rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2015-09-10
rok: 2015
data dokumentu: 2015-09-10
rok: 2015
sygnatury akt.:
KIO 1906/15
KIO 1906/15
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 10 września 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 31 sierpnia 2015 r. przez
wykonawcę Poczta Polska S.A., z siedzibą w Warszawie w postępowaniu prowadzonym
przez Izbę Skarbową w Poznaniu
przy udziale wykonawcy InPost S.A., z siedzibą w Krakowie zgłaszającego przystąpienie
do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 31 sierpnia 2015 r. przez
wykonawcę Poczta Polska S.A., z siedzibą w Warszawie w postępowaniu prowadzonym
przez Izbę Skarbową w Poznaniu
przy udziale wykonawcy InPost S.A., z siedzibą w Krakowie zgłaszającego przystąpienie
do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
postanawia:
1. Umorzyć postępowanie odwoławcze.
2. Nakazać zwrot z rachunku Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz wykonawcy
Poczta Polska S.A., z siedzibą w Warszawie kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy), stanowiącej uiszczony wpis od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych na niniejsze postanowienie – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu
Okręgowego w Poznaniu.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1906/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Izba Skarbowa w Poznaniu – prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. „Świadczenie usług pocztowych w
obrocie krajowym i zagranicznym dla wszystkich izb skarbowych i urzędów kontroli
skarbowej w Polsce”.
W dniu 31 sierpnia 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawcy Poczta Polska S.A. siedzibą w Warszawie (dalej „Odwołujący”) zarzucając
zamawiającemu Izbie Skarbowej w Poznaniu (dalej „Zamawiający”) naruszenie:
1. Art. 29 ust. 2 ustawy Pzp poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który
utrudnia uczciwą konkurencję;
2. Art. 36 ust. 1 pkt 13 w z w. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, w zw. z art. 29 ust. 2 i 4, w zw. z
art. 91 ustawy Pzp poprzez dokonanie opisu kryterium społecznego w sposób
uchybiający zasadom uczciwej konkurencji oraz uniemożliwiający rzeczywistą
porównywalność ofert;
3. Art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 5 i 353¹ kodeksu cywilnego poprzez
wprowadzenie do wzoru umowy zapisów niekorzystnych dla wykonawców,
naruszających bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa oraz równowagę stron
umowy i prowadzących do nadużycia własnego prawa podmiotowego;
4. Art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przygotowanie i prowadzenie postępowania w
sposób niezapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców.
W związku z powyższymi zarzutami Odwołujący wniósł o: (i) uwzględnienie odwołania; (ii)
nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany treści SIWZ w sposób wskazany w
uzasadnieniu odwołania; (iii) nakazanie Zamawiającemu zmiany terminu składania ofert, jeśli
okaże się to niezbędne.
W dniu 8 września 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęła odpowiedź
Zamawiającego na odwołanie. Zamawiający oświadczył, iż uwzględnia częściowo zarzuty
Odwołującego wskazane w treści odwołania z dnia 31 sierpnia 2015 r.
Podczas posiedzenia z udziałem stron w dniu 10 września 2015 r. Odwołujący oświadczył,że cofa zarzutu podniesione w treści odwołania, które nie zostały uwzględnione przez
Zamawiającego tj. zarzut dotyczący §7 ust. 11 umowy generalnej (załącznik nr 10A do
SIWZ) oraz §8 ust. 8 umowy wykonawczej (załącznik nr 10A do SIWZ) jak również zarzut
dotyczący §7 ust. 2 umowy generalnej (załącznik nr 10A do SIWZ) oraz §8 ust. 1 umowy
wykonawczej (załącznik nr 10A do SIWZ), które nie zostały zmienione przez
Zamawiającego.
