, iżspełnia warunek określony w
art. 9 ust. 3 ustawy o odpadach. Ponadto, Odwołujący pomija równieżfakt, iżzgodnie z art. 9
ust. 4 ustawy o odpadach medyczne odpady zakaźne mogąbyćpoddane odzyskowi lub
unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niżte, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległośćod miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub miejsca przeznaczonego
do odzysku lub unieszkodliwiania jest mniejsza niżodległośćdo instalacji lub miejsca
położonego na obszarze tego samego województwa. Powyższego warunku Odwołujący
równieżnie spełnił, zresztąjak ustalono, na terenie województwa lubelskiego nie znajduje
sięinstalacja służąca do unieszkodliwiania tego rodzaju odpadów, stąd pozostaje odwołanie
siędo zasady bliskości, wyrażonej w art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, równieżw odniesieniu
do medycznych odpadów zakaźnych.
Konkludując należy zauważyć, iżZamawiający dokonał błędnej wykładni przepisów
prawa, pomijając, iżregulacja przepisów art. 9 ust. 3 – 5 ustawy o odpadach, która stanowi
podstawęodrzucenia oferty Odwołującego, odnosi sięjedynie do zakaźnych odpadów
medycznych, zaśzasada bliskości i najlepszej dostępnej technologii, stanowiązasady
równorzędne i znajdujązastosowanie do pozostałych odpadów. Jednakże sama czynność
odrzucenia oferty Odwołującego jest uzasadniona z przyczyn, o których była mowa wyżej.
W tych okolicznościach, zarzuty naruszenia przepisów art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art.
9 ust. 3-5 ustawy o odpadach oraz art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 91 ust. 1 ustawy Pzp nie
znajdująuzasadnienia. Powoływana przez Odwołującego okolicznośćwskazania we wzorze
umowy jako strony Przystępującego, wświetle wyjaśnieńzłożonych przez Zamawiającego
na rozprawie nie może byćkwalifikowana jako złamanie zasady równego traktowania, ale
biorąc pod uwagępostanowienia SIWZ, z pewnościąświadczy o niestaranności na etapie
przygotowania niniejszego postępowania.
Jednocześnie Izba uznając za niedopuszczalne, wświetle art. 180 ust. 2 ustawy Pzp,
podnoszenie zarzutów wobec oferty Przystępującego, pozostawiła je bez rozpoznania.
Jednakże w tym miejscu nie sposób zauważyć, na co zwrócił uwagęrównieżsam
Odwołujący na rozprawie, fakt, iżrozpoznanie wskazanych zarzutów znajduje siępoza
kognicjąIzby nie oznacza,że ocena stanu faktycznego w niniejszym postępowaniu (ocena
ofert wykonawców) może byćróżna. Na marginesie wypada zauważyć, iżz mocy art. 7 ust.
1 ustawy Pzp ocena wszystkich ofert w niniejszym postępowaniu powinna byćdokonywana
w oparciu o kryteria i okoliczności, które stanowiły podstawęrozstrzygnięcia w niniejszym
orzeczeniu.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art.
192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp w zw. z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41,
poz. 238), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania w
wysokości 7.500,00 zł oraz koszty poniesione przez Zamawiającego z tytułu uiszczenia
opłaty skarbowej od pełnomocnictw w wysokości 34,00 zł.
Przewodniczący: ………………….
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie
zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP
Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy), uiszczonąprzez wykonawców
wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA
Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-
300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6, tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia:
Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmy Usługowo – Handlowej
EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 na rzecz
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łukowie, 21-400
Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3 kwotę34 zł 00 gr (słownie: trzydzieści
cztery złote zero gorszy), stanowiącąkoszty postępowania odwoławczego,
poniesione z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictw.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący: ………………………
Sygn. akt: KIO 1293/11
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „odbiór i utylizacja odpadów
medycznych.” Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień
Publicznych w dniu 20 maja 2011 r., pod nr 123498-2011.
Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności wyboru oferty najkorzystniejszej i
odrzucenia oferty Odwołującego w niniejszym postępowaniu, zarzucając Zamawiającemu
naruszenie następujących przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej dalej „ustawąPzp”:
1.
art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach
(t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 185, poz. 1243) poprzez odrzucenie oferty Odwołującego;
2.
art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i art. 91 ust. 1 poprzez nieujawnione w SIWZ zmiany zasad
oceny ofert i brak równego traktowania wykonawców;
3.
art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8 poprzez brak odrzucenia oferty ECO-ABC Sp. z o.o.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł o dokonanie ponownej oceny ofert i
odrzucenie oferty Przystępującego oraz dokonanie wyboru oferty Odwołującego jako
najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Odwołujący podaje, iżZamawiający wskazał w
pkt 2 SIWZ, iż„przedmiotem zamówienia jest utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62 poz.628 ze zm.), w okresie
dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach, odpady powinny byćunieszkodliwiane na obszarze tego samego
województwa, na którym odpady zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego
województwa, ale najbliżej miejsca ich wytwarzania. ECO-ABC Sp. z o.o. unieszkodliwia
wszystkie odpady poza terenem województwa ich wytworzenia, tj. poza terenem
województwa mazowieckiego, podczas, gdy Odwołujący oferuje unieszkodliwianie 31 ton
odpadów (z 36 w ogóle) na terenie województwa mazowieckiego, a tylko 5 ton poza tym
województwem.
Odwołujący wskazuje, iżZamawiający argumentuje,że instalacja ECO-ABC Sp. z o.o.
spełnia wymagania BAT i dlatego została odrzucona oferta Odwołującego. Powyższe jest
jednakże niezgodne z prawem, ponieważZamawiający nie wskazał nigdzie w SIWZ, iżbędzie
preferował techniki BAT kosztem odległości.
Odwołujący zwraca uwagę, iżZamawiający raz pisze, iżECO-ABC Sp. z o.o. oferuje
najlepsze dostępne techniki i pozwolenie zintegrowane w instalacji w Bełchatowie a raz,że
będzie unieszkodliwiał odpady w Sandomierzu. Tymczasem instalacja w Sandomierzu nie ma
pozwolenia zintegrowanego. Zatem, ECO-ABC Sp. z o.o. będzie unieszkodliwiało odpady w
Bełchatowie, który ma pozwolenie zintegrowane, ale jest najdalej położonąinstalacją, albo w
Sandomierzu, który tylko w 1/7 asortymentu odpadów jest bliżej niżoferta Odwołującego, ale
nie posiada pozwolenia zintegrowanego. Nadto, instalacja w Sandomierzu posiada ważną
decyzjętylko do 10 lipca 2011 r. - zatem argument bliskości tej instalacji jest również
bezzasadny.
Odwołujący podkreśla, iżZamawiający w uzasadnieniu odrzucenia oferty
Odwołującego foruje pozwolenie zintegrowane z innego województwa, przed zasadą
bliskości, pomimo, iżnie wynika to z treści SIWZ i przepisów prawa. Powyższe stanowi ocenę
ofert na nieujawnionych uprzednio zasadach, nieznanych wykonawcom i stanowi złamanie
zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.
Odwołujący podnosi, iżoferowana przez ECO-ABC Sp. z o.o. instalacja w
Sandomierzu posiada zezwolenie do unieszkodliwiania odpadów tylko do 10 lipca 2011 r., a
więc jest niezgodna z pkt 2 SIWZ, zgodnie z którym „przedmiotem zamówienia jest utylizacja
odpadów medycznych, zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62
poz.628 ze zm.), w okresie dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zatem, instalacja ta nie
zapewnia unieszkodliwiania odpadów przez okres 2 lat, a tylko kilku tygodni od zawarcia
umowy. Po drugie, instalacja ta unieszkodliwia tylko około 14 % ilości odpadów, będących
przedmiotem zamówienia zgodnie z zasadami bliskości, podczas gdy Odwołujący aż86%
tego asortymentu. Instalacja w Bełchatowie zaśznajduje sięjeszcze dalej. Uwzględniając
powyższe, zdaniem Odwołującego, ECO-ABC Sp. z o.o. nie spełnia wymagańart. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach i tym samym powinna byćodrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8
ustawy Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje:
Przedmiotem zamówienia jest odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawąo odpadach, w okresie od dwóch lat od dnia podpisania umowy (pkt 2 SIWZ).
Przewidywana ilośćodpadów przeznaczonych do utylizacji wynosi 36.550 kg rocznie, w tym
odpady o kodach: 18 01 01 – 0,5 Mg/rok, 18 01 02 – 1,0 Mg/rok, 18 01 03 – 30 Mg/rok, 18 01
09 – 0,05 Mg/rok, 18 01 82 – 5 Mg/rok.
