rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2011-07-15
rok: 2011
data dokumentu: 2011-07-15
rok: 2011
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 1398/11
KIO 1398/11
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2011 r. odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 1 lipca 2011 r. przez wykonawcęKrzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi, Krzysztof
Rdest w śyrardowie w postępowaniu prowadzonym przez Centrum Onkologii – Instytut
im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie
przy udziale wykonawcy ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie, zgłaszającego swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 1 lipca 2011 r. przez wykonawcęKrzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi, Krzysztof
Rdest w śyrardowie w postępowaniu prowadzonym przez Centrum Onkologii – Instytut
im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie
przy udziale wykonawcy ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie, zgłaszającego swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru
oferty najkorzystniejszej, oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert, z
uwzględnieniem okoliczności wskazanych w uzasadnieniu,
2. kosztami postępowania obciąża ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych) uiszczonąprzez Krzysztofa Rdesta, prowadzącego
działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi, Krzysztof Rdest w śyrardowie tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie na rzecz Krzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi,
Krzysztof Rdest w śyrardowie kwotę18.444 zł 00 gr (słownie: osiemnastu tysięcy
czterystu czterdziestu czterech złotych) stanowiącąkoszty postępowania odwoławczego
poniesione z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………….…
Sygn. akt: KIO 1398/11
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie
prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na
podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U.
z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), którego przedmiotem jest wywóz i utylizacja odpadów
medycznych wraz z zakupem pojemników do utylizacji odpadów, PN - 52/11.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej w dniu 21 kwietnia 2011 r. Nr 2011/S 78-128457.
W dniu 21 czerwca 2011 r. zamawiający przesłał wykonawcy Krzysztofowi Rdestowi,
prowadzącemu działalnośćgospodarcząpod nazwąEMKA Handel – Usługi, Krzysztof Rdest
wśyrardowie
zwanemu
dalej
„odwołującym”
zawiadomienie
o
wyborze
jako
najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcęECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie,
zwanego dalej „przystępującym”.
Wobec czynności zamawiającego polegającej na wyborze oferty przystępującego
jako najkorzystniejszej, zaniechania dokonania czynności odrzucenia oferty przystępującego
odwołujący wniósł w dniu 1 lipca 2011 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Skarżonym czynnościom zamawiającego odwołujący zarzucił naruszenie przepisu
art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. o odpadach.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący argumentował,że przedmiotem zamówienia
jest unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych, które powinny byćunieszkodliwiane
zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach, tj. unieszkodliwianie
odpadów powinno następowaćna obszarze tego samego województwa na którym odpady
zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego województwa ale najbliżej miejsca ich
wytwarzania. Powyższe jest wymogiem ustawowym potwierdzonym w § 2 projektu umowy
wymagającym realizacji przedmiotu umowy zgodnie z przepisami ustawy o odpadach.
Wskazywał,że oferta złożona przez przystępującego nie gwarantuje dochowania
tego ustawowego wymagania. Zgodnie ze złożonąprzez tego wykonawcęofertądecyzjami
w niej zawartymi odpady unieszkodliwiane będąw instalacjach w Bełchatowie i
Sandomierzu.śadna z tych instalacji nie znajduje sięna terenie województwa
mazowieckiego, a ponadto obie znajdująsiędalej od instalacji oferowanych przez
odwołującego, który oferuje unieszkodliwianie tych odpadów na terenie województwa ich
wytworzenia, tj. w instalacji w Ostrołęce.
W oparciu o powyższe odwołujący wywodził,że oferta złożona przez przystępującego
nie spełnia wymagańwynikających z przepisu art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o odpadach oraz
postanowieńSIWZ dla niniejszego postępowania i powinna zostaćodrzucona na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8 ustawy Pzp w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach oraz § 2 projektu
umowy.
Przywoływał treśćorzeczenia Zespołu Arbitrów z dnia 21 lutego 2006 r. (sygn. akt
UZP/ZO/0-451/06), wyroków Izby: z dnia 09.03.2010 r., sygn. akt KIO/UZP 107/10,
z dnia 02.03.2011 r. sygn. akt KIO/343/11. Dodatkowo podkreślał, iżoferowana przez
przystępującego instalacja w Sandomierzu posiada zezwolenie do unieszkodliwiania
odpadów tylko do 10 lipca 2011 r. a więc jest niezgodna z pkt III SIWZ, zgodnie z którym
wykonawca powinien dysponowaćzakładem utylizacji odpadów medycznych zapewniającym
unieszkodliwienie odpadów odbieranych od Zamawiającego, w terminie określonym w SIWZ.
Natomiast punkt VII SIWZ wymaga 24 - miesięcznego terminu realizacji zamówienia.
Uwzględniając powyższe instalacja w Sandomierzu nie gwarantuje zachowania
unieszkodliwiania odpadów w wymaganym terminie.
W oparciu o przytoczonąargumentacjęodwołujący wniósł o nakazanie
zamawiającemu:
1)
powtórzenie
czynności
oceny
ofert
i
odrzucenie
oferty
złożonej
przez
przystępującego;
2)
dokonanie wyboru oferty złożonej przez odwołującego jako najkorzystniejszej.
.
Zamawiający w dniu 01 lipca 2011 r. przesłał przystępującemu kopięodwołania
wzywając go do przystąpienia do postępowania odwoławczego. Przystępujący otrzymał
kopięodwołania i wezwanie do przystąpienia do postępowania odwoławczego w dniu 01
lipca 2011 r.
Przystępujący zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego doręczając zgłoszenie przystąpienia Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej
w formie pisemnej w dniu 4 lipca 2011 r. Termin 3 dniowy, określony w art. 185 ust. 2 ustawy
Prawo zamówieńpublicznych, został zachowany. Przystępujący przekazał zamawiającemu i
odwołującemu kopięzgłoszenia przystąpienia. W zgłoszeniu przystępujący wniósł o
oddalenie odwołania.
Zamawiający w dniu 5 lipca 2011 r. wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odpowiedźna odwołanie, stosownie do art. 186 ust. 1 ustawy pzp. W odpowiedzi tej
poinformował, iżuwzględnia w całości zarzuty przedstawione w odwołaniu.
W dniu 6 lipca 2011 r. przystępujący został wezwany do złożenia oświadczenia w
przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec uwzględniania przez zamawiającego zarzutów
odwołania w całości.
W dniu 6 lipca 2011 r. za pośrednictwem faksu, zaśnastępnego dnia w formie
pisemnej, przystępujący, wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej sprzeciw, o którym
mowa w art. 186 ust. 4 ustawy Pzp. W sprzeciwie tym przystępujący wniósł o oddalenie
odwołania.
W sprzeciwie argumentował,że zgodnie z treściąSIWZ przedmiot zamówienia
obejmował odpady medyczne o następujących kodach: 18 01 02, 18 01 03, 18 01 08.
Wskazywał, iżo właściwościach zakaźnych poszczególnych kategorii odpadów mowa jest w
Załączniku Nr 4 „Właściwości odpadów, które powodująże odpady sąniebezpieczne" do
ustawy z dnia 27.04.2001 r. o odpadach. W dokumencie tym odpady zakaźne zostały
przedstawione jako: H9 „zakaźne": substancje zawierająceżywe mikroorganizmy lub ich
toksyny, o których wiadomo lub co do których istniejąwiarygodne podstawy do przyjęcia,że
powodująchoroby człowieka lub innychżywych organizmów. Definicja ta pozwala uznać, iż
wśród odpadów medycznych objętych przedmiotowym zamówieniem odpady o kodach 18 01
02, 18 01 03 sąodpadami zakaźnymi. Zgodnie z art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach, odpady
medyczne o właściwościach zakaźnych (zakaźne odpady medyczne) powinny byćpoddane
odzyskowi lub unieszkodliwianiu na obszarze tego województwa, na którym zostały
wytworzone, w instalacjach spełniających wymagania najlepszej dostępnej techniki lub
technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. W
przedmiotowym postępowaniużaden wykonawca nie dysponuje spalarniąodpadów
położonąna terenie województwa mazowieckiego, umożliwiająca unieszkodliwienie
wszystkich odpadów zakaźnych objętych przedmiotowym postępowaniem. Podnosił,że na
terenie województwa mazowieckiego nie ma instalacji, która mogłaby unieszkodliwić
wszystkie odpady zakaźne objęte przedmiotowym zamówieniem. Tak więc zakaźne odpady
medyczne muszązostaćunieszkodliwione poza terenem województwa mazowieckiego.
Ponadto, dokonując wyboru instalacji unieszkodliwiania odpadów , zgodnie z wykładniąart. 9
ustawy o odpadach należy kierowaćsiędwoma kryteriami, które przy wyborze oferty winny
zaistniećłącznie tj.:
1)
miejsce utylizacji musi znajdowaćsięmożliwie najbliżej, oraz
2)
proces technologiczny musi spełniaćwymagania najlepszej dostępnej techniki lub
technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27.04.2001r. Prawo ochronyśrodowiska.
Treśćart. 9 ust. 2 - 5 ustawy o odpadach wprowadza wymóg unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych najlepsządostępnątechnikąlub technologią, o której
mowa wart. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska. Jest to
drugie równoważne kryterium wprowadzone do tegożprzepisu (obok przekazywania
zakaźnych odpadów medycznych do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyć
poddane odzyskowi lub unieszkodliwione). Powyższe argumenty zostały potwierdzone m.in.
w jednej z wydanych opinii Departamentu Prawnego w MinisterstwieŚrodowiska - znak
sprawy DP-024-215/06/AR, zgodnie z którącyt.:,, Przepis ten (art. 9 ustawy o odpadach) jest
jasny i nie wymaga interpretacji, gdyżz ust. 2 cytowanego artykułu wprost wynika, iżodpady
powinny byćprzekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyćpodawane
odzyskowi lub unieszkodliwianiu uwzględniając najlepsządostępnątechnikębądź
technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27.04.2001r. - Prawo ochronyśrodowiska. Oznacza to,że przeprowadzając proceduręudzielenia zamówienia publicznego
należy braćpod uwagęobie przesłanki". Przywoływał wyrok Izby z dnia 27 czerwca 2011
roku , o sygn. KIO 1293/11.
