rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2010-06-07
rok: 2010
data dokumentu: 2010-06-07
rok: 2010
sygnatury akt.:
KIO/961/10
KIO/961/10
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2010 r. w Warszawie odwołania
wniesionego w dniu 20 maja 2010 r. przez Veolia Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48,
30-149 Kraków w postępowaniu o udzielenie zamówienia prowadzonym przez Toruńskie
Wodociągi Sp. z o.o., ul. Rybaki 31/35, 87-100 Toruń
wniesionego w dniu 20 maja 2010 r. przez Veolia Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48,
30-149 Kraków w postępowaniu o udzielenie zamówienia prowadzonym przez Toruńskie
Wodociągi Sp. z o.o., ul. Rybaki 31/35, 87-100 Toruń
orzeka:
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu dokonanie odpowiednich zmian
treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, tak aby:
1) możliwe było zastosowanie jednej lub dwóch linii suszenia,
2) możliwe było zastosowanie suszarek taśmowych niskotemperaturowych
lub średniotemperaturowych,
3) instalacja suszenia zapewniała ominięcie fazy kleistej osadu, a recyrkulacja
osadów wysuszonych była jedną z dopuszczalnych metod do osiągnięcia
tego celu,
4) osad na taśmie rozprowadzany był równomiernie, a efekt końcowy
wysuszenia i postaci fizycznej osadu wysuszonego opisany w SIWZ
był zapewniony niezależnie od wahań stopnia uwodnienia osadu,
5) dopuszczona została, obok rozwiązań dystrybucji osadu na taśmę suszarki
już dopuszczonych w SIWZ, również możliwość takiej dystrybucji za pomocą
układu pompowego,
2. do kosztów postępowania odwoławczego zalicza wpis w wysokości 20 000
zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczony przez Veolia Water
Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48, 30-149 Kraków oraz uzasadnione koszty Veolia
Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48, 30-149 Kraków obejmujące koszty związane
z dojazdem na wyznaczonąrozprawęw wysokości 558,95 zł 00 gr (słownie: pięćset
pięćdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt pięćgroszy),
3. zasądza koszty postępowania od Toruńskie Wodociągi Sp. z o.o., ul. Rybaki 31/35,
87-100 Toruńna rzecz Veolia Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48,
30-149 Kraków.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Toruniu.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt: KIO/961/10
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego prowadzone w trybie przetargu
nieograniczonego na realizacjęzadania: „Modernizacja gospodarki osadowej na Centralnej
Oczyszczalni Ścieków w Toruniu (budowa systemu termicznej przeróbki osadów) Kontrakt
Nr K-1/W", zostało wszczęte przez Toruńskie Wodociągi Sp. z o.o., zwanądalej:
„Zamawiającym”, w dniu 7 maja 2010 r. poprzez zamieszczenie ogłoszenia o zamówieniu
w miejscu publicznie dostępnym w siedzibie Zamawiającego oraz na stronie internetowej.
Zamawiający przekazał to ogłoszenie w tym samym dniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji
Wspólnot Europejskich, w wyniku czego ukazało sięono w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2010/S 91-136237 z dnia 11 maja 2010 r.).
W dniu 20 maja 2010 r. Wykonawca: Veolia Water Systems Sp. z o.o., zwany dalej
Odwołującym, wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie wobec postanowień
Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) opublikowanej przez Zamawiającego
na stronie internetowej w dniu 11 maja 2010 r.
Zgodnie z argumentacjąprezentowanąprzez Wykonawcęw odwołaniu Zamawiający
naruszył następujące przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 z późn. zm.), zwanej dalej ustawąPzp:
1)
art. 7 ust. 1 i 2 poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób naruszający
zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców z uwagi
na ograniczenie kręgu wykonawców mogących zrealizowaćzamówienie do jednej
firmy, to jest firmy ANDRITZ AG, Stattegger Strasse 18, A-8045 Graz, Austria,
dysponującej suszarkami typu taśmowego (bez zasilania ciśnieniowego) opisanymi
w części III SIWZ rozdz. 6, pkt 6.1,
2)
art. 29 ust. 1 i 2 poprzez niejednoznaczne opisanie przedmiotu zamówienia, w sposób
utrudniający uczciwąkonkurencjęoraz sformułowanie zapisów nakładających wymogi
technologiczne
co
do
przedmiotu
zamówienie
w
zakresie
i
sposób,
który z technologicznego punktu widzenia nie jest konieczny do zaspokojenia potrzeb
Zamawiającego, a powodujące jednocześnie wykluczenie suszarek innego typu poza
jednym modelem, co stanowi naruszenie ww. przepisów a dodatkowo stanowi czyn
nieuczciwej konkurencji (częśćIII SIWZ rozdz.6 pkt 6.1.3 ogłoszenia),
3)
art. 29 ust. 3 i art. 30 ust. 1 i 4 poprzez brak sprecyzowania jakie parametry
Zamawiający uzna za równoważne do opisanych w pkt 6.1.3. Części III SIWZ.
Odwołujący
podnosząc
wskazane
powyżej
zarzuty
wnosił
o
nakazanie
Zamawiającemu zmiany treści SIWZ w sposób uwzględniający w ocenianych parametrach
technicznych rozwiązania oferowane przez inne firmy obecne na rynku. Przedstawił on
własne propozycje kwestionowanych przez siebie zapisów.śądał także wskazania, jakie
parametry uzna Zamawiający za równoważne. Jakożądanie ewentualne, Odwołujący
domagał sięunieważnienia postępowania.
Odwołujący konstruując uzasadnienie wnoszonego przez siebie odwołania podzielił
swąargumentacjęna pięćpunktów. W każdym z tych punktów odnosił siędo innych zapisów
SIWZ, z których każdy w jego opinii, maksymalnie zawężał rynek i naruszał zasady uczciwej
konkurencji. Kwestionował on następujące zapisy III części SIWZ (poniższe zestawienie
odpowiada przywołanemu podziałowi argumentacji uzasadnienia odwołania na pięć
punktów):
1. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Zamawiający wymaga, aby możliwa była płynna regulacja wydajności instalacji
w zakresie 14-21 Mg s.m./d osadu. Zastosowana winna być jedna linia suszenia.
2. warunek zawarty w:
1) pkt 5.1:
Instalacja suszenia osadów oparta o bezpośrednią, niskotemperaturową suszarkę
taśmową.
2) pkt6.1.3:
Należy zastosować suszarkę taśmową niskotemperaturową o temperaturze
suszenia do 130oC z recyrkulacją część osadu wysuszonego.
3. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Celem zapewnienia właściwej pracy instalacji i właściwej jakości granulatu,
zastosowana winna zostać recyrkulacja osadów wysuszonych, która musi zapewnić
wejście osadu na suszarkę ze wskaźnikiem odwodnienia warunkującym ominiecie
fazy kleistej. Dane dotyczące strumienia recyrkulowanych osadów zamieszczone
zostały w tabeli 4 w rozdziale 3.2.
4. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Osad na taśmę podawany będzie jako równomierna warstwa o regulowanej grubości
5. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Zamawiający wyklucza dystrybucję osadu na taśmę suszarki za pomocą układu
pompowego.
oraz:
Zamawiający podkreśla istnienie w osadzie przefermentowanym znacznej ilości
włosów, włóknin i okruchów struwitu o granulacji do 20 mm, w związku z czym nie
powinna zostać zastosowana dystrybucja osadów za pomocą systemu ciśnieniowego.
Odwołujący uzasadniając podnoszone przez siebie twierdzenia o nieprawidłowości
wskazanych powyżej zapisów III części SIWZ argumentował odpowiednio:
ad. 1. Zapis taki został wprowadzony celowo, aby wyeliminowaćkonkurencję,
ponieważjedynie jedna firma na rynku dostarcza suszarki taśmowe o tak dużej
przepustowości. Każdy inny dostawca suszarek taśmowych musi zaoferowaćwięcej
niżjednąlinięsuszenia. W opinii Odwołującego wymóg zastosowania jednej linii suszenia;
jest wręcz niespójny z zapisem o możliwej płynnej regulacji wydajności instalacji w zakresie
14-21 Mg s.m./h. Podnosił on,że eksploatacja jednego urządzenia dostosowanego do takiej
płynnej wydajności pracy w zakresie 60-100% przepustowości, oznacza eksploatację
w warunkach niewykorzystania powierzchni grzewczej i w warunkach zdecydowanego
niedociążenia optymalnych parametrów technicznych pracy urządzenia, co skutkuje
podwyższeniem
kosztów
eksploatacyjnych,
czyli
niegospodarności.
Wskazywał,
iżw warunkach posiadania więcej niżjednej linii suszenia, wymóg płynnej regulacji
wykonany mógłby byćzarówno poprzez zmianęobciążenia jednej linii suszenia
w rozsądnych technicznych granicach, jak i poprzez odpowiednie wyłączanie lub włączanie
kolejnej linii, jako metodęwspomagającąregulacjęwydajności całej stacji, bez zmuszania
urządzeńdo pracy w warunkach niekorzystnych. W opinii Odwołującego tak sformułowany
warunek jest sprzeczny z pkt 5.3.9 III części SIWZ: Należy zapewnić maksymalną ciągłość
pracy ITPO (Instalacja Termicznej Obróbki Osadów) oraz zminimalizować wpływ
na nią przerw eksploatacyjnych (zatrzymanie, konserwacja, ponowny rozruch).
ad. 2. Zapis ten ogranicza zastosowanie urządzeńróżnych wykonawców,
w tym Odwołującego, nie wnoszącżadnej wartości dodatkowej dla Zamawiającego
poprzez zastosowanie takiego właśnie systemu. Wprost przeciwnie, zastosowanie suszarki
o temperaturze ograniczonej do 130oC powoduje zwiększenie wymaganej powierzchni
grzewczej do wysuszenia osadu, co wpływa na zwiększenie powierzchni zabudowy całej
instancji i wpływa na podniesienie kosztów robót budowlanych i drogowych: konieczny jest
większy budynek technologiczny i dłuższe podjazdy do niego. Wskazywał również,
iżstosowana przez Zamawiającego nomenklatura nie jestścisła. Wg literatury fachowej,
suszarki
niskotemperaturowe
to
suszarki
wykorzystujące
medium
grzewcze
o niskich parametrach, do 100oC (zazwyczaj jest to woda). Suszarki wykorzystujące inne
medium grzewcze jak gorące powietrze, olej lub spaliny to suszarkiśredniotemperaturowe.
