rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2019-12-16
rok: 2019
data dokumentu: 2019-12-16
rok: 2019
sygnatury akt.:
KIO 2397/19
KIO 2397/19
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 i 10 grudnia 2019 r. w Warszawie odw
ołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Od
woławczej w dniu 25 listopada 2019 r. przez
wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa w postępowaniu
prowadzonym przez
Międzynarodowy Port Lotniczy im. Jana Pawła II Kraków-Balice
Sp. z o.o., ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-083 Balice
przy udziale wykonawcy
Rosenbauer Polska Sp. z o.o., ul. Stanisława Konarskiego 50,
05-
092 Łomianki, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
ołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Od
woławczej w dniu 25 listopada 2019 r. przez
wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa w postępowaniu
prowadzonym przez
Międzynarodowy Port Lotniczy im. Jana Pawła II Kraków-Balice
Sp. z o.o., ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-083 Balice
przy udziale wykonawcy
Rosenbauer Polska Sp. z o.o., ul. Stanisława Konarskiego 50,
05-
092 Łomianki, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
orzeka:
1. umarza po
stępowanie odwoławcze w zakresie zarzutów:
1.1.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas czynności
podpierania
” (zarzut 2),
1.2.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć „podczas jazdy
oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami
” (zarzut 3),
KIO 2397/19
1.3.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech stron: jedno
od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach kosza” (zarzut 4),
1.4.
określenia kryterium oceny ofert „Scentralizowany system kontrolno-sterujący”
w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę (zarzut 9),
2.
oddala odwołanie w pozostałym zakresie,
3.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224,
02-495 Warszawa i:
3.1
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o.,
Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa
tytułem wpisu od odwołania,
3.2
zasądza od wykonawcy Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa na
rzecz
Międzynarodowego Portu Lotniczego im. Jana Pawła II Kraków-Balice
Sp. z o.o., ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-083 Balice
kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy
tysi
ące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione
z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
KIO 2397/19
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1843) na niniejszy wyrok
– w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący:
..……………………………….
KIO 2397/19
U z a s a d n i e n i e
W odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, prowadzonego
w trybie przetargu nieograniczonego na „Zakup pojazdów i samochodu specjalnego na
potrzeby Lotniskowej Służby Ratowniczo-Gaśniczej", nr referencyjny: MPL/PF/FZ/241/3/02,
03/19 przez Międzynarodowy Port Lotniczy im. Jana Pawła II Kraków – Balice Sp. z o.o.
ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-
083 Balice (dalej „zamawiający”) wykonawca Fire-Max
Sp. z o. o., Al. Jerozolimskie 224, 02-
495 Warszawa (dalej „odwołujący”) złożył odwołanie od
czynności i zaniechań zamawiającego, polegających na:
1.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne mają to być „cztery (4] boczne
podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie", co wskazuje jednoznacznie na
preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co
narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo
zamówień publicznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1843) [dalej „ustawa Pzp”],
2.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas czynności
podpierania", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp,
3.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć „podczas
jazdy oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania
oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust 2
w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
4.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech
stron: jedno od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach
ko
sza", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp,
5.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Podpory poziomo-pionowe",
w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
KIO 2397/19
6.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Praca przy kącie ujemnym", w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę,
a ponadto dopuszczając przyznawanie punktów za rozwiązania niezgodne z normami,
co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
7.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Odległość opuszczenia kosza przed
kabiną", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
8.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Maksymalne parametry pola pracy
(wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia", w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co
narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
9.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Scentralizowany system kontrolno-
sterując/', w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art, 91 ust 1, 2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
10.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Ciekłokrystaliczne wyświetlacze
LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
11.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Możliwość transportu pacjenta
w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw.
z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
12.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Obrót panelu sterowania w koszu
ratowniczym", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu zmiany
postanowień SIWZ w sposób wskazany w treści odwołania.
Odwołujący oświadczył, że jest jednym z wiodących dostawców hydraulicznych
narzędzi ratowniczych – posiada co najmniej potencjalną możliwość uzyskania
przedmiotowego zamówienia, co więcej jest realnie zainteresowany jego uzyskaniem, jednak
sformułowane przez zamawiającego postanowienia SIWZ, do których referuje odwołanie, jako
postanowienia wadliwe, uniemożliwiają mu złożenie konkurencyjnej oferty.
W odniesieniu do zarzutów nr 1 – 4 odwołujący wskazał, że zarzuty te mają wspólną
podstawę i, w zdecydowanej części, możliwa jest wspólna argumentacja prawna dotycząca
podstawy do wniesienia odwołania w związku z czynnościami zamawiającego zaskarżonymi
przedmiotowym odwołaniem.
KIO 2397/19
Wskazał, że przepisy ustawy Pzp dotyczące zasad formułowania opisu przedmiotu
zamówienia, a w szczególności art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy Pzp są skierowane do
zamawiającego, który ma obowiązek sprostać sporządzeniu takiego opisu przedmiotu
zamówienia, który będzie wypełniał wspomniane zasady. Oświadczył, że zdaje sobie sprawę
z faktu, że niejednokrotnie nie jest to czynność prosta, lecz wymagająca dużego nakładu
pracy w celu osiągnięcia należytego efektu, niemniej jednak ustawodawca przyjął te zasady
sporządzania opisu przedmiotu zamówienia w jasnym celu, tj. aby zamawiający nie mógł
faworyzować rozwiązań konkretnego wykonawcy, bezpośrednio lub pośrednio. Uzupełnił, że
celem, jaki został zatem postawiony przed zamawiającym jest umożliwienie zapewnienia
równego dostępu do zamówienia dla wszystkich wykonawców, którzy są w stanie zapewnić
dostarczenie produktu, który będzie spełniał cele, jakim ma służyć. Stwierdził, że granicę
działań zamawiającego w zakresie przedstawiania opisu przedmiotu zamówienia stanowią
zasady uczc
iwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.
Oświadczył także, że w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (np. wyrok z dnia
22 sierpnia 2016 r., sygn. akt 1443/16) wyraźnie zarysowana jest linia orzecznicza, która
jednoznacznie wskazuje, że oznaką naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania wykonawców jest takie opisanie przedmiotu zamówienia, który wskazuje na
konkretnego producenta lub konkretny produkt. Tożsamym naruszeniem będzie ustalenie
rygorystycznych wymagań wobec przedmiotu zamówienia, które nie mają uzasadnienia
w rzeczowych potrzebach zamawiającego, a ponadto uniemożliwiają wzięcie udziału
w postępowaniu niektórym potencjalnie zainteresowanym wykonawcom.
Podkreślił, opis przedmiotu zamówienia musi zapewniać wykonawcom chętnym do
wzięcia udziału w postępowaniu jednakowy (otwarty) dostęp do zamówienia, a także nie może
powodować nieuzasadnionych przeszkód w otwarciu postępowania i przedmiotu zamówienia
na szeroko rozumianą konkurencję (wyrok KIO z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt
KIO 1022/18)
– „z naruszeniem zasady uczciwej konkurencji w przypadku nieprawidłowego
opisania przedmiotu zamówienia będziemy mieć do czynienia między innymi w sytuacji
posługiwania się przez Zamawiającego parametrami wskazującymi na konkretnego
producenta lub konkretny produkt)".
Ocenił, że z taką właśnie sytuacją ma się do czynienia w tym postępowaniu, gdzie
poprzez sformułowanie opisu przedmiotu zamówienia, zamawiający wskazuje na
preferowanego przez siebie wykonawcę, jednocześnie uniemożliwiając udział w postępowaniu
i złożenie konkurencyjnej oferty przez pozostałych uczestników tego wysoko
wyspecjalizowanego rynku.
Przypomniał, że wystarczające jest samo zaistnienie możliwości utrudniania uczciwej
konkurencji (wyrok KIO z dnia 1 czerwca 2018 r., sygn. akt KIO 967/18).
KIO 2397/19
Stwierdził, że w przedmiotowym postępowaniu dochodzi do wyraźnego i czytelnego
faworyzowania jednego z wykonawców (oferowanych przez niego rozwiązań), co wyłącznie
wzmacnia argumentację dotyczącą naruszenia art. 29 ust. 1 i ust 2 ustawy Pzp.
Przywołał wyrok z dnia 19 grudnia 2016 r. (sygn. akt KIO 2280/16) – „w kontekście
art. 29 ust. 2 Pzp Izba stwierdza za orzecznictwem, że niniejszy przepis stanowi, iż:
«przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą
konkurencję». W konsekwencji fakt naruszenia przez Zamawiającego art. 7 ust. 1 oraz art. 29
ust. 2 Pzp wymaga tylko uprawdopodobnienia, co, jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
w wyroku z dnia 25.01.2006 r., sygn. akt: II Ca 693/05 (niepubl.) u
znaje się za wystarczające
dla uznania zasadności zarzutu".
W odniesieniu do zarzutu nr 1
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób
utrudniający uczciwą konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne mają
to być „cztery [4] boczne podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie", co wskazuje
jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp odwołujący podniósł, że
całokształt opisanych przez zamawiającego warunków realizacji przedmiotu zamówienia,
zgodnie z załącznikiem nr 1B do SIWZ część B rozdział 19 wraz z kryteriami oceny ofert
zaskarżonymi w zarzucie nr 5 wskazują na faworyzowanie przedmiotów oferowanych
wyłącznie przez jednego wykonawcę, tj. Rosenbauer, co prowadzi do naruszenia zasad
opisywania przedmiotu zamówienia w sposób zachowujący zasady uczciwej konkurencji.
Stwierdził, że wskazany wykonawca jako jedyny spośród światowych producentów
drabin pożarniczych (pozostali to Magirus, Gimaex, Morita czy też Volkan) oferuje realizację
podpór stabilizacyjnych w wariancie poziomo-pionowym. Uzupełnił, że rozwiązanie to
stosowane jest, co do zasady, w podnośnikach.
Wskazał, że na rynku funkcjonują podpory stabilizacyjne „skośne", które zapewniają
lepsze funkcjonowanie całego systemu związanego z drabiną, odwołał się do postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego przez Komendę Wojewódzką
Państwowej Straży Pożarnej w Katowicach, w którym zamawiający korzystał z podpór
skośnych, a nie poziomo-pionowych:
http://www.katowice.kwpsp.gov.pl/informacia/zamowienia-publiczne.9604/do5tawa-
samochodow-pozarniczych-z-drabina-mechaniczna
Wymagania techniczne stanowią załącznik nr 4 do odwołania.
Zauważył, że w tym postępowaniu odwołującym był Rosenbauer, który próbował
zaskarżyć przyznawanie dodatkowych punktów za podpory skośne. Ostateczna treść SIWZ
nie została w tym zakresie zmieniona, a wykonawca ten nie złożył oferty w postępowaniu.
KIO 2397/19
Zdaniem odwołującego aktualnie zamawiający nie stosują podpór poziomo-pionowych
z uwagi na ich niefunkcjonalność oraz gorsze parametry niż podpór skośnych, a mimo to
zamawiający zdecydował się wybrać rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jeden podmiot,
czym uniemożliwił uczestnictwo w postępowaniu innym potencjalnie zainteresowanym
wykonawcom.
Wniósł o zmianę opisu przedmiotu zamówienia w załączniku nr 1B do SIWZ część B
rozdział 19 w ten sposób, aby dopuszczona została możliwość zaoferowania podpór skośnych
jako spełniających wymagania zamawiającego, ponieważ taka konstrukcja opisu przedmiotu
zamówienia pozwoli na przeprowadzenie postępowania zgodnie z zasadami zachowania
uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców i oferowanych przez nich rozwiązań.
Zarzutu nr 2
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas
czynności podpierania", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania
oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7
ust. 1 ustawy Pzp został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
Zarzut nr 3
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć
„podczas jazdy oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie r
ozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
Zarzut 4
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza
z czterech stron: jedno od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach
kosza", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie
przez jednego w
ykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp został
przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
W odniesieniu do zarzutu nr 5
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Podpory poziomo-pionowe", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący stwierdził, że jak wskazał w argumentacji dotyczącej zarzutu nr 1, nie ma żadnego
praktycznego uzasadnienia dla promowania po
dpór poziomo-pionowych, co czyni
zamawiający.
