rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2015-10-20
rok: 2015
data dokumentu: 2015-10-20
rok: 2015
sygnatury akt.:
KIO 2165/15
KIO 2165/15
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 9 października 2015 r. przez
wykonawcę Matrix Infralab spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową
w Sosnowcu w postępowaniu prowadzonym przez Politechnikę Łódzką – Wydział Inżynierii
Procesowej i Ochrony Środowiska w Łodzi, przy udziale G. M. prowadzącej działalność
gospodarczą pod nazwą Zanid G. M. w Bielanach Wrocławskich, przystępującej do
postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 9 października 2015 r. przez
wykonawcę Matrix Infralab spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową
w Sosnowcu w postępowaniu prowadzonym przez Politechnikę Łódzką – Wydział Inżynierii
Procesowej i Ochrony Środowiska w Łodzi, przy udziale G. M. prowadzącej działalność
gospodarczą pod nazwą Zanid G. M. w Bielanach Wrocławskich, przystępującej do
postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego
orzeka:
1. uwzględnia odwołanie złożone przez Matrix Infralab spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością spółkę komandytową w Sosnowcu i nakazuje Zamawiającemu
Politechnice Łódzkiej – Wydziałowi Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska
w Łodzi unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz dokonanie
ponownego badania i oceny ofert;
2. oddala odwołanie w zakresie zarzutów wskazujących na podstawę do odrzucenia
oferty G. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Zanid G. M. w
Bielanach Wrocławskich – jako przedwczesne;
3. kosztami postępowania obciąża Zamawiającego i:
1) zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
[piętnastu tysięcy złotych, zero groszy], uiszczoną przez Matrix Infralab spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową w Sosnowcu tytułem
wpisu od odwołania,
2) zasądza od Politechniki Łódzkiej – Wydziału Inżynierii Procesowej i OchronyŚrodowiska w Łodzi na rzecz Odwołującego Matrix Infralab spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością spółki komandytowej w Sosnowcu kwotę 15 000 zł 00 gr
[piętnastu tysięcy złotych, zero groszy] stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych [t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późn. zm.] na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Łodzi.
Skład orzekający:
Sygn. akt:
KIO 2165/15
U Z A S A D N I E N I E
I. W prowadzonym przez Politechnikę Łódzką – Wydział Inżynierii Procesowej i OchronyŚrodowiska w Łodzi postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu
nieograniczonego, na „Dostawę rozmieszczenie i montaż mebli laboratoryjnych w ramach
projektu pt. „Budowa nowego budynku Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska
Politechniki Łódzkiej” o szacunkowej wartości zamówienia wyższej od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień
publicznych Odwołujący Matrix Infralab spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka
komandytowa w Sosnowcu złożyła odwołanie. Odwołująca zarzuciła naruszenie przepisów:
– art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych – poprzez
zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy, który nie potwierdził spełniania przez oferowane
dostawy wymagań określonych w SIWZ przez Zamawiającego, składając dokumenty
wadliwe lub nieważne, co należy kwalifikować jako niezgodność treści oferty z treścią
specyfikacji istotnych warunków zamówienia [dalej: SIWZ].
– art. 91 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Prawo zamówień
publicznych – poprzez dokonanie wyboru jako oferty najkorzystniejszej oferty wykonawcy,
podlegającej odrzuceniu z uwagi na niepotwierdzenie spełniania przez oferowane dostawy
wymagań Zamawiającego, wynikające z braku dokumentu lub z załączenia przez
wykonawcę do oferty wadliwych i nieważnych dokumentów, co miało bezpośredni wpływ na
wynik postępowania,
– art. 7 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień
publicznych – poprzez przeprowadzenie ponownej czynności badania i oceny ofert bez
weryfikacji dokumentów przedmiotowych złożonych przez Wykonawcę ZAN ID G. M., w tym
uwzględnienie wyjaśnień i uznanie ich za wystarczające, w zakresie dokumentów nie
spełniających warunków określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
Odwołująca wniosła o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie Zamawiającemu:
1) unieważnienia dokonanej przez Zamawiającego ponownej czynności badania i oceny
ofert;
2) unieważnienia dokonanej przez Zamawiającego ponownej czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej;
4) odrzucenia oferty Wykonawcy ZANID G. M.;
5) dokonania wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej;
6) obciążenia kosztami postępowania odwoławczego Zamawiającego, w tym zasądzenie od
Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów zastępstwa przed Krajową Izbą
Odwoławczą.
W uzasadnieniu Odwołujący podkreślił, że Zamawiający po uwzględnieniu uprzednio
złożonego odwołania i powtórzeniu czynności oceny ofert zwrócił się do wykonawcy ZANID
G. M. o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących załączonych do oferty dokumentów i
uzupełnienie brakujących dokumentów. W wyniku tych działań Zamawiający dokonał
powtórnej oceny ofert uwzględniając wyjaśnienia złożone przez wykonawcę ZANID G. M. i
poinformował o ponownym wyborze oferty tego wykonawcy jako oferty najkorzystniejszej
pomimo braku usunięcia wskazanych przez Odwołującego wad. Odwołujący wskazał na
wymagane w postępowaniu w SIWZ dokumenty potwierdzające spełnianie przez oferowane
dostawy wymagań Zamawiającego, gdzie w pkt 5.4.3. zamawiający wymagał, że wykonawcy
winni złożyć wraz z ofertą szereg dokumentów, a mianowicie:
– w całym zakresie dostawy;
1) aktualny certyfikat systemu zarządzania jakością w zakresie projektowania, produkcji i
dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawiony przez jednostkę
akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania jakością;
– w zakresie blatów ceramicznych:
2) świadectwo Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH;
3) świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej,
– w zakresie dygestoriów:
4) certyfikat zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium, akredytowane do
wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę dygestorium, jako
kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN –EN 14175–3 wraz z protokołem z badań
dla konkretnego typoszeregu dygestorium.
[1] W odniesieniu do wymagania złożenia aktualnego certyfikatu systemu zarządzania
jakością w zakresie projektowania, produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń
laboratoryjnych, wystawionej przez jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w
zakresie systemów zarządzania jakością, Odwołujący wskazał, że w wybranej ofercie
złożono certyfikat nr 450/2006 potwierdzający spełnianie wymagań specyfikacji wystawiony
dla wybranego wykonawcy, obejmujący zakres produkowanych przez wykonawcę wyrobów
własnych tj. projektowanie, produkcja, sprzedaż, montaż i serwis mebli laboratoryjnych,
dygestoriów i specjalnych mebli biurowych; projektowanie, doradztwo, sprzedaż, montaż i
serwis w zakresie kompleksowego wyposażenia laboratoriów. Z dokumentów złożonych w
dalszej części oferty wynika, że producentem dygestoriów nie będzie wykonawca, lecz firma
Vinitex Laboratormminrichtmgen BV. W ocenie Odwołującego, z racji tego, że Zamawiający
wymagał dołączenia do oferty dokumentów potwierdzających zapewnienie jakości
oferowanego wyposażenia - dla producenta, wykonawca załączający dokumenty wystawione
dla siebie, nie zaś zgodnie z wymogiem dla producenta dygestoriów, nie potwierdził
spełniania przez oferowane dygestoria wymagań Zamawiającego. Przystępujący został
wezwany przez Zamawiającego do potwierdzenia, że wykonawca jest producentem
zaoferowanych mebli, lub uzupełnienia oferty o stosowny dokument ISO 9001:2008, na co
wyjaśnił, że jest producentem zaoferowanych mebli laboratoryjnych nie uzupełniając
stosownego certyfikatu w zakresie produkcji dygestoriów. Z racji tego, że zapis o wymogu
dołączenia do oferty stosownego certyfikatu znajduje się punkcie 5.4.3.1. i nie posiada [jak w
przypadku innych wymogów SIWZ] przyporządkowania do konkretnej grupy materiałów, to –
zdaniem Odwołującego – należy w sposób jednoznaczny uznać, że dotyczy on całości
przedmiotu dostawy. Odwołujący podkreślił, że Zamawiający wskazał w przedmiotowym
wymogu SIWZ, że sam dokument ma być wydany również w zakresie produkcji „urządzeń”.
W przedmiocie zamówienia nie występuje żaden inny rodzaj urządzeń niż dygestoria.
Powyższe zapisy specyfikacji określają wymóg dołączenia do oferty certyfikatu systemu
zarządzania jakością w zakresie projektowania, produkcji dygestoriów wystawionego przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością w sposób jednoznaczny.
[2] Odwołujący dalej podniósł, w zakresie potwierdzenia spełnienia przez oferowane dostawy
[blaty ceramiczne] wymagań Zamawiającego, że wybrany wykonawca załączył Świadectwo
nr HŻ/17649/01 z dnia 31 grudnia 2001 r. wystawione przez Państwowy Zakład Higieny –
Zakład Badania Żywności i Przedmiotów Użytku, które utraciło swoją ważność. Odwołujący
podał, że weryfikował ważność tego świadectwa bezpośrednio u podmiotu, który wystawił
dokument i w odpowiedzi na pismo Odwołującego kierownik Zakładu BezpieczeństwaŻywności Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, w
piśmie z dnia 27 sierpnia 2015 r. wskazał, iż „świadectwo wydane w 2001 r. utraciło swoją
ważność 2004 roku”. Podstawą unieważnienia jest § 14 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z
15 stycznia 2008 r. w sprawie wykazu substancji i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa
sztuczne przeznaczonych do kontaktu z żywnością: „traci moc rozporządzenie Ministra
Zdrowia z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i
wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne [Dz. U. Nr 145, poz. 1544 oraz z 2006 r.
Nr 169, poz. 1215].” Dokument załączony do oferty wybranego wykonawcy jest więc
nieważny i nie mógł się on posługiwać się nim w celu wykazania spełniania wymagań
postawionych przez Zamawiającego. Jak wynika z dalszej części SIWZ intencją
Zamawiającego nie było bowiem uzyskanie od Wykonawców jakichkolwiek certyfikatów, a
dokumentów ważnych potwierdzających oferowanie dostaw zgodnych z obowiązującymi
normami. Wybrany wykonawca został wezwany do wyjaśnień w sprawie ważności
dokumentu przy zastrzeżeniu, że jeśli wyjaśnienia potwierdzą nieważność świadectw,
wykonawca miał uzupełnić stosowny dokument. Wyjaśnienia wykonawcy nie potwierdzają
ważności jedynego w tym zakresie załączonego do oferty świadectwa nr. HŻ/17649/01, które
w sposób jednoznaczny zostało unieważnione przez zakład wydający świadectwo. Nie
można również uznać za zasadne tłumaczenia wykonawcy sugerującego, że skoro
dokument nie posiada daty ważności jest dokumentem ważnym bezterminowo. Tego typu
dokumenty mogą być unieważniane z mocy ustawy, rozporządzenia, dyrektywy, czy też w
ostateczności przez podmioty, które je wydają. To w gestii wykonawcy leży weryfikacja
ważności dokumentów, którymi się posługuje. Rozporządzenie Ministra Zdrowia, na
podstawie, którego wydaje się tego typu świadectwa mówiące o sposobie przeprowadzenia
kwalifikacji dla materiałów ceramicznych [materiał stanowiący przedmiot postępowania w tym
zakresie] zmieniało się od roku w którym zostało wydane świadectwo nr. HŻ/17649/01 kilka
razy.
[3] Odwołujący podniósł następnie, że zgodnie z zapisem pkt. 10.6 na stronie 23 SIWZ
wykonawcy byli zobowiązani dostarczyć wraz z formularzem ofertowym Świadectwo Zakładu
Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego
Państwowego Zakładu Higieny [w skrócie PZH] w zakresie przeprowadzanych kwalifikacji
posiada akredytację Polskiego Centrum Akredytacji – numer Ewidencyjny AB 509. W świetle
sprecyzowania przez Zamawiającego w treści SIWZ oczekiwania spełnienia tak
rygorystycznych wymogów, jakim jest wymóg dołączenia do oferty dokumentu wydanego
przez akredytowane laboratorium w zakresie przeprowadzanych badań. Nie można za
wystarczające uznać wyjaśnień wybranego wykonawcy co do ważności przedstawionegoświadectwa nr. HŻ/17649/01, które zostały poparte wyłącznie poprzez oświadczenie
producenta materiału czy wykonawcę. Jednostka o akredytowanych kwalifikacjach do
wykonywania opisanych działań, wskazany dokument ponad 10 lat temu unieważniła.
Zdaniem Odwołującego, przyjęcie za ważne wyjaśnień wykonawcy, który opiera się na
wycofanych rozporządzeniach jest niedopuszczalne w kontekście wymogów specyfikacji.
Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, który odnosi się do
ważności oświadczeń i dokumentów złożonych na wezwanie Zamawiający w trybie ich
uzupełnienia, w którym wskazuje się, iż złożone na wezwanie Zamawiającego oświadczenia
i dokumenty powinny potwierdzać spełnianie przez Wykonawcę warunków udziału
w postępowaniu, oraz spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane
wymagań określonych przez zamawiającego, nie później niż w dniu, w którym upłynął termin
składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo termin składania ofert.
[4] Odwołujący następnie zarzucił, że w odniesieniu do wymagania złożenia na
potwierdzenie spełnienia przez oferowane dostawy [blaty ceramiczne] wymagań
Zamawiającego, wybrany wykonawca załączył Świadectwo nr HR/B/32/2006 z dnia 1
czerwca 2006 r. wystawione przez Państwowy Zakład Higieny – Zakład Ochrony
Radiologicznej i Radiobiologii, które – zdaniem Odwołującego – utraciło swoją ważność.