Zgodnie z pkt 5 SIWZ do udziału w postępowaniu zostanądopuszczeni wykonawcy,
którzy spełniająwarunki określone w art. 22 ustawy Pzp, m.in. w zakresie posiadania
uprawnienia do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa
nakładająobowiązek ich posiadania, Zamawiający wymagał legitymowania sięzezwoleniem
właściwego organu (aktualnądecyzjąadministracyjną) na prowadzenie działalności w
zakresie gospodarki odpadami, tj. na ich zbieranie, odzysk, unieszkodliwianie, transport –
wydane na podstawie art. 26-32 ustawy o odpadach. Wykonawcy posiadający zezwolenie
wyłącznie na zbieranie i transport zobowiązani zostali do załączenia kserokopii umowy na
odbiór odpadów przez specjalistycznąfirmęoraz kopii zezwolenia na unieszkodliwianie
odpadów wydanądla firmy, z którązawarli umowę. Zaś, w pkt 6 lit. A ppkt 3 SIWZ
Zamawiający wskazał, iżww. dokumenty zależy złożyćw celu potwierdzenia spełniania
warunków udziału w postępowaniu.
W ofercie Odwołującego na stronie 7 Wykonawca złożył oświadczenie, iż„utylizacja
odpadów o kodach 18 01 02, 18 01 03, 18 01 09 odbywać się będzie na terenie województwa
mazowieckiego w instalacji do termicznej utylizacji odpadów medycznych i weterynaryjnych w
Ostrołęce SPZ ZOZ im. dr J. Psarskiego w Ostrołęce Al. Jana Pawła II 120 A. Odpady o
kodzie 18 01 01, 18 01 82 będą utylizowane w instalacji do termicznej utylizacji odpadów w
Rzeszowie ul. Hetmańska 120.”
W ofercie Odwołującego brak informacji, w jakiej instalacji będąutylizowane odpady.
Do oferty dołączono decyzjęWojewody Łódzkiego Nr PZ/60 z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie
udzielenia ECO-ABC Sp. z o.o. pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie instalacji do
unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych w Zakładzie Termicznej Utylizacji Odpadów
Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie. Decyzja obejmuje zezwolenie na prowadzenie
działalności w zakresie unieszkodliwiania oraz zbierania i transportu odpadów m.in. tych,
stanowiących przedmiot zamówienia (pkt II.3.4. oraz II.3.5). Nadto, Przystępujący przedstawił
decyzjęMarszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31 grudnia 2008 r., mocąktórej
uzyskał zezwolenie na zbieranie, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych i
weterynaryjnych, w tym odpadów stanowiących przedmiot zamówienia.
W informacji o wyniku postępowania (pismo z dnia 10 czerwca 2011 r.) Zamawiający
poinformował, iżjako najkorzystniejsząofertęwybrano ofertęzłożonąprzez Przystępującego.
Zaś, ofertęOdwołującego Zamawiający odrzucił wskazując, iż„Zamawiający określił w SIWZ,
iż do obowiązków Wykonawcy należy unieszkodliwianie odpadów zgodnie z ustawą o
odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 628 ze zm.). Uwzględniając
wymagania najlepszej dostępnej techniki oraz zasadę bliskości, o których mowa w art. 9 ust.
3-5 powyższej ustawy zamówienie może zostać udzielone wyłącznie Wykonawcy, który
zapewni jego wykonanie w instalacji, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej technologii
lub techniki, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. Firma ECO-ABC z
lokalizacją w Bełchatowie przy ul. Przemysłowej 7, jako jedyny Wykonawca – zapewnia
najwyższy poziom ochrony środowiska gdyż posiada instalację spełniającą wymagania
ochrony środowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki BAT (co potwierdza załączone
do oferty pozwolenie zintegrowane) oraz jest położona najbliżej miejsca wytwarzania
odpadów medycznych Zamawiającego (należy wziąć pod uwagę wszystkie rodzaje odpadów
niebezpiecznych w tym również odpady o kodzie 18 01 82). Konsorcjum firm: EMKA Handel-
Usługi Krzystof Rdest (…), oraz Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z o.o. (…) nie
posiada zintegrowanej decyzji o unieszkodliwianiu odpadów niebezpiecznych oraz oferuje
unieszkodliwianie odpadów o kodzie 18 01 82 w Rzeszowie tj. dalej miejsca wytwarzania niż
ECO-ABC i stąd jest niezgodna z ustawą o odpadach (…). Treść oferty nie odpowiada treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia – co zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy (…)
Prawo zamówień publicznych (…) stanowi podstawę do odrzucenia oferty.”
Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:
W SIWZ Zamawiający w sposób wyraźny wskazał, iżprzedmiotem zamówienia jest
odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z ustawąo odpadach. Niezależnie od
powołania sięprzez Zamawiającego na powyższe regulacje, każdy z wykonawców, który
przecieżprowadzi działalnośćgospodarcząw przedmiotowym zakresie, musi miećświadomośćw oparciu o jakie przepisy prawaświadczy swoje usługi. Znajomośćtych
przepisów mieści siębowiem w zakresie pojęcia „należytej staranności”, o której mowa w art.
355 § 2 k.c., w oparciu o którąto zasadęnależy dokonywaćoceny działańprofesjonalnego
podmiotu. Na powyższe, zwrócił równieżuwagęw swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy, i
tak w wyroku z dnia 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt III CRN 77/93 wskazano, iż„należyta
staranność dłużnika, określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej
przez niego działalności gospodarczej (art. 355 § 2 KC), obejmuje także znajomość
obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej
działalności gospodarczej. Podjęcie i prowadzenie zawodowej działalności gospodarczej
uzasadnia przyjęcie, że podmiot prowadzący taką działalność obowiązany jest do spełnienia
wszystkich warunków przewidzianych w obowiązujących przepisach (art. 355 § 2 KC) do
wykonywania tej działalności.”
Uwzględniając powyższe, każdy z wykonawców, składający ofertę, zobowiązany był
wziąćpod uwagęprzepis art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, zgodnie z którym odpady, które
nie mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania, powinny
być, uwzględniając najlepsządostępnątechnikęlub technologię, o której mowa w art. 143
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska, przekazywane do najbliżej
położonych miejsc, w których mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwione. Przepis
ten zawiera normęprawną, która formułuje dla podmiotu odpowiedzialnego za
unieszkodliwianie odpadów obowiązek, w przypadku braku możliwości unieszkodliwienia
odpadów w miejscu ich wytworzenia, poddania ich unieszkodliwieniu w miejscach najbliżej
położonych, które jednocześnie oferująnajlepsządostępnątechnikęlub technologięich
unieszkodliwiania. Dla oceny spełnienia powyższego wymogu należy więc braćpod uwagę
dwie okoliczności, przy czym obie mająrównorzędne znaczenie. Jednocześnie zwrócić
należy uwagę, iżnie polega na prawdzie twierdzenie Odwołującego, iżbrak w przepisach
prawa definicji pojęcia „najlepsze dostępne techniki”, zgodnie bowiem z art. 3 pkt 10 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2011 r. Prawo ochronyśrodowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze
zm.) przez najlepsze dostępne techniki rozumie sięnajbardziej efektywny oraz
zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej działalności,
wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych, mających na
celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie emisji i
wpływu naśrodowisko jako całość, z tymże pojęcie: a) "technika" oznacza zarówno
stosowanątechnologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, wykonywana,
eksploatowana oraz likwidowana, b) "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu
rozwoju, który umożliwia ich praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z
uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów
inwestycyjnych i korzyści dlaśrodowiska, a które to techniki prowadzący danądziałalność
może uzyskać, c) "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywnątechnikęw osiąganiu
wysokiego ogólnego poziomu ochronyśrodowiska jako całości.
Zatem, za nieuprawione należy uznaćtwierdzenie Odwołującego, iżZamawiający nie
dał wyrazu w SIWZ,że będzie brał pod uwagęfakt posiadania pozwolenia zintegrowanego i
zastosowanie technologii BAT w instalacjach, w których będąunieszkodliwiane odpady.
