rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2021-08-10
rok: 2021
data dokumentu: 2021-08-10
rok: 2021
sygnatury akt.:
KIO 1992/21
KIO 1992/21
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2021 roku odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 lipca 2021 r. przez wykonawcę MOTO-TRUCK
Sp
ółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach w postępowaniu
prowadzonym przez
Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie
przy udziale wykonawcy
Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Korwinowie zgłaszającego swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 lipca 2021 r. przez wykonawcę MOTO-TRUCK
Sp
ółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach w postępowaniu
prowadzonym przez
Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie
przy udziale wykonawcy
Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Korwinowie zgłaszającego swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje Ochotniczej Straży Pożarnej w Świekatowie
unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz czynności odrzucenia
oferty złożonej przez wykonawcę MOTO-TRUCK Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy z
11 września 2019 roku - Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r.
poz. 1127) z powodu niezgodności treści oferty tego wykonawcy z warunkami
zamówienia oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert;
2. kosztami postępowania obciąża Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie, i:
2.1.zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie:
siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem
wpisu od odwołania;
2.2.zasądza od Ochotniczej Straży Pożarnej w Świekatowie na rzecz MOTO-TRUCK
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach kwotę 3 600 zł 00
gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) tytułem wynagrodzenia
pełnomocnika strony.
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (teks jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 1129) na niniejszy wyrok - w
terminie 14 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt: KIO 1992/21
U z a s a d n i e n i e
Ochotnicza Straż Pożarna w Świekatowie (dalej: „Zamawiający”) prowadzi na
podstawie
ustawy z 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2019 ze zm.) dalej: „ustawa Pzp” postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w
trybie podstawowym na podstawie art. 275 ust. 1 ustawy Pzp pn.
„Dostawa średniego
samochodu specjalnego pożarniczego, ratowniczo-gaśniczego 4x4 dla Ochotniczej Straży
Pożarnej w Świekatowie.”, numer referencyjny: OSP.ZP.271.1.2021. Wartość przedmiotu
zamówienia jest określona poniżej progów unijnych. Ogłoszenie o zamówieniu zostało
zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych pod numerem 2021/BZP 00076992/01.
Zamawiający 29 czerwca 2021 roku zawiadomił o odrzuceniu oferty wykonawcy
MOTO-
TRUCK Sp. z o.o. z siedzibą w Kielcach (dalej: „Odwołujący”), który wniósł na tę
czynność odwołanie, zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 5 w zw. z art.
16 pkt. 1 ustawy Pzp, na skutek bezprawnego odrzucenia jego oferty,
pomimo że jej treść
odpowiada warunkom zamówienia, gdyż silnik i podwozie pojazdu wraz z kabiną pochodzi
od tego samego producenta i w konsekwencji dokonania wyboru oferty, która nie jest ofertą
najkorzystniejszą. Wskazując na powyższe, Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania
oraz
unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz czynności odrzucenia
oferty Odwołującego a także nakazanie Zamawiającemu powtórzenie czynności badania i
oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego oraz powtórzenie czynności wyboru
najkorzystniejszej oferty
spośród niepodlegających odrzuceniu ofert złożonych przez
Wykonawców niepodlegających wykluczeniu z postępowania.
W uzasadnieniu Odwołujący podał m.in, że treść uzasadnienia odrzucenia jego oferty
wskazuje na to, że wyłączną podstawą decyzji Zamawiającego było Świadectwo zgodności
WE
, którego Odwołujący nie składał Zamawiającemu dla oferowanego pojazdu. Zostały
jedynie złożone przez niego wszelkie dokumenty wskazane przez Zamawiającego jako
przedmiotowe środki dowodowe, opisane w Rozdziale VIII pkt 7 Specyfikacji Warunków
Z
amówienia. Treść żadnego z nich nie wzbudziła wątpliwości Zamawiającego. Nie zostały
także uznane przez Zamawiającego za niepotwierdzające wymagań SWZ albo
niekompletne. Z treści żadnego z tych dokumentów nie wynika podnoszona przez
Zamawiaj
ącego rozbieżność oferty z SWZ, a ocena ofert powinna odbywać się w oparciu o
środki opisane w SWZ. Zamawiający z naruszeniem przepisu art. 106 ust. 1 zdanie drugie
ustawy Pzp
zastosował niewskazany w SWZ przedmiotowy środek dowodowy.
Zamawiający nie wskazał konkretnego opisu w treści złożonej oferty, ani braku określonych,
żądanych przez niego informacji, czy też uchybień w zakresie przedmiotowych środków
dowodowych,
które by na wskazaną niezgodność wskazywały. Nie ma żadnych dowodów,
że oferta Odwołującego jest niezgodna z warunkami zamówienia. Odwołujący stwierdził, że
Zamawiający nie miał prawa dokonywać porównań ofert do dokumentów, których w
postępowaniu nie ustanowił przedmiotowymi środkami dowodowymi. Treść tych
dokumentów nie odnosi się do pojazdu oferowanego w przedmiotowym postępowaniu. W
ocenie
Odwołującego odrzucenie jego oferty nastąpiło z naruszeniem przepisu art. 226 ust. 1
pkt 5 w zw. z art. 16 pkt. 1 ustawy Pzp
. Równocześnie bowiem doszło do wyboru oferty
Przedsiębiorstwa Specjalistycznego bocar Sp. z o.o., złożonej w takich samych warunkach, z
użyciem tych samych formularzy.
O
dnosząc się do treści wskazanego przez Zamawiającego w uzasadnieniu
odrzucenia jego oferty
Świadectwa Zgodności WE, którego posiadanie przez
Zamawiającego nie było Odwołującemu wiadome, Odwołujący wskazał, że Zamawiający
dokonał błędnej interpretacji znajdujących się w nim zapisów: 0.5 Nazwa firmy i adres
producenta: Renault Trucks SAS; Tabela parame
trów poz. 20 Silnik: producent VOLVO
Powertrain Corporation. Z
apisy te dotyczą nazw konkretnych zakładów produkcyjnych, w
których powstają określone komponenty pojazdu. Dla zaoferowanego pojazdu marki
Renault opisany w Załączniku nr 1 a poz. 2.1. 2. SWZ wymóg: Pojazd fabrycznie nowy, z
silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i podwozie z kabiną pochodzące od tego
samego producenta jest spełniony, ponieważ producentem wszystkich komponentów
pojazdu jest koncern Volvo Group
, który jest światowym producentem pojazdów
ciężarowych, do którego należą między innymi marki RENAULT TRUCKS oraz VOLVO
TRUCKS oferowane w Europie. Na potrzeby swojej działalności, Koncern posiada oddziały
produkujące komponenty, jak również gotowe pojazdy. Jednym z oddziałów jest Volvo
Powertrain zajmujący się produkcją silników i to właśnie ta nazwa podawana jest w
Świadectwie Zgodności WE podwozia. Zamawiający nie wymaga, aby nazwa silnika i
podwozia z kabiną była taka sama, ani aby nazwa zakładów produkujących te komponenty
brzmiała jednakowo, ale aby pochodziły one od jednego producenta. Wymóg ten jest zatem
spełniony. Nie można bowiem utożsamiać pojęcia „jeden producent” z pojęciem „jedna
marka” ani pojęciem „jedna firma”. Wbrew zatem semantycznym różnicom i idącym za tym
skojarzeniom o odmienności producentów, wymóg pochodzenia podwozia z kabiną oraz
silnika od jednego producenta jest spełniony. Do odwołania zostało załączone Oświadczenie
Renault Trucks z 11 czerwca 2021 r.
