rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2014-05-21
rok: 2014
data dokumentu: 2014-05-21
rok: 2014
sygnatury akt.:
KIO 963/14
KIO 963/14
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Marek Szafraniec
Przewodniczący: Marek Szafraniec
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron w dniu 21 maja 2014 r.
w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
w dniu 15 maja 2014 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach (40-955), ul. Lompy 14
oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o., Rudna Mała 49a,
36-060 Głogów Małopolski w postępowaniu prowadzonym przez Katowicki Holding
Węglowy S.A. w Katowicach (40-022), ul. Damrota 16-18
w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
w dniu 15 maja 2014 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach (40-955), ul. Lompy 14
oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o., Rudna Mała 49a,
36-060 Głogów Małopolski w postępowaniu prowadzonym przez Katowicki Holding
Węglowy S.A. w Katowicach (40-022), ul. Damrota 16-18
postanawia:
1.
odrzuca odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach oraz
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o. w Rudnie Małej i zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.
w Katowicach oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o.
w Rudnie Małej tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Katowicach.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 963/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Dostawa rur powietrznych i wodnych w okresie 12 miesięcy
od dnia zawarcia umowy do Katowickiego Holdingu Węglowego S.A.” zostało wszczęte
przez Katowicki Holding Węglowy S.A. w Katowicach, zwaną dalej Zamawiającym. Ustalona
przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie
o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2014/S
032 - 052441) w dniu 14 lutego 2014 r.
W dniu 15 maja 2014 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione w imieniu wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe
„DREMEX” sp. z o.o., zwanych dalej łącznie Odwołującym.
Odwołujący zarzucał „Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez zaniechanie odrzucenia trzech ofert złożonych
przez następujących Wykonawców: Zakłady Produkcyjne B-D Spółka Akcyjna,
Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe „MINER” S………. G………. i P………
Ł………. spóła jawna, „THOMAS” spółka jawna T………. S………… - ze względu na to, że ich treść nie odpowiada treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia
w zakresie oferowanego przedmiotu zamówienia.
2. art. 91a ust. 1 w zw. z art. 9lb ust. 1 ustawy przez przeprowadzenie aukcji elektronicznej
w okolicznościach braku złożenia co najmniej trzech ofert niepodlegających odrzuceniu,
co nastąpiło na skutek zaproszenia do udziału w aukcjach elektronicznych Wykonawców
wyżej wymienionych, których oferty powinny zostać odrzucone.”
Uwzględniając tak postawione zarzuty, Odwołujący wnosił „o uwzględnienie odwołania
stwierdzając naruszenie przepisów, które miało wpływ na wynik postępowania oraz
nakazanie Zamawiającemu w zakresie zadań nr 5 i 6:
1. unieważnienie czynności przeprowadzenia aukcji elektronicznych;
2. unieważnienie czynności zaproszenia do udziału w aukcjach elektronicznych;
3. nakazanie Zamawiającemu dokonania powtórnej czynności badania i oceny ofert oraz
dokonanie wyboru oferty spośród ofert niepodlegających odrzuceniu.”
Rozpoznawane odwołanie zostało wniesione w formie elektronicznej opatrzonej przez Panią
Barbarę Kozakiewicz bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Wraz z odwołaniem zostały złożone odpisy z KRS
odnoszące się do każdego z dwóch konsorcjantów. Załączono do niego również dwa
dokumenty pełnomocnictw, opatrzone odpowiednio datami 14 maja 2014 r oraz
15 maja 2014 r. Zgodnie z treścią pierwszego z nich Przedsiębiorstwo Wielobranżowe
„DREMEX” sp. z o.o. w Rudnie Małej udzielało Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.
w Katowicach „pełnomocnictwa do reprezentowania Konsorcjum firm (Przedsiębiorstwa
Wielobranżowego „DREMEX” sp. z o.o. oraz Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.)
w postępowaniu odwoławczym przez Krajową Izbą Odwoławczą, tj. do wniesienie odwołania
do Prezesa Krajowej Izb Odwoławczej”. Brak w powołanym dokumencie ustanowienia
dla pełnomocnika prawa do udzielania substytucji. W drugim z powołanych dokumentów
(opatrzonym datą 15 maja 2014 r.) Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach
„udziela pełnomocnictwa do złożenia w Urzędzie Zamówień Publicznych odwołania” Pani
Barbarze Kozakiewicz.