Odwołujący weryfikował ważność dołączonego przez Przystępującego świadectwa
bezpośrednio u podmiotu, który wystawił dokument. W odpowiedzi na pismo Odwołującego
kierownik Zakładu Higieny Radiacyjnej i Radiobiologii Narodowego Instytutu Zdrowia
Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, w piśmie z dnia 10 sierpnia 2015 r. wskazał,
iż „[...] świadectwo z zakresu Higieny Radiacyjnej nr HR/B/32/2006 wydane w dniu
01.06.2006 r. dla wyrobu płyta z ceramiki technicznej FRIDURIT
®
straciło swoją ważność.
Wskazać należy, że zgodnie z opisem umieszczonym w świadectwie traci ono swoją
ważność w przypadku zmiany przepisów i unormowań prawnych, na podstawie których
zostało wydane. Zmianie uległo rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r.
w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych izotopów promieniotwórczych
w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi
i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie oraz
kontroli zawartości tych izotopów”. Dokument załączony do oferty wybranego wykonawcy był
więc nieważny, a wykonawca nie mógł posługiwać się nim w celu wykazania spełniania
wymagań postawionych przez Zamawiającego. Wybrany wykonawca został wezwany przez
Zamawiającego do złożenia wyjaśnień w sprawie ważności dokumentu przy zastrzeżeniu, że
jeśli wyjaśnienia potwierdzą, nieważność świadectwa, należy uzupełnić stosowny dokument.
Przedstawione wyjaśnienia Przystępującego nie potwierdzają ważności jedynego w tym
zakresie załączonego do oferty świadectwa nr. HR/B/32/2006, który w sposób jednoznaczny
został unieważniony przez zakład wydający dokument.
Na stronie 1 i 2 załącznika nr 5 uzupełnienia dokumentów Przystępujący dołączył do oferty
po raz kolejny kompletne i nieważne Świadectwo z Zakresu Higieny radiacyjnej o nr
HR/B/32/2006, jednocześnie wskazując w wyjaśnieniach: „Podkreślić należy, że załączone
do oferty świadectwo jest ważne co wynika z braku zmian w przepisie prawa dotyczącym
oferowanego produktu”. W ocenie Odwołującego, tak postawiona teza jest nieprawdziwa. Na
stronie nr 1 załącznika nr 5 Uzupełnienia Przystępującego widnieje: „Świadectwo traci
ważność w przypadku zmiany przepisów i unormowań prawnych”. Na stronie nr 2 załącznika
do oferty tego wykonawcy dołączonego do uzupełnienia Świadectwa z Zakresu Higieny
Radiacyjnej widnieje: “Świadectwo wydano na podstawie: § 3 pkt 1 Rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych
izotopów promieniotwórczych w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach
przeznaczonych na pobyt ludzi i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych
stosowanych w budownictwie, oraz kontroli zawartości tych izotopów. – [Dz. U. 2002 nr
220poz. 1850].”. W § 7 aktualnego rozporządzenia [Dz. U. 2007 nr 4 poz. 29] wskazano, że
rozporządzenie na podstawie, którego zostało wydane Świadectwo z Zakresu Higieny
radiacyjnej o nr HR/B/32/2006 straciło ważność. W kontekście wymagań zawartych w
punkcie 1.7 na stronie nr 7 załącznika 1C do SIWZ dotyczących oceny wyboru blatów przez
Zamawiającego: „Nadrzędną zasadą przy wyborze blatów laboratoryjnych jest ich
funkcjonalność, chemoodpomość, odporność na inne czynniki fizykochemiczne związane z
badaniami w laboratoriach oraz zgodność z obowiązującymi normami i regulacjami
europejskimi w tym zgodności z normami środowiskowymi i normami bezpieczeństwa.”,
przyjęcie za ważne wyjaśnień wykonawcy, który opiera się na wycofanych rozporządzeniach
jest niedopuszczalne w kontekście wymogów specyfikacji. Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2
ustawy, złożone na wezwanie Zamawiającego oświadczenia i dokumenty powinny
potwierdzać spełnianie przez Wykonawcę warunków udziału w postępowaniu, oraz
spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane wymagań określonych
przez zamawiającego, nie później niż w dniu, w którym upłynął termin składania wniosków o
dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo termin składania ofert. Zgodnie z powyższym,
w ocenie Odwołującego, Przystępujący nie złożył ważnego dokumentu w przedmiotowym
zakresie, a nieuzupełnienie oferty o wymagany dokument na wyraźne wezwanie
Zamawiającego powinno skutkować odrzuceniem Jego oferty.
Odwołujący zakwestionował wreszcie, że Przystępujący na potwierdzenie spełnienia
warunków udziału w postępowaniu zamieścił dokumenty, które zostały wystawione przez
jednostkę nieposiadającą akredytacji w zakresie normy EN 14175–3. Zgodnie z pkt 2.1.1
Załącznika nr 1C do SIWZ Zamawiający wymagał: „Dygestorium musi posiadać: Certyfikat
zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium, akredytowane do
wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175, potwierdzający bezpieczną
pracę dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN– EN 14175–3 wraz
z protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium.”. Zamawiający,
jednoznacznie w specyfikacji postawił wymóg posiadania przez jednostkę akredytacji a nie
uprawnień. Odwołujący nigdy też nie podnosił braku uprawnień przedmiotowej jednostki, a
jedynie brak akredytacji z czym Zamawiający zgodził się w całej rozciągłości w poprzednim
odwołaniu. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego I Rady [WE] nr 765/2008
z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku
odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające
rozporządzenie [EWG] nr 339/93 „Akredytacja stanowi część ogólnego systemu
obejmującego ocenę zgodności i nadzór rynku, który ma służyć ocenie i zapewnianiu
zgodności z mającymi zastosowanie wymaganiami. Szczególna wartość akredytacji polega
na tym, że stanowi ona wiarygodne potwierdzenie technicznych kompetencji jednostek,
których zadaniem jest zapewnienie zgodności z mającymi zastosowanie wymaganiami [pkt 8
i 9 Preambuły ww. rozporządzenia]. Powyższe rozporządzenie, do którego odsyła również
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, zawiera następującą definicję
„akredytacji” – ..poświadczenie przez krajową jednostkę akredytującą, że jednostka
oceniająca zgodność spełnia wymagania określone w normach zharmonizowanych oraz —
w stosownych przypadkach – wszelkie dodatkowe wymagania, w tym wymagania określone
w odpowiednich systemach sektorowych konieczne do realizacji określonych czynności
związanych z ocena zgodności:” [art. 2 pkt 10 rozporządzenia nr 765/2008]. Powyższa
definicja nie wprowadza równoważności między „akredytacją” a „uprawnieniem”.
Rolą akredytacji jest potwierdzanie kompetencji jednostek oceniających zgodność w
odniesieniu do tych norm międzynarodowych. W procesie akredytacji, stosując odpowiednie
procedury oraz wykorzystując odpowiedni kompetentny personel, potwierdza się, lub nie,
kompetencje jednostki oceniającej zgodność do wykonywania badań i ocen w określonym
zakresie. Zakres jest tu bardzo istotny, gdyż kompetencje potwierdza się tylko w odniesieniu
do wykonywania pewnych, ściśle określonych czynności. Dla jednostki lub laboratorium
działającego na terenie Niemiec jednostką akredytującą czyli odpowiednikiem Polskiego
Centrum Akredytacji wydającym uprawnienia akredytacyjne dla certyfikacji określonych
wyrobów jest Die Deutsche Akkreditierungsstelle GmbH [Dakks]. Podmiot ten na swojej
stronie zamieszcza informacje o akredytowanych laboratoriach oraz zakresie certyfikacji.
W zakresie akredytacji dla jednostki I.F.I. Institut fur Industrieaerodynamik GmbH
Welkenrather Straße 120, 52074 Aachen, Niemcy, która wydała dokumenty zamieszczone w
ofercie wybranej wskazana jest tylko jedna norma – DIN EN 12101–2, która nie jest tożsama
z wymaganą przez Zamawiającego – PN–EN 14175–3. Wyżej wymieniona jednostka
posiada uprawnienia akredytacyjne jedynie w zakresie normy: DIN EN 12101–2 „Systemy
kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła – 2003–09 Część 2: Wymagania techniczne
dotyczące klap dymowych [w tym wypadku bez badania odporności termicznej zgodnie z
załącznikiem G i testu działania w niskich temperaturach zgodnie z załącznikiem E do klasy
T00]” – posiada zastosowanie tylko w zakresie wymagań i metod badań klap dymowych,
które są przewidziane do instalowania jako element grawitacyjnego systemu odprowadzania
dymu i ciepła. Natomiast wymagana przez Zamawiającego norma PN–EN 14175–3 dotyczy
metod badania typu dla wyciągów laboratoryjnych. Na dowód braku akredytacji laboratorium
I.F.I. Institut für Industrieaerodynamik GmbH w zakresie normy EN 14175–3 Odwołujący
dołączył potwierdzenie braku akredytacji wynikające z opinii DAkkS. Na terenie Niemiec
działają inne podmioty posiadające akredytację w zakresie wymaganej przez
Zamawiającego normy PN–EN 14175–3 np. TUV SÜD Product Service GmbH Ridlerstraße
65, 80339 München. Przystępujący załączył do oferty certyfikat zgodności wydany przez
podmiot nieposiadający akredytacji do wydawania certyfikatów w zakresie normy PN–EN
14175–3, wykonawca nie spełnia więc wymogów specyfikacji. Przystępujący został wezwany
przez Zamawiającego do złożenia wyjaśnień w sprawie ważności przedłożonego dokumentu
załączonego w załączniku nr 12.20 do oferty. Zamawiający zastrzegł, że „W przypadku jeśli z
wyjaśnień wynikać będzie, że I.F.I Instytut Aerodynamiki Przemysłowej sp. z o.o. Instytut w
Fachchochschule Aachen nie jest niezależnym laboratorium, akredytowanym [tj.
uprawnionym] do wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175–3
Zamawiający wzywa do uzupełnienia dokumentów...”. Wymóg posiadania akredytacji
laboratorium do przeprowadzenia badań w zakresie normy EN 14175–3 został jeszcze raz
podkreślony w punkcie 2.1.1 na stronie 17 załącznika 1C do SIWZ: “Dygestorium musi
posiadać: Certyfikat zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175.
potwierdzający bezpieczną pracę dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie
normy PN –EN 14175–3 wraz z protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu
dygestorium.”.
W związku z powyższym Zamawiający kierując do Przystępującego wezwanie do wyjaśnień i
uzupełnienia oferty pod pojęciem laboratorium uprawnionego mógł mieć na myśli tylko
uprawnienia nadane przez jednostkę certyfikującą, czyli odpowiednią dla tego laboratorium
na terenie Niemiec – DAkkS. Przystępujący przedstawił następujące wyjaśnienia l.F.I Instytut
Aerodynamiki Przemysłowej sp. z o.o. Instytut w Fachchochschule Aachen: “Przedmiotowy
oddział [VPL] zapewnia wysoki poziom i standard naszych testów i powinien zastąpić
akredytację w zakresie dygestoriów zgodnie z normą [DIN ] EN 14175 z uwagi na bardzo
wysokie koszty oficjalnej akredytacji”. Wysokie koszty akredytacji nie mogą być dla
Zamawiającego podstawą do zmiany zawartych w SIWZ wymagań, po upływie terminu
składania ofert, w czasie ich oceny. Nie są one również argumentem dającym możliwości
przedstawienia zamiennie, zamiast wymaganego dokumentu, referencji czy oświadczenia
producenta lub Wykonawcy. Jeżeli Zamawiający dopuszczał taką możliwość należało
odpowiedni zapis umieścić w specyfikacji, co pozwoliłoby wszystkim Wykonawcom biorącym
udział w postępowaniu zaoferować znacznie tańsze dygestoria. Mając taką informacje
Odwołujący zaproponowałby również dygestoria Holenderskiej firmy Vinitex, lub innego
Wykonawcy, co pozwoliło, by na znaczące zmniejszenie kosztów realizacji zamówienia.
Tymczasem w oparciu o jednoznaczne warunki specyfikacji, Odwołujący był zmuszony
zaoferować urządzenia najwyższej światowej klasy. Przystępujący wskazał natomiast: „Treść
SIWZ nie zobowiązywała, aby laboratorium dokonujące badań miało akredytację wg normy
PN EN 17025, zgodnie z wymogami SIWZ miało to być niezależne, akredytowane, a więc
uprawnione laboratorium dające tym samym gwarancję posiadanych kompetencji w zakresie
dokonywanej oceny spełnienia normy PN EN 14175, poprzez stosowanie odpowiednich
procedur.”. Zdaniem Odwołującego, nigdzie w SIWZ ani w załącznikach nie pojawia się
słowo “uprawnione”, czy inne sformułowanie, które można by traktować zamiennie do
wymogu przedstawienia dokumentu wydanego przez akredytowane w zakresie normy
EN14175–3 laboratorium badawcze. Specyfikacja nie mówi również nic o potwierdzeniu
wymogów stosowania w laboratorium prowadzącym kwalifikacje “odpowiednich” czy innych
procedur, na które powołuje się Przystępujący, czy ocenie innych kwestii związanych z
uczestnictwem na “komisjach” czy innych “organizacjach”. Nie można uznać wyjaśnień
Przystępującego mówiących o tym, że “oficjalna” akredytacja nie była wymagana. Pojęcie
akredytacja jest w tym kontekście pojęciem jednoznacznym. Nie jest znane pojęcie
akredytacja nieoficjalna. Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2 ustawy złożone na wezwanie
Zamawiającego oświadczenia i dokumenty powinny potwierdzać spełnianie przez
Wykonawcę warunków udziału w postępowaniu oraz spełnianie przez oferowane dostawy,
usługi lub roboty budowlane wymagań określonych przez Zamawiającego, nie później niż
w dniu, w którym upłynął termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału
w postępowaniu albo termin składania ofert.
II. Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Ustalono, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia,
kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego
przepisów ustawy, o którym mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. W
przypadku nakazania odrzucenia oferty Przystępującego zgodnie z postulatem postawionym
w odwołaniu, jego oferta byłaby ofertą jedyną ważną a więc mogłaby podlegać wyborowi.
Postawione w odwołaniu zarzuty – częściowo – zasługują na uwzględnienie. Skutkiem
potwierdzenia zarzutów jest jednak nie, jak chce tego Odwołujący, odrzucenie oferty
wybranej, ale przeprowadzenie dalszych czynności związanych z badaniem i oceną ofert.
Kwestia wymaganych na potwierdzenie wymagań stawianych przez Zamawiającego
świadectw Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH a także z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, wymaga co najmniej
dalszego wyjaśnienia [art. 26 ust. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych], jak również
certyfikat wskazujący na zgodność dygestorium z normą PN – EN 14175–3 winien podlegać
uzupełnieniu [art. 26 ust. 3 ustawy], co determinowało uwzględnienie odwołania.
Po pierwsze, podkreślenia na wstępie wymaga rzecz fundamentalna, mająca
znaczenie dla oceny wszystkich postawionych w odwołaniu zarzutów, a mianowicie ta, że
ocena oferty przez pryzmat jej zgodności z wymaganiami postawionymi w specyfikacji
istotnych warunków zamówienia [SIWZ], a do tego przecież zmierza badanie, czy oferowany
przedmiot spełnia wymagania stawiane przez zamawiającego, sprowadza się do ustalenia –
po pierwsze – brzmienia SIWZ kreującego takie lub inne wymagania a następnie
podstawienia zawartości oferty do tych wymagań celem weryfikacji, czy uczyniono im zadość.
Pierwszym krokiem tej oceny jest zatem poszukiwanie postanowień SIWZ kreujących
określone wymagania: materialne – dotyczące cech oferowanego przedmiotu a także
formalne – obejmujące dokumenty, za pomocą których zamawiający zamierzał zbadać te
wymagania. Zamawiający winien więc opisać w SIWZ swoje wymagania dotyczące tych
dokumentów, które mają służyć do dokonania oceny, a następnie w ramach tych wymagań –
na podstawie opisanych w SIWZ dokumentów – dokonać oceny ofert.
Oznacza to, że jeśli więc zamawiający stawia wymagania złożenia określonych
dokumentów, to nie może następnie, na etapie oceny ofert, odstępować od tych wymagań.
Jeśli wymagania te okazały się niewłaściwe, nie realizują przyświecającego im zamysłu,
okazały się w określonym stopniu niedoskonale, zamawiający nie może następczo, po
ukształtowaniu specyfikacji i złożeniu ofert, dokonywać takiej interpretacji SIWZ, która
jakkolwiek racjonalna i służąca do wyeliminowania niedoskonałości tego dokumentu,
polegałaby na pominięciu wyartykułowanych wymagań czy nadaniu im rozumienia
pozostającego w wyraźnej sprzeczności z jednoznacznym brzmieniem tego dokumentu.
Jakkolwiek bowiem orzecznictwo, a za nim także doktryna, wypracowały tezę, zgodnie
z którą w postępowaniu o zamówienie publiczne, wątpliwości co do znaczenie postanowień
SIWZ winny być rozstrzygane na korzyść wykonawców, to tego rodzaju zasada nie może
pozostawać w sprzeczności z brzmieniem SIWZ, które jest jednoznaczne i jako takie zostało
zakomunikowane wykonawcom i w oparciu o nie wykonawcy złożyli swoje oferty. Względy
prowadzenia postępowania zgodnie z zasadą uczciwej konkurencji wymagają stabilności i
niezmienności informacji zawartych w podstawowych dokumentach postępowania jakimi są
SIWZ i ogłoszenie, czego wyrazem jest niedopuszczalność nadania innego znaczenia niż
wyraźnie wynikające z brzmienia tych dokumentów, po terminie składania ofert. Stan
wątpliwości co do brzmienia SIWZ to stan niejasności postanowień tego dokumentu, ich
niejednoznacznego brzmienia, pozwalającego na kilka możliwych interpretacji. W takiej
sytuacji, istotnie, można rozważać przyjęcie powyższej reguły interpretacyjnej, wskazującej
na przyjęcie w razie niejednoznacznego brzmienia SIWZ takiego jej rozumienia, które będzie
najszersze. Takiego rozumienia nie sposób jednak nadawać wspomnianej regule w
odniesieniu do postanowień SIWZ lub ogłoszenia które są jednoznaczne w swej treści, choć
niedoskonałe jeśli chodzi o realizację stawianych im celów – są nadmierne, niewykonalne,
bądź naruszają zasady postępowania. Reguła rozstrzygania wątpliwości na rzecz dogodnej w
danej sytuacji interpretacji postanowień SIWZ, a w istocie nadanie jej na etapie oceny ofert
innego znaczenia niż literalnie wynikające, nie może służyć naprawieniu wad tego
dokumentu. Ocena ofert nie jest bowiem etapem na dokonywanie racjonalizacji dokumentów
postępowania i naprawianie jego ewentualnych wad, zaś tego rodzaju działanie wykracza
poza rozstrzyganie jawiących się wątpliwości na korzyść uczestników postępowania,
stanowiąc raczej przejaw kreatywnego podejścia do tego, co na tym etapie winno być
niezmienne. Na uwagę zasługują w tym miejscu wytyczne formułowane w orzecznictwie
w odniesieniu do reguł interpretacji dokumentu jakim jest SIWZ. W wyroku Sądu Okręgowego
w Warszawie z 14 października 2014 r. w spr. V Ca 2266/14 wskazano, że „[…] wykładnia
oświadczenia woli stanowi zespół czynności prowadzących do ustalenia znaczenia danej
wypowiedzi. Wykładni podlegają wszystkie oświadczenia woli, składane w ramach czynności
jednostronnych, umów, uchwał ciał kolegialnych, a także statutów osób prawnych. Nie budzi
też zatem wątpliwości możliwość objęcia metodami interpretacyjnymi zapisów warunków
udziału w postępowaniu o zamówienie publiczne tworzonych na potrzeby realizacji
zamówienia przez zamawiających. Pamiętać jednak należy, że prawo zamówień publicznych
ze względu na swą specyfikę wynikającą przede wszystkim z faktu dysponowania przez
zamawiających środkami publicznymi ma niezwykle sformalizowany charakter. Powoduje to, że do interpretacji oświadczeń składanych przez zamawiających należy podchodzić z dużą
ostrożnością oraz założeniem, że zamawiający to podmiot profesjonalny, posługujący się
obsługą specjalistów i co więcej działający w sztywnych ramach ustawy prawo zamówień
publicznych. Co do zasady zgodnie z art. 65 k.c. wykładnia dokonywana jest na trzech
poziomach. Pierwszy wyznaczany jest przez dosłowne brzmienie tekstu, drugi
zdeterminowany jest przez treść odczytywaną przy zastosowaniu reguł interpretacyjnych
wyrażonych w art. 65 § 1 k.c.s trzeci zaś polega na ustaleniu znaczenia oświadczeń woli
przez odwołanie do zgodnego zamiaru i celu umowy [art. 65 § 2 k.c]. Podstawę wykładni
oświadczeń woli mających formę pisemną stanowi tekst dokumentu, w którym ujęto
oświadczenie woli, lecz uwzględnieniu podlegają także okoliczności, w jakich oświadczenie
woli zostało złożone, oraz cel oświadczenia woli wskazany w tekście bądź możliwy do
ustalenia na podstawie postanowień umowy. Niebagatelne znaczenie ma przy ocenie
omawianego zarzutu zasada clara non sunt interpretanda. W ocenie Sądu Okręgowego
warunek udziału w postępowaniu zamieszczony w sekcji III.2.3 ppkt II lit. a ogłoszenia o
zamówieniu nie budzi wątpliwości, jest jasny w swej treści znaczeniowej, wobec czego w
zasadzie kierując się wyżej przytoczoną regułą clara non sunt interpretanda nie powinien
podlegać dalszym zabiegom interpretacyjnym. Gdyby jednak nawet przyjąć [bo i takie
stanowisko znaleźć można w doktrynie], że hipoteza art. 65 k.c. „nie jest ograniczona do
oświadczeń woli, które nie są jasne, dlatego wykładni podlega każde oświadczenie woli" [P.
Sobolewski [w:] Kodeks cywilny..., red. K. Osajda, t. 1, s. 687], to i tak zdaniem Sądu
Okręgowego zarzut naruszenia art. 65 par. 1 kc nie mógłby zostać uznany za trafny.
Wskazać trzeba przede wszystkim, że oświadczenie zamawiającego może być tłumaczone
tak „.jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady
współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje", taka jest bowiem dokładna treść
omawianego przepisu art. 65 par. 1 kc. Oświadczenie zamawiającego nie podlega natomiast
regułom z art. 65 par. 2 kc, który przecież odnosi się jedynie do umów. Zatem wszystkie
argumenty skarżącego co do tego jaki był zgodny zamiar stron i cel zapisu są po prostu
nieprzystające do stanu faktycznego sprawy niniejszej, w której nie mamy do czynienia z
interpretacją umowy. W toku postępowania nie zostało natomiast w żaden sposób wykazane, że wymóg dysponowania osobami niezbędnymi do realizacji zamówienia posiadającymi
umiejętności potwierdzonymi dokumentem nie wynikał z okoliczności czy też zasad
współżycia społecznego czy określonych zwyczajów. W ocenie Sadu Okręgowego przy
rozpoznawaniu sprawy z zakresu prawa zamówień publicznych w ogóle wątpliwa wydaje się
zasadność interpretowania oświadczeń uczestników postępowania w kontekście tych dwóch
ostatnich przesłanek, natomiast jeśli chodzi o przesłankę „okoliczności" to zapewne w
okolicznościach tej sprawy zamawiający zawarł treść o brzmieniu literalnym zgodnym z jego
wolą, a późniejsze jego stanowisko, w istocie sprzeczne z zapisem należy traktować jako
próbę „dostosowania" wymogu do sytuacji, która nastąpiła po upływie terminu do składania
wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu.”.
Z powyższego wynika model dokonywania oceny ofert, polegający na odczytaniu
brzmienia SIWZ, a dopiero w braku możliwości ustalenia jej jednoznacznego znaczenia
dopuszczalne jest zastosowanie reguły interpretacyjnej, której ideą jest przesądzanie
wątpliwości jawiących się na tle brzmienia SIWZ na korzyść zainteresowanych. Niewłaściwe
jest zatem w tym kontekście stanowisko Zamawiającego prezentowane w postępowaniu
odwoławczym, zmierzające do próby wykazania, że dla oceny ofert [a tym samym wcześniej
– dla opracowania ofert] miała znaczenie jedynie część postanowień, która zawarta była
w określonych elementach SIWZ, inna zaś już mogła być pomijana. Tego rodzaju
zachowanie nie może być ocenione inaczej, niż próba naprawienia wad SIWZ po terminie
składania ofert, wbrew wyraźnemu brzmieniu tego dokumentu. Nie sposób więc przy ocenie
ofert sięgać do wykazu wymaganych dokumentów zamieszczonych w pkt 5.4.3. SIWZ [str. 11
SIWZ] a pomijać zawartość załącznika 1C do SIWZ. Jeśli zatem chodzi o wymaganie
złożenia świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej nie sposób wymagania ograniczać do wymagań ujętych w pkt 5.4.3 SIWZ, nie
dostrzegając jednocześnie dookreślenia tych dokumentów zamieszczonego w zał. 1cC do
SIWZ na str. 12, gdzie szczegółowo i w sposób kategoryczny mówi się o konkretnym akcie
prawnym, do którego ma nawiązywać treść świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o
spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej: „świadectwo z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3
pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn.
zm.]”. Podobnie jest z wymaganiem dotyczącym certyfikatu zarządzania jakością,
dotyczącego dygestoriów – sięgając do pkt 5.4.3.1 SIWZ nie można nie dostrzegać
wymagania zamieszczonego dodatkowo w zał. 1c do SIWZ w pkt 2.1.1. [str. 17].
Jakkolwiek bowiem optymalne i pożądane jest, by wszystkie wymagane dokumenty
wymienione i opisane były w jednym miejscu SIWZ, we właściwej systematyce, niemniej, jeśli
zostały one wkomponowane w różne części SIWZ, to trzeba na podstawie wszystkich
dokumentów, w których je zamieszczono, powtórzono lub dopełniono odczytywać
wymagania. Całokształt wymagań opisujących dokumenty, jakie wykonawcy mieli złożyć na
potwierdzenie, że oferowany przedmiot spełnia wymagania stawiane w SIWZ wynika
zarówno z zawartości pkt 5.4.3 SIWZ jak i poszczególnych postanowień dotyczących
elementów sprzętu zamieszczonych w zał. 1c do SIWZ.
Jeśli więc w tych dokumentach zamieszczono wymagania, które niefortunnie stawiały
wymagania nadmiernych dokumentów, bądź wskazywały na zbędne i zbyt rygorystyczne
treści, czy nawet nawiązywały do nieaktualnej treści aktów prawnych [świadectwo z Zakresu
Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, zgodnie z opisem
jego wymagania zamieszczonym w zał. 1c], to powyższe nie uzasadnia pominięcia tych
wymagań.
