rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2014-06-18
rok: 2014
data dokumentu: 2014-06-18
rok: 2014
sygnatury akt.:
KIO 1142/14
KIO 1142/14
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2014 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 czerwca 2014 r.
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: Orange
Polska S.A. w Warszawie (02-326), Al. Jerozolimskie 160 oraz Integrated
Solutions sp. z o.o. w Warszawie (01-230), ul. Skierniewicka 10a w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego: Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie
(00-844), ul. Grzybowska 80/82
przy udziale wykonawcy: GTS Poland sp. z o.o. w Warszawie (02-674), ul. Marynarska 15
zgłaszający swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 czerwca 2014 r.
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: Orange
Polska S.A. w Warszawie (02-326), Al. Jerozolimskie 160 oraz Integrated
Solutions sp. z o.o. w Warszawie (01-230), ul. Skierniewicka 10a w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego: Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie
(00-844), ul. Grzybowska 80/82
przy udziale wykonawcy: GTS Poland sp. z o.o. w Warszawie (02-674), ul. Marynarska 15
zgłaszający swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: Orange Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated Solutions sp. z o.o.
w Warszawie i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: Orange
Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated Solutions sp. z o.o. w Warszawie
tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.),na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 1142/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Świadczenie usług kolokacji, polegających na udostępnieniu i
utrzymaniu w stanie czynnym pomieszczeń lub ich części i infrastruktury technicznej centrów
przetwarzania danych (serwerowni) na potrzeby umieszczania i zapewnienia prawidłowego
funkcjonowania węzłów ISOK -KZGW (WK) oraz Centrum Zapasowego (CZ) systemu ISOK
należących do zamawiającego i stanowiących centrum przetwarzania danych (serwerownie)”
zostało wszczęte przez Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie, zwany dalej
Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia
2004 – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej
ustawą Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2014/S 050-083904) w dniu 12 marca 2014 r.
W dniu 5 czerwca 2014 r. odwołanie wnieśli wykonawcy wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia: Orange Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated
Solutions sp. z o.o. w Warszawie, zwani dalej łącznie Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty
złożonej przez wykonawcę GTS Poland sp. z o.o., a w konsekwencji wobec czynności
uznania tej oferty za najkorzystniejszą. Odwołujący zarzucał Zamawiającemu „naruszenie:
1) art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty GTS Poland sp. z o.o.
jako zawierającej rażąco niską cenę,
2) art. 90 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy, poprzez uznanie, że wyjaśnienia GTS Poland sp. z o.o.
potwierdzają, że cena oferty tego wykonawcy nie zawiera rażąco niskiej ceny,
a w konsekwencji zaniechanie odrzucenia oferty tego wykonawcy,
3) art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty GTS
Poland sp. z o.o., której złożenie stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji.”
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, a następnie powtórzenie
czynności badania i oceny ofert oraz odrzucenia oferty złożonej przez GTS Poland sp. z o.o.
W dniu 9 czerwca 2014 r. zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego
po stronie Zamawiającego doręczył Prezesowi Izy wykonawca GTS Poland sp. z o.o.
w Warszawie, zwany dalej Przystępującym lub uczestnikiem postępowania.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie zebranego materiału
dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron, Izba ustaliła i zważyła,
co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumentację postępowania
o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną za zgodność
z oryginałem, jak również dokumenty przedstawione Izbie w toku postępowania
odwoławczego.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt 3.2 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) szczegółowy opis
przedmiotu zamówienia zawarty został w załączniku nr 1 do SIWZ – „Szczegółowym opisie
przedmiotu zamówienia” (SOPZ). W treści tego dokumentu przedmiot zamówienia został
podzielony na dwie części (przy czym w pkt 3.5 SIWZ Zamawiający oświadczył,
iż nie dopuszcza składania ofert częściowych): „Część I Centrum Zapasowe systemu ISOK
(CZ)” oraz „Część II Węzeł ISOK-KZGW systemu ISOK (WK)”. Dla każdej z części
Zamawiający określił odrębne wymagania co do przedmiotu zamówienia, w szczególności
co do pomieszczeń, zapewnienia łączy internetowych, mocy elektrycznej, mocy chłodniczej.
Sformułował również wymagania właściwe tylko dla jednej z części, takie jak obowiązek
zapewnienia w ramach części II aktywnych urządzeń sieciowych.
Zgodnie z pkt 4 SIWZ „termin wykonania zamówienia rozpocznie się w dniu zawarcia umowy
z wykonawcą, a zakończy się w dniu 31 grudnia 2014 r.” – okres ten w każdym z wzorów
umowy, w § 3 ust. 1 (załączniki nr 7 i 8 do SIWZ – sporządzone odrębnie dla każdej
z części) określony został mianem „okresu podstawowego”. Jednocześnie w przypadku
każdej z umów, w § 3 ust. 2, Zamawiający przewidział „okres opcjonalny”, tj. wydłużenie
czasu realizacji przedmiotu umowy do maksymalnie 60 miesięcy po upływie okresu
podstawowego (zgodnie z § 2 ust. 5 pkt 1) – pięć następujących po sobie
dwunastomiesięcznych okresów).