Zakres temperatur roboczych dla suszarek taśmowychśredniotemperaturowych waha się
w zakresie 110-180oC, i takie sformułowanie warunków umożliwiłoby wszystkim
Wykonawcom oferującym suszarki taśmowe złożenie oferty. Niezależnie od powyższego,
Odwołujący wskazywał, iżpodawanie zakresu temperatur nie jest konieczne z technicznego
punktu widzenia, ponieważnie ma wpływu na jakośćprocesu suszenia ani na końcowe
wysuszenie osadu, które niezależnie od szczegółowych parametrów pracy urządzenia
powinno zostaćzagwarantowane przez Wykonawcę.
ad. 3. Zapis ten ogranicza zastosowanie urządzeńróżnych wykonawców,
w tym Odwołującego, nie wnoszącżadnej wartości dodatkowej dla Zamawiającego
poprzez zastosowanie takiego właśnie systemu. Obligatoryjne zastosowanie recyrkulacji
części osadu wysuszonego wpływa dodatkowo na rozbudowęwęzła suszenia – do celów
recyrkulacji konieczne jest zainstalowanie dodatkowych urządzeńmieszających i dodatkowej
pojemności na mieszanie osadu suchego i odwodnionego – podczas gdy urządzenia innych
producentów spełniajątakie same lub nawet lepsze warunki techniczne, bez zastosowania
recyrkulacji osadu wysuszonego. Recyrkulacja nie jest bowiem konieczna do przełamania
fazy kleistej, ani do uzyskania właściwej postaci granulatu. Odwołujący wskazywał,
iżZamawiający w przywołanej tabeli 4 w rozdziale 3.2. SIWZ nie podał, jakie powinny być
parametry strumienia osadów recyrkulowanych. W opinii Odwołującego uzasadnia
to twierdzenie, iżZamawiający tak naprawdęnie wie, jaka jest zawartośćprocentowa suchej
masy w osadzie w fazie kleistej i nie wie, jaki stopieńrecyrkulacji należy zastosować,
ale wymaga od potencjalnego Wykonawcy wykonania recyrkulacji jako „sztuka dla sztuki"
nie dopuszczając przypadku, gdy Wykonawca może zaoferowaćsuszarkęrealizującą
bezawaryjne i skuteczne suszenie osadu od wartości 25% s.m. ( lub innej, zdefiniowanej
przez Zamawiającego w SIWZ) do wartości 90% s.m. bez recyrkulacji części osadu
wysuszonego.
ad. 4. Wymóg regulowanej grubości warstwy osadu na taśmie nie ma nic wspólnego
z efektami suszenia. Odwołujący oświadczył,że znane mu sąprzykłady eksploatacji suszarki
taśmowej bez regulowanej warstwy osadu na taśmie, które charakteryzująsięelastycznąi
efektywnąpracąw warunkach okresowej zmienności parametrów osadu odwodnionego,
z zachowaniem parametrów osadu wysuszonego.
ad. 5.
Zapisy te mająna celu jedynie wyeliminowanie z przetargu innych producentów
suszarek poza firmąAndritz, która jest jedynym obecnym na rynku dostawcąsuszarek
gdzie osad na taśmęnie jest podawany za pomocąpompy. Jednocześnie nie mająone
uzasadnienia technicznego. Struwit bowiem ma własnośćodkładania sięna powierzchni
urządzeńw postaci twardej powłoki, ale nie jest związkiem, który w sposób swobodny kruszy
sięi odrywa od tej powierzchni. Eksploatacja instalacji w przypadku obecności struwitu
wymaga okresowego wyłączania urządzeńi mechanicznego zdzierania warstwy struwitu
z zarośniętej powierzchni. Struwit odkładający sięna powierzchni urządzeńma taki sam
wpływ na działanie pomp, jak i na działanie przenośników. Odwołujący wskazując
na inny zapis zawarty w tym samym pkt 6.1.3 III części SIWZ (Należy zapewnić możliwość
podawania osadu odwodnionego, pochodzącego bezpośrednio ze SMOO, na przyczepę
transportową w
celu
kierowania
osadów
do
magazynu
osadu
odwodnionego
w hali kompostowania W SYTUACJI, GDY ITPO NIE PRACUJE. Przy doborze podajników
(SYSTEM POMPOWY lub przenośniki ślimakowe -wałowe lub bezwałowe w zależności
od potrzeb technologicznych) Wykonawca weźmie pod uwagę fakt gwarantowanego
odwodnienia osadu do poziomu 25-40% s.m. (osad na wyjściu z SMOO) i związane
z tym potencjalne problemy.), wskazuje,że Zamawiający nie widziżadnego zagrożenia
struwitem w przypadku transportu osadu odwodnionego do magazynu, ale widzi zagrożenie
struwitem w przypadku podawania osadu do suszarki, tym samym wskazuje
na jego niekonsekwencję.
Zamawiający w dniu 1 czerwca 2010 r. wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odpowiedźna odwołanie. W piśmie tym, formułuje on tezę, iżnie ma potrzeby zagłębiania
sięw kwestie technologiczne, dotyczące przedmiotu zamówienia, gdyżdla rozstrzygnięcia
przedmiotowej sprawy nie jest konieczne uzyskanie specjalistycznych informacji.
W opinii Zamawiającego, Odwołujący oparł sięna błędnym przekonaniu o ograniczeniu
przez Zamawiającego kręgu wykonawców mogących zrealizowaćzamówienie do jednej
tylko firmy, tj. Andritz AG. Zamawiający wskazuje, iżw jego ocenie nie zostały naruszone
zasady równego traktowania wykonawców i konkurencyjności, a postępowanie o udzielenie
zamówienia jest prowadzone zgodnie z zasadami powszechnie obowiązującego prawa.
Tym samymżądania Odwołującego, jako zmierzające do de facto narzucenia
Zamawiającemu
konkretnej
technologii,
innej
niż
ta
opisana
w
SIWZ,
a więc nieodpowiadającej jego potrzebom, sąbezprawne. Zamawiający podkreślał,że Izba
bada legalnośćdziałańZamawiającego, a nie zasadnośćtechnologicznążądanych i
opisywanych przez Zamawiającego rozwiązań, czy teżich gospodarność. Dalej
argumentował, iżpostępowanie o udzielenie zamówienia, którego dotyczy odwołanie,
jest częściąwiększego projektu unijnego, finansowanego w ramach Programu Operacyjnego
Infrastruktura iŚrodowisko ześrodków Funduszu Spójności, który był badany
przez ekspertów z inicjatywy JASPERS. Wskazał, iżeksperci ci, badając wniosek aplikacyjny
nie zakwestionowali technologii zażądanej przez Zamawiającego. Podobnie Narodowy
Fundusz OchronyŚrodowiska i Gospodarki Wodnej w związku z prowadzonąkontrolą
ex-ante badał równieżSIWZ w przedmiotowym postępowaniu, pod kątem zgodności
z przepisami Pzp, nie stwierdzając na tym polużadnych uchybień.
Zamawiający podnosił, iżnie ograniczał, ani nie utrudniał konkurencji, opisując
przedmiot zamówienia. Nieżądał jednego modelu suszarki, ponieważprzedmiotem tego
postępowania, nie jest dostawa suszarki do osadów, tylko roboty budowlane polegające
na budowie systemu termicznej przeróbki osadów. Zamawiający zażądał określonej
technologii, a mianowicie jednej linii technologicznej spełniającej takie parametry, które są
dla Zamawiającego potrzebne oraz korzystne pod względem ekonomicznym, jak i
eksploatacyjnym, biorąc pod uwagębezpieczeństwo pracy instalacji oraz jej trwałośći
bezawaryjność. Zamawiający podnosił, iżinstalacja ta będzie umiejscowiona na terenie
istniejącej oczyszczalni i w związku z tym a także faktem, iżw ramach istniejącego
pozwolenia na budowę, którym dysponuje Zamawiający, nie ma możliwości termicznej
przeróbki osadów za pomocądwóch linii, koniecznym jest takie sformułowanie warunków
SIWZ. Ponadto zastosowana technologia pozwoli na przekazywanie osadu o określonych
parametrach do współspalania, jako paliwo alternatywne, do zakładu przemysłowego
lub innego odbiorcy.
Zamawiający podkreślał, iżopisując przedmiot zamówienia, nie używał on wskazań
na znaki towarowe, patenty lub pochodzenie, dlatego teżnie musiał stosownie do regulacji
art. 29 ust. 3 ustawy Pzp wskazywaćparametrówświadczących o równoważności opisanym
przez Zamawiającego rozwiązaniom. Wskazywał, iżsam Odwołujący przyznawał,
iżZamawiający opisał przedmiot zamówienia w sposób bardzo szczegółowy, a więc tym
samym, w opinii Zamawiającego, za pomocądostatecznie dokładnych określeń. Wskazywał
również, iżzgodnie z regulacjąart. 30 ust. 1 i 4 ustawy Pzp, których naruszenie zarzucał mu
Odwołujący, z uwagi na fakt, iżnie opisywał przedmiotu zamówienia za pomocąśrodków
wskazanych w art. 30 ust. 1-3 ustawy Pzp, nie jest on zobowiązany do wskazania,
iżdopuszcza on rozwiązania równoważne opisywanym.
Jako argument za tym, iżinni Wykonawcy nie dostrzegli naruszenia przez niego
przepisów ustawy Pzp w konstruowaniu opisu przedmiotu zamówienia, Zamawiający
wskazał, iżw dniu 25 maja 2010 r. odbyło sięzebranie Wykonawców. Brało w nim udział
9 potencjalnych oferentów iżaden z nich nie kwestionował technologii wybranej
przez Zamawiającego,żaden nie złożył odwołania wobec takiej treści opisu przedmiotu
zamówienia.
Wraz z powołanąodpowiedziąna odwołanie Zamawiający przedstawił m.in. opinię
sporządzonąprzez dr inż. Tadeusza Pająka, będącego jednym z pełnomocników
Zamawiającego przed Izbą. Odniósł sięon do każdego z pięciu punktów uzasadnienia
odwołania.
Ad. 1. Oświadczył,że istnieje co najmniej 3 producentów, których suszarni spełniają
kwestionowany przez Odwołującego zapis SIWZ i sąto: Andritz, Klein i Siemens.
Wskazywał, iżnaświecie obecnie pracuje kilkadziesiąt instalacji suszenia osadów (suszarki
taśmowe, bębnowe, talerzowe, fluidalne) z jednąliniątechnologicznąo wydajności,
co najmniej takiej, jaka wymagana jest przez Zamawiającego. Instalacje takie są
w pełni dojrzałe technicznie, odpowiadająwspółczesnemu stanowi najlepszej dostępnej
techniki, w konstrukcji swojej sąznacznie prostsze, a w eksploatacji tańsze niżskładające
sięz kilku małych linii.