W ocenie Izby pełnomocnictwa przedstawione wraz odwołaniem uznać należy za wadliwe –
nie wypływa bowiem z nich, aby Pani B………. K……… została skutecznie upoważniona do
reprezentowania wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia,
a tym samym do wniesienia w ich imieniu do Prezesa Izby odwołania od czynności
Zamawiającego. Zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2014 r. poz. 121), który niewątpliwie znajdzie tu zastosowanie, pełnomocnik może
ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika
z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą
pełnomocnictwa. Z uwagi na fakt, iż w rozpoznawanej sprawie uprawnienie takie
nie wypływa ani z ustawy, ani ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa,
szukać należy go w treści przedstawionego Izbie pełnomocnictwa z dnia 14 maja 2014 r.
W dokumencie tym brak jednak wzmianki o wyposażeniu Centrali Zaopatrzenia
Hutnictwa S.A. w Katowicach w takie prawo. Tym samym uznać należało,
iż z przedstawionych Izbie dokumentów wynika, że podmiot ten nie został upoważniony
do ustanawiania dla swego mocodawcy (a tym samym dla pełnego składu konsorcjum
będącego Odwołującym) innych pełnomocników. Stąd też Pani B………. K………….
nie została należycie umocowana do wniesienie odwołania w imieniu wszystkich członków
konsorcjum łącznie.
Izba uznała, iż w rozpatrywanym przypadku nie znajdują zastosowania przepisy art. 187
ust. 3 ustawy Pzp oraz § 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. Nr 48 poz. 280
z późn. zm.). Powołane przepisy odnoszą się do sytuacji, w której odwołujący w ogóle
nie załączył do odwołania pełnomocnictwa. Przepis art. 187 ust. 3 ustawy Pzp,
jako niezachowanie warunku formalnego uzasadniającego wezwanie Wykonawcy
do jego uzupełnienia, uwzględnia jedynie „niezłożenie pełnomocnictwa”. Podobnie przepis
§ 9 powołanego Rozporządzenia upoważnia Prezesa Izby do wezwania do usunięcia braków
tylko w przypadku, gdy odwołanie nie zawiera dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 2,
w tym m.in. pełnomocnictwa. W ocenie Izby z literalnego brzmienia powołanych przepisów
wynika, iż ustawodawca nie objął zakresem ich regulacji przypadku, gdy odwołujący dołączy
do
odwołania
pełnomocnictwo,
którego
treść
nie
potwierdza
umocowania
do reprezentowania odwołującego przez osobę podpisującą się pod odwołaniem.
Tym samym w ocenie Izby, w odniesieniu do rozpoznawanego odwołania, nie zachodziły
okoliczności upoważniające Izbę do podjęcia czynności w oparciu o art. 187 ust. 7 ustawy
Pzp.
Analogiczne stanowisko zajęła Izba m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie KIO 472/12,
a także Sąd Okręgowy w Łodzi, który orzekał w sprawie skargi wniesionej wobec
powołanego orzeczenia Izby (wyrok z dnia 4 czerwca 2012 r., sygn. akt X Ga 216/12). Sąd
ten argumentował, że „nie sposób bowiem założyć, aby w tym samym akcie prawnym
ustawodawca wyłącznie przez niedbalstwo legislacyjne w jednym miejscu (art. 26 ust. 3
p.z.p.) odróżniał sytuację polegającą na nie złożeniu pełnomocnictwa od sytuacji polegającej
na złożeniu wadliwego pełnomocnictwa, a w innym (art. 187 ust. 3 p.z.p.) rozróżnienia
takiego nie uczynił, uznając, że pod pojęciem braku pełnomocnictwa mieści się też sytuacja
polegająca na wadliwym pełnomocnictwie. Przepis art. 187 ust. 3 p.z.p. wymienia trzy grupy
braków formalnych, które mogą zostać uzupełnione w drodze wezwania przez Prezesa Izby,
przy czym sformułowanie «w szczególności» odnosi się wyłącznie do warunków,
o których mowa w art. 180 ust. 3 p.z.p. [znajduje to dobitne potwierdzenie w treści
§ 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, gdzie mowa jest o odwołaniu, które zawiera
braki formalne, w szczególności z zakresu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 5-8,
bądź nie zawiera dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 2 – łącznik „bądź” wprowadza tu
ostre rozróżnienie opisanych tu braków formalnych] Oznacza to, że inne braki zostały
wymienione wyczerpująco. Skoro więc w wymienionym przepisie nie został wymieniony brak
polegający na wadliwym pełnomocnictwie, to nie podlega on procedurze, o której mowa
w art. 187 ust. 3 p.z.p. (odpowiednio § 9 w zw. z § 4 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.) (...) Inna sytuacja zachodzi w przypadku,
gdy do odwołania nie jest w ogóle dołączone pełnomocnictwo. W takiej sytuacji nie można
z góry założyć, że pełnomocnik przekracza umocowanie, dlatego zasadne jest żądanie
uzupełnienia braków formalnych odwołania przez złożenie pełnomocnictwa.” Skład
orzekający Izby w pełni podziela to stanowisko i uwzględnił je przy rozstrzyganiu
o rozpoznawanym odwołaniu.
