rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2017-12-13
rok: 2017

sygnatury akt.:

KIO 2508/17

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Irmina Pawlik, Katarzyna Poprawa, Katarzyna Prowadzisz Protokolant: Mateusz Zientak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2017 roku w
Warszawie odwołania wniesionego
do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 listopada 2017 roku przez wykonawcę
ENERIS Surowce
spółka akcyjna z siedzibą w Kielcach w postępowaniu prowadzonym przez
zamawiającego Związek Celowy Gmin MG-6 z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim

przy udziale:
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Laguna spółka
z o
graniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim (pełnomocnik) oraz
ATF sp
ółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w Chojnicy
zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt: KIO 2508/17 po
stronie Zamawiającego

orzeka:

1. U
względnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu – Związkowi Celowemu Gmin MG-6
z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej
oferty w
postępowaniu, wykluczenie wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Laguna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Gorzowie
Wielkopolskim
(pełnomocnik) oraz ATF spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka
komandytowa
z siedzibą w Chojnicy z uwagi na niewykazanie braku, przewidzianej przez
Zamawiającego, fakultatywnej przesłanki wykluczenia wykonawcy z postępowania,
a także powtórzenie czynności badania i oceny ofert w postępowaniu.

2. K
osztami
postępowania
obciąża
Zamawiającego
–
Związek
Celowy
Gmin
MG-
6 z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim i

2.1. z
alicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego –ENERIS
Surowce spółka akcyjna z siedzibą w Kielcach tytułem wpisu od odwołania,

2.2. z
asądza od Zamawiającego – Związku Celowego Gmin MG-6 z siedzibą
w Gorzowie Wielkopolskim
kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych
zero groszy) na rzecz
Odwołującego - ENERIS Surowce spółka akcyjna z siedzibą
w Kielcach stanowiącą koszty strony poniesione z tytułu wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień publicznych
(t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim.


Przewodniczący: ……………………………..

Członkowie:
……………………………..

……………………………..



Sygn. akt: KIO 2508/17

Uzasadnienie


Zamawiający - Związek Celowy Gmin MG-6, ul. Sikorskiego 3-4, 66-400 Gorzów Wielkopolski
prowadzi p
ostępowanie przetargowe na zadanie pn. „Odbieranie oraz zagospodarowanie
odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych z terenu Sektora I
Związku Celowego Gmin MG-6.”

Dnia 27 listopada 2017r. do Prezesa krajowej Izby Odwoławczej zostało wniesione odwołanie
przez Odwołującego się - ENERIS Surowce S.A. ul. Zagnańska 232a, 25-563 Kielce wobec
czynności i zaniechań Zamawiającego we wskazanym postępowaniu polegających na:
1.
zaniechaniu wykluczenia z postępowania wykonawców wspólnie ubiegających się
o
zamówienie: Laguna Sp. z o.o. oraz ATF Sp. z o.o. Sp. K (dalej jako: „Konsorcjum
Laguna”) i dokonaniu wyboru oferty wskazanych wykonawców jako oferty
najkorzystniejszej,
2.
zaniechaniu wezwania Konsorcjum Laguna do wyjaśnień, czy obecne zaangażowanie
zasobów technicznych i zawodowych tego wykonawcy w inne przedsięwzięcia
gospodarcze, w tym realizacją usługi na Sektor II i III Związku Celowego Gmin MG-6,
może mieć negatywny wpływ na realizację zamówienia;
3.
zaniechaniu wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej,
o czym Odwołujący dowiedział się z Ogłoszenia o wyniku przetargu z dnia 15 listopada 2017 r.
przesłanego mu drogą elektroniczną (termin na wniesienie odwołania upływa zgodnie z art.
14 ust. 2 ustawy Pzp w dniu 27 listopada 2017 r., j
ako że dzień 25 listopada stanowi sobota).
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu:
1. naruszenie art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp oraz art. 24 ust. 9 Pzp w zw. z art. 24 ust. 8 Pzp i art.
7 Pzp poprzez błędną ocenę wyjaśnień złożonych przez Konsorcjum Laguna i przyjęcie,
że dowody przedstawione przez wykonawcę w trybie art. 24 ust. 8 Pzp są wystarczające
i wskazują na rzetelność wykonawcy, co w konsekwencji doprowadziło do zaniechania
wykluczenia Konsorcjum Laguna z postępowania w sytuacji, gdy Konsorcjum Laguna
nie wykaza
ło, że podjęło konkretne i odpowiednie środki dla zapobiegnięcia
w przyszłości naruszeniu prawa ochrony środowiska (Zarzut nr I);

2. naruszenie art. 24 ust. 5 pkt 12 ustawy Pzp w zw. z art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp 1
i art. 7 Pzp poprzez zaniechanie wykl
uczenia Konsorcjum Laguna z postępowania
podczas gdy na firmę ATF Sp. z o.o. Sp. K (jako na lidera Konsorcjum Laguna) została
nałożona nowa kara pieniężna w wysokości 25 000 zł na skutek naruszenia przepisów
prawa ochrony środowiska, która to kara pieniężna stała się ostateczna przed
dokonaniem wyboru najkorzystniejszej oferty (Zarzut nr II);

3. naruszenie art. 22d ust. 2 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 oraz art. 26 ust 4 ustawy Pzp poprzez
brak ustalenia i wezwania Konsorcjum Laguna do wyjaśnień, czy zaangażowanie
zasobów technicznych i zawodowych członków konsorcjum w inne przedsięwzięcia
gospodarcze, w tym w realizację usług na Sektor II i III Związku Celowego Gmin Mg-6
nie będzie miało negatywnego wpływu na realizację zamówienia w Sektorze I
(Zarzut nr III).

W
oparciu o powyższe zarzuty, Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu:
1)
unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej,
2)
powtórzenia czynności badania i oceny oferty, a w ramach tej czynności wykluczenia
Konsorcjum Laguna z postępowania,
3) w przypadku uzn
ania przez Izbę zasadności Zarzutu nr III - wezwania Konsorcjum Laguna
do wyjaśnień, czy zaangażowanie Konsorcjum Laguna do wyjaśnień, czy zaangażowanie
zasobów technicznych i zawodowych tego członków tego konsorcjum nie będzie miało
negatywnego wpływu na realizację zamówienia w Sektorze I, w tym w szczególności
o wyjaśnienie (skoro w żadnym z sektorów Związku Celowego Gmin MG-6 zgodnie
z oświadczeniem złożonym przez Konsorcjum Laguna wykonawca ten nie będzie korzystał
z podwykonawców):
a)
ilu pracowników (w tym z podziałem na kierowców, ładowaczy i dyspozytorów)
posiada każdy z konsorcjantów i w realizację jakich usług są zaangażowani
i do kiedy;
b)
ile pojazdów spełniających wymogi zamówienia posiada każdy z konsorcjantów
i czy są one i do kiedy zaangażowane w realizację innych usług, w szczególności, ile
pojazdów EURO 5 oraz EURO 6 o parametrach wymaganych w specyfikacji posiada
faktycznie Konsorcjum Laguna; czy skorzystanie z deklarowanych pojazdów EURO
5 i EURO 6 w sektorach II i III, nie wyczerpuje realnego skorzystania z tych
pojazdów w sektorze I.
c)
ile kontraktów obsługiwać będzie Konsorcjum Laguna z terenu baz magazynowo
transportowych wskazanych w ofercie i wykazanie, że realizacja tych wszystkich

usług umożliwi faktyczne skorzystanie z tej bazy także w zakresie usługi objętej
niniejszym zamówieniem (tj. obsługi Związku Celowego Gmin MG-6 także
w zakresie Sektora I).
Odwołujący wskazał, iż posiada interes we wniesieniu odwołania. Oferta Odwołującego została
sklasyfikowana na drugiej pozycji tzw. listy r
ankingowej, za ofertą Konsorcjum Laguna. Oferta
Odwołującego została przy tym sporządzona w sposób zgodny z wymogami prawa i SIWZ,
w tym Odwołujący spełnia - w odróżnieniu od Konsorcjum Laguna - warunki udziału
w niniejszym postępowaniu, a co za tym idzie, gdyby nie czynności i zaniechania
Zamawiającego wskazane w niniejszym odwołaniu, to oferta Odwołującego mogłaby zostać
wybrana jako najkorzystniejsza.
Czynności i zaniechania Zamawiającego naruszają więc interes
Odwołującego i mogą doprowadzić do powstania po jego stronie szkody, tj. do utraty możliwości
realizacji
niniejszego zamówienia i związanej z tym utraty spodziewanych zysków.

W uzasadnieniu odwołania, Odwołujący przedstawił następującą argumentację:
Co do zarzutu nr I.

1. Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zapisy SIWZ.

Zgodnie z pkt VI SIWZ Podstawy wykluczenia, o których mowa w art. 24 ust. 5 Pzp,
Zamawiający dodatkowo przewidział wykluczenie Wykonawcy, wobec którego wydano
ostateczną decyzję administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów prawa
pracy, prawa ochrony środowiska lub przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli
wymierzono tą decyzją karę pieniężną nie niższą niż 3 000 złotych (art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp).
Konsorcjum Laguna, składając Zamawiającemu ofertę, w JEDZ składanym dla członka
konsorcjum -
firmę ATF Sp. z o.o. Sp. K nie zaznaczyło żadnej odpowiedzi w cz. III C,
tj. odpowiedzi na pytanie, czy wykonawca, wedle własnej wiedzy naruszył swoje obowiązki
w dziedzinie prawa środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy.
Zamawiający wezwał pismem z dnia 13 października 2017 Konsorcjum Laguna do uzupełnienia
- w trybie art. 26 ust. 3 Pzp -
oświadczenia, o którym mowa w art. 25a ust. 3 Pzp.
Konsorcjum Laguna wraz z pismem z dnia 17 października 2017r., złożonym Zamawiającemu
w
tym samym dniu, przedstawiło JEDZ dla firmy ATF Sp. z o.o. Sp. K (dalej jako: „ATF”),
z którego wynika, że wykonawca ten naruszył swoje obowiązku w dziedzinie prawa ochrony
środowiska.
Jednocześnie w załączniku nr 1 do JEDZ, ATF wskazało, że zostały nałożone na spółkę cztery
kary administracyjne w okresie i w wysokości wskazanej w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, tj.:

a)
Decyzją WIOŚ nr 80/D/2016 z dnia 28 czerwca 2016r. kara administracyjna
w wysokości 7 159 zł,
b)
Decyzją WIOŚ nr 12/D/2017 z dnia 31 stycznia 2017r. kara administracyjna
w wysokości 8 240 zł,
c)
Decyzją WIOŚ nr 162/2016 z dnia 7 października 2016r. kara administracyjna
w wysokości 3 000 zł,
d)
Decyzją WIOŚ nr 14/2017 z dnia 24 stycznia 2017r. kara administracyjna
w wy
sokości 7 000 zł.
Dwie pierwsze kary zostały nałożone na ATF na podstawie art. 9za pkt 1 ustawy z dnia 13
września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: „u.c.p.g.”), tj. za przyjęcie
przez ATF do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych spoza regionu gospodarki
odpadami.
Dwie pozostałe kary zostały nałożone na ATF na podstawie art. 194 ust. 1 pkt 4 w zw.
z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (dalej: „u.o.”), tj. za zbieranie
zmieszanych odpadów komunalnych bez wymaganego zezwolenia i wbrew zakazowi
wynikającemu z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy.
ATF w załączniku nr 1 podjęło także próbę wykazania, że podjęło odpowiednie środki ku temu
by tego typu naruszenia się nie powtórzyły, a które to środki są wystarczające do tego by uznać
wykonawcę za rzetelnego. Próba ta, o czym szerzej poniżej, była nieskuteczna.
Tytułem wstępu do dalszych rozważań, Odwołujący wskazuje, że sporządzone przez
Zamawiającego uzasadnienie wyboru jako najkorzystniejszej oferty Konsorcjum Laguna
sprowadza się do stwierdzenia, że „wykonawca spełnia warunki udziału w postępowaniu
i złożył ofertę zgodną z treścią SIWZ oraz najkorzystniejszą pod względem ocenianych
kryteriów. Wobec takiego sformułowania uzasadnienia decyzji Zamawiającego, Odwołujący nie
ma wiedzy, dlaczego Zamawiający uznał, że Konsorcjum Laguna nie podlega wykluczeniu,
w szczególności zaś, jakie elementy wyjaśnień wykonawcy zadecydowały o uznaniu wyjaśnień
(dowodów) przedstawionych przez wykonawcę w trybie art. 24 ust. 8 Pzp za wystarczające.
W związku z powyższym, Odwołujący zmuszony jest odnieść się całościowo do wyjaśnień
złożonych przez Konsorcjum Laguna.
I tak:
2. Zakres zastosowania art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp.