Podkreślał,że posiadana przez przystępującego instalacja spełnia wymagania
ochronyśrodowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki BAT, co potwierdza
załączone do oferty pozwolenie zintegrowane ,wydane przez WojewodęŁódzkiego nr PZ/60
z dnia 23 maja 2007 roku (str. 19 pozwolenia zintegrowanego). Zaproponowana instalacja
jest jedynąspośród zaproponowanych w przedmiotowym postępowaniu, posiadającą
pozwolenie zintegrowane, a więc jedynąspełniającąwymagania wynikające z najlepszej
dostępnej techniki i technologii BAT. Jest równieżinstalacjązapewniającąunieszkodliwienie
wszystkich odpadów medycznych zakaźnych , objętych przedmiotowym zamówieniem.
Podkreślał,że instalacje zaproponowane przez odwołującego, nawet gdyby
zsumowaćich moce przerobowe, nie zapewniająunieszkodliwienia w skali roku 200 Mg
zakaźnych odpadów medycznych o kodzie 18 01 03, objętych przedmiotowym
postępowaniem. Zaproponowane przez odwołującego instalacje zlokalizowane sąnieco
bliżej od instalacji zaproponowanej przez przystępującego, ale dająpotencjalnąmożliwość
unieszkodliwienia łącznie ok 178,5 Mg odpadów o kodzie 18 01 03. Powołując sięna
załączone do oferty odwołującego decyzje administracyjne wywodził,że Samodzielny Zespół
Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrołęce może unieszkodliwiaćw ciągu roku
190 Mg odpadów o kodzie 18 01 03, sam wytwarza 120 Mg takich odpadów rocznie, a więc
posiada wolne moce przerobowe na poziomie 70 Mg rocznie. Z kolei Szpital Wojewódzki w
Łomży może unieszkodliwiaćw ciągu roku 274,5 Mg odpadów o kodzie 18 01 03, sam
wytwarza 166 Mg takich odpadów rocznie, a więc posiada wolne moce przerobowe na
poziomie 108,5 Mg rocznie. Odwołujący nie dysponuje spalarniąodpadów medycznych
umożliwiającąunieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych o kodzie 18 01 03
objętych przedmiotowym zamówieniem w ilości zgodniej ze SIWZ tj. 200 Mg w skali roku.
Zaproponowane przez odwołującego instalacje nie spełniająrównieżwymogów najlepszej
dostępnej techniki lub technologii BAT.
Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
SIWZ,
ofertę
przystępującego,
ofertę
odwołującego,
odwołanie,
zgłoszenie
przystąpienia do postępowania odwoławczego, odpowiedź na odwołanie, sprzeciw
wobec uwzględnienia przez zamawiającego zarzutów odwołania w całości, jak również
biorąc pod uwagę oświadczenia, dokumenty i stanowiska stron i uczestnika
postępowania złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza
ustaliła i zważyła, co następuje:
W pierwszej kolejności ustalono,że nie została wypełnionażadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Ustalono również,że odwołujący posiada interes w uzyskaniu danego zamówienia,
uprawniający go do złożenia odwołania, a także może ponieśćszkodę, w wyniku naruszenia
przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp. Ewentualny wybór oferty przystępującego,
która podlega odrzuceniu, w sytuacji gdy oferta odwołującego sklasyfikowana jest na drugim
miejscu, uniemożliwia odwołującemu uzyskanie zamówienia publicznego, a tracąc tę
możliwość, może ponieśćszkodę. Wyczerpuje to materialnoprawnąprzesłankędo
wniesienia odwołania, wynikającąz art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem zamówienia jest wywóz, transport i utylizacja odpadów specyficznych
poszpitalnych, części ciała i tkanki ludzkiej, przeterminowanych leków cytostatycznych i
cytotoksycznych oraz przeterminowanych leków, nie posiadających w swym składzie
substancji niebezpiecznych z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej – Curie w
Warszawie przy ul. W.K. Roentgena 5 i ul. Wawelskiej 15 oraz odbiór i utylizacjęodpadów
medycznych powstałych w wyniku działalności wyjazdowej „Cytomammobusu” w
województwie mazowieckim (dotyczy odpadów medycznych o kodzie: 18-01-03) wraz z
zakupem pojemników do utylizacji w/w odpadów – szczegółowo określonych w załączniku nr
1 do SIWZ (pkt III SIWZ).
W myśl załącznika nr 1 do SIWZ przedmiotem zamówienia jest m.in.:
a) wywóz odpadów medycznych – kod 18-01-03 – metoda utylizacji D9,D10, w ilości
200.000 kg rocznie,
b) wywóz i utylizacja odpadów medycznych zawierających części ciała i tkankęludzką–
kod 18-01-02, metoda utylizacji D10, w ilości 6.000 kg rocznie,
c) wywóz i utylizacja odpadów specjalnych, zawierających w swym składzie
przeterminowane leki cytostatyczne i cytotoksyczne – kod 18-01-08; metoda utylizacji
D10, w ilości 130 kg rocznie,
d) wywóz i utylizacja odpadów medycznych, nie posiadających substancji niebezpiecznych,
przeterminowane leki – kod 18-01-09; metoda utylizacji D10 w ilości 20 kg rocznie.
Spośród ww. odpadów medycznych charakter niebezpieczny mająodpady oznaczone
kodami 18-01-03, 18-01-02, 18-01-08, natomiast charakteru takiego nie mająodpady o
kodzie 18-01-09.
Ustalono ponadto,że zgodnie z
§
2 wzoru umowy (załącznik nr 4 do SIWZ),
zmodyfikowanego pismem z dnia 12 maja 2011 r. Wykonawca zobowiązany jest do
wykonania usługi z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 27.04.2001 r. o odpadach (Dz. U.
z 2010 r. nr 185 poz. 1243 jt.) oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tej
ustawy, w tym w szczególności przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca
2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz. U.
nr 139, poz. 940), ustawy z dnia 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r.
nr 25, poz. 150 jt.) i ponosi odpowiedzialność za przyjęte odpady w zakresie określonym
przepisami tych ustaw.
Stosownie do pkt III SIWZ Wykonawca powinien dysponowaćzakładem utylizacji
odpadów medycznych o wydajności zapewniającej unieszkodliwienie odpadów odbieranych
od Zamawiającego, w ilościach i terminie określonych w SIWZ lub przedstawićpisemne
zobowiązanie innych podmiotów do udostępniania urządzeńniezbędnych do utylizacji
odpadów medycznych. Zamawiający wymagał równieżpodania informacji dotyczących
przeznaczonych do wykonania zamówienia posiadanych urządzeńi ich wydajności
(zawierających m.in. typ, wydajność, sposób utylizacji odpadów) (pkt IX 1b SIWZ).
W ofercie odwołującego wykonawca złożył informację, iżutylizacja odpadów odbywać
siębędzie na terenie województwa mazowieckiego w spalarni w Ostrołęce SPZ ZOZ im. dr
J. Psarskiego w Ostrołęce przy Al. Jana Pawła II 120 A o wydajności: kod 18 01 02 - 90
Mg/rok, 18 01 03 – 190 Mg/rok, 18 01 08 1 Mg/rok, 18 01 09 – 0,8 Mg/rok oraz na terenie
województwa podlaskiego w spalarni na terenie szpitala wojewódzkiego w Łomży przy Al.
Piłsudskiego 11 o wydajności: kod 18 01 02 - 2 Mg/rok, 18 01 03 – 274,5 Mg/rok, 18 01 08 -
1 Mg/rok, 18 01 09 – 0,5 Mg/rok).
Do oferty załączono równieżumowy łączące odwołującego z innymi podmiotami wraz
z decyzjami administracyjnymi wydanymi na rzecz tych podmiotów:
1)
umowęz dnia 1 lutego 2010 r. pomiędzy Samodzielnym Zespołem Publicznych
Zakładów Opieki Zdrowotnej im. dr Józefa Psarskiego w Ostrołęce a „EMKA Handel Usługi
Krzysztof Rdest”, zgodnie z którązleceniobiorca zobowiązuje siędoświadczenia usług
polegających na termicznym przekształcaniu odpadów medycznych między innymi o kodzie
18 01 03 18 01 02, 18 01 08 18 01 09 18 02 02, w tym przyjęcia do spalenia odpadów i ich
utylizacji w spalarni odpadów zgodnie z obowiązującymi przepisami;
2)
decyzjęMarszałka Województwa Mazowieckiego z dnia 10 marca 2010 r. (znak:
PŚ.IV./PS/7670-53.14/09) zmieniającąwcześniej wydane decyzje administracyjne –
udzielające Samodzielnemu Zespołowi Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej im. dr
Józefa Psarskiego w Ostrołęce pozwolenia na wytwarzanie odpadów, oraz dopuszczające
do unieszkodliwiania odpadów,
3)
umowęNr 0387/07/PW dotyczącąunieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych
medycznych, z dnia 1 czerwca 2007 r. pomiędzy Szpitalem Wojewódzkim w Łomży im.
Kardynała Stefana Wyszyńskiego a „EMKA Handel Usługi Krzysztof Rdest”, zgodnie z którą
szpital zobowiązuje siędo przyjęcia do spalenia między innymi odpadów medycznych o
kodach 18 01 02 , 18 01 03, 18 01 08, 18 01 09, 18 01 82;
4)
decyzję
z
23
sierpnia
2006
r.