KIO 2397/19
Ocenił, że jest to tym bardziej zastanawiające, że dla tak niewłaściwego elementu
samego przedmiotu zamówienia przyznano kryterium wagę 10%.
Podał, że pozacenowe kryteria oceny ofert, w swojej istocie, mają za zadanie
promować rozwiązania lepsze (korzystniejsze) dla zamawiającego, jednak w przedmiotowej
sprawie zamawiający nie chce uzyskać lepszego przedmiotu zamówienia (gdyby tak było,
promowałby podpory skośne), a jedynie chce dodatkowo promować rozwiązania oferowane
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. Uznał, że kryterium nie spełnia żadnego ze
stawianych przed nim celów.
Zdaniem odwołującego, gdyby przyjąć, że zamawiający ma dopuścić na równi podpory
poziomo-
pionowe oraz podpory skośne, to formułowanie kryterium oceny ofert
o wadze 10% dającego przewagę podporom poziomo-pionowym, które nie są stosowane
w pojazdach będących przedmiotem zamówienia i wykorzystywanych na lotniskach, byłoby co
najmniej bezzasadne.
Wniósł o wykreślenie kryterium oceny ofert, alternatywnie o przyznanie maksymalnej
wagi 10% dla zaoferowania podporom skośnym, przy nieprzyznawaniu punktów w tym
kryterium podporom poziomo-pionowym.
W odniesieniu do zarzutu nr 6
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Praca przy kącie ujemnym" w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, a ponadto dopuszczając przyznawanie punktów za rozwiązania
niezgodne z normami, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący ocenił, że zamawiający posunął się do bezprawnego nieprzestrzegania norm
w celu promowania rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Zwrócił uwagę, że w przypadku rozwiązań oferowanych przez Rosenbauer istnieje
możliwość podniesienia tylnych podpór poziomo-pionowych w celu podniesienia tylnej osi
pojazdu, co spowoduje przechylenie pojazdu, a przez to kąt pracy będzie jeszcze bardziej
ujemny.
Wskazał, że zgodnie z obowiązującymi normami, kąt pracy mierzony jest przy
poziomym (równym) postawieniu pojazdu wobec czego tak skonstruowane kryterium ma na
celu wyłącznie faworyzowanie jednego wykonawcy, nawet kosztem działania niezgodnego
z obowiązującymi normami.
Odwołujący wniósł o usunięcie kryterium oceny ofert, alternatywnie o doprecyzowanie
tego kryteri
um oceny ofert w ten sposób, że praca przy kącie ujemnym będzie weryfikowana
tak, że postawienie pojazdu ma być poziome, bez użycia podpór w celu osiągnięcia
przechylenia pojazdu.
KIO 2397/19
W odniesieniu do zarzutu nr 7
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Odległość opuszczenia kosza przed kabiną", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust, 1, 2 i 2c w zw. z art, 7
ust. 1 ustawy Pzp odwołujący stwierdził, że również w tym kryterium zamawiający
jednoznacznie faworyzuje rozwiązania oferowane przez wykonawcę Rosenbauer, ponieważ
t
ylko ten wykonawca jest w stanie zaoferować rozwiązania za maksymalną liczbę punktów
w tym kryterium.
Zdaniem odwołującego jest to o tyle istotne, że z punktu widzenia zamawiającego
wartości te nie mają żadnego relewantnego znaczenia i pozostają bez związku
z wykonywanymi przez siebie czynnościami.
Uznał, że uzasadnione jest twierdzenie, że kryterium zostało sformułowane wyłącznie
po to, aby premiować rozwiązania oferowane przez wykonawcę Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium jako
bezprzedmiotowego,
faworyzującego
jednego
wykonawcą
oraz
niezwiązanego
z wykorzystaniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia.
W odniesieniu do zarzutu nr 8
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Maksymalne parametry pola pracy (wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej
szerokości podparcia", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw. z art, 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący stwierdził, że kryterium to jest związane z faworyzowanymi podporami poziomo-
pionowymi.
Stwierdził, że gdyby nie brać pod uwagę podpór, to kryterium to pozbawione jest
zasadności i sformułowane zostało wyłącznie po to, aby premiować rozwiązania oferowane
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Podkreślił, że premiowana różnica w wielkościach jest na tyle nieistotna
z praktycznego punktu widzenia, że jest wręcz niezauważalna oraz, że w celu faworyzowania
rozwiązań Rosenbauer zamawiający sformułował to kryterium oceny ofert, dzięki czemu
wykonawca ten mógłby otrzymać maksymalną liczbę punktów w tym kryterium, a pozostali
zainteresowani wykonawcy nie otrzymaliby punktów w tym kryterium, gdyż oferowane przez
nich rozwiązania nie spełniają warunków dla otrzymania punktów.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert jako bezprzedmiotowego, faworyzującego jednego wykonawcę oraz niezwiązanego
z wykorzys
taniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia.
Zarzut nr 9
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert „Scentralizowany system
kontrolno-
sterujący", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
KIO 2397/19
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący cofnął na rozprawie.
W odniesieniu do zarzutu nr 10
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane
wy
łącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp odwołujący stanął na stanowisku, że kryterium to jest kolejnym przykładem na
bezzasadne faworyzowanie rozwiązań oferowanych przez wykonawcę Rosenbauer, przy
ograniczeniu konkurencji ze strony innych wykonawców.
Oświadczył, że pozostali potencjalni wykonawcy nie przewidują rozwiązań
polegających na tym, że przy każdym stanowisku sterowania podporami ma być wyświetlacz
LCD, w związku z czym kryterium to w sposób oczywisty premiuje rozwiązania oferowane
wyłącznie przez wykonawcę Rosenbauer, a pozostali potencjalni wykonawcy nie mają
możliwości uzyskania punktów w ramach tego kryterium.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium jako
faw
oryzującego wyłącznie jednego wykonawcę.
W odniesieniu do zarzutu 11
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Możliwość transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza", w sposób wyraźnie
promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91
ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp odwołujący stwierdził, że kryterium to, poza
faworyzowaniem rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer, wskazuje
na nieznajomość praktyki, w jakiej porusza się zamawiający.
Oświadczył, że aktualnie, nie transportuje się „pacjentów" w wózkach inwalidzkich, lecz
na noszach, w związku z czym kryterium to nie jest w żaden sposób powiązane
z przedmiotem zamówienia, a ma na celu wyłącznie premiowanie rozwiązań oferowanych
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert.
W odniesieniu do zarzutu nr 12
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Obrót panelu sterowania w koszu ratowniczym", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7
ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący uznał, że kryterium świadczy wyłącznie o woli premiowania
rozwiązań oferowanych przez Rosenbauer, nie bacząc bezpieczeństwo i jakość pracy.
Stwierdził, że tylko rozwiązania oferowane przez Rosenbauer charakteryzują się tym,
że panel sterowania w koszu ratowniczym znajduje się w bocznej części kosza. Pozostali
KIO 2397/19
potencjalni wykonawcy oferują rozwiązania, w których panel sterowania znajduje się w pozycji
frontowej kosza, tj. w naturalnym środowisku operującego w koszu, gdzie ma najlepszy widok
na całą sytuację. Uzupełnił, że jest to powszechna praktyka, a tylko Rosenbauer oferuje
rozwiązanie wymykające się z tej praktyki, za co otrzymuje punkty od zamawiającego w tym
kryterium.
Podkreślił, że z punktu widzenia zamawiającego i celów, jakim przedmiot zamówienia
ma służyć, umiejscowienie panelu sterowania frontem do akcji jest kluczowe. Premiowanie
innych
rozwiązań stanowi o jawnym faworyzowaniu jednego wykonawcy – Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert.
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego, przekaz
anej Izbie przez zamawiającego na informatycznym nośniku danych przy
piśmie z dnia 3 grudnia 2019 r. – dokumentów wskazanych w dalszej części uzasadnienia,
Odpowiedzi na odwołanie – pismo zamawiającego z dnia 5 grudnia 2019 r., Dodatkowego
stanowiska przy
stępującego wraz z załącznikami – pismo z dnia 9 grudnia 2019 r.,
dokumentów złożonych przez uczestników na rozprawie, wskazanych w dalszej części
uzasadnienia,
a także oświadczeń i stanowisk stron oraz przystępującego zaprezentowanych
w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy
ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę.
Skład orzekający Izby ustalił nadto, że odwołujący posiada interes w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia, kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawiającego wskazanych w odwołaniu przepisów, o których mowa
w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Wypełnione zostały zatem materialnoprawne przesłanki do rozpoznania odwołania,
wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odnosząc się do podnoszonej wielokrotnie przez zamawiającego kwestii niepełnego
sf
ormułowania zarzutów, co miało polegać na braku wskazania przez odwołującego czynu
nieuczciwej konkurencji, którego miał dopuścić się zamawiający w rozumieniu przepisu art. 3
ust. 1
(„Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi
obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.”), czy art. 15
ust. 1
[„Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do
rynku, w szczególności poprzez: (…)] ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu
KIO 2397/19
nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1010)
, skład orzekający Izby zauważa, że
zamawiający, wszczynając i prowadząc postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
nie występuje, w relacji do wykonawców – przedsiębiorców, „w roli” przedsiębiorcy, ale
gospodarza postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Zarówno brzmienie art. 3
ust. 1, jak i 15 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie pozostawiają
wątpliwości, że o taką właśnie relację (przedsiębiorca – przedsiębiorca) chodzi, o czym
przesądza użycie zwrotu „innych przedsiębiorców”.
Odnosząc się do braku legitymacji do wniesienia odwołania w odniesieniu do
niektórych zarzutów, skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że legitymacji tej
odwołującemu nie sposób odmówić, ponieważ nie jest możliwym na etapie przed terminem
składania ofert stwierdzenie, jaka drabinę odwołujący zaoferuje, tj. jakim zestawem cech,
parametrów, czy funkcjonalności będzie charakteryzowała się ta drabina (zakładając, że
odwołujący ofertę złoży, uznając, że z danym zestawem cech, parametrów i funkcjonalności
ma szansę na uzyskanie przedmiotowego zamówienia), która – co podkreślano w toku
rozprawy
– będzie pojazdem specjalnym, zabudowanym na potrzeby tego konkretnego
zamawiającego.
Zarzut (1)
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne maja być „cztery [4]
boczne podpory stabilizacyjne wysuwane hydrauliczne
”, co wskazuje jednoznacznie na
preferowan
ie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym
zamawiający naruszył przepis art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izb ustalił, co następuje.
Zgodnie z Rozdziałem III „Opis przedmiotu zamówienia” SIWZ zakres przedmiotu
zamówienia obejmuje w części A zamówienia – dostawę lotniskowych pojazdów ratowniczo –
gaśniczych typu 6x6 w ilości 2 szt. [ppkt 1)], spełniających wymagania opisane w Specyfikacji
Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1A do SIWZ oraz w części B –
dostawę lotniskowego samochodu specjalnego – drabiny o wysokości ratowniczej min. 30 m
z łamanym przegubem w ilości 1 szt. [ppkt 2)], spełniającej wymagania opisane w Specyfikacji
Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1B do SIWZ.
Zgodnie z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ „Wymagania operacyjno-techniczne dla
lotniskowego samochodu specjalnego
– drabiny o wysokości ratowniczej min. 30 m
z łamanym przegubem” zamawiający, w odniesieniu do podpór stabilizacyjnych drabiny,
wskazał wymóg: „cztery [4] podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie”.
KIO 2397/19
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Brzmienie wymogu z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ nie pozostawia wątpliwości
co do tego, że zamawiający nie narzuca jednego rodzaju podpór stabilizacyjnych zamawianej
drabiny. Brak wsz
akże w wymogu wskazania, że chodzi o taką tylko drabinę, która sprawiana
jest
na podporach skośnych albo taką tylko, która sprawiana jest na podporach poziomo-
pionowych.
Oznacza to, że wykonawcy mogą oferować zarówno drabiny z podporami skośnymi,
jak i poziomo-pionowymi.