Ad. 2. Wskazał,że ograniczenie temperatury procesu suszenia uzasadnione
jest względami bezpieczeństwa pracy tego rodzaju instalacji, ponieważw wyższych
temperaturach zwiększa sięryzyko samozapłonu. Wskazywał również, iżliteratura fachowa
przypisuje różne temperatury graniczne do zakresu suszarek niskotemperaturowych,
a jakikolwiek spór na tym polu ucina podanie przez Zamawiającego progu 130oC.
Ad. 3. Podnosił, iżzastosowanie recyrkulacji części wysuszonego osadu służy
nie tylko ominięciu fazy kleistej, ale równieżzapewnia jednostajnąnadawęosadu
przy nieuniknionym zmiennym jego uwodnieniu po wirówkach i prasach, co pozwala
na prawidłowe i równomierne wysuszenie granulatu w całej jego objętości. Wskazywał,
iżsystem ten jest stosowany przez takich producentów jak Seghers, Bio Solid Air, Andritz i
Klein.
Ad. 4. Argumentował, iżrównomiernośćrozłożenia warstwy osadu na taśmie
ma istotne znaczenie z punktu widzenia efektywności przebiegu procesu suszenia osadów.
Tym samym regulacja warstwy grubości osadu na taśmie umożliwi Zamawiającemu dobór
optymalnych warunków pracy suszarki w zależności od parametrów osadu.
Ad. 5. Wyjaśniał, iżwystępujący w osadach struwit powoduje zatykanie się
przewodów pompowych, a nie samych pomp, a odkładanie sięgo podczas transportu
np. na przenośnikachślimakowych jest problemem zdecydowanie mniejszym. Podkreślał,
iżtransport przewodami tłocznymi za pomocąpomp osadów o zawartości suchej masy
w pobliżu 40% stwarza istotnie wysokie opory hydrauliczne.
W trakcie rozprawy przed IzbąOdwołujący przedstawił w piśmie przedłożonym Izbie
listęsiedmiu producentów suszarek taśmowych znanych na rynku:
1) STC
2) Huber – suszarka typu KULT
3) Siemens/Sernagiotto – suszarka typu SBD
4) SUEZ – suszarka typu Innoplana
5) Odwołujący – suszarka typu Biocon
6) Andritz – suszarka typu BDS
7) Kleiln – suszarka Combi Dry.
Wskazywał on w powołanym piśmie, iżkwestionowane zapisy SIWZ wskazane
w drugim punkcie uzasadnienia odwołania wykluczająproducentów ujętych w pozycjach 3,
4, 5 i 7 powyższego wykazu, zaśzapisy SIWZ wskazane w punkcie trzecim eliminuje
wszystkich producentów poza wskazanym w pkt 6, zaśtreśćwarunków SIWZ wskazanych
w punkcie pierwszym, czwartym i piątym uzasadnienia jednoznacznie wskazująna firmę
Andritz.
Ponadto twierdził on, iżokreślony w SIWZ zakres temperatur suszenia określony
na poziomie 130oC ukształtowany został na tym poziomie tylko dlatego,że producent
Andritz oferuje taśmy wykonane w plastiku, które mogąpracowaćw temperaturze
maksymalnej 140 stopni.
Zamawiający na rozprawie przed Izbąoświadczył, iżwarunek wskazany w piątym
punkcie uzasadnienia odwołania (dotyczący układu pompowego) spełniająnastępujący
producenci: Seghers, Bio Solid Air, Andritz, a także Sevar. W przypadku tego ostatniego
producenta Zamawiający złożył kopięjego oświadczenia odnoszącego siędo oferowanych
przez niego suszarni taśmowych.
Podnosił on również, iżkażdy wykonawca robót budowlanych, które sąde facto
przedmiotem zamówienia, może zakupićw celu realizacji przedmiotu zamówienia
odpowiednie, spełniające wymagania SIWZ urządzenia.
Zamawiający, podsumowując swojąargumentacjęprzedstawionąprzed Izbą,
oświadczył, iżwszystkie warunki kwestionowane przez Odwołującego spełniająnastępujący
producenci: Andritz, Sevar oraz Klein.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron postępowania, na podstawie
zebranego materiału dowodowego w sprawie oraz oświadczeńi stanowisk stron,
zaprezentowanych w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie, jak teżzłożonych ustnie
do protokołu w toku rozprawy, skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby ustalił,że wobec wszczęcia
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, którego dotyczy rozpoznawane
przez Izbęodwołanie, po dniu 29 stycznia 2010 r., tj. po dniu wejścia wżycie przepisów
ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo zamówieńpublicznych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778), do rozpoznawania niniejszej sprawy
odwoławczej majązastosowanie przepisy ustawy Pzp oraz aktów wykonawczych wydanych
na jej podstawie – rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz. U. Nr 48, poz. 280) i
z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) w brzmieniu nowym – po wejściu wżycie wskazanych
przepisów.
Kolejnym istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleniem składu orzekającego Izby
jest wykluczenie możliwości wypełnienia którejkolwiek z przesłanek odrzucenia odwołania
ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp oraz stwierdzenie wypełnienia przesłanki
interesu Odwołującego w uzyskaniu zamówienia określonej w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Izba uznała również, iżOdwołujący mógł ponieśćszkodęw wyniku naruszenia
przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Izba postanowiła, jako dowody w sprawie dopuścićdokumentacjępostępowania
o udzielenie zamówienia publicznego przekazanąprzez Zamawiającego, potwierdzoną
za zgodnośćz oryginałem, a w szczególności: SIWZ oraz protokół postępowania ZP-1,
a ponadto treśćodwołania i odpowiedzi na nie oraz pism składanych przez strony w toku
rozprawy.
Biorąc pod uwagęzgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz zakres zarzutów
podniesionych w odwołaniu skład orzekający Izby stwierdził,że odwołanie zasługuje
na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Izba ustaliła, iżw kwestionowanych przez Odwołującego
zapisach SIWZ, Zamawiający nie wskazywał literalnie znaków towarowych, patentów
lub pochodzenia. Tym samym nie został obciążony zgodnie z przepisem art. 29
ust. 3 ustawy Pzp obowiązkiem dopuszczenia rozwiązańrównoważnych. Dlatego też
nie musiał on precyzować, jakie parametry oferowanych przez Wykonawców urządzeńuzna
za równoważne.
Izba ustaliła także, iżZamawiający opisując przedmiot zamówienia nie używał również,
w zapisach kwestionowanych przez Odwołującego, norm, aprobat, specyfikacji technicznych
i systemów odniesienia. Dlatego teżnie ciążył na nim obowiązek wskazania,że dopuszcza
rozwiązania równoważne opisywanym zgodnie z normązawartąw art. 30 ust. 4 ustawy Pzp.
Uwzględniając te ustalenia, Izba uznała podnoszone przez Odwołującego zarzuty
naruszenia przez Zamawiającego przepisów art. 29 ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 i 4 ustawy Pzp
za bezzasadne.
Izba rozstrzygając o zasadności zarzutów naruszenia przez Zamawiającego przepisów
art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp uwzględniła dokonane przez siebie ustalenia
oraz dowody przedstawione przez Strony.
W pierwszej kolejności Izba uznała kierując siętreściąprzepisu art. 29 ust. 2 ustawy
Pzp, iżZamawiający opisując przedmiot zamówienia nie może robićtego w sposób,
który mógłby utrudniaćuczciwąkonkurencję.
Zgodnie z ugruntowanąw dotychczasowym orzecznictwie Izby opinią, dla uznania,
iżZamawiający naruszył powołany przepis, wystarczającym jest jedynie wykazanie,
iżopisując przedmiot zamówienia dokonał on tego w sposób, który jedynie potencjalnie
mógłby utrudniaćuczciwąkonkurencję, nie jest tym samym konieczne udowodnienie
realnego uniemożliwienia takiej konkurencji. Dlatego teżnie jest konieczne ze strony
Odwołującego wykazywanie w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości,
iżZamawiający, poprzez poszczególne zapisy opisu przedmiotu zamówienia, utrudnił
uczciwąkonkurencję. Wystarczającym, w ocenie Izby, jest jedynie wskazanie, iżopis
przedmiotu zamówienia będący częściąSIWZ, zawiera zapisy, które mogłyby jąutrudnić,
potencjalnie jej zagrozić,
Uwzględniając powyższe założenie, Izba uznała za zasadnie podnoszony przez
Odwołującego zarzut naruszenia przepisu art 29 ust. 2 ustawy Pzp, a w konsekwencji
naruszenia art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 29 ust. 1 ustawy Pzp.
W
ocenie
Izby
Odwołujący
w
sposób
wystarczający
uprawdopodobnił,
iżkwestionowane przez niego zapisy opisu przedmiotu zamówienia mogąutrudniaćuczciwą
konkurencję, a tym samym powodowaćnierówne traktowanie Wykonawców.
Nieistotnym zdaniem składu orzekającego Izby, dla tak sformułowanej oceny,
jest argument podnoszony przez Zamawiającego, iżprzedmiotem zamówienia jest robota
budowlana, a nie dostawa suszarek osadów, dlatego teżnie można mówićo ograniczeniu
konkurencji w zakresie robót budowlanych, ponieważkażdy z wykonawców robót może
zakupićw celu realizacji przedmiotu zamówienia odpowiednie, spełniające wymagania
SIWZ, urządzenia. Faktem jest, iżzamówienie obejmuje robotębudowlaną. Niemniej jednak,
Izba uznała, iżZamawiający dokonując opisu instalacji, która jest najważniejszym zespołem
urządzeńmającym byćzainstalowanym w trakcie realizacji przedmiotu zamówienia,
w sposób, który może preferowaćjednego z wielu producentów takich instalacji, utrudnia tym
jednocześnie uczciwąkonkurencjęwśród Wykonawców robót budowlanych. Preferuje
bowiem w oczywisty sposób tych, którzy pozostająw stałych kontaktach handlowych
z producentem instalacji wskazanej pośrednio przez Zamawiającego w opisie przedmiotu
zamówienia. Dlatego teżIzba uznała w rozpatrywanym przypadku, iżZamawiający nie może
opisywaćpowołanej instalacji w sposób, który zmuszałby Wykonawców roboty budowlanej
do zaoferowania montażu urządzenia jednego tylko producenta.
Odpowiada prawdzie, twierdzenie Zamawiającego, iżIzba, rozpatrując odwołanie,
bada jedynie legalnośćdziałańZamawiającego, a nie zasadnośćtechnologicznążądanych i
opisywanych przez Zamawiającego rozwiązań, czy teżich gospodarność. Dlatego teżIzba
rozpatrując
niniejszą
sprawę
dokonała
jedynie
analizy
kwestionowanych
przez Odwołującego zapisów SIWZ pod kątem naruszenia wskazanych przez niego
przepisów ustawy Prawo zamówieńpublicznych, a w szczególności art. 29 ust. 2 tej ustawy.