Izba zważyła w tych okolicznościach, co następuje:
Skuteczne skorzystanie przez którąkolwiek ze stron postępowania odwoławczego
z przysługującej jej tzw. czynności dyspozytywnej (uwzględnienia w całości zarzutów
odwołania przez zamawiającego, cofnięcia odwołania przez odwołującego) powoduje
zakończenie postępowania odwoławczego bez merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów
odwołania. W tej sprawie prima facie nie można stwierdzić, że doszło do uwzględnienia
w całości zarzutów odwołania, na zasadzie przepisu art. 186 ust. 2 pzp, albo do cofnięcia
odwołania, o którym mowa w przepisie art. 187 ust. 8 pzp. Zamawiający nie uwzględnił
bowiem w całości zarzutów przedstawionych przez Odwołującego w odwołaniu wniesionym
31 sierpnia 2015 r. Z kolei Odwołujący nie oświadczył, że cofa w całości to odwołanie. Zatem
obie te czynności rozpatrywane odrębnie i niezależnie od siebie nie pozwalają
na stwierdzenie zaistnienia podstawy do umorzenia postępowania odwoławczego
przewidzianej w którymkolwiek z przywołanych powyżej przepisów. Jednakże ponieważ
częściowe uwzględnienie zarzutów i częściowe wycofanie zarzutów dotyczą tego samego
postępowania odwoławczego, niezależne od chronologii tych czynności, rozważenia
wymaga skutek, jaki łącznie wywołały dla tego postępowania.
Ponieważ Zamawiający uznał część zarzutów odwołania za zasadne, natomiast w reakcji na
to Odwołujący cofnął zarzut, który nie został uwzględniony, w rezultacie zaistniała sytuacja,
o której mowa art. 186 ust. 2 pzp. Do takiej konkluzji przywiodły Izbę następujące argumenty.
Po pierwsze – za dopuszczalne i skuteczne należy uznać cofnięcie części zarzutów
przedstawionych w odwołaniu. Z art. 187 ust. 8 pzp wynika, że odwołujący może cofnąć
odwołanie aż do czasu zamknięcia rozprawy. Skoro odwołujący ma prawo cofnięcia
wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu, to należy uznać, chociażby na zasadzie
wnioskowania a maiori ad minus, że może również cofnąć tylko niektóre z tych zarzutów.
Odwołujący może zatem zrezygnować z popierania wszystkich, niektórych lub nawet tylko
jednego zarzutu odwołania, a rezygnacja z ich popierania powoduje, że nie podlegają one
rozpatrzeniu w postępowaniu odwoławczym. W orzecznictwie Izby ukształtowała się bowiem
tradycja, że cofnięte zarzuty odwołania pozostawia się bez rozpoznania w toku rozprawy.
Niezależnie od powodów decyzji odwołującego w przepisach dotyczących postępowania
odwoławczego brak jest regulacji pozwalającej na ocenę przez Izbę, czy takie cofnięcie jest
zgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub nie zmierza do obejścia prawa, jak
to ma miejsce w postępowaniu cywilnym, gdzie sąd może uznać na tej podstawie powodów
za niedopuszczalne cofnięcie pozwu lub ograniczenie roszczenia (art. 203 § 4 kpc).
Powoduje to również, że dla oceny skutków cofnięcia zarzutów odwołania nie ma znaczenia
ustalenie, czy nastąpiło ono po wniesieniu przez zamawiającego odpowiedzi na odwołanie
lub podjęciu innych czynności przez zamawiającego, a zatem wskutek zapoznania się przez
odwołującego z merytorycznym stanowiskiem strony przeciwnej. Pozostawienie cofniętych
zarzutów bez rozpatrzenia nie narusza w żaden sposób wynikającego z art. 192 ust. 7 pzp
zakazu orzekania przez Izbę co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Natomiast
cofnięcie zarzutów może mieć wpływ na rezultat tego rozpoznania, gdyż z mocy art. 192 ust.
2 pzp uwzględnienie odwołania jest możliwe, jeżeli zostanie stwierdzone naruszenie
przepisów ustawy pzp, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik
postępowania o udzielenie zamówienia.
W drugiej kolejności Izba zważyła, że w niniejszej sprawie nie zachodzą wątpliwości co do
przedmiotu (zakresu) czynności podjętej przez Odwołującego, który po zapoznaniu się ze
stanowiskiem Zamawiającego oświadczył, że cofa odwołanie w zakresie, w jakim nie zostało
uwzględnione. Ponadto Odwołujący sam wniósł w związku z tym o umorzenie postępowania
odwoławczego na podstawie art. 186 ust. 2 pzp. Możliwe jest zatem precyzyjne i
jednoznaczne ustalenie zarówno, które zarzuty i w jakim zakresie zostały uwzględnione
przez Zamawiającego, jak i które zarzuty i w jakim zakresie zostały wycofane przez
Odwołującego.