Wykonawca
Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w Korwinowie (dalej: „Przystępujący”), który zachowując
wymogi ustawowe zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego, pismem z 5 sierpnia 2021 r. przedstawił swoje stanowisko w sprawie,
wnosząc o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu swojego stanowiska Przystępujący
wskazał m.in., że ustawa Pzp nie definiuje pojęcia producenta, nie odsyła też w tym zakresie
do innych aktów prawnych i przeprowadził analizę przepisów, które mogłyby mieć
zastosowanie dla określenia definicji producenta na użytek przedmiotowego postępowania o
udzielenie zamówienia. Przystępujący stwierdził, że nie będzie miała zastosowanie definicja
producenta zawarta w ustawie z dnia 12
grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie
produktów (Dz.U. nr 229, poz. 2275 ze zm.), natomiast będzie miała zastosowanie definicja
producenta zawarta w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z 30
maja 2018 r. w sprawie homologacji i
nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep
oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych
pojazdów, zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz
uchylającym dyrektywę 2007/46/WE, zgodnie z którą „producent” oznacza osobę fizyczną
lub prawną, która jest odpowiedzialna za wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu,
układu, komponentu, lub oddzielnego zespołu technicznego, lub indywidualnego
dopuszczenia pojazdu lub procedurę uzyskiwania zezwoleń dla części i wyposażenia, za
zapewnienie zgodności produkcji oraz za kwestie dotyczące nadzoru rynku w odniesieniu do
tych wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów
technicznych, części i wyposażenia, bez względu na to, czy osoba ta bezpośrednio
uczestniczy we wszystkich etapach projektowania i budowy tych pojazdów, układów
komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.”
Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania złożonej przez Zamawiającego
oraz dowody złożone na posiedzeniu i rozprawie przez:
-
Zamawiającego w postaci: pisma Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z 31
maja 2019 r., M
inimalnych wymagań techniczno-użytkowych dla średniego samochodu
ratowniczo-
gaśniczego z układem napędowym 4x4 (kategoria 2: uterenowiony), dla
jednostek OSP;
-
Odwołującego w postaci: odpisu z KRS „Volvo Polska” Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Oddział Renault Truck w Młochowie z 2 lipca 2021 r., Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością Oddział Renault Truck w Młochowie z 23 lipca 2021 r.,
Świadectwa Zgodności WE (pojazdy niekompletne) bez m.in. daty produkcji, numeru
identyfikacyjnego pojazdu, Świadectwa Zgodności WE (pojazdy niekompletne) m.in. z datą
produkcji, numerem identyfikacyjnym pojazdu, Świadectwa wytwórcy P.S. „bocar” Sp. z o.o.,
Świadectwa dopuszczenia Nr 4044/2020 (dwie karty).
Krajowa
Izba
Odwoławcza
rozpoznając
na
rozprawie
odwołania,
uwzględniając dokumentację postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz
stanowiska Stron
i Przystępującego, a także zgromadzone dowody, ustaliła i zważyła
co następuje:
Odwołanie nie zawiera braków formalnych. Wpis w prawidłowej wysokości został
wniesiony w ustawowym terminie. N
ie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odrzuceniem odwołania, o których stanowi art. 528 ustawy Pzp.
Wykazując swoje uprawnienie do skorzystania ze środków ochrony prawnej
Odwołujący wskazał, że jego interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia doznał
uszczerbku w wyniku wadliwych czynności i zaniechania dokonania przez Zamawiającego
czynności prawem przepisanych, do wykonania których był zobowiązany. Odwołujący
złożył ofertę w przedmiotowym postępowaniu. W przypadku przeprowadzenia oceny ofert z
u
względnieniem jego oferty może ona zostać uznana za najkorzystniejszą. W obecnym
stanie sprawy, Odwołujący może ponieść szkodę wynikającą z możliwości nieuzyskania
zamówienia, a tym samym nie otrzymania wynagrodzenia w wysokości wynikającej z oferty.
W ocenie Izby Odwołujący legitymuje się uprawnieniem do skorzystania w
postępowaniu ze środków ochrony prawnej. Zostały wypełnione przesłanki, o których mowa
w art. 505 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący jest zainteresowany pozyskaniem zamówienia i w
tym celu złożył ofertę. W przypadku potwierdzenia się zarzutów odwołania miałby szansę
uzyskać zamówienie i osiągnąć korzyści z tym związane.
Następnie Izba ustaliła, co następuje:
W załączniku Nr 1a do SWZ pn. Wymagania techniczno-użytkowe dla średniego
samochodu ratowniczo-
gaśniczego z układem napędowym 4x4 (kategoria 2: uterenowiony),
dla jednostki OSP Świekatowo, w poz. 2.1.2 jako wymagania minimalne Zamawiający
określił: Pojazd fabrycznie nowy, z silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i
podwozie z kabiną pochodzące od tego samego producenta. Zamawiający wymagał podania
przez wykonawców: typu i modelu podwozia oraz producenta podwozia i silnika.
O
dwołujący w swojej ofercie w pkt 2.1.2 załącznika nr 1a wskazał: Renault MDB3 D
210 KW, Renault.
Przystępujący Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” sp. z o.o. pismem z 25
czerwca 2021 r. wy
stąpił do Zamawiającego o odrzucenie m.in. oferty Odwołującego. W
uzasadnieniu
wniosku zostało wskazane, że w dokumentacji homologacyjnej tj. w
Świadectwie Zgodności WE pojazdu niekompletnego marki Renault typ MDB3 D 9, jako
producent podwozia jest wskazana spółka Renault Trucks SAS, natomiast producentem
silnika jest Spółka Volvo Powertrain Corporation. Do wniosku o odrzucenie oferty
Odwołującego zostało dołączone Świadectwo Zgodności WE.
Z
amawiający odrzucił ofertę Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy,
o czym zawiadomił pismem z 29 czerwca 2021 r. Jako powód odrzucenia oferty zostało
wskazane:
Zamawiający w opisie przedmiotu zamówienia zawartym w załączniku Nr 1a do
SWZ pn. Wymagania techniczno-
użytkowe dla średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego
z układem napędowym 4x4, w poz. 2.1. . wymagał: Pojazd fabrycznie nowy, z silnikiem o
mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i podwozie z kabiną pochodzące od tego samego
producenta. Wykonawca za
oferował pojazd bazowy Renault MDB3 D o mocy 210 kW
producenta Renault.
Z treści Świadectwa zgodności WE Pojazdy niekompletne producenta
wynika cyt.:
0.1 - Marka: Renault
0.2 - Typ: MDB3 D
0.5 - Nazwa firmy i adres producenta : Renault Trucks SAS
Tabela parame
trów poz. 20 Silnik: producent VOLVO Powertrain Corporation.
Z treści świadectwa zgodności WE producenta wynika, że oferowany pojazd posiada
podwozie z kabiną producent a Renault Trucks SAS, a silnik od producenta VOLVO
Powertrain Corporation.
Jak wynika z powyższego oferowany pojazd nie spełnia wymagań Zamawiającego
określonych w Załączniku Nr 1a do SWZ.
W piśmie z 1 lipca 2021 r., informującym o wyborze najkorzystniejszej oferty, złożonej
przez Przystępującego, i odrzuceniu dwóch ofert, jako podstawa odrzucenia oferty
Odwołującego zostało wskazane: „Wykonawca zaoferował pojazd nie odpowiadający
wymaganiom Zamawiającego zawartym w załączniku Nr 1a do SWZ w poz. 2.1.2. Podstawa
odrzucenia oferty: art. 226 ust. 1 pkt. 5 ustawy Pzp.
Rozdziale VIII pkt 7 SWZ
zostało wskazane:
7. Przedmiotowe środki dowodowe należy tu rozumieć dostarczenie do oferty nw.
dokumentów:
1)
Wypełniony załącznik Nr 1a do SWZ.
2) Karta techniczna lub specyfikacja techniczna producenta oferowanego wozu bojowego.
3)
Kolorowe zdjęcia oferowanego wozu bojowego.
4)
Oświadczenie producenta o autoryzacji na wykonywanie czynności serwisowych.
5)
Wykaz punktów serwisowych (punkt serwisowy zlokalizowany na terenie Polski w
odległości do 150-250 km, z autoryzowanym mobilnym serwisem umożliwiającym
realizację przeglądów i napraw w siedzibie Zamawiającego).
W sprawie nie jest sporne, że marki RENAULT TRUCKS oraz VOLVO TRUCKS
należą do koncernu VOLVO. Nie jest też sporna treść oferty Odwołującego i to, że został
zaoferowany pojazd
fabrycznie nowy, z silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW. Spór
dotyczy tego, czy wymóg zawarty w opisie przedmiotu zamówienia, aby silnik i podwozie z
kabiną zaoferowanego pojazdu pochodziły od tego samego producenta został spełniony
przez Odwołującego, oraz czy Zamawiający mógł dokonywać oceny oferty Odwołującego w
oparciu o dokument, którego nie wymagał w SWZ.