W pkt 14.1 SIWZ „Ceny abonamentu miesięcznego okresu podstawowego i abonamentu
miesięcznego okresu opcjonalnego określone przez Wykonawcę w formularzu ofertowym
muszą uwzględniać koszty wykonania przedmiotu zamówienia na warunkach określonych
w niniejszej specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz wszelkie inne koszty
składające się na realizację zamówienia z uwzględnieniem podatku od towarów i usług VAT,
innych opłat i podatków oraz ewentualnych rabatów i upustów.”
Zgodnie z załącznikiem nr 2 do SIWZ „Wzór formularza ofertowego” Zamawiający oczekiwał
od wykonawców podania mu m.in. odrębnie dla każdej z części cen abonamentu
miesięcznego odpowiednio za okres podstawowy i za okres opcjonalny.
Zgodnie z pkt 13 SIWZ, którego treść została ustalona ostatecznie pismem
z dnia 24 kwietnia 2014 r., Zamawiający miał dokonać wyboru oferty najkorzystniejszej
w oparciu o odrębne porównanie zaoferowanych mu cen za okres podstawowy i za okres
opcjonalny.
Termin składania ofert upłynął w dniu 16 maja 2014 r. Przed jego upływem dwóch
wykonawców złożyło Zamawiającemu swoje oferty – Odwołujący i Przystępujący.
Przystępujący zaoferował zamawiającemu następujące ceny abonamentów miesięcznych:
22 119.09 zł (część I, okres podstawowy), 25 283,27 zł (część I, okres opcjonalny),
29 142,14 zł (część II, okres podstawowy), 34 938,40 zł (część II, okres opcjonalny),
Odwołujący zaś odpowiednio: 53 744,22 zł (część I, okres podstawowy), 60 754,58 zł (część
I, okres opcjonalny), 82 682,91 zł (część II, okres podstawowy), 43 384,88 zł (część II, okres
opcjonalny).
Bezpośrednio przed otwarciem ofert Zamawiający podał, że na sfinansowanie zamówienia
zamierzał przeznaczyć kwotę 1 276 000 zł.
Pismem z dnia 22 maja 2014 r. Zamawiający wezwał na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp
Przystępującego do złożenia wyjaśnień dotyczących kalkulacji ceny „obalających zarzut
rażąco niskiej ceny”.
Przystępujący w odpowiedzi na powołane wezwanie złożył swe wyjaśnienia zawarte
w piśmie z dnia 26 maja 2014 r. i załączonej do niego kalkulacji kosztów – wskazując
na większą cześć pisma (mającą zawierać uzasadnienie zaoferowania cen na określonym
poziomie), jak na całą załączoną do pisma kalkulację, Przystępujący oświadczył, iż ich treść
stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa.
Zamawiający uznał przedstawione mu wyjaśnienia za wystarczające i uznał złożoną
przez Przystępującego ofertę za najkorzystniejsza.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie. Jego zdaniem Zamawiający
bezpodstawnie uznał, iż zaoferowana przez Przystępującego cena zagwarantuje pokrycie
wszystkich kosztów, których poniesienie jest niezbędne do prawidłowego świadczenia usługi.
Wskazał on w uzasadnieniu odwołania na dokonane przez siebie wyliczenia, z których,
jego zdaniem, wynikało, że zaoferowane przez Przystępującego ceny nie gwarantują
pokrycia samych tylko kosztów energii elektrycznej. Zauważał przy tym, że koszty te
nie są jedynymi, które wykonawcy zobowiązani byli zgodnie z SIWZ uwzględnić
w przeprowadzonej przez siebie kalkulacji – wskazywał tu na konieczność zestawienia
dedykowanych łączy do internetu oraz do transmisji danych, koszt dzierżawy powierzchni,
czy też na konieczność zapewnienia w ramach części II aktywnych urządzeń sieciowych.
Podnosił, iż z racji objęcia zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa przez Przystępującego
treści przedstawionych Zamawiającemu wyjaśnień, nie mógł się on odnieść do ich treści,
nie mniej jednak twierdził, że przedstawione przez niego argumenty pozwalają z dużym
prawdopodobieństwem
przyjąć,że
wyjaśniania
złożone
przez
Przystępującego
nie są wystarczające, a tym samym obowiązkiem Zamawiającego było odrzucenie oferty
złożonej
przez
Przystępującego.
Uwzględniając
powyższe
twierdził
również,że w rozpoznawanej sprawie istnieją podstawy do tego, aby stwierdzić, że Przystępujący
dopuścił się czynu nieuczciwej konkurencji stypizowanego w art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2009 r. Nr 201
poz. 1540), co również rodziło po stronie Zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty tego
wykonawcy.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Dla rozstrzygnięcia istotnym było to, jaki w sprawie był rozkład ciężaru dowodu między
Stronami. Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie,
która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Analogiczną regulację zawiera przepis
art. 190 ust. 1 ustawy Pzp, zgodnie z którym strony i uczestnicy postępowania
odwoławczego
są
obowiązani
wskazywać
dowody
dla
stwierdzenia
faktów,
z których wywodzą skutki prawne.