Działania Zamawiającego znajdująbowiem oparcie w przepisach prawa, na których
nieznajomość, zważywszy na profesjonalny charakter prowadzonej przez Odwołującego
działalności gospodarczej, powoływaćsięnie może. Niemniej jednak kwestia ta nie ma
rozstrzygającego znaczenia w niniejszej sprawie, zważywszy na fakt,że Przystępujący
oświadczył na rozprawie, iżwszystkie odpady medyczne przekazane przez Zamawiającego
będąunieszkodliwiane w Sandomierzu. Powyższe oświadczenie Izba wzięła pod uwagę,
zważywszy na fakt, iżZamawiający wymagał dołączenia do oferty odpowiednich zezwoleń
(decyzji) na prowadzenie określonej działalności jedynie w celu potwierdzenia warunków
udziału w postępowaniu. Skoro zaśdo oferty Przystępującego zostały dołączone dwie
decyzje, jedna odnosząca siędo instalacji w Bełchatowie a druga do instalacji w
Sandomierzu, przyjąćnależało, zgodnie z oświadczeniem Przystępującego, iżdla oceny
spełnienia wymogu z art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach należy wziąćpod uwagęinstalację
wskazanąprzez Przystępującego. Jednocześnie Izba zwraca uwagęZamawiającemu, iż
fakt,że o wskazanej okoliczności nie wiedział, nie zobowiązuje Izby do jej pominięcia, wręcz
przeciwnie, mocąprzepisu art. 191 ust. 2 ustawy Pzp, wydając wyrok, Izba bierze za
podstawęstan rzeczy ustalony w toku postępowania.
Skoro więc w niniejszej sprawie odpadła ocena spełnienia przesłanki najlepszej
dostępnej techniki i technologii, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia tzw. zasady bliskości,
wyrażonej w powoływanym art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach. Odkodowania zatem wymaga
wyrażenie „odpady powinny byćprzekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których
mogąbyćpoddane odzyskowi lub unieszkodliwione”. W pierwszej kolejności zwrócićnależy
uwagę, iżustawodawca używa pojęcia odpady w odniesieniu do miejsca ich wytworzenia, co
oznacza,że określone postępowanie wyrażone w dalszej części analizowanego przepisu,
dotyczyćmusi wszystkich odpadów. Ustawodawca nie posługuje siębowiem terminami
„większośćodpadów”, „zasadnicza ich część”, co z kolei nie pozwala na przyjęcie, iż
obowiązki unieszkodliwiania odpadów w miejscu ich wytworzenia, a w przypadku braku takiej
możliwości, najbliżej miejsca ich wytworzenia, dotycząjedynie jakiejśczęści odpadów.
Zatem, za nieuprawnione należy uznaćtwierdzenia Odwołującego, iżpoddanie
unieszkodliwieniu 85% odpadów stanowiących przedmiot zamówienia, w miejscu najbliżej
położonym warunek bliskości spełnia. Wświetle przytoczonego przepisu, nie zasługuje na
pominięcie w przedmiocie oceny spełnienia tegożwarunku pozostała częśćodpadów. Takie
uregulowanie znajduje zresztąswoje racjonalne uzasadnienie, po pierwsze bowiem, intencją
ustawodawcy jest ograniczenie transportowania i unieszkodliwiania odpadów poza miejsce
ich wytworzenia, z drugiej zaśstrony nie sposób byłoby określićw jakich proporcjach można
byłoby rzeczone odpady transportowaći unieszkodliwiaćw miejscach odleglejszych i jakie
miałby byćpodstawy ustalenia tychże proporcji, np. ze względu na rodzaj odpadów lub inne.
Skoro więc zasadębliskości należy odnieśćdo wszystkich odpadów, to należy się
zastanowić, co w istocie oznaczająnajbliżej położne miejsca, w których możliwe jest
poddanie odpadów odzyskowi lub unieszkodliwianiu. W ocenie Izby, przesłankęnależy
oceniaćw sposób obiektywny, biorąc pod uwagęmiejsca, w których możliwe jest
unieszkodliwianie odpadów, stanowiących przedmiot zamówienia. W niniejszej sprawie,
oznacza to, iżnieprawidłowa jest ocena dokonana przez Zamawiającego, który w istocie
ocenia odległości miejscowości zaproponowanych przez wykonawców instalacji. Nie jest
bowiem ważne, jakie sąmożliwości wykonawców, ale jakie istniejąobiektywnie możliwości.
Skoro Zamawiający, na postawie złożonych ofert powziął wiadomość, iżutylizacja
określonych odpadów jest możliwa w Ostrołęce to należy sprawdzić, czy jest to faktycznie
miejsce położnej najbliżej miejsca wytworzenia odpadów i ustalić, gdzie najbliżej można
unieszkodliwiaćodpady, których unieszkodliwianie Odwołujący zaproponował w Rzeszowie.