Po trzecie – w tych okolicznościach należy ocenić stanowisko Zamawiającego
za uwzględnienie w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu, które pozostały
przedmiotem rozpoznania w tym postępowaniu odwoławczym, gdyż przedmiotem
uwzględnienia zawartego w odpowiedzi na odwołanie były wszystkie sporne pomiędzy
stronami zarzuty.
Zgodnie z art. 191 ust. 2 pzp Izba bierze pod uwagę przy wyrokowaniu stan rzeczy ustalony
w toku postępowania. Z powyższego przepisu wyprowadzić należy wniosek, że podstawę
orzekania winny stanowić wyłącznie zarzuty, które są przedmiotem sporu w momencie
wydawania orzeczenia. Wynika to również z wyrażonej w art. 192 ust. 7 pzp zasady
orzekania przez Izbę wyłącznie w granicach zarzutów, przy uwzględnieniu znaczenia jakie
ustawodawca nadał dyspozytywnym czynnościom podejmowanym przez uczestników
postępowania odwoławczego tj. możliwości cofnięcia odwołania i możliwości uwzględnienia
odwołania.
Zasada
dyspozycyjności
(rozporządzalności)
w
aspekcie
formalnym
(procesowym) oznacza, że strony mają swobodę w korzystaniu z przysługujących imśrodków prawnych. Na gruncie ustawy pzp zasada ta realizuje się poprzez możliwość
skorzystania przez odwołującego z instytucji cofnięcia odwołania, w tym również
ograniczenia zarzutów, a z drugiej strony poprzez możliwość uwzględnienia przez
zamawiającego zarzutów odwołania. Z kolei ponieważ art. 186 ust. 2 pzp stanowi
o uwzględnieniu zarzutów przedstawionych w odwołaniu, a nie o uwzględnieniu odwołania,
istotne zatem jest, czy na chwilę orzekania można stwierdzić zaistnienie w postępowaniu
odwoławczym stanu uwzględnienia wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu
i podtrzymanych przez odwołującego.
W tym zakresie Izba podzieliła zatem pogląd wyrażony uprzednio w następujących
postanowieniach Krajowej Izby Odwoławczej: z 28 maja 2010 r. (sygn. akt: KIO 851/10, KIO
852/10, KIO 853/10, KIO 859/10), z 7 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 663/11), z 15 czerwca
2011 r. (sygn. akt akt KIO 1167/11), z 22 września 2011 r. (sygn. akt KIO 1947/11), z 29
września 2011 r. (sygn. akt 2007/11), z 27 września 2011 r. (sygn. akt KIO 2026/11) i z 21
lutego 2012 r. (sygn. akt KIO 284/12) i z 19 listopada 2013 r. (sygn. akt KIO 2601/13).
Wobec stwierdzenia, że Zamawiający de facto w odpowiedzi na odwołanie uwzględnił w
całości zarzuty przedstawione w odwołaniu i podtrzymane przez Odwołującego, a po stronie
Zamawiającego nie przystąpił żaden wykonawca, Izba – działając na podstawie art. 186 ust.
2 w zw. z art. 192 ust. 1 zd. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych – umorzyła
postępowanie odwoławcze.
Wskazać ponadto należy, że do postępowania odwoławczego skutecznie przystąpił po
stronie Zamawiającego wykonawca InPost S.A. Wykonawca ten jednak nie stawił się na
posiedzenie stron i nie podjął żadnych czynności wyrażających sprzeciw wobec
uwzględnienia przez Zamawiającego podniesionych przez Odwołującego zarzutów w treści
odwołania.