Izba uznała, kierując siędominującym poglądem w tej sprawie, iżwobec postawienia
przez Odwołującego zarzutu naruszenia przez Zamawiającego powołanego przepisu art. 29
ust. 2 ustawy Pzp, to na Zamawiającym spoczywa ciężar dowodu,że zawarty w SIWZ opis
przedmiotu zamówienia nie został sformułowany w sposób, który mógłby utrudniaćuczciwą
konkurencję. Tym samym to Zamawiający w takim przypadku zobowiązany jest wykazać
legalnośćswojego postępowania, a Izba, oceniając przedstawione przez niego argumenty,
rozstrzyga czy uczynił to w sposób wystarczający.
Zamawiający
uzasadniając
prawidłowość
skonstruowania
opisu
przedmiotu
zamówienia powoływał sięna odnoszące siędo postępowania o udzielenie zamówienia,
którego dotyczy rozpatrywana sprawa, opinie sporządzone przez ekspertów inicjatywy
JASPERS oraz przez Narodowy Fundusz OchronyŚrodowiska i Gospodarki Wodnej.
Antycypując dalsze rozważania, wskazaćnależy, iżIzba uznała powołane opinie,
w zestawieniu z innymi dowodami przedstawionymi przez Zamawiającego, a ocenianymi
przez Izbę, za dowód niewystarcający.
Izba uznała za właściwe podkreślenie, iżzgodnie z regulacjąustawy Prawo zamówień
publicznych, członkowie składów orzekających sąniezawiśli i związani wyłącznie przepisami
obowiązującego prawa. Dlatego teżprzedstawione przez Zamawiającego opinie nie są
dla Izby wiążące, a mogąbyćuwzględnione jedynie jako ewentualny dowód w sprawie.
Niezależnie od powyższego Izba ustaliła, iżpowołana przez Zamawiającego opinia
sporządzone przez ekspertów inicjatywy JASPERS, na stronie 23 tłumaczenia na język
polski
zawiera
następujący
zapis:
„Plan
zamówień
został
przeanalizowany
bez szczegółowego sprawdzania procedur przetargowych, jakie będą wdrożone”. W ocenie
Izby opinia ta nie potwierdza tym samym okoliczności, na które powołuje sięZamawiający,
a wręcz w sposób wyraźny stwierdza, iżSIWZ (a tym samym równieżbędący jej integralną
częściąopis przedmiotu zamówienia) sporządzona dla spornego postępowania
nie była przedmiotem oceny powołanych ekspertów. Dlatego teżopinia ta, w ocenie Izby,
nie ma znaczenia w sprawie.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie oraz w toku rozprawy uzasadniał,
zakwestionowany przez Odwołującego w pierwszym punkcie uzasadnienia odwołania,
warunek, aby zastosowana została jedna linia suszenia, tym iżtakie jego sformułowanie
jest konsekwencjąposiadanej jużprzez Zamawiającego decyzji o pozwoleniu na budowę.
Decyzja ta została wydana zgodnie z oświadczeniem Zamawiającego około 2005 r.
na podstawie innej dokumentacji projektowej i innych założeńinwestycyjnych.
Wobec faktu, iżpostępowanie, którego dotyczy rozpatrywana sprawa, obejmuje
zaprojektowanie i wybudowanie systemu osuszania osadów, w tym równieżuzyskanie
odpowiednich decyzji i uzgodnień, Izba uznała podnoszony przez Zamawiającego argument
za nieistotny, szczególnie wobec faktu, iżWykonawca, z którym zostanie podpisana umowa
w sprawie zamówienia, będzie zobowiązany, zgodnie z treściąSIWZ oraz oświadczeniem
Zamawiającego przed Izbą, m.in. uzyskaćdecyzjęo pozwoleniu na budowę.
Izba, po dokonaniu analizy treści oświadczeńZamawiającego zawartych w odpowiedzi
na odwołanie oraz złożonych na rozprawie przed Izbą, uznała, iżoświadczenia te
nie sąwewnętrznie spójne, wobec czego Izba nie mogła uznaćich za wiarygodne.
Istotną, w ocenie Izby przyczyną, dla której omówiła ona wiarygodności złożonym
przez
Zamawiającego
wyjaśnieniom,
jest
fakt,
iż
Zamawiający
odnosząc
się
do poszczególnych punktów uzasadnienia odwołania, wskazuje urządzenia innych
producentów spełniających warunki SIWZ w nich przywołane, a inne podmioty wskazuje jako
te, które uznaje za producentów, którzy oferująw jego ocenie urządzenia spełniające
wszystkie kwestionowane przez Odwołującego warunki SIWZ łącznie.
Izba, po dokonaniu analizy treści złożonego przez Zamawiającego na rozprawie
oświadczenia firmy: Sevar Anlagentechnik GmbH, uznała, iżnie zawiera ono wprost
potwierdzenia twierdzeńZamawiającego, jakoby oferowane przez tęfirmęurządzenie
spełnia wszystkie warunki SIWZ łącznie. W ocenie Izby oświadczenie to zbudowane
jest z kilku zdań, które zawierająszczątkowe, częściowe oświadczenia osoby,
która je podpisała, nie zawiera ono jednak twierdzenia, iżproducent ten oferuje urządzenie
spełniające wszystkie warunki łącznie, a nawet,że oferuje suszarkęjednoliniową
o wymaganej przez Zamawiającego przepustowości lub zakresie regulacji. Dokonując
interpretacji powołanego oświadczenia, Izba uznała,że jako wynik jego wykładni
prawdziwym może byćrównieżtwierdzenie, iżdotyczy ono kilku różnych urządzeń
oferowanych przez tegożproducenta. Tym samym, wobec faktu, iżciężar dowodu spoczywa
na Zamawiającym, Izba uznała, iżnie wykazał on w sposób wystarczający, iżSevar
Anlagentechnik GmbH jest producentem urządzenia, które spełnia łącznie wszystkie zapisy
SIWZ.
Niezależnie od powyższego, Izba uznała, iżdodatkowąwątpliwośćco do oświadczenia
Zamawiającego odnoszącego siędo parametrów oferowanych przez tegożproducenta
urządzeń, rodzi fakt, iżZamawiający pierwotnie oświadczył, iżnie kwestionuje twierdzenia
Odwołującego,że przestawiona przez niego lista 7 producentów jest listązamkniętą. Lista ta
nie obejmowała firmy Sevar Anlagentechnik GmbH. Znaczącym, w ocenie Izby, jest również
fakt, iżZamawiający wskazując producentów, których urządzenia spełniająwarunek
recyrkulacji osadów wysuszonych (ujęty w punkcie trzecim uzasadnienia odwołania),
nie powołał tejże firmy. Tym samym oświadczenia Zamawiającego odnoszące się
do producenta Sevar Anlagentechnik GmbH nie zostały uznane przez Izbęza spójne,
a tym samym za wiarygodne.
Podobnie wskazanie firmy Klein Izba uznała za niewystarczające, a wyjaśnienia
Zamawiającego złożone w tym zakresie za niespójne. Izba ustaliła, iżZamawiający
ustosunkowując siędo poszczególnych kwestionowanych przez Odwołującego zapisów
SIWZ, zarówno w odpowiedzi na odwołanie jak i w trakcie rozprawy przed Izbą, nie
wskazywał na tego producenta, jako takiego, który oferuje urządzenie spełniające warunek
dystrybucji osadu na taśmęsuszarki za pomocąukładu innego niżpompowy. Tymczasem
w słowie końcowym, wskazuje firmęKlein, jako jednego z trzech producentów oferujących
urządzenia spełniające wszystkie warunki SIWZ.
Uwzględniając powyższe, firma Andritz AG pozostaje de facto jedynym producentem,
co do którego Zamawiający w sposób spójny i konsekwentny oświadczał, iżspełnia on
wszystkie wymogi SIWZ. Dlatego też, wświetle zarzutów podniesionych w odwołaniu,
przedstawione przez Zamawiającego argumenty nie mogły zostaćuznane przez Izbę
za wystarczające, dla wykluczenia możliwości, iżopis przedmiotu zamówienia mógłby
utrudniaćuczciwąkonkurencjęprzez faworyzowanie urządzenia jednego producenta.
Izba uznała, iżwobec twierdzeńOdwołującego,że urządzenia oferowane
przez różnych producentów, skonstruowane w różnych technologiach, sąw stanie wytworzyć
produkt
końcowy
osuszenia
osadu
odpowiadający
parametromżądanym
przez Zamawiającego, uzasadnionym jest przekonanie, iżZamawiający nie wykazał
w sposób wystarczający,że jego potrzeby uzasadniajązastosowanie technologii stworzonej
przez firmęAndritz AG, a nie jest możliwe wykorzystywanie w tym celu urządzeńinnych
producentów. Zamawiający wykazywał jedynie, iżopisane przez niego rozwiązanie zapewni,
iżprodukt końcowy o odpowiednich parametrach, powołując sięjednocześnie na fakt,
iżnaświecie istnieje obecnie kilkadziesiąt instalacji suszenia osadów o wydajnościżądanej
przez Zamawiającego, w których zastosowano suszarki różnych typów. Dlatego też,
w ocenie Izby, Zamawiający powinien dopuścićskładanie ofert, które zawierająrozwiązania
suszenia osadów w technologii innej niżsprzedawana przez firmęAndritz AG,
które to rozwiązania zagwarantująZamawiającemu wytworzenie produktu końcowego
osuszenia osadu odpowiadającyżądanym przez niego parametrom.
Mając powyższe na uwadze Izba stwierdziła naruszenie przez Zamawiającego
przepisów ustawy Pzp przywołanych w odwołaniu, które mogłyby miećwpływ na wynik
postępowania.
Uwzględniając powyższe Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192
ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówieńpublicznych, stosownie do wyniku postępowania, oraz
w oparciu o przepisy § 1 ust. 2 pkt 2, § 3 oraz § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Zgodnie z § 28 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołańStrona może złożyć
wniosek dotyczący kosztów postępowania. Odwołujący na rozprawie przedłożył Izbie
zestawienie kosztów Odwołującego, w którym ujął równieżkoszty postępowania obejmujące
wynagrodzenie pełnomocnika. Zestawienie to jednak nie mogło zostaćuznane przez Izbę
za rachunek przedłożony do akt sprawy w rozumieniu § 3 ust. 2 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania, z uwagi na okoliczność, iżnie zawierało ono nawet kwoty, o zwrot której
Odwołujący wnosi z tego tytułu. W zestawieniu tym zawarta została zawarta jedynie
deklaracja, iżodpowiednie zestawienie zostanie przesłane faksem. Wświetle powołanego
§ 28 rozporządzenia z 22 marca 2010 r. Izba nie mogła uznaćzłożonego
przez Odwołującego zestawienia kosztów w zakresie obejmującym wynagrodzenie
pełnomocnika za złożone prawidłowo, dlatego teżnie uwzględniła wniosku Odwołującego
o zwrot kosztów w tym zakresie.
