rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2018-01-11
rok: 2017
data dokumentu: 2018-01-11
rok: 2017
sygnatury akt.:
KIO 2729/17
KIO 2729/17
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r.
w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 grudnia 2017 r. przez
wykonawcę Kolumnę Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie,
w
postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Samodzielny Publiczny Szpital
Wojewódzki
im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu
przy udziale wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport Sanitarny
Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K., zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 grudnia 2017 r. przez
wykonawcę Kolumnę Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie,
w
postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Samodzielny Publiczny Szpital
Wojewódzki
im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu
przy udziale wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport Sanitarny
Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K., zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
Oddala odwołanie.
2.
Kosztami postępowania obciąża wykonawcę Kolumnę Transportu Sanitarnego
Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie i:
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie:
siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Kolumnę
Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie tytułem wpisu
od odwołania,
2.2.
zasądza od wykonawcy Kolumny Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o.
z siedzibą w Lublinie na rzecz zamawiającego Samodzielnego Publicznego Szpitala
Wojewódzkiego im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu kwotę 349 zł 53 gr
(słownie: trzysta czterdzieści dziewięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze), stanowiącą
koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017
r., poz. 1579 z poźn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie
7
dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Zamościu.
Przewodniczący: …………………………..
Sygn. akt KIO 2729/17
U z a s a d n i e n i e
Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą
w Zamościu, dalej: „Zamawiający”, prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. Świadczenie usług transportu
sanitarnego w za
kresie podstawowym i na rzecz osób dializowanych. Przedmiot zamówienia
został podzielony na 2 zadania: zadanie nr 1 - całodobowa obsługa transportu sanitarnego
oraz zadanie nr 2 - p
rzewóz chorych wymagających dializoterapii. Postępowanie
to prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. t.j. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.), dalej: „ustawa Pzp”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych
pod numerem 619421-N-2017 w dniu 22 listopada 2017 r.
W dniu 27 grudnia 2017 r. wykonawca Kolumna Transportu Sanitarnego Triomed
Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie, dalej: „Odwołujący”, wniósł odwołanie, zarzucając
Zamawiającemu naruszenie w zakresie zadania nr 2:
1. art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie
odrzucenia oferty wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport
Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K. dalej: „Wykonawca”, złożonej w
zakresie zadania nr 2, jako oferty zawierającej rażąco niską cenę; ewentualnie
2. art. 90 ust. 1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie wezwania Wykonawcy do udzielenia
wyjaśnień, w tym o złożenie dowodów dotyczących wyliczenia ceny w zakresie
zadania nr 2, podczas gdy zaoferowana przez W
ykonawcę cena w zakresie zadania
nr 2 wydaje się być rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia i powinna
budzić wątpliwości Zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu
zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez Zamawiającego lub
wynikającymi
z odrębnych przepisów;
3. art. 7 ust. 1 i 3 ustawy
Pzp poprzez przeprowadzanie postępowania o udzielenie
zamówienia w sposób niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji i równego
traktow
ania wykonawców i wybór oferty Wykonawcy w zakresie zadania nr 2,
pomimo że oferta Wykonawcy zawiera rażąco niską cenę.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu:
a)
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej;
b)
powtórzenia czynności oceny oferty Wykonawcy złożonej w zadaniu nr 2 i w jej
wyniku odrzucenia jego
oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 90
ust. 2 i 3 ustawy Pzp;
c)
ewentualnie zwrócenia się do Wykonawcy o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie
dowodów, dotyczących wyliczenia ceny w zakresie zadania nr 2;
d) dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej w zadaniu nr 2.
Odwołujący wskazywał, że Wykonawca złożył w zakresie zadania nr 1 i 2 oferty
opiewające odpowiednio na kwoty 264.804,00 złotych oraz 275.264,00 złotych. Cena
zaoferowana przez Wykon
awcę w zakresie zadania nr 2 powinna, w ocenie Odwołującego,
budzić wątpliwości Zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia
zgodnie z
wymaganiami określonymi przez Zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych
przepisów.
Podnosił, że liczba kilometrów, które orientacyjnie będzie musiał przejechać
Wykonawca realizując zadanie nr 2, jest o ok. 125% większa od liczby kilometrów, które
orientacyjnie będzie musiał przejechać Wykonawca realizując zadanie nr 1. Odwołujący
podkreślał, że cena Wykonawcy zaoferowana w zadaniu nr 2 jest o ok. 4% wyższa od ceny
zaoferowanej
przez Wykonawcę w zadaniu nr 1, a koszt paliwa i amortyzacji pojazdu
stanowi jedną z kluczowych pozycji cenotwórczych dla usługi transportu sanitarnego. Cena
zaoferowana przez Wy
konawcę, zdaniem Odwołującego, w zadaniu nr 2 znaczącą odbiega
od cen podobnych zamówień, co ujawnia porównanie ceny zaoferowanej przez Wykonawcę
w zadaniach nr 1 i 2, jest nierealistyczna
, co wskazuje na fakt realizacji tego zamówienia
poniżej kosztów wytworzenia usługi.
Odwołujący podnosił, że różnica między ceną zaoferowaną przez Odwołującego
w zadaniach nr 1 i 2
(cena zaoferowana przez Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 89%
wyższa od ceny zaoferowanej przez Odwołującego w zadaniu nr 1) była znacznie wyższa od
różnicy w cenach zaoferowanych przez Wykonawcę. Ponadto, cena zaoferowana przez
Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 85% wyższa od ceny zaoferowanej w tym zadaniu
przez Wykonawcę. W ocenie Odwołującego zamówienia określonego w zadaniu nr 2
nie sposób wykonać za cenę zaoferowaną przez Wykonawcę.
Odwołujący przedłożył kalkulację (zestawienie minimalnych miesięcznych kosztów
na kwotę 66.371,28 zł), z której wynika, że:
koszty personelu
(11 etatów) wyniosą 34.721,28 zł;
koszty paliwa
– 25.300 zł;
koszty przezn
aczone na eksploatację pojazdów - 4.600 zł;
koszty przeznaczone na ubezpieczenie OC
pojazdów – 1.750 zł.
Porównanie cen zaoferowanych w obu zadaniach powinno, według Odwołującego,
doprowadzić do odrzucenia oferty złożonej przez Wykonawcę w zadaniu nr 2, na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, ewentualnie art. 90 ust. 3 ustawy Pzp.
Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił wykonawca D.
K.
prowadzący działalność pod firmą Transport Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz
Osób D. K., dalej również: „Przystępujący”, wnosząc o oddalenie odwołania w całości.
Przystępujący w dniu 9 stycznia 2018 r. złożył pismo procesowe, wskazując że cena
jego oferty w
zakresie zadania nr 2 nie jest o co najmniej 30% niższa od średniej
arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert oraz nie jest niższa o co najmniej 30% od
wartości zamówienia. Co za tym idzie, nie została spełniona przesłanka z art. 90 ust. 1a
ustawy Pzp.
Zauważał, że w złożonym odwołaniu nie wykazano, ażeby w toku postępowania
o udzielenie zamówienia zaistniały przesłanki nakładające na Zamawiającego obowiązek
uruchomienia procedury wyjaśnienia rażąco niskiej ceny z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.
Podnosił, że Odwołujący nie zakwestionował w żaden sposób prawidłowości oszacowania
wartości zamówienia przez Zamawiającego, nie podjął nawet próby wykazania, że wartość ta
nie odzwierciedla lokalnych realiów rynkowych. W konsekwencji należy zatem uznać że
zgodnie z
oceną Odwołującego wartość zamówienia została przez Zamawiającego ustalona
prawidłowo i z należytą starannością, a zatem odzwierciedla ona realia rynkowe. Tym
samym brak jest podstaw do twierdzenia, że cena zaoferowana przez Przystępującego,
która nie jest niższa o co najmniej 30% od wartości szacunkowej, powinna wzbudzić
wątpliwości Zamawiającego.
Sytuacji tej nie zmienia także podnoszona w odwołaniu okoliczność, iż oferta
Odwołującego w zadaniu nr 2 była wyższa o 85 % od oferty Przystępującego. Oferta
Od
wołującego była także wyższa o 59 % od maksymalnej kwoty jaką Zamawiający
przeznaczył na sfinansowanie tego zadania, a zatem może to świadczyć jedynie
o przeszacowaniu oferty przez
Odwołującego i niedostosowaniu jej do realiów rynkowych.
Przystępujący wskazywał także na nieprzydatność dowodową wyliczeń załączonych
do o
dwołania, gdyż Odwołujący nie posiada wiedzy na temat struktury organizacyjnej
Przystępującego, a także stałych i zmiennych kosztów jego działalności w tym kosztów
osobowych i sprzętowych, nie mogą stanowić podstawy do oceny jego oferty. Odwołujący
w przedłożonym zestawieniu uwzględnił wyłącznie swoje koszty. Ponadto, kwota podana
przez Odwołującego (398.227,68 zł) przekracza maksymalną kwotę jaką Zamawiający
przeznaczył na sfinansowanie zadania nr 2 oraz przewyższa szacunkową wartość
zamówienia. Bez znaczenia pozostaje także porównanie przez Odwołującego kosztów
jednostkowych dla zadania nr 1 i za
dania nr 2, w sytuacji gdy dotyczą one różnych
świadczeń.
Przystępujący wskazywał, że od 2005 r. świadczy na rzecz Zamawiającego usługi
transportu sanitarnego, w tym w zakresie objętym zadaniem nr 2. Wszystkie dotychczas
zakończone usługi na rzecz Zamawiającego, wykonał w sposób należyty, a jego
wynagrodzenie za czynności wykonane w oparciu o umowy obowiązujące w roku 2017 r.,
które były rodzajowo i ilościowo tożsame z przedmiotem zamówienia objętego zadaniem nr
2, zostało skalkulowane na niemal identycznym poziomie, co cena zaoferowana w
niniejszym postępowaniu.