Orzekając o kosztach postępowania odwoławczego Izba uwzględniła, że ponieważ
powyższe uwzględnienie w całości zarzutów odwołania nastąpiło de facto przed otwarciem
posiedzenia, na mocy art. 186 ust. 6 pkt 1 ustawy pzp koszty te znoszą się wzajemnie,
jednocześnie nakazując dokonanie zwrotu Odwołującemu kwoty uiszczonej tytułem wpisu,
zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238, z późn.
zm.).
Przewodniczący:
………………………………
1. Umorzyć postępowanie odwoławcze.
2. Nakazać zwrot z rachunku Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz wykonawcy
Poczta Polska S.A., z siedzibą w Warszawie kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy), stanowiącej uiszczony wpis od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych na niniejsze postanowienie – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu
Okręgowego w Poznaniu.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1906/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Izba Skarbowa w Poznaniu – prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. „Świadczenie usług pocztowych w
obrocie krajowym i zagranicznym dla wszystkich izb skarbowych i urzędów kontroli
skarbowej w Polsce”.
W dniu 31 sierpnia 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawcy Poczta Polska S.A. siedzibą w Warszawie (dalej „Odwołujący”) zarzucając
zamawiającemu Izbie Skarbowej w Poznaniu (dalej „Zamawiający”) naruszenie:
1. Art. 29 ust. 2 ustawy Pzp poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który
utrudnia uczciwą konkurencję;
2. Art. 36 ust. 1 pkt 13 w z w. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, w zw. z art. 29 ust. 2 i 4, w zw. z
art. 91 ustawy Pzp poprzez dokonanie opisu kryterium społecznego w sposób
uchybiający zasadom uczciwej konkurencji oraz uniemożliwiający rzeczywistą
porównywalność ofert;
3. Art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 5 i 353¹ kodeksu cywilnego poprzez
wprowadzenie do wzoru umowy zapisów niekorzystnych dla wykonawców,
naruszających bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa oraz równowagę stron
umowy i prowadzących do nadużycia własnego prawa podmiotowego;
4. Art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przygotowanie i prowadzenie postępowania w
sposób niezapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców.
W związku z powyższymi zarzutami Odwołujący wniósł o: (i) uwzględnienie odwołania; (ii)
nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany treści SIWZ w sposób wskazany w
uzasadnieniu odwołania; (iii) nakazanie Zamawiającemu zmiany terminu składania ofert, jeśli
okaże się to niezbędne.
W dniu 8 września 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęła odpowiedź
Zamawiającego na odwołanie. Zamawiający oświadczył, iż uwzględnia częściowo zarzuty
Odwołującego wskazane w treści odwołania z dnia 31 sierpnia 2015 r.
Podczas posiedzenia z udziałem stron w dniu 10 września 2015 r. Odwołujący oświadczył,że cofa zarzutu podniesione w treści odwołania, które nie zostały uwzględnione przez
Zamawiającego tj. zarzut dotyczący §7 ust. 11 umowy generalnej (załącznik nr 10A do
SIWZ) oraz §8 ust. 8 umowy wykonawczej (załącznik nr 10A do SIWZ) jak również zarzut
dotyczący §7 ust. 2 umowy generalnej (załącznik nr 10A do SIWZ) oraz §8 ust. 1 umowy
wykonawczej (załącznik nr 10A do SIWZ), które nie zostały zmienione przez
Zamawiającego.
Izba zważyła w tych okolicznościach, co następuje:
Skuteczne skorzystanie przez którąkolwiek ze stron postępowania odwoławczego
z przysługującej jej tzw. czynności dyspozytywnej (uwzględnienia w całości zarzutów
odwołania przez zamawiającego, cofnięcia odwołania przez odwołującego) powoduje
zakończenie postępowania odwoławczego bez merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów
odwołania. W tej sprawie prima facie nie można stwierdzić, że doszło do uwzględnienia
w całości zarzutów odwołania, na zasadzie przepisu art. 186 ust. 2 pzp, albo do cofnięcia
odwołania, o którym mowa w przepisie art. 187 ust. 8 pzp. Zamawiający nie uwzględnił
bowiem w całości zarzutów przedstawionych przez Odwołującego w odwołaniu wniesionym
31 sierpnia 2015 r. Z kolei Odwołujący nie oświadczył, że cofa w całości to odwołanie. Zatem
obie te czynności rozpatrywane odrębnie i niezależnie od siebie nie pozwalają
na stwierdzenie zaistnienia podstawy do umorzenia postępowania odwoławczego
przewidzianej w którymkolwiek z przywołanych powyżej przepisów. Jednakże ponieważ
częściowe uwzględnienie zarzutów i częściowe wycofanie zarzutów dotyczą tego samego
postępowania odwoławczego, niezależne od chronologii tych czynności, rozważenia
wymaga skutek, jaki łącznie wywołały dla tego postępowania.