W rozpoznawanej sprawie, jak to zostało ustalone, Zamawiający uznał ofertę złożoną
przez Przystępującego za najkorzystniejszą spośród wszystkich złożonych mu ofert. Wyboru
tego dokonał po przeprowadzeniu postępowania opisanego w art. 90 ustawy Pzp,
a zatem po uzyskaniu od Przystępującego wyjaśnień dotyczących elementów oferty
mających wpływ na wysokość ceny. W takim właśnie kontekście Odwołujący zakwestionował
prawidłowość
decyzji
Zamawiającego.
Twierdził
on,
iż
cena
zaoferowana
przez Przystępującego jest ceną rażąco niską, a złożone przez tego wykonawcę wyjaśnienia
nie dowodzą twierdzeń przeciwnych.
Zgodnie z powołanym przepisem art. 6 kc, a także odpowiednimi przepisami ustawy Pzp,
Odwołujący powinien był dowieść w tej sytuacji zasadności swoich twierdzeń. Tym samym
powinien on w sposób rzeczowy odnieść się do przedstawionych Zamawiającemu w trybie
art. 90 ustawy Pzp wyjaśnień i wykazać zawarte w nich uchybienia merytoryczne,
które mogłyby zostać uznane za wystarczającą podstawę do odrzucenia kwestionowanej
oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp. W przypadku, gdyby nie wykazał
zaistnienia powoływanych przez siebie okoliczności, jego odwołanie zostałoby oddalone.
W rozpoznawanej sprawie stojące przed Odwołującym zadanie obłożone zostało dodatkową
trudnością – treść wyjaśnień złożonych przez Przystępującego została objęta zastrzeżeniem
tajemnicy przedsiębiorstwa. Okoliczność ta, choć dolegliwa dla Odwołującego, zdaniem Izby
nie wypływała zasadniczo na sam rozkład ciężaru dowodu, wpływała ona jedynie
na ustalenie punktu odniesienia dla twierdzeń formułowanych przez Odwołującego.
Co oczywiste, w takiej sytuacji, punktem odniesienia dla twierdzeń i dowodów
przedstawianych
przez
Odwołującego
nie
mogły
być
wyjaśnienia
złożone
przez Przystępującego, treści tych z oczywistych bowiem względów nie mógł on znać.
Niemniej jednak, nie byłoby wystarczającym w takim przypadku samo li tylko postawienie
przez Odwołującego tezy o prawdopodobnej wadliwości przedstawionych Zamawiającemu
w trybie art. 90 ustawy Pzp wyjaśnień. Koniecznym było, aby Odwołujący podjął, co ważne –
finalnie skuteczną, próbę wykazania, iż w oparciu o obiektywnie istniejące i znane znawcom
odpowiedniego segmentu rynku, na którym działają obaj wykonawcy, przesłanki, nie sposób
przyjąć, iż możliwe jest uznanie ceny ukształtowanej na poziomie zaoferowanym
przez Przystępującego za cenę, która nie jest ceną rażąco niską. Z natury rzeczy twierdzenia
Odwołującego w takiej sytuacji musiały zostać sformułowane na większym poziomie
ogólności, nie mogły wszak odnosić się do literalnej treści przedstawionych Zamawiającemu
wyjaśnień. Niemniej jednak przedstawiona przez Odwołującego argumentacja powinna być
spójna i oparta na rzetelnych podstawach – winna odnosić się tak do odpowiednich zapisów
SIWZ kształtujących odpowiednie elementy oferty mające wpływ na wysokość ceny,
jak i wyceny tych elementów na rynku, a ponadto zwracać uwagę na wszystkie istotne
dla wyceny przedmiotu zamówienia okoliczności, które w danej sprawie oddziaływałyby
na ustalenie ostatecznego poziomu ceny. Stąd też Odwołujący mimo, iż nie mógł odnieść się
wprost do treści wyjaśnień złożonych przez Przystępującego, powinien wykazać,że w istniejących realiach rynkowych nie jest możliwe zaoferowanie ceny na tak niskim
poziomie, jak uczynił to Przystępujący. Dopiero wtedy był on uprawniony do żądania od Izby
weryfikacji złożonych przez Przystępującego wyjaśnień i dokonanej przez Zamawiającego
ich oceny przez pryzmat zaprezentowanych przez siebie twierdzeń, a także pod kątem
wystąpienia okoliczności, obiektywnych czynników, uzasadniających zaoferowanie
odpowiednio niższej ceny, o których mowa w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. Przyjęcie
odmiennego niż opisany rozkładu ciężaru dowodu w przypadku objęcia zastrzeżeniem
tajemnicy treści wyjaśnień złożonych w trybie art. 90 ustaw Pzp doprowadziłoby do tego,że wystarczającym po stronie Odwołującego byłoby samo zanegowanie prawidłowości
działań Zamawiającego. Rozwiązanie takie, w ocenie Izby, nie byłoby właściwe. Z takim,
nie popartym żadnymi argumentami stanowiskiem wykonawcy stawiającego zarzuty,
zrównać co do wywieranego przez niego skutku, należy również przypadek, gdy odwołujący
stawiając zarzuty podejmuje próbę przedstawienia argumentów mających przemawiać za ich
słusznością, niemniej jednak przywołane przez niego okoliczności nie znajdują
wystarczającego oparcia w przywoływanych przez niego dowodach, bądź też nie pozwalają
uznać, że przedstawione przez niego stanowisko odnosi się do wszystkich istotnych
elementów cenotwórczych, a tym samym, że jest ono spójne, wyczerpujące i należycie
uzasadnione.