Z ostrożności, Przystępujący złożył wyjaśnienia, z których, w jego ocenie, wynika
że zaproponowana przez niego cena jest realna i odpowiada warunkom rynkowym;
wskazując równocześnie, że łączny miesięczny koszt wykonania usługi wynosi 28 707,28 zł
(
co daje miesięczny zysk w kwocie ok. 17 170 zł), na który składają się następujące
elementy:
1. koszt personelu
(5,64 etatu x 2.532,81 zł = 14.285,05 zł);
2.
koszt pojazdów – Przystępujący wykorzysta maksymalnie 9 pojazdów, z czego 5 jest
zasilanych paliwem gazowym LPG
(2.750,4 litra x 2,15 zł/litr = 5.913,36 zł), zaś 4 olejem
napędowym (1.575,84 litra x 4,60 zł/litr = 7.248,87 zł). Przystępujący podnosił również,
że posiada siedzibę w Zamościu, a odległości pomiędzy punktami odbioru pacjentów
a palcówką zdrowia są relatywnie niewielkie (od 2 km do 72 km, przy czym zdecydowana
większość transportów odbywa się na trasie do ok. 30 km).
3.
koszt eksploatacji pojazdów - Przystępujący posiada bazę pojazdów połączoną
z wyspecjalizowanym serwisem samochodowym,
więc koszty w skali miesiąca ponoszone
na eksploatację pojazdów są stosunkowo niewielkie i wynoszą ok. 300 zł na jeden pojazd,
co po przeliczeniu na
9 pojazdów daje kwotę łączną 2.700 zł. Wobec faktu, że pojazdy
przeznaczone do realizacji zadania nr 2 maksymalnie w 40
% w skali miesiąca
wykorzystywane będą tylko do realizacji tylko tego zadania, to taki sam procent kosztów
eksploatac
yjnych należy uznać za zasadny (2.700 zł x 40% = 1.080 zł).
4. koszt ubezpieczenia OC -
Przystępujący ponosi koszt ubezpieczenia obowiązkowego
OC pojazdów przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 na poziomie 50 zł w skali miesiąca
(600 zł rocznie). Wobec faktu, że pojazdy przeznaczone do realizacji zadania nr 2 średnio
w 40
% w skali miesiąca wykorzystywane będą tylko do realizacji tylko tego zadania, to taki
sam procent kosztów na ubezpieczenie obowiązkowe OC należy uznać za zasadny
(450 zł x 40% = 180 zł).
Przystępujący za niezasadny uznał także zarzut dotyczący zaniechania odrzucenia
jego oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. W jego ocenie
Odwołujący
nie wykazał również, aby Zamawiający naruszył art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp.
Pismem z dnia 9 stycznia 2018
r. do Izby wpłynęła odpowiedź Zamawiającego
na odwołanie, który wniósł o jego oddalenie w całości oraz podkreślał, iż to na Odwołującym
spoczywa ciężar wykazania, że Zamawiający winien powziąć wątpliwości w zakresie
zaoferowanej przez Przystępującego ceny. Zdaniem Zamawiającego Odwołujący
nie przedstawił żadnych dowodów w tym zakresie, poprzestając jedynie na przedstawieniu
własnej kalkulacji ceny oferty, która nie ma znaczenia dla oceny zasadności zarzutów
zawartych w odwołaniu.
Wskazywał, że Zamawiający nie miał obowiązku, zgodnie z art. 90 ust. 1a w związku
z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp
zwrócenia się do Wykonawcy o udzielenie wyjaśnień,
w tym o złożenie dowodów, dotyczących wyliczenia ceny. Zaoferowana przez Wykonawcę
w zadaniu nr 2 cena oferty, w ocenie Zamawiającego, nie jest także rażąco niska w
stosunku do przedmiotu zamówienia i nie budziła wątpliwości Zamawiającego co do
możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez
Zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów.
Zwraca
ł uwagę, że zadanie nr 2 obejmuje transport, który nie jest transportem
sanitarnym, t
j. transportem spełniającym wymagania art. 161 ba ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(t. j. Dz.U. z 2017r., poz. 1938 ze zm.
). Zgodnie z przywołanym przepisem transport
sanitarny to transport wykonywany specjalistycznymi środkami transportu lądowego,
wodnego
i lotniczego, które muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich
Normach
przenoszących europejskie normy zharmonizowane (norma PN-EN 1789 lub
norma r
ównoważna). Zamawiający w dniu 4 grudnia 2017 r. dokonał zmiany treści SIWZ w
zakresie opisu przedmiotu zamówienia, w wyniku której przedmiotem zamówienia stało się
świadczenie usług transportu sanitarnego w zakresie podstawowym (zadanie nr 1) i
transportu na rzecz osób dializowanych (zadanie nr 2), a jedynym wymogiem dla pojazdów
przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 pozostał ten, aby były one sprawne technicznie,
wyposażone w sprawny system klimatyzacji i ogrzewania, a ich kierowcy posiadali aktualne
przeszkolenie z udzielania pierwszej pomocy.
Wskazywał, że Odwołujący prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością, co podnosi koszty działalności gospodarczej tego
podmiotu,
chociażby w zakresie prowadzonej księgowości (obowiązek prowadzenia ksiąg
rachunkowych, wymóg sporządzania sprawozdań finansowych) czy sferze podatkowej
(tzw. podwójne opodatkowanie). Wybrany Wykonawca prowadzi natomiast działalność
gospodarczą we własnym imieniu, na podstawie wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej, co obniża koszty prowadzonej dzielności, także poprzez możliwość
osobistego świadczenia usług stanowiących przedmiot zamówienia.
Zaoferowana przez Wykon
awcę w zadaniu nr 2 cena nie budziła wątpliwości
Zamawiającego także z tych względów, że jest ona zbliżona do ceny realizacji usługi
transportu osób dializowanych, którą dotychczas Zamawiający zlecał. Nie jest rażąco niska,
a koszt wykonania zamówienia przez wybranego dla zadania nr 2 Wykonawcę, wbrew
twierdzeniem Odwołującego, nie jest nierealistyczny. Zamawiający na podstawie
dotychczasowej współpracy z wybranym Wykonawcą zna jego możliwości i potencjał
techniczny i miał prawo bez wątpliwości uznać, że za oferowaną stawkę 0,92 zł za 1 km
zrealizuje on w sposób należyty zobowiązanie wynikające z udzielanego zamówienia.
Kwota, która została zaoferowane przez Przystępującego w zadaniu nr 2 jest o ok. 13,98%
niższa od przewidywanej, a biorąc pod uwagę stawkę za 1 km, jest ona niższa o 2,13% o
obowiązującej w aktualnej umowie stawki kilometrowej dla przewozu osób dializowanych
realizowanego specjalistycznych środków transportu sanitarnego (0,94 zł/km - 0,92 zł/km).
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp Zamawiający
podnosił, że wszyscy wykonawcy mieli postawione jednakowe wymagania, a ocena ich ofert
została dokonana w oparciu o te same kryteria.
Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska
stron, oraz uczestników postępowania odwoławczego, złożone w pismach
procesowych, jak też podczas rozprawy, Izba stwierdziła, iż odwołanie nie zasługuje
na uwzględnienie.
Izba dopuściła w niniejszej sprawie dowody z dokumentacji postępowania,
w szczególności: z protokołu postępowania o udzielenie zamówienia, ogłoszenia
o zamówieniu, postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia, oferty złożonej
przez Przystępującego, informacji Zamawiającego o wyborze oferty najkorzystniejszej. Izba
wzięła również pod uwagę stanowiska wyrażone w odwołaniu, odpowiedzi Zamawiającego
na
odwołanie, piśmie procesowym złożonym przez Przystępującego, a także oświadczenia
i stanowiska stron i uczestnika
postępowania odwoławczego wyrażone ustnie do protokołu
posiedzenia i rozprawy w dniu 10 stycznia 2018 r.
Izba nie dopuściła i nie przeprowadziła wnioskowanego przez Odwołującego dowodu
z faktur VAT na okoliczność wykazania, że koszt osób dializowanych jest dwukrotnie wyższy
od kosztu transportu sanitarnego. Izba uznała, że przeprowadzenie ww. dowodu
spowodowałoby wyłącznie zwłokę w postępowaniu (art. 190 ust. 6 ustawy Pzp). Ponadto,
Izba uznała, że ww. dowody są nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.
Przedłożone faktury VAT nie mogą mieć żadnego znaczenia dla oceny w niniejszym stanie
faktycznym, ponieważ potwierdzają jedynie okoliczność wysokości kosztów ponoszonych
przez Zamawiającego w przeszłości, dodatkowo dotyczą danych, które nie są przedmiotem
oceny
w toku
niniejszego postępowania odwoławczego.
Uwzględniając powyższe, Izba ustaliła, co następuje.
Zgodnie z
Rozdziałem III specyfikacji istotnych warunków zamówienia, dalej: „SIWZ”,
przedmiotem zamówienia w zakresie zadania nr 2 jest:
Przewóz chorych wymagających dializoterapii.
Transport dializowanych pacjentów obejmuje: zabranie pacjenta z miejsca
zamieszkania, dowiezienie do siedziby Zamawiającego, doprowadzenie do Stacji Dializ,
zabranie pacjenta po wykonaniu dializy do pojazdu, przewiezienie pacjenta do miejsca
zamieszkania i odprowadzenie do drzwi domu.
Pacjenci nie mogą być przywożeni wcześniej jak 20 minut przed rozpoczęciem
zabiegu hemodializy. Jednocześnie pacjenci po zabiegach dializacyjnych muszą być
odwiezieni
w czasie nie
dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu.