Rzeczą zamawiającego jest bowiem opis z rozmysłem stawianych wymagań –
postawienie ich na odpowiednim poziomie, by zrealizowane zostało bezpieczeństwo dostawy
ale też i nie zbyt wysokich, by nie została zachwiana zasada uczciwej konkurencji i
zapewniony był dostęp do zamówienia wykonawców zdolnych wykonać zamówienie.
Zamawiający następnie powinien dokonać doboru wymaganych dokumentów, które
zrealizują te cele.
W analizowanym postępowaniu, Zamawiający w pkt 5.4.3 SIWZ postawił oczekiwanie
złożenia wielu dokumentów, potwierdzających spełnienie wymagań stawianych wobec
przedmiotu zamówienia, w tym w spornym zakresie:
5.4.3.1. aktualnego certyfikatu systemu zarządzania jakością w zakresie projektowania,
produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawiony przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością;
– w zakresie blatów ceramicznych:
5.5.3.3. świadectwa Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH;
5.4.3.4. świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej,
dla dygestoriów:
5.4.3.2.1. certyfikatu zgodności wydanego przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę
dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN –EN 14 175–3 wraz z
protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium.
Wymagania te dodatkowo zostały powtórzone i po części doprecyzowane w zał. 1C do
SIWZ. W odniesieniu do świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej Zamawiający w pkt 1.7.8. ppkt c zał. 1c do SIWZ dookreślił
powyższe wymaganie: „świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn. zm.]”.
Zatem rzeczą wykonawców było potwierdzenie spełnienia wszystkich wymagań, zaś
Zamawiającego staranne i bez żadnych odstępstw ich zweryfikowanie zgodnie z tak
opisanymi przez siebie regułami.
Biorąc pod uwagę powyższe, w odniesieniu do zarzucanych w odwołaniu,
niewłaściwych – w ocenie Odwołującego – dokumentów zawartych w ofercie
Przystępującego należało uznać, że nie znalazł potwierdzenia pierwszy zarzut, wskazujący
na złożenie niewłaściwego certyfikatu zarządzania jakością w zakresie projektowania,
produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawionego przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością dla całej dostawy obejmującego cały cykl produkcji, uzasadniony tym, że
Przystępujący nie jest producentem dygestoriów. Wbrew stanowisku Odwołującego, jeśli
podmiot inny niż Przystępujący produkuje określone towary, zaś rolą Przystępującego jest
jego ostateczne opatrywanie swoją marką, to posiadany certyfikat zarządzania jakością
uwzględnia taki właśnie, właściwy nowoczesnym formułom produkcji sposób wytwarzania
przedmiotu. W świetle nowoczesnej gospodarki, opartej na podwykonawstwie, specjalizacji
poszczególnych podmiotów biorących udział w łańcuchu produkcji, tego rodzaju model
produkcji jest dość typowy. Należało uznać, że certyfikat zarządzania jakością obejmuje cały
cykl produkcji, niezależnie od tego jak jest dokonywany – czy każdy etap wytwarzania
przedmiotu dokonuje się u danego podmiotu, czy też produkcja polega na jego składaniu z
nabytych półproduktów, czy też na „firmowaniu” produktu wytworzonego przez inny podmiot,
opatrywaniu go własną marką i przyjęciu ostatecznej odpowiedzialności za niego. Stąd sam
fakt, że dygestoria nie są w dosłowny sposób wytwarzane przez Przystępującego, jeśli tylko
są traktowane jak jego produkt, przez niego firmowany, nie stoi na przeszkodzie do uznania,że wykonawca posiada certyfikat zarządzania jakością na ten element w wymaganym
zakresie.
Podzielono natomiast dalsze zarzuty. I tak co do dwóch świadectw: Zakładu BadaniaŻywności i Przedmiotów Użytku PZH a także z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu
wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, wątpliwości wynikające ze złożenia przez
Odwołującego pism wystawcy tych dokumentów, w tym tego, że w ich treści wyraźnie
podano, że są one nieważne, nieaktualne - niezależnie od motywów tego rodzaju wniosku
wystawcy - nie mogą być bezrefleksyjnie pominięte i uznane, że nie mają żadnego
znaczenia. Podkreślenia wymaga, że celem, dla jakiego wymagane są określone dokumenty
w postępowaniu nie jest jedynie zebranie przez zamawiającego określonego zestawu
kompletnych pod względem formalnym dokumentów, wpisujących się w postawione w SIWZ
wymagania, ale uzyskanie wiedzy o okolicznościach, które zamawiający uznał za istotne dla
oceny ofert lub sytuacji wykonawców, skoro uczynił je przedmiotem postawionych wymagań.
Jeśli więc mimo uzyskania właściwych dokumentów, zawierających zestaw odpowiednich
oświadczeń, zachodzą uzasadnione wątpliwości co do potwierdzenia stanu mającego z nich
wynikać, starannie procedujący zamawiający, dążący do wyboru poprawnej oferty, winien się
nad tego rodzaju wątpliwościami pochylić, wymagając od wykonawcy wykazania
wymaganego w postępowaniu stanu i rozwiania uzasadnionych wątpliwości. Wątpliwości
wynikające z faktu, że wystawca świadectw w oficjalnie sformułowanych pismach,
dotyczących wyraźnie tych właśnie dokumentów które zostały przedstawione
Zamawiającemu, wskazał, że są one nieważne, nie mogą być uznane za takie, które mogą
być pozostawione bez jakiejkolwiek działań. Tego rodzaju stwierdzenia w odniesieniu do
dokumentów które wystawiono relatywnie dawno [w 2001 oraz 2006 r.] powinny skłaniać do
wyeliminowania wątpliwości jakie pojawiły się w związku z uzyskaniem przez Odwołującego
pism wystawcy świadectw wskazujących na utratę ich ważności. Nie bez powodu także
ustawodawca w przepisach [w tym w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z 19 lutego
2013 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy,
oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane, Dz. U. z 19 lutego 2013 r., poz. 231],
co do niektórych dokumentów wprowadził cezurę ich ważności, zakładając, że mogą się one
zdezaktualizować. Oznacza to zatem, że w sytuacji gdy wykonawca posługuje się
dokumentem wystawionym wiele lat temu, odnoszącym się do produktów, które przebadano
według standardów, norm i wymagań z okresu wystawienia danego dokumentu, a w
międzyczasie przepisy i standardy bezpieczeństwa ulegały zmianie, to choć sam tego
rodzaju dokument nie ma jakiegokolwiek zastrzeżenia w swej treści co do określonego czasu
po którym nie można się nim posługiwać, a Zamawiającemu przedstawiono pismo wystawcy
tego dokumentu mówiące o utracie jego ważności, Zamawiający takie wątpliwości winien
wyeliminować.
Tego rodzaju niepewność zasadniczo rozwiana może być przede wszystkim
potwierdzeniem wystawcy zaświadczeń, że świadectwa są ważne i potwierdzają mimo
upływu czasu stan w nich opisany albo podtrzymaniem stanowiska wyrażonego w piśmie
kierowanym do Odwołującego. Wykazanie powyższego mieści się w gestii zainteresowanego
wykonawcy [Przystępującego], zaś fakt ujawnienia tego na obecnym etapie, mimo
kierowanego już przez Zamawiającego wezwania do wyjaśnienia dokumentów stanowiących
sporne świadectwa a także alternatywnie – do ich uzupełnienia – uzasadnia ponowne
zwrócenie się do wykonawcy o definitywne wyjaśnienie tej kwestii, w sposób potwierdzający
ponad wszelką wątpliwość, że świadectwa są ważne, co powinno się wyrażać
potwierdzeniem tego faktu w sposób co najmniej równie wiarygodny, jak przedstawił to
Odwołujący, to jest za pomocą dokumentu pochodzącego od Państwowego Zakładu Higieny.
Wobec przedstawienia przez Odwołującego dokumentu urzędowego [pism wystawcyświadectw], których autentyczności żadna ze stron nie podważała, obalenie zawartych w nich
tez winno nastąpić w sposób przynajmniej równie miarodajny z dowodowego punktu
widzenia, to jest poprzez przedstawienie dokumentu pochodzącego od wystawcy świadectw i
przesądzającego w sposób definitywny zaistniałe wątpliwości.
W powyższym zakresie zachodzi zatem podstawa do zwrócenia się przez
Zamawiającego do Przystępującego o wyjaśnienie kwestii ważności świadectwa Zakładu
Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH oraz świadectwa z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, w tym obalenia ważności
przedłożonych przez Odwołującego pism pochodzących od ich wystawcy, co wymaga
przedstawienia przez Przystępującego stanowiska wystawcy jednoznacznie tłumaczącego
wynikłe na ich tle wątpliwości co do ważności. Tylko w ten sposób Zamawiający mógłby
bowiem uzyskać kategoryczną i jednoznaczną odpowiedź na ujawnione wątpliwości.
Potwierdzenie zasadności zarzutów dotyczących świadectwa Zakładu Badania Żywności i
Przedmiotów Użytku PZH oraz świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu
wymogów z zakresu higieny radiacyjnej rozpatrywanych samodzielnie wywołuje zatem skutek
w postaci obowiązku wyjaśnienia tej kwestii na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z
obowiązaniem Przystępującego do przedstawienia jednoznacznego stanowiska wystawcy
tych dokumentów, że są one nadal ważne.
Biorąc następnie pod uwagę, że w zał. 1c do SIWZ w pkt 1.7.8. Zamawiający dookreślił
wymagania co do świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej, wskazując, że ma ono dotyczyć spełnienia wymagań zawartych
w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U.
2002.220.1851 z późn. zm.], uczynienie przez wykonawców tak opisanemu wymaganiu może
okazać się nie tylko niewykonalne, nie realizować celu postępowania ale także naruszać
podstawowe zasady postępowania o zamówienie publiczne. Powyższe rozważenia więc
wymaga przez pryzmat możliwości naprawienia na obecnym etapie ewentualnej wady
postępowania, w tym zastosowania art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy.
Potwierdzenie znalazł też zarzut wskazujący na niezłożenie przez Przystępującego
właściwego certyfikatu zgodności wydanego przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę
dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN – EN 14175–3 wraz z
protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium. Z treści SIWZ wynika, że tak
opisany wymóg dotyczył posiadania certyfikatu wskazującego na zgodność dygestorium z
normą PN – EN 14175–3 a także, że certyfikat ma być wystawiony przez akredytowane
laboratorium. Analiza treści tego postanowienia wskazuje, że sporna akredytacja
laboratorium winna obejmować wskazaną normę PN – EN 14175–3. Nie pozostawia w tej
mierze wątpliwości treść pkt 2.1.1. zał. 1c do SIWZ [str. 17 tego załącznika]. Jeśli inna była
intencja Zamawiającego [a na to wskazują zawarte w odpowiedzi na odwołanie rozważania
co do niezapewnienia w odmiennej sytuacji standardów właściwego opisu przedmiotu
zamówienia i wymagań wobec wykonawców, osadzone w potrzebie otworzenia
postępowania na jak najszersze grono wykonawców i realizację zasad równego traktowania
wykonawców], to nie znalazła ona wyrazu w ukształtowanym postanowieniu SIWZ. Kwestie
te mogą być więc przedmiotem analizy pod kątem ewentualnej wady postępowania, jeśli
takie brzmienie SIWZ stanowiłoby barierę w dostępie do zamówienia.
Nie jest sporne, że złożony przez Przystępującego dokument nie wskazuje na normę
PN – EN 14175–3. Ponadto, kwestia ta nie była poddana pełnej analizie przez
Zamawiającego, zaś uprzednio kierowane do wykonawcy wezwanie do wyjaśnienia i
uzupełnienia dokumentu, spowodowane wcześniejszym odwołaniem i jego uwzględnieniem
przez Zamawiającego osadzone były w odmiennej interpretacji SIWZ, zakładającej - na co
wskazuje stanowisko Zamawiającego – że sporne postanowienie SIWZ nie obejmuje
wymagania, by laboratorium było akredytowane w zakresie normy PN – EN 14175–3. Stąd
także w tej mierze należy uznać, że zachodzą podstawy do uzupełnienia dokumentu
stanowiącego sporny certyfikat na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy.
Powyższe okoliczności determinowały uznanie, że pozytywna ocena przez
Zamawiającego spełnienia przez Przystępującego stawianych wymagań była przedwczesną,
co uzasadnia dokonanie ponownego badania i oceny ofert, w tym wyjaśnienie i uzupełnienie
dokumentów stanowiących świadectwo Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku
PZH; świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia
2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn. zm.] a także dotyczącego dygestorium certyfikatu
wystawionego przez laboratorium akredytowane w zakresie normy PN – EN 14175–3.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania – na
podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawo zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 5
ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1) i 2) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania [Dz.U. Nr 41 poz. 238]. Nie
uwzględniono zawartego w odwołaniu wniosku Odwołującego o zasądzenie kosztów
postępowania w wysokości wynagrodzenia pełnomocnika, z uwagi na to, że ustawodawca w
przepisach dotyczących postępowania odwoławczego [rozporządzenie Prezesa Rady
Ministrów w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania] nie przyjął - odmiennie niż
miałoby to miejsce na gruncie kpc [art. 109 kpc, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15
lutego 2002r., w spr. II CK 134/02] - zasad przyznawania kosztów na podstawie
oświadczenia, wymagając udokumentowania poniesienia odpowiednich, uzasadnionych
kosztów rachunkiem składanym do akt sprawy. Skoro takiego rachunku nie złożono –
wskazane wynagrodzenie pełnomocnika nie mogło zostać zasądzone.