W rozpoznawanej sprawie Odwołujący oparł stawiane przez siebie zarzuty na twierdzeniu,
iż same koszty energii elektrycznej przewyższają cenę, którą zaoferował Przystępujący
za realizację całego przedmiotu zamówienia. Co istotne, Odwołujący w odniesieniu
do innych elementów cenotwórczych odniósł się poprzez pobieżne ich wymienienie,
nie wskazując przy tym na wpływ ich wartości na całkowitą cenę. Jedynie w odniesieniu
do aktywnych urządzeń sieciowych, które wykonawcy zobowiązani byli zapewnić w ramach
realizacji części II, wskazał, iż ich koszt cennikowy wynosi 670 tys. zł. Nie poparł jednak tego
twierdzenia żadnym dowodem, nie odwołał się chociażby do cenników, z których zaczerpać
miał wiedzę o cenach tych urządzeń. Tym samym jedynie w zakresie kosztów energii
elektrycznej, Odwołujący podjął próbę zaprezentowania jakiejkolwiek argumentacji mającej
służyć wykazaniu, iż twierdzenia jego są zasadne. Wyjaśnił on, iż przyjęte przez niego
wielkości (koszt jednej kWh, wskaźnik PUE, zużycie energii na poziomie 125 kWh,
jako najmniejsze z możliwych, oraz uwzględnienie odpowiedniego czasu realizacji
zamówienia), pozwalają mu na stwierdzenie, iż niemożliwym jest realizacja przedmiotu
zamówienia za zaoferowaną przez Przystępującego cenę. Wobec nieprzedstawienia
przez Odwołującego odpowiednich dowodów, a także w obliczu dowodów przedstawionych
przez Przystępującego, stanowisko Odwołującego, zdaniem Izby, uznać należało
za nieuzasadnione w sposób dostateczny. Izba uznała, iż brak było podstaw do przyjęcia
zakładanego przez Odwołującego poziomu zużycia energii elektrycznej, szczególnie wobec
argumentacji zawartej w opinii prywatnej przedstawionej przez Przystępującego
kwestionującej w swej treści prawidłowość uwzględnienia takich właśnie założeń.
Odwołujący nie podważył braku wiarygodności tej opinii w toku rozprawy przed Izbą.
Nie wykazał też Odwołujący w toku postępowania odwoławczego zasadności przyjęcia
wskaźnika PUE na poziomie wskazanym w odwołaniu (wartość 1,8). Nie wykazał również
poprzez odniesienie się do odpowiednich zapisów oferty złożonej przez Przystępującego,
w których znalazłyby swe potwierdzenie twierdzenia, że istniały jakiekolwiek podstawy
by przyjąć, że przedstawiony przez niego cennik opisujący koszty usługi kolokacji w Centrum
Danych w Piasecznie mógłby zostać uznany za odnoszący się do infrastruktury,
przy pomocy której Przystępujący zamierzał zrealizować przedmiot zamówienia,
a jak sam Odwołujący twierdził, wskaźnik PUE opisuje właściwości konkretnej infrastruktury.
Nie wykazał wreszcie Odwołujący podstaw do przyjęcia kosztu 1 kWh w kwocie 0,32 zł.
W tym miejscu, niejako na marginesie, zauważyć należy, że Przystępujący wykazał,że ponosi on niższe opłaty z tytułu zużycia energii elektrycznej, niż to przyjął Odwołujący.
Wszystkie te okoliczności nie pozwoliły Izbie ocenić stanowiska Odwołującego
jako wyczerpującego i należycie uzasadnionego, a zatem takiego, które przemawiałoby
za dokonaniem przez Izbę weryfikacji złożonych przez Przystępującego wyjaśnień,
a także ich oceny przeprowadzonej przez Zamawiającego. Brak bowiem było
w rozpoznawanej sprawie podstaw do przyjęcia punktu odniesienia (konkretnej sytuacji
rynkowej należycie opisanej przez Odwołującego – z uwagi na brak możliwości odniesienia
się przez Odwołującego wprost do treści wyjaśnień złożonych przez Przystępującego –
uwzględniającej wszystkie wymagania Zamawiającego odnoszące się do przedmiotu
zamówienia),
do
którego
miałby
się
odnosić
treść
wyjaśnień
złożonych
przez Przystępującego.