Wojewody
Podlaskiego
(znak:ŚR.Io.JW.66200/10/04/05/06), zmieniającąwcześniej wydanądecyzjęadministracyjną
udzielającąSzpitalowi Wojewódzkiemu w Łomży im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
zezwolenia na wytwarzanie odpadów, oraz zezwalające na prowadzenie działalności w
zakresie unieszkodliwiania odpadów.
Ponadto odwołujący złożył wraz z ofertądecyzjęnr DROŚ.S.SO.EB.7653-10/08/09 z
dnia 14 stycznia 2009 r. wydanąprzez Marszałka Województwa Pomorskiego w sprawie
wydania pozwolenia Starostwu Powiatowemu w Tczewie na wytwarzanie odpadów z
uwzględnieniem działalności w zakresie zbierania, transportu i unieszkodliwiania odpadów w
instalacji termicznego przekształcania odpadów zlokalizowanej na terenie Szpitala
Powiatowego w Tczewie. Izba przy wyrokowaniu nie brała pod uwagęww. lokalizacji,
albowiem w trakcie rozprawy odwołujący oświadczył,że nie zamierza utylizowaćw Tczewieżadnych odpadów będących przedmiotem zamówienia.
W ofercie przystępującego wykonawca ten złożył informację, zgodnie z którą
utylizacja odpadów odbywaćsiębędzie na terenie województwa łódzkiego tj. w zakładzie
termicznej utylizacji odpadów medycznych w Bełchatowie o wydajności 500 kg/h oraz na
terenie województwaświętokrzyskiego w spalarni odpadów medycznych przy SPZOZ w
Sandomierzu o wydajności 115 kg/h. Do oferty dołączono decyzjęWojewody Łódzkiego Nr
PZ/60 z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie udzielenia ECO-ABC sp. z o.o. pozwolenia
zintegrowanego na prowadzenie instalacji do unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych w
Zakładzie Termicznej Utylizacji Odpadów Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie
.
Nadto, przystępujący złożył decyzjęMarszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31
grudnia 2008 r., znak OWŚ.VII.7680-9/08 udzielającąprzystępującemu uzyskał zezwolenie
na zbieranie, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych.
Oceniając tak ustalony stan faktyczny w pierwszej kolejności należało stwierdzić,że
nie było sporne pomiędzy Stronami i uczestnikiem postępowania, iżprzedmiot zamówienia
powinien byćwykonany z uwzględnieniem przepisów ustawy o odpadach, jak równieżaktów
wykonawczych do tej ustawy. Na taki sposób wykonania zamówienia wskazywała przede
wszystkim treść
§
2 wzoru umowy (załącznik nr 4 do SIWZ). Ponadto stosownie do art. 355 §
2 Kodeksu Cywilnego należytąstarannośćpodmiotu w zakresie prowadzonej przez niego
działalności gospodarczej należy oceniaćprzy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej
działalności, z czego w orzecznictwie wywodzi siękoniecznośćznajomości obowiązującego
prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności
gospodarczej
(tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt III CRN
77/93).
Zgodnie z przepisem art. 9 przywoływanej ustawy, odpady powinny byćw pierwszej
kolejności poddawane odzyskowi lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania (ust. 1).
Zasadąjest więc,że odpady powinny byćpoddawane odzyskowi lub unieszkodliwianiu w
miejscu ich wytworzenia. Dopiero wtedy, gdy nie mogąbyćzagospodarowane tam gdzie są
wytworzone, powinny być, uwzględniając najlepsządostępnątechnikę, zdefiniowanąw art. 3
pkt 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochronyśrodowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr
25, poz. 150, z późn. zm.), lub technologię, o której mowa w art. 143 ustawy – Prawo
ochronyśrodowiska, przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyć
poddane odzyskowi lub unieszkodliwione (ust. 2). Oczywistym jest więc,że wświetle ww.
przepisu miejsca w których odpady mająbyćunieszkodliwiane musząspełniaćobydwa
kryteria: tj. techniczno - technologiczne oraz odległościowe, zaśobydwa kryteria mają
znaczenie równorzędne.
Uszczegółowienie kryterium odległościowego wynikającego z art. 9 ust. 1 i ust. 2
ustawy o odpadach w odniesieniu do niektórych kategorii odpadów (w tym z mocy art. 9 ust.
5 także do zakaźnych odpadów medycznych, które w większości stanowiąprzedmiot
zamówienia), zostało wyartykułowane w art. 9 ust. 3 i 4 ustawy. Odpady te powinny być
unieszkodliwione w województwie ich wytworzenia, względnie na obszarze innego
województwa jeżeli odległośćod miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub
unieszkodliwiania jest mniejsza niżodległośćdo instalacji lub miejsca położonego na
obszarze tego samego województwa.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iżw ocenie Izby przepisy art. 9 ust. 3-5 nie
modyfikująogólnej zasady wynikającej z art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, a mianowicie, iż
przedmiotem porównania sąmiejsca, w których odpady „mogąbyćpoddane odzyskowi lub
unieszkodliwione”. Dokonując wykładni omawianych przepisów nie można bowiem
zapominaćo podstawowym celu regulacji określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o odpadach, a
mianowicie o tym, iżsłuży ona takiemu uregulowaniu postępowania z odpadami które
zapewni ochronężycia i zdrowia ludzi oraz ochronęśrodowiska zgodnie z zasadą
zrównoważonego rozwoju, a także ograniczeniu ilości odpadów i ich negatywnego
oddziaływania naśrodowisko. Z tego teżpowodu, w ocenie Izby, należy badaćmożliwości
unieszkodliwiania odpadów w danym miejscu, biorąc pod uwagęte miejsca, w których
obiektywnie możliwe jest unieszkodliwianie odpadów w ilości określonej w SIWZ.
Przedmiotem zarzutu podniesionego w odwołaniu było to,że zamawiający zaniechał
odrzucenia oferty przystępującego, który zaoferował wykonanie przedmiotu zamówienia
wbrew zasadzie bliskości określonej w art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o odpadach i konsekwencji
wybrał tęofertęjako najkorzystniejszą. Odwołujący wywodził bowiem,że instalacje, w
Bełchatowie i Sandomierzu, w których zgodnie z oświadczeniem złożonym w ofercie
przystępującego, wykonawca ten zamierzał unieszkodliwiaćodpady, nie znajdująsięna
terenie województwa mazowieckiego, a ponadto obie znajdująsiędalej od instalacji
oferowanych przez odwołującego, który zamierza unieszkodliwiaćodpady na terenie
województwa ich wytworzenia, tj. w instalacji w Ostrołęce oraz na terenie województwa
podlaskiego – w Łomży.
Przystępujący wywodził zaś,że z uwagi na brak możliwości unieszkodliwienia
odpadów w ilości określonej w SIWZ bliżej miejsca wytworzenia odpadów, jego instalacje
unieszkodliwiania odpadów w Bełchatowie i Sandomierzu sąinstalacjami położonymi
najbliżej miejsca wytworzenia odpadów, w których można zutylizowaćwymaganąprzez
zamawiającego ilośćodpadów.
Odwołujący i zamawiający w trakcie rozprawy podnieśli,że ww. twierdzenia
przystępującegoświadcząo sformułowaniu przez niego zarzutu, który nie może byćprzez
Izbęrozpoznawany wświetle przepisu art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. Istotnie, Izba z mocy ww.
przepisu jest związana zarzutami odwołania, natomiast nie jest związanażądaniami. Izba
podziela teżstanowisko,że nie jest celem przystąpienia i sprzeciwu zgłaszanie nowych
zarzutów, lecz popieranie lub odpieranie zarzutów podniesionych w odwołaniu. W tym
miejscu zwrócićnależy uwagę,że za zarzut należy uznaćnie tylko wskazanie naruszeńw
zakresie ustawy Pzp. Za zarzuty należy uznaćtakże oświadczenia wykonawcy, w których
wykazuje on istnienie okoliczności faktycznych, które podważająlub popierająprawidłowość
czynności zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Biorąc pod uwagępowyższe Izba stwierdziła,że przystępujący, w okolicznościach niniejszej
sprawy, nie sformułował nowego zarzutu, lecz wyłącznie odpierał zarzuty podniesione w
odwołaniu, popierając pierwotne stanowisko zamawiającego. Twierdzenia przystępującego
zawarte w zgłoszeniu przystąpienia i sprzeciwie, iżinstalacje położone na terenie
województwa mazowieckiego i podlaskiego nie posiadająwystarczających mocy
przerobowych w celu unieszkodliwienia ilości odpadów będących przedmiotem zamówieniaściśle łączyły sięz podniesionym przez odwołującego zarzutem naruszenia zasady bliskości.
Przystępujący wywodził bowiem w ten sposób,że z uwagi na brak możliwości
unieszkodliwienia odpadów bliżej miejsca wytworzenia, jego instalacje unieszkodliwiania
odpadów sąpołożonymi najbliżej miejsca wytworzenia odpadów instalacjami, w których
można zutylizowaćwymaganąprzez zamawiającego ilośćodpadów, a więcże przesłanki
określone w art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach nie ziściły się.
Zdaniem Izby, w celu ustalenia czy przystępujący naruszył zasadębliskości oferując
utylizacjęodpadów poza województwem ich wytworzenia tj. w instalacji w Bełchatowie i
Sandomierzu koniecznym jest ustalenie, czy w najbliżej położonych miejscach, w rozumieniu
art. 9 ust. 2, 3, 4 ustawy o odpadach odpady w ilościach określonych w SIWZ rzeczywiście
mogąbyćunieszkodliwione. Bez takiego zbadania nie można bowiem stwierdzić, czy
złożenie przez przystępującego oferty stanowiło naruszenie art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o
odpadach, jak wywodził odwołujący. Trudno bowiem uznać,że o naruszeniu zasady
bliskości miałobyświadczyćsamo istnienie instalacji położonej na terenie województwa
wytworzenia odpadów tj. mazowieckiego, czy teżna terenie województwa podlaskiego, ale
bliżej niżinstalacje przystępującego, które jednak ze względów obiektywnych (np. brak
wystarczających mocy przerobowych) nie mogłyby przyjąćodpadów w ilości wytwarzanej
przez zamawiającego.