Wobec powyższego, niezależnie od tego złożenie drabiny z jakim rodzajem podpór
rozważa odwołujący przedmiotowe postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
pozostaje dla odwołującego otwarte.
Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniem odwołującego, że opis zamawianej
drabiny w pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ faworyzuje „wykonawcę Rosenbauer”.
Na marginesie skład orzekający Izby zauważa, że ograniczenie w wymogu z pkt. 19.1.
Załącznika nr 1B co do wysuwania hydraulicznego podpór nie było przez odwołującego
w odwołaniu kwestionowane jako element opisu drabiny, który utrudnia mu dostęp do
zamówienia. W toku rozprawy żaden uczestnik nie podnosił także, że istnieją drabiny
o podporach stabilizacyjnych wysuwanych
w sposób inny niż hydraulicznie.
Skład orzekający Izby pominął dowody składane przez uczestników postępowania
w odniesieniu do za
rzutu 1, ponieważ okoliczność, że tylko Rosenbauer stosuje podpory
poziomo-
pionowe (że inni także stosują takie podpory) pozostaje bez znaczenia skoro
w świetle treści SIWZ oczywistym jest, że zamawiający dopuszcza zarówno podpory poziomo-
pionowe, jak i
podpory skośne.
Zarzut (5)
określenia kryterium oceny ofert „Podpory poziomo-pionowe" w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym
zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Podpory
poziomo-pionowe
”, przypisując temu kryterium znaczenie 10% (Rozdział XII „Opis kryteriów,
którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych
kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 32 i 33 SIWZ).
KIO 2397/19
Jednocześnie zamawiający podał, że „10 punktów zostanie przyznanych w przypadku
zaoferowania przez Wykonawcę podpór poziomo-pionowych w układzie ramy”, co miało
nastąpić na podstawie oświadczenia wykonawcy z Formularza oferty. W przypadku „innych
rozwiązań technicznych” zamawiający podał, że przyzna 0 pkt.
W opracowanym przez siebie wzorze Formularza ofertowego (dla drabiny)
zamawiający ujął oświadczenie, które złożyć ma wykonawca, tj. „Oświadczamy, że podpory
poziomo-
pionowe wykonane będą/nie będą
8
w układzie ramy.”, przy czym zgodnie z legendą
co do sposobu wypełniania Formularza ofertowego zamawiający w przypadku „8” wskazał:
„Niepotrzebne skreślić”.
Skład orzekający Izby ustalił także, że zamawiający w części B ustanowił cenę jako
kryterium o znaczeniu 56% oraz
kryterium pozacenowe „Gwarancja i parametry techniczne”
o znaczeniu 44%.
W ramach kryterium pozacenowego
„Gwarancja i parametry techniczne” zamawiający
ustanowił 14 podkryteriów, z których odwołujący zakwestionował 7 o znaczeniu 25% (zarzut
9
– podkryterium co do scentralizowanego systemu kontrolno-sterującego odwołujący cofnął),
żądając ich wykreślenia (w odniesieniu do zarzutu 5 i 6 formułując także żądanie
alternatywne).
Odwołujący nie miał zastrzeżeń do znaczenia, jakie przypisał zamawiający kryterium
ceny, ani co do 7 podkryteriów pozacenowych o łącznym znaczeniu 19% (w tym ich
znaczenia).
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący obawia się, że ze względu na 7 ustanowionych przez zamawiającego
podkryteriów oceny ofert (w kryterium pozacenowym) o łącznym znaczeniu 25% nie będzie
w stanie złożyć konkurencyjnej oferty.
W ocenie składu orzekającego Izby zestawienie znaczenia ceny (56%) i znaczenia
podkryteriów, których odwołujący nie kwestionował (19%) ze znaczeniem podkryteriów, które
zostały przez odwołującego zakwestionowane w odwołaniu (25%) przy braku jakichkolwiek
dowodów ze strony odwołującego co do tego, że w przypadku dostawy drabiny możliwe jest
„jedynie” uzyskanie marży niższej niż dwucyfrowa, a nadto braku podstaw do stwierdzenia, że
odwołujący nie uzyska żadnych punktów w kwestionowanych podkryteriach skłania jednak
raczej
do wniosku, że odwołujący ma szansę na uzyskanie zamówienia w wyniku złożenia
konkurencyjnej oferty,
ponieważ możliwym jest „zrównoważenie” braku albo niższej punktacji
w kwestio
nowanych podkryteriach punktacją, jaką odwołujący może uzyskać w pozostałych
niekwestionowanych podkryteriach oraz kryterium ceny.
KIO 2397/19
W dalszej kolejności skład orzekający Izby wskazuje, że na rozprawie zamawiający
oświadczył, że „formułując oświadczenie jak wyżej popełnił błąd – oświadczenie to powinno
brzmieć, że podpory wykonane będą/nie będą
8
w układzie ramy” oraz oświadczył, że dokona
mod
yfikacji SIWZ (str. 11 Protokołu posiedzenia i rozprawy).
Skład orzekający Izby za zamawiającym przyjął, przy braku stanowiska przeciwnego
odwołującego, że układ ramy występuje jedynie w przypadku podpór poziomo-pionowych.
Kluczowym staje się więc pytanie, czy w przypadku tego zamawiającego ustanowione
kryterium jest uzasadnione jego rzeczywistymi potrzebami, czy też w oderwaniu od tych
potrzeb
zamawiający preferuje konkretne rozwiązanie – podpory poziomo-pionowe.
S
kład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może uzyskać
maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia przypisania
zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów, ponieważ
z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny ofert
zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny ofert
jest uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny ofert
zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot
spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co
do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających
dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Zamawiający w Odpowiedzi na odwołanie oświadczył, że wyżej ocenia podpory
poziomo-
pionowe ze względu na „taktyczne potrzeby akcji ratowniczej i techniczne możliwości
wykonania zadań”, ponieważ podpory te zapewniają:
1.
możliwość stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni,
2.
większą stabilizację pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy
i nierówności terenu,
3. mechanizm stabilizacji pojazdu poprzez podpory poziomo-pionowe stosowany
jest w samochodzie ratownictwa technicznego będącego na wyposażeniu
LSRG,
4.
możliwość obejścia przeszkód przez podporę (w wielu przypadkach – wedle
zamawiającego niemożliwe dla podpór skośnych),
5.
możliwość niwelowania nierówności terenu,
6. roz
wiązanie powszechnie stosowane w podnośnikach koszowych, specjalnych,
pożarniczych, przemysłowych żurawiach samochodowych (str. 11 Odpowiedzi
na odwołanie, drugi akapit).
KIO 2397/19
Skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że nie uzasadnia zakupu drabiny
z podporami poziomo-
pionowymi fakt, że u zamawiającego jest już wykorzystywany
samochód ratownictwa z mechanizmem stabilizacji poprzez podpory poziomo-pionowe,
ponieważ zamawiający odpowiednio do swoich potrzeb zastrzegł obowiązek
przeprowadzenia przez wykonawc
ę szkoleń (pkt 30 „Szkolenie personelu” Załącznika nr 1B),
a nadto zamawiający nie wykazał iżby obsługa mechanizmu stabilizacji w będącym na
wyposażeniu zamawiającego samochodzie ratownictwa technicznego była tożsama z tym jaki
stosowany jest w drabinach.
Skład orzekający Izby stanął także na stanowisku, że bez związku z wyższą oceną
podpór poziomo-pionowych (niż skośnych) pozostaje sam fakt, że podpory poziomo-pionowo
są powszechnie stosowane w innych rodzajach pojazdów specjalistycznych. Zamawiający
zwi
ązku takiego nie wykazał.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby doszedł do przekonania, że
zasadność wyższej oceny jednego rodzaju podpory nad drugim wymaga analizy pod kątem:
1.
możliwości stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni,
2.
większej stabilizacji pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy
i nierówności terenu,
3.
możliwości obejścia większej liczby przeszkód,
4.
możliwości niwelowania nierówności terenu.
Wskazane powyżej mierniki porównawcze obu rodzajów podpór skład orzekający Izby
uznał za znajdujące potwierdzenie w potrzebach zamawiającego – w oświadczeniach
i zdjęciach przez niego składanych, tj. iż chodzi o pracę na zróżnicowanym co do
ukształtowania terenie (obszary podmokłe, górzyste, autostrada zlokalizowana przy skarpie)
oraz na terenie
o gęstej zabudowie i licznych przeszkodach (kwietniki, bariery ochronne,
bariery przedzielające jezdnie).
W odniesieniu do możliwości stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni oraz
większej stabilizacji pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy i nierówności terenu
skład orzekający Izby uznał, że żaden z uczestników nie zaprezentował danych (parametrów),
które pozwoliłyby dokonać adekwatnych porównań w tym zakresie.
W odniesieniu do możliwości niwelowania nierówności terenu skład orzekający Izby
skład orzekający Izby uznał, że oba rodzaje podpór taką możliwość zapewniają.
Odwołujący zaprezentował zdjęcie opisane „Podpory skośne umożliwiają również
rozstawienie pojazdu
– drabiny na nierównym terenie”, na podstawie którego można
KIO 2397/19
stwierdzić, że drabina z podporami skośnymi Magirus, poprzez zastosowanie dodatkowych
podkładów imitujących nierówności terenu ma możliwość ich niwelacji.
Przystępujący zaprezentował zaś zdjęcia dotyczące drabin L32 i L32A-XS, na
podstawie których można stwierdzić, że drabina z podporami poziomo-pionowymi
Rosenbauer
, poprzez zastosowanie dodatkowych podkładów imitujących nierówności terenu
także ma możliwość ich niwelacji.
Żaden z powyższych mierników nie uzasadnia zatem, w świetle potrzeb
zamawiającego, premiowania podpór poziomo-pionowych.
Za miernik, który premiowanie podpór poziomo-pionowych uzasadnia skład orzekający
Izby uznał możliwość obejścia większej liczby przeszkód.
O ile bowiem na podstawie złożonych przez odwołującego zdjęć opisanych „Możliwość
rozstawienia pod pojazdami np. zaparkowanymi w ciasnej ulicy
” można stwierdzić, że
możliwość rozstawienia podpór pod pojazdem jest swego rodzaju „obejściem” przeszkody
w postaci samochodu, o tyle na podstawie innych złożonych przez odwołującego materiałów
(zdjęć) nie sposób stwierdzić, że podpory skośne zapewnią rozstaw drabiny pod lub nad
barierami takimi jak zabezpieczenia antyterrorystyczne
, ogrodzenia/barierki, które (jak na
zdjęciu złożonym przez zamawiającego z ulicy Krakowskiej) są na całej długości posadowione
n
a betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach.
Odwołujący zaprezentował wprawdzie zdjęcie „Praca pod barierami, ogrodzeniami
i innymi przeszkodami terenowymi
”, jednak zdjęcie to nie może potwierdzać możliwości
rozstawu drabiny pod ogrodzeniem/bari
erką, która posadowiona jest na betonowych, ciągłych
blokach/wysokich krawężnikach, ponieważ taka „dodatkowa przeszkoda” na zdjęciu
odwołującego nie znajduje się.
Z drugiej strony p
rzystępujący nie zaprezentował co prawda zdjęcia, na podstawie
którego można stwierdzić, że w przypadku drabiny z podporami poziomo-pionowymi istnieje
możliwość obejścia przeszkody w postaci samochodu (zdjęcie, które złożył przystępujący
pozwala stwierdzić możliwość rozstawienia podpór z jednej strony pomiędzy dwoma
samochodami,
jednak należy przyjąć, że nie byłoby to możliwe gdyby samochody zostały
zaparkowane w takiej od siebie odległości, która byłaby niewystarczająca dla wprowadzenia
podpory między nie), ale zaprezentował zdjęcia (jak powyżej) wraz z opisem:
„w zależności od użytego podwozia i rodzaju drabiny, system podpór może pokonać
przeszkody w zakresie 700-800 mm
”, które pozwalają stwierdzić, że istnieje możliwość
obejścia przeszkód o wysokości 700-800 mm (drabina w pozycji przechylonej), zatem
przeszkód
typu
zabezpieczenia
antyterrorystyczne,
kwietniki,
ogrodzenia/barierki
KIO 2397/19
posadowione
na betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach, które znajdują się na
terenie zamawiającego.