W kolejno przedkładanych przez Konsorcjum Laguna wyjaśnieniach, wykonawca
konsekwentnie stał na stanowisku, że przepis art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp znajduje zastosowanie
tylko w sytuacji, gdy względem wykonawcy wydana została decyzja administracyjna
o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska, nie zaś obowiązków wynikających z innych ustaw. Zdaniem wykonawcy,

użyty przez ustawodawcę we wskazanym przepisie zwrot „prawo ochrony środowiska” należy
rozumieć jako wskazanie konkretnego aktu prawnego - ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. -
Prawo ochrony środowiska, a co za tym idzie wskazany przepis nie może być poddawany
wykładni rozszerzającej (cyt.:) „Zdaniem Spółki przepisu art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp nie można
interpretować w sposób rozszerzający poprzez rozumienie pojęcia „prawa ochrony środowiska”
jako wszystkich bliżej nieokreślonych zbiorów ustaw obejmujących nawet częściowo szeroko
rozumiany przedmiot ochrony środowiska.”
Takie rozumienie wskazanego przepisu jest oczywiście niezasadne.

Po pierwsze, omawiany pr
zepis stanowi implementację art. 57 ust. 4 lit. a dyrektywy
2014/24/UE, zatem jego interpretacji należy dokonywać z poszanowaniem zasad i celów tej
dyrektywy. Artykuł 57 ust. 4 lit. a Dyrektywy określa, że instytucje zamawiające mogą wykluczyć
lub zostać zobowiązane przez państwa członkowskie do wykluczenia z udziału
w postępowaniu o udzielenie zamówienia każdego wykonawcy w sytuacji, gdy instytucja
zamawiająca za pomocą dowolnych stosownych środków może wykazać naruszenie mających
zastosowanie obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2. W myśl art. 18 ust. 2. Dyrektywy
państwa członkowskie podejmują stosowne środki służące zapewnieniu, by przy realizacji
zamówień publicznych wykonawcy przestrzegali mających zastosowanie obowiązków
w dziedzinie prawa ochr
ony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowionych
w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych bądź w przepisach międzynarodowego
prawa ochrony środowiska, międzynarodowego prawa socjalnego i międzynarodowego prawa
pracy wymienionych
w załączniku X.
Przepisy Dyrektywy nie zawężają więc zastosowania omawianej podstawy do wykluczenia
wykonawcy z postępowania do naruszenia obowiązków wynikających z konkretnego aktu
prawnego -
czy to wspólnotowego, czy to krajowego - odnosząc się do gałęzi prawa ochrony
środowiska jako takiej.
Warto przy tym zaznaczyć, że akty prawne wprost wskazane w załączniku X (podane w tym
załączniku międzynarodowe konwencje w zakresie prawa socjalnego oraz ochrony środowiska)
na gruncie prawa polskiego są uwzględnione w różnych ustawach, w tym
w zakresie „prawa ochrony środowiska” nie tylko w ustawie - Prawo ochrony środowiska.
W świetle takiego brzmienia przepisu oraz z uwzględnieniem treści załącznika nr X do
dyrektywy 2014/24/UE, nieuprawnione jest zawężenie sformułowania „prawo ochrony
środowiska” występującego w Pzp wyłącznie do funkcjonującej w krajowym porządku prawnym
ustawy o tym tytule.
Ponadto, interpretacji przepisów dyrektywy należy dokonywać z uwzględnieniem treści jej
preambuły. Motyw 37 dyrektywy 2014/24/UE stanowi, że z myślą o odpowiednim uwzględnieniu
wymogów środowiskowych, społecznych i wymogów dotyczących pracy w procedurach

udzielania zamówień publicznych, jest rzeczą szczególnie istotną, by państwa członkowskie
i instytucje zamawiające podjęły stosowne środki w celu zapewnienia przestrzegania
obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, które
mają zastosowanie w miejscu wykonywania robót budowlanych lub świadczenia usług i które
wynikają z przepisów ustawowych i wykonawczych, dekretów i decyzji zarówno na szczeblu
krajowym, jak i unijnym, a także z układów zbiorowych, pod warunkiem że takie przepisy i ich
stosowanie są zgodne z prawem unijnym. Natomiast monitorowanie przestrzegania tych
przepisów prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy powinno się odbywać na
odpowiednich etapach postępowania o udzielenie zamówienia przy stosowaniu zasad ogólnych
regulujących wybór uczestników i udzielenie zamówienia, przy stosowaniu kryteriów
wykluczenia i prz
y stosowaniu przepisów dotyczących rażąco tanich ofert. Niezbędna w tym
celu weryfikacja powinna mieć miejsce zgodnie ze stosownymi przepisami niniejszej dyrektywy,
w szczególności z przepisami regulującymi środki dowodowe i oświadczenia własne (motyw
40).
Zamiarem prawodawcy unijnego było zatem objęcie terminem „prawo ochrony środowiska”
szeregu ustaw dotyczących tej dziedziny, które w poszczególnych państwach członkowskich,
jak i w samej Unii, mogą być różnie nazwane. Obowiązujące w Polsce ustawa o utrzymaniu
porządku i czystości w gminach oraz ustawa o odpadach niewątpliwie wpisują się w ten zakres.
Obowiązek wykładni prounijnej i celowościowej został podkreślony zarówno przez Trybunał
Sprawiedliwości Unii Europejskiej jak i w orzecznictwie sądów powszechnych. W celu
odpowiedzi na to pytanie należy zastanowić się, jak podkreślił Trybunał w swoim wyroku z dnia
10 kwietnia 1984 r. w sprawie 14/83, Von Colson i Kamann, Zb.Orz. str. 1891 punkt 26, że
wynikające z dyrektywy zobowiązanie Państwa Członkowskiego do osiągnięcia rezultatu
przewidzianego przez dyrektywę, oraz ich obowiązek na mocy art. 5 Traktatu do podjęcia
wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego
zobowiązania jest wiążące dla wszystkich organów Państw Członkowskich, włączając sądy w
ramach ich kompetencji. Wynika z tego, że stosując prawo krajowe, niezależnie czy dane
przepisy zostały przyjęte przed czy po dyrektywie, sąd krajowy wezwany do przeprowadzenia
ich wykładni zobowiązany jest zrobić to, w największym możliwym stopniu, w świetle treści i
celu dyrektywy, dla osiągnięcia jej rezultatu i przez to uzyskania zgodności z art. 189 akapit
trzeci Traktatu (wyrok ETS z dnia 13 listopada 1990 r. w sprawie C-106/89 Marleasing SA
przeciwko La Comercial Inte
rnacional de Alimentación SA, pkt 8).

Po drugie, sposób wykładni omawianego przepisu prezentowany przez Konsorcjum Laguna
pozostaje w oczywistej sprzeczności z zasadami wykładni systemowej i funkcjonalnej.
Z zasad technik prawodawczych wynika, że ustawodawca chcąc odwołać się do konkretnego
aktu prawnego przywołuje jego tytuł oraz miejsce publikacji. Do wymogu tego ustawodawca
zastosował się w innych jednostkach redakcyjnych art. 24 Pzp, przykładem może tu być art. 24

ust. 1 pkt 23 Pzp: z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawców, którzy
należąc do tej samej grupy kapitałowej, w rozumieniu ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.
o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2017 r. poz. 229, 1089 i 1132), złożyli odrębne
oferty, oferty częściowe lub wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Przyjmując
założenie, że ustawodawca działa racjonalnie nie sposób odmiennego sposobu odwołania się -
zdaniem Konsorcjum -
do konkretnego aktu prawnego uznać za pomyłkę ustawodawcy.
Przeciwnie, należy założyć, że zastosowanie odmiennego sposobu skonstruowania przepisu
jest celowym działaniem, które stanowi konsekwencję tego, że samo odwołanie ma inny zakres
-
w przypadku art. 24 ust. 1 pkt 23 Pzp jest to odwołanie do konkretnego aktu prawnego, w art.
24 ust. 5 pkt 7 Pzp do wskazanej dziedziny, gałęzi prawa. Nieuprawnione jest zatem
twierdzenie, że w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp zamiarem ustawodawcy było zawężenie regulacji
wyłącznie do ustawy Prawo ochrony środowiska, jeśli nie wskazał on pełnego tytułu tej ustawy
ani miejsca publikacji aktu prawnego.

Po trzecie, zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 1 u. O., ustawa o odpadach określa środki
służące ochronie środowiska, życia i zdrowia ludzi zapobiegające i zmniejszające negatywny
wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi wynikający z wytwarzania odpadów
i
gospodarowania nimi oraz ograniczające ogólne skutki użytkowania zasobów
i poprawiające efektywność takiego użytkowania. Z kolei ustawa o utrzymaniu czystości
i porządku w gminach stanowi lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o odpadach,
regulując warunki wykonywania działalności w zakresie odbierania odpadów od właścicieli
nieruchomości i zagospodarowania jednego rodzaju odpadów - odpadów komunalnych (zob.
art. 2 i art. 1a u.c.p.g.). Trudno więc przyjąć, jak chce tego Konsorcjum Laguna, że przepisy
wskazanych ustaw nie należą do przepisów „prawa ochrony środowiska”.