Stwierdzićw tym miejscu należy,że badania rzeczywistych możliwości
unieszkodliwienia odpadów w oferowanych przez obu wykonawców instalacjach, chociażby
w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, zamawiający zaniechał pomimo, iżzobligowany był do
tego treściąart. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, do której w sposób wyraźny odesłał w treści
SIWZ.
Nie zasługiwał natomiast na uwzględnienie zarzut, iżprzystępujący poprzez złożenie
decyzji Marszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31 grudnia 2008 r., znak
OWŚ.VII.7680-9/08 udzielającej przystępującemu pozwolenia na wytwarzanie odpadów w
instalacji termicznego przekształcania odpadów przy SP ZOZ w Sandomierzu, naruszył
postanowienie pkt III SIWZ. Odwołujący twierdzenie to wywodził z faktu,że omawiane
pozwolenie obowiązywało do 10 lipca 2011 r., zaśumowa ma byćzawarta na okres 24
miesięcy. Izba wzięła pod uwagę,że decyzje administracyjne zezwalające na wytwarzanie
odpadów sądecyzjami terminowymi, co wynika z przepisu art. 188 ust. 1 Prawa ochronyśrodowiska, zgodnie z którym pozwolenie (w tym równieżpozwolenie na wytwarzanie
odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy) jest wydawane na czas
oznaczony. Pozwolenie takie w dacie upływu terminu składania ofert tj. 9 maja 2011 r.
jeszcze obowiązywało i mogło zostaćprzedłużone. Biorąc pod uwagętermin wygaśnięcia
pozwolenia (10 lipca 2011 r.), termin rozprawy (14 lipca 2011 r.), jak równieżuwzględniając
okolicznośćiżpozwolenie obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r. zostało wydane w dniu 31
grudnia 2008 r., tj. dopiero w przeddzieńwygaśnięcia uprzednio obowiązującego pozwolenia
z dnia 2 sierpnia 2005 r., może sięokazaćiżzostało jużwydane kolejne pozwolenie. Kwestia
ta jednak może i powinna byćwyjaśniona przez zamawiającego w trybie art. 87 ust. 1 ustawy
Pzp przy ponownym badaniu ofert w kontekście oceny zasady bliskości.
Skutkiem zaniechania wyjaśnienia treści ofert jest to,że nie można na obecnym
etapie stwierdzićczy oferta przystępującego podlega odrzuceniu, a więc zarzut zaniechania
odrzucenia oferty przystępującego jest przedwczesny. Nie można bowiem stwierdzić, czy
przystępujący zaproponował realizacjęzamówienia w sposób niezgodny z ustawąo
odpadach, do której odwołuje sięSIWZ. W konsekwencji decyzja zamawiającego o wyborze
oferty przystępującego jako najkorzystniejszej powinna zostaćunieważniona, zaśczynność
badania i oceny ofert powtórzona.
Jeśli chodzi o drugie kryterium wyboru miejsca unieszkodliwienia odpadów, to
stwierdzićnależy,że stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, przy ocenie zasady
bliskości uwzględniaćnależy równieżkryterium techniczno - technologiczne tj. stosowanie
przez wykonawcęnajlepszych dostępnych technik lub technologii. Przystępujący wskazywał,że jego instalacja w Bełchatowie spełnia wymagania ochronyśrodowiska wynikające z
najlepszej dostępnej techniki BAT, co wywodził z treści pozwolenia zintegrowanego.
Stosownie do art. 3 pkt 10 ustawy Prawo ochronyśrodowiska, do którego odsyła art.
9 ust. 2 ustawy o odpadach, przez najlepsze dostępne techniki rozumie sięnajbardziej
efektywny oraz zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej
działalności, wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych,
mających na celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie
emisji i wpływu naśrodowisko jako całość, z tymże pojęcie:
a) "technika" oznacza zarówno stosowanątechnologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja
jest projektowana, wykonywana, eksploatowana oraz likwidowana,
b) "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu rozwoju, który umożliwia ich
praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z uwzględnieniem warunków
ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów inwestycyjnych i korzyści dlaśrodowiska, a które to techniki prowadzący danądziałalnośćmoże uzyskać,
c) "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywnątechnikęw osiąganiu wysokiego
ogólnego poziomu ochronyśrodowiska jako całości.
Ponadto w myśl art. 143 ustawy Prawo ochronyśrodowiska, do którego równieżodsyła
art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, technologia stosowana w nowo uruchamianych lub
zmienianych w sposób istotny instalacjach i urządzeniach powinna spełniaćwymagania, przy
których określaniu uwzględnia sięw szczególności:
1) stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń;
2) efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii;
3) zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw;
4) stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwośćodzysku
powstających odpadów;
5) rodzaj, zasięg oraz wielkośćemisji;
6) wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie
zastosowane w skali przemysłowej;
7) (uchylony);
8) postęp naukowo-techniczny.
W tym miejscu stwierdzićnależy,że okoliczność, iżprzepis art. 143 ustawy Prawo
ochronyśrodowiska dotyczy instalacji nowobudowanych lub zmienianych w sposób istotny
oznacza jedynie,że wymagańokreślonych w tym przepisie nie stosuje siędo instalacji
zbudowanych wcześniej, które nie sąistotnie modyfikowane. Jednakże dokonując wyboru
miejsca unieszkodliwienia odpadów, kryterium to powinno byćuwzględniane, na co wyraźnie
wskazuje brzmienie przepisu art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach.
Jeśli chodzi o charakter pozwolenia zintegrowanego, to słusznie podnosili odwołujący i
zamawiający,że samo pozwolenie zintegrowane jest rodzajem decyzji administracyjnej,
której wymaga prowadzenie instalacji, jeśli ze względu na rodzaj i skalęprowadzonej w niej
działalności, może powodowaćznaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów
przyrodniczych albośrodowiska jako całości (art. 181 ust. 1 pkt 1 i art. 201 ust. 1. ustawy
Prawo ochronyśrodowiska). Tego typu akt administracyjny nie jest zatem wymagany w
przypadku użytkowania instalacji, która, mając na względzie jej zakres oddziaływania, nie
może znacznie wpływaćnaśrodowisko lub jego elementy. Pozwolenie zintegrowane, w
intencji ustawodawcy zastępowaćma tzw. pozwolenia sektorowe na korzystanie ześrodowiska, tj. pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza; pozwolenie
wodnoprawne na wprowadzanieścieków do wód lub do ziemi; pozwolenie na wytwarzanie
odpadów; o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-4 ustawy Prawo ochronyśrodowiska. Taki
charakter pozwolenia zintegrowanego wynika jednoznacznie z treści art. 182, zgodnie z
którym pozwolenia sektorowe nie sąwymagane w przypadku obowiązku posiadania
pozwolenia zintegrowanego.
Jednakże oceniając posiadanie pozwolenia zintegrowanego należy wziąćpod uwagę,że
zgodnie z treściąart. 204 ust. 1 Prawa ochronyśrodowiska instalacje wymagające
pozwolenia zintegrowanego powinny spełniaćwymagania ochronyśrodowiska wynikające z
najlepszych dostępnych technik, a w szczególności, z zastrzeżeniem art. 207 ust. 2, nie
mogąpowodowaćprzekroczenia granicznych wielkości emisyjnych. Skoro zatem
przystępujący dla swej instalacji w Bełchatowie uzyskał pozwolenie zintegrowane to należy
przypuszczać, iżjego instalacja unieszkodliwiania odpadów w Bełchatowie spełnia kryterium
techniczne wynikające art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach.
Jednocześnie podkreślićnależy,że z
faktu iżdla instalacji, w których odwołujący zamierza unieszkodliwiaćodpady, tj. w
instalacjach w Ostrołęce i Łomży nie zostało wydane pozwolenie zintegrowane lecz
pozwolenie sektorowe nie można jeszcze wywodzićiżrównieżw tych miejscach nie są
stosowane najlepsze dostępne techniki. Decyzje udzielające pozwolenia na wytwarzanie
odpadów w instalacji zlokalizowanej SPZ ZOZ im. dr J. Psarskiego w Ostrołęce Al. Jana
Pawła II 120 A ani Szpitalu Wojewódzkim w Łomży im. Kard. Stefana Wyszyńskiego, Al.
Piłsudskiego 11, nie zostały w sposób określony w odrębnych przepisach uchylone ani
zmienione.
Z drugiej jednak strony, przy ocenie kryterium techniczno - technologicznego należy
wziąćpod uwagę,że zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o odpadach zakaźne odpady
medyczne mogąbyćunieszkodliwiane wyłącznie w taki sposób, który prowadzi do obniżenia
zawartości ogólnego węgla organicznego do 5 % w tych odpadach. Z przepisu tego wynika
więc,że instalacje, jakie mogąspełnićomawiany wymóg to w zasadzie wyłącznie instalacje
prowadzące procesy wysokotemperaturowe, których głównym przykładem jest termiczne
przekształcanie, zaśobydwaj wykonawcy zaoferowali unieszkodliwienie odpadów poprzez
ich spalanie.
Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może miećistotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze
wskazanych wyżej względów miało miejsce w niniejszej sprawie. Zamawiający zaniechał
dokonania czynności wyjaśnienia treści złożonych ofert i nie ustalił rzeczywistych możliwości
unieszkodliwienia odpadów w oferowanych przez obu wykonawców instalacjach i wybrał jako
najkorzystniejsząofertęprzystępującego, która może podlegaćodrzuceniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 192 ust. 1 i 192 ust. 3 pkt 1 ustawy
Pzp orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy
Pzp oraz w oparciu o przepisy § 5 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz.U. Nr 41 poz. 238).