Przewodniczący:
………………………………
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu dokonanie odpowiednich zmian
treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, tak aby:
1) możliwe było zastosowanie jednej lub dwóch linii suszenia,
2) możliwe było zastosowanie suszarek taśmowych niskotemperaturowych
lub średniotemperaturowych,
3) instalacja suszenia zapewniała ominięcie fazy kleistej osadu, a recyrkulacja
osadów wysuszonych była jedną z dopuszczalnych metod do osiągnięcia
tego celu,
4) osad na taśmie rozprowadzany był równomiernie, a efekt końcowy
wysuszenia i postaci fizycznej osadu wysuszonego opisany w SIWZ
był zapewniony niezależnie od wahań stopnia uwodnienia osadu,
5) dopuszczona została, obok rozwiązań dystrybucji osadu na taśmę suszarki
już dopuszczonych w SIWZ, również możliwość takiej dystrybucji za pomocą
układu pompowego,
2. do kosztów postępowania odwoławczego zalicza wpis w wysokości 20 000
zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczony przez Veolia Water
Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48, 30-149 Kraków oraz uzasadnione koszty Veolia
Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48, 30-149 Kraków obejmujące koszty związane
z dojazdem na wyznaczonąrozprawęw wysokości 558,95 zł 00 gr (słownie: pięćset
pięćdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt pięćgroszy),
3. zasądza koszty postępowania od Toruńskie Wodociągi Sp. z o.o., ul. Rybaki 31/35,
87-100 Toruńna rzecz Veolia Water Systems Sp. z o.o., ul. Balicka 48,
30-149 Kraków.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Toruniu.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt: KIO/961/10
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego prowadzone w trybie przetargu
nieograniczonego na realizacjęzadania: „Modernizacja gospodarki osadowej na Centralnej
Oczyszczalni Ścieków w Toruniu (budowa systemu termicznej przeróbki osadów) Kontrakt
Nr K-1/W", zostało wszczęte przez Toruńskie Wodociągi Sp. z o.o., zwanądalej:
„Zamawiającym”, w dniu 7 maja 2010 r. poprzez zamieszczenie ogłoszenia o zamówieniu
w miejscu publicznie dostępnym w siedzibie Zamawiającego oraz na stronie internetowej.
Zamawiający przekazał to ogłoszenie w tym samym dniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji
Wspólnot Europejskich, w wyniku czego ukazało sięono w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2010/S 91-136237 z dnia 11 maja 2010 r.).
W dniu 20 maja 2010 r. Wykonawca: Veolia Water Systems Sp. z o.o., zwany dalej
Odwołującym, wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie wobec postanowień
Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) opublikowanej przez Zamawiającego
na stronie internetowej w dniu 11 maja 2010 r.
Zgodnie z argumentacjąprezentowanąprzez Wykonawcęw odwołaniu Zamawiający
naruszył następujące przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 z późn. zm.), zwanej dalej ustawąPzp:
1)
art. 7 ust. 1 i 2 poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób naruszający
zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców z uwagi
na ograniczenie kręgu wykonawców mogących zrealizowaćzamówienie do jednej
firmy, to jest firmy ANDRITZ AG, Stattegger Strasse 18, A-8045 Graz, Austria,
dysponującej suszarkami typu taśmowego (bez zasilania ciśnieniowego) opisanymi
w części III SIWZ rozdz. 6, pkt 6.1,
2)
art. 29 ust. 1 i 2 poprzez niejednoznaczne opisanie przedmiotu zamówienia, w sposób
utrudniający uczciwąkonkurencjęoraz sformułowanie zapisów nakładających wymogi
technologiczne
co
do
przedmiotu
zamówienie
w
zakresie
i
sposób,
który z technologicznego punktu widzenia nie jest konieczny do zaspokojenia potrzeb
Zamawiającego, a powodujące jednocześnie wykluczenie suszarek innego typu poza
jednym modelem, co stanowi naruszenie ww. przepisów a dodatkowo stanowi czyn
nieuczciwej konkurencji (częśćIII SIWZ rozdz.6 pkt 6.1.3 ogłoszenia),
3)
art. 29 ust. 3 i art. 30 ust. 1 i 4 poprzez brak sprecyzowania jakie parametry
Zamawiający uzna za równoważne do opisanych w pkt 6.1.3. Części III SIWZ.
Odwołujący
podnosząc
wskazane
powyżej
zarzuty
wnosił
o
nakazanie
Zamawiającemu zmiany treści SIWZ w sposób uwzględniający w ocenianych parametrach
technicznych rozwiązania oferowane przez inne firmy obecne na rynku. Przedstawił on
własne propozycje kwestionowanych przez siebie zapisów.śądał także wskazania, jakie
parametry uzna Zamawiający za równoważne. Jakożądanie ewentualne, Odwołujący
domagał sięunieważnienia postępowania.
Odwołujący konstruując uzasadnienie wnoszonego przez siebie odwołania podzielił
swąargumentacjęna pięćpunktów. W każdym z tych punktów odnosił siędo innych zapisów
SIWZ, z których każdy w jego opinii, maksymalnie zawężał rynek i naruszał zasady uczciwej
konkurencji. Kwestionował on następujące zapisy III części SIWZ (poniższe zestawienie
odpowiada przywołanemu podziałowi argumentacji uzasadnienia odwołania na pięć
punktów):
1. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Zamawiający wymaga, aby możliwa była płynna regulacja wydajności instalacji
w zakresie 14-21 Mg s.m./d osadu. Zastosowana winna być jedna linia suszenia.
2. warunek zawarty w:
1) pkt 5.1:
Instalacja suszenia osadów oparta o bezpośrednią, niskotemperaturową suszarkę
taśmową.
2) pkt6.1.3:
Należy zastosować suszarkę taśmową niskotemperaturową o temperaturze
suszenia do 130oC z recyrkulacją część osadu wysuszonego.
3. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Celem zapewnienia właściwej pracy instalacji i właściwej jakości granulatu,
zastosowana winna zostać recyrkulacja osadów wysuszonych, która musi zapewnić
wejście osadu na suszarkę ze wskaźnikiem odwodnienia warunkującym ominiecie
fazy kleistej. Dane dotyczące strumienia recyrkulowanych osadów zamieszczone
zostały w tabeli 4 w rozdziale 3.2.
4. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Osad na taśmę podawany będzie jako równomierna warstwa o regulowanej grubości
5. warunek zawarty w pkt 6.1.3:
Zamawiający wyklucza dystrybucję osadu na taśmę suszarki za pomocą układu
pompowego.
oraz:
Zamawiający podkreśla istnienie w osadzie przefermentowanym znacznej ilości
włosów, włóknin i okruchów struwitu o granulacji do 20 mm, w związku z czym nie
powinna zostać zastosowana dystrybucja osadów za pomocą systemu ciśnieniowego.
Odwołujący uzasadniając podnoszone przez siebie twierdzenia o nieprawidłowości
wskazanych powyżej zapisów III części SIWZ argumentował odpowiednio:
ad. 1. Zapis taki został wprowadzony celowo, aby wyeliminowaćkonkurencję,
ponieważjedynie jedna firma na rynku dostarcza suszarki taśmowe o tak dużej
przepustowości. Każdy inny dostawca suszarek taśmowych musi zaoferowaćwięcej
niżjednąlinięsuszenia. W opinii Odwołującego wymóg zastosowania jednej linii suszenia;
jest wręcz niespójny z zapisem o możliwej płynnej regulacji wydajności instalacji w zakresie
14-21 Mg s.m./h. Podnosił on,że eksploatacja jednego urządzenia dostosowanego do takiej
płynnej wydajności pracy w zakresie 60-100% przepustowości, oznacza eksploatację
w warunkach niewykorzystania powierzchni grzewczej i w warunkach zdecydowanego
niedociążenia optymalnych parametrów technicznych pracy urządzenia, co skutkuje
podwyższeniem
kosztów
eksploatacyjnych,
czyli
niegospodarności.
Wskazywał,
iżw warunkach posiadania więcej niżjednej linii suszenia, wymóg płynnej regulacji
wykonany mógłby byćzarówno poprzez zmianęobciążenia jednej linii suszenia
w rozsądnych technicznych granicach, jak i poprzez odpowiednie wyłączanie lub włączanie
kolejnej linii, jako metodęwspomagającąregulacjęwydajności całej stacji, bez zmuszania
urządzeńdo pracy w warunkach niekorzystnych. W opinii Odwołującego tak sformułowany
warunek jest sprzeczny z pkt 5.3.9 III części SIWZ: Należy zapewnić maksymalną ciągłość
pracy ITPO (Instalacja Termicznej Obróbki Osadów) oraz zminimalizować wpływ
na nią przerw eksploatacyjnych (zatrzymanie, konserwacja, ponowny rozruch).
ad. 2. Zapis ten ogranicza zastosowanie urządzeńróżnych wykonawców,
w tym Odwołującego, nie wnoszącżadnej wartości dodatkowej dla Zamawiającego
poprzez zastosowanie takiego właśnie systemu. Wprost przeciwnie, zastosowanie suszarki
o temperaturze ograniczonej do 130oC powoduje zwiększenie wymaganej powierzchni
grzewczej do wysuszenia osadu, co wpływa na zwiększenie powierzchni zabudowy całej
instancji i wpływa na podniesienie kosztów robót budowlanych i drogowych: konieczny jest
większy budynek technologiczny i dłuższe podjazdy do niego. Wskazywał również,
iżstosowana przez Zamawiającego nomenklatura nie jestścisła. Wg literatury fachowej,
suszarki
niskotemperaturowe
to
suszarki
wykorzystujące
medium
grzewcze
o niskich parametrach, do 100oC (zazwyczaj jest to woda). Suszarki wykorzystujące inne
medium grzewcze jak gorące powietrze, olej lub spaliny to suszarkiśredniotemperaturowe.