Mając to na uwadze, Izba uznała, że nie zostało w toku postępowania odwoławczego
udowodnione, że Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 4),
czy też art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp. To z kolei przekonanie, pozwoliło Izbie przyjąć,
iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił się również naruszenia art. 89 ust. 1
pkt 3) ustawy Pzp. Skoro bowiem brak było podstaw do przyjęcia, iż cena zaoferowana
przez Przystępującego jest ceną rażąco niską w stosunku do przedmiotu zamówienia,
to nie sposób było przyjąć, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki czynu nieuczciwej
konkurencji, na który wskazywał Odwołujący (art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji).
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: Orange Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated Solutions sp. z o.o.
w Warszawie i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: Orange
Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated Solutions sp. z o.o. w Warszawie
tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.),na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 1142/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Świadczenie usług kolokacji, polegających na udostępnieniu i
utrzymaniu w stanie czynnym pomieszczeń lub ich części i infrastruktury technicznej centrów
przetwarzania danych (serwerowni) na potrzeby umieszczania i zapewnienia prawidłowego
funkcjonowania węzłów ISOK -KZGW (WK) oraz Centrum Zapasowego (CZ) systemu ISOK
należących do zamawiającego i stanowiących centrum przetwarzania danych (serwerownie)”
zostało wszczęte przez Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie, zwany dalej
Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia
2004 – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej
ustawą Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2014/S 050-083904) w dniu 12 marca 2014 r.
W dniu 5 czerwca 2014 r. odwołanie wnieśli wykonawcy wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia: Orange Polska S.A. w Warszawie oraz Integrated
Solutions sp. z o.o. w Warszawie, zwani dalej łącznie Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty
złożonej przez wykonawcę GTS Poland sp. z o.o., a w konsekwencji wobec czynności
uznania tej oferty za najkorzystniejszą. Odwołujący zarzucał Zamawiającemu „naruszenie:
1) art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty GTS Poland sp. z o.o.
jako zawierającej rażąco niską cenę,
2) art. 90 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy, poprzez uznanie, że wyjaśnienia GTS Poland sp. z o.o.
potwierdzają, że cena oferty tego wykonawcy nie zawiera rażąco niskiej ceny,
a w konsekwencji zaniechanie odrzucenia oferty tego wykonawcy,
3) art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty GTS
Poland sp. z o.o., której złożenie stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji.”
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, a następnie powtórzenie
czynności badania i oceny ofert oraz odrzucenia oferty złożonej przez GTS Poland sp. z o.o.
W dniu 9 czerwca 2014 r. zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego
po stronie Zamawiającego doręczył Prezesowi Izy wykonawca GTS Poland sp. z o.o.
w Warszawie, zwany dalej Przystępującym lub uczestnikiem postępowania.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie zebranego materiału
dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron, Izba ustaliła i zważyła,
co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumentację postępowania
o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną za zgodność
z oryginałem, jak również dokumenty przedstawione Izbie w toku postępowania
odwoławczego.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt 3.2 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) szczegółowy opis
przedmiotu zamówienia zawarty został w załączniku nr 1 do SIWZ – „Szczegółowym opisie
przedmiotu zamówienia” (SOPZ). W treści tego dokumentu przedmiot zamówienia został
podzielony na dwie części (przy czym w pkt 3.5 SIWZ Zamawiający oświadczył,
iż nie dopuszcza składania ofert częściowych): „Część I Centrum Zapasowe systemu ISOK
(CZ)” oraz „Część II Węzeł ISOK-KZGW systemu ISOK (WK)”. Dla każdej z części
Zamawiający określił odrębne wymagania co do przedmiotu zamówienia, w szczególności
co do pomieszczeń, zapewnienia łączy internetowych, mocy elektrycznej, mocy chłodniczej.
Sformułował również wymagania właściwe tylko dla jednej z części, takie jak obowiązek
zapewnienia w ramach części II aktywnych urządzeń sieciowych.
Zgodnie z pkt 4 SIWZ „termin wykonania zamówienia rozpocznie się w dniu zawarcia umowy
z wykonawcą, a zakończy się w dniu 31 grudnia 2014 r.” – okres ten w każdym z wzorów
umowy, w § 3 ust. 1 (załączniki nr 7 i 8 do SIWZ – sporządzone odrębnie dla każdej
z części) określony został mianem „okresu podstawowego”. Jednocześnie w przypadku
każdej z umów, w § 3 ust. 2, Zamawiający przewidział „okres opcjonalny”, tj. wydłużenie
czasu realizacji przedmiotu umowy do maksymalnie 60 miesięcy po upływie okresu
podstawowego (zgodnie z § 2 ust. 5 pkt 1) – pięć następujących po sobie
dwunastomiesięcznych okresów).
W pkt 14.1 SIWZ „Ceny abonamentu miesięcznego okresu podstawowego i abonamentu
miesięcznego okresu opcjonalnego określone przez Wykonawcę w formularzu ofertowym
muszą uwzględniać koszty wykonania przedmiotu zamówienia na warunkach określonych
w niniejszej specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz wszelkie inne koszty
składające się na realizację zamówienia z uwzględnieniem podatku od towarów i usług VAT,
innych opłat i podatków oraz ewentualnych rabatów i upustów.”