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Potwierdziły się bowiem zarzuty odwołania w
granicach których Izba orzeka.
Stosownie do art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp: Z
amawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej
treść jest niezgodna z warunkami zamówienia.
Stosownie do art. 106 ust. 1 zdanie drugie ustawy Pzp
zamawiający wskazuje
wymagane przedmiotowe środki dowodowe w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach
zamówienia.
Na wstępie zauważenia wymaga, że warunki zamówienia należy rozumieć zgodnie z
definicją zawartą w art. 7 pkt 29 ustawy Pzp, zgodnie z którym przez warunki zamówienia
należy rozumieć m.in. warunki wynikające z opisu przedmiotu zamówienia. To do wymogów
postawionych
przez zamawiającego należy zatem porównywać treść złożonych przez
wykonawców ofert. Chodzi o merytoryczne wymagania, w tym co do zakresu, ilości, jakości,
warunków realizacji i innych elementów, które są istotne dla wykonania zamówienia w
stopni
u zaspokajającym opisane przez zamawiającego oczekiwania, o merytoryczny aspekt
zaoferow
anego przez wykonawcę świadczenia.
Z tych względów dla zastosowania tego przepisu powinno być możliwe wykazanie,
jaki merytoryczny element oferty jest niezgodny z
opisanymi przez zamawiającego
wymaganiami
i na czym ta niezgodność polega. Dla odrzucenia oferty na podstawie ww. art.
226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, niezbędne jest stwierdzenie i wykazanie przez Zamawiającego
niezgodności treści oferty z określonymi przez niego warunkami zamówienia, przy czym
podnoszona rozbieżność nie może budzić wątpliwości. W związku z tym opis tych warunków
powinien być precyzyjny i jednoznaczny. Zachowuje aktualność zasada, że niejasne,
pozwalające na różną interpretację postanowienia dotyczące warunków zamówienia, nie
mogą skutkować negatywnie dla wykonawcy, bowiem to Zamawiający jest ich autorem i to
on powinien zadbać o ich właściwy opis, jak również zasada, że specyfikacja warunków
zamówienia, zawierająca m.in. opis przedmiotu zamówienia, nie może być zmieniana po
terminie składania ofert.
W związku z tym w okolicznościach analizowanej sprawy to na Zamawiającym
spoczywał ciężar dowodu w zakresie zaistnienia przesłanek dla odrzucenia oferty
Odwołującego na podstawie ww. przepisu, tj. wykazania, że jej treść jest niezgodna z
warunkami zamówienia, które określił w SWZ, bowiem to Zamawiający ze swoich twierdzeń
wywodził skutek prawny. W ocenie Izby Zamawiający nie udźwignął spoczywającego na nim
ciężaru dowodu.
U
stawa Pzp nie definiuje pojęcia producenta, nie odsyła też w tym zakresie do
określonego aktu prawnego. Również SWZ nie zawiera definicji producenta przedstawionej
przez Zamawiającego na użytek postępowania. Z definicji podanej w Słowniku Języka
Polskiego PWN wynika, że „producent” to „ten, kto wytwarza jakiś towar”. Poszczególne
ustawy zawierają własne definicje tego pojęcia, np. z definicji zawartej w art. 3 pkt 2 ustawy z
12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (tj. Dz.U. z 2021 poz. 222) wynika,
że termin
producent oznacza: a)
przedsiębiorcę prowadzącego w Unii Europejskiej lub na
terytorium państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym działalność polegającą na wytwarzaniu produktu
albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego
dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie, a także
osobę, która naprawia lub regeneruje produkt, b) przedstawiciela wytwórcy, a jeżeli wytwórca nie
wyznaczył przedstawiciela - importera produktu, w przypadkach gdy wytwórca nie prowadzi
działalności w Unii Europejskiej lub na terytorium państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
c)
przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania
produktu, jeżeli jego działanie może wpływać na właściwości produktu związane z jego
bezpieczeństwem.
Na rozprawie Strony i Przystępujący wskazywali natomiast na odrębność pojęć:
„wytwórca” i „producent”.
K
ażdy z uczestników postępowania przedstawiał własne, odmienne
od innych, rozumienie
terminu „producent”, przedstawiając w tym zakresie argumentację
przemawiaj
ącą za zasadnością jego stanowiska. W związku z tym nie można uznać
postanowienia pkt 2.1.2 SWZ za jednoznaczne.
Zamawiający na rozprawie na pytanie jak rozumie termin „producent” oświadczył, że
chodzi o ten podmiot, który wyprodukował pojazd niekompletny, tj. podwozie i kabinę oraz
silnik, tj. j
eżeli Volvo występuje jako odrębny podmiot i to on byłby producentem podwozia i
kabiny, a producentem silnika inny podmiot, tj. podmiot, który w członie nazwy nie miałby
Volvo, a np. Renault, to nie spełniałoby to wymogu SWZ. Zamawiający wskazał również, że
decydujące znaczenie ma marka, pod jaką dany element występuje, a nie podmiotowość
producenta. Zamawiający nie zgodził się ze stanowiskiem Odwołującego, który zwrócił
uwagę na porównywalność w tym zakresie pojazdów zaoferowanych przez Odwołującego i
Przystępującego, ponieważ, jak stwierdził, w przypadku Przystępującego zarówno w pkt 05
jak i 20 świadectwa WE występuje podmiot, który w nazwie ma wyraz Volvo. Chodzi zatem o
dwie córki tej samej matki Volvo i nie jest ważne, że są odrębnymi podmiotami, bowiem
każda w członie nazwy ma wyraz Volvo. Natomiast w przypadku pojazdu zaoferowanego
przez O
dwołującego chodzi o dwie różne córki od matki Volvo, tj. jedna Volvo a druga
Renault. Dlatego
, jak stwierdził, Zamawiający uznał, że oferta Odwołującego nie spełnia
wymogu, aby podwozie, kabina i silnik, pochodz
iły od jednego producenta. Zamawiający
podał, iż wytyczne Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w zakresie określonego w
SWZ
wymogu wiążą się z doświadczeniem wcześniejszej awaryjności pojazdów, które były
niekompatybilne, bo podwozie, kabina i silnik były różnych producentów. Ponadto
Zamawiający stwierdził, że z punktu 05 świadectwa WE, w oparciu o który dokonywał
weryfikacji
oferty Odwołującego dotyczy tylko podwozia i kabiny, a nie jak twierdzi
O
dwołujący całego pojazdu. Z pozycji 20 świadectwa WE wynika, że zaoferowany przez
O
dwołującego pojazd wyposażony jest w silnik producenta Volvo, natomiast z pkt 05 wynika,
że producentem podwozia i kabiny jest Renault.
Według stanowiska Odwołującego, w tym zaprezentowanego na rozprawie,
Zamawiający odrzucając jego ofertę wskazał na producenta pojazdu, bowiem to jego dotyczy
pkt 0.5 Świadectwa zgodności WE, podczas gdy wymóg dotyczył producenta podwozi.
Producentem podwozia i kabiny oferowanego przez Odwołującego pojazdu jest fabryka
należąca do grupy Volvo w Blainville-sur-Orne we Francji. Fabryka ta jest także producentem
podwozia i kabiny pojazdu, który został zaoferowany przez Przystępującego. Silniki
pojazdów zaoferowanych zarówno przez Odwołującego, jak i Przystępującego zostały
wyprodukowane w Venissieux koło Lyonu. Fabryka ta należy do spółki Volvo POWERTRAIN
Corporation, która jest producentem tych silników. Wskazuje to, że zarówno w odniesieniu
do pojazdu zaoferowanego przez Odwołującego, jak też pojazdu zaoferowanego przez
Przystępującego producentami są fabryki należące do grupy Volvo. Nadto Świadectwo
zgodn
ości WE Volvo Truck Corporation złożone przez Przystępującego w pozycji 0.5
dot
yczącym nazwy firmy i adresu producenta wskazuje na Volvo Truck Corporation w
Goteborgu, natomiast jako producent silnika w pozycji 20 figuruje Volvo Power Train
Corporation z siedzibą w Venissieux koło Lyonu. Są to dwa różne podmioty, działające w
ramach koncernu Volvo. Jest to zatem taka sama sytuacja jak w przypadku Renault, który
jest także odrębnym podmiotem, który też działa w ramach grupy Volvo. W każdym z tych
przypadków pozycja 0.5 i 20 Świadectwa Zgodności WE wskazuje na dwa różne podmioty.