Liczba dializowanych, ze wskazaniem pozycji transportu/harmonogramu/tras
przejazdu
– zał. nr 6 do SIWZ. Zamawiający informuje iż w/w zestawienie mogą ulec zmianie
w trakcie realizacji zamówienia. Wykonawca ma obowiązek zabezpieczenia odpowiedniej
ilości środków transportu, niezbędnego do realizacji przedmiotowego zadania,
z uwzględnieniem ewentualnego wzrostu liczby przewożonych osób. (…)
Orientacyjna liczba kilometrów związana z realizacją zadania: ok. 299 200 km,
w tym ok. 291 900 km transport bez sanitariusza, 7 300 km transport z sanitariuszem.
(…)
6) Zamawiający wymaga zatrudnienia przez Wykonawcę/podwykonawcę na
podstawie umowy o pracę (w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy), osób wykonujących
następujące czynności w zakresie realizacji przedmiotu umowy: przewóz pacjentów oraz
ratownictwo medyczne -
jeżeli wykonanie tych czynności polega na wykonywaniu pracy w
sposób określony w art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z
2014.
poz. 1502 z późn. zm.).
Zgodn
ie z Załącznikiem nr 5 do SIWZ Transport dializowanych pacjentów obejmuje:
zabranie pacjenta z miejsca zamieszkania, dowiezienie do siedziby Zamawiającego,
doprowadzenie do Stacji Dializ, zabranie pacjenta po wykonaniu dializy do pojazdu,
przewiezienie pacjenta do miejsca zamieszkania i odprowadzenie do drzwi domu. Pacjenci
nie mogą być przywożeni wcześniej jak 20 minut przed rozpoczęciem zabiegu hemodializy.
Jednocześnie pacjenci po zabiegach dializacyjnych muszą być odwiezieni w czasie
nie dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu.
Zgodnie z §4 ust. 4 wzoru umowy Zamawiający będzie płacił za kilometry
przejechane na trasie wyznaczonej przez Zamawiającego.
1)
powiat Zamość: z siedziby Zamawiającego do miejsca zamieszkania dializowanych
pacjentów oraz powrót do siedziby Zamawiającego,
2)
powiat Biłgoraj: Biłgoraj centrum - miejsca zamieszkania dializowanych pacjentów -
siedziba Zamawiającego - powrót do miejsc zamieszkania dializowanych pacjentów –
Biłgoraj,
3)
powiat Hrubieszów: Hrubieszów centrum - miejsca zamieszkania dializowanych
pacjentów - siedziba Zamawiającego - powrót do miejsc zamieszkania dializowanych
pacjentów – Hrubieszów,
zgodnie z wyznaczoną przez Zamawiającego trasą przejazdu.
Wartość szacunkowa zamówienia w zakresie zadania nr 2 została ustalona na kwotę
320.140,00
zł. Według informacji zamieszczonej w protokole postępowania, podstawą
ustalenia wartości zamówienia były wartości uśrednione z poprzedzających 6 miesięcy i
stawki za 1 km z obowiązującej umowy. Podana przez Zamawiającego przed otwarciem
ofert kwota, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia dotyczącego zadania
nr
2
to 320.200,00
zł.
W wyznaczonym terminie złożono w zakresie zadania 2 dwie oferty:
wykonawcy Kolumny Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w
Lublinie na kwotę 508.640 zł,
wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport Sanitarny Usługi
Transportowe Przewóz Osób D. K. na kwotę 275.264 zł.
W dniu 22 grudnia
2017 r. Zamawiający poinformował wykonawców o wyborze jako
najkorzystniejszej oferty wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport
Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K.
Izba zważyła, co następuje.
Izba stwierdziła, że nie zachodzą przesłanki do odrzucenia odwołania, o których
stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
z zastosowaniem przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych wymaganych przy
procedurze, której wartość szacunkowa zamówienia nie przekracza kwoty określonej
w przepisach wydanych n
a podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zgodnie z art. 180 ust. 1
ustawy Prawo zamówień publicznych odwołanie przysługuje
wyłącznie od niezgodnej z przepisami ustawy (ustawy Prawo zamówień publicznych)
czynności zamawiającego podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub zaniechania
czynności, do której zamawiający jest zobowiązany na podstawie ustawy. Jednak, jak
stanowi ust. 2 art. 180, jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w
przepisach wydanych na podstaw
ie art. 11 ust. 8, odwołanie przysługuje wyłącznie wobec
czynności:
1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki lub zapytania o cenę;
2) określenia warunków udziału w postępowaniu; 3) wykluczenia odwołującego
z postępowania o udzielenie zamówienia; 4) odrzucenia oferty odwołującego; 5) opisu
przedmiotu zamówienia; 6) wyboru najkorzystniejszej oferty.
W postępowaniach, dla których wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień
publicznych,
jak w niniejszym stanie faktycznym, odwołanie przysługuje m.in. w zakresie wyboru
najkorzystniejszej oferty (art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp).
Izba stoi na stanowisku, że przy czynności wyboru oferty najkorzystniejszej
w rozumieniu art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp zasadne jest uwzględnienie także innych
powinności ciążących na zamawiającym, a wynikających wprost z ustawy Pzp. Oznacza to,
że w powyższym zakresie na zamawiającym ciążą również pewne obowiązki związane
z badaniem oferty pod kątem jej odrzucenia. Dlatego też, przez wybór najkorzystniejszej
oferty należy rozumieć wszelkie zachowania zamawiającego w ramach etapu badania i
oceny ofert, które doprowadziły zamawiającego do podjęcia takiej decyzji. W związku z
powyższym, Izba doszła do przekonania, że o ile przesłanka z art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy
Pzp,
choć
wprost
nie obejmuje możliwości zaskarżania zaniechania wezwania do złożenia wyjaśnień
dotyczących rażąco niskiej ceny, to jednak w zakres badania i oceny oferty wchodzi
możliwość kwestionowania zaoferowanej przez wykonawcę ceny na podstawie art. 90 ust. 1
ustawy Pzp.
Krajowa I
zba Odwoławcza stwierdziła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia, kwalifikowanego możliwością poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawia
jącego przepisów ustawy, o których mowa w art. 179 ust. 1
ustawy Prawo zamówień publicznych, co uprawniało go do złożenia odwołania.
Izba uznała, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich istotne
części składowe, wydają się rażąco niskie w stosunku do przedmiotu zamówienia i budzą
wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie
z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów,
zamawiający zwraca się o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie dowodów, dotyczących
wyliczenia ceny lub kosztu, w szczególności w zakresie.
W ocenie Izby, z treści ww. przepisu wprost wynika, iż to zamawiający każdorazowo
rozważa czy zachodzą podstawy do żądania wyjaśnień, a obowiązek taki zachodzi po
stronie zamawiającego dopiero wówczas, gdy zamawiający poweźmie wątpliwość co do
tego,
czy cena nie jest rażąco niska (vide: wyrok SO w Katowicach z dnia 30 stycznia 2007 r.
sygn. akt
XIX Ga 3/07). Zamawiający samodzielnie decyduje, czy zwrócić się do wykonawcy
o wyjaśnienia w konkretnym stanie faktycznym. Zamawiającemu musi „wydawać się”,
że zaoferowana cena jest rażąco niska i jednocześnie musi „budzić wątpliwość”
zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia za zaoferowaną cenę.
Pierwszą z przesłanek należy rozpatrywać w kontekście uprawnienia zamawiającego,
z którego nie może korzystać swobodnie i które musi odnosić do danego postępowania
o zamówienie, rozpoznawanego w danych realiach rynkowych. Druga z przesłanek dotyczy
wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia za
konkretną cenę, np. gdy zamówienie nie zostanie wykonane zgodnie z przedmiotem tego
zamówienia wskazanym w SIWZ, nie zostanie wykonane zgodnie z bezwzględnie
obowiązującymi przepisami prawa, jak również nie zostanie wykonane zgodnie z zasadami
sztuki zawodowej,
np. przy użyciu odpowiednich nakładów sprzętowych, osobowych,
czasowych,
z zachowaniem określonych standardów (vide: wyrok KIO z dnia 27 lutego 2017
r., sygn. akt KIO 293/17).
Izba wskazuje, że w aneksie do umowy z dnia 30 czerwca 2015 r., obowiązującym
od dnia 30 czerwca 2017 r. do dnia 31 października 2017 r., na wykonywanie usług
transportu sanitarnego osób dializowanych, cena za 1 km usługi transportu sanitarnego
wynosiła 1,07 zł. W umowie z dnia 29 listopada 2017 r. zawartej w postępowaniu u
udzielenie zamówienia, którego wartość nie przekracza równowartości 30.000 euro, cena za
1 km transportu sanitarnego osób dializowanych wynosiła 0,94 zł. Skoro więc, w niniejszym
postępowaniu cena oferty Przystępującego jest prawie identyczna z ceną, za którą obecnie
świadczy Zamawiającemu usługę, to nie sposób stawiać Zamawiającemu zarzutu
zaniechania wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w zakresie zaoferowanej ceny, czy
nie nosi ona znamion ceny rażąco niskiej. W ocenie Izby Zamawiający nie miał żadnych
podstaw faktycznych czy prawnych do skierowania do P
rzystępującego takiego wezwania.
Zdaniem Izby, Przystępujący przedstawił sposób kalkulacji ceny, który potwierdził jej
realn
ość. W piśmie procesowym opisał również wpływ własnych cech i obiektywnych,
naturalnych przewag ekonomicznych, którymi dysponuje, a które w procesie kształtowania
oferty pozwoliły mu na zaoferowanie atrakcyjnej ceny. Izba doszła do przekonania,
że Zamawiający uprawniony był do uznania bez wzywania do wyjaśnień na podstawie art. 90
ust. 1 ustawy Pzp, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny, a zaoferowana cena jest ceną
realną, gwarantującą prawidłowe wykonanie przedmiotu zamówienia, przy jednocześnie
niebagatelnym zysku.