Izba uwzględniła koszty wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego w wysokości
3444,00 zł, na podstawie rachunku złożonego do akt sprawy, stosownie do brzmienia § 5
ust. 2 pkt 2 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia.
Przewodniczący: ………………….…
1. uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru
oferty najkorzystniejszej, oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert, z
uwzględnieniem okoliczności wskazanych w uzasadnieniu,
2. kosztami postępowania obciąża ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych) uiszczonąprzez Krzysztofa Rdesta, prowadzącego
działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi, Krzysztof Rdest w śyrardowie tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od ECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie na rzecz Krzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą EMKA Handel – Usługi,
Krzysztof Rdest w śyrardowie kwotę18.444 zł 00 gr (słownie: osiemnastu tysięcy
czterystu czterdziestu czterech złotych) stanowiącąkoszty postępowania odwoławczego
poniesione z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………….…
Sygn. akt: KIO 1398/11
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie
prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na
podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U.
z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), którego przedmiotem jest wywóz i utylizacja odpadów
medycznych wraz z zakupem pojemników do utylizacji odpadów, PN - 52/11.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej w dniu 21 kwietnia 2011 r. Nr 2011/S 78-128457.
W dniu 21 czerwca 2011 r. zamawiający przesłał wykonawcy Krzysztofowi Rdestowi,
prowadzącemu działalnośćgospodarcząpod nazwąEMKA Handel – Usługi, Krzysztof Rdest
wśyrardowie
zwanemu
dalej
„odwołującym”
zawiadomienie
o
wyborze
jako
najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcęECO-ABC sp. z o.o. w Bełchatowie,
zwanego dalej „przystępującym”.
Wobec czynności zamawiającego polegającej na wyborze oferty przystępującego
jako najkorzystniejszej, zaniechania dokonania czynności odrzucenia oferty przystępującego
odwołujący wniósł w dniu 1 lipca 2011 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Skarżonym czynnościom zamawiającego odwołujący zarzucił naruszenie przepisu
art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. o odpadach.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący argumentował,że przedmiotem zamówienia
jest unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych, które powinny byćunieszkodliwiane
zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach, tj. unieszkodliwianie
odpadów powinno następowaćna obszarze tego samego województwa na którym odpady
zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego województwa ale najbliżej miejsca ich
wytwarzania. Powyższe jest wymogiem ustawowym potwierdzonym w § 2 projektu umowy
wymagającym realizacji przedmiotu umowy zgodnie z przepisami ustawy o odpadach.
Wskazywał,że oferta złożona przez przystępującego nie gwarantuje dochowania
tego ustawowego wymagania. Zgodnie ze złożonąprzez tego wykonawcęofertądecyzjami
w niej zawartymi odpady unieszkodliwiane będąw instalacjach w Bełchatowie i
Sandomierzu.śadna z tych instalacji nie znajduje sięna terenie województwa
mazowieckiego, a ponadto obie znajdująsiędalej od instalacji oferowanych przez
odwołującego, który oferuje unieszkodliwianie tych odpadów na terenie województwa ich
wytworzenia, tj. w instalacji w Ostrołęce.
W oparciu o powyższe odwołujący wywodził,że oferta złożona przez przystępującego
nie spełnia wymagańwynikających z przepisu art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o odpadach oraz
postanowieńSIWZ dla niniejszego postępowania i powinna zostaćodrzucona na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8 ustawy Pzp w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach oraz § 2 projektu
umowy.
Przywoływał treśćorzeczenia Zespołu Arbitrów z dnia 21 lutego 2006 r. (sygn. akt
UZP/ZO/0-451/06), wyroków Izby: z dnia 09.03.2010 r., sygn. akt KIO/UZP 107/10,
z dnia 02.03.2011 r. sygn. akt KIO/343/11. Dodatkowo podkreślał, iżoferowana przez
przystępującego instalacja w Sandomierzu posiada zezwolenie do unieszkodliwiania
odpadów tylko do 10 lipca 2011 r. a więc jest niezgodna z pkt III SIWZ, zgodnie z którym
wykonawca powinien dysponowaćzakładem utylizacji odpadów medycznych zapewniającym
unieszkodliwienie odpadów odbieranych od Zamawiającego, w terminie określonym w SIWZ.
Natomiast punkt VII SIWZ wymaga 24 - miesięcznego terminu realizacji zamówienia.
Uwzględniając powyższe instalacja w Sandomierzu nie gwarantuje zachowania
unieszkodliwiania odpadów w wymaganym terminie.
W oparciu o przytoczonąargumentacjęodwołujący wniósł o nakazanie
zamawiającemu:
1)
powtórzenie
czynności
oceny
ofert
i
odrzucenie
oferty
złożonej
przez
przystępującego;
2)
dokonanie wyboru oferty złożonej przez odwołującego jako najkorzystniejszej.
.
Zamawiający w dniu 01 lipca 2011 r. przesłał przystępującemu kopięodwołania
wzywając go do przystąpienia do postępowania odwoławczego. Przystępujący otrzymał
kopięodwołania i wezwanie do przystąpienia do postępowania odwoławczego w dniu 01
lipca 2011 r.
Przystępujący zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego doręczając zgłoszenie przystąpienia Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej
w formie pisemnej w dniu 4 lipca 2011 r. Termin 3 dniowy, określony w art. 185 ust. 2 ustawy
Prawo zamówieńpublicznych, został zachowany. Przystępujący przekazał zamawiającemu i
odwołującemu kopięzgłoszenia przystąpienia. W zgłoszeniu przystępujący wniósł o
oddalenie odwołania.
Zamawiający w dniu 5 lipca 2011 r. wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odpowiedźna odwołanie, stosownie do art. 186 ust. 1 ustawy pzp. W odpowiedzi tej
poinformował, iżuwzględnia w całości zarzuty przedstawione w odwołaniu.
W dniu 6 lipca 2011 r. przystępujący został wezwany do złożenia oświadczenia w
przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec uwzględniania przez zamawiającego zarzutów
odwołania w całości.
W dniu 6 lipca 2011 r. za pośrednictwem faksu, zaśnastępnego dnia w formie
pisemnej, przystępujący, wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej sprzeciw, o którym
mowa w art. 186 ust. 4 ustawy Pzp. W sprzeciwie tym przystępujący wniósł o oddalenie
odwołania.
W sprzeciwie argumentował,że zgodnie z treściąSIWZ przedmiot zamówienia
obejmował odpady medyczne o następujących kodach: 18 01 02, 18 01 03, 18 01 08.
Wskazywał, iżo właściwościach zakaźnych poszczególnych kategorii odpadów mowa jest w
Załączniku Nr 4 „Właściwości odpadów, które powodująże odpady sąniebezpieczne" do
ustawy z dnia 27.04.2001 r. o odpadach. W dokumencie tym odpady zakaźne zostały
przedstawione jako: H9 „zakaźne": substancje zawierająceżywe mikroorganizmy lub ich
toksyny, o których wiadomo lub co do których istniejąwiarygodne podstawy do przyjęcia,że
powodująchoroby człowieka lub innychżywych organizmów. Definicja ta pozwala uznać, iż
wśród odpadów medycznych objętych przedmiotowym zamówieniem odpady o kodach 18 01
02, 18 01 03 sąodpadami zakaźnymi. Zgodnie z art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach, odpady
medyczne o właściwościach zakaźnych (zakaźne odpady medyczne) powinny byćpoddane
odzyskowi lub unieszkodliwianiu na obszarze tego województwa, na którym zostały
wytworzone, w instalacjach spełniających wymagania najlepszej dostępnej techniki lub
technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. W
przedmiotowym postępowaniużaden wykonawca nie dysponuje spalarniąodpadów
położonąna terenie województwa mazowieckiego, umożliwiająca unieszkodliwienie
wszystkich odpadów zakaźnych objętych przedmiotowym postępowaniem. Podnosił,że na
terenie województwa mazowieckiego nie ma instalacji, która mogłaby unieszkodliwić
wszystkie odpady zakaźne objęte przedmiotowym zamówieniem. Tak więc zakaźne odpady
medyczne muszązostaćunieszkodliwione poza terenem województwa mazowieckiego.
Ponadto, dokonując wyboru instalacji unieszkodliwiania odpadów , zgodnie z wykładniąart. 9
ustawy o odpadach należy kierowaćsiędwoma kryteriami, które przy wyborze oferty winny
zaistniećłącznie tj.:
1)
miejsce utylizacji musi znajdowaćsięmożliwie najbliżej, oraz
2)
proces technologiczny musi spełniaćwymagania najlepszej dostępnej techniki lub
technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27.04.2001r. Prawo ochronyśrodowiska.
Treśćart. 9 ust. 2 - 5 ustawy o odpadach wprowadza wymóg unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych najlepsządostępnątechnikąlub technologią, o której
mowa wart. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochronyśrodowiska. Jest to
drugie równoważne kryterium wprowadzone do tegożprzepisu (obok przekazywania
zakaźnych odpadów medycznych do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyć
poddane odzyskowi lub unieszkodliwione). Powyższe argumenty zostały potwierdzone m.in.
w jednej z wydanych opinii Departamentu Prawnego w MinisterstwieŚrodowiska - znak
sprawy DP-024-215/06/AR, zgodnie z którącyt.:,, Przepis ten (art. 9 ustawy o odpadach) jest
jasny i nie wymaga interpretacji, gdyżz ust. 2 cytowanego artykułu wprost wynika, iżodpady
powinny byćprzekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyćpodawane
odzyskowi lub unieszkodliwianiu uwzględniając najlepsządostępnątechnikębądź
technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27.04.2001r. - Prawo ochronyśrodowiska. Oznacza to,że przeprowadzając proceduręudzielenia zamówienia publicznego
należy braćpod uwagęobie przesłanki". Przywoływał wyrok Izby z dnia 27 czerwca 2011
roku , o sygn. KIO 1293/11.