Gdyby zatem przyjąć sposób rozumienia producenta jako odrębnego podmiotu, to Volvo
Truck Corporation i Volvo POWERTRAIN Corporation
oznaczałyby dwóch różnych
producentów. Ze stanowiska Odwołującego wynika, że przy braku definicji producenta na
użytek postępowania za w pełni uzasadnione, także względami faktycznego funkcjonowania
w sektorze producentów pojazdów, jest przyjęcie, że za producenta należy uznawać
podmioty
wchodzące w skład tej samej grupy kapitałowej, bez względu na to, pod jaką
marką następuje sprzedaż. Odwołujący przedstawił w tym zakresie m.in. oświadczenie Volvo
Polsk
a Sp. z o.o. Oddział Renault Trucks w Młochowie, z którego wynika, że właścicielem
fabryk w
Venissieux koło Lyonu i w Blainville-sur-Orne we Francji jest koncern Volvo Group.
Dla każdego podwozia oznaczonego numerem VIN wystawiane jest świadectwo zgodności
WE, w którym podawane są nazwy przyjęte przez koncern Volvo Group zgodnie ze swoją
strategią działalności.
P
rzystępujący w swoim pisemnym stanowisku wskazywał na kryterium osobowości
prawnej,
i wywodził w ślad za definicją zawartą w art. 3 pkt 40 Rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru
rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych
zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniającym rozporządzenie
(WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylającym dyrektywę 2007/46/WE, że ani
producentem pojazdu, ani te
ż silnika pojazdu oferowanego przez Wykonawcę nie jest
Koncern Volvo Group, który nie posiada przymiotu producenta w rozumieniu ww.
R
ozporządzenia, bowiem Koncern Volvo Group nie jest ani osobą fizyczną, ani osobą
prawną. Na rozprawie natomiast Przystępujący stwierdził, że jego zdaniem w omawianym
zakresi
e chodzi o tożsamość marki, tj. producentem jest taki podmiot, który posługuje się tą
samą marką, co wiąże się z okolicznościami faktycznymi i prawnymi, w jakich funkcjonują
producenci pojazdów. Nie jest bowiem możliwe, aby w jednej fabryce wytworzyć pojazd w
całości. Jeśli chodzi o swoją ofertę, to stwierdził, że zaoferował on pojazd, gdzie zarówno w
odniesieniu do podwozia i kabiny, jak i silnika,
jako producenta wskazał markę Volvo.
Przyzna
ł, że są to różne spółki, jeśli chodzi o podmiotowość w rozumieniu prawa, jednakże
posługują się marką Volvo. Przystępujący stwierdził również, że poz. 0.5 świadectwa
zgodności WE odnosi się do producenta pojazdu, a nie jedynie producenta podwozia.
Z analizy
powyższych stanowisk wynika zatem, że o decyzji Zamawiającego o
odrzuceniu oferty Odwołującego przesądziła nazwa podmiotów wymienionych w poz. 0.5 i 20
Świadectwa zgodności WE, tj. dokumentu, którego Zamawiający nie wymagał w SIWZ i
który, po otrzymaniu od Przystępującego, zinterpretował odmiennie, niż na rozprawie
Przystępujący i Odwołujący, tj. przyjął, że w poz. 0,5 tego dokumentu chodzi o producenta
podwozia, podczas gdy Odwołujący i Przystępujący stwierdzili, że w tej pozycji chodzi o
producenta pojazdu.
Tymczasem Zamawiający w SWZ nie wymagał, aby nazwa producenta silnika i
podwozia z kabiną była taka sama, lecz aby ich producent był ten sam, nie rozstrzygając
przy tym, czy chodzi o ten sam podmiot prawa
, czy jedynie o markę jakiej używa dany
podmiot.
SWZ nie zawiera informacji wskazujących, że Zamawiający w omawianym zakresie
będzie się kierował oznaczeniem nazwy podmiotu, i nie będzie brał pod uwagę tego, że
określone marki są używane w ramach tego samego koncernu, nie będzie brał pod uwagę,
że dany element podwozia jest produkowany w tej samej fabryce, należącej do tego samego
właściciela, ale jest oferowany pod różnymi nazwami handlowymi co, jak wynika z twierdzeń
Odwołującego, popartych złożonymi oświadczeniami, występuje w okolicznościach
analizowanej sprawy, tj.
silniki występujące pod nazwą VOLVO FL oraz RENAULT D,
produkowane
są w fabryce w miejscowości Blainville-sur-Orne we Francji, należącej do
podmiotu wchodzącego w skład Koncernu VOLVO Group.
W ocenie Izby wobec braku
wyraźnego wskazania przez Zamawiającego, co należy
rozumieć pod pojęciem „producent”, oraz braku jednej, powszechnie obowiązującej definicji
tego terminu,
jak też braku odesłania w SWZ do definicji przyjętej w określonym akcie
prawnym, należy uznać, że na etapie oceny ofert i postępowania odwoławczego termin ten
nie
może być zawężany do oznaczenia nazwy producenta i wymogu, aby niezależnie od
odrębności podmiotów miały one w nazwie ten sam element. Tym bardziej, że w
okolicznościach analizowanej sprawy oznacza to nierówne traktowanie wykonawców.
Następnie zauważenia wymaga, że zamawiający przy badaniu i ocenie ofert może
korzystać z już posiadanych, czy pozyskanych przez siebie informacji, pozwalających na
weryfikację otrzymanych od wykonawców ofert, musi się to jednak wiązać z właściwą analizą
tych informacji,
uwzględniającą zarówno postawione w SWZ wymogi, co do przedmiotu
zamówienia, jak też treść wymaganych w SWZ przedmiotowych środków dowodowych,
których katalog, dla osiągnięcia stawianego celu, powinien być określony w powiązaniu z
przedmiotem zamówienia. Zamawiający musi bowiem mieć na uwadze zasady obowiązujące
na gruncie Zamówień publicznych, w tym określony w art. 16 obowiązek przygotowania i
prowadzenia postępowania w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i
równego traktowania wykonawców, a także przejrzysty oraz proporcjonalny.
W okolicznościach analizowanej sprawy oparcie decyzji o odrzuceniu oferty
Odwołującego na przyjętym dopiero na etapie oceny ofert sposobie rozumienia użytego w
SWZ pojęci producenta, nadto w oparciu o dokument, którego nie wymagał w SWZ, jako
przedmiotowego środka dowodowego, i którego Odwołujący, przy zastosowaniu procedury
przewidzianej w ustawie Pzp, nie
miał szansy wyjaśnić, a co, jak wykazał przebieg
postępowania, było konieczne, wskazuje na wadliwość czynności Zamawiającego
Potwierdz
ił się zatem zarzut naruszenia przepisu art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp w
związku z art. 16 pkt 1 ustawy Pzp. W konsekwencji potwierdził się zarzut dotyczący wyboru
najkorzystniejszej oferty.
Zgodnie z przepisem art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp,
Izba uwzględnia odwołanie w
całości lub w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub
może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, konkursu lub
systemu kwalifikowania wykonawców. W analizowanej sprawie stwierdzono zarzucane przez
Odwołującego naruszenia przepisów ustawy Pzp, które miało wpływ na wynik postępowania,
co musiało skutkować uwzględnieniem odwołania.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 553 zdanie pierwsze ustawy Pzp,
orzeczono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 557 ustawy Pzp,
w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. W
analizowanej
Izba uwzględniła odwołanie. W związku z tym odpowiedzialność za wynik
postępowania ponosi Zamawiający, który został obciążony kosztami postępowania, na które
składał się wpis uiszczony przez Odwołującego oraz uzasadnione koszty zastępstwa
zasądzone na podstawie złożonego przed zamknięciem rozprawy rachunku.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w
oparciu o przepisy § 5 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30
grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego,
ich rozliczan
ia oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r.
poz. 2437),
przy uwzględnieniu maksymalnej kwoty wynagrodzenia pełnomocnika strony
wynikającej w ww. rozporządzenia.
Przewodniczący: ………………….………..