Dostrzec
także należy, że odwołujący określał maksymalną wysokość przeszkód, jaką
mogą ominąć drabiny bez względu na rodzaj podpór na 35 cm. Wobec zdjęć
i opisu zaprezentowanego przez
przystępującego stwierdzić należy, że stanowisko
odwołującego można odnieść jedynie do drabin z podporami skośnymi.
Odnosząc się do innych złożonych dowodów, skład orzekający wskazuje jak niżej.
Złożone przez odwołującego „Zestawienie drabin pożarniczych wprowadzonych
w okresie ostatnich 5 lat
” w jednostkach szczebla wojewódzkiego PSP oraz dwóch innych
podmiotów (Polskie LNG oraz Orlen Płock) na potwierdzenie, że na rynku polskim przeważają
zdecydowanie pojazdy z podporami skośnymi oraz zestawienie „Drabin eksploatowanych
w JRG na terenie Krakowa i okolic
” na potwierdzenie, że drabiny z podporami skośnymi „są
lepsze” od tych z podporami poziomowo-pionowymi nie mają znaczenia, ponieważ każdy
zamawiający ma prawo dokonać zakupu drabiny o takich podporach, które lepiej będą się
sprawdzać w warunkach, w jakich działa dany zamawiający. Istotne jest zatem nie to, zakupy
jakich drabin przeważają na polskim rynku zamówień publicznych i jakie są w większej liczbie
wykorzystywane w prowadzonych działaniach, ale to, które z podpór (poziomo-pionowe czy
skośne) będą z perspektywy warunków, w jaki działa ten konkretny zamawiający (straż
lotniskowa) bardziej przydatne.
Bez
znaczenia pozostaje także to, iż jedynie drabiny z podporami skośnymi posiadają
obecnie certyfikat jednostki CNBOP (zakładając w ogóle, że tak właśnie jest – swojego
twierdzenia w tym zakresie odwołujący nie poparł żadnymi dowodami), ponieważ zgodnie
z po
stanowieniem pkt. 1.5. Załącznika nr 1B do SIWZ obowiązkiem wykonawcy, który uzyska
przedmiotowe zamówienia będzie przedłożenie aktualnego świadectwa dopuszczenia do
użytkowania w ochronie przeciwpożarowej najpóźniej w dniu odbioru faktycznego przedmiotu
z
amówienia. Wykonawca będzie miał zatem czas na uzyskanie odpowiedniego świadectwa
dopuszczenia (certyfikatu), który – zgodnie z § 2 Wzoru umowy, stanowiącym załącznik nr 5B
do SIWZ
– wynosi 12 miesięcy od daty podpisania umowy. Odwołujący nie podnosił przy tym,
iż jest to czas niewystarczający na wykonanie drabiny i jej certyfikację.
W
odniesieniu do złożonego przez odwołującego opisu drabiny MLK4-30 producenta
Morita
skład orzekający Izby podnosi, że odwołujący nie objął zarzutem odwołania
postanowienia SIWZ z
pkt. 21.1. Załącznika nr 1B – nie kwestionował potrzeby
zamawiającego, polegającej na określeniu minimalnej nośności kosza ratowniczego na 500 kg
wobec czego opis
, jak i pozostałe składane przez uczestników materiały, należało pominąć.
KIO 2397/19
Zarzut (6) o
kreślenia kryterium oceny ofert „Praca przy kącie ujemnym” w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, a ponadto
dopuszczający przyznawanie punktów za rozwiązania niezgodne z normami, czym
zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1,2, 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Praca przy
kącie ujemnym”, przypisując temu kryterium znaczenie 5% (Rozdział XII „Opis kryteriów,
którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych
kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 33 SIWZ).
Jednocześnie zamawiający podał, że „Punkty zostaną przyznane na podstawie
zaoferowanej przez Wykonawcę możliwości pracy przy kącie ujemnym” (str. 33 SIWZ) oraz
ujął w opracowanym przez siebie wzorze Formularza ofertowego (dla drabiny) oświadczenie,
które złożyć ma wykonawca, tj. „Oświadczamy, że praca przy kącie ujemnym wynosi
minimum …….. º …
9
”, przy czym zgodnie z legendą co do sposobu wypełniania Formularza
ofertowego zamawiający w przypadku „9” wskazał: „Podać ilość stopni”.
W dniu 4 grudnia 2019 r. zamawiający dokonał zmiany treści SIWZ w zakresie tego
kryterium, tj. z
mienił sposób przyznania punktów w ten sposób, iż dodał zdanie o treści: „Praca
przy kącie ujemnym będzie weryfikowana tak, że postawienie pojazdu ma być na terenie
poziomym (równym-płaskim) i mierzona pomiędzy osią drabiny, a płaszczyzną podłoża, na
którym postawiono pojazd.”
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący zakwestionował kryterium „Praca przy kącie ujemnym” ze względu na to,
że „Zgodnie z obowiązującymi normami, kąt pracy mierzony jest przy poziomym (równym)
postawieniu pojazdu
” (str. 12 odwołania, czwarty akapit), natomiast zamawiający „(…) posunął
się do bezprawnego nieprzestrzegania norm w celu promowania rozwiązań oferowanych
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. (…) w przypadku rozwiązań oferowanych przez
Rosenbauer istnieje
możliwość podniesienia tylnych podpór poziomo-pionowych w celu
podniesienia tylnej osi pojazdu, co spowoduje przechylenie pojazdu, a przez to kąt pracy
będzie bardziej ujemny” (str. 12 odwołania, 2 i 3 akapit).
Podnieść należy, że treść SIWZ, której dotyczy złożone w dniu 25 listopada 2019 r.
odwołanie nie obejmowała żadnych postanowień, które odnosiłyby się do sposobu mierzenia
kąta pracy. Odwołujący ich nie wskazał, zakładając jedynie, że sposób ten będzie promował
KIO 2397/19
rozwiązania oferowane przez „wykonawcę Rosenbauer”. Założenie to nie znajdowało jednak
odzwierciedlenia w treści SIWZ, co przesądza o uznaniu, że zarzut się nie potwierdził.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby pominął dowody z wykresów
dotyczących drabin M32L-AS Magirus oraz L32A-XS Rosenbauer oraz zdjęcia dotyczące
systemu podpór hydraulicznych wraz z opisami (kwestia premiowania samych wartości kąta
ujemnego pozostawała poza zarzutem).
Treść SIWZ została rozszerzona modyfikacją z dnia 4 grudnia 2019 r. Czynność ta nie
została (i nie mogła skoro została dokonana po terminie złożenia odwołania) zostać objęta
zarzutami odwołania z dnia 25 listopada 2019 r, toteż – wobec brzmienia art. 192 ust. 7
ustawy Pzp („Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.”)
sk
ład orzekający Izby nie mógł ocenić treści SIWZ z uwzględnieniem zmiany z dnia
4 grudnia 2019 r.
Ustawa przyznaje wykonawcy prawo złożenia, co do tej nowej czynności
zamawiającego – modyfikacji SIWZ, odwołania.
Zarzut (7)
określenia kryterium oceny ofert „Odległość opuszczenia kosza przed
kabiną” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Odległość
opuszczenia kosza przed kabiną”, przypisując temu kryterium znaczenie 3% (Rozdział XII
„Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 34 SIWZ).
Zamawiający podał, że przyzna odpowiednio 3, 2, 1 i 0 punktów za odległości:
2000 mm i mniej, 3000-2001 mm, 4000-3001 mm, 5000-4001 mm.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Tytułem wstępu skład orzekający Izby ponownie podkreśla, że fakt, że tylko jeden
wykonawca
może uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie
nie uzasadnia przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego
przepisów, ponieważ z tej perspektywy istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania
i oceny ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium
oceny ofert jest
uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny
KIO 2397/19
ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje
przedmiot spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować
wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach
istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Odwołujący twierdził, że „z punktu widzenia Zamawiającego wartości te nie mają
żadnego relewantnego znaczenia i pozostają bez związku z wykonywanymi przez siebie
czynnościami” (str. 13 odwołania, pierwszy akapit). Wnosił o nakazanie zamawiającemu
wykreślenia tego kryterium – „jako bezprzedmiotowego, faworyzującego jednego wykonawcę
oraz niezwiązanego z wykorzystaniem przez Zamawiającego przedmiotu zamówienia” (str. 13
odwołania, trzeci akapit).
Przede wszystkim nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z wykorzystaniem przedmiotu
zamówienia (nie jest związane z przedmiotem zamówienia) skoro bezsprzecznie tak kabina,
jak i kosz to
„składowe drabiny”, w konsekwencji czego ich wzajemne położenie także
dotyczyć musi przedmiotu zamówienia.
W odniesieniu do kryterium „Odległość opuszczenia kosza przed kabiną” pytanie
o zasadność jego ustanowienia sprowadza się do pytania: Czy „istotność” opuszczenia kosza
kończy się na odległości 5000 mm ? wobec czego zamawiający winien wykreślić to kryterium
(odległości w przedziałach poniżej 5000 mm nie są istotne) i odstąpić od premiowania
rozwiązań o mniejszej odległości kosza od kabiny ?
W ocenie składu orzekającego Izby składane przez uczestników postępowania
odwoławczego w toku rozprawy oświadczenia i dowody prowadzą do odpowiedzi na
powyższe pytanie – wniosku, że odległość pomiędzy koszem a kabiną poniżej 5000 mm ma
znaczenie,
co tym samym przesądza o zasadności ustanowienia kryterium „Odległość
opuszczenia kosza przed kabiną”.
Skład orzekający Izby za wiarygodne uznał oświadczenia zamawiającego:
„Zamawiający premiuje ten parametr w celu zwiększenia możliwości taktyczno-technicznych
pojazdu specjalnego
” oraz „Kryterium (…) premiuje parametry techniczne ważne ze względów
użytkowych” (str. 14 Odpowiedzi na odwołanie).
W zakresie zwiększenia możliwości taktyczno-technicznych drabiny dostrzec należy,
że im bliżej kabiny znajduje się opuszczony kosz, tym mniejsza przestrzeń, w której możliwe
jest
podjęcie działań ratowniczych, co ocenić należy „in plus” w kontekście ograniczeń
przestrzeni,
z jakimi mogą zetknąć się ratownicy.
KIO 2397/19
W zakresie możliwości użytkowych wskazać należy, że złożony przez zamawiającego
opis drabin łamanych Magirus (producent, którego drabiny zgodnie z oświadczeniem
odwołującego z rozprawy odwołujący oferuje) jako jedną z zalet eksponuje „kosz postawiony
przed kabiną zapewnia komfort i oszczędza czas”. Czas ten, co oczywiste, będzie tym krótszy
im bliżej kabiny znajdzie się opuszczony kosz, co także należy zakwalifikować „in plus”.
Zarzut (8)
określenia kryterium oceny ofert „Maksymalne parametry pola pracy
(wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia” w sposób wyraźnie
promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym zamawiający
naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Maksymalne
parametry pola pracy (wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia”,
przypisując temu kryterium znaczenie 3% (Rozdział XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający
będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz
sposobu oceny ofert
”, Część B, str. 34-35 SIWZ).
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Raz jeszcze
skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny ofert
zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot
spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co
do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających
dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Przede wszystkim nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z wykorzystaniem przedmiotu
zamówienia (nie jest związane z przedmiotem zamówienia) skoro bezsprzecznie kryterium
dotyczy parametrów będącej przedmiotem zamówienia drabiny, tj. jej pola pracy.
KIO 2397/19
Zarzut sprowadza się do tego, że różnica w szerokości podparcia drabiny (przy
maksymalnych parametrach pola pracy) nie
powinna być premiowana, ponieważ „jest wręcz
niezauważalna” (str. 13 odwołania szósty akapit, zdanie pierwsze).