Zauważyć należy, że odmienną wykładnię 187 ust. 3 ustawy Pzp przeprowadził Sąd
Okręgowy w Gliwicach w orzeczeniu wydanym w sprawie X Ga 46/12, jednakże Izba,
nie będąc związana treścią tegoż rozstrzygnięcia, była uprawniona do wyrażenia własnego
poglądu. W ocenie Izby taka odmienna wykładania (tj. dopuszczająca możliwość
uzupełnienia wadliwego pełnomocnictwa), wobec literalnego brzmienia powołanych
przepisów ustawy Pzp oraz aktu wykonawczego do niej, nie znajduje w nich oparcia i może
zostać uznana jedynie za postulat de lege ferenda odwołujący się do słuszności
stanowionego prawa i funkcji jakie ma ono spełniać.
Na marginesie zauważyć również należy, że w sprawie o sygn. akt V Ca 2739/11 Sąd
Okręgowy w Warszawie ustalił, iż wraz z rozpoznawanym odwołaniem złożone zostało
odpowiednie pełnomocnictwo, a także odpis z KRS, który potwierdzał należycie, że w dacie
udzielenia pełnomocnictwa osoby jej podpisujące były do tego uprawnione. Tym samym
nie zachodziła konieczność roztrząsania jakiejkolwiek potrzeby uzupełniania dokumentów,
z których wypływałoby umocowanie do działania w imieniu wykonawcy dla osoby,
która odwołanie podpisała. I takie właśnie ustalenia stały się podstawą do zmienienia
zaskarżonego postanowienia Izby wydanego w sprawie KIO 2119/11. W kontekście tegoż
orzeczenia, zasadnym jest poczynienie spostrzeżenia, iż nie wydaje się uzasadnionym
proste przełożenie ustalonych w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądów odnoszących
się do regulacji art. 130 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.) na regulację uzupełniania braków
formalnych zawartą w ustawie Pzp. Powołany art. 130 kodeksu postępowania cywilnego
został bowiem sformułowany w sposób bardziej uniwersalny i pozwala na jego
swobodniejszą interpretację, zaś treść art. 187 ust. 3 ustawy Pzp, jak to słusznie zauważył
w powoływanym orzeczeniu, Sąd Okręgowy z Łodzi „wymienia trzy grupy braków
formalnych, które mogą zostać uzupełnione w drodze wezwania”. Podobnie stanowi
§ 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, zgodnie z którym uzupełnieniu podlegają braki
polegające na braku (odwołanie „nie zawiera dokumentów” – nie zaś, zawiera dokumenty
wadliwe, tak jak to uregulowano w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp) dokumentów, o których mowa
w § 4 ust. 2 tegoż rozporządzenia, tj. „odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego,
pełnomocnictwa albo innego dokumentu potwierdzający umocowanie do reprezentowania
odwołującego”. Tym samym przepisy te wprost stanowią o obowiązku załączenia
do odwołania m.in. opisu z KRS (o ile jest to właściwe). W powołanym orzeczeniu Sąd
Okręgowy w Warszawie wywiódł zaś taki obowiązek z ogólnych zasad i poglądów
orzecznictwa ustalonych na gruncie ustawy Kodeks postępowania cywilnego. Co istotne,
w uzasadnieniu tego właśnie orzeczenia, Sąd Okręgowy w Warszawie nie odniósł się też
wprost do zagadnienia złożenia wraz odwołaniem wadliwego pełnomocnictwa i
dopuszczalności jego uzupełnienia w świetle przepisów ustawy Pzp, skupił się zaś
na dopuszczalności przyjęcia odpisu z KRS za dokument mogący potwierdzać prawidłowość
umocowania osób działających w imieniu wykonawcy.