Zakres temperatur roboczych dla suszarek taśmowychśredniotemperaturowych waha się
w zakresie 110-180oC, i takie sformułowanie warunków umożliwiłoby wszystkim
Wykonawcom oferującym suszarki taśmowe złożenie oferty. Niezależnie od powyższego,
Odwołujący wskazywał, iżpodawanie zakresu temperatur nie jest konieczne z technicznego
punktu widzenia, ponieważnie ma wpływu na jakośćprocesu suszenia ani na końcowe
wysuszenie osadu, które niezależnie od szczegółowych parametrów pracy urządzenia
powinno zostaćzagwarantowane przez Wykonawcę.
ad. 3. Zapis ten ogranicza zastosowanie urządzeńróżnych wykonawców,
w tym Odwołującego, nie wnoszącżadnej wartości dodatkowej dla Zamawiającego
poprzez zastosowanie takiego właśnie systemu. Obligatoryjne zastosowanie recyrkulacji
części osadu wysuszonego wpływa dodatkowo na rozbudowęwęzła suszenia – do celów
recyrkulacji konieczne jest zainstalowanie dodatkowych urządzeńmieszających i dodatkowej
pojemności na mieszanie osadu suchego i odwodnionego – podczas gdy urządzenia innych
producentów spełniajątakie same lub nawet lepsze warunki techniczne, bez zastosowania
recyrkulacji osadu wysuszonego. Recyrkulacja nie jest bowiem konieczna do przełamania
fazy kleistej, ani do uzyskania właściwej postaci granulatu. Odwołujący wskazywał,
iżZamawiający w przywołanej tabeli 4 w rozdziale 3.2. SIWZ nie podał, jakie powinny być
parametry strumienia osadów recyrkulowanych. W opinii Odwołującego uzasadnia
to twierdzenie, iżZamawiający tak naprawdęnie wie, jaka jest zawartośćprocentowa suchej
masy w osadzie w fazie kleistej i nie wie, jaki stopieńrecyrkulacji należy zastosować,
ale wymaga od potencjalnego Wykonawcy wykonania recyrkulacji jako „sztuka dla sztuki"
nie dopuszczając przypadku, gdy Wykonawca może zaoferowaćsuszarkęrealizującą
bezawaryjne i skuteczne suszenie osadu od wartości 25% s.m. ( lub innej, zdefiniowanej
przez Zamawiającego w SIWZ) do wartości 90% s.m. bez recyrkulacji części osadu
wysuszonego.
ad. 4. Wymóg regulowanej grubości warstwy osadu na taśmie nie ma nic wspólnego
z efektami suszenia. Odwołujący oświadczył,że znane mu sąprzykłady eksploatacji suszarki
taśmowej bez regulowanej warstwy osadu na taśmie, które charakteryzująsięelastycznąi
efektywnąpracąw warunkach okresowej zmienności parametrów osadu odwodnionego,
z zachowaniem parametrów osadu wysuszonego.
ad. 5.
Zapisy te mająna celu jedynie wyeliminowanie z przetargu innych producentów
suszarek poza firmąAndritz, która jest jedynym obecnym na rynku dostawcąsuszarek
gdzie osad na taśmęnie jest podawany za pomocąpompy. Jednocześnie nie mająone
uzasadnienia technicznego. Struwit bowiem ma własnośćodkładania sięna powierzchni
urządzeńw postaci twardej powłoki, ale nie jest związkiem, który w sposób swobodny kruszy
sięi odrywa od tej powierzchni. Eksploatacja instalacji w przypadku obecności struwitu
wymaga okresowego wyłączania urządzeńi mechanicznego zdzierania warstwy struwitu
z zarośniętej powierzchni. Struwit odkładający sięna powierzchni urządzeńma taki sam
wpływ na działanie pomp, jak i na działanie przenośników. Odwołujący wskazując
na inny zapis zawarty w tym samym pkt 6.1.3 III części SIWZ (Należy zapewnić możliwość
podawania osadu odwodnionego, pochodzącego bezpośrednio ze SMOO, na przyczepę
transportową w
celu
kierowania
osadów
do
magazynu
osadu
odwodnionego
w hali kompostowania W SYTUACJI, GDY ITPO NIE PRACUJE. Przy doborze podajników
(SYSTEM POMPOWY lub przenośniki ślimakowe -wałowe lub bezwałowe w zależności
od potrzeb technologicznych) Wykonawca weźmie pod uwagę fakt gwarantowanego
odwodnienia osadu do poziomu 25-40% s.m. (osad na wyjściu z SMOO) i związane
z tym potencjalne problemy.), wskazuje,że Zamawiający nie widziżadnego zagrożenia
struwitem w przypadku transportu osadu odwodnionego do magazynu, ale widzi zagrożenie
struwitem w przypadku podawania osadu do suszarki, tym samym wskazuje
na jego niekonsekwencję.
Zamawiający w dniu 1 czerwca 2010 r. wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odpowiedźna odwołanie. W piśmie tym, formułuje on tezę, iżnie ma potrzeby zagłębiania
sięw kwestie technologiczne, dotyczące przedmiotu zamówienia, gdyżdla rozstrzygnięcia
przedmiotowej sprawy nie jest konieczne uzyskanie specjalistycznych informacji.
W opinii Zamawiającego, Odwołujący oparł sięna błędnym przekonaniu o ograniczeniu
przez Zamawiającego kręgu wykonawców mogących zrealizowaćzamówienie do jednej
tylko firmy, tj. Andritz AG. Zamawiający wskazuje, iżw jego ocenie nie zostały naruszone
zasady równego traktowania wykonawców i konkurencyjności, a postępowanie o udzielenie
zamówienia jest prowadzone zgodnie z zasadami powszechnie obowiązującego prawa.
Tym samymżądania Odwołującego, jako zmierzające do de facto narzucenia
Zamawiającemu
konkretnej
technologii,
innej
niż
ta
opisana
w
SIWZ,
a więc nieodpowiadającej jego potrzebom, sąbezprawne. Zamawiający podkreślał,że Izba
bada legalnośćdziałańZamawiającego, a nie zasadnośćtechnologicznążądanych i
opisywanych przez Zamawiającego rozwiązań, czy teżich gospodarność. Dalej
argumentował, iżpostępowanie o udzielenie zamówienia, którego dotyczy odwołanie,
jest częściąwiększego projektu unijnego, finansowanego w ramach Programu Operacyjnego
Infrastruktura iŚrodowisko ześrodków Funduszu Spójności, który był badany
przez ekspertów z inicjatywy JASPERS. Wskazał, iżeksperci ci, badając wniosek aplikacyjny
nie zakwestionowali technologii zażądanej przez Zamawiającego. Podobnie Narodowy
Fundusz OchronyŚrodowiska i Gospodarki Wodnej w związku z prowadzonąkontrolą
ex-ante badał równieżSIWZ w przedmiotowym postępowaniu, pod kątem zgodności
z przepisami Pzp, nie stwierdzając na tym polużadnych uchybień.
Zamawiający podnosił, iżnie ograniczał, ani nie utrudniał konkurencji, opisując
przedmiot zamówienia. Nieżądał jednego modelu suszarki, ponieważprzedmiotem tego
postępowania, nie jest dostawa suszarki do osadów, tylko roboty budowlane polegające
na budowie systemu termicznej przeróbki osadów. Zamawiający zażądał określonej
technologii, a mianowicie jednej linii technologicznej spełniającej takie parametry, które są
dla Zamawiającego potrzebne oraz korzystne pod względem ekonomicznym, jak i
eksploatacyjnym, biorąc pod uwagębezpieczeństwo pracy instalacji oraz jej trwałośći
bezawaryjność. Zamawiający podnosił, iżinstalacja ta będzie umiejscowiona na terenie
istniejącej oczyszczalni i w związku z tym a także faktem, iżw ramach istniejącego
pozwolenia na budowę, którym dysponuje Zamawiający, nie ma możliwości termicznej
przeróbki osadów za pomocądwóch linii, koniecznym jest takie sformułowanie warunków
SIWZ. Ponadto zastosowana technologia pozwoli na przekazywanie osadu o określonych
parametrach do współspalania, jako paliwo alternatywne, do zakładu przemysłowego
lub innego odbiorcy.
Zamawiający podkreślał, iżopisując przedmiot zamówienia, nie używał on wskazań
na znaki towarowe, patenty lub pochodzenie, dlatego teżnie musiał stosownie do regulacji
art. 29 ust. 3 ustawy Pzp wskazywaćparametrówświadczących o równoważności opisanym
przez Zamawiającego rozwiązaniom. Wskazywał, iżsam Odwołujący przyznawał,
iżZamawiający opisał przedmiot zamówienia w sposób bardzo szczegółowy, a więc tym
samym, w opinii Zamawiającego, za pomocądostatecznie dokładnych określeń. Wskazywał
również, iżzgodnie z regulacjąart. 30 ust. 1 i 4 ustawy Pzp, których naruszenie zarzucał mu
Odwołujący, z uwagi na fakt, iżnie opisywał przedmiotu zamówienia za pomocąśrodków
wskazanych w art. 30 ust. 1-3 ustawy Pzp, nie jest on zobowiązany do wskazania,
iżdopuszcza on rozwiązania równoważne opisywanym.
Jako argument za tym, iżinni Wykonawcy nie dostrzegli naruszenia przez niego
przepisów ustawy Pzp w konstruowaniu opisu przedmiotu zamówienia, Zamawiający
wskazał, iżw dniu 25 maja 2010 r. odbyło sięzebranie Wykonawców. Brało w nim udział
9 potencjalnych oferentów iżaden z nich nie kwestionował technologii wybranej
przez Zamawiającego,żaden nie złożył odwołania wobec takiej treści opisu przedmiotu
zamówienia.
Wraz z powołanąodpowiedziąna odwołanie Zamawiający przedstawił m.in. opinię
sporządzonąprzez dr inż. Tadeusza Pająka, będącego jednym z pełnomocników
Zamawiającego przed Izbą. Odniósł sięon do każdego z pięciu punktów uzasadnienia
odwołania.
Ad. 1. Oświadczył,że istnieje co najmniej 3 producentów, których suszarni spełniają
kwestionowany przez Odwołującego zapis SIWZ i sąto: Andritz, Klein i Siemens.
Wskazywał, iżnaświecie obecnie pracuje kilkadziesiąt instalacji suszenia osadów (suszarki
taśmowe, bębnowe, talerzowe, fluidalne) z jednąliniątechnologicznąo wydajności,
co najmniej takiej, jaka wymagana jest przez Zamawiającego. Instalacje takie są
w pełni dojrzałe technicznie, odpowiadająwspółczesnemu stanowi najlepszej dostępnej
techniki, w konstrukcji swojej sąznacznie prostsze, a w eksploatacji tańsze niżskładające
sięz kilku małych linii.
Ad. 2. Wskazał,że ograniczenie temperatury procesu suszenia uzasadnione
jest względami bezpieczeństwa pracy tego rodzaju instalacji, ponieważw wyższych
temperaturach zwiększa sięryzyko samozapłonu. Wskazywał również, iżliteratura fachowa
przypisuje różne temperatury graniczne do zakresu suszarek niskotemperaturowych,
a jakikolwiek spór na tym polu ucina podanie przez Zamawiającego progu 130oC.