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje Ochotniczej Straży Pożarnej w Świekatowie
unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz czynności odrzucenia
oferty złożonej przez wykonawcę MOTO-TRUCK Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy z
11 września 2019 roku - Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r.
poz. 1127) z powodu niezgodności treści oferty tego wykonawcy z warunkami
zamówienia oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert;
2. kosztami postępowania obciąża Ochotniczą Straż Pożarną w Świekatowie, i:
2.1.zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie:
siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem
wpisu od odwołania;
2.2.zasądza od Ochotniczej Straży Pożarnej w Świekatowie na rzecz MOTO-TRUCK
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kielcach kwotę 3 600 zł 00
gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) tytułem wynagrodzenia
pełnomocnika strony.
Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo
zamówień publicznych (teks jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 1129) na niniejszy wyrok - w
terminie 14 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt: KIO 1992/21
U z a s a d n i e n i e
Ochotnicza Straż Pożarna w Świekatowie (dalej: „Zamawiający”) prowadzi na
podstawie
ustawy z 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2019 ze zm.) dalej: „ustawa Pzp” postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w
trybie podstawowym na podstawie art. 275 ust. 1 ustawy Pzp pn.
„Dostawa średniego
samochodu specjalnego pożarniczego, ratowniczo-gaśniczego 4x4 dla Ochotniczej Straży
Pożarnej w Świekatowie.”, numer referencyjny: OSP.ZP.271.1.2021. Wartość przedmiotu
zamówienia jest określona poniżej progów unijnych. Ogłoszenie o zamówieniu zostało
zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych pod numerem 2021/BZP 00076992/01.
Zamawiający 29 czerwca 2021 roku zawiadomił o odrzuceniu oferty wykonawcy
MOTO-
TRUCK Sp. z o.o. z siedzibą w Kielcach (dalej: „Odwołujący”), który wniósł na tę
czynność odwołanie, zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 5 w zw. z art.
16 pkt. 1 ustawy Pzp, na skutek bezprawnego odrzucenia jego oferty,
pomimo że jej treść
odpowiada warunkom zamówienia, gdyż silnik i podwozie pojazdu wraz z kabiną pochodzi
od tego samego producenta i w konsekwencji dokonania wyboru oferty, która nie jest ofertą
najkorzystniejszą. Wskazując na powyższe, Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania
oraz
unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz czynności odrzucenia
oferty Odwołującego a także nakazanie Zamawiającemu powtórzenie czynności badania i
oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego oraz powtórzenie czynności wyboru
najkorzystniejszej oferty
spośród niepodlegających odrzuceniu ofert złożonych przez
Wykonawców niepodlegających wykluczeniu z postępowania.
W uzasadnieniu Odwołujący podał m.in, że treść uzasadnienia odrzucenia jego oferty
wskazuje na to, że wyłączną podstawą decyzji Zamawiającego było Świadectwo zgodności
WE
, którego Odwołujący nie składał Zamawiającemu dla oferowanego pojazdu. Zostały
jedynie złożone przez niego wszelkie dokumenty wskazane przez Zamawiającego jako
przedmiotowe środki dowodowe, opisane w Rozdziale VIII pkt 7 Specyfikacji Warunków
Z
amówienia. Treść żadnego z nich nie wzbudziła wątpliwości Zamawiającego. Nie zostały
także uznane przez Zamawiającego za niepotwierdzające wymagań SWZ albo
niekompletne. Z treści żadnego z tych dokumentów nie wynika podnoszona przez
Zamawiaj
ącego rozbieżność oferty z SWZ, a ocena ofert powinna odbywać się w oparciu o
środki opisane w SWZ. Zamawiający z naruszeniem przepisu art. 106 ust. 1 zdanie drugie
ustawy Pzp
zastosował niewskazany w SWZ przedmiotowy środek dowodowy.
Zamawiający nie wskazał konkretnego opisu w treści złożonej oferty, ani braku określonych,
żądanych przez niego informacji, czy też uchybień w zakresie przedmiotowych środków
dowodowych,
które by na wskazaną niezgodność wskazywały. Nie ma żadnych dowodów,
że oferta Odwołującego jest niezgodna z warunkami zamówienia. Odwołujący stwierdził, że
Zamawiający nie miał prawa dokonywać porównań ofert do dokumentów, których w
postępowaniu nie ustanowił przedmiotowymi środkami dowodowymi. Treść tych
dokumentów nie odnosi się do pojazdu oferowanego w przedmiotowym postępowaniu. W
ocenie
Odwołującego odrzucenie jego oferty nastąpiło z naruszeniem przepisu art. 226 ust. 1
pkt 5 w zw. z art. 16 pkt. 1 ustawy Pzp
. Równocześnie bowiem doszło do wyboru oferty
Przedsiębiorstwa Specjalistycznego bocar Sp. z o.o., złożonej w takich samych warunkach, z
użyciem tych samych formularzy.
O
dnosząc się do treści wskazanego przez Zamawiającego w uzasadnieniu
odrzucenia jego oferty
Świadectwa Zgodności WE, którego posiadanie przez
Zamawiającego nie było Odwołującemu wiadome, Odwołujący wskazał, że Zamawiający
dokonał błędnej interpretacji znajdujących się w nim zapisów: 0.5 Nazwa firmy i adres
producenta: Renault Trucks SAS; Tabela parame
trów poz. 20 Silnik: producent VOLVO
Powertrain Corporation. Z
apisy te dotyczą nazw konkretnych zakładów produkcyjnych, w
których powstają określone komponenty pojazdu. Dla zaoferowanego pojazdu marki
Renault opisany w Załączniku nr 1 a poz. 2.1. 2. SWZ wymóg: Pojazd fabrycznie nowy, z
silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i podwozie z kabiną pochodzące od tego
samego producenta jest spełniony, ponieważ producentem wszystkich komponentów
pojazdu jest koncern Volvo Group
, który jest światowym producentem pojazdów
ciężarowych, do którego należą między innymi marki RENAULT TRUCKS oraz VOLVO
TRUCKS oferowane w Europie. Na potrzeby swojej działalności, Koncern posiada oddziały
produkujące komponenty, jak również gotowe pojazdy. Jednym z oddziałów jest Volvo
Powertrain zajmujący się produkcją silników i to właśnie ta nazwa podawana jest w
Świadectwie Zgodności WE podwozia. Zamawiający nie wymaga, aby nazwa silnika i
podwozia z kabiną była taka sama, ani aby nazwa zakładów produkujących te komponenty
brzmiała jednakowo, ale aby pochodziły one od jednego producenta. Wymóg ten jest zatem
spełniony. Nie można bowiem utożsamiać pojęcia „jeden producent” z pojęciem „jedna
marka” ani pojęciem „jedna firma”. Wbrew zatem semantycznym różnicom i idącym za tym
skojarzeniom o odmienności producentów, wymóg pochodzenia podwozia z kabiną oraz
silnika od jednego producenta jest spełniony. Do odwołania zostało załączone Oświadczenie
Renault Trucks z 11 czerwca 2021 r.
Wykonawca
Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w Korwinowie (dalej: „Przystępujący”), który zachowując
wymogi ustawowe zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego, pismem z 5 sierpnia 2021 r. przedstawił swoje stanowisko w sprawie,
wnosząc o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu swojego stanowiska Przystępujący
wskazał m.in., że ustawa Pzp nie definiuje pojęcia producenta, nie odsyła też w tym zakresie
do innych aktów prawnych i przeprowadził analizę przepisów, które mogłyby mieć
zastosowanie dla określenia definicji producenta na użytek przedmiotowego postępowania o
udzielenie zamówienia. Przystępujący stwierdził, że nie będzie miała zastosowanie definicja
producenta zawarta w ustawie z dnia 12
grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie
produktów (Dz.U. nr 229, poz. 2275 ze zm.), natomiast będzie miała zastosowanie definicja
producenta zawarta w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z 30
maja 2018 r. w sprawie homologacji i
nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep
oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych
pojazdów, zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz
uchylającym dyrektywę 2007/46/WE, zgodnie z którą „producent” oznacza osobę fizyczną
lub prawną, która jest odpowiedzialna za wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu,
układu, komponentu, lub oddzielnego zespołu technicznego, lub indywidualnego
dopuszczenia pojazdu lub procedurę uzyskiwania zezwoleń dla części i wyposażenia, za
zapewnienie zgodności produkcji oraz za kwestie dotyczące nadzoru rynku w odniesieniu do
tych wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów
technicznych, części i wyposażenia, bez względu na to, czy osoba ta bezpośrednio
uczestniczy we wszystkich etapach projektowania i budowy tych pojazdów, układów
komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.”
Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania złożonej przez Zamawiającego
oraz dowody złożone na posiedzeniu i rozprawie przez:
-
Zamawiającego w postaci: pisma Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z 31
maja 2019 r., M
inimalnych wymagań techniczno-użytkowych dla średniego samochodu
ratowniczo-
gaśniczego z układem napędowym 4x4 (kategoria 2: uterenowiony), dla
jednostek OSP;
-
Odwołującego w postaci: odpisu z KRS „Volvo Polska” Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Oddział Renault Truck w Młochowie z 2 lipca 2021 r., Oświadczenia „Volvo Polska” Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością Oddział Renault Truck w Młochowie z 23 lipca 2021 r.,
Świadectwa Zgodności WE (pojazdy niekompletne) bez m.in. daty produkcji, numeru
identyfikacyjnego pojazdu, Świadectwa Zgodności WE (pojazdy niekompletne) m.in. z datą
produkcji, numerem identyfikacyjnym pojazdu, Świadectwa wytwórcy P.S. „bocar” Sp. z o.o.,
Świadectwa dopuszczenia Nr 4044/2020 (dwie karty).
Krajowa
Izba
Odwoławcza
rozpoznając
na
rozprawie
odwołania,
uwzględniając dokumentację postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz
stanowiska Stron
i Przystępującego, a także zgromadzone dowody, ustaliła i zważyła
co następuje:
Odwołanie nie zawiera braków formalnych. Wpis w prawidłowej wysokości został
wniesiony w ustawowym terminie. N
ie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odrzuceniem odwołania, o których stanowi art. 528 ustawy Pzp.
Wykazując swoje uprawnienie do skorzystania ze środków ochrony prawnej
Odwołujący wskazał, że jego interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia doznał
uszczerbku w wyniku wadliwych czynności i zaniechania dokonania przez Zamawiającego
czynności prawem przepisanych, do wykonania których był zobowiązany. Odwołujący
złożył ofertę w przedmiotowym postępowaniu. W przypadku przeprowadzenia oceny ofert z
u
względnieniem jego oferty może ona zostać uznana za najkorzystniejszą. W obecnym
stanie sprawy, Odwołujący może ponieść szkodę wynikającą z możliwości nieuzyskania
zamówienia, a tym samym nie otrzymania wynagrodzenia w wysokości wynikającej z oferty.
W ocenie Izby Odwołujący legitymuje się uprawnieniem do skorzystania w
postępowaniu ze środków ochrony prawnej. Zostały wypełnione przesłanki, o których mowa
w art. 505 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący jest zainteresowany pozyskaniem zamówienia i w
tym celu złożył ofertę. W przypadku potwierdzenia się zarzutów odwołania miałby szansę
uzyskać zamówienie i osiągnąć korzyści z tym związane.
Następnie Izba ustaliła, co następuje:
W załączniku Nr 1a do SWZ pn. Wymagania techniczno-użytkowe dla średniego
samochodu ratowniczo-
gaśniczego z układem napędowym 4x4 (kategoria 2: uterenowiony),
dla jednostki OSP Świekatowo, w poz. 2.1.2 jako wymagania minimalne Zamawiający
określił: Pojazd fabrycznie nowy, z silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i
podwozie z kabiną pochodzące od tego samego producenta. Zamawiający wymagał podania
przez wykonawców: typu i modelu podwozia oraz producenta podwozia i silnika.
O
dwołujący w swojej ofercie w pkt 2.1.2 załącznika nr 1a wskazał: Renault MDB3 D
210 KW, Renault.
Przystępujący Przedsiębiorstwo Specjalistyczne „bocar” sp. z o.o. pismem z 25
czerwca 2021 r. wy
stąpił do Zamawiającego o odrzucenie m.in. oferty Odwołującego. W
uzasadnieniu
wniosku zostało wskazane, że w dokumentacji homologacyjnej tj. w
Świadectwie Zgodności WE pojazdu niekompletnego marki Renault typ MDB3 D 9, jako
producent podwozia jest wskazana spółka Renault Trucks SAS, natomiast producentem
silnika jest Spółka Volvo Powertrain Corporation. Do wniosku o odrzucenie oferty
Odwołującego zostało dołączone Świadectwo Zgodności WE.
Z
amawiający odrzucił ofertę Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy,
o czym zawiadomił pismem z 29 czerwca 2021 r. Jako powód odrzucenia oferty zostało
wskazane:
Zamawiający w opisie przedmiotu zamówienia zawartym w załączniku Nr 1a do
SWZ pn. Wymagania techniczno-
użytkowe dla średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego
z układem napędowym 4x4, w poz. 2.1. . wymagał: Pojazd fabrycznie nowy, z silnikiem o
mocy nie mniejszej niż 210 kW, silnik i podwozie z kabiną pochodzące od tego samego
producenta. Wykonawca za
oferował pojazd bazowy Renault MDB3 D o mocy 210 kW
producenta Renault.
Z treści Świadectwa zgodności WE Pojazdy niekompletne producenta
wynika cyt.:
0.1 - Marka: Renault
0.2 - Typ: MDB3 D
0.5 - Nazwa firmy i adres producenta : Renault Trucks SAS
Tabela parame
trów poz. 20 Silnik: producent VOLVO Powertrain Corporation.
Z treści świadectwa zgodności WE producenta wynika, że oferowany pojazd posiada
podwozie z kabiną producent a Renault Trucks SAS, a silnik od producenta VOLVO
Powertrain Corporation.
Jak wynika z powyższego oferowany pojazd nie spełnia wymagań Zamawiającego
określonych w Załączniku Nr 1a do SWZ.
W piśmie z 1 lipca 2021 r., informującym o wyborze najkorzystniejszej oferty, złożonej
przez Przystępującego, i odrzuceniu dwóch ofert, jako podstawa odrzucenia oferty
Odwołującego zostało wskazane: „Wykonawca zaoferował pojazd nie odpowiadający
wymaganiom Zamawiającego zawartym w załączniku Nr 1a do SWZ w poz. 2.1.2. Podstawa
odrzucenia oferty: art. 226 ust. 1 pkt. 5 ustawy Pzp.
Rozdziale VIII pkt 7 SWZ
zostało wskazane:
7. Przedmiotowe środki dowodowe należy tu rozumieć dostarczenie do oferty nw.
dokumentów:
1)
Wypełniony załącznik Nr 1a do SWZ.
2) Karta techniczna lub specyfikacja techniczna producenta oferowanego wozu bojowego.
3)
Kolorowe zdjęcia oferowanego wozu bojowego.
4)
Oświadczenie producenta o autoryzacji na wykonywanie czynności serwisowych.
5)
Wykaz punktów serwisowych (punkt serwisowy zlokalizowany na terenie Polski w
odległości do 150-250 km, z autoryzowanym mobilnym serwisem umożliwiającym
realizację przeglądów i napraw w siedzibie Zamawiającego).
W sprawie nie jest sporne, że marki RENAULT TRUCKS oraz VOLVO TRUCKS
należą do koncernu VOLVO. Nie jest też sporna treść oferty Odwołującego i to, że został
zaoferowany pojazd
fabrycznie nowy, z silnikiem o mocy nie mniejszej niż 210 kW. Spór
dotyczy tego, czy wymóg zawarty w opisie przedmiotu zamówienia, aby silnik i podwozie z
kabiną zaoferowanego pojazdu pochodziły od tego samego producenta został spełniony
przez Odwołującego, oraz czy Zamawiający mógł dokonywać oceny oferty Odwołującego w
oparciu o dokument, którego nie wymagał w SWZ.
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Potwierdziły się bowiem zarzuty odwołania w
granicach których Izba orzeka.
Stosownie do art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp: Z
amawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej
treść jest niezgodna z warunkami zamówienia.
Stosownie do art. 106 ust. 1 zdanie drugie ustawy Pzp
zamawiający wskazuje
wymagane przedmiotowe środki dowodowe w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach
zamówienia.