Skład orzekający:
1. uwzględnia odwołanie złożone przez Matrix Infralab spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością spółkę komandytową w Sosnowcu i nakazuje Zamawiającemu
Politechnice Łódzkiej – Wydziałowi Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska
w Łodzi unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz dokonanie
ponownego badania i oceny ofert;
2. oddala odwołanie w zakresie zarzutów wskazujących na podstawę do odrzucenia
oferty G. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Zanid G. M. w
Bielanach Wrocławskich – jako przedwczesne;
3. kosztami postępowania obciąża Zamawiającego i:
1) zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
[piętnastu tysięcy złotych, zero groszy], uiszczoną przez Matrix Infralab spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową w Sosnowcu tytułem
wpisu od odwołania,
2) zasądza od Politechniki Łódzkiej – Wydziału Inżynierii Procesowej i OchronyŚrodowiska w Łodzi na rzecz Odwołującego Matrix Infralab spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością spółki komandytowej w Sosnowcu kwotę 15 000 zł 00 gr
[piętnastu tysięcy złotych, zero groszy] stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych [t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późn. zm.] na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Łodzi.
Skład orzekający:
Sygn. akt:
KIO 2165/15
U Z A S A D N I E N I E
I. W prowadzonym przez Politechnikę Łódzką – Wydział Inżynierii Procesowej i OchronyŚrodowiska w Łodzi postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu
nieograniczonego, na „Dostawę rozmieszczenie i montaż mebli laboratoryjnych w ramach
projektu pt. „Budowa nowego budynku Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska
Politechniki Łódzkiej” o szacunkowej wartości zamówienia wyższej od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień
publicznych Odwołujący Matrix Infralab spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka
komandytowa w Sosnowcu złożyła odwołanie. Odwołująca zarzuciła naruszenie przepisów:
– art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych – poprzez
zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy, który nie potwierdził spełniania przez oferowane
dostawy wymagań określonych w SIWZ przez Zamawiającego, składając dokumenty
wadliwe lub nieważne, co należy kwalifikować jako niezgodność treści oferty z treścią
specyfikacji istotnych warunków zamówienia [dalej: SIWZ].
– art. 91 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Prawo zamówień
publicznych – poprzez dokonanie wyboru jako oferty najkorzystniejszej oferty wykonawcy,
podlegającej odrzuceniu z uwagi na niepotwierdzenie spełniania przez oferowane dostawy
wymagań Zamawiającego, wynikające z braku dokumentu lub z załączenia przez
wykonawcę do oferty wadliwych i nieważnych dokumentów, co miało bezpośredni wpływ na
wynik postępowania,
– art. 7 ust. 1 oraz art. 26 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień
publicznych – poprzez przeprowadzenie ponownej czynności badania i oceny ofert bez
weryfikacji dokumentów przedmiotowych złożonych przez Wykonawcę ZAN ID G. M., w tym
uwzględnienie wyjaśnień i uznanie ich za wystarczające, w zakresie dokumentów nie
spełniających warunków określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
Odwołująca wniosła o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie Zamawiającemu:
1) unieważnienia dokonanej przez Zamawiającego ponownej czynności badania i oceny
ofert;
2) unieważnienia dokonanej przez Zamawiającego ponownej czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej;
4) odrzucenia oferty Wykonawcy ZANID G. M.;
5) dokonania wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej;
6) obciążenia kosztami postępowania odwoławczego Zamawiającego, w tym zasądzenie od
Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów zastępstwa przed Krajową Izbą
Odwoławczą.
W uzasadnieniu Odwołujący podkreślił, że Zamawiający po uwzględnieniu uprzednio
złożonego odwołania i powtórzeniu czynności oceny ofert zwrócił się do wykonawcy ZANID
G. M. o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących załączonych do oferty dokumentów i
uzupełnienie brakujących dokumentów. W wyniku tych działań Zamawiający dokonał
powtórnej oceny ofert uwzględniając wyjaśnienia złożone przez wykonawcę ZANID G. M. i
poinformował o ponownym wyborze oferty tego wykonawcy jako oferty najkorzystniejszej
pomimo braku usunięcia wskazanych przez Odwołującego wad. Odwołujący wskazał na
wymagane w postępowaniu w SIWZ dokumenty potwierdzające spełnianie przez oferowane
dostawy wymagań Zamawiającego, gdzie w pkt 5.4.3. zamawiający wymagał, że wykonawcy
winni złożyć wraz z ofertą szereg dokumentów, a mianowicie:
– w całym zakresie dostawy;
1) aktualny certyfikat systemu zarządzania jakością w zakresie projektowania, produkcji i
dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawiony przez jednostkę
akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania jakością;
– w zakresie blatów ceramicznych:
2) świadectwo Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH;
3) świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej,
– w zakresie dygestoriów:
4) certyfikat zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium, akredytowane do
wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę dygestorium, jako
kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN –EN 14175–3 wraz z protokołem z badań
dla konkretnego typoszeregu dygestorium.
[1] W odniesieniu do wymagania złożenia aktualnego certyfikatu systemu zarządzania
jakością w zakresie projektowania, produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń
laboratoryjnych, wystawionej przez jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w
zakresie systemów zarządzania jakością, Odwołujący wskazał, że w wybranej ofercie
złożono certyfikat nr 450/2006 potwierdzający spełnianie wymagań specyfikacji wystawiony
dla wybranego wykonawcy, obejmujący zakres produkowanych przez wykonawcę wyrobów
własnych tj. projektowanie, produkcja, sprzedaż, montaż i serwis mebli laboratoryjnych,
dygestoriów i specjalnych mebli biurowych; projektowanie, doradztwo, sprzedaż, montaż i
serwis w zakresie kompleksowego wyposażenia laboratoriów. Z dokumentów złożonych w
dalszej części oferty wynika, że producentem dygestoriów nie będzie wykonawca, lecz firma
Vinitex Laboratormminrichtmgen BV. W ocenie Odwołującego, z racji tego, że Zamawiający
wymagał dołączenia do oferty dokumentów potwierdzających zapewnienie jakości
oferowanego wyposażenia - dla producenta, wykonawca załączający dokumenty wystawione
dla siebie, nie zaś zgodnie z wymogiem dla producenta dygestoriów, nie potwierdził
spełniania przez oferowane dygestoria wymagań Zamawiającego. Przystępujący został
wezwany przez Zamawiającego do potwierdzenia, że wykonawca jest producentem
zaoferowanych mebli, lub uzupełnienia oferty o stosowny dokument ISO 9001:2008, na co
wyjaśnił, że jest producentem zaoferowanych mebli laboratoryjnych nie uzupełniając
stosownego certyfikatu w zakresie produkcji dygestoriów. Z racji tego, że zapis o wymogu
dołączenia do oferty stosownego certyfikatu znajduje się punkcie 5.4.3.1. i nie posiada [jak w
przypadku innych wymogów SIWZ] przyporządkowania do konkretnej grupy materiałów, to –
zdaniem Odwołującego – należy w sposób jednoznaczny uznać, że dotyczy on całości
przedmiotu dostawy. Odwołujący podkreślił, że Zamawiający wskazał w przedmiotowym
wymogu SIWZ, że sam dokument ma być wydany również w zakresie produkcji „urządzeń”.
W przedmiocie zamówienia nie występuje żaden inny rodzaj urządzeń niż dygestoria.
Powyższe zapisy specyfikacji określają wymóg dołączenia do oferty certyfikatu systemu
zarządzania jakością w zakresie projektowania, produkcji dygestoriów wystawionego przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością w sposób jednoznaczny.
[2] Odwołujący dalej podniósł, w zakresie potwierdzenia spełnienia przez oferowane dostawy
[blaty ceramiczne] wymagań Zamawiającego, że wybrany wykonawca załączył Świadectwo
nr HŻ/17649/01 z dnia 31 grudnia 2001 r. wystawione przez Państwowy Zakład Higieny –
Zakład Badania Żywności i Przedmiotów Użytku, które utraciło swoją ważność. Odwołujący
podał, że weryfikował ważność tego świadectwa bezpośrednio u podmiotu, który wystawił
dokument i w odpowiedzi na pismo Odwołującego kierownik Zakładu BezpieczeństwaŻywności Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, w
piśmie z dnia 27 sierpnia 2015 r. wskazał, iż „świadectwo wydane w 2001 r. utraciło swoją
ważność 2004 roku”. Podstawą unieważnienia jest § 14 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z
15 stycznia 2008 r. w sprawie wykazu substancji i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa
sztuczne przeznaczonych do kontaktu z żywnością: „traci moc rozporządzenie Ministra
Zdrowia z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i
wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne [Dz. U. Nr 145, poz. 1544 oraz z 2006 r.
Nr 169, poz. 1215].” Dokument załączony do oferty wybranego wykonawcy jest więc
nieważny i nie mógł się on posługiwać się nim w celu wykazania spełniania wymagań
postawionych przez Zamawiającego. Jak wynika z dalszej części SIWZ intencją
Zamawiającego nie było bowiem uzyskanie od Wykonawców jakichkolwiek certyfikatów, a
dokumentów ważnych potwierdzających oferowanie dostaw zgodnych z obowiązującymi
normami. Wybrany wykonawca został wezwany do wyjaśnień w sprawie ważności
dokumentu przy zastrzeżeniu, że jeśli wyjaśnienia potwierdzą nieważność świadectw,
wykonawca miał uzupełnić stosowny dokument. Wyjaśnienia wykonawcy nie potwierdzają
ważności jedynego w tym zakresie załączonego do oferty świadectwa nr. HŻ/17649/01, które
w sposób jednoznaczny zostało unieważnione przez zakład wydający świadectwo. Nie
można również uznać za zasadne tłumaczenia wykonawcy sugerującego, że skoro
dokument nie posiada daty ważności jest dokumentem ważnym bezterminowo. Tego typu
dokumenty mogą być unieważniane z mocy ustawy, rozporządzenia, dyrektywy, czy też w
ostateczności przez podmioty, które je wydają. To w gestii wykonawcy leży weryfikacja
ważności dokumentów, którymi się posługuje. Rozporządzenie Ministra Zdrowia, na
podstawie, którego wydaje się tego typu świadectwa mówiące o sposobie przeprowadzenia
kwalifikacji dla materiałów ceramicznych [materiał stanowiący przedmiot postępowania w tym
zakresie] zmieniało się od roku w którym zostało wydane świadectwo nr. HŻ/17649/01 kilka
razy.
[3] Odwołujący podniósł następnie, że zgodnie z zapisem pkt. 10.6 na stronie 23 SIWZ
wykonawcy byli zobowiązani dostarczyć wraz z formularzem ofertowym Świadectwo Zakładu
Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego
Państwowego Zakładu Higieny [w skrócie PZH] w zakresie przeprowadzanych kwalifikacji
posiada akredytację Polskiego Centrum Akredytacji – numer Ewidencyjny AB 509. W świetle
sprecyzowania przez Zamawiającego w treści SIWZ oczekiwania spełnienia tak
rygorystycznych wymogów, jakim jest wymóg dołączenia do oferty dokumentu wydanego
przez akredytowane laboratorium w zakresie przeprowadzanych badań. Nie można za
wystarczające uznać wyjaśnień wybranego wykonawcy co do ważności przedstawionegoświadectwa nr. HŻ/17649/01, które zostały poparte wyłącznie poprzez oświadczenie
producenta materiału czy wykonawcę. Jednostka o akredytowanych kwalifikacjach do
wykonywania opisanych działań, wskazany dokument ponad 10 lat temu unieważniła.
Zdaniem Odwołującego, przyjęcie za ważne wyjaśnień wykonawcy, który opiera się na
wycofanych rozporządzeniach jest niedopuszczalne w kontekście wymogów specyfikacji.
Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, który odnosi się do
ważności oświadczeń i dokumentów złożonych na wezwanie Zamawiający w trybie ich
uzupełnienia, w którym wskazuje się, iż złożone na wezwanie Zamawiającego oświadczenia
i dokumenty powinny potwierdzać spełnianie przez Wykonawcę warunków udziału
w postępowaniu, oraz spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane
wymagań określonych przez zamawiającego, nie później niż w dniu, w którym upłynął termin
składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo termin składania ofert.
[4] Odwołujący następnie zarzucił, że w odniesieniu do wymagania złożenia na
potwierdzenie spełnienia przez oferowane dostawy [blaty ceramiczne] wymagań
Zamawiającego, wybrany wykonawca załączył Świadectwo nr HR/B/32/2006 z dnia 1
czerwca 2006 r. wystawione przez Państwowy Zakład Higieny – Zakład Ochrony
Radiologicznej i Radiobiologii, które – zdaniem Odwołującego – utraciło swoją ważność.
Odwołujący weryfikował ważność dołączonego przez Przystępującego świadectwa
bezpośrednio u podmiotu, który wystawił dokument. W odpowiedzi na pismo Odwołującego
kierownik Zakładu Higieny Radiacyjnej i Radiobiologii Narodowego Instytutu Zdrowia
Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, w piśmie z dnia 10 sierpnia 2015 r. wskazał,
iż „[...] świadectwo z zakresu Higieny Radiacyjnej nr HR/B/32/2006 wydane w dniu
01.06.2006 r. dla wyrobu płyta z ceramiki technicznej FRIDURIT
®
straciło swoją ważność.
Wskazać należy, że zgodnie z opisem umieszczonym w świadectwie traci ono swoją
ważność w przypadku zmiany przepisów i unormowań prawnych, na podstawie których
zostało wydane. Zmianie uległo rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r.
w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych izotopów promieniotwórczych
w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi
i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie oraz
kontroli zawartości tych izotopów”. Dokument załączony do oferty wybranego wykonawcy był
więc nieważny, a wykonawca nie mógł posługiwać się nim w celu wykazania spełniania
wymagań postawionych przez Zamawiającego. Wybrany wykonawca został wezwany przez
Zamawiającego do złożenia wyjaśnień w sprawie ważności dokumentu przy zastrzeżeniu, że
jeśli wyjaśnienia potwierdzą, nieważność świadectwa, należy uzupełnić stosowny dokument.