Skład orzekający Izby za wiarygodne uznał oświadczenia zamawiającego, że
ustanawiając to kryterium „ma bowiem na względzie specyfikę portu lotniczego stąd wymaga
maksymalnie małej pracy ze względu na obiekty (parkingi, terminale, kolej) przy
jednoczesnym zachowaniu maksymalnych parametrów pola pracy.” (str. 15 Odpowiedzi na
odwołanie, piąty akapit).
Nie
można odmawiać różnicy w szerokości podparcia drabiny wynoszącej
300 mm znaczenia skoro taka
właśnie różnica w konkretnych warunkach akcji może
przesądzić o możliwości wykorzystania drobiny do celów ratowniczych.
Zarzut określenia kryterium oceny ofert „Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD”
w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę,
czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium
„Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD”, przypisując temu kryterium znaczenie 2% (Rozdział
XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 35 pkt 9)
SIWZ).
Zamawiający wskazał, że przyzna 2 punkty w przypadku zaoferowania zastosowania
ciekłokrystalicznych wyświetlaczy LCD na każdym stanowisku sterowania podporami.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący zakwestionował to kryterium wyłącznie z tego powodu, że „w sposób
oczywisty premiuje rozwiązania oferowane wyłącznie przez wykonawcę Rosenbauer,
a pozostali potencjalni wykonawcy nie maj
ą możliwości uzyskania punktów w ramach tego
kryterium
” (str. 15 odwołania, pierwszy akapit).
Innymi słowy, odwołujący nie zakwestionował samego rozwiązania, ale to, że punkty
w tym kryterium uzyska jedynie „wykonawca Rosenbauer”, ponieważ jedynie ten wykonawca
ma możliwość zaoferowania tego rozwiązania.
Przyjmując nawet, że rzeczywiście jest tak, że jedynie „wykonawca Rosenbauer” ma
możliwość zaoferowania drabiny z ciekłokrystalicznymi wyświetlaczami LCD na każdym
stanowisku sterowania to wcale nie oznacza to, że samo kryterium zostało ustanowione
KIO 2397/19
z naruszeniem przepisów ustawy Pzp, ale tyle tylko, że jest to jedyny wykonawca, który jest
w stanie uczynić zadość oczekiwaniu zamawiającego, tj. zaoferowania oczekiwanego
rozwiązania.
Jak wcześniej podkreślał skład orzekający Izby fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych
poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego.
S
koro odwołujący nie kwestionował rozwiązania jako takiego, to nie kwestionował
także potrzeb zamawiającego wyrażonych poprzez ustanowienie tego kryterium. To właśnie
poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który
nie tylko oferuje przedmiot spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu
gwarantować wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot
o cechach istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach
niezbędnych.
W toku rozprawy odwołujący prezentował argumentację dotyczącą niezasadności
ustanowienia tego kryterium z perspektyw potrzeb zamawiającego (kwestionował
ustanowienie takiego rozwiązania kryterium oceny ofert), jednak została ona przez skład
orzekający Izby pominięta, ponieważ dotyczyła szerszych niż ujęte w odwołaniu podstaw
zarzutu (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp).
Zarzut (11)
określenia kryterium oceny ofert „Możliwość transportu pacjenta w wózku
inwalidzkim wewnątrz kosa” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c
w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy
Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W pkt. 22 „Wyposażenie kosza ratowniczego” ppkt 22.8 i 22.9 Załącznika nr 1B do
SIWZ
zamawiający wskazał, że wymaga: „dwa [2] gniazda do mocowania noszy (lub platformy
do noszy ratowniczych)
”, „platforma do noszy ratowniczych – jeżeli ma zastosowanie –
przewożona w skrytce lub wewnątrz zabudowy (w tym przypadku zabezpieczona przed
oddziaływaniem warunków atmosferycznych i mechanicznych)”
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Możliwość
transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosa”, przypisując temu kryterium
znaczenie 1
% (Rozdział XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy
KIO 2397/19
wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część
B, str. 35 pkt 11) SIWZ).
Zamawiający wskazał, że przyzna 1 punkt w przypadku zaoferowania możliwości
transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Przede wszystkim
nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z przedmiotem zamówienia skoro
bezsprzecznie kryterium dotyczy parametrów jednego ze „składowych drabiny” będącej
przedmiotem zamówienia drabiny, tj. kosza ratowniczego.
Odwołujący twierdził, że kryterium to „wskazuje na nieznajomość praktyki,
w jakiej porusza się Zamawiający”, „Aktualnie nie transportuje się „pacjentów” w wózkach
inwalidzkich, lecz na noszach
” oraz, że ”kryterium to nie jest w żaden sposób powiązane
z przedmiotem zamówienia” (str. 15 odwołania, akapit czwarty i piąty).
Wymagania z ppkt 22.8 i 22.9 Załącznika nr 1B do SIWZ przeczą temu jakoby
zamawiający nie znał praktyki co do transportu pacjentów (na marginesie skład orzekający
Izby zauważa, że przypisywanie sobie przez odwołującego lepszej znajomości praktyki
w jakiej porusza się zamawiający niż zamawiający wydaje się wręcz nieprawdopodobne)
skoro zamawiający za niezbędne uznał wyposażenie kosza ratowniczego w gniazda do
mocowania noszy lub platformy do noszy. Trudno przy tym uznać, aby zamawiający wymagał
gniazd do mocowania noszy w innym celu niż transport osób na noszach.
Ustanowione kryterium ma więc promować dodatkowy sposób transportu osób
w koszu ratowniczym
– osób w wózku inwalidzkim.
Fakt, że pasażerami zamawiającego są także osoby poruszającego się na wózkach
inwalidzkich nie budziło wątpliwości Izby. Potwierdził to zamawiający, prezentując zdjęcie
osoby na wózku inwalidzkim w momencie jej wjazdu (z pomocą osoby asystującej) na pokład
samolotu.
Zapewnienie takim osobom transportu w koszu ratowniczym w przypadkach tego
wymagających i gdy jest możliwe należy zakwalifikować jako uzasadnione potrzebami
zamawiającego skoro zamawiający odpowiada za bezpieczeństwo także takich osób,
a transport „bezpośrednio” na wózku jest szybszy (przeniesienie takiej osoby wymaga
podjęcia przez ratownika/ratowników dodatkowych, wymagających czasu czynności)
i „bardziej przyjazny” dla samej osoby poruszającej się na wózku.
Raz jeszcze
skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
KIO 2397/19
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego – o tych była mowa powyżej.
To właśnie poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór
wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot spełniający wymagania minimalne
zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale
który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie
choć nie o cechach niezbędnych.
Zarzut (12
) określenia kryterium oceny ofert „Obrótpanelu sterowania w koszu
ratowniczym” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego
wykonaw
cę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Obrót panelu
sterowania w
koszu ratowniczym”, przypisując temu kryterium znaczenie 1% (Rozdział XII
„Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 35 pkt 13)
SIWZ).
Za
mawiający wskazał, że przyzna 1 punkt w przypadku zaoferowania możliwości
obrotu w panelu ratowniczym, którą rozumiał w ten sposób, iż panel sterowania można
ustawić przodem oraz bokiem do kierunku wysuwu drabiny.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący twierdził, że „umiejscowienie panelu sterowania frontem do akcji jest
kluczowe
” (str. 16 odwołania, trzeci akapit).
Przyjmując, że tak właśnie jest, skład orzekający Izby podnosi, że ustanowione przez
zamawiającego kryterium „nie pozostaje w sprzeczności” z tym twierdzeniem. Kryterium to ma
bowiem dać sterującemu wybór, czy w konkretnych okolicznościach akcji ratowniczej, choćby
czasowo,
korzystniejszym będzie umiejscowienie panelu przodem (frontem), czy bokiem.
Zamawiający zaprezentował zdjęcie ratownika sterującego drabiną (drabiną Magirus),
poprzez panel umiejscowiony frontem do kierunku wysuwu drabiny. Pozycja ratownika
– lekkie
odsunięcie na bok od panelu sterowania nasuwa wniosek, że obrót panelu w bok mógłby
ułatwiać ratownikowi obsługę drabiny.
KIO 2397/19
Na marginesie s
kład orzekający Izby zauważa, że z przebiegu rozprawy wynika, iż
zamawiający rozumie obrót premiowany w kryterium, który wedle brzmienia kryterium dotyczy
„panelu” jako obrót „wyświetlaczem” – zamawiający w swojej wypowiedzi utożsamił panel
z wyświetlaczem (str. 15 Protokołu posiedzenia i rozprawy).
O
kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp,
§ 3 pkt 1) lit. a) oraz pkt 2) lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U.
z 2018 r. poz. 972).
Przewodniczący:
..……………………………….
1. umarza po
stępowanie odwoławcze w zakresie zarzutów:
1.1.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas czynności
podpierania
” (zarzut 2),
1.2.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć „podczas jazdy
oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami
” (zarzut 3),
KIO 2397/19
1.3.
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez
doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech stron: jedno
od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach kosza” (zarzut 4),
1.4.
określenia kryterium oceny ofert „Scentralizowany system kontrolno-sterujący”
w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę (zarzut 9),
2.
oddala odwołanie w pozostałym zakresie,
3.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224,
02-495 Warszawa i:
3.1
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o.,
Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa
tytułem wpisu od odwołania,
3.2
zasądza od wykonawcy Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa na
rzecz
Międzynarodowego Portu Lotniczego im. Jana Pawła II Kraków-Balice
Sp. z o.o., ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-083 Balice
kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy
tysi
ące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione
z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
KIO 2397/19
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1843) na niniejszy wyrok
– w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący:
..……………………………….
KIO 2397/19
U z a s a d n i e n i e
W odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, prowadzonego
w trybie przetargu nieograniczonego na „Zakup pojazdów i samochodu specjalnego na
potrzeby Lotniskowej Służby Ratowniczo-Gaśniczej", nr referencyjny: MPL/PF/FZ/241/3/02,
03/19 przez Międzynarodowy Port Lotniczy im. Jana Pawła II Kraków – Balice Sp. z o.o.
ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-
083 Balice (dalej „zamawiający”) wykonawca Fire-Max
Sp. z o. o., Al. Jerozolimskie 224, 02-
495 Warszawa (dalej „odwołujący”) złożył odwołanie od
czynności i zaniechań zamawiającego, polegających na:
1.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne mają to być „cztery (4] boczne
podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie", co wskazuje jednoznacznie na
preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co
narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo
zamówień publicznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1843) [dalej „ustawa Pzp”],
2.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas czynności
podpierania", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp,
3.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć „podczas
jazdy oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania
oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust 2
w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
4.
opisaniu przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję,
tj. poprzez doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech
stron: jedno od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach
ko
sza", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp,
5.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Podpory poziomo-pionowe",
w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
KIO 2397/19
6.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Praca przy kącie ujemnym", w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę,
a ponadto dopuszczając przyznawanie punktów za rozwiązania niezgodne z normami,
co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
7.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Odległość opuszczenia kosza przed
kabiną", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
8.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Maksymalne parametry pola pracy
(wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia", w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co
narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
9.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Scentralizowany system kontrolno-
sterując/', w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art, 91 ust 1, 2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
10.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Ciekłokrystaliczne wyświetlacze
LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
11.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Możliwość transportu pacjenta
w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw.
z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
12.
określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Obrót panelu sterowania w koszu
ratowniczym", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu zmiany
postanowień SIWZ w sposób wskazany w treści odwołania.
Odwołujący oświadczył, że jest jednym z wiodących dostawców hydraulicznych
narzędzi ratowniczych – posiada co najmniej potencjalną możliwość uzyskania
przedmiotowego zamówienia, co więcej jest realnie zainteresowany jego uzyskaniem, jednak
sformułowane przez zamawiającego postanowienia SIWZ, do których referuje odwołanie, jako
postanowienia wadliwe, uniemożliwiają mu złożenie konkurencyjnej oferty.
W odniesieniu do zarzutów nr 1 – 4 odwołujący wskazał, że zarzuty te mają wspólną
podstawę i, w zdecydowanej części, możliwa jest wspólna argumentacja prawna dotycząca
podstawy do wniesienia odwołania w związku z czynnościami zamawiającego zaskarżonymi
przedmiotowym odwołaniem.