Mając na uwadze dokonaną ocenę, Izba uznała, iż rozpoznawane odwołanie zostało
wniesione przez podmiot nieuprawniony (osobę niemającą należytego umocowania
do działania w imieniu podmiotów, w imieniu których występuje), stąd też podlega ono
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp.
Uwzględniając powyższe, Izba orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania
oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
1.
odrzuca odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach oraz
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o. w Rudnie Małej i zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.
w Katowicach oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „DREMEX” sp. z o.o.
w Rudnie Małej tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Katowicach.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 963/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Dostawa rur powietrznych i wodnych w okresie 12 miesięcy
od dnia zawarcia umowy do Katowickiego Holdingu Węglowego S.A.” zostało wszczęte
przez Katowicki Holding Węglowy S.A. w Katowicach, zwaną dalej Zamawiającym. Ustalona
przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie
o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2014/S
032 - 052441) w dniu 14 lutego 2014 r.
W dniu 15 maja 2014 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione w imieniu wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Centralę Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe
„DREMEX” sp. z o.o., zwanych dalej łącznie Odwołującym.
Odwołujący zarzucał „Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez zaniechanie odrzucenia trzech ofert złożonych
przez następujących Wykonawców: Zakłady Produkcyjne B-D Spółka Akcyjna,
Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe „MINER” S………. G………. i P………
Ł………. spóła jawna, „THOMAS” spółka jawna T………. S………… - ze względu na to, że ich treść nie odpowiada treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia
w zakresie oferowanego przedmiotu zamówienia.
2. art. 91a ust. 1 w zw. z art. 9lb ust. 1 ustawy przez przeprowadzenie aukcji elektronicznej
w okolicznościach braku złożenia co najmniej trzech ofert niepodlegających odrzuceniu,
co nastąpiło na skutek zaproszenia do udziału w aukcjach elektronicznych Wykonawców
wyżej wymienionych, których oferty powinny zostać odrzucone.”
Uwzględniając tak postawione zarzuty, Odwołujący wnosił „o uwzględnienie odwołania
stwierdzając naruszenie przepisów, które miało wpływ na wynik postępowania oraz
nakazanie Zamawiającemu w zakresie zadań nr 5 i 6:
1. unieważnienie czynności przeprowadzenia aukcji elektronicznych;
2. unieważnienie czynności zaproszenia do udziału w aukcjach elektronicznych;
3. nakazanie Zamawiającemu dokonania powtórnej czynności badania i oceny ofert oraz
dokonanie wyboru oferty spośród ofert niepodlegających odrzuceniu.”
Rozpoznawane odwołanie zostało wniesione w formie elektronicznej opatrzonej przez Panią
Barbarę Kozakiewicz bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Wraz z odwołaniem zostały złożone odpisy z KRS
odnoszące się do każdego z dwóch konsorcjantów. Załączono do niego również dwa
dokumenty pełnomocnictw, opatrzone odpowiednio datami 14 maja 2014 r oraz
15 maja 2014 r. Zgodnie z treścią pierwszego z nich Przedsiębiorstwo Wielobranżowe
„DREMEX” sp. z o.o. w Rudnie Małej udzielało Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.
w Katowicach „pełnomocnictwa do reprezentowania Konsorcjum firm (Przedsiębiorstwa
Wielobranżowego „DREMEX” sp. z o.o. oraz Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa S.A.)
w postępowaniu odwoławczym przez Krajową Izbą Odwoławczą, tj. do wniesienie odwołania
do Prezesa Krajowej Izb Odwoławczej”. Brak w powołanym dokumencie ustanowienia
dla pełnomocnika prawa do udzielania substytucji. W drugim z powołanych dokumentów
(opatrzonym datą 15 maja 2014 r.) Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach
„udziela pełnomocnictwa do złożenia w Urzędzie Zamówień Publicznych odwołania” Pani
Barbarze Kozakiewicz.
W ocenie Izby pełnomocnictwa przedstawione wraz odwołaniem uznać należy za wadliwe –
nie wypływa bowiem z nich, aby Pani B………. K……… została skutecznie upoważniona do
reprezentowania wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia,
a tym samym do wniesienia w ich imieniu do Prezesa Izby odwołania od czynności
Zamawiającego. Zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2014 r. poz. 121), który niewątpliwie znajdzie tu zastosowanie, pełnomocnik może
ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika
z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą
pełnomocnictwa. Z uwagi na fakt, iż w rozpoznawanej sprawie uprawnienie takie
nie wypływa ani z ustawy, ani ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa,
szukać należy go w treści przedstawionego Izbie pełnomocnictwa z dnia 14 maja 2014 r.