Po czwarte, warto zauważyć, że także Krajowa Izba Odwoławcza nie miała dotychczas
wątpliwości, że odwołanie zawarte w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp odnosi się do dziedziny prawa, nie
zaś konkretnego aktu prawnego, czego wyrazem może być wyrok KIO z dnia 22 sierpnia
2017r., sygn. akt KIO 1638/17, w którym Izba nakazała wykluczenie wykonawcy, na którego
nałożona została, tak, jak na Konsorcjum Laguna, kara administracyjna za zbieranie odpadów
bez wymaganego zezwolenia (a więc kara wynikająca z przepisów ustawy
o odpadach).
Reasumując powyższe, wskazać należy, że nałożenie na wykonawcę kar administracyjnych
za naruszenie obowiązków wynikających z ustawy o odpadach i ustawy o utrzymaniu czystości
i porządku w gminach może stanowić podstawę do wykluczenia wykonawcy na podstawie
art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp.

3.
Obowiązek przedstawienia dowodów na to, że podjęte przez wykonawcę środki
są wystarczające do wykazania rzetelności wykonawcy. Brak skuteczności środków
podjętych przez ATF.

Zgodnie z art. 24 ust. 8 Pzp, wykonawca, który podlega wykluczeniu na podstawie ust. 5, może
przedstawić dowody na to, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego
rzetelności, w szczególności udowodnić naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem lub
przestępstwem skarbowym, zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę lub naprawienie
szkody, wyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego oraz współpracę z organami ścigania oraz
podjęcie konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które
są odpowiednie dla zapobiegania dalszym przestępstwom lub przestępstwom skarbowym lub
nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy.
Warto przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 24 ust. 9 Pzp wykonawca nie podlega wykluczeniu,
jeżeli zamawiający, uwzględniając wagę i szczególne okoliczności czynu wykonawcy, uzna
za wystarczające dowody przedstawione na podstawie ust. 8.
Redakcja art. 24 ust. 9 Pzp wskazuje, że zamawiający nie ma możliwości uznania,
że wykonawca nie podlega wykluczeniu, jeżeli ten w trybie art. 24 ust. 8 Pzp nie przedstawił
dowodów potwierdzających, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego
rzetelności, w szczególności, że podjęte środki są odpowiednie dla zapobiegnięcia dalszym
nieprawidłowościom. Jednocześnie, taka redakcja przepisu potwierdza, że w wyjaśnieniach
złożonych w trybie art. 24 ust, 8 Pzp wykonawca musi wskazać, jakie środki podjął, by móc
wykazać kolejno stosownymi dowodami, że środki te są „odpowiednie.”
Powyższe nabiera szczególnego znaczenia w świetle wyjaśnień złożonych przez Konsorcjum
Laguna w
dniu 17 października 2017 r., a w istocie przez jej członka - ATF.

I tak:
a.
Kary za przyjęcie do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych spoza regionu.
Mowa tu o dwóch karach administracyjnych na łączną kwotę 15 399 zł nałożonych na ATF
za przyjęcie do przetworzenia w instalacji należącej do ATF w okresie od 26 kwietnia do 30
czerwca 2013r. zmieszanych odpadów komunalnych spoza regionu gospodarki odpadami,
w którym instalacja ATF funkcjonuje. Mechanizm działania ATF w obu przypadkach był taki
sam -
spółka odbierała zmieszane odpady komunalne od właścicieli nieruchomości
odpowiednio z gminy Tychowa i Rzecza, a na
stępnie, wbrew obowiązującym przepisom
prawa, przekazała je do zagospodarowania do własnej instalacji zlokalizowanej w innym
regionie gospodarki odpadami i nie mającej w związku z tym statusu instalacji RIPOK. Warto
przy tym zauważyć, że w każdym z tych przypadków niezależnie od kary administracyjnej
wskazanej w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r., a nałożonej na ATF jako podmiot

zarządzający instalacją, właściwe gminy nałożyły na ATF jako podmiot odbierający odpady
komunalne od właścicieli nieruchomości także dodatkowe kary na podstawie art. 9x ust. 1
pkt 3 u.c.p.g. (
vide uzasadnienie decyzji wydanych przez WIOŚ).

ATF w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r. bagatelizuje i wagę swojego
przewinienia, wskazując m. in. na jego krótkotrwały charakter i małą ilość odpadów
przyjętych w sposób nielegalny do przetworzenia, i swoją winę, wskazując na fakt,
iż przewinienie wynikło ze zmiany przepisów.
Przewinienie polegające na przyjęciu do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych
spoza regionu go
spodarki odpadami nie jest przewinieniem błahym, o czym świadczy m. in.
fakt, iż ustawodawca przewidział za to naruszenie bardzo wysoką i określoną w sposób
bezwzględny sankcję - 500 zł kary za każdą tonę (Mg) odpadów przetworzonych w sposób
niezgodny z pr
awem (art. 9za pkt 1 u.c.o.p.). Sankcja jest przy tym tak wysoka, ponieważ
podmiot, który dopuszcza się tego przewinienia łamie jedną z podstawowych zasad
gospodarowania odpadami -
zasadę bliskości nakazującą przetwarzanie odpadów w miejscu
możliwie najbliższym miejscu ich wytworzenia, (art. 20 u.o.). Odwołujący wyjaśnia przy tym,
że usprawiedliwieniem dla tego przewinienia nie mogą być zmiany obowiązujących
przepisów prawa. Uchwała Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego Nr XVI/219/12
w
sprawie
wykonania
Planu
Gospodarki
Odpadami
dla
Województwa
Zachodniopomorskiego na lata 2012-
2017 z uwzględnieniem perspektywy na lata 2018-
2023, która określiła regiony gospodarki odpadami, została podjęta w dniu 29 czerwca 2012
r. i zaczęła obowiązywać z dniem 24 sierpnia 2012r., przy czym uchwała ta, do dnia
popełnienia przez ATF przewinienia nie uległa zmianie w zakresie regionów gospodarki
odpadami. Podmi
ot profesjonalnie zajmujący się gospodarowaniem odpadami komunalnymi
treść tego aktu i przepisów ustawy o odpadach zakazujących przemieszczania zmieszanych
odpadów komunalnych między regionami gospodarki odpadami miał obowiązek znać
(zwłaszcza po tak długim okresie ich obowiązywania).

Odwołujący zarzuca kolejno, że w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r. ATF nie
wskazał, jakie środki podjął w związku z zaistniałymi naruszeniami prawa. Nie znając
środków „zaradczych” podjętych przez wykonawcę, Zamawiający nie mógł ocenić, czy są to
środki konkretne i odpowiednie do zapobiegnięcia kolejnym naruszeniom prawa ochrony
środowiska.
Wykonawca w swoich wyjaśnieniach wskazał jedynie, że jeszcze przed nałożeniem na niego
kary (co miało miejsce ponad trzy lata po zdarzeniu - odpowiednio w czerwcu 2016r.
i styczniu 2017r.) nieprawidłowości zostały przez niego usunięte. Wykonawca postawił przy
tym tezę, że zastosowane przez niego środki „zaradcze” muszą być skuteczne, skoro

na wykonawcę nie została ponownie nałożona kara z art. 9za pkt 1 u.c.p.g., a kontrole
prowadzone przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska nie wykazały kolejnych
nieprawidłowości.

Ze stwierdzeniem tym nie sposób się zgodzić.
Kary, o których mowa, zostały nałożone na ATF w związku z przyjęciem
do zagospodarowania we własnej instalacji zmieszanych odpadów komunalnych, do czego
ATF nie był uprawniony i co naruszało obowiązujące przepisy prawa. W przypadku
omawianych kar nastąpiło to z równoczesnym naruszeniem przepisów zakazujących
przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych poza regionem gospodarki odpadami,
w którym odpady te zostały wytworzone.
Zaznaczenia wymaga jednak w tym miejscu, że przeprowadzone przez Marszałka
Województwa Zachodniopomorskiego w 2015 i 2016 roku kontrole instalacji ATF oraz
powołana przez ATF kontrola WIOŚ, której ustalenia zawarte są w protokole kontroli nr DEL-
KS 104/2
016 załączonym do wyjaśnień, potwierdziły, że ATF w sposób niezgodny z prawem
przyjmował i przetwarzał w swojej instalacji zmieszane odpady komunalne także w 2015 r.
i 2016r.
W tym przypadku nieprawidłowość ta nie wiązała wprawdzie
z przekroczeniem gran
ic regionu gospodarki odpadami (stąd inne podstawy prawne kar
nałożonych na Spółkę m. in. przez Gminę Mirosławiec), ale w istocie sama nieprawidłowość
miała tożsamy charakter. W każdym z tych przypadków, ATF przyjął - z pominięciem
wskazanych w aktach prawa miejscowego instalacji RIPOK -
do przetworzenia we własnej
instalacji zmieszane odpady komunalne, do czego nie był uprawniony w świetle
obowiązujących przepisów prawa i co stanowiło złamanie podstawowych zasad
gospodarowania odpadami komunalnymi. Narusze
nia te powtarzały się przy tym w 2013 r.
oraz w latach kolejnych, co najmniej mało prawdopodobnym czyni wdrożenie przez ATF
jakichkolwiek środków „zaradczych”, a po drugie, jeśli środki takie zostały wdrożone, były
one nieskuteczne.
Warto dodać, że także Gmina Świdwin w 2015 r. ukarała ATF karą administracyjną
w wysokości 500 zł za przekazywanie w IV kwartale 2014r. i I półroczu 2015r. zmieszanych
odpadów komunalnych do innej instalacji niż regionalna. Kara ta nie przekracza wprawdzie
wysokości wskazanej w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, jednak samo jej nałożenie na wykonawcę
świadczy o braku wdrożenia przez wykonawcę środków zaradczych i permanentnym
naruszaniu przez niego obowiązującego prawa.
Odwołujący zarzuca więc, że jedyny dowód przedstawiony wraz z wyjaśnieniami z dnia 17
października 2017r. - protokół kontroli WIOŚ nr DEL-KS 104/2016 nie stanowi dowodu na
wdrożenie odpowiednich środków zaradczych. Z protokołu kontroli wynika bowiem,
że w okresie objętym kontrolą, tj. od stycznia do czerwca 2016r., ATF nie przyjął wprawdzie

do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych spoza regionu, ale niezgodnie
z prawem przyjmował do przetworzenia we własnej instalacji zmieszane odpady komunalne
w ramach swojego regionu (pkt protokołu zatytułowany „Przekazywanie zmieszanych
odpadów komunalnych i odpadów zielonych do instalacji zastępczych”) oraz dopuścił się
czterech innych wskazanych w pkt 2 protokołu naruszeń przepisów prawa ochrony
środowiska, w tym magazynował odpady zielone niezgodnie z zezwoleniem.
Trudno przy
jąć, by tego typu zapisy protokołu kontroli WIOŚ miały świadczyć o rzetelności
wykonawcy.

b.
Kary za zbieranie odpadów bez wymaganych zezwoleń i z naruszeniem ustawowego
zakazu.

Dwie kolejne kary, w łącznej wysokości 10 000 zł, zostały nałożone na ATF w trybie przepisów
ustawy o odpadach i dotyczą zbierania przez ATF zmieszanych odpadów komunalnych bez
wymaganego zezwolenia i wbrew zakazowi wynikającemu z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy.
Także w tym przypadku ATF bagatelizuję wagę swoich przewinień, wskazując, że kary dotyczą
w zasadzie innego podmiotu (konsorcjum wykonawców), zbieranie odpadów miało miejsce
w „dobrze zorganizowanych i technicznie wyposażonych stacjach przeładunkowych", a Spółka
(cyt.:) „bezzwłocznie podjęła działania niezbędne do szybkiego uregulowania stanu
formalnoprawnego prowadzonej działalności. Podkreślenia wymaga, że w okresie objętym karą
Spółka złożyła już wniosek o wydanie niezbędnych decyzji
i w przypadku niezwłocznego rozpoznania tych wniosków, Spółka dysponowałaby zezwoleniami
na
zbieranie odpadów, co w konsekwencji eliminowałoby stwierdzenie naruszenia.” Także
w tym przypadku, zdaniem Spółki, skala naruszeń i czas ich trwania były znikome.