Zgodnie z załącznikiem nr 2 do SIWZ „Wzór formularza ofertowego” Zamawiający oczekiwał
od wykonawców podania mu m.in. odrębnie dla każdej z części cen abonamentu
miesięcznego odpowiednio za okres podstawowy i za okres opcjonalny.
Zgodnie z pkt 13 SIWZ, którego treść została ustalona ostatecznie pismem
z dnia 24 kwietnia 2014 r., Zamawiający miał dokonać wyboru oferty najkorzystniejszej
w oparciu o odrębne porównanie zaoferowanych mu cen za okres podstawowy i za okres
opcjonalny.
Termin składania ofert upłynął w dniu 16 maja 2014 r. Przed jego upływem dwóch
wykonawców złożyło Zamawiającemu swoje oferty – Odwołujący i Przystępujący.
Przystępujący zaoferował zamawiającemu następujące ceny abonamentów miesięcznych:
22 119.09 zł (część I, okres podstawowy), 25 283,27 zł (część I, okres opcjonalny),
29 142,14 zł (część II, okres podstawowy), 34 938,40 zł (część II, okres opcjonalny),
Odwołujący zaś odpowiednio: 53 744,22 zł (część I, okres podstawowy), 60 754,58 zł (część
I, okres opcjonalny), 82 682,91 zł (część II, okres podstawowy), 43 384,88 zł (część II, okres
opcjonalny).
Bezpośrednio przed otwarciem ofert Zamawiający podał, że na sfinansowanie zamówienia
zamierzał przeznaczyć kwotę 1 276 000 zł.
Pismem z dnia 22 maja 2014 r. Zamawiający wezwał na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp
Przystępującego do złożenia wyjaśnień dotyczących kalkulacji ceny „obalających zarzut
rażąco niskiej ceny”.
Przystępujący w odpowiedzi na powołane wezwanie złożył swe wyjaśnienia zawarte
w piśmie z dnia 26 maja 2014 r. i załączonej do niego kalkulacji kosztów – wskazując
na większą cześć pisma (mającą zawierać uzasadnienie zaoferowania cen na określonym
poziomie), jak na całą załączoną do pisma kalkulację, Przystępujący oświadczył, iż ich treść
stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa.
Zamawiający uznał przedstawione mu wyjaśnienia za wystarczające i uznał złożoną
przez Przystępującego ofertę za najkorzystniejsza.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie. Jego zdaniem Zamawiający
bezpodstawnie uznał, iż zaoferowana przez Przystępującego cena zagwarantuje pokrycie
wszystkich kosztów, których poniesienie jest niezbędne do prawidłowego świadczenia usługi.
Wskazał on w uzasadnieniu odwołania na dokonane przez siebie wyliczenia, z których,
jego zdaniem, wynikało, że zaoferowane przez Przystępującego ceny nie gwarantują
pokrycia samych tylko kosztów energii elektrycznej. Zauważał przy tym, że koszty te
nie są jedynymi, które wykonawcy zobowiązani byli zgodnie z SIWZ uwzględnić
w przeprowadzonej przez siebie kalkulacji – wskazywał tu na konieczność zestawienia
dedykowanych łączy do internetu oraz do transmisji danych, koszt dzierżawy powierzchni,
czy też na konieczność zapewnienia w ramach części II aktywnych urządzeń sieciowych.
Podnosił, iż z racji objęcia zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa przez Przystępującego
treści przedstawionych Zamawiającemu wyjaśnień, nie mógł się on odnieść do ich treści,
nie mniej jednak twierdził, że przedstawione przez niego argumenty pozwalają z dużym
prawdopodobieństwem
przyjąć,że
wyjaśniania
złożone
przez
Przystępującego
nie są wystarczające, a tym samym obowiązkiem Zamawiającego było odrzucenie oferty
złożonej
przez
Przystępującego.
Uwzględniając
powyższe
twierdził
również,że w rozpoznawanej sprawie istnieją podstawy do tego, aby stwierdzić, że Przystępujący
dopuścił się czynu nieuczciwej konkurencji stypizowanego w art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2009 r. Nr 201
poz. 1540), co również rodziło po stronie Zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty tego
wykonawcy.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Dla rozstrzygnięcia istotnym było to, jaki w sprawie był rozkład ciężaru dowodu między
Stronami. Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie,
która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Analogiczną regulację zawiera przepis
art. 190 ust. 1 ustawy Pzp, zgodnie z którym strony i uczestnicy postępowania
odwoławczego
są
obowiązani
wskazywać
dowody
dla
stwierdzenia
faktów,
z których wywodzą skutki prawne.
W rozpoznawanej sprawie, jak to zostało ustalone, Zamawiający uznał ofertę złożoną
przez Przystępującego za najkorzystniejszą spośród wszystkich złożonych mu ofert. Wyboru
tego dokonał po przeprowadzeniu postępowania opisanego w art. 90 ustawy Pzp,
a zatem po uzyskaniu od Przystępującego wyjaśnień dotyczących elementów oferty
mających wpływ na wysokość ceny. W takim właśnie kontekście Odwołujący zakwestionował
prawidłowość
decyzji
Zamawiającego.