Podkreślał,że posiadana przez przystępującego instalacja spełnia wymagania
ochronyśrodowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki BAT, co potwierdza
załączone do oferty pozwolenie zintegrowane ,wydane przez WojewodęŁódzkiego nr PZ/60
z dnia 23 maja 2007 roku (str. 19 pozwolenia zintegrowanego). Zaproponowana instalacja
jest jedynąspośród zaproponowanych w przedmiotowym postępowaniu, posiadającą
pozwolenie zintegrowane, a więc jedynąspełniającąwymagania wynikające z najlepszej
dostępnej techniki i technologii BAT. Jest równieżinstalacjązapewniającąunieszkodliwienie
wszystkich odpadów medycznych zakaźnych , objętych przedmiotowym zamówieniem.
Podkreślał,że instalacje zaproponowane przez odwołującego, nawet gdyby
zsumowaćich moce przerobowe, nie zapewniająunieszkodliwienia w skali roku 200 Mg
zakaźnych odpadów medycznych o kodzie 18 01 03, objętych przedmiotowym
postępowaniem. Zaproponowane przez odwołującego instalacje zlokalizowane sąnieco
bliżej od instalacji zaproponowanej przez przystępującego, ale dająpotencjalnąmożliwość
unieszkodliwienia łącznie ok 178,5 Mg odpadów o kodzie 18 01 03. Powołując sięna
załączone do oferty odwołującego decyzje administracyjne wywodził,że Samodzielny Zespół
Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrołęce może unieszkodliwiaćw ciągu roku
190 Mg odpadów o kodzie 18 01 03, sam wytwarza 120 Mg takich odpadów rocznie, a więc
posiada wolne moce przerobowe na poziomie 70 Mg rocznie. Z kolei Szpital Wojewódzki w
Łomży może unieszkodliwiaćw ciągu roku 274,5 Mg odpadów o kodzie 18 01 03, sam
wytwarza 166 Mg takich odpadów rocznie, a więc posiada wolne moce przerobowe na
poziomie 108,5 Mg rocznie. Odwołujący nie dysponuje spalarniąodpadów medycznych
umożliwiającąunieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych o kodzie 18 01 03
objętych przedmiotowym zamówieniem w ilości zgodniej ze SIWZ tj. 200 Mg w skali roku.
Zaproponowane przez odwołującego instalacje nie spełniająrównieżwymogów najlepszej
dostępnej techniki lub technologii BAT.
Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
SIWZ,
ofertę
przystępującego,
ofertę
odwołującego,
odwołanie,
zgłoszenie
przystąpienia do postępowania odwoławczego, odpowiedź na odwołanie, sprzeciw
wobec uwzględnienia przez zamawiającego zarzutów odwołania w całości, jak również
biorąc pod uwagę oświadczenia, dokumenty i stanowiska stron i uczestnika
postępowania złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza
ustaliła i zważyła, co następuje:
W pierwszej kolejności ustalono,że nie została wypełnionażadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Ustalono również,że odwołujący posiada interes w uzyskaniu danego zamówienia,
uprawniający go do złożenia odwołania, a także może ponieśćszkodę, w wyniku naruszenia
przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp. Ewentualny wybór oferty przystępującego,
która podlega odrzuceniu, w sytuacji gdy oferta odwołującego sklasyfikowana jest na drugim
miejscu, uniemożliwia odwołującemu uzyskanie zamówienia publicznego, a tracąc tę
możliwość, może ponieśćszkodę. Wyczerpuje to materialnoprawnąprzesłankędo
wniesienia odwołania, wynikającąz art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem zamówienia jest wywóz, transport i utylizacja odpadów specyficznych
poszpitalnych, części ciała i tkanki ludzkiej, przeterminowanych leków cytostatycznych i
cytotoksycznych oraz przeterminowanych leków, nie posiadających w swym składzie
substancji niebezpiecznych z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej – Curie w
Warszawie przy ul. W.K. Roentgena 5 i ul. Wawelskiej 15 oraz odbiór i utylizacjęodpadów
medycznych powstałych w wyniku działalności wyjazdowej „Cytomammobusu” w
województwie mazowieckim (dotyczy odpadów medycznych o kodzie: 18-01-03) wraz z
zakupem pojemników do utylizacji w/w odpadów – szczegółowo określonych w załączniku nr
1 do SIWZ (pkt III SIWZ).
W myśl załącznika nr 1 do SIWZ przedmiotem zamówienia jest m.in.:
a) wywóz odpadów medycznych – kod 18-01-03 – metoda utylizacji D9,D10, w ilości
200.000 kg rocznie,
b) wywóz i utylizacja odpadów medycznych zawierających części ciała i tkankęludzką–
kod 18-01-02, metoda utylizacji D10, w ilości 6.000 kg rocznie,
c) wywóz i utylizacja odpadów specjalnych, zawierających w swym składzie
przeterminowane leki cytostatyczne i cytotoksyczne – kod 18-01-08; metoda utylizacji
D10, w ilości 130 kg rocznie,
d) wywóz i utylizacja odpadów medycznych, nie posiadających substancji niebezpiecznych,
przeterminowane leki – kod 18-01-09; metoda utylizacji D10 w ilości 20 kg rocznie.
Spośród ww. odpadów medycznych charakter niebezpieczny mająodpady oznaczone
kodami 18-01-03, 18-01-02, 18-01-08, natomiast charakteru takiego nie mająodpady o
kodzie 18-01-09.
Ustalono ponadto,że zgodnie z
§
2 wzoru umowy (załącznik nr 4 do SIWZ),
zmodyfikowanego pismem z dnia 12 maja 2011 r. Wykonawca zobowiązany jest do
wykonania usługi z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 27.04.2001 r. o odpadach (Dz. U.
z 2010 r. nr 185 poz. 1243 jt.) oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tej
ustawy, w tym w szczególności przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca
2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz. U.
nr 139, poz. 940), ustawy z dnia 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r.
nr 25, poz. 150 jt.) i ponosi odpowiedzialność za przyjęte odpady w zakresie określonym
przepisami tych ustaw.
Stosownie do pkt III SIWZ Wykonawca powinien dysponowaćzakładem utylizacji
odpadów medycznych o wydajności zapewniającej unieszkodliwienie odpadów odbieranych
od Zamawiającego, w ilościach i terminie określonych w SIWZ lub przedstawićpisemne
zobowiązanie innych podmiotów do udostępniania urządzeńniezbędnych do utylizacji
odpadów medycznych. Zamawiający wymagał równieżpodania informacji dotyczących
przeznaczonych do wykonania zamówienia posiadanych urządzeńi ich wydajności
(zawierających m.in. typ, wydajność, sposób utylizacji odpadów) (pkt IX 1b SIWZ).
W ofercie odwołującego wykonawca złożył informację, iżutylizacja odpadów odbywać
siębędzie na terenie województwa mazowieckiego w spalarni w Ostrołęce SPZ ZOZ im. dr
J. Psarskiego w Ostrołęce przy Al. Jana Pawła II 120 A o wydajności: kod 18 01 02 - 90
Mg/rok, 18 01 03 – 190 Mg/rok, 18 01 08 1 Mg/rok, 18 01 09 – 0,8 Mg/rok oraz na terenie
województwa podlaskiego w spalarni na terenie szpitala wojewódzkiego w Łomży przy Al.
Piłsudskiego 11 o wydajności: kod 18 01 02 - 2 Mg/rok, 18 01 03 – 274,5 Mg/rok, 18 01 08 -
1 Mg/rok, 18 01 09 – 0,5 Mg/rok).
Do oferty załączono równieżumowy łączące odwołującego z innymi podmiotami wraz
z decyzjami administracyjnymi wydanymi na rzecz tych podmiotów:
1)
umowęz dnia 1 lutego 2010 r. pomiędzy Samodzielnym Zespołem Publicznych
Zakładów Opieki Zdrowotnej im. dr Józefa Psarskiego w Ostrołęce a „EMKA Handel Usługi
Krzysztof Rdest”, zgodnie z którązleceniobiorca zobowiązuje siędoświadczenia usług
polegających na termicznym przekształcaniu odpadów medycznych między innymi o kodzie
18 01 03 18 01 02, 18 01 08 18 01 09 18 02 02, w tym przyjęcia do spalenia odpadów i ich
utylizacji w spalarni odpadów zgodnie z obowiązującymi przepisami;
2)
decyzjęMarszałka Województwa Mazowieckiego z dnia 10 marca 2010 r. (znak:
PŚ.IV./PS/7670-53.14/09) zmieniającąwcześniej wydane decyzje administracyjne –
udzielające Samodzielnemu Zespołowi Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej im. dr
Józefa Psarskiego w Ostrołęce pozwolenia na wytwarzanie odpadów, oraz dopuszczające
do unieszkodliwiania odpadów,
3)
umowęNr 0387/07/PW dotyczącąunieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych
medycznych, z dnia 1 czerwca 2007 r. pomiędzy Szpitalem Wojewódzkim w Łomży im.
Kardynała Stefana Wyszyńskiego a „EMKA Handel Usługi Krzysztof Rdest”, zgodnie z którą
szpital zobowiązuje siędo przyjęcia do spalenia między innymi odpadów medycznych o
kodach 18 01 02 , 18 01 03, 18 01 08, 18 01 09, 18 01 82;
4)
decyzję
z
23
sierpnia
2006
r.
Wojewody
Podlaskiego
(znak:ŚR.Io.JW.66200/10/04/05/06), zmieniającąwcześniej wydanądecyzjęadministracyjną
udzielającąSzpitalowi Wojewódzkiemu w Łomży im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
zezwolenia na wytwarzanie odpadów, oraz zezwalające na prowadzenie działalności w
zakresie unieszkodliwiania odpadów.