Odwołujący zarzuca w pierwszej kolejności, że uzyskanie zezwolenia na zbieranie odpadów nie
mogło „zalegalizować” bezprawnych działań przedsiębiorcy mających miejsce przed dniem
wydania zezwolenia (zezwolenie nie ma mocy obowiązującej wstecz), a co za tym idzie nawet
gdyby zezwolenia na zbieranie odpadów zostały wydane Spółce „od ręki” nie wyeliminowałoby
to stwierdzenia naruszenia. Nadto, wyeliminowanie naruszenia wskazanego w decyzji
nr 162/2016 nie mogło w ogóle nastąpić poprzez uzyskanie stosownego pozwolenia na
zbieranie odpadów - kara administracyjna została nałożona na Spółkę w związku ze zbieraniem
zmieszanych odpadów komunalnych na terenie innej nieruchomości niż ta, na której zostały
wytworzone (na terenie działki 6/2 w miejscowości Kaliska Gmina Chojna), co jest działaniem
zakazanym w świetle art. 23 ust. 2 pkt 5 u.o., a więc przedsiębiorca na takie działanie nie
mógłby uzyskać zezwolenia (potwierdza to treść decyzji z dnia 17 czerwca 2016r., znak 15/XI-

OŚ/16, wydanej przez Starostę Gryfickiego, która nie dopuszcza na terenie wskazanej dziatki
zbierania zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01).

Warto zaznaczyć przy tym, że w obu przypadkach, z uwagi na krótki okres zbierania odpadów
(okres objęty kontrolą), organy zdecydowały się ostatecznie na wymierzenie ATF stosunkowo
niskich kar, ale konsekwentnie w decyzjach wskazano, że (cyt.:) „stwierdzone
w toku kontroli i opisane powyżej naruszenie stwarzało realne zagrożenie dla środowiska
z uwagi na wsiąkanie do gruntu odcieków zawierających substancje niebezpieczne.
Przypomnieć bowiem należy, że odpady byty zbierane „na otwartej niezabezpieczonej przed
czynnikami atmosferycznymi powierzchni nieruchomości (...), która nie była wyposażona
w system ścieków przemysłowych, bowiem powierzchnia, na której znajdowały się odpady była
nieszczelna”. ATF mówiąc o „odpowiednim” wyposażeniu technicznym stacji przeładunkowych
pomija więc część istotnych dla oceny niniejszej sprawy okoliczności.
Niezależnie od powyższego, Odwołujący zarzuca, że także w tym przypadku ATF
w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r. nie wskazał, jakie środki zaradcze podjął -
jedynym środkiem zaradczym wykazanym przez wykonawcę jest uzyskanie pozwolenia
na zbieranie odpadów, przy czym zezwolenia te nie uprawniają wykonawcy do zbierania
na działce 6/2 w miejscowości Kaliska Gmina Chojna zmieszanych odpadów komunalnych, co
zresztą byłoby niezgodne z art. 23 ust. 2 pkt 5 u.o., a co za tym idzie to działanie nie
wyeliminuje skutecznie ryzyka zaistnienia w przyszłości takiej sytuacji, że wykonawca będzie
niezgodnie z prawem i udzielonymi zezwoleniami zbierał odpady komunalne. Taką sytuację
mogą wyeliminować tylko konkretne działania organizacyjne, które zagwarantują, że przed
przystąpieniem do zbierania odpadów komunalnych wykonawca będzie miał wszystkie
wymagane zezwolenia, nie zaś, że zezwolenia takie będą uzyskiwane po przystąpieniu do
wykonywania działalności i w reakcji na stwierdzone nieprawidłowości. Podjęcia takich działań,
wykonawca nie wykazał.

Warto przy tym dodać, że niezgodne z prawem zbieranie odpadów stwierdzone zostało także w
protokole kontroli WIOŚ nr DEL-KS 104/2016, zaś po wydaniu omawianych decyzji
administracyjnych na wykonawcę nałożone zostały kolejne kary administracyjne
z zakresu „prawa ochrony środowiska”, choćby kara, o której mowa poniżej. Okoliczność,
iż kolejne kary dotyczą naruszenia innych przepisów „prawa ochrony środowiska”
nie zmienia oceny niniejszej sprawy.
Działania podejmowane w ramach procedury tzw. self -
cleaning powinny wyeliminować naruszenia „prawa ochrony środowiska” jako takiego,
a nie tylko przeciwdziałać naruszeniu konkretnego przepisu prawa. Innymi słowy, jeśli
wykonawca chce wykazać swoją rzetelność nie może wykazać tylko tego, że nie została na
niego nałożona kara administracyjna za naruszenie konkretnego przepisu prawa, ale musi

wykazać, że jego obecny sposób funkcjonowania jest zgodny z prawem i, że nie są na niego
w ogóle nakładane kary za naruszenie obowiązków z zakresu „ochrony środowiska”.
Warto przy tym dodać, że wszystkie omówione powyżej oraz w punkcie poniżej naruszenia są
związane z tą samą aktywnością wykonawcy ATF - z odbiorem i zagospodarowywaniem
odpadów komunalnych, a więc z usługami, które są objęte przedmiotem niniejszego
zamówienia. Tym bardziej więc nie sposób uznać, że wykonawca jest rzetelny, jeśli co prawda
w kolejnych miesiącach nie narusza wymogów związanych z zagospodarowaniem odpadów
komunalnych,
ale niejako w to miejsce narusza „tylko” przepisy związane ze zbieraniem
i transportem odpadów komunalnych, by w końcu „poprzestać tylko” na naruszaniu zasad
odbioru odpadów komunalnych.

Zarzut nr II.
1.
Kolejna ostateczna kara pieniężna wykonawcy ATF z zakresu prawa ochrony
środowiska w toku postępowania.

W dniu 8 sierpnia Burmistrz Mirosławca decyzją nr GIŚ.733.2.5.2012.KCH nałożył na
wykonawcę ATF karę pieniężną w wysokości 25 000 zł za odbieranie odpadów komunalnych
bez wymaganego wpisu do rejestru działalności regulowanej w okresie od marca do mają
2017r.
Kara administracyjna, do której odnosi się wskazana decyzja Burmistrza Mirosławca jest kolejną
wydaną w sprawie ATF i pozostaje w związku z dwoma wcześniejszymi naruszeniami
przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, których dopuścił się ATF.
Dnia 17 listopada 2015 r.
Burmistrz Mirosławca, w oparciu m. in. o wyniki kontroli
przeprowadzonej przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego w Szczecinie instalacji
należącej do ATF oraz innych dowodów zgromadzonych w sprawie, nałożył na ATF (poprzednia
nazwa PHU Eko Fiuk Sp. K) karę pieniężną w wysokości 2 000 zł (maksymalna kara, jaka może
być nałożona na przedsiębiorcę na podstawie art. 9x ust. 1 pkt 3 u.c.p.g.) za nie przekazanie
odebranych od właścicieli nieruchomości zmieszanych odpadów komunalnych bezpośrednio do
regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych właściwej dla regionu ich
wytworzenia. W pewnym uproszcze
niu, ATF zagospodarowało zmieszane odpady komunalne
odebrane z Gminy Mirosławiec w instalacji własnej, której nie przysługiwał status instalacji
regionalnej (RIPOK), pomijając instalacje wskazane we właściwym wojewódzkim planie
gospodarki odpadami jako instalacje RIPOK.
ATF nie zaniechał naruszeń, mimo nałożenia wskazanej kary i mimo stosownych zaleceń
pokontrolnych ze strony Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego.
Stąd, decyzją z dnia 13 grudnia 2016r., znak GIŚ.6232.4.2016.KCH, Burmistrz Mirosławca
wy
kreślił ATF z rejestru działalności regulowanej w zakresie odbioru odpadów komunalnych od

właścicieli nieruchomości (zgodnie z art. 9j ust. 2 wykreślenie z rejestru następuje także
w przypadku, gdy stwierdzono, że przedsiębiorca po raz drugi przekazuje zmieszane odpady
komunalne lub odpady zielone do instalacji innych niż regionalne instalacje do przetwarzania
odpadów komunalnych). W uzasadnieniu wskazanej decyzji czytamy, że ponowna kontrola
Marszalka Województwa Zachodniopomorskiego instalacji ATF (kontrola mająca miejsce
w dniach 27.10.2016 -
03.11.2016r.) wykazała, że ATF nie zastosował się do zaleceń
pokontrolnych z poprzedniej kontroli i także w II połowie 2015r. przedsiębiorca nie kierował
zmieszanych odpadów komunalnych do przetworzenia do właściwych instalacji regionalnych.
Potwierdzają to także ustalenia, powoływanego przez ATF w wyjaśnieniach z dnia 17
października 2017r. złożone w ramach wyjaśnień w analogicznych postępowaniach na sektor II
i III
, protokołu kontroli nr DEL-KS 104/2016 WIOŚ Delegatura w Koszalinie z dnia 9-21.2016r.
oraz inne zgromadzone w sprawie dowody.
Decyzja, o której mowa, stała się ostateczna w związku z decyzją wydaną przez Samorządowe
Kolegium Odwoławcze w dniu 21.02.2017r. (znak SKO.4177.191.2017) utrzymującą w mocy
decy
zję organu I instancji. Wyrokiem z dnia 21.06.2017r. (II SA/Sz 379/17) Wojewódzki Sąd
Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę złożoną przez ATF.
Warto więc zaznaczyć w tym miejscu, że kara administracyjna wynikająca z decyzji Burmistrza
Mirosławca nr GIŚ.733.2.5.2012.KCH z dnia 8 sierpnia 2017r. jest karą administracyjną
za trzecie, kolejno następujące po sobie i pozostające w związku naruszenie przepisów ustawy
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, przy czym fakt ukarania ATF karą jedynie za trzy
miesiące wykonywania działalności regulowanej bez wymaganego prawem wpisu do rejestru
działalności regulowanej wynikał wyłącznie z daty wszczęcia postępowania w sprawie. Warto
przy tym dodać, że to, iż kara administracyjna wyniosła aż 25 000 zł jest to konsekwencją
brzmienia art. 9x ust. 1 pkt 1 u.c.p.g., zgodnie z którym w takich przypadkach nalicza się karę
w wysokości 5000 zł za pierwszy miesiąc wykonywania działalności bez wymaganego wpisu
do rejestru oraz 10 000 zł za każdy kolejny miesiąc wykonywania działalności bez wymaganego
wpisu do rejestru. Warto przy tym dodać, że jest to jedna z najwyższych kar przewidzianych
przepisami u.c.p.g., co potwierdza, iż sam ustawodawca przewinienie to uznaje za poważne.
ATF w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r. złożonych w analogicznych
postępowaniach na Sektor II i III podkreślił, że (cyt.:) „Spółka podjęła niezwłoczne i radyklane
działania, których celem jest wyeliminowanie przyczyn leżących u podstaw wydanej decyzji”,
przy czym działaniem tym miało być zawarcie w dniu 31 października 2017r. umowy cesji praw
i obowiązków ze spółką LOTOF SYSTEM Sp. z o.o. Warto więc zaznaczyć, że umowa ta
została zawarta ponad 8 miesięcy po tym, gdy decyzja o wykreśleniu ATF z rejestru działalności
regulowanej stała się ostateczna i ponad dwa tygodnie po tym, jak ostateczna stała się decyzja
z dnia 8 sierpnia 2017r. nakładająca na ATF karę za prowadzenie działalności bez