Przedstawione wyjaśnienia Przystępującego nie potwierdzają ważności jedynego w tym
zakresie załączonego do oferty świadectwa nr. HR/B/32/2006, który w sposób jednoznaczny
został unieważniony przez zakład wydający dokument.
Na stronie 1 i 2 załącznika nr 5 uzupełnienia dokumentów Przystępujący dołączył do oferty
po raz kolejny kompletne i nieważne Świadectwo z Zakresu Higieny radiacyjnej o nr
HR/B/32/2006, jednocześnie wskazując w wyjaśnieniach: „Podkreślić należy, że załączone
do oferty świadectwo jest ważne co wynika z braku zmian w przepisie prawa dotyczącym
oferowanego produktu”. W ocenie Odwołującego, tak postawiona teza jest nieprawdziwa. Na
stronie nr 1 załącznika nr 5 Uzupełnienia Przystępującego widnieje: „Świadectwo traci
ważność w przypadku zmiany przepisów i unormowań prawnych”. Na stronie nr 2 załącznika
do oferty tego wykonawcy dołączonego do uzupełnienia Świadectwa z Zakresu Higieny
Radiacyjnej widnieje: “Świadectwo wydano na podstawie: § 3 pkt 1 Rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych
izotopów promieniotwórczych w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach
przeznaczonych na pobyt ludzi i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych
stosowanych w budownictwie, oraz kontroli zawartości tych izotopów. – [Dz. U. 2002 nr
220poz. 1850].”. W § 7 aktualnego rozporządzenia [Dz. U. 2007 nr 4 poz. 29] wskazano, że
rozporządzenie na podstawie, którego zostało wydane Świadectwo z Zakresu Higieny
radiacyjnej o nr HR/B/32/2006 straciło ważność. W kontekście wymagań zawartych w
punkcie 1.7 na stronie nr 7 załącznika 1C do SIWZ dotyczących oceny wyboru blatów przez
Zamawiającego: „Nadrzędną zasadą przy wyborze blatów laboratoryjnych jest ich
funkcjonalność, chemoodpomość, odporność na inne czynniki fizykochemiczne związane z
badaniami w laboratoriach oraz zgodność z obowiązującymi normami i regulacjami
europejskimi w tym zgodności z normami środowiskowymi i normami bezpieczeństwa.”,
przyjęcie za ważne wyjaśnień wykonawcy, który opiera się na wycofanych rozporządzeniach
jest niedopuszczalne w kontekście wymogów specyfikacji. Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2
ustawy, złożone na wezwanie Zamawiającego oświadczenia i dokumenty powinny
potwierdzać spełnianie przez Wykonawcę warunków udziału w postępowaniu, oraz
spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane wymagań określonych
przez zamawiającego, nie później niż w dniu, w którym upłynął termin składania wniosków o
dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo termin składania ofert. Zgodnie z powyższym,
w ocenie Odwołującego, Przystępujący nie złożył ważnego dokumentu w przedmiotowym
zakresie, a nieuzupełnienie oferty o wymagany dokument na wyraźne wezwanie
Zamawiającego powinno skutkować odrzuceniem Jego oferty.
Odwołujący zakwestionował wreszcie, że Przystępujący na potwierdzenie spełnienia
warunków udziału w postępowaniu zamieścił dokumenty, które zostały wystawione przez
jednostkę nieposiadającą akredytacji w zakresie normy EN 14175–3. Zgodnie z pkt 2.1.1
Załącznika nr 1C do SIWZ Zamawiający wymagał: „Dygestorium musi posiadać: Certyfikat
zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium, akredytowane do
wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175, potwierdzający bezpieczną
pracę dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN– EN 14175–3 wraz
z protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium.”. Zamawiający,
jednoznacznie w specyfikacji postawił wymóg posiadania przez jednostkę akredytacji a nie
uprawnień. Odwołujący nigdy też nie podnosił braku uprawnień przedmiotowej jednostki, a
jedynie brak akredytacji z czym Zamawiający zgodził się w całej rozciągłości w poprzednim
odwołaniu. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego I Rady [WE] nr 765/2008
z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku
odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające
rozporządzenie [EWG] nr 339/93 „Akredytacja stanowi część ogólnego systemu
obejmującego ocenę zgodności i nadzór rynku, który ma służyć ocenie i zapewnianiu
zgodności z mającymi zastosowanie wymaganiami. Szczególna wartość akredytacji polega
na tym, że stanowi ona wiarygodne potwierdzenie technicznych kompetencji jednostek,
których zadaniem jest zapewnienie zgodności z mającymi zastosowanie wymaganiami [pkt 8
i 9 Preambuły ww. rozporządzenia]. Powyższe rozporządzenie, do którego odsyła również
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, zawiera następującą definicję
„akredytacji” – ..poświadczenie przez krajową jednostkę akredytującą, że jednostka
oceniająca zgodność spełnia wymagania określone w normach zharmonizowanych oraz —
w stosownych przypadkach – wszelkie dodatkowe wymagania, w tym wymagania określone
w odpowiednich systemach sektorowych konieczne do realizacji określonych czynności
związanych z ocena zgodności:” [art. 2 pkt 10 rozporządzenia nr 765/2008]. Powyższa
definicja nie wprowadza równoważności między „akredytacją” a „uprawnieniem”.
Rolą akredytacji jest potwierdzanie kompetencji jednostek oceniających zgodność w
odniesieniu do tych norm międzynarodowych. W procesie akredytacji, stosując odpowiednie
procedury oraz wykorzystując odpowiedni kompetentny personel, potwierdza się, lub nie,
kompetencje jednostki oceniającej zgodność do wykonywania badań i ocen w określonym
zakresie. Zakres jest tu bardzo istotny, gdyż kompetencje potwierdza się tylko w odniesieniu
do wykonywania pewnych, ściśle określonych czynności. Dla jednostki lub laboratorium
działającego na terenie Niemiec jednostką akredytującą czyli odpowiednikiem Polskiego
Centrum Akredytacji wydającym uprawnienia akredytacyjne dla certyfikacji określonych
wyrobów jest Die Deutsche Akkreditierungsstelle GmbH [Dakks]. Podmiot ten na swojej
stronie zamieszcza informacje o akredytowanych laboratoriach oraz zakresie certyfikacji.
W zakresie akredytacji dla jednostki I.F.I. Institut fur Industrieaerodynamik GmbH
Welkenrather Straße 120, 52074 Aachen, Niemcy, która wydała dokumenty zamieszczone w
ofercie wybranej wskazana jest tylko jedna norma – DIN EN 12101–2, która nie jest tożsama
z wymaganą przez Zamawiającego – PN–EN 14175–3. Wyżej wymieniona jednostka
posiada uprawnienia akredytacyjne jedynie w zakresie normy: DIN EN 12101–2 „Systemy
kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła – 2003–09 Część 2: Wymagania techniczne
dotyczące klap dymowych [w tym wypadku bez badania odporności termicznej zgodnie z
załącznikiem G i testu działania w niskich temperaturach zgodnie z załącznikiem E do klasy
T00]” – posiada zastosowanie tylko w zakresie wymagań i metod badań klap dymowych,
które są przewidziane do instalowania jako element grawitacyjnego systemu odprowadzania
dymu i ciepła. Natomiast wymagana przez Zamawiającego norma PN–EN 14175–3 dotyczy
metod badania typu dla wyciągów laboratoryjnych. Na dowód braku akredytacji laboratorium
I.F.I. Institut für Industrieaerodynamik GmbH w zakresie normy EN 14175–3 Odwołujący
dołączył potwierdzenie braku akredytacji wynikające z opinii DAkkS. Na terenie Niemiec
działają inne podmioty posiadające akredytację w zakresie wymaganej przez
Zamawiającego normy PN–EN 14175–3 np. TUV SÜD Product Service GmbH Ridlerstraße
65, 80339 München. Przystępujący załączył do oferty certyfikat zgodności wydany przez
podmiot nieposiadający akredytacji do wydawania certyfikatów w zakresie normy PN–EN
14175–3, wykonawca nie spełnia więc wymogów specyfikacji. Przystępujący został wezwany
przez Zamawiającego do złożenia wyjaśnień w sprawie ważności przedłożonego dokumentu
załączonego w załączniku nr 12.20 do oferty. Zamawiający zastrzegł, że „W przypadku jeśli z
wyjaśnień wynikać będzie, że I.F.I Instytut Aerodynamiki Przemysłowej sp. z o.o. Instytut w
Fachchochschule Aachen nie jest niezależnym laboratorium, akredytowanym [tj.
uprawnionym] do wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175–3
Zamawiający wzywa do uzupełnienia dokumentów...”. Wymóg posiadania akredytacji
laboratorium do przeprowadzenia badań w zakresie normy EN 14175–3 został jeszcze raz
podkreślony w punkcie 2.1.1 na stronie 17 załącznika 1C do SIWZ: “Dygestorium musi
posiadać: Certyfikat zgodności wydany przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów wg normy EN 14175.
potwierdzający bezpieczną pracę dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie
normy PN –EN 14175–3 wraz z protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu
dygestorium.”.
W związku z powyższym Zamawiający kierując do Przystępującego wezwanie do wyjaśnień i
uzupełnienia oferty pod pojęciem laboratorium uprawnionego mógł mieć na myśli tylko
uprawnienia nadane przez jednostkę certyfikującą, czyli odpowiednią dla tego laboratorium
na terenie Niemiec – DAkkS. Przystępujący przedstawił następujące wyjaśnienia l.F.I Instytut
Aerodynamiki Przemysłowej sp. z o.o. Instytut w Fachchochschule Aachen: “Przedmiotowy
oddział [VPL] zapewnia wysoki poziom i standard naszych testów i powinien zastąpić
akredytację w zakresie dygestoriów zgodnie z normą [DIN ] EN 14175 z uwagi na bardzo
wysokie koszty oficjalnej akredytacji”. Wysokie koszty akredytacji nie mogą być dla
Zamawiającego podstawą do zmiany zawartych w SIWZ wymagań, po upływie terminu
składania ofert, w czasie ich oceny. Nie są one również argumentem dającym możliwości
przedstawienia zamiennie, zamiast wymaganego dokumentu, referencji czy oświadczenia
producenta lub Wykonawcy. Jeżeli Zamawiający dopuszczał taką możliwość należało
odpowiedni zapis umieścić w specyfikacji, co pozwoliłoby wszystkim Wykonawcom biorącym
udział w postępowaniu zaoferować znacznie tańsze dygestoria. Mając taką informacje
Odwołujący zaproponowałby również dygestoria Holenderskiej firmy Vinitex, lub innego
Wykonawcy, co pozwoliło, by na znaczące zmniejszenie kosztów realizacji zamówienia.
Tymczasem w oparciu o jednoznaczne warunki specyfikacji, Odwołujący był zmuszony
zaoferować urządzenia najwyższej światowej klasy. Przystępujący wskazał natomiast: „Treść
SIWZ nie zobowiązywała, aby laboratorium dokonujące badań miało akredytację wg normy
PN EN 17025, zgodnie z wymogami SIWZ miało to być niezależne, akredytowane, a więc
uprawnione laboratorium dające tym samym gwarancję posiadanych kompetencji w zakresie
dokonywanej oceny spełnienia normy PN EN 14175, poprzez stosowanie odpowiednich
procedur.”. Zdaniem Odwołującego, nigdzie w SIWZ ani w załącznikach nie pojawia się
słowo “uprawnione”, czy inne sformułowanie, które można by traktować zamiennie do
wymogu przedstawienia dokumentu wydanego przez akredytowane w zakresie normy
EN14175–3 laboratorium badawcze. Specyfikacja nie mówi również nic o potwierdzeniu
wymogów stosowania w laboratorium prowadzącym kwalifikacje “odpowiednich” czy innych
procedur, na które powołuje się Przystępujący, czy ocenie innych kwestii związanych z
uczestnictwem na “komisjach” czy innych “organizacjach”. Nie można uznać wyjaśnień
Przystępującego mówiących o tym, że “oficjalna” akredytacja nie była wymagana. Pojęcie
akredytacja jest w tym kontekście pojęciem jednoznacznym. Nie jest znane pojęcie
akredytacja nieoficjalna. Zgodnie z art. 26 ust. 3 zd. 2 ustawy złożone na wezwanie
Zamawiającego oświadczenia i dokumenty powinny potwierdzać spełnianie przez
Wykonawcę warunków udziału w postępowaniu oraz spełnianie przez oferowane dostawy,
usługi lub roboty budowlane wymagań określonych przez Zamawiającego, nie później niż
w dniu, w którym upłynął termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału
w postępowaniu albo termin składania ofert.
II. Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Ustalono, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia,
kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego
przepisów ustawy, o którym mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. W
przypadku nakazania odrzucenia oferty Przystępującego zgodnie z postulatem postawionym
w odwołaniu, jego oferta byłaby ofertą jedyną ważną a więc mogłaby podlegać wyborowi.
Postawione w odwołaniu zarzuty – częściowo – zasługują na uwzględnienie. Skutkiem
potwierdzenia zarzutów jest jednak nie, jak chce tego Odwołujący, odrzucenie oferty
wybranej, ale przeprowadzenie dalszych czynności związanych z badaniem i oceną ofert.