Na wstępie zauważenia wymaga, że warunki zamówienia należy rozumieć zgodnie z
definicją zawartą w art. 7 pkt 29 ustawy Pzp, zgodnie z którym przez warunki zamówienia
należy rozumieć m.in. warunki wynikające z opisu przedmiotu zamówienia. To do wymogów
postawionych
przez zamawiającego należy zatem porównywać treść złożonych przez
wykonawców ofert. Chodzi o merytoryczne wymagania, w tym co do zakresu, ilości, jakości,
warunków realizacji i innych elementów, które są istotne dla wykonania zamówienia w
stopni
u zaspokajającym opisane przez zamawiającego oczekiwania, o merytoryczny aspekt
zaoferow
anego przez wykonawcę świadczenia.
Z tych względów dla zastosowania tego przepisu powinno być możliwe wykazanie,
jaki merytoryczny element oferty jest niezgodny z
opisanymi przez zamawiającego
wymaganiami
i na czym ta niezgodność polega. Dla odrzucenia oferty na podstawie ww. art.
226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, niezbędne jest stwierdzenie i wykazanie przez Zamawiającego
niezgodności treści oferty z określonymi przez niego warunkami zamówienia, przy czym
podnoszona rozbieżność nie może budzić wątpliwości. W związku z tym opis tych warunków
powinien być precyzyjny i jednoznaczny. Zachowuje aktualność zasada, że niejasne,
pozwalające na różną interpretację postanowienia dotyczące warunków zamówienia, nie
mogą skutkować negatywnie dla wykonawcy, bowiem to Zamawiający jest ich autorem i to
on powinien zadbać o ich właściwy opis, jak również zasada, że specyfikacja warunków
zamówienia, zawierająca m.in. opis przedmiotu zamówienia, nie może być zmieniana po
terminie składania ofert.
W związku z tym w okolicznościach analizowanej sprawy to na Zamawiającym
spoczywał ciężar dowodu w zakresie zaistnienia przesłanek dla odrzucenia oferty
Odwołującego na podstawie ww. przepisu, tj. wykazania, że jej treść jest niezgodna z
warunkami zamówienia, które określił w SWZ, bowiem to Zamawiający ze swoich twierdzeń
wywodził skutek prawny. W ocenie Izby Zamawiający nie udźwignął spoczywającego na nim
ciężaru dowodu.
U
stawa Pzp nie definiuje pojęcia producenta, nie odsyła też w tym zakresie do
określonego aktu prawnego. Również SWZ nie zawiera definicji producenta przedstawionej
przez Zamawiającego na użytek postępowania. Z definicji podanej w Słowniku Języka
Polskiego PWN wynika, że „producent” to „ten, kto wytwarza jakiś towar”. Poszczególne
ustawy zawierają własne definicje tego pojęcia, np. z definicji zawartej w art. 3 pkt 2 ustawy z
12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (tj. Dz.U. z 2021 poz. 222) wynika,
że termin
producent oznacza: a)
przedsiębiorcę prowadzącego w Unii Europejskiej lub na
terytorium państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym działalność polegającą na wytwarzaniu produktu
albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego
dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie, a także
osobę, która naprawia lub regeneruje produkt, b) przedstawiciela wytwórcy, a jeżeli wytwórca nie
wyznaczył przedstawiciela - importera produktu, w przypadkach gdy wytwórca nie prowadzi
działalności w Unii Europejskiej lub na terytorium państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
c)
przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania
produktu, jeżeli jego działanie może wpływać na właściwości produktu związane z jego
bezpieczeństwem.
Na rozprawie Strony i Przystępujący wskazywali natomiast na odrębność pojęć:
„wytwórca” i „producent”.
K
ażdy z uczestników postępowania przedstawiał własne, odmienne
od innych, rozumienie
terminu „producent”, przedstawiając w tym zakresie argumentację
przemawiaj
ącą za zasadnością jego stanowiska. W związku z tym nie można uznać
postanowienia pkt 2.1.2 SWZ za jednoznaczne.
Zamawiający na rozprawie na pytanie jak rozumie termin „producent” oświadczył, że
chodzi o ten podmiot, który wyprodukował pojazd niekompletny, tj. podwozie i kabinę oraz
silnik, tj. j
eżeli Volvo występuje jako odrębny podmiot i to on byłby producentem podwozia i
kabiny, a producentem silnika inny podmiot, tj. podmiot, który w członie nazwy nie miałby
Volvo, a np. Renault, to nie spełniałoby to wymogu SWZ. Zamawiający wskazał również, że
decydujące znaczenie ma marka, pod jaką dany element występuje, a nie podmiotowość
producenta. Zamawiający nie zgodził się ze stanowiskiem Odwołującego, który zwrócił
uwagę na porównywalność w tym zakresie pojazdów zaoferowanych przez Odwołującego i
Przystępującego, ponieważ, jak stwierdził, w przypadku Przystępującego zarówno w pkt 05
jak i 20 świadectwa WE występuje podmiot, który w nazwie ma wyraz Volvo. Chodzi zatem o
dwie córki tej samej matki Volvo i nie jest ważne, że są odrębnymi podmiotami, bowiem
każda w członie nazwy ma wyraz Volvo. Natomiast w przypadku pojazdu zaoferowanego
przez O
dwołującego chodzi o dwie różne córki od matki Volvo, tj. jedna Volvo a druga
Renault. Dlatego
, jak stwierdził, Zamawiający uznał, że oferta Odwołującego nie spełnia
wymogu, aby podwozie, kabina i silnik, pochodz
iły od jednego producenta. Zamawiający
podał, iż wytyczne Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w zakresie określonego w
SWZ
wymogu wiążą się z doświadczeniem wcześniejszej awaryjności pojazdów, które były
niekompatybilne, bo podwozie, kabina i silnik były różnych producentów. Ponadto
Zamawiający stwierdził, że z punktu 05 świadectwa WE, w oparciu o który dokonywał
weryfikacji
oferty Odwołującego dotyczy tylko podwozia i kabiny, a nie jak twierdzi
O
dwołujący całego pojazdu. Z pozycji 20 świadectwa WE wynika, że zaoferowany przez
O
dwołującego pojazd wyposażony jest w silnik producenta Volvo, natomiast z pkt 05 wynika,
że producentem podwozia i kabiny jest Renault.
Według stanowiska Odwołującego, w tym zaprezentowanego na rozprawie,
Zamawiający odrzucając jego ofertę wskazał na producenta pojazdu, bowiem to jego dotyczy
pkt 0.5 Świadectwa zgodności WE, podczas gdy wymóg dotyczył producenta podwozi.
Producentem podwozia i kabiny oferowanego przez Odwołującego pojazdu jest fabryka
należąca do grupy Volvo w Blainville-sur-Orne we Francji. Fabryka ta jest także producentem
podwozia i kabiny pojazdu, który został zaoferowany przez Przystępującego. Silniki
pojazdów zaoferowanych zarówno przez Odwołującego, jak i Przystępującego zostały
wyprodukowane w Venissieux koło Lyonu. Fabryka ta należy do spółki Volvo POWERTRAIN
Corporation, która jest producentem tych silników. Wskazuje to, że zarówno w odniesieniu
do pojazdu zaoferowanego przez Odwołującego, jak też pojazdu zaoferowanego przez
Przystępującego producentami są fabryki należące do grupy Volvo. Nadto Świadectwo
zgodn
ości WE Volvo Truck Corporation złożone przez Przystępującego w pozycji 0.5
dot
yczącym nazwy firmy i adresu producenta wskazuje na Volvo Truck Corporation w
Goteborgu, natomiast jako producent silnika w pozycji 20 figuruje Volvo Power Train
Corporation z siedzibą w Venissieux koło Lyonu. Są to dwa różne podmioty, działające w
ramach koncernu Volvo. Jest to zatem taka sama sytuacja jak w przypadku Renault, który
jest także odrębnym podmiotem, który też działa w ramach grupy Volvo. W każdym z tych
przypadków pozycja 0.5 i 20 Świadectwa Zgodności WE wskazuje na dwa różne podmioty.