W dokumencie tym brak jednak wzmianki o wyposażeniu Centrali Zaopatrzenia
Hutnictwa S.A. w Katowicach w takie prawo. Tym samym uznać należało,
iż z przedstawionych Izbie dokumentów wynika, że podmiot ten nie został upoważniony
do ustanawiania dla swego mocodawcy (a tym samym dla pełnego składu konsorcjum
będącego Odwołującym) innych pełnomocników. Stąd też Pani B………. K………….
nie została należycie umocowana do wniesienie odwołania w imieniu wszystkich członków
konsorcjum łącznie.
Izba uznała, iż w rozpatrywanym przypadku nie znajdują zastosowania przepisy art. 187
ust. 3 ustawy Pzp oraz § 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.
w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. Nr 48 poz. 280
z późn. zm.). Powołane przepisy odnoszą się do sytuacji, w której odwołujący w ogóle
nie załączył do odwołania pełnomocnictwa. Przepis art. 187 ust. 3 ustawy Pzp,
jako niezachowanie warunku formalnego uzasadniającego wezwanie Wykonawcy
do jego uzupełnienia, uwzględnia jedynie „niezłożenie pełnomocnictwa”. Podobnie przepis
§ 9 powołanego Rozporządzenia upoważnia Prezesa Izby do wezwania do usunięcia braków
tylko w przypadku, gdy odwołanie nie zawiera dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 2,
w tym m.in. pełnomocnictwa. W ocenie Izby z literalnego brzmienia powołanych przepisów
wynika, iż ustawodawca nie objął zakresem ich regulacji przypadku, gdy odwołujący dołączy
do
odwołania
pełnomocnictwo,
którego
treść
nie
potwierdza
umocowania
do reprezentowania odwołującego przez osobę podpisującą się pod odwołaniem.
Tym samym w ocenie Izby, w odniesieniu do rozpoznawanego odwołania, nie zachodziły
okoliczności upoważniające Izbę do podjęcia czynności w oparciu o art. 187 ust. 7 ustawy
Pzp.
Analogiczne stanowisko zajęła Izba m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie KIO 472/12,
a także Sąd Okręgowy w Łodzi, który orzekał w sprawie skargi wniesionej wobec
powołanego orzeczenia Izby (wyrok z dnia 4 czerwca 2012 r., sygn. akt X Ga 216/12). Sąd
ten argumentował, że „nie sposób bowiem założyć, aby w tym samym akcie prawnym
ustawodawca wyłącznie przez niedbalstwo legislacyjne w jednym miejscu (art. 26 ust. 3
p.z.p.) odróżniał sytuację polegającą na nie złożeniu pełnomocnictwa od sytuacji polegającej
na złożeniu wadliwego pełnomocnictwa, a w innym (art. 187 ust. 3 p.z.p.) rozróżnienia
takiego nie uczynił, uznając, że pod pojęciem braku pełnomocnictwa mieści się też sytuacja
polegająca na wadliwym pełnomocnictwie. Przepis art. 187 ust. 3 p.z.p. wymienia trzy grupy
braków formalnych, które mogą zostać uzupełnione w drodze wezwania przez Prezesa Izby,
przy czym sformułowanie «w szczególności» odnosi się wyłącznie do warunków,
o których mowa w art. 180 ust. 3 p.z.p. [znajduje to dobitne potwierdzenie w treści
§ 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, gdzie mowa jest o odwołaniu, które zawiera
braki formalne, w szczególności z zakresu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 5-8,
bądź nie zawiera dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 2 – łącznik „bądź” wprowadza tu
ostre rozróżnienie opisanych tu braków formalnych] Oznacza to, że inne braki zostały
wymienione wyczerpująco. Skoro więc w wymienionym przepisie nie został wymieniony brak
polegający na wadliwym pełnomocnictwie, to nie podlega on procedurze, o której mowa
w art. 187 ust. 3 p.z.p. (odpowiednio § 9 w zw. z § 4 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 22 marca 2010 r.) (...) Inna sytuacja zachodzi w przypadku,
gdy do odwołania nie jest w ogóle dołączone pełnomocnictwo. W takiej sytuacji nie można
z góry założyć, że pełnomocnik przekracza umocowanie, dlatego zasadne jest żądanie
uzupełnienia braków formalnych odwołania przez złożenie pełnomocnictwa.” Skład
orzekający Izby w pełni podziela to stanowisko i uwzględnił je przy rozstrzyganiu
o rozpoznawanym odwołaniu.