Twierdził
on,
iż
cena
zaoferowana
przez Przystępującego jest ceną rażąco niską, a złożone przez tego wykonawcę wyjaśnienia
nie dowodzą twierdzeń przeciwnych.
Zgodnie z powołanym przepisem art. 6 kc, a także odpowiednimi przepisami ustawy Pzp,
Odwołujący powinien był dowieść w tej sytuacji zasadności swoich twierdzeń. Tym samym
powinien on w sposób rzeczowy odnieść się do przedstawionych Zamawiającemu w trybie
art. 90 ustawy Pzp wyjaśnień i wykazać zawarte w nich uchybienia merytoryczne,
które mogłyby zostać uznane za wystarczającą podstawę do odrzucenia kwestionowanej
oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp. W przypadku, gdyby nie wykazał
zaistnienia powoływanych przez siebie okoliczności, jego odwołanie zostałoby oddalone.
W rozpoznawanej sprawie stojące przed Odwołującym zadanie obłożone zostało dodatkową
trudnością – treść wyjaśnień złożonych przez Przystępującego została objęta zastrzeżeniem
tajemnicy przedsiębiorstwa. Okoliczność ta, choć dolegliwa dla Odwołującego, zdaniem Izby
nie wypływała zasadniczo na sam rozkład ciężaru dowodu, wpływała ona jedynie
na ustalenie punktu odniesienia dla twierdzeń formułowanych przez Odwołującego.
Co oczywiste, w takiej sytuacji, punktem odniesienia dla twierdzeń i dowodów
przedstawianych
przez
Odwołującego
nie
mogły
być
wyjaśnienia
złożone
przez Przystępującego, treści tych z oczywistych bowiem względów nie mógł on znać.
Niemniej jednak, nie byłoby wystarczającym w takim przypadku samo li tylko postawienie
przez Odwołującego tezy o prawdopodobnej wadliwości przedstawionych Zamawiającemu
w trybie art. 90 ustawy Pzp wyjaśnień. Koniecznym było, aby Odwołujący podjął, co ważne –
finalnie skuteczną, próbę wykazania, iż w oparciu o obiektywnie istniejące i znane znawcom
odpowiedniego segmentu rynku, na którym działają obaj wykonawcy, przesłanki, nie sposób
przyjąć, iż możliwe jest uznanie ceny ukształtowanej na poziomie zaoferowanym
przez Przystępującego za cenę, która nie jest ceną rażąco niską. Z natury rzeczy twierdzenia
Odwołującego w takiej sytuacji musiały zostać sformułowane na większym poziomie
ogólności, nie mogły wszak odnosić się do literalnej treści przedstawionych Zamawiającemu
wyjaśnień. Niemniej jednak przedstawiona przez Odwołującego argumentacja powinna być
spójna i oparta na rzetelnych podstawach – winna odnosić się tak do odpowiednich zapisów
SIWZ kształtujących odpowiednie elementy oferty mające wpływ na wysokość ceny,
jak i wyceny tych elementów na rynku, a ponadto zwracać uwagę na wszystkie istotne
dla wyceny przedmiotu zamówienia okoliczności, które w danej sprawie oddziaływałyby
na ustalenie ostatecznego poziomu ceny. Stąd też Odwołujący mimo, iż nie mógł odnieść się
wprost do treści wyjaśnień złożonych przez Przystępującego, powinien wykazać,że w istniejących realiach rynkowych nie jest możliwe zaoferowanie ceny na tak niskim
poziomie, jak uczynił to Przystępujący. Dopiero wtedy był on uprawniony do żądania od Izby
weryfikacji złożonych przez Przystępującego wyjaśnień i dokonanej przez Zamawiającego
ich oceny przez pryzmat zaprezentowanych przez siebie twierdzeń, a także pod kątem
wystąpienia okoliczności, obiektywnych czynników, uzasadniających zaoferowanie
odpowiednio niższej ceny, o których mowa w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. Przyjęcie
odmiennego niż opisany rozkładu ciężaru dowodu w przypadku objęcia zastrzeżeniem
tajemnicy treści wyjaśnień złożonych w trybie art. 90 ustaw Pzp doprowadziłoby do tego,że wystarczającym po stronie Odwołującego byłoby samo zanegowanie prawidłowości
działań Zamawiającego. Rozwiązanie takie, w ocenie Izby, nie byłoby właściwe. Z takim,
nie popartym żadnymi argumentami stanowiskiem wykonawcy stawiającego zarzuty,
zrównać co do wywieranego przez niego skutku, należy również przypadek, gdy odwołujący
stawiając zarzuty podejmuje próbę przedstawienia argumentów mających przemawiać za ich
słusznością, niemniej jednak przywołane przez niego okoliczności nie znajdują
wystarczającego oparcia w przywoływanych przez niego dowodach, bądź też nie pozwalają
uznać, że przedstawione przez niego stanowisko odnosi się do wszystkich istotnych
elementów cenotwórczych, a tym samym, że jest ono spójne, wyczerpujące i należycie
uzasadnione.