Ponieważ Zamawiający uznał część zarzutów odwołania za zasadne, natomiast w reakcji na
to Odwołujący cofnął zarzut, który nie został uwzględniony, w rezultacie zaistniała sytuacja,
o której mowa art. 186 ust. 2 pzp. Do takiej konkluzji przywiodły Izbę następujące argumenty.
Po pierwsze – za dopuszczalne i skuteczne należy uznać cofnięcie części zarzutów
przedstawionych w odwołaniu. Z art. 187 ust. 8 pzp wynika, że odwołujący może cofnąć
odwołanie aż do czasu zamknięcia rozprawy. Skoro odwołujący ma prawo cofnięcia
wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu, to należy uznać, chociażby na zasadzie
wnioskowania a maiori ad minus, że może również cofnąć tylko niektóre z tych zarzutów.
Odwołujący może zatem zrezygnować z popierania wszystkich, niektórych lub nawet tylko
jednego zarzutu odwołania, a rezygnacja z ich popierania powoduje, że nie podlegają one
rozpatrzeniu w postępowaniu odwoławczym. W orzecznictwie Izby ukształtowała się bowiem
tradycja, że cofnięte zarzuty odwołania pozostawia się bez rozpoznania w toku rozprawy.
Niezależnie od powodów decyzji odwołującego w przepisach dotyczących postępowania
odwoławczego brak jest regulacji pozwalającej na ocenę przez Izbę, czy takie cofnięcie jest
zgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub nie zmierza do obejścia prawa, jak
to ma miejsce w postępowaniu cywilnym, gdzie sąd może uznać na tej podstawie powodów
za niedopuszczalne cofnięcie pozwu lub ograniczenie roszczenia (art. 203 § 4 kpc).
Powoduje to również, że dla oceny skutków cofnięcia zarzutów odwołania nie ma znaczenia
ustalenie, czy nastąpiło ono po wniesieniu przez zamawiającego odpowiedzi na odwołanie
lub podjęciu innych czynności przez zamawiającego, a zatem wskutek zapoznania się przez
odwołującego z merytorycznym stanowiskiem strony przeciwnej. Pozostawienie cofniętych
zarzutów bez rozpatrzenia nie narusza w żaden sposób wynikającego z art. 192 ust. 7 pzp
zakazu orzekania przez Izbę co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Natomiast
cofnięcie zarzutów może mieć wpływ na rezultat tego rozpoznania, gdyż z mocy art. 192 ust.
2 pzp uwzględnienie odwołania jest możliwe, jeżeli zostanie stwierdzone naruszenie
przepisów ustawy pzp, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik
postępowania o udzielenie zamówienia.
W drugiej kolejności Izba zważyła, że w niniejszej sprawie nie zachodzą wątpliwości co do
przedmiotu (zakresu) czynności podjętej przez Odwołującego, który po zapoznaniu się ze
stanowiskiem Zamawiającego oświadczył, że cofa odwołanie w zakresie, w jakim nie zostało
uwzględnione. Ponadto Odwołujący sam wniósł w związku z tym o umorzenie postępowania
odwoławczego na podstawie art. 186 ust. 2 pzp. Możliwe jest zatem precyzyjne i
jednoznaczne ustalenie zarówno, które zarzuty i w jakim zakresie zostały uwzględnione
przez Zamawiającego, jak i które zarzuty i w jakim zakresie zostały wycofane przez
Odwołującego.
Po trzecie – w tych okolicznościach należy ocenić stanowisko Zamawiającego
za uwzględnienie w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu, które pozostały
przedmiotem rozpoznania w tym postępowaniu odwoławczym, gdyż przedmiotem
uwzględnienia zawartego w odpowiedzi na odwołanie były wszystkie sporne pomiędzy
stronami zarzuty.