Gdyby zatem przyjąć sposób rozumienia producenta jako odrębnego podmiotu, to Volvo
Truck Corporation i Volvo POWERTRAIN Corporation
oznaczałyby dwóch różnych
producentów. Ze stanowiska Odwołującego wynika, że przy braku definicji producenta na
użytek postępowania za w pełni uzasadnione, także względami faktycznego funkcjonowania
w sektorze producentów pojazdów, jest przyjęcie, że za producenta należy uznawać
podmioty
wchodzące w skład tej samej grupy kapitałowej, bez względu na to, pod jaką
marką następuje sprzedaż. Odwołujący przedstawił w tym zakresie m.in. oświadczenie Volvo
Polsk
a Sp. z o.o. Oddział Renault Trucks w Młochowie, z którego wynika, że właścicielem
fabryk w
Venissieux koło Lyonu i w Blainville-sur-Orne we Francji jest koncern Volvo Group.
Dla każdego podwozia oznaczonego numerem VIN wystawiane jest świadectwo zgodności
WE, w którym podawane są nazwy przyjęte przez koncern Volvo Group zgodnie ze swoją
strategią działalności.
P
rzystępujący w swoim pisemnym stanowisku wskazywał na kryterium osobowości
prawnej,
i wywodził w ślad za definicją zawartą w art. 3 pkt 40 Rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru
rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych
zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniającym rozporządzenie
(WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylającym dyrektywę 2007/46/WE, że ani
producentem pojazdu, ani te
ż silnika pojazdu oferowanego przez Wykonawcę nie jest
Koncern Volvo Group, który nie posiada przymiotu producenta w rozumieniu ww.
R
ozporządzenia, bowiem Koncern Volvo Group nie jest ani osobą fizyczną, ani osobą
prawną. Na rozprawie natomiast Przystępujący stwierdził, że jego zdaniem w omawianym
zakresi
e chodzi o tożsamość marki, tj. producentem jest taki podmiot, który posługuje się tą
samą marką, co wiąże się z okolicznościami faktycznymi i prawnymi, w jakich funkcjonują
producenci pojazdów. Nie jest bowiem możliwe, aby w jednej fabryce wytworzyć pojazd w
całości. Jeśli chodzi o swoją ofertę, to stwierdził, że zaoferował on pojazd, gdzie zarówno w
odniesieniu do podwozia i kabiny, jak i silnika,
jako producenta wskazał markę Volvo.
Przyzna
ł, że są to różne spółki, jeśli chodzi o podmiotowość w rozumieniu prawa, jednakże
posługują się marką Volvo. Przystępujący stwierdził również, że poz. 0.5 świadectwa
zgodności WE odnosi się do producenta pojazdu, a nie jedynie producenta podwozia.
Z analizy
powyższych stanowisk wynika zatem, że o decyzji Zamawiającego o
odrzuceniu oferty Odwołującego przesądziła nazwa podmiotów wymienionych w poz. 0.5 i 20
Świadectwa zgodności WE, tj. dokumentu, którego Zamawiający nie wymagał w SIWZ i
który, po otrzymaniu od Przystępującego, zinterpretował odmiennie, niż na rozprawie
Przystępujący i Odwołujący, tj. przyjął, że w poz. 0,5 tego dokumentu chodzi o producenta
podwozia, podczas gdy Odwołujący i Przystępujący stwierdzili, że w tej pozycji chodzi o
producenta pojazdu.
Tymczasem Zamawiający w SWZ nie wymagał, aby nazwa producenta silnika i
podwozia z kabiną była taka sama, lecz aby ich producent był ten sam, nie rozstrzygając
przy tym, czy chodzi o ten sam podmiot prawa
, czy jedynie o markę jakiej używa dany
podmiot.
SWZ nie zawiera informacji wskazujących, że Zamawiający w omawianym zakresie
będzie się kierował oznaczeniem nazwy podmiotu, i nie będzie brał pod uwagę tego, że
określone marki są używane w ramach tego samego koncernu, nie będzie brał pod uwagę,
że dany element podwozia jest produkowany w tej samej fabryce, należącej do tego samego
właściciela, ale jest oferowany pod różnymi nazwami handlowymi co, jak wynika z twierdzeń
Odwołującego, popartych złożonymi oświadczeniami, występuje w okolicznościach
analizowanej sprawy, tj.
silniki występujące pod nazwą VOLVO FL oraz RENAULT D,
produkowane
są w fabryce w miejscowości Blainville-sur-Orne we Francji, należącej do
podmiotu wchodzącego w skład Koncernu VOLVO Group.
W ocenie Izby wobec braku
wyraźnego wskazania przez Zamawiającego, co należy
rozumieć pod pojęciem „producent”, oraz braku jednej, powszechnie obowiązującej definicji
tego terminu,
jak też braku odesłania w SWZ do definicji przyjętej w określonym akcie
prawnym, należy uznać, że na etapie oceny ofert i postępowania odwoławczego termin ten
nie
może być zawężany do oznaczenia nazwy producenta i wymogu, aby niezależnie od
odrębności podmiotów miały one w nazwie ten sam element. Tym bardziej, że w
okolicznościach analizowanej sprawy oznacza to nierówne traktowanie wykonawców.
Następnie zauważenia wymaga, że zamawiający przy badaniu i ocenie ofert może
korzystać z już posiadanych, czy pozyskanych przez siebie informacji, pozwalających na
weryfikację otrzymanych od wykonawców ofert, musi się to jednak wiązać z właściwą analizą
tych informacji,
uwzględniającą zarówno postawione w SWZ wymogi, co do przedmiotu
zamówienia, jak też treść wymaganych w SWZ przedmiotowych środków dowodowych,
których katalog, dla osiągnięcia stawianego celu, powinien być określony w powiązaniu z
przedmiotem zamówienia. Zamawiający musi bowiem mieć na uwadze zasady obowiązujące
na gruncie Zamówień publicznych, w tym określony w art. 16 obowiązek przygotowania i
prowadzenia postępowania w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i
równego traktowania wykonawców, a także przejrzysty oraz proporcjonalny.
W okolicznościach analizowanej sprawy oparcie decyzji o odrzuceniu oferty
Odwołującego na przyjętym dopiero na etapie oceny ofert sposobie rozumienia użytego w
SWZ pojęci producenta, nadto w oparciu o dokument, którego nie wymagał w SWZ, jako
przedmiotowego środka dowodowego, i którego Odwołujący, przy zastosowaniu procedury
przewidzianej w ustawie Pzp, nie
miał szansy wyjaśnić, a co, jak wykazał przebieg
postępowania, było konieczne, wskazuje na wadliwość czynności Zamawiającego
Potwierdz
ił się zatem zarzut naruszenia przepisu art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp w
związku z art. 16 pkt 1 ustawy Pzp. W konsekwencji potwierdził się zarzut dotyczący wyboru
najkorzystniejszej oferty.
Zgodnie z przepisem art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp,
Izba uwzględnia odwołanie w
całości lub w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub
może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, konkursu lub
systemu kwalifikowania wykonawców. W analizowanej sprawie stwierdzono zarzucane przez
Odwołującego naruszenia przepisów ustawy Pzp, które miało wpływ na wynik postępowania,
co musiało skutkować uwzględnieniem odwołania.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 553 zdanie pierwsze ustawy Pzp,
orzeczono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 557 ustawy Pzp,
w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. W
analizowanej
Izba uwzględniła odwołanie. W związku z tym odpowiedzialność za wynik
postępowania ponosi Zamawiający, który został obciążony kosztami postępowania, na które
składał się wpis uiszczony przez Odwołującego oraz uzasadnione koszty zastępstwa
zasądzone na podstawie złożonego przed zamknięciem rozprawy rachunku.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w
oparciu o przepisy § 5 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30
grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego,
ich rozliczan
ia oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r.
poz. 2437),
przy uwzględnieniu maksymalnej kwoty wynagrodzenia pełnomocnika strony
wynikającej w ww. rozporządzenia.
Przewodniczący: ………………….………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 3624/21 z dnia 2022-01-10
- Sygn. akt KIO 3659/21 z dnia 2021-12-30
- Sygn. akt KIO 3555/21 z dnia 2021-12-20
- Sygn. akt KIO 3522/21 z dnia 2021-12-16
- Sygn. akt KIO 3499/21 z dnia 2021-12-13