Kwestia wymaganych na potwierdzenie wymagań stawianych przez Zamawiającego
świadectw Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH a także z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, wymaga co najmniej
dalszego wyjaśnienia [art. 26 ust. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych], jak również
certyfikat wskazujący na zgodność dygestorium z normą PN – EN 14175–3 winien podlegać
uzupełnieniu [art. 26 ust. 3 ustawy], co determinowało uwzględnienie odwołania.
Po pierwsze, podkreślenia na wstępie wymaga rzecz fundamentalna, mająca
znaczenie dla oceny wszystkich postawionych w odwołaniu zarzutów, a mianowicie ta, że
ocena oferty przez pryzmat jej zgodności z wymaganiami postawionymi w specyfikacji
istotnych warunków zamówienia [SIWZ], a do tego przecież zmierza badanie, czy oferowany
przedmiot spełnia wymagania stawiane przez zamawiającego, sprowadza się do ustalenia –
po pierwsze – brzmienia SIWZ kreującego takie lub inne wymagania a następnie
podstawienia zawartości oferty do tych wymagań celem weryfikacji, czy uczyniono im zadość.
Pierwszym krokiem tej oceny jest zatem poszukiwanie postanowień SIWZ kreujących
określone wymagania: materialne – dotyczące cech oferowanego przedmiotu a także
formalne – obejmujące dokumenty, za pomocą których zamawiający zamierzał zbadać te
wymagania. Zamawiający winien więc opisać w SIWZ swoje wymagania dotyczące tych
dokumentów, które mają służyć do dokonania oceny, a następnie w ramach tych wymagań –
na podstawie opisanych w SIWZ dokumentów – dokonać oceny ofert.
Oznacza to, że jeśli więc zamawiający stawia wymagania złożenia określonych
dokumentów, to nie może następnie, na etapie oceny ofert, odstępować od tych wymagań.
Jeśli wymagania te okazały się niewłaściwe, nie realizują przyświecającego im zamysłu,
okazały się w określonym stopniu niedoskonale, zamawiający nie może następczo, po
ukształtowaniu specyfikacji i złożeniu ofert, dokonywać takiej interpretacji SIWZ, która
jakkolwiek racjonalna i służąca do wyeliminowania niedoskonałości tego dokumentu,
polegałaby na pominięciu wyartykułowanych wymagań czy nadaniu im rozumienia
pozostającego w wyraźnej sprzeczności z jednoznacznym brzmieniem tego dokumentu.
Jakkolwiek bowiem orzecznictwo, a za nim także doktryna, wypracowały tezę, zgodnie
z którą w postępowaniu o zamówienie publiczne, wątpliwości co do znaczenie postanowień
SIWZ winny być rozstrzygane na korzyść wykonawców, to tego rodzaju zasada nie może
pozostawać w sprzeczności z brzmieniem SIWZ, które jest jednoznaczne i jako takie zostało
zakomunikowane wykonawcom i w oparciu o nie wykonawcy złożyli swoje oferty. Względy
prowadzenia postępowania zgodnie z zasadą uczciwej konkurencji wymagają stabilności i
niezmienności informacji zawartych w podstawowych dokumentach postępowania jakimi są
SIWZ i ogłoszenie, czego wyrazem jest niedopuszczalność nadania innego znaczenia niż
wyraźnie wynikające z brzmienia tych dokumentów, po terminie składania ofert. Stan
wątpliwości co do brzmienia SIWZ to stan niejasności postanowień tego dokumentu, ich
niejednoznacznego brzmienia, pozwalającego na kilka możliwych interpretacji. W takiej
sytuacji, istotnie, można rozważać przyjęcie powyższej reguły interpretacyjnej, wskazującej
na przyjęcie w razie niejednoznacznego brzmienia SIWZ takiego jej rozumienia, które będzie
najszersze. Takiego rozumienia nie sposób jednak nadawać wspomnianej regule w
odniesieniu do postanowień SIWZ lub ogłoszenia które są jednoznaczne w swej treści, choć
niedoskonałe jeśli chodzi o realizację stawianych im celów – są nadmierne, niewykonalne,
bądź naruszają zasady postępowania. Reguła rozstrzygania wątpliwości na rzecz dogodnej w
danej sytuacji interpretacji postanowień SIWZ, a w istocie nadanie jej na etapie oceny ofert
innego znaczenia niż literalnie wynikające, nie może służyć naprawieniu wad tego
dokumentu. Ocena ofert nie jest bowiem etapem na dokonywanie racjonalizacji dokumentów
postępowania i naprawianie jego ewentualnych wad, zaś tego rodzaju działanie wykracza
poza rozstrzyganie jawiących się wątpliwości na korzyść uczestników postępowania,
stanowiąc raczej przejaw kreatywnego podejścia do tego, co na tym etapie winno być
niezmienne. Na uwagę zasługują w tym miejscu wytyczne formułowane w orzecznictwie
w odniesieniu do reguł interpretacji dokumentu jakim jest SIWZ. W wyroku Sądu Okręgowego
w Warszawie z 14 października 2014 r. w spr. V Ca 2266/14 wskazano, że „[…] wykładnia
oświadczenia woli stanowi zespół czynności prowadzących do ustalenia znaczenia danej
wypowiedzi. Wykładni podlegają wszystkie oświadczenia woli, składane w ramach czynności
jednostronnych, umów, uchwał ciał kolegialnych, a także statutów osób prawnych. Nie budzi
też zatem wątpliwości możliwość objęcia metodami interpretacyjnymi zapisów warunków
udziału w postępowaniu o zamówienie publiczne tworzonych na potrzeby realizacji
zamówienia przez zamawiających. Pamiętać jednak należy, że prawo zamówień publicznych
ze względu na swą specyfikę wynikającą przede wszystkim z faktu dysponowania przez
zamawiających środkami publicznymi ma niezwykle sformalizowany charakter. Powoduje to, że do interpretacji oświadczeń składanych przez zamawiających należy podchodzić z dużą
ostrożnością oraz założeniem, że zamawiający to podmiot profesjonalny, posługujący się
obsługą specjalistów i co więcej działający w sztywnych ramach ustawy prawo zamówień
publicznych. Co do zasady zgodnie z art. 65 k.c. wykładnia dokonywana jest na trzech
poziomach. Pierwszy wyznaczany jest przez dosłowne brzmienie tekstu, drugi
zdeterminowany jest przez treść odczytywaną przy zastosowaniu reguł interpretacyjnych
wyrażonych w art. 65 § 1 k.c.s trzeci zaś polega na ustaleniu znaczenia oświadczeń woli
przez odwołanie do zgodnego zamiaru i celu umowy [art. 65 § 2 k.c]. Podstawę wykładni
oświadczeń woli mających formę pisemną stanowi tekst dokumentu, w którym ujęto
oświadczenie woli, lecz uwzględnieniu podlegają także okoliczności, w jakich oświadczenie
woli zostało złożone, oraz cel oświadczenia woli wskazany w tekście bądź możliwy do
ustalenia na podstawie postanowień umowy. Niebagatelne znaczenie ma przy ocenie
omawianego zarzutu zasada clara non sunt interpretanda. W ocenie Sądu Okręgowego
warunek udziału w postępowaniu zamieszczony w sekcji III.2.3 ppkt II lit. a ogłoszenia o
zamówieniu nie budzi wątpliwości, jest jasny w swej treści znaczeniowej, wobec czego w
zasadzie kierując się wyżej przytoczoną regułą clara non sunt interpretanda nie powinien
podlegać dalszym zabiegom interpretacyjnym. Gdyby jednak nawet przyjąć [bo i takie
stanowisko znaleźć można w doktrynie], że hipoteza art. 65 k.c. „nie jest ograniczona do
oświadczeń woli, które nie są jasne, dlatego wykładni podlega każde oświadczenie woli" [P.
Sobolewski [w:] Kodeks cywilny..., red. K. Osajda, t. 1, s. 687], to i tak zdaniem Sądu
Okręgowego zarzut naruszenia art. 65 par. 1 kc nie mógłby zostać uznany za trafny.
Wskazać trzeba przede wszystkim, że oświadczenie zamawiającego może być tłumaczone
tak „.jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady
współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje", taka jest bowiem dokładna treść
omawianego przepisu art. 65 par. 1 kc. Oświadczenie zamawiającego nie podlega natomiast
regułom z art. 65 par. 2 kc, który przecież odnosi się jedynie do umów. Zatem wszystkie
argumenty skarżącego co do tego jaki był zgodny zamiar stron i cel zapisu są po prostu
nieprzystające do stanu faktycznego sprawy niniejszej, w której nie mamy do czynienia z
interpretacją umowy. W toku postępowania nie zostało natomiast w żaden sposób wykazane, że wymóg dysponowania osobami niezbędnymi do realizacji zamówienia posiadającymi
umiejętności potwierdzonymi dokumentem nie wynikał z okoliczności czy też zasad
współżycia społecznego czy określonych zwyczajów. W ocenie Sadu Okręgowego przy
rozpoznawaniu sprawy z zakresu prawa zamówień publicznych w ogóle wątpliwa wydaje się
zasadność interpretowania oświadczeń uczestników postępowania w kontekście tych dwóch
ostatnich przesłanek, natomiast jeśli chodzi o przesłankę „okoliczności" to zapewne w
okolicznościach tej sprawy zamawiający zawarł treść o brzmieniu literalnym zgodnym z jego
wolą, a późniejsze jego stanowisko, w istocie sprzeczne z zapisem należy traktować jako
próbę „dostosowania" wymogu do sytuacji, która nastąpiła po upływie terminu do składania
wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu.”.
Z powyższego wynika model dokonywania oceny ofert, polegający na odczytaniu
brzmienia SIWZ, a dopiero w braku możliwości ustalenia jej jednoznacznego znaczenia
dopuszczalne jest zastosowanie reguły interpretacyjnej, której ideą jest przesądzanie
wątpliwości jawiących się na tle brzmienia SIWZ na korzyść zainteresowanych. Niewłaściwe
jest zatem w tym kontekście stanowisko Zamawiającego prezentowane w postępowaniu
odwoławczym, zmierzające do próby wykazania, że dla oceny ofert [a tym samym wcześniej
– dla opracowania ofert] miała znaczenie jedynie część postanowień, która zawarta była
w określonych elementach SIWZ, inna zaś już mogła być pomijana. Tego rodzaju
zachowanie nie może być ocenione inaczej, niż próba naprawienia wad SIWZ po terminie
składania ofert, wbrew wyraźnemu brzmieniu tego dokumentu. Nie sposób więc przy ocenie
ofert sięgać do wykazu wymaganych dokumentów zamieszczonych w pkt 5.4.3. SIWZ [str. 11
SIWZ] a pomijać zawartość załącznika 1C do SIWZ. Jeśli zatem chodzi o wymaganie
złożenia świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej nie sposób wymagania ograniczać do wymagań ujętych w pkt 5.4.3 SIWZ, nie
dostrzegając jednocześnie dookreślenia tych dokumentów zamieszczonego w zał. 1cC do
SIWZ na str. 12, gdzie szczegółowo i w sposób kategoryczny mówi się o konkretnym akcie
prawnym, do którego ma nawiązywać treść świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o
spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej: „świadectwo z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3
pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn.
zm.]”. Podobnie jest z wymaganiem dotyczącym certyfikatu zarządzania jakością,
dotyczącego dygestoriów – sięgając do pkt 5.4.3.1 SIWZ nie można nie dostrzegać
wymagania zamieszczonego dodatkowo w zał. 1c do SIWZ w pkt 2.1.1. [str. 17].
Jakkolwiek bowiem optymalne i pożądane jest, by wszystkie wymagane dokumenty
wymienione i opisane były w jednym miejscu SIWZ, we właściwej systematyce, niemniej, jeśli
zostały one wkomponowane w różne części SIWZ, to trzeba na podstawie wszystkich
dokumentów, w których je zamieszczono, powtórzono lub dopełniono odczytywać
wymagania. Całokształt wymagań opisujących dokumenty, jakie wykonawcy mieli złożyć na
potwierdzenie, że oferowany przedmiot spełnia wymagania stawiane w SIWZ wynika
zarówno z zawartości pkt 5.4.3 SIWZ jak i poszczególnych postanowień dotyczących
elementów sprzętu zamieszczonych w zał. 1c do SIWZ.
Jeśli więc w tych dokumentach zamieszczono wymagania, które niefortunnie stawiały
wymagania nadmiernych dokumentów, bądź wskazywały na zbędne i zbyt rygorystyczne
treści, czy nawet nawiązywały do nieaktualnej treści aktów prawnych [świadectwo z Zakresu
Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, zgodnie z opisem
jego wymagania zamieszczonym w zał. 1c], to powyższe nie uzasadnia pominięcia tych
wymagań.
Rzeczą zamawiającego jest bowiem opis z rozmysłem stawianych wymagań –
postawienie ich na odpowiednim poziomie, by zrealizowane zostało bezpieczeństwo dostawy
ale też i nie zbyt wysokich, by nie została zachwiana zasada uczciwej konkurencji i
zapewniony był dostęp do zamówienia wykonawców zdolnych wykonać zamówienie.
Zamawiający następnie powinien dokonać doboru wymaganych dokumentów, które
zrealizują te cele.
W analizowanym postępowaniu, Zamawiający w pkt 5.4.3 SIWZ postawił oczekiwanie
złożenia wielu dokumentów, potwierdzających spełnienie wymagań stawianych wobec
przedmiotu zamówienia, w tym w spornym zakresie:
5.4.3.1. aktualnego certyfikatu systemu zarządzania jakością w zakresie projektowania,
produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawiony przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością;
– w zakresie blatów ceramicznych:
5.5.3.3. świadectwa Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH;
5.4.3.4. świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej,
dla dygestoriów:
5.4.3.2.1. certyfikatu zgodności wydanego przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę
dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN –EN 14 175–3 wraz z
protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium.