W konsekwencji nie potwierdził się zarzut naruszenia art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp.
Nie potwierdził się też zarzut dotyczący zaniechania odrzucenia oferty
Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, zgodnie z którym
zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli zawiera rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do
przedmiotu zamówienia. Ustawa Pzp nie definiuje rażąco niskiej ceny, niemniej punktem
odniesienia winien być przedmiot zamówienia. Zatem, należy przyjąć, że rażąco niska cena
to taka, która jest nierealistyczna, niewiarygodna w kontekście aktualnej sytuacji rynkowej.
Nie wystarczy więc, aby cena zasadniczo odbiegała od wartości zamówienia lub średniej
arytmetycznej cen pozostałych ofert złożonych w postępowaniu. Istotne, aby była to cena
taka, że przy zachowaniu reguł rynkowych wykonanie umowy przez wykonawcę byłoby
nieopłacalne. Musi to być cena rażąco niska w stosunku do konkretnego przedmiotu
zamówienia, uwzględniającego specyfikę rynku, w tym przypadku specyfikę świadczenia
usług transportu osób dializowanych.
Odnosząc się do argumentacji Odwołującego, należy wskazać, że mechaniczne
porównywanie wartości zamówienia z cenami złożonych ofert nie daje podstaw do
odgórnego założenia, że mamy do czynienia z ceną nierealną. Zgodnie z orzeczeniem TSUE
z
dnia
22 czerwca 1989 r., C-103/88, Fratelli Costanzo SpA v. Comune di Milano, niedopuszczalne
– jako sprzeczne z zasadą wspierania rzeczywistej konkurencji w zamówieniach publicznych
– jest automatyczne, wyłącznie na podstawie arytmetycznego kryterium, uznawanie za
rażąco niskie i odrzucenie ofert o cenach poniżej pewnego poziomu, bez dania oferentom
możliwości wykazania, że ich oferta jest rzetelna. Odrzucenie oferty z powodu rażąco niskiej
ceny jest możliwe dopiero gdy, zamawiający ma pewność, że zamówienie nie zostanie
należycie wykonane za zaoferowaną cenę. Pewność tę uzyskuje dopiero po wyjaśnieniach
wykonawcy, który potwierdzi, w jaki sposób kalkulował cenę i czy wykonanie danej usługi
jest
możliwe
w tej cenie.
Odwołujący nie udowodnił, że zachodzą przesłanki do odrzucenia oferty
Przyst
ępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. Podnieść należy,
że Odwołujący stawiając określone zarzuty przedstawił w odwołaniu oraz na rozprawie
wyliczenia, których nie można uznać za rzetelne, z uwagi chociażby na niespójności z
opisem przedmiotu zamówienia. Już same założenia poczynione na początku przez
Odwołującego należy uznać za błędne. Po pierwsze, zgodnie z § 1 ust. 4 wzoru umowy oraz
Rozdziałem III SWIZ pacjenci powinni być przywożeni nie wcześniej niż 20 minut przed
rozpoczęciem zabiegu dializy, a nie tak jak wskazywał Odwołujący „minimum 15 do 30 minut
wcześniej”. Tożsama nieścisłość dotyczy odbioru pacjentów po wykonaniu dializy, zgodnie
bowiem
z §1 ust. 4 wzoru umowy oraz Rozdziałem III SWIZ pacjenci powinni być odebrani ze Stacji
Dializ w czasie nie dłuższym niż 30 minut od chwili zakończenia zabiegu, a nie „minimum 30
minut
”, jak to podkreślał Odwołujący. Ponadto czynności przygotowawcze do zabiegu
wykonują pracownicy Zamawiającego, a nie, jak podnosił Odwołujący, „personel oferenta”.
Izba nie dała także wiary przedłożonym przez Odwołującego zestawieniom
dotyczącym liczby dializowanych, ze wskazaniem pozycji transportu, harmonogramu oraz
tras przejazdu, skoro już pierwsza tabela zawierała informacje jakoby każde miejsce
dotyczyło chorego na wózku inwalidzkim, co jest niezgodne z Załącznikiem nr 6 do SIWZ.
Również kalkulacja Odwołującego załączona do odwołania nie wydaje się wiarygodna, skoro
miała przedstawiać minimalne miesięczne koszty to minimalna stawka godzinowa, o której
mowa
w ar
t. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę
(Dz. U. z 2017 r. poz. 847) w 2017
r. wynosiła 13,00 zł, a od 2018 r. wynosi 13,70 zł,
a nie 16,44 zł. Powyższe nieścisłości determinują w całości wiarygodność wyliczeń
prezentowanych przez Odwołującego oraz dobitnie wskazują na poczynione niezgodnie
z opisem przedmiotu zamówienia, a także powszechnie obowiązującym prawem, wyliczenia
i z
ałożenia Odwołującego.
W związku z powyższym, należało uznać zarzut zaniechania odrzucenia oferty
Przystępującego za bezzasadny.
W dalszej kolejności, wskazać należy, że Odwołujący w sposób nieuprawniony w
toku rozprawy przed Krajową Izbą Odwoławczą rozszerzył w stosunku do zakresu objętego
odwołaniem zarzuty dotyczące oferty Przystępującego. Pierwotnie w odwołaniu wskazał
na zaniechanie odrzucenia oferty zawierającej rażąco niską cenę. W toku rozprawy jako
nowy zarzut
podnosił wskazanie nieprawidłowej stawki VAT przez Przystępującego.
W tym zakresie Izba uznała, że zgodnie z treścią art. 180 ust. 3 ustawy Pzp zarzut
musi być postawiony wyraźnie, to znaczy wskazywać konkretną czynność zamawiającego
mającą zdaniem odwołującego naruszać przepis prawa i określić sposób jego naruszenia,
gdyż po upływie terminu na wniesienie odwołania nie jest dopuszczalne zarówno
formułowanie jak i doprecyzowanie treści zarzutów odwołania. Zarzut stanowi wskazanie
czynności bądź zaniechania przez zamawiającego czynności, do których jest z obowiązany
na podstawie ustawy oraz okoliczności faktyczne wskazujące na naruszenie przepisów
prawa. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem istotne jest, aby zarzut został w
pełni sprecyzowany w odwołaniu, gdyż umożliwia to zarówno zamawiającemu,
jak i potencjalnym uczestnikom postępowania, odniesienie się do kwestionowanych przez
odwołującego czynności. Wskazanie konkretnych uchybień zakreśla ramy postępowania
odwoławczego.
Art. 192 ust. 7 ustawy Pzp wyznacza zakres rozpoznania o
dwołania przez Izbę, podając
że Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.
W rozpatrywanej sprawie podnoszone
przez Odwołującego na rozprawie okoliczności
dotyczące stawki podatku VAT w ofercie Przystępującego, nie mieszczą się we wskazanej
w odwołaniu podstawie prawnej art. 89 ust. 1 pkt 4 i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp, winny więc
być traktowane jako nowy zarzut, który jako spóźniony nie może być przez Izbę rozpoznany.
Uwzględniając powyższe w ocenie Izby nie doszło do naruszenia zasad prawa
zamówień publicznych opisanych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Zamawiający prawidłowo
dokonał oceny i wyboru oferty Przystępującego, czym potwierdził, że równo traktuje
wykonawców
w postępowaniu, bowiem jak podniósł to Sąd Okręgowy w Bydgoszczy równe traktowanie
wykonawców oznacza jednakowe traktowanie wykonawców na każdym etapie
postępowania, bez stosowania przywilejów, ale także środków dyskryminujących
wykonawców ze względu na ich właściwości. Jej przestrzeganie polega na stosowaniu jednej
miary do wszystkich wykonawców znajdujących się w tej samej lub podobnej sytuacji, nie
zaś na jednakowej ocenie wykonawców (vide: postanowienie Sądu Okręgowego w
Bydgoszczy z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt VIII Ga 22/08).
W
zakresie zaś naruszenia przez Zamawiającego zasady udzielenia zamówienia
wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy w art. 7 ust. 3, uwzględniając
znaczenie zasad określonych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz racjonalność przepisów,
zasada
ta dotyczy zakazu dokonywania cesji praw lub przejęcia długów na rzecz podmiotów
lub przez podmioty nieuczestniczące w postępowaniu o zamówienie publiczne. Tym samym
Zamawiający zobowiązany jest do udzielenia zamówienia wykonawcy, który uczestniczył
w postępowaniu o udzielnie zamówienia publicznego oraz został wybrany zgodnie
z przepisami ustawy, a więc w niniejszym stanie faktycznym nie doszło do naruszenia
przez Zamawiającego wskazanej zasady.
Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy
§ 3 i § 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.). Izba zaliczyła
do
kosztów postępowania wpis wniesiony przez Odwołującego w kwocie 7.500,00 zł
oraz
kwotę 349 zł, stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu
dojazdu na posiedzenie Izby.
Izba nie zasądziła od Odwołującego na rzecz Zamawiającego
kwoty 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Jak wynika z § 3 pkt 2 lit. b
w zw. z § 5 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia warunkiem zasądzenia od odwołującego na
rzecz zamawiającego kosztów wynagrodzenia pełnomocnika było złożenie rachunku. Pojęcie
rachunku definiują przepisy art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
22 sierpnia
2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a
także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 Nr 165 poz.
1373 z późn. zm.).
W świetle § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, rachunek potwierdzający
doko
nanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:
1)
imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź
wykonawcy i odbiorcy usługi;
2)
datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
4)
określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5)
ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie.
W ocenie Izby dokument, jaki zamawiający złożył w trakcie rozprawy, nie odpowiadał
ww. wymogom. W szczególności Izba nie mogła stwierdzić, czy odbiorcą usługi jest
zamawiający. Skoro zatem wymaganego rachunku nie złożono – wskazane wynagrodzenie
pełnomocnika zamawiającego nie mogło zostać zasądzone (vide: wyrok KIO z dnia
15 kwietnia 2014 r., sygn. akt KIO 684/14).