wymaganego wpisu do rejestru (prawie 5 miesięcy po wszczęciu w tej sprawie postępowania
administracyjnego).
W ocenie Odwołującego działania te są przy tym w istocie działaniami pozornymi. Odnotować
należy, że spółka LOTOF SYSTEM Sp. z o.o., która przejęła zobowiązania od Spółki ATF,
jest z nią powiązana osobowo i organizacyjnie, o czym świadczy nie tylko wspólna siedziba
spółek, ale przede wszystkim fakt, iż wspólnikiem i osobą uprawnioną do reprezentowania
spółki LOTOF SYSTEM Sp. z o.o. jest p. A. F. - żona p. T. F. wspólnika Spółki ATF. Spółka
LOTOF SYSTEM Sp. z o.o. kontynuuje przy tym
działalność ATF w Gminie Mirosławiec w
oparciu o bazę magazynowo - transportową i samochody wykorzystywane przez ATF.
Trudno przyjąć, by faktyczna kontynuacja działalności ATF na terenie Gminy Mirosławiec
poprzez utworzenie nowej spółki i przekazanie w jej użytkowanie wszystkich składników
majątkowych wykorzystywanych dotychczas przez ATF do świadczenia usługi w Gminie
Mirosławiec miało świadczyć o podjęciu (cyt.:) „radykalnych działań, których celem jest
wyeliminowanie przyczyn leżących i podstaw wydanej decyzji.”

Przeciwnie, wykorzystując lukę w obowiązujących przepisach prawa ATF kontynuuje
działalność w Gminie Mirosławiec na dotychczasowych zasadach. Wykonawca ATF nie podjął
więc żadnych konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które
są odpowiednie dla zapobiegania nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy.
Na marginesie powyższego dodać należy, że Burmistrz Mirosławca wydał kolejną decyzję
administracyjną wobec ATF, tj. karę administracyjną w wysokości 8 000 zł - tym razem za brak
z
łożenia przez ATF wymaganych prawem sprawozdań z działalności w zakresie odbioru
odpadów komunalnych prowadzonej na terenie Gminy. Według wiedzy Odwołującego, decyzja
ta nie jest ostateczna, ale sam fakt jej wydania wskazuje na istnienie kolejnych naruszeń.
Powyższe pokazuje, że ATF w sposób powtarzalny od 2015 r. dopuszcza się naruszeń
na terenie Gminy Mirosławiec obowiązujących przepisów prawa ochrony środowiska,
co potwierdza, że wykonawca w sposób wręcz lekceważący podchodzi do realizacji
obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Trudno
przyjąć, by taki wykonawca był wykonawcą rzetelnym w rozumieniu przepisów Pzp, czy też by
owa rzetelność została wykazana wyjaśnieniami z dnia 3 listopada 2017 r. Pamiętać przy tym
n
ależy, że wykonawca ATF na terenie gmin Zamawiającego - na terenie gmin tworzących
Związek Celowy Gmin MG-6, będzie świadczył dokładnie te same usługi, jak te, przy realizacji
których uchybienia wyżej opisane zostały stwierdzone.
W wyjaśnieniach złożonych Zamawiającemu w dniu 17 października 2017r., a także na
późniejszym etapie postępowania ATF nie przyznał się, że Burmistrz Mirosławca decyzją
nr GIŚ.733.2.5.2012.KCH nałożył na Spółkę karę pieniężną w wysokości 25 000 zł za
odbieranie odpadów komunalnych bez wymaganego wpisu do rejestru działalności regulowanej

w okresie od marca do maja 2017 r
., ani że kara ta wobec wydanej w dniu 16 października
2017r. decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego stała się ostateczna.
W zakresie tej nowej kary nie istniej
e możliwość wezwania do uzupełnienia JEDZa oraz self-
cleaningu z uwagi na
uprzednie wezwanie już Konsorcjum Laguna do uzupełnienia
odpowiednio tego oświadczenia i dowodów na to, że podjęte przez niego środki
są wystarczające do wykazania jego rzetelności (brak możliwości zastosowania art. 26 ust. 3
oraz art. 24 ust. 8 ustawy Pzp).

W doktrynie i orzecznictwie utrwaliła się zasada jednokrotnego wzywania do uzupełniania
dokumentów: Po pierwsze stwierdzić w tym zakresie należy, że zasada jednokrotnego
wzywan
ia do uzupełniania dokumentów, choć wprost, literalnie nie zapisana w przepisach
ustawy, jest wywodzona z dyspozycji art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p. i pogląd ten - wbrew
twierdzeniom Przystępującego - jest ugruntowany w orzecznictwie w sprawie zamówień
public
znych (Krajowej Izby Odwoławczej, a wcześniej Zespołów Arbitrów oraz sądów
okręgowych) (wyrok z dnia 30 lipca 2013 r. KIO 1716/13).
Ewentualne ponowne wezwanie dotyczące tego samego warunku i tych samych dokumentów,
stanowiłoby złamanie powyżej opisanej zasady. Jak potwierdza orzecznictwo: wezwanie
do uzupełnienia dokumentów wymienionych w art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p., w tym dokumentów
podmiotowych, powinno mieć charakter jednokrotny, również z tego powodu, aby nie
doprowadzić do konsultacji Zamawiającego z wykonawcami, co prowadziłoby do naruszenia
zasady równego traktowania wykonawców i uczciwej konkurencji (wyrok z dnia 30 lipca 2013 r.
KIO 1716/13).
Powyższa argumentacja znajduje zastosowanie również w postępowaniach toczących się na
podstawie znowelizowanej Pzp, co potwierdza wyrok KIO z dnia 10 stycznia 2017 roku (KIO
172/17):
Izba podkreśla, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, że nadużyciem jest kilkukrotne
wzywanie do złożenia danego oświadczenia lub dokumentu oczywiście odnośnie do tego
samego zakresu (...)
W niniejszej sprawie Konsorcjum Laguna było już wzywane do uzupełnienia. Mowa tu
o wezwaniu w trybie art. 26 ust. 3 Pzp do złożenia poprawnego oświadczenia JEDZ, w tym do
złożenia tzw. self - cleaningu.
Zamawiający wyczerpał więc możliwości, jakie daje mu art. 26 ust. 3 Pzp i w tej sytuacji
skierowanie do wykonawcy kolejnego wezwania byłoby działaniem niezgodnym z prawem.

Zarzut nr III
Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy Pzp zamawiający może, na każdym etapie postępowania,
uznać, że wykonawca nie posiada wymaganych zdolności, jeżeli zaangażowanie zasobów

technicznych lub zawodowych wykonawcy w inne przedsięwzięcia gospodarcze wykonawcy
może mieć negatywny wpływ na realizację zamówienia.
Stosownie do wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 26 lutego 2013 r. (KIO 297/13; KIO
300/13) nie sposób odmawiać wykonawcy prawa do uczestnictwa w wielu postępowaniach, nie
tylko u jednego zamawiającego, z tym zastrzeżeniem, że wykonawca może i powinien liczyć się
z sytuacją, że w takim wypadku zasób ten może zostać uznany za niezdolny do wykorzystania
w sposób zgodny z SIWZ w danym postępowaniu. Nie jest wystarczające wykazanie tego
samego sprzętu jedynie formalnie w każdym z postępowań z osobna, jeśli ten sprzęt finalnie ma
być wykorzystywany do pracy i efektywnie, w wymaganej w każdym z postępowań ilości,
zaangażowany do realizacji każdego z zamówień
Z kolei z wyroku Izby z dnia 26 czerwca 2017 r. (KIO 1072/17; KIO 1076/17; KIO 1078/17; KIO
1090/17) wskazuje, że:
Z treści przepisu art. 22d ust. 2 p.z.p. wynika, iż ocena, czy w danym przypadku zachodzą
przesłanki w nim wskazane, należy do zamawiającego. Zamawiający może to stwierdzić na
każdym etapie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a zatem również na etapie
oceny ofert.

Prawidłowość czynności zamawiającego w przedmiocie zastosowania art. 22d ust. 2 p.z.p.,
może być przedmiotem badania w toku postępowania odwoławczego. Decyzja zamawiającego,
mimo że fakultatywna i cechująca się pewną dozą subiektywizmu, musi znajdować
uzasadnienie w okolicznościach stanowiących jej podstawę.

Powyższe oznacza, że zasoby techniczne i zawodowe, które Konsorcjum Laguna wykazała
powinny być wykorzystane przy realizacji zamówienia w sposób realny, przy czym zasoby
wskazane w ramach warunków udziału w postępowaniu stanowią absolutne minimum
niezbędne do realizacji zamówienia.

Mając na uwadze dokonanie przez Zamawiającego wyboru najkorzystniejszej oferty
Konsorcjum Laguna także w postępowaniu na odbiór i zagospodarowanie odpadów
komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych z terenu Sektora II i III
Związku Celowego Gmin MG-6, a także fakt, że wykonawca ATF obsługuje obecnie
kilkadziesiąt innych gmin, powstaje uzasadniona i poważna wątpliwość, czy realizacja przez
Konsorcjum Laguna tych usług oraz sektorów II i III Zamawiającego nie będzie miała
negatywnego wpływu na realizację zamówienia w sektorze I.
Po pierwsze, Konsorcjum Laguna we wszystkich o
fertach złożonych na sektor I, II i III
zastrzegło samodzielną realizację zamówienia, tj. bez podwykonawców.