KIO 2397/19
Wskazał, że przepisy ustawy Pzp dotyczące zasad formułowania opisu przedmiotu
zamówienia, a w szczególności art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy Pzp są skierowane do
zamawiającego, który ma obowiązek sprostać sporządzeniu takiego opisu przedmiotu
zamówienia, który będzie wypełniał wspomniane zasady. Oświadczył, że zdaje sobie sprawę
z faktu, że niejednokrotnie nie jest to czynność prosta, lecz wymagająca dużego nakładu
pracy w celu osiągnięcia należytego efektu, niemniej jednak ustawodawca przyjął te zasady
sporządzania opisu przedmiotu zamówienia w jasnym celu, tj. aby zamawiający nie mógł
faworyzować rozwiązań konkretnego wykonawcy, bezpośrednio lub pośrednio. Uzupełnił, że
celem, jaki został zatem postawiony przed zamawiającym jest umożliwienie zapewnienia
równego dostępu do zamówienia dla wszystkich wykonawców, którzy są w stanie zapewnić
dostarczenie produktu, który będzie spełniał cele, jakim ma służyć. Stwierdził, że granicę
działań zamawiającego w zakresie przedstawiania opisu przedmiotu zamówienia stanowią
zasady uczc
iwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.
Oświadczył także, że w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (np. wyrok z dnia
22 sierpnia 2016 r., sygn. akt 1443/16) wyraźnie zarysowana jest linia orzecznicza, która
jednoznacznie wskazuje, że oznaką naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania wykonawców jest takie opisanie przedmiotu zamówienia, który wskazuje na
konkretnego producenta lub konkretny produkt. Tożsamym naruszeniem będzie ustalenie
rygorystycznych wymagań wobec przedmiotu zamówienia, które nie mają uzasadnienia
w rzeczowych potrzebach zamawiającego, a ponadto uniemożliwiają wzięcie udziału
w postępowaniu niektórym potencjalnie zainteresowanym wykonawcom.
Podkreślił, opis przedmiotu zamówienia musi zapewniać wykonawcom chętnym do
wzięcia udziału w postępowaniu jednakowy (otwarty) dostęp do zamówienia, a także nie może
powodować nieuzasadnionych przeszkód w otwarciu postępowania i przedmiotu zamówienia
na szeroko rozumianą konkurencję (wyrok KIO z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt
KIO 1022/18)
– „z naruszeniem zasady uczciwej konkurencji w przypadku nieprawidłowego
opisania przedmiotu zamówienia będziemy mieć do czynienia między innymi w sytuacji
posługiwania się przez Zamawiającego parametrami wskazującymi na konkretnego
producenta lub konkretny produkt)".
Ocenił, że z taką właśnie sytuacją ma się do czynienia w tym postępowaniu, gdzie
poprzez sformułowanie opisu przedmiotu zamówienia, zamawiający wskazuje na
preferowanego przez siebie wykonawcę, jednocześnie uniemożliwiając udział w postępowaniu
i złożenie konkurencyjnej oferty przez pozostałych uczestników tego wysoko
wyspecjalizowanego rynku.
Przypomniał, że wystarczające jest samo zaistnienie możliwości utrudniania uczciwej
konkurencji (wyrok KIO z dnia 1 czerwca 2018 r., sygn. akt KIO 967/18).
KIO 2397/19
Stwierdził, że w przedmiotowym postępowaniu dochodzi do wyraźnego i czytelnego
faworyzowania jednego z wykonawców (oferowanych przez niego rozwiązań), co wyłącznie
wzmacnia argumentację dotyczącą naruszenia art. 29 ust. 1 i ust 2 ustawy Pzp.
Przywołał wyrok z dnia 19 grudnia 2016 r. (sygn. akt KIO 2280/16) – „w kontekście
art. 29 ust. 2 Pzp Izba stwierdza za orzecznictwem, że niniejszy przepis stanowi, iż:
«przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą
konkurencję». W konsekwencji fakt naruszenia przez Zamawiającego art. 7 ust. 1 oraz art. 29
ust. 2 Pzp wymaga tylko uprawdopodobnienia, co, jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
w wyroku z dnia 25.01.2006 r., sygn. akt: II Ca 693/05 (niepubl.) u
znaje się za wystarczające
dla uznania zasadności zarzutu".
W odniesieniu do zarzutu nr 1
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób
utrudniający uczciwą konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne mają
to być „cztery [4] boczne podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie", co wskazuje
jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego
wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp odwołujący podniósł, że
całokształt opisanych przez zamawiającego warunków realizacji przedmiotu zamówienia,
zgodnie z załącznikiem nr 1B do SIWZ część B rozdział 19 wraz z kryteriami oceny ofert
zaskarżonymi w zarzucie nr 5 wskazują na faworyzowanie przedmiotów oferowanych
wyłącznie przez jednego wykonawcę, tj. Rosenbauer, co prowadzi do naruszenia zasad
opisywania przedmiotu zamówienia w sposób zachowujący zasady uczciwej konkurencji.
Stwierdził, że wskazany wykonawca jako jedyny spośród światowych producentów
drabin pożarniczych (pozostali to Magirus, Gimaex, Morita czy też Volkan) oferuje realizację
podpór stabilizacyjnych w wariancie poziomo-pionowym. Uzupełnił, że rozwiązanie to
stosowane jest, co do zasady, w podnośnikach.
Wskazał, że na rynku funkcjonują podpory stabilizacyjne „skośne", które zapewniają
lepsze funkcjonowanie całego systemu związanego z drabiną, odwołał się do postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego przez Komendę Wojewódzką
Państwowej Straży Pożarnej w Katowicach, w którym zamawiający korzystał z podpór
skośnych, a nie poziomo-pionowych:
http://www.katowice.kwpsp.gov.pl/informacia/zamowienia-publiczne.9604/do5tawa-
samochodow-pozarniczych-z-drabina-mechaniczna
Wymagania techniczne stanowią załącznik nr 4 do odwołania.
Zauważył, że w tym postępowaniu odwołującym był Rosenbauer, który próbował
zaskarżyć przyznawanie dodatkowych punktów za podpory skośne. Ostateczna treść SIWZ
nie została w tym zakresie zmieniona, a wykonawca ten nie złożył oferty w postępowaniu.
KIO 2397/19
Zdaniem odwołującego aktualnie zamawiający nie stosują podpór poziomo-pionowych
z uwagi na ich niefunkcjonalność oraz gorsze parametry niż podpór skośnych, a mimo to
zamawiający zdecydował się wybrać rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jeden podmiot,
czym uniemożliwił uczestnictwo w postępowaniu innym potencjalnie zainteresowanym
wykonawcom.
Wniósł o zmianę opisu przedmiotu zamówienia w załączniku nr 1B do SIWZ część B
rozdział 19 w ten sposób, aby dopuszczona została możliwość zaoferowania podpór skośnych
jako spełniających wymagania zamawiającego, ponieważ taka konstrukcja opisu przedmiotu
zamówienia pozwoli na przeprowadzenie postępowania zgodnie z zasadami zachowania
uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców i oferowanych przez nich rozwiązań.
Zarzutu nr 2
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas
czynności podpierania", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania
oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7
ust. 1 ustawy Pzp został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
Zarzut nr 3
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że stanowisko kontrolno-sterownicze ma mieć
„podczas jazdy oparcie złożone do przodu, chroniące fotel przed opadami atmosferycznymi
i zanieczyszczeniami", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie r
ozwiązania oferowanego
wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
Zarzut 4
– opisanie przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza
z czterech stron: jedno od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach
kosza", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie rozwiązania oferowanego wyłącznie
przez jednego w
ykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp został
przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu.
W odniesieniu do zarzutu nr 5
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Podpory poziomo-pionowe", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący stwierdził, że jak wskazał w argumentacji dotyczącej zarzutu nr 1, nie ma żadnego
praktycznego uzasadnienia dla promowania po
dpór poziomo-pionowych, co czyni
zamawiający.
KIO 2397/19
Ocenił, że jest to tym bardziej zastanawiające, że dla tak niewłaściwego elementu
samego przedmiotu zamówienia przyznano kryterium wagę 10%.
Podał, że pozacenowe kryteria oceny ofert, w swojej istocie, mają za zadanie
promować rozwiązania lepsze (korzystniejsze) dla zamawiającego, jednak w przedmiotowej
sprawie zamawiający nie chce uzyskać lepszego przedmiotu zamówienia (gdyby tak było,
promowałby podpory skośne), a jedynie chce dodatkowo promować rozwiązania oferowane
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. Uznał, że kryterium nie spełnia żadnego ze
stawianych przed nim celów.
Zdaniem odwołującego, gdyby przyjąć, że zamawiający ma dopuścić na równi podpory
poziomo-
pionowe oraz podpory skośne, to formułowanie kryterium oceny ofert
o wadze 10% dającego przewagę podporom poziomo-pionowym, które nie są stosowane
w pojazdach będących przedmiotem zamówienia i wykorzystywanych na lotniskach, byłoby co
najmniej bezzasadne.
Wniósł o wykreślenie kryterium oceny ofert, alternatywnie o przyznanie maksymalnej
wagi 10% dla zaoferowania podporom skośnym, przy nieprzyznawaniu punktów w tym
kryterium podporom poziomo-pionowym.
W odniesieniu do zarzutu nr 6
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Praca przy kącie ujemnym" w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, a ponadto dopuszczając przyznawanie punktów za rozwiązania
niezgodne z normami, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący ocenił, że zamawiający posunął się do bezprawnego nieprzestrzegania norm
w celu promowania rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Zwrócił uwagę, że w przypadku rozwiązań oferowanych przez Rosenbauer istnieje
możliwość podniesienia tylnych podpór poziomo-pionowych w celu podniesienia tylnej osi
pojazdu, co spowoduje przechylenie pojazdu, a przez to kąt pracy będzie jeszcze bardziej
ujemny.
Wskazał, że zgodnie z obowiązującymi normami, kąt pracy mierzony jest przy
poziomym (równym) postawieniu pojazdu wobec czego tak skonstruowane kryterium ma na
celu wyłącznie faworyzowanie jednego wykonawcy, nawet kosztem działania niezgodnego
z obowiązującymi normami.
Odwołujący wniósł o usunięcie kryterium oceny ofert, alternatywnie o doprecyzowanie
tego kryteri
um oceny ofert w ten sposób, że praca przy kącie ujemnym będzie weryfikowana
tak, że postawienie pojazdu ma być poziome, bez użycia podpór w celu osiągnięcia
przechylenia pojazdu.
KIO 2397/19
W odniesieniu do zarzutu nr 7
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Odległość opuszczenia kosza przed kabiną", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust, 1, 2 i 2c w zw. z art, 7
ust. 1 ustawy Pzp odwołujący stwierdził, że również w tym kryterium zamawiający
jednoznacznie faworyzuje rozwiązania oferowane przez wykonawcę Rosenbauer, ponieważ
t
ylko ten wykonawca jest w stanie zaoferować rozwiązania za maksymalną liczbę punktów
w tym kryterium.
Zdaniem odwołującego jest to o tyle istotne, że z punktu widzenia zamawiającego
wartości te nie mają żadnego relewantnego znaczenia i pozostają bez związku
z wykonywanymi przez siebie czynnościami.
Uznał, że uzasadnione jest twierdzenie, że kryterium zostało sformułowane wyłącznie
po to, aby premiować rozwiązania oferowane przez wykonawcę Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium jako
bezprzedmiotowego,
faworyzującego
jednego
wykonawcą
oraz
niezwiązanego
z wykorzystaniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia.
W odniesieniu do zarzutu nr 8
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Maksymalne parametry pola pracy (wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej
szerokości podparcia", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw. z art, 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący stwierdził, że kryterium to jest związane z faworyzowanymi podporami poziomo-
pionowymi.