Przewodniczący: ……………………………
1.
Oddala odwołanie.
2.
Kosztami postępowania obciąża wykonawcę Kolumnę Transportu Sanitarnego
Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie i:
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie:
siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Kolumnę
Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie tytułem wpisu
od odwołania,
2.2.
zasądza od wykonawcy Kolumny Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o.
z siedzibą w Lublinie na rzecz zamawiającego Samodzielnego Publicznego Szpitala
Wojewódzkiego im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu kwotę 349 zł 53 gr
(słownie: trzysta czterdzieści dziewięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze), stanowiącą
koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017
r., poz. 1579 z poźn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie
7
dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Zamościu.
Przewodniczący: …………………………..
Sygn. akt KIO 2729/17
U z a s a d n i e n i e
Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą
w Zamościu, dalej: „Zamawiający”, prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. Świadczenie usług transportu
sanitarnego w za
kresie podstawowym i na rzecz osób dializowanych. Przedmiot zamówienia
został podzielony na 2 zadania: zadanie nr 1 - całodobowa obsługa transportu sanitarnego
oraz zadanie nr 2 - p
rzewóz chorych wymagających dializoterapii. Postępowanie
to prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. t.j. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.), dalej: „ustawa Pzp”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych
pod numerem 619421-N-2017 w dniu 22 listopada 2017 r.
W dniu 27 grudnia 2017 r. wykonawca Kolumna Transportu Sanitarnego Triomed
Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie, dalej: „Odwołujący”, wniósł odwołanie, zarzucając
Zamawiającemu naruszenie w zakresie zadania nr 2:
1. art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie
odrzucenia oferty wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport
Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K. dalej: „Wykonawca”, złożonej w
zakresie zadania nr 2, jako oferty zawierającej rażąco niską cenę; ewentualnie
2. art. 90 ust. 1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie wezwania Wykonawcy do udzielenia
wyjaśnień, w tym o złożenie dowodów dotyczących wyliczenia ceny w zakresie
zadania nr 2, podczas gdy zaoferowana przez W
ykonawcę cena w zakresie zadania
nr 2 wydaje się być rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia i powinna
budzić wątpliwości Zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu
zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez Zamawiającego lub
wynikającymi
z odrębnych przepisów;
3. art. 7 ust. 1 i 3 ustawy
Pzp poprzez przeprowadzanie postępowania o udzielenie
zamówienia w sposób niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji i równego
traktow
ania wykonawców i wybór oferty Wykonawcy w zakresie zadania nr 2,
pomimo że oferta Wykonawcy zawiera rażąco niską cenę.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu:
a)
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej;
b)
powtórzenia czynności oceny oferty Wykonawcy złożonej w zadaniu nr 2 i w jej
wyniku odrzucenia jego
oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 90
ust. 2 i 3 ustawy Pzp;
c)
ewentualnie zwrócenia się do Wykonawcy o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie
dowodów, dotyczących wyliczenia ceny w zakresie zadania nr 2;
d) dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej w zadaniu nr 2.
Odwołujący wskazywał, że Wykonawca złożył w zakresie zadania nr 1 i 2 oferty
opiewające odpowiednio na kwoty 264.804,00 złotych oraz 275.264,00 złotych. Cena
zaoferowana przez Wykon
awcę w zakresie zadania nr 2 powinna, w ocenie Odwołującego,
budzić wątpliwości Zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia
zgodnie z
wymaganiami określonymi przez Zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych
przepisów.
Podnosił, że liczba kilometrów, które orientacyjnie będzie musiał przejechać
Wykonawca realizując zadanie nr 2, jest o ok. 125% większa od liczby kilometrów, które
orientacyjnie będzie musiał przejechać Wykonawca realizując zadanie nr 1. Odwołujący
podkreślał, że cena Wykonawcy zaoferowana w zadaniu nr 2 jest o ok. 4% wyższa od ceny
zaoferowanej
przez Wykonawcę w zadaniu nr 1, a koszt paliwa i amortyzacji pojazdu
stanowi jedną z kluczowych pozycji cenotwórczych dla usługi transportu sanitarnego. Cena
zaoferowana przez Wy
konawcę, zdaniem Odwołującego, w zadaniu nr 2 znaczącą odbiega
od cen podobnych zamówień, co ujawnia porównanie ceny zaoferowanej przez Wykonawcę
w zadaniach nr 1 i 2, jest nierealistyczna
, co wskazuje na fakt realizacji tego zamówienia
poniżej kosztów wytworzenia usługi.
Odwołujący podnosił, że różnica między ceną zaoferowaną przez Odwołującego
w zadaniach nr 1 i 2
(cena zaoferowana przez Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 89%
wyższa od ceny zaoferowanej przez Odwołującego w zadaniu nr 1) była znacznie wyższa od
różnicy w cenach zaoferowanych przez Wykonawcę. Ponadto, cena zaoferowana przez
Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 85% wyższa od ceny zaoferowanej w tym zadaniu
przez Wykonawcę. W ocenie Odwołującego zamówienia określonego w zadaniu nr 2
nie sposób wykonać za cenę zaoferowaną przez Wykonawcę.
Odwołujący przedłożył kalkulację (zestawienie minimalnych miesięcznych kosztów
na kwotę 66.371,28 zł), z której wynika, że:
koszty personelu
(11 etatów) wyniosą 34.721,28 zł;
koszty paliwa
– 25.300 zł;
koszty przezn
aczone na eksploatację pojazdów - 4.600 zł;
koszty przeznaczone na ubezpieczenie OC
pojazdów – 1.750 zł.
Porównanie cen zaoferowanych w obu zadaniach powinno, według Odwołującego,
doprowadzić do odrzucenia oferty złożonej przez Wykonawcę w zadaniu nr 2, na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, ewentualnie art. 90 ust. 3 ustawy Pzp.
Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił wykonawca D.
K.
prowadzący działalność pod firmą Transport Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz
Osób D. K., dalej również: „Przystępujący”, wnosząc o oddalenie odwołania w całości.
Przystępujący w dniu 9 stycznia 2018 r. złożył pismo procesowe, wskazując że cena
jego oferty w
zakresie zadania nr 2 nie jest o co najmniej 30% niższa od średniej
arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert oraz nie jest niższa o co najmniej 30% od
wartości zamówienia. Co za tym idzie, nie została spełniona przesłanka z art. 90 ust. 1a
ustawy Pzp.
Zauważał, że w złożonym odwołaniu nie wykazano, ażeby w toku postępowania
o udzielenie zamówienia zaistniały przesłanki nakładające na Zamawiającego obowiązek
uruchomienia procedury wyjaśnienia rażąco niskiej ceny z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.
Podnosił, że Odwołujący nie zakwestionował w żaden sposób prawidłowości oszacowania
wartości zamówienia przez Zamawiającego, nie podjął nawet próby wykazania, że wartość ta
nie odzwierciedla lokalnych realiów rynkowych. W konsekwencji należy zatem uznać że
zgodnie z
oceną Odwołującego wartość zamówienia została przez Zamawiającego ustalona
prawidłowo i z należytą starannością, a zatem odzwierciedla ona realia rynkowe. Tym
samym brak jest podstaw do twierdzenia, że cena zaoferowana przez Przystępującego,
która nie jest niższa o co najmniej 30% od wartości szacunkowej, powinna wzbudzić
wątpliwości Zamawiającego.
Sytuacji tej nie zmienia także podnoszona w odwołaniu okoliczność, iż oferta
Odwołującego w zadaniu nr 2 była wyższa o 85 % od oferty Przystępującego. Oferta
Od
wołującego była także wyższa o 59 % od maksymalnej kwoty jaką Zamawiający
przeznaczył na sfinansowanie tego zadania, a zatem może to świadczyć jedynie
o przeszacowaniu oferty przez
Odwołującego i niedostosowaniu jej do realiów rynkowych.
Przystępujący wskazywał także na nieprzydatność dowodową wyliczeń załączonych
do o
dwołania, gdyż Odwołujący nie posiada wiedzy na temat struktury organizacyjnej
Przystępującego, a także stałych i zmiennych kosztów jego działalności w tym kosztów
osobowych i sprzętowych, nie mogą stanowić podstawy do oceny jego oferty. Odwołujący
w przedłożonym zestawieniu uwzględnił wyłącznie swoje koszty. Ponadto, kwota podana
przez Odwołującego (398.227,68 zł) przekracza maksymalną kwotę jaką Zamawiający
przeznaczył na sfinansowanie zadania nr 2 oraz przewyższa szacunkową wartość
zamówienia. Bez znaczenia pozostaje także porównanie przez Odwołującego kosztów
jednostkowych dla zadania nr 1 i za
dania nr 2, w sytuacji gdy dotyczą one różnych
świadczeń.
Przystępujący wskazywał, że od 2005 r. świadczy na rzecz Zamawiającego usługi
transportu sanitarnego, w tym w zakresie objętym zadaniem nr 2. Wszystkie dotychczas
zakończone usługi na rzecz Zamawiającego, wykonał w sposób należyty, a jego
wynagrodzenie za czynności wykonane w oparciu o umowy obowiązujące w roku 2017 r.,
które były rodzajowo i ilościowo tożsame z przedmiotem zamówienia objętego zadaniem nr
2, zostało skalkulowane na niemal identycznym poziomie, co cena zaoferowana w
niniejszym postępowaniu.