Zgodnie z art. 191 ust. 2 pzp Izba bierze pod uwagę przy wyrokowaniu stan rzeczy ustalony
w toku postępowania. Z powyższego przepisu wyprowadzić należy wniosek, że podstawę
orzekania winny stanowić wyłącznie zarzuty, które są przedmiotem sporu w momencie
wydawania orzeczenia. Wynika to również z wyrażonej w art. 192 ust. 7 pzp zasady
orzekania przez Izbę wyłącznie w granicach zarzutów, przy uwzględnieniu znaczenia jakie
ustawodawca nadał dyspozytywnym czynnościom podejmowanym przez uczestników
postępowania odwoławczego tj. możliwości cofnięcia odwołania i możliwości uwzględnienia
odwołania.
Zasada
dyspozycyjności
(rozporządzalności)
w
aspekcie
formalnym
(procesowym) oznacza, że strony mają swobodę w korzystaniu z przysługujących imśrodków prawnych. Na gruncie ustawy pzp zasada ta realizuje się poprzez możliwość
skorzystania przez odwołującego z instytucji cofnięcia odwołania, w tym również
ograniczenia zarzutów, a z drugiej strony poprzez możliwość uwzględnienia przez
zamawiającego zarzutów odwołania. Z kolei ponieważ art. 186 ust. 2 pzp stanowi
o uwzględnieniu zarzutów przedstawionych w odwołaniu, a nie o uwzględnieniu odwołania,
istotne zatem jest, czy na chwilę orzekania można stwierdzić zaistnienie w postępowaniu
odwoławczym stanu uwzględnienia wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu
i podtrzymanych przez odwołującego.
W tym zakresie Izba podzieliła zatem pogląd wyrażony uprzednio w następujących
postanowieniach Krajowej Izby Odwoławczej: z 28 maja 2010 r. (sygn. akt: KIO 851/10, KIO
852/10, KIO 853/10, KIO 859/10), z 7 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 663/11), z 15 czerwca
2011 r. (sygn. akt akt KIO 1167/11), z 22 września 2011 r. (sygn. akt KIO 1947/11), z 29
września 2011 r. (sygn. akt 2007/11), z 27 września 2011 r. (sygn. akt KIO 2026/11) i z 21
lutego 2012 r. (sygn. akt KIO 284/12) i z 19 listopada 2013 r. (sygn. akt KIO 2601/13).
Wobec stwierdzenia, że Zamawiający de facto w odpowiedzi na odwołanie uwzględnił w
całości zarzuty przedstawione w odwołaniu i podtrzymane przez Odwołującego, a po stronie
Zamawiającego nie przystąpił żaden wykonawca, Izba – działając na podstawie art. 186 ust.
2 w zw. z art. 192 ust. 1 zd. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych – umorzyła
postępowanie odwoławcze.
Wskazać ponadto należy, że do postępowania odwoławczego skutecznie przystąpił po
stronie Zamawiającego wykonawca InPost S.A. Wykonawca ten jednak nie stawił się na
posiedzenie stron i nie podjął żadnych czynności wyrażających sprzeciw wobec
uwzględnienia przez Zamawiającego podniesionych przez Odwołującego zarzutów w treści
odwołania.
Orzekając o kosztach postępowania odwoławczego Izba uwzględniła, że ponieważ
powyższe uwzględnienie w całości zarzutów odwołania nastąpiło de facto przed otwarciem
posiedzenia, na mocy art. 186 ust. 6 pkt 1 ustawy pzp koszty te znoszą się wzajemnie,
jednocześnie nakazując dokonanie zwrotu Odwołującemu kwoty uiszczonej tytułem wpisu,
zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238, z późn.
zm.).
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 2398/15 z dnia 2015-11-23
- Sygn. akt KIO 2407/15 z dnia 2015-11-20
- Sygn. akt KIO 2301/15, KIO 2302/15 z dnia 2015-11-18
- Sygn. akt KIO 2363/15 z dnia 2015-11-16