W niniejszej sprawie wiadomym jest,że nie jest to Rzeszów, bo bliżej jest chociażby
Sandomierz. I powyższa okolicznośćdyskwalifikuje Odwołującego, bowiem zaproponował
sposób realizacji zamówienia w sposób niezgodny z SIWZ, odwołującej siędo ustawy o
odpadach. Jedynie ewentualne wykazanie przez wykonawcę,że unieszkodliwianie odpadów
w instalacji najbliżej położone nie jest możliwe, z przyczyn obiektywnych (np. brak
możliwości przerobowych), mogłoby byćbrane pod uwagęprzez Zamawiającego.
Okoliczności takiej natomiast nie stanowi fakt, iżczłonek Konsorcjum, które reprezentuje
Odwołujący, posiada instalacjęw Rzeszowie i tam posiada możliwośćunieszkodliwiania
odpadów.
Uszło uwadze Odwołującego równieżto, iżsiedziba Zamawiającego mieści sięna
terenie województwa lubelskiego, a nie jak podaje Odwołujący, na terenie województwa
mazowieckiego i stąd teżOdwołujący dokonał błędnej oceny, iżspełnia warunek określony w
art. 9 ust. 3 ustawy o odpadach. Ponadto, Odwołujący pomija równieżfakt, iżzgodnie z art. 9
ust. 4 ustawy o odpadach medyczne odpady zakaźne mogąbyćpoddane odzyskowi lub
unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niżte, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległośćod miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub miejsca przeznaczonego
do odzysku lub unieszkodliwiania jest mniejsza niżodległośćdo instalacji lub miejsca
położonego na obszarze tego samego województwa. Powyższego warunku Odwołujący
równieżnie spełnił, zresztąjak ustalono, na terenie województwa lubelskiego nie znajduje
sięinstalacja służąca do unieszkodliwiania tego rodzaju odpadów, stąd pozostaje odwołanie
siędo zasady bliskości, wyrażonej w art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, równieżw odniesieniu
do medycznych odpadów zakaźnych.
Konkludując należy zauważyć, iżZamawiający dokonał błędnej wykładni przepisów
prawa, pomijając, iżregulacja przepisów art. 9 ust. 3 – 5 ustawy o odpadach, która stanowi
podstawęodrzucenia oferty Odwołującego, odnosi sięjedynie do zakaźnych odpadów
medycznych, zaśzasada bliskości i najlepszej dostępnej technologii, stanowiązasady
równorzędne i znajdujązastosowanie do pozostałych odpadów. Jednakże sama czynność
odrzucenia oferty Odwołującego jest uzasadniona z przyczyn, o których była mowa wyżej.
W tych okolicznościach, zarzuty naruszenia przepisów art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art.
9 ust. 3-5 ustawy o odpadach oraz art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 91 ust. 1 ustawy Pzp nie
znajdująuzasadnienia. Powoływana przez Odwołującego okolicznośćwskazania we wzorze
umowy jako strony Przystępującego, wświetle wyjaśnieńzłożonych przez Zamawiającego
na rozprawie nie może byćkwalifikowana jako złamanie zasady równego traktowania, ale
biorąc pod uwagępostanowienia SIWZ, z pewnościąświadczy o niestaranności na etapie
przygotowania niniejszego postępowania.
Jednocześnie Izba uznając za niedopuszczalne, wświetle art. 180 ust. 2 ustawy Pzp,
podnoszenie zarzutów wobec oferty Przystępującego, pozostawiła je bez rozpoznania.
Jednakże w tym miejscu nie sposób zauważyć, na co zwrócił uwagęrównieżsam
Odwołujący na rozprawie, fakt, iżrozpoznanie wskazanych zarzutów znajduje siępoza
kognicjąIzby nie oznacza,że ocena stanu faktycznego w niniejszym postępowaniu (ocena
ofert wykonawców) może byćróżna. Na marginesie wypada zauważyć, iżz mocy art. 7 ust.
1 ustawy Pzp ocena wszystkich ofert w niniejszym postępowaniu powinna byćdokonywana
w oparciu o kryteria i okoliczności, które stanowiły podstawęrozstrzygnięcia w niniejszym
orzeczeniu.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art.
192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp w zw. z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41,
poz. 238), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania w
wysokości 7.500,00 zł oraz koszty poniesione przez Zamawiającego z tytułu uiszczenia
opłaty skarbowej od pełnomocnictw w wysokości 34,00 zł.
Przewodniczący: ………………….
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