Z ostrożności, Przystępujący złożył wyjaśnienia, z których, w jego ocenie, wynika
że zaproponowana przez niego cena jest realna i odpowiada warunkom rynkowym;
wskazując równocześnie, że łączny miesięczny koszt wykonania usługi wynosi 28 707,28 zł
(
co daje miesięczny zysk w kwocie ok. 17 170 zł), na który składają się następujące
elementy:
1. koszt personelu
(5,64 etatu x 2.532,81 zł = 14.285,05 zł);
2.
koszt pojazdów – Przystępujący wykorzysta maksymalnie 9 pojazdów, z czego 5 jest
zasilanych paliwem gazowym LPG
(2.750,4 litra x 2,15 zł/litr = 5.913,36 zł), zaś 4 olejem
napędowym (1.575,84 litra x 4,60 zł/litr = 7.248,87 zł). Przystępujący podnosił również,
że posiada siedzibę w Zamościu, a odległości pomiędzy punktami odbioru pacjentów
a palcówką zdrowia są relatywnie niewielkie (od 2 km do 72 km, przy czym zdecydowana
większość transportów odbywa się na trasie do ok. 30 km).
3.
koszt eksploatacji pojazdów - Przystępujący posiada bazę pojazdów połączoną
z wyspecjalizowanym serwisem samochodowym,
więc koszty w skali miesiąca ponoszone
na eksploatację pojazdów są stosunkowo niewielkie i wynoszą ok. 300 zł na jeden pojazd,
co po przeliczeniu na
9 pojazdów daje kwotę łączną 2.700 zł. Wobec faktu, że pojazdy
przeznaczone do realizacji zadania nr 2 maksymalnie w 40
% w skali miesiąca
wykorzystywane będą tylko do realizacji tylko tego zadania, to taki sam procent kosztów
eksploatac
yjnych należy uznać za zasadny (2.700 zł x 40% = 1.080 zł).
4. koszt ubezpieczenia OC -
Przystępujący ponosi koszt ubezpieczenia obowiązkowego
OC pojazdów przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 na poziomie 50 zł w skali miesiąca
(600 zł rocznie). Wobec faktu, że pojazdy przeznaczone do realizacji zadania nr 2 średnio
w 40
% w skali miesiąca wykorzystywane będą tylko do realizacji tylko tego zadania, to taki
sam procent kosztów na ubezpieczenie obowiązkowe OC należy uznać za zasadny
(450 zł x 40% = 180 zł).
Przystępujący za niezasadny uznał także zarzut dotyczący zaniechania odrzucenia
jego oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. W jego ocenie
Odwołujący
nie wykazał również, aby Zamawiający naruszył art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp.
Pismem z dnia 9 stycznia 2018
r. do Izby wpłynęła odpowiedź Zamawiającego
na odwołanie, który wniósł o jego oddalenie w całości oraz podkreślał, iż to na Odwołującym
spoczywa ciężar wykazania, że Zamawiający winien powziąć wątpliwości w zakresie
zaoferowanej przez Przystępującego ceny. Zdaniem Zamawiającego Odwołujący
nie przedstawił żadnych dowodów w tym zakresie, poprzestając jedynie na przedstawieniu
własnej kalkulacji ceny oferty, która nie ma znaczenia dla oceny zasadności zarzutów
zawartych w odwołaniu.
Wskazywał, że Zamawiający nie miał obowiązku, zgodnie z art. 90 ust. 1a w związku
z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp
zwrócenia się do Wykonawcy o udzielenie wyjaśnień,
w tym o złożenie dowodów, dotyczących wyliczenia ceny. Zaoferowana przez Wykonawcę
w zadaniu nr 2 cena oferty, w ocenie Zamawiającego, nie jest także rażąco niska w
stosunku do przedmiotu zamówienia i nie budziła wątpliwości Zamawiającego co do
możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez
Zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów.
Zwraca
ł uwagę, że zadanie nr 2 obejmuje transport, który nie jest transportem
sanitarnym, t
j. transportem spełniającym wymagania art. 161 ba ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(t. j. Dz.U. z 2017r., poz. 1938 ze zm.
). Zgodnie z przywołanym przepisem transport
sanitarny to transport wykonywany specjalistycznymi środkami transportu lądowego,
wodnego
i lotniczego, które muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich
Normach
przenoszących europejskie normy zharmonizowane (norma PN-EN 1789 lub
norma r
ównoważna). Zamawiający w dniu 4 grudnia 2017 r. dokonał zmiany treści SIWZ w
zakresie opisu przedmiotu zamówienia, w wyniku której przedmiotem zamówienia stało się
świadczenie usług transportu sanitarnego w zakresie podstawowym (zadanie nr 1) i
transportu na rzecz osób dializowanych (zadanie nr 2), a jedynym wymogiem dla pojazdów
przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 pozostał ten, aby były one sprawne technicznie,
wyposażone w sprawny system klimatyzacji i ogrzewania, a ich kierowcy posiadali aktualne
przeszkolenie z udzielania pierwszej pomocy.
Wskazywał, że Odwołujący prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością, co podnosi koszty działalności gospodarczej tego
podmiotu,
chociażby w zakresie prowadzonej księgowości (obowiązek prowadzenia ksiąg
rachunkowych, wymóg sporządzania sprawozdań finansowych) czy sferze podatkowej
(tzw. podwójne opodatkowanie). Wybrany Wykonawca prowadzi natomiast działalność
gospodarczą we własnym imieniu, na podstawie wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej, co obniża koszty prowadzonej dzielności, także poprzez możliwość
osobistego świadczenia usług stanowiących przedmiot zamówienia.
Zaoferowana przez Wykon
awcę w zadaniu nr 2 cena nie budziła wątpliwości
Zamawiającego także z tych względów, że jest ona zbliżona do ceny realizacji usługi
transportu osób dializowanych, którą dotychczas Zamawiający zlecał. Nie jest rażąco niska,
a koszt wykonania zamówienia przez wybranego dla zadania nr 2 Wykonawcę, wbrew
twierdzeniem Odwołującego, nie jest nierealistyczny. Zamawiający na podstawie
dotychczasowej współpracy z wybranym Wykonawcą zna jego możliwości i potencjał
techniczny i miał prawo bez wątpliwości uznać, że za oferowaną stawkę 0,92 zł za 1 km
zrealizuje on w sposób należyty zobowiązanie wynikające z udzielanego zamówienia.
Kwota, która została zaoferowane przez Przystępującego w zadaniu nr 2 jest o ok. 13,98%
niższa od przewidywanej, a biorąc pod uwagę stawkę za 1 km, jest ona niższa o 2,13% o
obowiązującej w aktualnej umowie stawki kilometrowej dla przewozu osób dializowanych
realizowanego specjalistycznych środków transportu sanitarnego (0,94 zł/km - 0,92 zł/km).
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp Zamawiający
podnosił, że wszyscy wykonawcy mieli postawione jednakowe wymagania, a ocena ich ofert
została dokonana w oparciu o te same kryteria.
Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska
stron, oraz uczestników postępowania odwoławczego, złożone w pismach
procesowych, jak też podczas rozprawy, Izba stwierdziła, iż odwołanie nie zasługuje
na uwzględnienie.
Izba dopuściła w niniejszej sprawie dowody z dokumentacji postępowania,
w szczególności: z protokołu postępowania o udzielenie zamówienia, ogłoszenia
o zamówieniu, postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia, oferty złożonej
przez Przystępującego, informacji Zamawiającego o wyborze oferty najkorzystniejszej. Izba
wzięła również pod uwagę stanowiska wyrażone w odwołaniu, odpowiedzi Zamawiającego
na
odwołanie, piśmie procesowym złożonym przez Przystępującego, a także oświadczenia
i stanowiska stron i uczestnika
postępowania odwoławczego wyrażone ustnie do protokołu
posiedzenia i rozprawy w dniu 10 stycznia 2018 r.
Izba nie dopuściła i nie przeprowadziła wnioskowanego przez Odwołującego dowodu
z faktur VAT na okoliczność wykazania, że koszt osób dializowanych jest dwukrotnie wyższy
od kosztu transportu sanitarnego. Izba uznała, że przeprowadzenie ww. dowodu
spowodowałoby wyłącznie zwłokę w postępowaniu (art. 190 ust. 6 ustawy Pzp). Ponadto,
Izba uznała, że ww. dowody są nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.
Przedłożone faktury VAT nie mogą mieć żadnego znaczenia dla oceny w niniejszym stanie
faktycznym, ponieważ potwierdzają jedynie okoliczność wysokości kosztów ponoszonych
przez Zamawiającego w przeszłości, dodatkowo dotyczą danych, które nie są przedmiotem
oceny
w toku
niniejszego postępowania odwoławczego.
Uwzględniając powyższe, Izba ustaliła, co następuje.
Zgodnie z
Rozdziałem III specyfikacji istotnych warunków zamówienia, dalej: „SIWZ”,
przedmiotem zamówienia w zakresie zadania nr 2 jest:
Przewóz chorych wymagających dializoterapii.
Transport dializowanych pacjentów obejmuje: zabranie pacjenta z miejsca
zamieszkania, dowiezienie do siedziby Zamawiającego, doprowadzenie do Stacji Dializ,
zabranie pacjenta po wykonaniu dializy do pojazdu, przewiezienie pacjenta do miejsca
zamieszkania i odprowadzenie do drzwi domu.
Pacjenci nie mogą być przywożeni wcześniej jak 20 minut przed rozpoczęciem
zabiegu hemodializy. Jednocześnie pacjenci po zabiegach dializacyjnych muszą być
odwiezieni
w czasie nie
dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu.
Liczba dializowanych, ze wskazaniem pozycji transportu/harmonogramu/tras
przejazdu
– zał. nr 6 do SIWZ. Zamawiający informuje iż w/w zestawienie mogą ulec zmianie
w trakcie realizacji zamówienia. Wykonawca ma obowiązek zabezpieczenia odpowiedniej
ilości środków transportu, niezbędnego do realizacji przedmiotowego zadania,
z uwzględnieniem ewentualnego wzrostu liczby przewożonych osób. (…)
Orientacyjna liczba kilometrów związana z realizacją zadania: ok. 299 200 km,
w tym ok. 291 900 km transport bez sanitariusza, 7 300 km transport z sanitariuszem.