Ad. 3. Podnosił, iżzastosowanie recyrkulacji części wysuszonego osadu służy
nie tylko ominięciu fazy kleistej, ale równieżzapewnia jednostajnąnadawęosadu
przy nieuniknionym zmiennym jego uwodnieniu po wirówkach i prasach, co pozwala
na prawidłowe i równomierne wysuszenie granulatu w całej jego objętości. Wskazywał,
iżsystem ten jest stosowany przez takich producentów jak Seghers, Bio Solid Air, Andritz i
Klein.
Ad. 4. Argumentował, iżrównomiernośćrozłożenia warstwy osadu na taśmie
ma istotne znaczenie z punktu widzenia efektywności przebiegu procesu suszenia osadów.
Tym samym regulacja warstwy grubości osadu na taśmie umożliwi Zamawiającemu dobór
optymalnych warunków pracy suszarki w zależności od parametrów osadu.
Ad. 5. Wyjaśniał, iżwystępujący w osadach struwit powoduje zatykanie się
przewodów pompowych, a nie samych pomp, a odkładanie sięgo podczas transportu
np. na przenośnikachślimakowych jest problemem zdecydowanie mniejszym. Podkreślał,
iżtransport przewodami tłocznymi za pomocąpomp osadów o zawartości suchej masy
w pobliżu 40% stwarza istotnie wysokie opory hydrauliczne.
W trakcie rozprawy przed IzbąOdwołujący przedstawił w piśmie przedłożonym Izbie
listęsiedmiu producentów suszarek taśmowych znanych na rynku:
1) STC
2) Huber – suszarka typu KULT
3) Siemens/Sernagiotto – suszarka typu SBD
4) SUEZ – suszarka typu Innoplana
5) Odwołujący – suszarka typu Biocon
6) Andritz – suszarka typu BDS
7) Kleiln – suszarka Combi Dry.
Wskazywał on w powołanym piśmie, iżkwestionowane zapisy SIWZ wskazane
w drugim punkcie uzasadnienia odwołania wykluczająproducentów ujętych w pozycjach 3,
4, 5 i 7 powyższego wykazu, zaśzapisy SIWZ wskazane w punkcie trzecim eliminuje
wszystkich producentów poza wskazanym w pkt 6, zaśtreśćwarunków SIWZ wskazanych
w punkcie pierwszym, czwartym i piątym uzasadnienia jednoznacznie wskazująna firmę
Andritz.
Ponadto twierdził on, iżokreślony w SIWZ zakres temperatur suszenia określony
na poziomie 130oC ukształtowany został na tym poziomie tylko dlatego,że producent
Andritz oferuje taśmy wykonane w plastiku, które mogąpracowaćw temperaturze
maksymalnej 140 stopni.
Zamawiający na rozprawie przed Izbąoświadczył, iżwarunek wskazany w piątym
punkcie uzasadnienia odwołania (dotyczący układu pompowego) spełniająnastępujący
producenci: Seghers, Bio Solid Air, Andritz, a także Sevar. W przypadku tego ostatniego
producenta Zamawiający złożył kopięjego oświadczenia odnoszącego siędo oferowanych
przez niego suszarni taśmowych.
Podnosił on również, iżkażdy wykonawca robót budowlanych, które sąde facto
przedmiotem zamówienia, może zakupićw celu realizacji przedmiotu zamówienia
odpowiednie, spełniające wymagania SIWZ urządzenia.
Zamawiający, podsumowując swojąargumentacjęprzedstawionąprzed Izbą,
oświadczył, iżwszystkie warunki kwestionowane przez Odwołującego spełniająnastępujący
producenci: Andritz, Sevar oraz Klein.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron postępowania, na podstawie
zebranego materiału dowodowego w sprawie oraz oświadczeńi stanowisk stron,
zaprezentowanych w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie, jak teżzłożonych ustnie
do protokołu w toku rozprawy, skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby ustalił,że wobec wszczęcia
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, którego dotyczy rozpoznawane
przez Izbęodwołanie, po dniu 29 stycznia 2010 r., tj. po dniu wejścia wżycie przepisów
ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo zamówieńpublicznych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778), do rozpoznawania niniejszej sprawy
odwoławczej majązastosowanie przepisy ustawy Pzp oraz aktów wykonawczych wydanych
na jej podstawie – rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz. U. Nr 48, poz. 280) i
z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) w brzmieniu nowym – po wejściu wżycie wskazanych
przepisów.
Kolejnym istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleniem składu orzekającego Izby
jest wykluczenie możliwości wypełnienia którejkolwiek z przesłanek odrzucenia odwołania
ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp oraz stwierdzenie wypełnienia przesłanki
interesu Odwołującego w uzyskaniu zamówienia określonej w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Izba uznała również, iżOdwołujący mógł ponieśćszkodęw wyniku naruszenia
przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Izba postanowiła, jako dowody w sprawie dopuścićdokumentacjępostępowania
o udzielenie zamówienia publicznego przekazanąprzez Zamawiającego, potwierdzoną
za zgodnośćz oryginałem, a w szczególności: SIWZ oraz protokół postępowania ZP-1,
a ponadto treśćodwołania i odpowiedzi na nie oraz pism składanych przez strony w toku
rozprawy.
Biorąc pod uwagęzgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz zakres zarzutów
podniesionych w odwołaniu skład orzekający Izby stwierdził,że odwołanie zasługuje
na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Izba ustaliła, iżw kwestionowanych przez Odwołującego
zapisach SIWZ, Zamawiający nie wskazywał literalnie znaków towarowych, patentów
lub pochodzenia. Tym samym nie został obciążony zgodnie z przepisem art. 29
ust. 3 ustawy Pzp obowiązkiem dopuszczenia rozwiązańrównoważnych. Dlatego też
nie musiał on precyzować, jakie parametry oferowanych przez Wykonawców urządzeńuzna
za równoważne.
Izba ustaliła także, iżZamawiający opisując przedmiot zamówienia nie używał również,
w zapisach kwestionowanych przez Odwołującego, norm, aprobat, specyfikacji technicznych
i systemów odniesienia. Dlatego teżnie ciążył na nim obowiązek wskazania,że dopuszcza
rozwiązania równoważne opisywanym zgodnie z normązawartąw art. 30 ust. 4 ustawy Pzp.
Uwzględniając te ustalenia, Izba uznała podnoszone przez Odwołującego zarzuty
naruszenia przez Zamawiającego przepisów art. 29 ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 i 4 ustawy Pzp
za bezzasadne.
Izba rozstrzygając o zasadności zarzutów naruszenia przez Zamawiającego przepisów
art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp uwzględniła dokonane przez siebie ustalenia
oraz dowody przedstawione przez Strony.
W pierwszej kolejności Izba uznała kierując siętreściąprzepisu art. 29 ust. 2 ustawy
Pzp, iżZamawiający opisując przedmiot zamówienia nie może robićtego w sposób,
który mógłby utrudniaćuczciwąkonkurencję.
Zgodnie z ugruntowanąw dotychczasowym orzecznictwie Izby opinią, dla uznania,
iżZamawiający naruszył powołany przepis, wystarczającym jest jedynie wykazanie,
iżopisując przedmiot zamówienia dokonał on tego w sposób, który jedynie potencjalnie
mógłby utrudniaćuczciwąkonkurencję, nie jest tym samym konieczne udowodnienie
realnego uniemożliwienia takiej konkurencji. Dlatego teżnie jest konieczne ze strony
Odwołującego wykazywanie w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości,
iżZamawiający, poprzez poszczególne zapisy opisu przedmiotu zamówienia, utrudnił
uczciwąkonkurencję. Wystarczającym, w ocenie Izby, jest jedynie wskazanie, iżopis
przedmiotu zamówienia będący częściąSIWZ, zawiera zapisy, które mogłyby jąutrudnić,
potencjalnie jej zagrozić,
Uwzględniając powyższe założenie, Izba uznała za zasadnie podnoszony przez
Odwołującego zarzut naruszenia przepisu art 29 ust. 2 ustawy Pzp, a w konsekwencji
naruszenia art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 29 ust. 1 ustawy Pzp.
W
ocenie
Izby
Odwołujący
w
sposób
wystarczający
uprawdopodobnił,
iżkwestionowane przez niego zapisy opisu przedmiotu zamówienia mogąutrudniaćuczciwą
konkurencję, a tym samym powodowaćnierówne traktowanie Wykonawców.
Nieistotnym zdaniem składu orzekającego Izby, dla tak sformułowanej oceny,
jest argument podnoszony przez Zamawiającego, iżprzedmiotem zamówienia jest robota
budowlana, a nie dostawa suszarek osadów, dlatego teżnie można mówićo ograniczeniu
konkurencji w zakresie robót budowlanych, ponieważkażdy z wykonawców robót może
zakupićw celu realizacji przedmiotu zamówienia odpowiednie, spełniające wymagania
SIWZ, urządzenia. Faktem jest, iżzamówienie obejmuje robotębudowlaną. Niemniej jednak,
Izba uznała, iżZamawiający dokonując opisu instalacji, która jest najważniejszym zespołem
urządzeńmającym byćzainstalowanym w trakcie realizacji przedmiotu zamówienia,
w sposób, który może preferowaćjednego z wielu producentów takich instalacji, utrudnia tym
jednocześnie uczciwąkonkurencjęwśród Wykonawców robót budowlanych. Preferuje
bowiem w oczywisty sposób tych, którzy pozostająw stałych kontaktach handlowych
z producentem instalacji wskazanej pośrednio przez Zamawiającego w opisie przedmiotu
zamówienia. Dlatego teżIzba uznała w rozpatrywanym przypadku, iżZamawiający nie może
opisywaćpowołanej instalacji w sposób, który zmuszałby Wykonawców roboty budowlanej
do zaoferowania montażu urządzenia jednego tylko producenta.
Odpowiada prawdzie, twierdzenie Zamawiającego, iżIzba, rozpatrując odwołanie,
bada jedynie legalnośćdziałańZamawiającego, a nie zasadnośćtechnologicznążądanych i
opisywanych przez Zamawiającego rozwiązań, czy teżich gospodarność. Dlatego teżIzba
rozpatrując
niniejszą
sprawę
dokonała
jedynie
analizy
kwestionowanych
przez Odwołującego zapisów SIWZ pod kątem naruszenia wskazanych przez niego
przepisów ustawy Prawo zamówieńpublicznych, a w szczególności art. 29 ust. 2 tej ustawy.