Ponadto odwołujący złożył wraz z ofertądecyzjęnr DROŚ.S.SO.EB.7653-10/08/09 z
dnia 14 stycznia 2009 r. wydanąprzez Marszałka Województwa Pomorskiego w sprawie
wydania pozwolenia Starostwu Powiatowemu w Tczewie na wytwarzanie odpadów z
uwzględnieniem działalności w zakresie zbierania, transportu i unieszkodliwiania odpadów w
instalacji termicznego przekształcania odpadów zlokalizowanej na terenie Szpitala
Powiatowego w Tczewie. Izba przy wyrokowaniu nie brała pod uwagęww. lokalizacji,
albowiem w trakcie rozprawy odwołujący oświadczył,że nie zamierza utylizowaćw Tczewieżadnych odpadów będących przedmiotem zamówienia.
W ofercie przystępującego wykonawca ten złożył informację, zgodnie z którą
utylizacja odpadów odbywaćsiębędzie na terenie województwa łódzkiego tj. w zakładzie
termicznej utylizacji odpadów medycznych w Bełchatowie o wydajności 500 kg/h oraz na
terenie województwaświętokrzyskiego w spalarni odpadów medycznych przy SPZOZ w
Sandomierzu o wydajności 115 kg/h. Do oferty dołączono decyzjęWojewody Łódzkiego Nr
PZ/60 z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie udzielenia ECO-ABC sp. z o.o. pozwolenia
zintegrowanego na prowadzenie instalacji do unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych w
Zakładzie Termicznej Utylizacji Odpadów Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie
.
Nadto, przystępujący złożył decyzjęMarszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31
grudnia 2008 r., znak OWŚ.VII.7680-9/08 udzielającąprzystępującemu uzyskał zezwolenie
na zbieranie, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych.
Oceniając tak ustalony stan faktyczny w pierwszej kolejności należało stwierdzić,że
nie było sporne pomiędzy Stronami i uczestnikiem postępowania, iżprzedmiot zamówienia
powinien byćwykonany z uwzględnieniem przepisów ustawy o odpadach, jak równieżaktów
wykonawczych do tej ustawy. Na taki sposób wykonania zamówienia wskazywała przede
wszystkim treść
§
2 wzoru umowy (załącznik nr 4 do SIWZ). Ponadto stosownie do art. 355 §
2 Kodeksu Cywilnego należytąstarannośćpodmiotu w zakresie prowadzonej przez niego
działalności gospodarczej należy oceniaćprzy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej
działalności, z czego w orzecznictwie wywodzi siękoniecznośćznajomości obowiązującego
prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności
gospodarczej
(tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt III CRN
77/93).
Zgodnie z przepisem art. 9 przywoływanej ustawy, odpady powinny byćw pierwszej
kolejności poddawane odzyskowi lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania (ust. 1).
Zasadąjest więc,że odpady powinny byćpoddawane odzyskowi lub unieszkodliwianiu w
miejscu ich wytworzenia. Dopiero wtedy, gdy nie mogąbyćzagospodarowane tam gdzie są
wytworzone, powinny być, uwzględniając najlepsządostępnątechnikę, zdefiniowanąw art. 3
pkt 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochronyśrodowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr
25, poz. 150, z późn. zm.), lub technologię, o której mowa w art. 143 ustawy – Prawo
ochronyśrodowiska, przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogąbyć
poddane odzyskowi lub unieszkodliwione (ust. 2). Oczywistym jest więc,że wświetle ww.
przepisu miejsca w których odpady mająbyćunieszkodliwiane musząspełniaćobydwa
kryteria: tj. techniczno - technologiczne oraz odległościowe, zaśobydwa kryteria mają
znaczenie równorzędne.
Uszczegółowienie kryterium odległościowego wynikającego z art. 9 ust. 1 i ust. 2
ustawy o odpadach w odniesieniu do niektórych kategorii odpadów (w tym z mocy art. 9 ust.
5 także do zakaźnych odpadów medycznych, które w większości stanowiąprzedmiot
zamówienia), zostało wyartykułowane w art. 9 ust. 3 i 4 ustawy. Odpady te powinny być
unieszkodliwione w województwie ich wytworzenia, względnie na obszarze innego
województwa jeżeli odległośćod miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub
unieszkodliwiania jest mniejsza niżodległośćdo instalacji lub miejsca położonego na
obszarze tego samego województwa.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iżw ocenie Izby przepisy art. 9 ust. 3-5 nie
modyfikująogólnej zasady wynikającej z art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, a mianowicie, iż
przedmiotem porównania sąmiejsca, w których odpady „mogąbyćpoddane odzyskowi lub
unieszkodliwione”. Dokonując wykładni omawianych przepisów nie można bowiem
zapominaćo podstawowym celu regulacji określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o odpadach, a
mianowicie o tym, iżsłuży ona takiemu uregulowaniu postępowania z odpadami które
zapewni ochronężycia i zdrowia ludzi oraz ochronęśrodowiska zgodnie z zasadą
zrównoważonego rozwoju, a także ograniczeniu ilości odpadów i ich negatywnego
oddziaływania naśrodowisko. Z tego teżpowodu, w ocenie Izby, należy badaćmożliwości
unieszkodliwiania odpadów w danym miejscu, biorąc pod uwagęte miejsca, w których
obiektywnie możliwe jest unieszkodliwianie odpadów w ilości określonej w SIWZ.
Przedmiotem zarzutu podniesionego w odwołaniu było to,że zamawiający zaniechał
odrzucenia oferty przystępującego, który zaoferował wykonanie przedmiotu zamówienia
wbrew zasadzie bliskości określonej w art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o odpadach i konsekwencji
wybrał tęofertęjako najkorzystniejszą. Odwołujący wywodził bowiem,że instalacje, w
Bełchatowie i Sandomierzu, w których zgodnie z oświadczeniem złożonym w ofercie
przystępującego, wykonawca ten zamierzał unieszkodliwiaćodpady, nie znajdująsięna
terenie województwa mazowieckiego, a ponadto obie znajdująsiędalej od instalacji
oferowanych przez odwołującego, który zamierza unieszkodliwiaćodpady na terenie
województwa ich wytworzenia, tj. w instalacji w Ostrołęce oraz na terenie województwa
podlaskiego – w Łomży.
Przystępujący wywodził zaś,że z uwagi na brak możliwości unieszkodliwienia
odpadów w ilości określonej w SIWZ bliżej miejsca wytworzenia odpadów, jego instalacje
unieszkodliwiania odpadów w Bełchatowie i Sandomierzu sąinstalacjami położonymi
najbliżej miejsca wytworzenia odpadów, w których można zutylizowaćwymaganąprzez
zamawiającego ilośćodpadów.
Odwołujący i zamawiający w trakcie rozprawy podnieśli,że ww. twierdzenia
przystępującegoświadcząo sformułowaniu przez niego zarzutu, który nie może byćprzez
Izbęrozpoznawany wświetle przepisu art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. Istotnie, Izba z mocy ww.
przepisu jest związana zarzutami odwołania, natomiast nie jest związanażądaniami. Izba
podziela teżstanowisko,że nie jest celem przystąpienia i sprzeciwu zgłaszanie nowych
zarzutów, lecz popieranie lub odpieranie zarzutów podniesionych w odwołaniu. W tym
miejscu zwrócićnależy uwagę,że za zarzut należy uznaćnie tylko wskazanie naruszeńw
zakresie ustawy Pzp. Za zarzuty należy uznaćtakże oświadczenia wykonawcy, w których
wykazuje on istnienie okoliczności faktycznych, które podważająlub popierająprawidłowość
czynności zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Biorąc pod uwagępowyższe Izba stwierdziła,że przystępujący, w okolicznościach niniejszej
sprawy, nie sformułował nowego zarzutu, lecz wyłącznie odpierał zarzuty podniesione w
odwołaniu, popierając pierwotne stanowisko zamawiającego. Twierdzenia przystępującego
zawarte w zgłoszeniu przystąpienia i sprzeciwie, iżinstalacje położone na terenie
województwa mazowieckiego i podlaskiego nie posiadająwystarczających mocy
przerobowych w celu unieszkodliwienia ilości odpadów będących przedmiotem zamówieniaściśle łączyły sięz podniesionym przez odwołującego zarzutem naruszenia zasady bliskości.
Przystępujący wywodził bowiem w ten sposób,że z uwagi na brak możliwości
unieszkodliwienia odpadów bliżej miejsca wytworzenia, jego instalacje unieszkodliwiania
odpadów sąpołożonymi najbliżej miejsca wytworzenia odpadów instalacjami, w których
można zutylizowaćwymaganąprzez zamawiającego ilośćodpadów, a więcże przesłanki
określone w art. 9 ust. 3-5 ustawy o odpadach nie ziściły się.
Zdaniem Izby, w celu ustalenia czy przystępujący naruszył zasadębliskości oferując
utylizacjęodpadów poza województwem ich wytworzenia tj. w instalacji w Bełchatowie i
Sandomierzu koniecznym jest ustalenie, czy w najbliżej położonych miejscach, w rozumieniu
art. 9 ust. 2, 3, 4 ustawy o odpadach odpady w ilościach określonych w SIWZ rzeczywiście
mogąbyćunieszkodliwione. Bez takiego zbadania nie można bowiem stwierdzić, czy
złożenie przez przystępującego oferty stanowiło naruszenie art. 9 ust. 3 - 5 ustawy o
odpadach, jak wywodził odwołujący. Trudno bowiem uznać,że o naruszeniu zasady
bliskości miałobyświadczyćsamo istnienie instalacji położonej na terenie województwa
wytworzenia odpadów tj. mazowieckiego, czy teżna terenie województwa podlaskiego, ale
bliżej niżinstalacje przystępującego, które jednak ze względów obiektywnych (np. brak
wystarczających mocy przerobowych) nie mogłyby przyjąćodpadów w ilości wytwarzanej
przez zamawiającego.