Stwierdził, że gdyby nie brać pod uwagę podpór, to kryterium to pozbawione jest
zasadności i sformułowane zostało wyłącznie po to, aby premiować rozwiązania oferowane
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Podkreślił, że premiowana różnica w wielkościach jest na tyle nieistotna
z praktycznego punktu widzenia, że jest wręcz niezauważalna oraz, że w celu faworyzowania
rozwiązań Rosenbauer zamawiający sformułował to kryterium oceny ofert, dzięki czemu
wykonawca ten mógłby otrzymać maksymalną liczbę punktów w tym kryterium, a pozostali
zainteresowani wykonawcy nie otrzymaliby punktów w tym kryterium, gdyż oferowane przez
nich rozwiązania nie spełniają warunków dla otrzymania punktów.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert jako bezprzedmiotowego, faworyzującego jednego wykonawcę oraz niezwiązanego
z wykorzys
taniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia.
Zarzut nr 9
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert „Scentralizowany system
kontrolno-
sterujący", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez
KIO 2397/19
jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący cofnął na rozprawie.
W odniesieniu do zarzutu nr 10
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane
wy
łącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1,2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp odwołujący stanął na stanowisku, że kryterium to jest kolejnym przykładem na
bezzasadne faworyzowanie rozwiązań oferowanych przez wykonawcę Rosenbauer, przy
ograniczeniu konkurencji ze strony innych wykonawców.
Oświadczył, że pozostali potencjalni wykonawcy nie przewidują rozwiązań
polegających na tym, że przy każdym stanowisku sterowania podporami ma być wyświetlacz
LCD, w związku z czym kryterium to w sposób oczywisty premiuje rozwiązania oferowane
wyłącznie przez wykonawcę Rosenbauer, a pozostali potencjalni wykonawcy nie mają
możliwości uzyskania punktów w ramach tego kryterium.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium jako
faw
oryzującego wyłącznie jednego wykonawcę.
W odniesieniu do zarzutu 11
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Możliwość transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza", w sposób wyraźnie
promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91
ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp odwołujący stwierdził, że kryterium to, poza
faworyzowaniem rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer, wskazuje
na nieznajomość praktyki, w jakiej porusza się zamawiający.
Oświadczył, że aktualnie, nie transportuje się „pacjentów" w wózkach inwalidzkich, lecz
na noszach, w związku z czym kryterium to nie jest w żaden sposób powiązane
z przedmiotem zamówienia, a ma na celu wyłącznie premiowanie rozwiązań oferowanych
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert.
W odniesieniu do zarzutu nr 12
– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert
„Obrót panelu sterowania w koszu ratowniczym", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania
oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7
ust. 1 ustawy Pzp
odwołujący uznał, że kryterium świadczy wyłącznie o woli premiowania
rozwiązań oferowanych przez Rosenbauer, nie bacząc bezpieczeństwo i jakość pracy.
Stwierdził, że tylko rozwiązania oferowane przez Rosenbauer charakteryzują się tym,
że panel sterowania w koszu ratowniczym znajduje się w bocznej części kosza. Pozostali
KIO 2397/19
potencjalni wykonawcy oferują rozwiązania, w których panel sterowania znajduje się w pozycji
frontowej kosza, tj. w naturalnym środowisku operującego w koszu, gdzie ma najlepszy widok
na całą sytuację. Uzupełnił, że jest to powszechna praktyka, a tylko Rosenbauer oferuje
rozwiązanie wymykające się z tej praktyki, za co otrzymuje punkty od zamawiającego w tym
kryterium.
Podkreślił, że z punktu widzenia zamawiającego i celów, jakim przedmiot zamówienia
ma służyć, umiejscowienie panelu sterowania frontem do akcji jest kluczowe. Premiowanie
innych
rozwiązań stanowi o jawnym faworyzowaniu jednego wykonawcy – Rosenbauer.
Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu wykreślenia tego kryterium oceny
ofert.
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego, przekaz
anej Izbie przez zamawiającego na informatycznym nośniku danych przy
piśmie z dnia 3 grudnia 2019 r. – dokumentów wskazanych w dalszej części uzasadnienia,
Odpowiedzi na odwołanie – pismo zamawiającego z dnia 5 grudnia 2019 r., Dodatkowego
stanowiska przy
stępującego wraz z załącznikami – pismo z dnia 9 grudnia 2019 r.,
dokumentów złożonych przez uczestników na rozprawie, wskazanych w dalszej części
uzasadnienia,
a także oświadczeń i stanowisk stron oraz przystępującego zaprezentowanych
w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy
ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę.
Skład orzekający Izby ustalił nadto, że odwołujący posiada interes w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia, kwalifikowany możliwością poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawiającego wskazanych w odwołaniu przepisów, o których mowa
w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Wypełnione zostały zatem materialnoprawne przesłanki do rozpoznania odwołania,
wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Odnosząc się do podnoszonej wielokrotnie przez zamawiającego kwestii niepełnego
sf
ormułowania zarzutów, co miało polegać na braku wskazania przez odwołującego czynu
nieuczciwej konkurencji, którego miał dopuścić się zamawiający w rozumieniu przepisu art. 3
ust. 1
(„Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi
obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.”), czy art. 15
ust. 1
[„Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do
rynku, w szczególności poprzez: (…)] ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu
KIO 2397/19
nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1010)
, skład orzekający Izby zauważa, że
zamawiający, wszczynając i prowadząc postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
nie występuje, w relacji do wykonawców – przedsiębiorców, „w roli” przedsiębiorcy, ale
gospodarza postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Zarówno brzmienie art. 3
ust. 1, jak i 15 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie pozostawiają
wątpliwości, że o taką właśnie relację (przedsiębiorca – przedsiębiorca) chodzi, o czym
przesądza użycie zwrotu „innych przedsiębiorców”.
Odnosząc się do braku legitymacji do wniesienia odwołania w odniesieniu do
niektórych zarzutów, skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że legitymacji tej
odwołującemu nie sposób odmówić, ponieważ nie jest możliwym na etapie przed terminem
składania ofert stwierdzenie, jaka drabinę odwołujący zaoferuje, tj. jakim zestawem cech,
parametrów, czy funkcjonalności będzie charakteryzowała się ta drabina (zakładając, że
odwołujący ofertę złoży, uznając, że z danym zestawem cech, parametrów i funkcjonalności
ma szansę na uzyskanie przedmiotowego zamówienia), która – co podkreślano w toku
rozprawy
– będzie pojazdem specjalnym, zabudowanym na potrzeby tego konkretnego
zamawiającego.
Zarzut (1)
opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą
konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne maja być „cztery [4]
boczne podpory stabilizacyjne wysuwane hydrauliczne
”, co wskazuje jednoznacznie na
preferowan
ie rozwiązania oferowanego wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym
zamawiający naruszył przepis art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izb ustalił, co następuje.
Zgodnie z Rozdziałem III „Opis przedmiotu zamówienia” SIWZ zakres przedmiotu
zamówienia obejmuje w części A zamówienia – dostawę lotniskowych pojazdów ratowniczo –
gaśniczych typu 6x6 w ilości 2 szt. [ppkt 1)], spełniających wymagania opisane w Specyfikacji
Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1A do SIWZ oraz w części B –
dostawę lotniskowego samochodu specjalnego – drabiny o wysokości ratowniczej min. 30 m
z łamanym przegubem w ilości 1 szt. [ppkt 2)], spełniającej wymagania opisane w Specyfikacji
Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1B do SIWZ.
Zgodnie z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ „Wymagania operacyjno-techniczne dla
lotniskowego samochodu specjalnego
– drabiny o wysokości ratowniczej min. 30 m
z łamanym przegubem” zamawiający, w odniesieniu do podpór stabilizacyjnych drabiny,
wskazał wymóg: „cztery [4] podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie”.
KIO 2397/19
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Brzmienie wymogu z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ nie pozostawia wątpliwości
co do tego, że zamawiający nie narzuca jednego rodzaju podpór stabilizacyjnych zamawianej
drabiny. Brak wsz
akże w wymogu wskazania, że chodzi o taką tylko drabinę, która sprawiana
jest
na podporach skośnych albo taką tylko, która sprawiana jest na podporach poziomo-
pionowych.
Oznacza to, że wykonawcy mogą oferować zarówno drabiny z podporami skośnymi,
jak i poziomo-pionowymi.
Wobec powyższego, niezależnie od tego złożenie drabiny z jakim rodzajem podpór
rozważa odwołujący przedmiotowe postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego
pozostaje dla odwołującego otwarte.
Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniem odwołującego, że opis zamawianej
drabiny w pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ faworyzuje „wykonawcę Rosenbauer”.
Na marginesie skład orzekający Izby zauważa, że ograniczenie w wymogu z pkt. 19.1.
Załącznika nr 1B co do wysuwania hydraulicznego podpór nie było przez odwołującego
w odwołaniu kwestionowane jako element opisu drabiny, który utrudnia mu dostęp do
zamówienia. W toku rozprawy żaden uczestnik nie podnosił także, że istnieją drabiny
o podporach stabilizacyjnych wysuwanych
w sposób inny niż hydraulicznie.
Skład orzekający Izby pominął dowody składane przez uczestników postępowania
w odniesieniu do za
rzutu 1, ponieważ okoliczność, że tylko Rosenbauer stosuje podpory
poziomo-
pionowe (że inni także stosują takie podpory) pozostaje bez znaczenia skoro
w świetle treści SIWZ oczywistym jest, że zamawiający dopuszcza zarówno podpory poziomo-
pionowe, jak i
podpory skośne.
Zarzut (5)
określenia kryterium oceny ofert „Podpory poziomo-pionowe" w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym
zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Podpory
poziomo-pionowe
”, przypisując temu kryterium znaczenie 10% (Rozdział XII „Opis kryteriów,
którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych
kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 32 i 33 SIWZ).
KIO 2397/19
Jednocześnie zamawiający podał, że „10 punktów zostanie przyznanych w przypadku
zaoferowania przez Wykonawcę podpór poziomo-pionowych w układzie ramy”, co miało
nastąpić na podstawie oświadczenia wykonawcy z Formularza oferty. W przypadku „innych
rozwiązań technicznych” zamawiający podał, że przyzna 0 pkt.
W opracowanym przez siebie wzorze Formularza ofertowego (dla drabiny)
zamawiający ujął oświadczenie, które złożyć ma wykonawca, tj. „Oświadczamy, że podpory
poziomo-
pionowe wykonane będą/nie będą
8
w układzie ramy.”, przy czym zgodnie z legendą
co do sposobu wypełniania Formularza ofertowego zamawiający w przypadku „8” wskazał:
„Niepotrzebne skreślić”.
Skład orzekający Izby ustalił także, że zamawiający w części B ustanowił cenę jako
kryterium o znaczeniu 56% oraz
kryterium pozacenowe „Gwarancja i parametry techniczne”
o znaczeniu 44%.
W ramach kryterium pozacenowego
„Gwarancja i parametry techniczne” zamawiający
ustanowił 14 podkryteriów, z których odwołujący zakwestionował 7 o znaczeniu 25% (zarzut
9
– podkryterium co do scentralizowanego systemu kontrolno-sterującego odwołujący cofnął),
żądając ich wykreślenia (w odniesieniu do zarzutu 5 i 6 formułując także żądanie
alternatywne).
Odwołujący nie miał zastrzeżeń do znaczenia, jakie przypisał zamawiający kryterium
ceny, ani co do 7 podkryteriów pozacenowych o łącznym znaczeniu 19% (w tym ich
znaczenia).
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący obawia się, że ze względu na 7 ustanowionych przez zamawiającego
podkryteriów oceny ofert (w kryterium pozacenowym) o łącznym znaczeniu 25% nie będzie
w stanie złożyć konkurencyjnej oferty.
W ocenie składu orzekającego Izby zestawienie znaczenia ceny (56%) i znaczenia
podkryteriów, których odwołujący nie kwestionował (19%) ze znaczeniem podkryteriów, które
zostały przez odwołującego zakwestionowane w odwołaniu (25%) przy braku jakichkolwiek
dowodów ze strony odwołującego co do tego, że w przypadku dostawy drabiny możliwe jest
„jedynie” uzyskanie marży niższej niż dwucyfrowa, a nadto braku podstaw do stwierdzenia, że
odwołujący nie uzyska żadnych punktów w kwestionowanych podkryteriach skłania jednak
raczej
do wniosku, że odwołujący ma szansę na uzyskanie zamówienia w wyniku złożenia
konkurencyjnej oferty,
ponieważ możliwym jest „zrównoważenie” braku albo niższej punktacji
w kwestio
nowanych podkryteriach punktacją, jaką odwołujący może uzyskać w pozostałych
niekwestionowanych podkryteriach oraz kryterium ceny.