Izba uznała, kierując siędominującym poglądem w tej sprawie, iżwobec postawienia
przez Odwołującego zarzutu naruszenia przez Zamawiającego powołanego przepisu art. 29
ust. 2 ustawy Pzp, to na Zamawiającym spoczywa ciężar dowodu,że zawarty w SIWZ opis
przedmiotu zamówienia nie został sformułowany w sposób, który mógłby utrudniaćuczciwą
konkurencję. Tym samym to Zamawiający w takim przypadku zobowiązany jest wykazać
legalnośćswojego postępowania, a Izba, oceniając przedstawione przez niego argumenty,
rozstrzyga czy uczynił to w sposób wystarczający.
Zamawiający
uzasadniając
prawidłowość
skonstruowania
opisu
przedmiotu
zamówienia powoływał sięna odnoszące siędo postępowania o udzielenie zamówienia,
którego dotyczy rozpatrywana sprawa, opinie sporządzone przez ekspertów inicjatywy
JASPERS oraz przez Narodowy Fundusz OchronyŚrodowiska i Gospodarki Wodnej.
Antycypując dalsze rozważania, wskazaćnależy, iżIzba uznała powołane opinie,
w zestawieniu z innymi dowodami przedstawionymi przez Zamawiającego, a ocenianymi
przez Izbę, za dowód niewystarcający.
Izba uznała za właściwe podkreślenie, iżzgodnie z regulacjąustawy Prawo zamówień
publicznych, członkowie składów orzekających sąniezawiśli i związani wyłącznie przepisami
obowiązującego prawa. Dlatego teżprzedstawione przez Zamawiającego opinie nie są
dla Izby wiążące, a mogąbyćuwzględnione jedynie jako ewentualny dowód w sprawie.
Niezależnie od powyższego Izba ustaliła, iżpowołana przez Zamawiającego opinia
sporządzone przez ekspertów inicjatywy JASPERS, na stronie 23 tłumaczenia na język
polski
zawiera
następujący
zapis:
„Plan
zamówień
został
przeanalizowany
bez szczegółowego sprawdzania procedur przetargowych, jakie będą wdrożone”. W ocenie
Izby opinia ta nie potwierdza tym samym okoliczności, na które powołuje sięZamawiający,
a wręcz w sposób wyraźny stwierdza, iżSIWZ (a tym samym równieżbędący jej integralną
częściąopis przedmiotu zamówienia) sporządzona dla spornego postępowania
nie była przedmiotem oceny powołanych ekspertów. Dlatego teżopinia ta, w ocenie Izby,
nie ma znaczenia w sprawie.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie oraz w toku rozprawy uzasadniał,
zakwestionowany przez Odwołującego w pierwszym punkcie uzasadnienia odwołania,
warunek, aby zastosowana została jedna linia suszenia, tym iżtakie jego sformułowanie
jest konsekwencjąposiadanej jużprzez Zamawiającego decyzji o pozwoleniu na budowę.
Decyzja ta została wydana zgodnie z oświadczeniem Zamawiającego około 2005 r.
na podstawie innej dokumentacji projektowej i innych założeńinwestycyjnych.
Wobec faktu, iżpostępowanie, którego dotyczy rozpatrywana sprawa, obejmuje
zaprojektowanie i wybudowanie systemu osuszania osadów, w tym równieżuzyskanie
odpowiednich decyzji i uzgodnień, Izba uznała podnoszony przez Zamawiającego argument
za nieistotny, szczególnie wobec faktu, iżWykonawca, z którym zostanie podpisana umowa
w sprawie zamówienia, będzie zobowiązany, zgodnie z treściąSIWZ oraz oświadczeniem
Zamawiającego przed Izbą, m.in. uzyskaćdecyzjęo pozwoleniu na budowę.
Izba, po dokonaniu analizy treści oświadczeńZamawiającego zawartych w odpowiedzi
na odwołanie oraz złożonych na rozprawie przed Izbą, uznała, iżoświadczenia te
nie sąwewnętrznie spójne, wobec czego Izba nie mogła uznaćich za wiarygodne.
Istotną, w ocenie Izby przyczyną, dla której omówiła ona wiarygodności złożonym
przez
Zamawiającego
wyjaśnieniom,
jest
fakt,
iż
Zamawiający
odnosząc
się
do poszczególnych punktów uzasadnienia odwołania, wskazuje urządzenia innych
producentów spełniających warunki SIWZ w nich przywołane, a inne podmioty wskazuje jako
te, które uznaje za producentów, którzy oferująw jego ocenie urządzenia spełniające
wszystkie kwestionowane przez Odwołującego warunki SIWZ łącznie.
Izba, po dokonaniu analizy treści złożonego przez Zamawiającego na rozprawie
oświadczenia firmy: Sevar Anlagentechnik GmbH, uznała, iżnie zawiera ono wprost
potwierdzenia twierdzeńZamawiającego, jakoby oferowane przez tęfirmęurządzenie
spełnia wszystkie warunki SIWZ łącznie. W ocenie Izby oświadczenie to zbudowane
jest z kilku zdań, które zawierająszczątkowe, częściowe oświadczenia osoby,
która je podpisała, nie zawiera ono jednak twierdzenia, iżproducent ten oferuje urządzenie
spełniające wszystkie warunki łącznie, a nawet,że oferuje suszarkęjednoliniową
o wymaganej przez Zamawiającego przepustowości lub zakresie regulacji. Dokonując
interpretacji powołanego oświadczenia, Izba uznała,że jako wynik jego wykładni
prawdziwym może byćrównieżtwierdzenie, iżdotyczy ono kilku różnych urządzeń
oferowanych przez tegożproducenta. Tym samym, wobec faktu, iżciężar dowodu spoczywa
na Zamawiającym, Izba uznała, iżnie wykazał on w sposób wystarczający, iżSevar
Anlagentechnik GmbH jest producentem urządzenia, które spełnia łącznie wszystkie zapisy
SIWZ.
Niezależnie od powyższego, Izba uznała, iżdodatkowąwątpliwośćco do oświadczenia
Zamawiającego odnoszącego siędo parametrów oferowanych przez tegożproducenta
urządzeń, rodzi fakt, iżZamawiający pierwotnie oświadczył, iżnie kwestionuje twierdzenia
Odwołującego,że przestawiona przez niego lista 7 producentów jest listązamkniętą. Lista ta
nie obejmowała firmy Sevar Anlagentechnik GmbH. Znaczącym, w ocenie Izby, jest również
fakt, iżZamawiający wskazując producentów, których urządzenia spełniająwarunek
recyrkulacji osadów wysuszonych (ujęty w punkcie trzecim uzasadnienia odwołania),
nie powołał tejże firmy. Tym samym oświadczenia Zamawiającego odnoszące się
do producenta Sevar Anlagentechnik GmbH nie zostały uznane przez Izbęza spójne,
a tym samym za wiarygodne.
Podobnie wskazanie firmy Klein Izba uznała za niewystarczające, a wyjaśnienia
Zamawiającego złożone w tym zakresie za niespójne. Izba ustaliła, iżZamawiający
ustosunkowując siędo poszczególnych kwestionowanych przez Odwołującego zapisów
SIWZ, zarówno w odpowiedzi na odwołanie jak i w trakcie rozprawy przed Izbą, nie
wskazywał na tego producenta, jako takiego, który oferuje urządzenie spełniające warunek
dystrybucji osadu na taśmęsuszarki za pomocąukładu innego niżpompowy. Tymczasem
w słowie końcowym, wskazuje firmęKlein, jako jednego z trzech producentów oferujących
urządzenia spełniające wszystkie warunki SIWZ.
Uwzględniając powyższe, firma Andritz AG pozostaje de facto jedynym producentem,
co do którego Zamawiający w sposób spójny i konsekwentny oświadczał, iżspełnia on
wszystkie wymogi SIWZ. Dlatego też, wświetle zarzutów podniesionych w odwołaniu,
przedstawione przez Zamawiającego argumenty nie mogły zostaćuznane przez Izbę
za wystarczające, dla wykluczenia możliwości, iżopis przedmiotu zamówienia mógłby
utrudniaćuczciwąkonkurencjęprzez faworyzowanie urządzenia jednego producenta.
Izba uznała, iżwobec twierdzeńOdwołującego,że urządzenia oferowane
przez różnych producentów, skonstruowane w różnych technologiach, sąw stanie wytworzyć
produkt
końcowy
osuszenia
osadu
odpowiadający
parametromżądanym
przez Zamawiającego, uzasadnionym jest przekonanie, iżZamawiający nie wykazał
w sposób wystarczający,że jego potrzeby uzasadniajązastosowanie technologii stworzonej
przez firmęAndritz AG, a nie jest możliwe wykorzystywanie w tym celu urządzeńinnych
producentów. Zamawiający wykazywał jedynie, iżopisane przez niego rozwiązanie zapewni,
iżprodukt końcowy o odpowiednich parametrach, powołując sięjednocześnie na fakt,
iżnaświecie istnieje obecnie kilkadziesiąt instalacji suszenia osadów o wydajnościżądanej
przez Zamawiającego, w których zastosowano suszarki różnych typów. Dlatego też,
w ocenie Izby, Zamawiający powinien dopuścićskładanie ofert, które zawierająrozwiązania
suszenia osadów w technologii innej niżsprzedawana przez firmęAndritz AG,
które to rozwiązania zagwarantująZamawiającemu wytworzenie produktu końcowego
osuszenia osadu odpowiadającyżądanym przez niego parametrom.
Mając powyższe na uwadze Izba stwierdziła naruszenie przez Zamawiającego
przepisów ustawy Pzp przywołanych w odwołaniu, które mogłyby miećwpływ na wynik
postępowania.
Uwzględniając powyższe Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192
ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówieńpublicznych, stosownie do wyniku postępowania, oraz
w oparciu o przepisy § 1 ust. 2 pkt 2, § 3 oraz § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Zgodnie z § 28 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołańStrona może złożyć
wniosek dotyczący kosztów postępowania. Odwołujący na rozprawie przedłożył Izbie
zestawienie kosztów Odwołującego, w którym ujął równieżkoszty postępowania obejmujące
wynagrodzenie pełnomocnika. Zestawienie to jednak nie mogło zostaćuznane przez Izbę
za rachunek przedłożony do akt sprawy w rozumieniu § 3 ust. 2 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania, z uwagi na okoliczność, iżnie zawierało ono nawet kwoty, o zwrot której
Odwołujący wnosi z tego tytułu. W zestawieniu tym zawarta została zawarta jedynie
deklaracja, iżodpowiednie zestawienie zostanie przesłane faksem. Wświetle powołanego
§ 28 rozporządzenia z 22 marca 2010 r. Izba nie mogła uznaćzłożonego
przez Odwołującego zestawienia kosztów w zakresie obejmującym wynagrodzenie
pełnomocnika za złożone prawidłowo, dlatego teżnie uwzględniła wniosku Odwołującego
o zwrot kosztów w tym zakresie.
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