(…)
6) Zamawiający wymaga zatrudnienia przez Wykonawcę/podwykonawcę na
podstawie umowy o pracę (w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy), osób wykonujących
następujące czynności w zakresie realizacji przedmiotu umowy: przewóz pacjentów oraz
ratownictwo medyczne -
jeżeli wykonanie tych czynności polega na wykonywaniu pracy w
sposób określony w art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z
2014.
poz. 1502 z późn. zm.).
Zgodn
ie z Załącznikiem nr 5 do SIWZ Transport dializowanych pacjentów obejmuje:
zabranie pacjenta z miejsca zamieszkania, dowiezienie do siedziby Zamawiającego,
doprowadzenie do Stacji Dializ, zabranie pacjenta po wykonaniu dializy do pojazdu,
przewiezienie pacjenta do miejsca zamieszkania i odprowadzenie do drzwi domu. Pacjenci
nie mogą być przywożeni wcześniej jak 20 minut przed rozpoczęciem zabiegu hemodializy.
Jednocześnie pacjenci po zabiegach dializacyjnych muszą być odwiezieni w czasie
nie dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu.
Zgodnie z §4 ust. 4 wzoru umowy Zamawiający będzie płacił za kilometry
przejechane na trasie wyznaczonej przez Zamawiającego.
1)
powiat Zamość: z siedziby Zamawiającego do miejsca zamieszkania dializowanych
pacjentów oraz powrót do siedziby Zamawiającego,
2)
powiat Biłgoraj: Biłgoraj centrum - miejsca zamieszkania dializowanych pacjentów -
siedziba Zamawiającego - powrót do miejsc zamieszkania dializowanych pacjentów –
Biłgoraj,
3)
powiat Hrubieszów: Hrubieszów centrum - miejsca zamieszkania dializowanych
pacjentów - siedziba Zamawiającego - powrót do miejsc zamieszkania dializowanych
pacjentów – Hrubieszów,
zgodnie z wyznaczoną przez Zamawiającego trasą przejazdu.
Wartość szacunkowa zamówienia w zakresie zadania nr 2 została ustalona na kwotę
320.140,00
zł. Według informacji zamieszczonej w protokole postępowania, podstawą
ustalenia wartości zamówienia były wartości uśrednione z poprzedzających 6 miesięcy i
stawki za 1 km z obowiązującej umowy. Podana przez Zamawiającego przed otwarciem
ofert kwota, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia dotyczącego zadania
nr
2
to 320.200,00
zł.
W wyznaczonym terminie złożono w zakresie zadania 2 dwie oferty:
wykonawcy Kolumny Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w
Lublinie na kwotę 508.640 zł,
wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport Sanitarny Usługi
Transportowe Przewóz Osób D. K. na kwotę 275.264 zł.
W dniu 22 grudnia
2017 r. Zamawiający poinformował wykonawców o wyborze jako
najkorzystniejszej oferty wykonawcy D. K.
prowadzącego działalność pod firmą Transport
Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K.
Izba zważyła, co następuje.
Izba stwierdziła, że nie zachodzą przesłanki do odrzucenia odwołania, o których
stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
z zastosowaniem przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych wymaganych przy
procedurze, której wartość szacunkowa zamówienia nie przekracza kwoty określonej
w przepisach wydanych n
a podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zgodnie z art. 180 ust. 1
ustawy Prawo zamówień publicznych odwołanie przysługuje
wyłącznie od niezgodnej z przepisami ustawy (ustawy Prawo zamówień publicznych)
czynności zamawiającego podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub zaniechania
czynności, do której zamawiający jest zobowiązany na podstawie ustawy. Jednak, jak
stanowi ust. 2 art. 180, jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w
przepisach wydanych na podstaw
ie art. 11 ust. 8, odwołanie przysługuje wyłącznie wobec
czynności:
1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki lub zapytania o cenę;
2) określenia warunków udziału w postępowaniu; 3) wykluczenia odwołującego
z postępowania o udzielenie zamówienia; 4) odrzucenia oferty odwołującego; 5) opisu
przedmiotu zamówienia; 6) wyboru najkorzystniejszej oferty.
W postępowaniach, dla których wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień
publicznych,
jak w niniejszym stanie faktycznym, odwołanie przysługuje m.in. w zakresie wyboru
najkorzystniejszej oferty (art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp).
Izba stoi na stanowisku, że przy czynności wyboru oferty najkorzystniejszej
w rozumieniu art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp zasadne jest uwzględnienie także innych
powinności ciążących na zamawiającym, a wynikających wprost z ustawy Pzp. Oznacza to,
że w powyższym zakresie na zamawiającym ciążą również pewne obowiązki związane
z badaniem oferty pod kątem jej odrzucenia. Dlatego też, przez wybór najkorzystniejszej
oferty należy rozumieć wszelkie zachowania zamawiającego w ramach etapu badania i
oceny ofert, które doprowadziły zamawiającego do podjęcia takiej decyzji. W związku z
powyższym, Izba doszła do przekonania, że o ile przesłanka z art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy
Pzp,
choć
wprost
nie obejmuje możliwości zaskarżania zaniechania wezwania do złożenia wyjaśnień
dotyczących rażąco niskiej ceny, to jednak w zakres badania i oceny oferty wchodzi
możliwość kwestionowania zaoferowanej przez wykonawcę ceny na podstawie art. 90 ust. 1
ustawy Pzp.
Krajowa I
zba Odwoławcza stwierdziła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia, kwalifikowanego możliwością poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawia
jącego przepisów ustawy, o których mowa w art. 179 ust. 1
ustawy Prawo zamówień publicznych, co uprawniało go do złożenia odwołania.
Izba uznała, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich istotne
części składowe, wydają się rażąco niskie w stosunku do przedmiotu zamówienia i budzą
wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie
z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów,
zamawiający zwraca się o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie dowodów, dotyczących
wyliczenia ceny lub kosztu, w szczególności w zakresie.
W ocenie Izby, z treści ww. przepisu wprost wynika, iż to zamawiający każdorazowo
rozważa czy zachodzą podstawy do żądania wyjaśnień, a obowiązek taki zachodzi po
stronie zamawiającego dopiero wówczas, gdy zamawiający poweźmie wątpliwość co do
tego,
czy cena nie jest rażąco niska (vide: wyrok SO w Katowicach z dnia 30 stycznia 2007 r.
sygn. akt
XIX Ga 3/07). Zamawiający samodzielnie decyduje, czy zwrócić się do wykonawcy
o wyjaśnienia w konkretnym stanie faktycznym. Zamawiającemu musi „wydawać się”,
że zaoferowana cena jest rażąco niska i jednocześnie musi „budzić wątpliwość”
zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia za zaoferowaną cenę.
Pierwszą z przesłanek należy rozpatrywać w kontekście uprawnienia zamawiającego,
z którego nie może korzystać swobodnie i które musi odnosić do danego postępowania
o zamówienie, rozpoznawanego w danych realiach rynkowych. Druga z przesłanek dotyczy
wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia za
konkretną cenę, np. gdy zamówienie nie zostanie wykonane zgodnie z przedmiotem tego
zamówienia wskazanym w SIWZ, nie zostanie wykonane zgodnie z bezwzględnie
obowiązującymi przepisami prawa, jak również nie zostanie wykonane zgodnie z zasadami
sztuki zawodowej,
np. przy użyciu odpowiednich nakładów sprzętowych, osobowych,
czasowych,
z zachowaniem określonych standardów (vide: wyrok KIO z dnia 27 lutego 2017
r., sygn. akt KIO 293/17).
Izba wskazuje, że w aneksie do umowy z dnia 30 czerwca 2015 r., obowiązującym
od dnia 30 czerwca 2017 r. do dnia 31 października 2017 r., na wykonywanie usług
transportu sanitarnego osób dializowanych, cena za 1 km usługi transportu sanitarnego
wynosiła 1,07 zł. W umowie z dnia 29 listopada 2017 r. zawartej w postępowaniu u
udzielenie zamówienia, którego wartość nie przekracza równowartości 30.000 euro, cena za
1 km transportu sanitarnego osób dializowanych wynosiła 0,94 zł. Skoro więc, w niniejszym
postępowaniu cena oferty Przystępującego jest prawie identyczna z ceną, za którą obecnie
świadczy Zamawiającemu usługę, to nie sposób stawiać Zamawiającemu zarzutu
zaniechania wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w zakresie zaoferowanej ceny, czy
nie nosi ona znamion ceny rażąco niskiej. W ocenie Izby Zamawiający nie miał żadnych
podstaw faktycznych czy prawnych do skierowania do P
rzystępującego takiego wezwania.
Zdaniem Izby, Przystępujący przedstawił sposób kalkulacji ceny, który potwierdził jej
realn
ość. W piśmie procesowym opisał również wpływ własnych cech i obiektywnych,
naturalnych przewag ekonomicznych, którymi dysponuje, a które w procesie kształtowania
oferty pozwoliły mu na zaoferowanie atrakcyjnej ceny. Izba doszła do przekonania,
że Zamawiający uprawniony był do uznania bez wzywania do wyjaśnień na podstawie art. 90
ust. 1 ustawy Pzp, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny, a zaoferowana cena jest ceną
realną, gwarantującą prawidłowe wykonanie przedmiotu zamówienia, przy jednocześnie
niebagatelnym zysku.
W konsekwencji nie potwierdził się zarzut naruszenia art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp.
Nie potwierdził się też zarzut dotyczący zaniechania odrzucenia oferty
Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, zgodnie z którym
zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli zawiera rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do
przedmiotu zamówienia. Ustawa Pzp nie definiuje rażąco niskiej ceny, niemniej punktem
odniesienia winien być przedmiot zamówienia. Zatem, należy przyjąć, że rażąco niska cena
to taka, która jest nierealistyczna, niewiarygodna w kontekście aktualnej sytuacji rynkowej.