Stwierdzićw tym miejscu należy,że badania rzeczywistych możliwości
unieszkodliwienia odpadów w oferowanych przez obu wykonawców instalacjach, chociażby
w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, zamawiający zaniechał pomimo, iżzobligowany był do
tego treściąart. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, do której w sposób wyraźny odesłał w treści
SIWZ.
Nie zasługiwał natomiast na uwzględnienie zarzut, iżprzystępujący poprzez złożenie
decyzji Marszałka WojewództwaŚwiętokrzyskiego z dnia 31 grudnia 2008 r., znak
OWŚ.VII.7680-9/08 udzielającej przystępującemu pozwolenia na wytwarzanie odpadów w
instalacji termicznego przekształcania odpadów przy SP ZOZ w Sandomierzu, naruszył
postanowienie pkt III SIWZ. Odwołujący twierdzenie to wywodził z faktu,że omawiane
pozwolenie obowiązywało do 10 lipca 2011 r., zaśumowa ma byćzawarta na okres 24
miesięcy. Izba wzięła pod uwagę,że decyzje administracyjne zezwalające na wytwarzanie
odpadów sądecyzjami terminowymi, co wynika z przepisu art. 188 ust. 1 Prawa ochronyśrodowiska, zgodnie z którym pozwolenie (w tym równieżpozwolenie na wytwarzanie
odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy) jest wydawane na czas
oznaczony. Pozwolenie takie w dacie upływu terminu składania ofert tj. 9 maja 2011 r.
jeszcze obowiązywało i mogło zostaćprzedłużone. Biorąc pod uwagętermin wygaśnięcia
pozwolenia (10 lipca 2011 r.), termin rozprawy (14 lipca 2011 r.), jak równieżuwzględniając
okolicznośćiżpozwolenie obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r. zostało wydane w dniu 31
grudnia 2008 r., tj. dopiero w przeddzieńwygaśnięcia uprzednio obowiązującego pozwolenia
z dnia 2 sierpnia 2005 r., może sięokazaćiżzostało jużwydane kolejne pozwolenie. Kwestia
ta jednak może i powinna byćwyjaśniona przez zamawiającego w trybie art. 87 ust. 1 ustawy
Pzp przy ponownym badaniu ofert w kontekście oceny zasady bliskości.
Skutkiem zaniechania wyjaśnienia treści ofert jest to,że nie można na obecnym
etapie stwierdzićczy oferta przystępującego podlega odrzuceniu, a więc zarzut zaniechania
odrzucenia oferty przystępującego jest przedwczesny. Nie można bowiem stwierdzić, czy
przystępujący zaproponował realizacjęzamówienia w sposób niezgodny z ustawąo
odpadach, do której odwołuje sięSIWZ. W konsekwencji decyzja zamawiającego o wyborze
oferty przystępującego jako najkorzystniejszej powinna zostaćunieważniona, zaśczynność
badania i oceny ofert powtórzona.
Jeśli chodzi o drugie kryterium wyboru miejsca unieszkodliwienia odpadów, to
stwierdzićnależy,że stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, przy ocenie zasady
bliskości uwzględniaćnależy równieżkryterium techniczno - technologiczne tj. stosowanie
przez wykonawcęnajlepszych dostępnych technik lub technologii. Przystępujący wskazywał,że jego instalacja w Bełchatowie spełnia wymagania ochronyśrodowiska wynikające z
najlepszej dostępnej techniki BAT, co wywodził z treści pozwolenia zintegrowanego.
Stosownie do art. 3 pkt 10 ustawy Prawo ochronyśrodowiska, do którego odsyła art.
9 ust. 2 ustawy o odpadach, przez najlepsze dostępne techniki rozumie sięnajbardziej
efektywny oraz zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej
działalności, wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych,
mających na celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie
emisji i wpływu naśrodowisko jako całość, z tymże pojęcie:
a) "technika" oznacza zarówno stosowanątechnologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja
jest projektowana, wykonywana, eksploatowana oraz likwidowana,
b) "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu rozwoju, który umożliwia ich
praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z uwzględnieniem warunków
ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów inwestycyjnych i korzyści dlaśrodowiska, a które to techniki prowadzący danądziałalnośćmoże uzyskać,
c) "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywnątechnikęw osiąganiu wysokiego
ogólnego poziomu ochronyśrodowiska jako całości.
Ponadto w myśl art. 143 ustawy Prawo ochronyśrodowiska, do którego równieżodsyła
art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, technologia stosowana w nowo uruchamianych lub
zmienianych w sposób istotny instalacjach i urządzeniach powinna spełniaćwymagania, przy
których określaniu uwzględnia sięw szczególności:
1) stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń;
2) efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii;
3) zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw;
4) stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwośćodzysku
powstających odpadów;
5) rodzaj, zasięg oraz wielkośćemisji;
6) wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie
zastosowane w skali przemysłowej;
7) (uchylony);
8) postęp naukowo-techniczny.
W tym miejscu stwierdzićnależy,że okoliczność, iżprzepis art. 143 ustawy Prawo
ochronyśrodowiska dotyczy instalacji nowobudowanych lub zmienianych w sposób istotny
oznacza jedynie,że wymagańokreślonych w tym przepisie nie stosuje siędo instalacji
zbudowanych wcześniej, które nie sąistotnie modyfikowane. Jednakże dokonując wyboru
miejsca unieszkodliwienia odpadów, kryterium to powinno byćuwzględniane, na co wyraźnie
wskazuje brzmienie przepisu art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach.
Jeśli chodzi o charakter pozwolenia zintegrowanego, to słusznie podnosili odwołujący i
zamawiający,że samo pozwolenie zintegrowane jest rodzajem decyzji administracyjnej,
której wymaga prowadzenie instalacji, jeśli ze względu na rodzaj i skalęprowadzonej w niej
działalności, może powodowaćznaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów
przyrodniczych albośrodowiska jako całości (art. 181 ust. 1 pkt 1 i art. 201 ust. 1. ustawy
Prawo ochronyśrodowiska). Tego typu akt administracyjny nie jest zatem wymagany w
przypadku użytkowania instalacji, która, mając na względzie jej zakres oddziaływania, nie
może znacznie wpływaćnaśrodowisko lub jego elementy. Pozwolenie zintegrowane, w
intencji ustawodawcy zastępowaćma tzw. pozwolenia sektorowe na korzystanie ześrodowiska, tj. pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza; pozwolenie
wodnoprawne na wprowadzanieścieków do wód lub do ziemi; pozwolenie na wytwarzanie
odpadów; o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-4 ustawy Prawo ochronyśrodowiska. Taki
charakter pozwolenia zintegrowanego wynika jednoznacznie z treści art. 182, zgodnie z
którym pozwolenia sektorowe nie sąwymagane w przypadku obowiązku posiadania
pozwolenia zintegrowanego.
Jednakże oceniając posiadanie pozwolenia zintegrowanego należy wziąćpod uwagę,że
zgodnie z treściąart. 204 ust. 1 Prawa ochronyśrodowiska instalacje wymagające
pozwolenia zintegrowanego powinny spełniaćwymagania ochronyśrodowiska wynikające z
najlepszych dostępnych technik, a w szczególności, z zastrzeżeniem art. 207 ust. 2, nie
mogąpowodowaćprzekroczenia granicznych wielkości emisyjnych. Skoro zatem
przystępujący dla swej instalacji w Bełchatowie uzyskał pozwolenie zintegrowane to należy
przypuszczać, iżjego instalacja unieszkodliwiania odpadów w Bełchatowie spełnia kryterium
techniczne wynikające art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach.
Jednocześnie podkreślićnależy,że z
faktu iżdla instalacji, w których odwołujący zamierza unieszkodliwiaćodpady, tj. w
instalacjach w Ostrołęce i Łomży nie zostało wydane pozwolenie zintegrowane lecz
pozwolenie sektorowe nie można jeszcze wywodzićiżrównieżw tych miejscach nie są
stosowane najlepsze dostępne techniki. Decyzje udzielające pozwolenia na wytwarzanie
odpadów w instalacji zlokalizowanej SPZ ZOZ im. dr J. Psarskiego w Ostrołęce Al. Jana
Pawła II 120 A ani Szpitalu Wojewódzkim w Łomży im. Kard. Stefana Wyszyńskiego, Al.
Piłsudskiego 11, nie zostały w sposób określony w odrębnych przepisach uchylone ani
zmienione.
Z drugiej jednak strony, przy ocenie kryterium techniczno - technologicznego należy
wziąćpod uwagę,że zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o odpadach zakaźne odpady
medyczne mogąbyćunieszkodliwiane wyłącznie w taki sposób, który prowadzi do obniżenia
zawartości ogólnego węgla organicznego do 5 % w tych odpadach. Z przepisu tego wynika
więc,że instalacje, jakie mogąspełnićomawiany wymóg to w zasadzie wyłącznie instalacje
prowadzące procesy wysokotemperaturowe, których głównym przykładem jest termiczne
przekształcanie, zaśobydwaj wykonawcy zaoferowali unieszkodliwienie odpadów poprzez
ich spalanie.
Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może miećistotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze
wskazanych wyżej względów miało miejsce w niniejszej sprawie. Zamawiający zaniechał
dokonania czynności wyjaśnienia treści złożonych ofert i nie ustalił rzeczywistych możliwości
unieszkodliwienia odpadów w oferowanych przez obu wykonawców instalacjach i wybrał jako
najkorzystniejsząofertęprzystępującego, która może podlegaćodrzuceniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 192 ust. 1 i 192 ust. 3 pkt 1 ustawy
Pzp orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy
Pzp oraz w oparciu o przepisy § 5 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz.U. Nr 41 poz. 238).
Izba uwzględniła koszty wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego w wysokości
3444,00 zł, na podstawie rachunku złożonego do akt sprawy, stosownie do brzmienia § 5
ust. 2 pkt 2 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia.
Przewodniczący: ………………….…
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