Zauważyć należy, że odmienną wykładnię 187 ust. 3 ustawy Pzp przeprowadził Sąd
Okręgowy w Gliwicach w orzeczeniu wydanym w sprawie X Ga 46/12, jednakże Izba,
nie będąc związana treścią tegoż rozstrzygnięcia, była uprawniona do wyrażenia własnego
poglądu. W ocenie Izby taka odmienna wykładania (tj. dopuszczająca możliwość
uzupełnienia wadliwego pełnomocnictwa), wobec literalnego brzmienia powołanych
przepisów ustawy Pzp oraz aktu wykonawczego do niej, nie znajduje w nich oparcia i może
zostać uznana jedynie za postulat de lege ferenda odwołujący się do słuszności
stanowionego prawa i funkcji jakie ma ono spełniać.
Na marginesie zauważyć również należy, że w sprawie o sygn. akt V Ca 2739/11 Sąd
Okręgowy w Warszawie ustalił, iż wraz z rozpoznawanym odwołaniem złożone zostało
odpowiednie pełnomocnictwo, a także odpis z KRS, który potwierdzał należycie, że w dacie
udzielenia pełnomocnictwa osoby jej podpisujące były do tego uprawnione. Tym samym
nie zachodziła konieczność roztrząsania jakiejkolwiek potrzeby uzupełniania dokumentów,
z których wypływałoby umocowanie do działania w imieniu wykonawcy dla osoby,
która odwołanie podpisała. I takie właśnie ustalenia stały się podstawą do zmienienia
zaskarżonego postanowienia Izby wydanego w sprawie KIO 2119/11. W kontekście tegoż
orzeczenia, zasadnym jest poczynienie spostrzeżenia, iż nie wydaje się uzasadnionym
proste przełożenie ustalonych w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądów odnoszących
się do regulacji art. 130 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.) na regulację uzupełniania braków
formalnych zawartą w ustawie Pzp. Powołany art. 130 kodeksu postępowania cywilnego
został bowiem sformułowany w sposób bardziej uniwersalny i pozwala na jego
swobodniejszą interpretację, zaś treść art. 187 ust. 3 ustawy Pzp, jak to słusznie zauważył
w powoływanym orzeczeniu, Sąd Okręgowy z Łodzi „wymienia trzy grupy braków
formalnych, które mogą zostać uzupełnione w drodze wezwania”. Podobnie stanowi
§ 9 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, zgodnie z którym uzupełnieniu podlegają braki
polegające na braku (odwołanie „nie zawiera dokumentów” – nie zaś, zawiera dokumenty
wadliwe, tak jak to uregulowano w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp) dokumentów, o których mowa
w § 4 ust. 2 tegoż rozporządzenia, tj. „odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego,
pełnomocnictwa albo innego dokumentu potwierdzający umocowanie do reprezentowania
odwołującego”. Tym samym przepisy te wprost stanowią o obowiązku załączenia
do odwołania m.in. opisu z KRS (o ile jest to właściwe). W powołanym orzeczeniu Sąd
Okręgowy w Warszawie wywiódł zaś taki obowiązek z ogólnych zasad i poglądów
orzecznictwa ustalonych na gruncie ustawy Kodeks postępowania cywilnego. Co istotne,
w uzasadnieniu tego właśnie orzeczenia, Sąd Okręgowy w Warszawie nie odniósł się też
wprost do zagadnienia złożenia wraz odwołaniem wadliwego pełnomocnictwa i
dopuszczalności jego uzupełnienia w świetle przepisów ustawy Pzp, skupił się zaś
na dopuszczalności przyjęcia odpisu z KRS za dokument mogący potwierdzać prawidłowość
umocowania osób działających w imieniu wykonawcy.
Mając na uwadze dokonaną ocenę, Izba uznała, iż rozpoznawane odwołanie zostało
wniesione przez podmiot nieuprawniony (osobę niemającą należytego umocowania
do działania w imieniu podmiotów, w imieniu których występuje), stąd też podlega ono
odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp.
Uwzględniając powyższe, Izba orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania
oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