Wymagania te dodatkowo zostały powtórzone i po części doprecyzowane w zał. 1C do
SIWZ. W odniesieniu do świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej Zamawiający w pkt 1.7.8. ppkt c zał. 1c do SIWZ dookreślił
powyższe wymaganie: „świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn. zm.]”.
Zatem rzeczą wykonawców było potwierdzenie spełnienia wszystkich wymagań, zaś
Zamawiającego staranne i bez żadnych odstępstw ich zweryfikowanie zgodnie z tak
opisanymi przez siebie regułami.
Biorąc pod uwagę powyższe, w odniesieniu do zarzucanych w odwołaniu,
niewłaściwych – w ocenie Odwołującego – dokumentów zawartych w ofercie
Przystępującego należało uznać, że nie znalazł potwierdzenia pierwszy zarzut, wskazujący
na złożenie niewłaściwego certyfikatu zarządzania jakością w zakresie projektowania,
produkcji i dostarczenia/sprzedaży mebli oraz urządzeń laboratoryjnych, wystawionego przez
jednostkę akredytowaną i uprawnioną do certyfikacji w zakresie systemów zarządzania
jakością dla całej dostawy obejmującego cały cykl produkcji, uzasadniony tym, że
Przystępujący nie jest producentem dygestoriów. Wbrew stanowisku Odwołującego, jeśli
podmiot inny niż Przystępujący produkuje określone towary, zaś rolą Przystępującego jest
jego ostateczne opatrywanie swoją marką, to posiadany certyfikat zarządzania jakością
uwzględnia taki właśnie, właściwy nowoczesnym formułom produkcji sposób wytwarzania
przedmiotu. W świetle nowoczesnej gospodarki, opartej na podwykonawstwie, specjalizacji
poszczególnych podmiotów biorących udział w łańcuchu produkcji, tego rodzaju model
produkcji jest dość typowy. Należało uznać, że certyfikat zarządzania jakością obejmuje cały
cykl produkcji, niezależnie od tego jak jest dokonywany – czy każdy etap wytwarzania
przedmiotu dokonuje się u danego podmiotu, czy też produkcja polega na jego składaniu z
nabytych półproduktów, czy też na „firmowaniu” produktu wytworzonego przez inny podmiot,
opatrywaniu go własną marką i przyjęciu ostatecznej odpowiedzialności za niego. Stąd sam
fakt, że dygestoria nie są w dosłowny sposób wytwarzane przez Przystępującego, jeśli tylko
są traktowane jak jego produkt, przez niego firmowany, nie stoi na przeszkodzie do uznania,że wykonawca posiada certyfikat zarządzania jakością na ten element w wymaganym
zakresie.
Podzielono natomiast dalsze zarzuty. I tak co do dwóch świadectw: Zakładu BadaniaŻywności i Przedmiotów Użytku PZH a także z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu
wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, wątpliwości wynikające ze złożenia przez
Odwołującego pism wystawcy tych dokumentów, w tym tego, że w ich treści wyraźnie
podano, że są one nieważne, nieaktualne - niezależnie od motywów tego rodzaju wniosku
wystawcy - nie mogą być bezrefleksyjnie pominięte i uznane, że nie mają żadnego
znaczenia. Podkreślenia wymaga, że celem, dla jakiego wymagane są określone dokumenty
w postępowaniu nie jest jedynie zebranie przez zamawiającego określonego zestawu
kompletnych pod względem formalnym dokumentów, wpisujących się w postawione w SIWZ
wymagania, ale uzyskanie wiedzy o okolicznościach, które zamawiający uznał za istotne dla
oceny ofert lub sytuacji wykonawców, skoro uczynił je przedmiotem postawionych wymagań.
Jeśli więc mimo uzyskania właściwych dokumentów, zawierających zestaw odpowiednich
oświadczeń, zachodzą uzasadnione wątpliwości co do potwierdzenia stanu mającego z nich
wynikać, starannie procedujący zamawiający, dążący do wyboru poprawnej oferty, winien się
nad tego rodzaju wątpliwościami pochylić, wymagając od wykonawcy wykazania
wymaganego w postępowaniu stanu i rozwiania uzasadnionych wątpliwości. Wątpliwości
wynikające z faktu, że wystawca świadectw w oficjalnie sformułowanych pismach,
dotyczących wyraźnie tych właśnie dokumentów które zostały przedstawione
Zamawiającemu, wskazał, że są one nieważne, nie mogą być uznane za takie, które mogą
być pozostawione bez jakiejkolwiek działań. Tego rodzaju stwierdzenia w odniesieniu do
dokumentów które wystawiono relatywnie dawno [w 2001 oraz 2006 r.] powinny skłaniać do
wyeliminowania wątpliwości jakie pojawiły się w związku z uzyskaniem przez Odwołującego
pism wystawcy świadectw wskazujących na utratę ich ważności. Nie bez powodu także
ustawodawca w przepisach [w tym w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z 19 lutego
2013 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy,
oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane, Dz. U. z 19 lutego 2013 r., poz. 231],
co do niektórych dokumentów wprowadził cezurę ich ważności, zakładając, że mogą się one
zdezaktualizować. Oznacza to zatem, że w sytuacji gdy wykonawca posługuje się
dokumentem wystawionym wiele lat temu, odnoszącym się do produktów, które przebadano
według standardów, norm i wymagań z okresu wystawienia danego dokumentu, a w
międzyczasie przepisy i standardy bezpieczeństwa ulegały zmianie, to choć sam tego
rodzaju dokument nie ma jakiegokolwiek zastrzeżenia w swej treści co do określonego czasu
po którym nie można się nim posługiwać, a Zamawiającemu przedstawiono pismo wystawcy
tego dokumentu mówiące o utracie jego ważności, Zamawiający takie wątpliwości winien
wyeliminować.
Tego rodzaju niepewność zasadniczo rozwiana może być przede wszystkim
potwierdzeniem wystawcy zaświadczeń, że świadectwa są ważne i potwierdzają mimo
upływu czasu stan w nich opisany albo podtrzymaniem stanowiska wyrażonego w piśmie
kierowanym do Odwołującego. Wykazanie powyższego mieści się w gestii zainteresowanego
wykonawcy [Przystępującego], zaś fakt ujawnienia tego na obecnym etapie, mimo
kierowanego już przez Zamawiającego wezwania do wyjaśnienia dokumentów stanowiących
sporne świadectwa a także alternatywnie – do ich uzupełnienia – uzasadnia ponowne
zwrócenie się do wykonawcy o definitywne wyjaśnienie tej kwestii, w sposób potwierdzający
ponad wszelką wątpliwość, że świadectwa są ważne, co powinno się wyrażać
potwierdzeniem tego faktu w sposób co najmniej równie wiarygodny, jak przedstawił to
Odwołujący, to jest za pomocą dokumentu pochodzącego od Państwowego Zakładu Higieny.
Wobec przedstawienia przez Odwołującego dokumentu urzędowego [pism wystawcyświadectw], których autentyczności żadna ze stron nie podważała, obalenie zawartych w nich
tez winno nastąpić w sposób przynajmniej równie miarodajny z dowodowego punktu
widzenia, to jest poprzez przedstawienie dokumentu pochodzącego od wystawcy świadectw i
przesądzającego w sposób definitywny zaistniałe wątpliwości.
W powyższym zakresie zachodzi zatem podstawa do zwrócenia się przez
Zamawiającego do Przystępującego o wyjaśnienie kwestii ważności świadectwa Zakładu
Badania Żywności i Przedmiotów Użytku PZH oraz świadectwa z Zakresu Higieny
Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny radiacyjnej, w tym obalenia ważności
przedłożonych przez Odwołującego pism pochodzących od ich wystawcy, co wymaga
przedstawienia przez Przystępującego stanowiska wystawcy jednoznacznie tłumaczącego
wynikłe na ich tle wątpliwości co do ważności. Tylko w ten sposób Zamawiający mógłby
bowiem uzyskać kategoryczną i jednoznaczną odpowiedź na ujawnione wątpliwości.
Potwierdzenie zasadności zarzutów dotyczących świadectwa Zakładu Badania Żywności i
Przedmiotów Użytku PZH oraz świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu
wymogów z zakresu higieny radiacyjnej rozpatrywanych samodzielnie wywołuje zatem skutek
w postaci obowiązku wyjaśnienia tej kwestii na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z
obowiązaniem Przystępującego do przedstawienia jednoznacznego stanowiska wystawcy
tych dokumentów, że są one nadal ważne.
Biorąc następnie pod uwagę, że w zał. 1c do SIWZ w pkt 1.7.8. Zamawiający dookreślił
wymagania co do świadectwa z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z
zakresu higieny radiacyjnej, wskazując, że ma ono dotyczyć spełnienia wymagań zawartych
w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. [Dz.U.
2002.220.1851 z późn. zm.], uczynienie przez wykonawców tak opisanemu wymaganiu może
okazać się nie tylko niewykonalne, nie realizować celu postępowania ale także naruszać
podstawowe zasady postępowania o zamówienie publiczne. Powyższe rozważenia więc
wymaga przez pryzmat możliwości naprawienia na obecnym etapie ewentualnej wady
postępowania, w tym zastosowania art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy.
Potwierdzenie znalazł też zarzut wskazujący na niezłożenie przez Przystępującego
właściwego certyfikatu zgodności wydanego przez europejskie, niezależne laboratorium,
akredytowane do wykonywania i wydawania certyfikatów, potwierdzający bezpieczną pracę
dygestorium, jako kompletnego urządzenia – spełnienie normy PN – EN 14175–3 wraz z
protokołem z badań dla konkretnego typoszeregu dygestorium. Z treści SIWZ wynika, że tak
opisany wymóg dotyczył posiadania certyfikatu wskazującego na zgodność dygestorium z
normą PN – EN 14175–3 a także, że certyfikat ma być wystawiony przez akredytowane
laboratorium. Analiza treści tego postanowienia wskazuje, że sporna akredytacja
laboratorium winna obejmować wskazaną normę PN – EN 14175–3. Nie pozostawia w tej
mierze wątpliwości treść pkt 2.1.1. zał. 1c do SIWZ [str. 17 tego załącznika]. Jeśli inna była
intencja Zamawiającego [a na to wskazują zawarte w odpowiedzi na odwołanie rozważania
co do niezapewnienia w odmiennej sytuacji standardów właściwego opisu przedmiotu
zamówienia i wymagań wobec wykonawców, osadzone w potrzebie otworzenia
postępowania na jak najszersze grono wykonawców i realizację zasad równego traktowania
wykonawców], to nie znalazła ona wyrazu w ukształtowanym postanowieniu SIWZ. Kwestie
te mogą być więc przedmiotem analizy pod kątem ewentualnej wady postępowania, jeśli
takie brzmienie SIWZ stanowiłoby barierę w dostępie do zamówienia.
Nie jest sporne, że złożony przez Przystępującego dokument nie wskazuje na normę
PN – EN 14175–3. Ponadto, kwestia ta nie była poddana pełnej analizie przez
Zamawiającego, zaś uprzednio kierowane do wykonawcy wezwanie do wyjaśnienia i
uzupełnienia dokumentu, spowodowane wcześniejszym odwołaniem i jego uwzględnieniem
przez Zamawiającego osadzone były w odmiennej interpretacji SIWZ, zakładającej - na co
wskazuje stanowisko Zamawiającego – że sporne postanowienie SIWZ nie obejmuje
wymagania, by laboratorium było akredytowane w zakresie normy PN – EN 14175–3. Stąd
także w tej mierze należy uznać, że zachodzą podstawy do uzupełnienia dokumentu
stanowiącego sporny certyfikat na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy.
Powyższe okoliczności determinowały uznanie, że pozytywna ocena przez
Zamawiającego spełnienia przez Przystępującego stawianych wymagań była przedwczesną,
co uzasadnia dokonanie ponownego badania i oceny ofert, w tym wyjaśnienie i uzupełnienie
dokumentów stanowiących świadectwo Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku
PZH; świadectwo z Zakresu Higieny Radiacyjnej o spełnianiu wymogów z zakresu higieny
radiacyjnej, zawartych w paragrafie 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia
2002 r. [Dz.U. 2002.220.1851 z późn. zm.] a także dotyczącego dygestorium certyfikatu
wystawionego przez laboratorium akredytowane w zakresie normy PN – EN 14175–3.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania – na
podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawo zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 5
ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1) i 2) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania [Dz.U. Nr 41 poz. 238]. Nie
uwzględniono zawartego w odwołaniu wniosku Odwołującego o zasądzenie kosztów
postępowania w wysokości wynagrodzenia pełnomocnika, z uwagi na to, że ustawodawca w
przepisach dotyczących postępowania odwoławczego [rozporządzenie Prezesa Rady
Ministrów w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania] nie przyjął - odmiennie niż
miałoby to miejsce na gruncie kpc [art. 109 kpc, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15
lutego 2002r., w spr. II CK 134/02] - zasad przyznawania kosztów na podstawie
oświadczenia, wymagając udokumentowania poniesienia odpowiednich, uzasadnionych
kosztów rachunkiem składanym do akt sprawy. Skoro takiego rachunku nie złożono –
wskazane wynagrodzenie pełnomocnika nie mogło zostać zasądzone.
Skład orzekający:
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 2398/15 z dnia 2015-11-23
- Sygn. akt KIO 2407/15 z dnia 2015-11-20
- Sygn. akt KIO 2301/15, KIO 2302/15 z dnia 2015-11-18
- Sygn. akt KIO 2363/15 z dnia 2015-11-16