W rozpoznawanej sprawie Odwołujący oparł stawiane przez siebie zarzuty na twierdzeniu,
iż same koszty energii elektrycznej przewyższają cenę, którą zaoferował Przystępujący
za realizację całego przedmiotu zamówienia. Co istotne, Odwołujący w odniesieniu
do innych elementów cenotwórczych odniósł się poprzez pobieżne ich wymienienie,
nie wskazując przy tym na wpływ ich wartości na całkowitą cenę. Jedynie w odniesieniu
do aktywnych urządzeń sieciowych, które wykonawcy zobowiązani byli zapewnić w ramach
realizacji części II, wskazał, iż ich koszt cennikowy wynosi 670 tys. zł. Nie poparł jednak tego
twierdzenia żadnym dowodem, nie odwołał się chociażby do cenników, z których zaczerpać
miał wiedzę o cenach tych urządzeń. Tym samym jedynie w zakresie kosztów energii
elektrycznej, Odwołujący podjął próbę zaprezentowania jakiejkolwiek argumentacji mającej
służyć wykazaniu, iż twierdzenia jego są zasadne. Wyjaśnił on, iż przyjęte przez niego
wielkości (koszt jednej kWh, wskaźnik PUE, zużycie energii na poziomie 125 kWh,
jako najmniejsze z możliwych, oraz uwzględnienie odpowiedniego czasu realizacji
zamówienia), pozwalają mu na stwierdzenie, iż niemożliwym jest realizacja przedmiotu
zamówienia za zaoferowaną przez Przystępującego cenę. Wobec nieprzedstawienia
przez Odwołującego odpowiednich dowodów, a także w obliczu dowodów przedstawionych
przez Przystępującego, stanowisko Odwołującego, zdaniem Izby, uznać należało
za nieuzasadnione w sposób dostateczny. Izba uznała, iż brak było podstaw do przyjęcia
zakładanego przez Odwołującego poziomu zużycia energii elektrycznej, szczególnie wobec
argumentacji zawartej w opinii prywatnej przedstawionej przez Przystępującego
kwestionującej w swej treści prawidłowość uwzględnienia takich właśnie założeń.
Odwołujący nie podważył braku wiarygodności tej opinii w toku rozprawy przed Izbą.
Nie wykazał też Odwołujący w toku postępowania odwoławczego zasadności przyjęcia
wskaźnika PUE na poziomie wskazanym w odwołaniu (wartość 1,8). Nie wykazał również
poprzez odniesienie się do odpowiednich zapisów oferty złożonej przez Przystępującego,
w których znalazłyby swe potwierdzenie twierdzenia, że istniały jakiekolwiek podstawy
by przyjąć, że przedstawiony przez niego cennik opisujący koszty usługi kolokacji w Centrum
Danych w Piasecznie mógłby zostać uznany za odnoszący się do infrastruktury,
przy pomocy której Przystępujący zamierzał zrealizować przedmiot zamówienia,
a jak sam Odwołujący twierdził, wskaźnik PUE opisuje właściwości konkretnej infrastruktury.
Nie wykazał wreszcie Odwołujący podstaw do przyjęcia kosztu 1 kWh w kwocie 0,32 zł.
W tym miejscu, niejako na marginesie, zauważyć należy, że Przystępujący wykazał,że ponosi on niższe opłaty z tytułu zużycia energii elektrycznej, niż to przyjął Odwołujący.
Wszystkie te okoliczności nie pozwoliły Izbie ocenić stanowiska Odwołującego
jako wyczerpującego i należycie uzasadnionego, a zatem takiego, które przemawiałoby
za dokonaniem przez Izbę weryfikacji złożonych przez Przystępującego wyjaśnień,
a także ich oceny przeprowadzonej przez Zamawiającego. Brak bowiem było
w rozpoznawanej sprawie podstaw do przyjęcia punktu odniesienia (konkretnej sytuacji
rynkowej należycie opisanej przez Odwołującego – z uwagi na brak możliwości odniesienia
się przez Odwołującego wprost do treści wyjaśnień złożonych przez Przystępującego –
uwzględniającej wszystkie wymagania Zamawiającego odnoszące się do przedmiotu
zamówienia),
do
którego
miałby
się
odnosić
treść
wyjaśnień
złożonych
przez Przystępującego.
Mając to na uwadze, Izba uznała, że nie zostało w toku postępowania odwoławczego
udowodnione, że Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 4),
czy też art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp. To z kolei przekonanie, pozwoliło Izbie przyjąć,
iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił się również naruszenia art. 89 ust. 1
pkt 3) ustawy Pzp. Skoro bowiem brak było podstaw do przyjęcia, iż cena zaoferowana
przez Przystępującego jest ceną rażąco niską w stosunku do przedmiotu zamówienia,
to nie sposób było przyjąć, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki czynu nieuczciwej
konkurencji, na który wskazywał Odwołujący (art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji).
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