Po
drugie, do obsługi wyłącznie zamówień dla Zamawiającego (sektory I-III) potrzebnych jest co
najmniej 31 pojazdów (szczegółowo opisanych w załączniku do Odwołania - Porównanie
zadeklarowanego potencjału dla sektora I-III) zgodnie z deklaracjami złożonym
w
Postępowaniu. Konsorcjum Laguna deklaruje zasób własny, lecz w ocenie Odwołującego nie
jest to zasób możliwy do wykorzystania z uwagi na zaangażowanie wykonawcy ATF,
w obsługę innych kontraktów, w tym sektorów II-III Zamawiającego. Wątpliwości budzi również,
czy skorzystanie w deklarowanych pojazdów EURO 5 i EURO 6 w sektorach II i III, nie
wyczerpuje realnego skorzystania z tych pojazdów w sektorze I. Konieczne jest zatem
ustalenie, ile takich pojazdów zgodnie z wymogami Zamawiającego posiada Konsorcjum
Laguna w ogóle. Jeśli bowiem łącznie w trzech sektorach zadeklarowano większą ilość takich
pojazdów niż posiada Konsorcjum Laguna, to oznacza to, że zasób nie został udostępnionych
w sposób realny. Sytuację tę może wyjaśnić wyłącznie wezwanie przez Zamawiającego
do wskazanych w petitum odwołania wyjaśnień.
Po trzecie, duże możliwości budzi realność skorzystania przez Konsorcjum Laguna
z deklarowanego personelu. Wykonawca Laguna według szacunkowych ustaleń Odwołującego
posiada około 5 pracowników fizycznych, grupa kapitałowa ATF posiadała ok. 150 pracowników
w 2015 r. (z czego jedynie część stanowią pracownicy wymagani przez Zamawiającego). Przy
czym minimalne zaangażowanie personelu w zakresie trzech sektorów dla Zamawiającego
wynosi 40 w zakresie kierowców, 20 w zakresie ładowaczy oraz 5 w zakresie dyspozytorów.
Ogółem zatem wymaganych jest około 65 pracowników do realizacji zamówień w ramach
sektorów I-III.
Podsumowując, Zamawiający nie zweryfikował, czy obecne zaangażowanie zasobów
Konsorcjum Laguna, w
tym w zakresie planowanej obsługi II i III sektora, nie będzie miało
negatywnego wpływu na realizację zamówienia, zwłaszcza w okolicznościach, których
Konsorcjum Laguna wyłączyło możliwość skorzystania z podwykonawców w ofercie, w tym
w zakresie sektora I.
Na koniec Odwołujący wskazuje, że dowodem potwierdzającym opisane wyżej szczegółowo
zarzuty i okoliczności faktyczne odwołania stanowi dokumentacja Postępowania, która winna
zostać przedłożona Krajowej Izbie Odwoławczej przez Zamawiającego, załączone decyzje oraz
dokumentacja analogicznych postępowań prowadzonych przez Zamawiającego dla
sektora II i III.

Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego w dniu 01.12.2017 roku zgłosili
przystąpienie wykonawcy wspólnie ubiegający się o zamówienie Konsorcjum:
1. ATF Sp. z o.o. Sp. k. Chojnica 2, 78-
650 Mirosławiec – LIDER KONSORCJUM
2.
Laguna Sp. z o.o., Ul. Nadbrzeżna 21, 66-400 Gorzów Wielkopolski.
I wnieśli o oddalenie przedmiotowego odwołania w całości.

Na posiedzeniu Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 12 grudnia 2017 roku Zamawiający złożył
pisemną odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania w całości oraz
obciążenie kosztami postępowania odwoławczego Odwołującego, w tym zasądzenia od
Odwołującego na rzecz Zamawiającego kosztów zastępstwa przed Krajową Izba Odwoławczą.

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego na podstawie zebranego materiału w sprawie, zaliczonego w poczet
materiału dowodowego akt sprawy o sygnaturze KIO 2443/17 oraz KIO 2445/17 oraz
oświadczeń i stanowisk Stron i uczestnika postępowania odwoławczego Krajowa Izba
Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:

Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których stanowi
art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1579
ze zmianami; dalej: „Pzp” lub „ustawa”), skutkujących odrzuceniem odwołania. Odwołanie
zostało złożone do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 27 listopada 2017 roku wobec
czynności Zamawiającego z dnia 15 listopada 2017 roku oraz została przekazana
w ustawowym terminie kopia odwołania Zamawiającemu, co Strony potwierdziły na posiedzeniu
z ich udziałem.

Izba ustaliła, że zostały wypełnione łącznie przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Prawo
zamówień publicznych – Środki ochrony prawnej określone w niniejszym dziale przysługują
wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi jeżeli ma lub miał interes
w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia
przez zamawiającego przepisów niniejszej ustawy - to jest posiadania interesu
w uzyskaniu danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody.

Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę akta
sprawy, a także stanowiska i oświadczenia Stron i uczestnika postępowania odwoławczego
złożone ustnie do protokołu.

Zgodnie z art. 196 ust. 4 ustawy, Izba podaje podstawy prawne z przytoczeniem przepisów
prawa odnośnie rozstrzygnięcia zarzutów odwołania podnoszonych przez Odwołującego
Ustawa Pra
wo zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1579 ze zm.; dalej: „Pzp”
lub „ustawa”):

Art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp -
Z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający może
wykluczyć wykonawcę: wobec którego wydano ostateczną decyzję administracyjną
o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy, prawa ochrony środowiska
lub przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli wymierzono tą decyzją karę pieniężną nie
niższą niż 3000 złotych;

Art. 24 ust. 8 ustawy Pzp
–
Wykonawca, który podlega wykluczeniu na podstawie ust. 1 pkt 13 i 14 oraz 16–20 lub ust. 5,
może przedstawić dowody na to, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania
jego rzetelności, w szczególności udowodnić naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem
lu
b przestępstwem skarbowym, zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę lub
naprawienie szkody, wyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego oraz współpracę z organami
ścigania oraz podjęcie konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które
są odpowiednie dla zapobiegania dalszym przestępstwom lub przestępstwom skarbowym lub
nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy. Przepisu zdania pierwszego nie stosuje się, jeżeli
wobec wykonawcy, będącego podmiotem zbiorowym, orzeczono prawomocnym wyrokiem sądu
zakaz ubiegania się o udzielenie zamówienia oraz nie upłynął określony w tym wyroku okres
obowiązywania tego zakazu.

Art. 24 ust. 9 ustawy Pzp -
Wykonawca nie podlega wykluczeniu, jeżeli zamawiający,
uwzględniając wagę i szczególne okoliczności czynu wykonawcy, uzna za wystarczające
dowody przedstawione na podstawie ust. 8.

Art. 24 ust 12 ustawy Pzp
–
Zamawiający może wykluczyć wykonawcę na każdym etapie postępowania o udzielenie
zamówienia.

Art. 22d ust. 2 ustawy Pzp -
Zamawiający może, na każdym etapie postępowania, uznać, że wykonawca nie posiada
wymaganych zdolności, jeżeli zaangażowanie zasobów technicznych lub zawodowych
wykonawcy w inne przedsięwzięcia gospodarcze wykonawcy może mieć negatywny wpływ na
realizację zamówienia.

Art. 26 ust. 4 ustawy Pzp
–
Zamawiający wzywa także, w wyznaczonym przez siebie terminie, do złożenia wyjaśnień
dotyczących oświadczeń lub dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1.

Art. 7 ustawy Pzp
–
1.
Zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób
zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców oraz
zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości.
1a. Zamawiający, w zakresie określonym w Porozumieniu Światowej Organizacji Handlu
w sprawi
e zamówień rządowych i w innych umowach międzynarodowych, których stroną jest
Unia Europejska, zapewnia wykonawcom z państw-stron tego porozumienia i wykonawcom
z państw-stron tych umów oraz robotom budowlanym, dostawom i usługom pochodzącym
z tych państw, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie wykonawców pochodzących
z Unii Europejskiej oraz robót budowlanych, dostaw i usług pochodzących z Unii
Europejskiej.
2.
Czynności związane z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem postępowania o udzielenie
zamówienia wykonują osoby zapewniające bezstronność i obiektywizm.
3. Zamówienia udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy.

Izba ustaliła:

Przedmiotowe postępowanie zostało ogłoszone w dniu 8 sierpnia 2017 roku w Dzienniku
U
rzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2017/S 163-337192.
W treści SIWZ – Rozdział VI – Podstawy wykluczenia o których mowa w art. 24 ust 5 Pzp w pkt
1 ppkt. 7)
Zamawiający przewidział wykluczenie wykonawcy wobec którego wydano ostateczną
decyzję administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy,
prawa ochrony środowiska lub przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli wymierzono
tądecyzją karę pieniężną nie niższą niż 3.000 złotych.

W terminie składania ofert, do Zamawiajacego wpłynęły dwie oferty złożone przez:
1. Konsorcjum firm ATF Sp. z o.o. Sp. k. LIDER, Chojnica 2, 78-
650 Mirosławiec oraz

Laguna Sp. z o.o. Ul. Nadbrzeżna 21,66-400 Gorzów Wielkopolski z ceną 12.498.570,04 zł,
2. ENERIS Surowce S.A.
ul. Zagnańska 232a, 25-563 Kielce z ceną 17.327.904,00 zł.

Dnia 15 listopada 2017 roku Zamawiajacy dokonał wyboru oferty najkorzystniejszej, którą była
oferta złożona przez

Konsorcjum firm ATF Sp. z o.o. Sp. k. LIDER, Chojnica 2, 78-650
Mirosławiec oraz Laguna Sp. z o.o. Ul. Nadbrzeżna 21,66-400 Gorzów Wielkopolski (dalej
Przystępujący).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Zamawiający wskazał, że wybrany wykonawca spełnił warunki
udziału w postępowaniu i złożyl ofertę zgodną z treścia SIWZ oraz najkorzystniejszą pod
względem ocenianych kryteriów.

W wyniku wezwania przez Zamawiajacego z dnia 13 paździenika 2017 w trybie art. 26 ust. 3
Pzp w związku z art. 25 ust. 1 pkt. 3 Pzp do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 25a
Pzp niezbędnego do przeprowadzenia postępowania potwierdzającego brak podstaw
wyklucznia, Przystępujący złożył m.in. cztery Decyzje Wojewódzkiego Inspektora Ochrony
Środowiska (WIOŚ) wymierzające kary administracyjne za naruszenie prawa ochrony
środowiska oraz oświadczenie złożone w trybie art. 24 ust. 8 Pzp, w celu przeprowadzenia tzw.
procedury samooczyszczenia.
Decyzje wydane były dla podmiotu Przedsiębiorstwo Handlowo-
Usługowe EKO F. Spółka Komandytowa, Chojnica 2, 78-650 Mirosławiec, które od dnia
1 marca 2017 roku, w wyniku przekształcenia posługuje się nazwą ATF Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, adres Chojnica 2, 78-650 Mirosławiec (dalej ATF) -
Lider Konsorcjum.

Przystępujacy złożył kopie następujących Decyzji:
1. Decyzja Nr 80/D/2016 z dnia 28 czerwca 2016 roku wydana na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz.U. z 2013 r. poz. 686
z późn. zm.), art. 9za pkt 1 w związku z art. 9zb ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r.
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 250), art. 104 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r. poz. 23
z późn. zm.), wymierzająca karę w wysokości 7 150 zł (słownie: siedem tysięcy sto
pięćdziesiąt złotych) za odebranie od podmiotu odbierającego odpady komunalne od
właścicieli nieruchomości, zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01 spoza
szczecineckiego regionu gospodarki odpadami komunalnymi, tj. z Gminy Recz w II kwartale
2013 roku o masie 14,3 Mg.
2. Decyzja Nr 12/D/2017 z dnia 31 stycznia 2017 roku wydana na podstawie art. art. 12 ust. 1
pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz.
1688
), art. 9za pkt 1 w związku z art. 9zb ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r.
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2016 r. poz. 250 z późn. zm.), art. 104
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r.
poz. 23 z późn. zm.), wymierzająca karę w wysokości 8 240 zł (słownie: osiem tysięcy
dwieście czterdzieści złotych) za odebranie od podmiotu odbierającego odpady komunalne
od właścicieli nieruchomości, zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01 spoza
szczecineckiego regionu gospodarki odpadami komunalnymi, tj. z terenu Gminy Tychowo
w II kwartale 2013 roku (w okresie od 26.04 do 30.06.2013r.) w ilości 16,48 Mg.