Nie wystarczy więc, aby cena zasadniczo odbiegała od wartości zamówienia lub średniej
arytmetycznej cen pozostałych ofert złożonych w postępowaniu. Istotne, aby była to cena
taka, że przy zachowaniu reguł rynkowych wykonanie umowy przez wykonawcę byłoby
nieopłacalne. Musi to być cena rażąco niska w stosunku do konkretnego przedmiotu
zamówienia, uwzględniającego specyfikę rynku, w tym przypadku specyfikę świadczenia
usług transportu osób dializowanych.
Odnosząc się do argumentacji Odwołującego, należy wskazać, że mechaniczne
porównywanie wartości zamówienia z cenami złożonych ofert nie daje podstaw do
odgórnego założenia, że mamy do czynienia z ceną nierealną. Zgodnie z orzeczeniem TSUE
z
dnia
22 czerwca 1989 r., C-103/88, Fratelli Costanzo SpA v. Comune di Milano, niedopuszczalne
– jako sprzeczne z zasadą wspierania rzeczywistej konkurencji w zamówieniach publicznych
– jest automatyczne, wyłącznie na podstawie arytmetycznego kryterium, uznawanie za
rażąco niskie i odrzucenie ofert o cenach poniżej pewnego poziomu, bez dania oferentom
możliwości wykazania, że ich oferta jest rzetelna. Odrzucenie oferty z powodu rażąco niskiej
ceny jest możliwe dopiero gdy, zamawiający ma pewność, że zamówienie nie zostanie
należycie wykonane za zaoferowaną cenę. Pewność tę uzyskuje dopiero po wyjaśnieniach
wykonawcy, który potwierdzi, w jaki sposób kalkulował cenę i czy wykonanie danej usługi
jest
możliwe
w tej cenie.
Odwołujący nie udowodnił, że zachodzą przesłanki do odrzucenia oferty
Przyst
ępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. Podnieść należy,
że Odwołujący stawiając określone zarzuty przedstawił w odwołaniu oraz na rozprawie
wyliczenia, których nie można uznać za rzetelne, z uwagi chociażby na niespójności z
opisem przedmiotu zamówienia. Już same założenia poczynione na początku przez
Odwołującego należy uznać za błędne. Po pierwsze, zgodnie z § 1 ust. 4 wzoru umowy oraz
Rozdziałem III SWIZ pacjenci powinni być przywożeni nie wcześniej niż 20 minut przed
rozpoczęciem zabiegu dializy, a nie tak jak wskazywał Odwołujący „minimum 15 do 30 minut
wcześniej”. Tożsama nieścisłość dotyczy odbioru pacjentów po wykonaniu dializy, zgodnie
bowiem
z §1 ust. 4 wzoru umowy oraz Rozdziałem III SWIZ pacjenci powinni być odebrani ze Stacji
Dializ w czasie nie dłuższym niż 30 minut od chwili zakończenia zabiegu, a nie „minimum 30
minut
”, jak to podkreślał Odwołujący. Ponadto czynności przygotowawcze do zabiegu
wykonują pracownicy Zamawiającego, a nie, jak podnosił Odwołujący, „personel oferenta”.
Izba nie dała także wiary przedłożonym przez Odwołującego zestawieniom
dotyczącym liczby dializowanych, ze wskazaniem pozycji transportu, harmonogramu oraz
tras przejazdu, skoro już pierwsza tabela zawierała informacje jakoby każde miejsce
dotyczyło chorego na wózku inwalidzkim, co jest niezgodne z Załącznikiem nr 6 do SIWZ.
Również kalkulacja Odwołującego załączona do odwołania nie wydaje się wiarygodna, skoro
miała przedstawiać minimalne miesięczne koszty to minimalna stawka godzinowa, o której
mowa
w ar
t. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę
(Dz. U. z 2017 r. poz. 847) w 2017
r. wynosiła 13,00 zł, a od 2018 r. wynosi 13,70 zł,
a nie 16,44 zł. Powyższe nieścisłości determinują w całości wiarygodność wyliczeń
prezentowanych przez Odwołującego oraz dobitnie wskazują na poczynione niezgodnie
z opisem przedmiotu zamówienia, a także powszechnie obowiązującym prawem, wyliczenia
i z
ałożenia Odwołującego.
W związku z powyższym, należało uznać zarzut zaniechania odrzucenia oferty
Przystępującego za bezzasadny.
W dalszej kolejności, wskazać należy, że Odwołujący w sposób nieuprawniony w
toku rozprawy przed Krajową Izbą Odwoławczą rozszerzył w stosunku do zakresu objętego
odwołaniem zarzuty dotyczące oferty Przystępującego. Pierwotnie w odwołaniu wskazał
na zaniechanie odrzucenia oferty zawierającej rażąco niską cenę. W toku rozprawy jako
nowy zarzut
podnosił wskazanie nieprawidłowej stawki VAT przez Przystępującego.
W tym zakresie Izba uznała, że zgodnie z treścią art. 180 ust. 3 ustawy Pzp zarzut
musi być postawiony wyraźnie, to znaczy wskazywać konkretną czynność zamawiającego
mającą zdaniem odwołującego naruszać przepis prawa i określić sposób jego naruszenia,
gdyż po upływie terminu na wniesienie odwołania nie jest dopuszczalne zarówno
formułowanie jak i doprecyzowanie treści zarzutów odwołania. Zarzut stanowi wskazanie
czynności bądź zaniechania przez zamawiającego czynności, do których jest z obowiązany
na podstawie ustawy oraz okoliczności faktyczne wskazujące na naruszenie przepisów
prawa. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem istotne jest, aby zarzut został w
pełni sprecyzowany w odwołaniu, gdyż umożliwia to zarówno zamawiającemu,
jak i potencjalnym uczestnikom postępowania, odniesienie się do kwestionowanych przez
odwołującego czynności. Wskazanie konkretnych uchybień zakreśla ramy postępowania
odwoławczego.
Art. 192 ust. 7 ustawy Pzp wyznacza zakres rozpoznania o
dwołania przez Izbę, podając
że Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.
W rozpatrywanej sprawie podnoszone
przez Odwołującego na rozprawie okoliczności
dotyczące stawki podatku VAT w ofercie Przystępującego, nie mieszczą się we wskazanej
w odwołaniu podstawie prawnej art. 89 ust. 1 pkt 4 i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp, winny więc
być traktowane jako nowy zarzut, który jako spóźniony nie może być przez Izbę rozpoznany.
Uwzględniając powyższe w ocenie Izby nie doszło do naruszenia zasad prawa
zamówień publicznych opisanych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Zamawiający prawidłowo
dokonał oceny i wyboru oferty Przystępującego, czym potwierdził, że równo traktuje
wykonawców
w postępowaniu, bowiem jak podniósł to Sąd Okręgowy w Bydgoszczy równe traktowanie
wykonawców oznacza jednakowe traktowanie wykonawców na każdym etapie
postępowania, bez stosowania przywilejów, ale także środków dyskryminujących
wykonawców ze względu na ich właściwości. Jej przestrzeganie polega na stosowaniu jednej
miary do wszystkich wykonawców znajdujących się w tej samej lub podobnej sytuacji, nie
zaś na jednakowej ocenie wykonawców (vide: postanowienie Sądu Okręgowego w
Bydgoszczy z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt VIII Ga 22/08).
W
zakresie zaś naruszenia przez Zamawiającego zasady udzielenia zamówienia
wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy w art. 7 ust. 3, uwzględniając
znaczenie zasad określonych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz racjonalność przepisów,
zasada
ta dotyczy zakazu dokonywania cesji praw lub przejęcia długów na rzecz podmiotów
lub przez podmioty nieuczestniczące w postępowaniu o zamówienie publiczne. Tym samym
Zamawiający zobowiązany jest do udzielenia zamówienia wykonawcy, który uczestniczył
w postępowaniu o udzielnie zamówienia publicznego oraz został wybrany zgodnie
z przepisami ustawy, a więc w niniejszym stanie faktycznym nie doszło do naruszenia
przez Zamawiającego wskazanej zasady.
Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy
§ 3 i § 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.). Izba zaliczyła
do
kosztów postępowania wpis wniesiony przez Odwołującego w kwocie 7.500,00 zł
oraz
kwotę 349 zł, stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu
dojazdu na posiedzenie Izby.
Izba nie zasądziła od Odwołującego na rzecz Zamawiającego
kwoty 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Jak wynika z § 3 pkt 2 lit. b
w zw. z § 5 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia warunkiem zasądzenia od odwołującego na
rzecz zamawiającego kosztów wynagrodzenia pełnomocnika było złożenie rachunku. Pojęcie
rachunku definiują przepisy art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
22 sierpnia
2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a
także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 Nr 165 poz.
1373 z późn. zm.).
W świetle § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, rachunek potwierdzający
doko
nanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:
1)
imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź
wykonawcy i odbiorcy usługi;
2)
datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
4)
określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5)
ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie.
W ocenie Izby dokument, jaki zamawiający złożył w trakcie rozprawy, nie odpowiadał
ww. wymogom. W szczególności Izba nie mogła stwierdzić, czy odbiorcą usługi jest
zamawiający. Skoro zatem wymaganego rachunku nie złożono – wskazane wynagrodzenie
pełnomocnika zamawiającego nie mogło zostać zasądzone (vide: wyrok KIO z dnia
15 kwietnia 2014 r., sygn. akt KIO 684/14).
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 2717/17 z dnia 2018-01-29
- Sygn. akt KIO 2674/17 z dnia 2018-01-22
- Sygn. akt KIO 2328/17 z dnia 2018-01-19
- Sygn. akt KIO 2725/17 z dnia 2018-01-16
- Sygn. akt KIO 2720/17 z dnia 2018-01-16