3. Decyzja
WIOŚ Nr 162/2016 z dnia 7 października 2016 roku wydana na podstawie art. 194
ust. 1 pkt 3 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
(Dz.U. z 2013r. poz. 21 z późn. zm.), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) wymierzająca karę
w wysokości 3 000 zł (słownie: trzy tysiące złotych) za zbieranie zmieszanych odpadów
komunalnych wbrew zakazowi zbierania poza miejscem wytwarzania zmieszanych odpadów
komunalnych.
4. Decyzja
WIOŚ Nr 14/2017 z dnia 26 stycznia 2017 roku wydana na podstawie art. 194 ust. 1
pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odp
adach (Dz.U. z 2016 r. poz. 1987 z późn. zm.),
art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.
z
2016 r. poz. 23 z późn. zm.) wymierzająca karę w wysokości 7 000 zł (słownie siedem
tysięcy złotych) za zbieranie odpadów bez wymaganego zezwolenia.

Dnia 16 października 2017 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie
na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.
z 2017 poz. 1257), art. 9x ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1
3 września 1996r. o utrzymaniu czystości
i porzdku w gminach (Dz.u. z 2017r. poz. 1289), art. 1 ust. 1 i art. 2 ustawy z dnia 12
października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. 2015r. poz. 1659)
wydało decyzję ostateczną nr SKO.4178.2029.2017 nakładającą na Wykonawcę ATF Sp. z o.o.
Sp. K. Chojnica 2, 78-650
Mirosławiec (Lidera Konsorcjum) łączną karę pieniężną w wysokości
25.000,00 PLN, za odbieranie odpadów komunalnych bez wymaganego wpisu do rejestru
działalności regulowanej, w okresie od marca 2017 roku do maja 2017 roku.
Należy dodać, iż wykreślenie wykonawcy EKO-F. Sp. K. w Chojnicy z Rejestru Działalności
Regulowanej nastąpiło Decyzją Burmistrza Mirosławca Nr GIŚ.6232.4.2016.KCH z dnia
13 grudnia 2016 roku, w wyniku dwukro
tnego przekazania zmieszanych odpadów komunalnych
lub odpadów zielonych do instalacji innych niż regionalne instalacje do przetwarzania odpadów
komunalnych.

De
cyzją Starosty Stargardzkiego CS.6233.11.2.2016.LS2 z dnia 19 maja 2015 roku,
na podstawie art. 23 ust. 10, art. 41 ust. 1, 2 i 3 pkt 2, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 1 i art. 44 ustawy
z dnia 14 grudnia 2012 o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz. 21 ze zmianami) oraz art. 104 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks post
ępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r. poz. 23),
Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe EKO F. Spółka Komandytowa w miejscowości Chojnica
2 w gminie Mirosławiec, otrzymało zezwolenie na zbieranie odpadów.

Decyzją Starosty Gryfińskiego Nr 15/XI-OŚ/16 z dnia 17 czerwca 2016 roku, na podstawie art.
23 ust. 10, art. 41 ust. 1,2 i 3 pkt 2, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 1 i art. 44 ustawy z dnia 14 grudnia

2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz. 21, zmiany: z 2013r. poz. 1238, 888, z 2014r. poz. 695,
1101, 1322, z 2015r. poz. 122, 87, 1688, 1045, 2281, 933) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2016r.
poz. 23)
oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst
jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 814
) po rozpatrzeniu wniosku Przedsiębiorstwa Handlowo
Usługowego EKO F. Sp. k z miejscowości Chojnica 2, 78-650 Mirosławiec, udzielił zezwolenia
na zbieranie odpadów.

Decyzją Starosty Stargardzkiego CS.6341.36.3.2016.LG1 z dnia 30 czerwca 2016 roku, na
podstawie art. 45a ust. 1, art. 122 ust. 1 pkt 11, art. 123 ust. 2 i ust. 3 art. 125, art. 127 ust. 1,
ust. 3a, ust. 6, art. 128 ust. 1 pkt 4, 9b i 11, art. 131 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i 3 ora ust. 3, art.140 ust.
1 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (Dz.U. z 2015 r. poz.469 ze zmianami), art. 11
ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu
ścieków (Dz.U. z 2015r. poz. 139 ze zmianami) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. Ko
deks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz.23 ze zmianami),
po rozpatrzeniu wniosku spółki Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe EKO F. Sp. k
z siedzibą w Chojnicy 2, przedsiębiorca otrzymał zezwolenie na wprowadzenie do urządzeń
kanalizacyjn
ych ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla
środowiska wodnego, z terenu bazy magazynowo-technicznej zlokalizowanej na terenie działki
o numerze ewidencyjnym 1416 w obrębie Dolice w gminie Dolice.

Izba zważyła:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Izby dokonując wykładni treści art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp należy opowiedzieć się
za szerokim rozumieniem sformułowania „prawo ochrony środowiska”, a zatem nie jak twierdzi
Przystępujący, odnoszącym się jedynie do aktu prawnego jakim jest ustawa z dnia 27 kwietnia
2001 roku -
Prawo ochrony środowiska. Izba podziela argumentację przedstawioną przez
Odwołującego, że omawiany przepis stanowi implementację art. 57 ust. 4 lit. a dyrektywy
2014/24/UE, zatem jego inter
pretacji należy dokonywać z poszanowaniem zasad i celów
tej dyrektywy. W myśl art. 18 ust. 2. Dyrektywy państwa członkowskie podejmują stosowne
środki służące zapewnieniu, by przy realizacji zamówień publicznych wykonawcy przestrzegali
mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego
i prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych,
układach zbiorowych bądź
w przepisach międzynarodowego prawa ochrony środowiska, międzynarodowego prawa
socjalnego i międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku X.

A
kty prawne wprost wskazane w załączniku X (podane w tym załączniku międzynarodowe
konwencje w zakresie prawa socjalnego oraz ochrony
środowiska) na gruncie prawa polskiego
są uwzględnione w różnych ustawach, w tym w zakresie „prawa ochrony środowiska” nie tylko
w ustawie -
Prawo ochrony środowiska. Nie ma zatem podstawy do zawężającej interpretacji
treści art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, poprzez rozumienie pojęcia „prawa ochrony środowiska”
wyłącznie w odniesieniu do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku - Prawo ochrony środowiska.
Nałożenie zatem na wykonawcę kar administracyjnych za naruszenie obowiązków
wynikających z ustawy o odpadach i ustawy o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach
może stanowić podstawę do wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 5 pkt. 7 Pzp.
W związku z powyższym, aby wykonawca w stosunku do którego zaistniały powyższe
przesłanki wykluczenia mógł ubiegać się o udzielenie zamówienia musi przeprowadzić
skuteczną procedurę samooczyszczenia, o której mówi art. 24 ust. 8 ustawy Pzp.

W zakresie zarzutu I.
Izba wskazuje, iż instytucja samooczyszczenia polega na możliwości wykazania przez
wykonawcę, że pomimo zaistnienia podstaw do wykluczenia z postępowania w sprawie
udzielenia za
mówienia

wskazanych w art. 24 ust. 1 pkt 13 i 14 oraz 16
–20 lub ust. 5, jego
postawa i działania podjęte w celu naprawienia szkody, zadośćuczynienia, wyczerpujące
wyjaśnienie stanu faktycznego itp. oraz podjęte konkretne środki techniczne, organizacyjne i
kadrowe zapobiegną nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy.
W przypadku zaistnienia
ww. przesłanek, Wykonawca może wykazać Zamawiającemu swoją
rzetelność. W tym celu powinien on opisać jakie podjął środki a na ich potwierdzenie
przedstawić odpowiednie dowody.
Przywołane w przepisie sposoby samooczyszczenia należy traktować jako przykładowe.
Jednak samo sformułowanie tych przykładowych okoliczności wskazuje, że jeśli wykonawca
wskazuje okoliczności potwierdzające jego rzetelność, powinny być one szczegółowe, opisane
precyzyjnie i szczegółowo. Zawsze, wtedy kiedy to możliwe, wykonawca powinien poprzeć
swoje twierdzenia dowodami. Na podstawie tych wyjaśnień i dowodów zamawiający oceni, czy
postawa wykonawcy gwarantuje jego rzetelność i uczciwość, a co za tym idzie należyte
wykonanie zamówienia. Na podstawie dowodów, wskazanych okoliczności oraz podjętych
działań, Zamawiający dokona oceny czy mimo zaistniałych przesłanek wykluczenia, wykonawca
daje rękojmię należytej realizacji zamówienia publicznego, a tym samym zapewnia rzetelność
i uczciwość gwarantującą należyte spełnienie świadczenia oraz jego prawidłowe postępowanie
w przyszłości.

Za zasadny Izba uznała zarzut naruszenia art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp oraz art. 24 ust. 9
w zw. z art. 24 ust. 8 ustawy P
zp i art. 7 ustawy Pzp poprzez błędną ocenę wyjaśnień złożonych

przez Przystępującego i przyjęcie, że dowody przedstawione przez wykonawcę w trybie art. 24
ust. 8 ustawy Pzp (jako tzw. samooczyszczenie)
są wystarczające i wskazują na rzetelność
wykonawcy,
co w konsekwencji doprowadziło do zaniechania wykluczenia Przystępującego
z postępowania, w sytuacji gdy Przystępujący nie wykazał, że podjął konkretne i odpowiednie
środki dla zapobiegnięcia w przyszłości naruszeniu prawa ochrony środowiska.
Izba, po zap
oznaniu się ze złożonymi przez Przystępującego wyjaśnieniami mającymi
potwierdzać podjęcie przez wykonawcę skutecznych i realnych działań zapobiegających
naruszeniom obowiązków wynikających z przepisów prawa

ochrony środowiska doszła do
przekonania, że Przystępujący nie przeprowadził skutecznie procedury tzw. samooczyszczenia,
o której mowa w art. 24 ust. 8 ustawy Pzp.

W złożonych wyjaśnieniach z dnia 3 października 2017 roku (które wpłynęły do Zamawiającego
17 października 2017 roku) Przystępujący twierdzi, że nałożone na niego kary administracyjne,
nie dotyczyły czynów skierowanych przeciwko środowisku, lecz stanowiły wyłącznie delikt
administracyjny. Dalej Przystępujący wyjaśnia, że nałożone kary dotyczyły naruszeń o znikomej
skali i
obejmowały znikomy czas trwania. Obecnie Przystępujący posiada już wszystkie
wymagane prawem decyzje administracyjne, co zapewnia prawidłowe działanie w zakresie
zbierania od
padów i eliminację nieprawidłowych działań w przyszłości. W wyniku
przeprowadzonych kontroli przez WI
OŚ, w Protokole Kontroli Nr DEL-KS 104/2016 nie
stwierdzono
żadnych zaleceń ani naruszeń, co świadczy w ocenie Przystępującego
o poprawieniu i skutecznym wyeliminowaniu naruszeń.
Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Zamawiającego, iż Przystępujący
pomim
o nałożenia na niego kar administracyjnych za naruszenie obowiązków wynikających
z ustawy o odpadach i ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podjął skuteczne
środki do wykazania swojej rzetelności korzystając z instytucji samooczyszczenia.
Wykonawca, który zamierza skorzystać z przepisu art. 24 ust. 8 Pzp musi udowodnić
Zamawiającemu (przedstawić dowody), że podjęte przez niego środki są wystarczające
do wykazania jego rzetelności. Innymi słowy, wykonawca podlegający wykluczeniu
na podsta
wie wskazanych przepisów musi przedstawić dowody na tyle wiarygodne i na tyle
wysokiej jakości, że potwierdzą uczciwość i solidność wykonawcy. Dowodami takimi mogą być
przykładowo informacje o podjętych działaniach naprawczych, o przeprowadzonych audytach
i kontrolach oraz dowody wdrożenia działań naprawczych.
W analizowanym stanie faktycznym
administracyjne kary pieniężne wymierzone przez
Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej WIOŚ)
w wysokości 7150 zł Decyzją Nr 80/D/2016 z dnia 28 czerwca 2016 roku oraz w wysokości
8 240
zł Decyzją Nr 12/D/2017 z dnia 31 stycznia 2017 roku zostały wymierzone dwukrotnie za
naruszenia
z tej samej podstawy prawnej, w analogicznych okolicznościach faktycznych, tj. za

odebranie od podmiotu
odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,
zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01 spoza szczecineckiego regionu
gospodarki odpadami (…) w II kwartale 2013 roku.
Ka
ra pieniężna w wysokości 3 000 zł wymierzona Decyzją WIOŚ Nr 162/2016 z dnia 7
października 2016 roku wymierzona została za zbieranie zmieszanych odpadów komunalnych
wbrew zakazowi zbierania paza miejscem wytwarzania zmieszanych odpadów komunalnych,
a kara w wysokości 7 000 zł wymierzona Decyzją WIOŚ Nr 14/17 z dnia 26 stycznia 2017 roku
wymierzona została za zbieranie odpadów bez wymaganego zezwolenia.

W
złożonych wyjaśnieniach z dnia 3 października 2017 roku (data wpływu do Zamawiającego
17 październik 2017), Przystępujący dokonał jedynie wyjaśnienia powyższego stanu
faktycznego, dot
yczącego wskazania okoliczności uzasadniających wydanie decyzji
nakładających kary. Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 8 Pzp wykonawca oprócz np.
naprawienia szkody
czy wyczerpujących wyjaśnień stanu faktycznego winien udowodnić
podjęcie konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które są
odpowiednie dla zapobiegania dalszym przestępstwom (…) lub nieprawidłowemu postępowaniu
wykonawcy.
Tymczasem Przystępujący nie przedstawił żadnych dowodów, ani nawet nie złożył
wyjaśnień w zakresie jakie podjął środki techniczne, organizacyjne i kadrowe, które są
odpowiednie dla zapobiegania dalszym
nieprawidłowym postępowaniom wykonawcy.
Przystępujący
wskazał
na
potwierdzenie
swojej
rzetelności
Protokół
Kontroli
Zachodniopomorskiego W
ojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska nr DEL-KS 104/2016,
w którym nie sformułowano żadnych zaleceń ani żądań pokontrolnych, z czego wywodzi,
iż brak stwierdzenia naruszeń jest dowodem na skuteczne wyeliminowanie dalszych
nieprawidłowych postępowań. W treści ww. protokołu nie ma informacji o działaniach podjętych
przez wykonawcę, a jedynie informacja o braku uwag. Informacja taka nie może być uznana
za tożsamą czy równoważną do działań podjętych przez wykonawcę, zapobiegających
wyeliminowaniu na pr
zyszłość dalszym nieprawidłowościom.

To, że w danym momencie nie stwierdzono nieprawidłowości, nie oznacza, iż wykonawca
podjął skuteczne działania na przyszłość celem niedopuszczenia do ich powstania.

W świetle powyższych okoliczności, nie można uznać iż przedstawione przez Przystępującego
wyjaśnienia i działania potwierdzają jego rzetelność i solidność oraz wykazują, że Przystępujący
daje
rękojmię należytego wykonania zamówienia publicznego. Przystępujący nie przedstawił
dowodów w jaki sposób zamierza przeciwdziałać zaistniałym naruszeniom w przyszłości.
Przystępujący, po wymierzeniu pierwszej kary pieniężnej winien podjąć działania zapobiegające
takim nieprawidłowościom,

działania zmierzające ku temu, by kolejny raz nie dopuścić do ich

powstania. Tymczasem,
Przystępujący nie podjął żadnych działań w tym kierunku
i w
konsekwencji zostały mu wymierzone kolejne kary administracyjne, łącznie z wykreśleniem
z Rejestru Działalności Regulowanej.
W ocenie Izby działania podjęte w ramach procedury samooczyszczenia mają stanowić
dowód na to, że wykonawca przedsięwziął niezbędne i realne działania lub zaniechania, które
w przyszłości pozwolą mu uniknąć podobnych naruszeń i których wdrożenie, korzystając
z ww. instytucji, obowiązany jest udowodnić Zamawiającemu.
Z analizowanego stanu faktycznego wynika, iż Przystępujący nie wykazał skutecznych działań
podjętych w celu samooczyszczenia, określonych w art. 24 ust. 8 Pzp, co w konsekwencji
skutkuje koniecznością wykluczenia Przystępującego z postępowania.

W zakresie zarzutu II.

Za nie
zasadny Izba uznała zarzut naruszenia art. 24 ust. 12 ustawy Pzp, w związku z art. 24
ust. 5 pkt 7 Pzp i art. 7 ustawy Pzp, poprzez zaniechanie wykluczenia Przystępującego
z postępowania podczas gdy na firmę ATF Sp. z o.o. Sp. K. (Lidera Konsorcjum) została
nałożona nowa kara pieniężna w wysokości 25.000,00 PLN na skutek naruszenia przepisów
prawa ochrony środowiska, która to kara stała się ostateczna przed dokonaniem wyboru
najkorzystniejszej oferty.
W ocenie Izby
należy mieć na uwadze, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego
utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Mirosławca z dnia 8 sierpnia 2017 roku, została
doręczona Przystępującemu w dniu 17 października 2017 roku, w godzinach popołudniowych.
Tymczasem pismem z dnia 13 p
aździernika 2017 r. Zamawiający zobowiązał wykonawcę
do uzupełnienia JEDZ do dnia 17 października do godziny 12.00.
Informacja, o wydaniu przez
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie decyzji
ostatecznej z
dnia 16 października 2017 roku nr SKO.4178.2029.2017 utrzymującej w mocy
decyzję organu pierwszej instancji, nakładająca na Wykonawcę ATF Sp. z o.o. Sp. K. Chojnice
2, 78-650
Mirosławiec (Lidera Konsorcjum) łączną karę pieniężną w wysokości 25.000,00 PLN,
za odbieranie odpadów komunalnych bez wymaganego wpisu do rejestru działalności
regulowanej, w okresie od marca 2017 roku do maja 2017 ro
ku, została złożona
Zamawiającemu dnia 3 listopada 2017 roku, w wyniku wezwania z dnia 31 października 2017
roku, w
prowadzonym równolegle postępowaniu pn. „Odbieranie oraz zagospodarowanie
odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych z terenu Sektora II
Związku Celowego Gmin MG – 6” (KIO 2443/17). Na wniosek Odwołującego, do akt niniejszej
sprawy jako dowód, została włączona dokumentacja sprawy o sygn. KIO 2443/17, dotycząca
ww. postępowania. Z dokumentacji wynika, iż w dacie i godzinie składania uzupełnionych
dokumentów tj. 17 października 2017 roku do godz. 12:00, Przystępujący nie miał wiedzy

o wydaniu przez
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie decyzji ostatecznej, którą
otrzymał tego samego dnia, ale o godzinach popołudniowych. Zatem składając dokument
JEDZ oraz
oświadczenia i wyjaśnienia w dniu 17 października 2017 roku, nie mógł odnieść się
w nich do ww. decyzji. Tym samym, wiedzy
o ww. decyzji nie miał również Zamawiający.
W konsekwencji, w ocenie Izby,
Zamawiający nie był uprawniony przy ocenie spełnienia
warunków udziału w postępowaniu, powoływać się na dokumenty lub oświadczenia złożone
w innym postępowaniu, bez wyraźnego odwołania się do nich przez Przystępującego
(wyjaśnienia złożone przez Przystępującego w postępowaniu w ramach Sektora II dotyczące
ostatecznej decyzji SKO).
W
żadnym ze złożonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia, którego dotyczy
rozpoznawane odwołanie dokumentów - ani w JEDZ-u, ani w oświadczeniach składanych na
wezwanie,
Przystępujący nie odwoływał się do dokumentów złożonych w innym postępowaniu
(tj. w postępowaniu dotyczącym Sektora II), zatem Zamawiający nie miał podstawy, aby się do
nich odnie
ść w ramach przedmiotowego postępowania.
Odwołujący, w zakresie naruszenia art. 24 ust. 12 ustawy Pzp, w związku z art. 24 ust. 5 pkt 7
Pzp i art. 7 oparł swą argumentację na informacjach, które nie wynikały z dokumentów
złożonych przez Przystępującego w tym konkretnym postępowaniu, a których Zamawiający nie
był uprawniony oceniać, odwołując się do dokumentów złożonych przez Przystępującego
w ramach
innego postępowania. Zamawiający dokonując oceny spełnienia warunków udziału,
opiera się na dokumentacji zgromadzonej w danym postępowaniu, a z dokumentacji tej nie
wynikała przesłanka do wykluczenia Przystępującego na podstawie art. 24 ust. 12 ustawy Pzp
w związku z art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, na która powołał się Odwołujący w zarzucie II.
W związku z powyższym, zarzut należy uznać za niezasadny.
Izba nie rozpatrywała zarzutu nr III, dotyczącego naruszenia art. 22d ust. 2 ustawy Pzp,
art. 7 ust. 1 oraz art. 26 ust 4 ustawy Pzp poprzez brak ustalenia i wezwania Konsorcjum
Laguna do wyjaśnień, czy zaangażowanie zasobów technicznych i zawodowych członków
konsorcjum
w inne przedsięwzięcia gospodarcze, w tym w realizację usług w Sektorze II i III
Związku Celowego Gmin Mg-6 nie będzie miało negatywnego wpływu na realizację zamówienia
w Sektorze I, wobec jego wycofania
przez Odwołującego na rozprawie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.



O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz
art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 3 ust. 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.).



Przewodniczący: .………………………………………

Członkowie: ..………….………………………..

…………..…………………………..

Wcześniejsze orzeczenia:

• Sygn. akt KIO 2678/17 z dnia 2017-12-28
• Sygn. akt KIO 2574/17, KIO 2576/17 z dnia 2017-12-21
• Sygn. akt KIO 2494/17 z dnia 2017-12-20
• Sygn. akt KIO 2584/17 z dnia 2017-12-19
• Sygn. akt KIO 2483/17, KIO 2484/17 z dnia 2017-12-18