KIO 2397/19
W dalszej kolejności skład orzekający Izby wskazuje, że na rozprawie zamawiający
oświadczył, że „formułując oświadczenie jak wyżej popełnił błąd – oświadczenie to powinno
brzmieć, że podpory wykonane będą/nie będą
8
w układzie ramy” oraz oświadczył, że dokona
mod
yfikacji SIWZ (str. 11 Protokołu posiedzenia i rozprawy).
Skład orzekający Izby za zamawiającym przyjął, przy braku stanowiska przeciwnego
odwołującego, że układ ramy występuje jedynie w przypadku podpór poziomo-pionowych.
Kluczowym staje się więc pytanie, czy w przypadku tego zamawiającego ustanowione
kryterium jest uzasadnione jego rzeczywistymi potrzebami, czy też w oderwaniu od tych
potrzeb
zamawiający preferuje konkretne rozwiązanie – podpory poziomo-pionowe.
S
kład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może uzyskać
maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia przypisania
zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów, ponieważ
z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny ofert
zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny ofert
jest uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny ofert
zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot
spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co
do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających
dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Zamawiający w Odpowiedzi na odwołanie oświadczył, że wyżej ocenia podpory
poziomo-
pionowe ze względu na „taktyczne potrzeby akcji ratowniczej i techniczne możliwości
wykonania zadań”, ponieważ podpory te zapewniają:
1.
możliwość stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni,
2.
większą stabilizację pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy
i nierówności terenu,
3. mechanizm stabilizacji pojazdu poprzez podpory poziomo-pionowe stosowany
jest w samochodzie ratownictwa technicznego będącego na wyposażeniu
LSRG,
4.
możliwość obejścia przeszkód przez podporę (w wielu przypadkach – wedle
zamawiającego niemożliwe dla podpór skośnych),
5.
możliwość niwelowania nierówności terenu,
6. roz
wiązanie powszechnie stosowane w podnośnikach koszowych, specjalnych,
pożarniczych, przemysłowych żurawiach samochodowych (str. 11 Odpowiedzi
na odwołanie, drugi akapit).
KIO 2397/19
Skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że nie uzasadnia zakupu drabiny
z podporami poziomo-
pionowymi fakt, że u zamawiającego jest już wykorzystywany
samochód ratownictwa z mechanizmem stabilizacji poprzez podpory poziomo-pionowe,
ponieważ zamawiający odpowiednio do swoich potrzeb zastrzegł obowiązek
przeprowadzenia przez wykonawc
ę szkoleń (pkt 30 „Szkolenie personelu” Załącznika nr 1B),
a nadto zamawiający nie wykazał iżby obsługa mechanizmu stabilizacji w będącym na
wyposażeniu zamawiającego samochodzie ratownictwa technicznego była tożsama z tym jaki
stosowany jest w drabinach.
Skład orzekający Izby stanął także na stanowisku, że bez związku z wyższą oceną
podpór poziomo-pionowych (niż skośnych) pozostaje sam fakt, że podpory poziomo-pionowo
są powszechnie stosowane w innych rodzajach pojazdów specjalistycznych. Zamawiający
zwi
ązku takiego nie wykazał.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby doszedł do przekonania, że
zasadność wyższej oceny jednego rodzaju podpory nad drugim wymaga analizy pod kątem:
1.
możliwości stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni,
2.
większej stabilizacji pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy
i nierówności terenu,
3.
możliwości obejścia większej liczby przeszkód,
4.
możliwości niwelowania nierówności terenu.
Wskazane powyżej mierniki porównawcze obu rodzajów podpór skład orzekający Izby
uznał za znajdujące potwierdzenie w potrzebach zamawiającego – w oświadczeniach
i zdjęciach przez niego składanych, tj. iż chodzi o pracę na zróżnicowanym co do
ukształtowania terenie (obszary podmokłe, górzyste, autostrada zlokalizowana przy skarpie)
oraz na terenie
o gęstej zabudowie i licznych przeszkodach (kwietniki, bariery ochronne,
bariery przedzielające jezdnie).
W odniesieniu do możliwości stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni oraz
większej stabilizacji pojazdu podczas ekstremalnych warunków pracy i nierówności terenu
skład orzekający Izby uznał, że żaden z uczestników nie zaprezentował danych (parametrów),
które pozwoliłyby dokonać adekwatnych porównań w tym zakresie.
W odniesieniu do możliwości niwelowania nierówności terenu skład orzekający Izby
skład orzekający Izby uznał, że oba rodzaje podpór taką możliwość zapewniają.
Odwołujący zaprezentował zdjęcie opisane „Podpory skośne umożliwiają również
rozstawienie pojazdu
– drabiny na nierównym terenie”, na podstawie którego można
KIO 2397/19
stwierdzić, że drabina z podporami skośnymi Magirus, poprzez zastosowanie dodatkowych
podkładów imitujących nierówności terenu ma możliwość ich niwelacji.
Przystępujący zaprezentował zaś zdjęcia dotyczące drabin L32 i L32A-XS, na
podstawie których można stwierdzić, że drabina z podporami poziomo-pionowymi
Rosenbauer
, poprzez zastosowanie dodatkowych podkładów imitujących nierówności terenu
także ma możliwość ich niwelacji.
Żaden z powyższych mierników nie uzasadnia zatem, w świetle potrzeb
zamawiającego, premiowania podpór poziomo-pionowych.
Za miernik, który premiowanie podpór poziomo-pionowych uzasadnia skład orzekający
Izby uznał możliwość obejścia większej liczby przeszkód.
O ile bowiem na podstawie złożonych przez odwołującego zdjęć opisanych „Możliwość
rozstawienia pod pojazdami np. zaparkowanymi w ciasnej ulicy
” można stwierdzić, że
możliwość rozstawienia podpór pod pojazdem jest swego rodzaju „obejściem” przeszkody
w postaci samochodu, o tyle na podstawie innych złożonych przez odwołującego materiałów
(zdjęć) nie sposób stwierdzić, że podpory skośne zapewnią rozstaw drabiny pod lub nad
barierami takimi jak zabezpieczenia antyterrorystyczne
, ogrodzenia/barierki, które (jak na
zdjęciu złożonym przez zamawiającego z ulicy Krakowskiej) są na całej długości posadowione
n
a betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach.
Odwołujący zaprezentował wprawdzie zdjęcie „Praca pod barierami, ogrodzeniami
i innymi przeszkodami terenowymi
”, jednak zdjęcie to nie może potwierdzać możliwości
rozstawu drabiny pod ogrodzeniem/bari
erką, która posadowiona jest na betonowych, ciągłych
blokach/wysokich krawężnikach, ponieważ taka „dodatkowa przeszkoda” na zdjęciu
odwołującego nie znajduje się.
Z drugiej strony p
rzystępujący nie zaprezentował co prawda zdjęcia, na podstawie
którego można stwierdzić, że w przypadku drabiny z podporami poziomo-pionowymi istnieje
możliwość obejścia przeszkody w postaci samochodu (zdjęcie, które złożył przystępujący
pozwala stwierdzić możliwość rozstawienia podpór z jednej strony pomiędzy dwoma
samochodami,
jednak należy przyjąć, że nie byłoby to możliwe gdyby samochody zostały
zaparkowane w takiej od siebie odległości, która byłaby niewystarczająca dla wprowadzenia
podpory między nie), ale zaprezentował zdjęcia (jak powyżej) wraz z opisem:
„w zależności od użytego podwozia i rodzaju drabiny, system podpór może pokonać
przeszkody w zakresie 700-800 mm
”, które pozwalają stwierdzić, że istnieje możliwość
obejścia przeszkód o wysokości 700-800 mm (drabina w pozycji przechylonej), zatem
przeszkód
typu
zabezpieczenia
antyterrorystyczne,
kwietniki,
ogrodzenia/barierki
KIO 2397/19
posadowione
na betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach, które znajdują się na
terenie zamawiającego.
Dostrzec
także należy, że odwołujący określał maksymalną wysokość przeszkód, jaką
mogą ominąć drabiny bez względu na rodzaj podpór na 35 cm. Wobec zdjęć
i opisu zaprezentowanego przez
przystępującego stwierdzić należy, że stanowisko
odwołującego można odnieść jedynie do drabin z podporami skośnymi.
Odnosząc się do innych złożonych dowodów, skład orzekający wskazuje jak niżej.
Złożone przez odwołującego „Zestawienie drabin pożarniczych wprowadzonych
w okresie ostatnich 5 lat
” w jednostkach szczebla wojewódzkiego PSP oraz dwóch innych
podmiotów (Polskie LNG oraz Orlen Płock) na potwierdzenie, że na rynku polskim przeważają
zdecydowanie pojazdy z podporami skośnymi oraz zestawienie „Drabin eksploatowanych
w JRG na terenie Krakowa i okolic
” na potwierdzenie, że drabiny z podporami skośnymi „są
lepsze” od tych z podporami poziomowo-pionowymi nie mają znaczenia, ponieważ każdy
zamawiający ma prawo dokonać zakupu drabiny o takich podporach, które lepiej będą się
sprawdzać w warunkach, w jakich działa dany zamawiający. Istotne jest zatem nie to, zakupy
jakich drabin przeważają na polskim rynku zamówień publicznych i jakie są w większej liczbie
wykorzystywane w prowadzonych działaniach, ale to, które z podpór (poziomo-pionowe czy
skośne) będą z perspektywy warunków, w jaki działa ten konkretny zamawiający (straż
lotniskowa) bardziej przydatne.
Bez
znaczenia pozostaje także to, iż jedynie drabiny z podporami skośnymi posiadają
obecnie certyfikat jednostki CNBOP (zakładając w ogóle, że tak właśnie jest – swojego
twierdzenia w tym zakresie odwołujący nie poparł żadnymi dowodami), ponieważ zgodnie
z po
stanowieniem pkt. 1.5. Załącznika nr 1B do SIWZ obowiązkiem wykonawcy, który uzyska
przedmiotowe zamówienia będzie przedłożenie aktualnego świadectwa dopuszczenia do
użytkowania w ochronie przeciwpożarowej najpóźniej w dniu odbioru faktycznego przedmiotu
z
amówienia. Wykonawca będzie miał zatem czas na uzyskanie odpowiedniego świadectwa
dopuszczenia (certyfikatu), który – zgodnie z § 2 Wzoru umowy, stanowiącym załącznik nr 5B
do SIWZ
– wynosi 12 miesięcy od daty podpisania umowy. Odwołujący nie podnosił przy tym,
iż jest to czas niewystarczający na wykonanie drabiny i jej certyfikację.
W
odniesieniu do złożonego przez odwołującego opisu drabiny MLK4-30 producenta
Morita
skład orzekający Izby podnosi, że odwołujący nie objął zarzutem odwołania
postanowienia SIWZ z
pkt. 21.1. Załącznika nr 1B – nie kwestionował potrzeby
zamawiającego, polegającej na określeniu minimalnej nośności kosza ratowniczego na 500 kg
wobec czego opis
, jak i pozostałe składane przez uczestników materiały, należało pominąć.
KIO 2397/19
Zarzut (6) o
kreślenia kryterium oceny ofert „Praca przy kącie ujemnym” w sposób
wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, a ponadto
dopuszczający przyznawanie punktów za rozwiązania niezgodne z normami, czym
zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1,2, 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Praca przy
kącie ujemnym”, przypisując temu kryterium znaczenie 5% (Rozdział XII „Opis kryteriów,
którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych
kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 33 SIWZ).
Jednocześnie zamawiający podał, że „Punkty zostaną przyznane na podstawie
zaoferowanej przez Wykonawcę możliwości pracy przy kącie ujemnym” (str. 33 SIWZ) oraz
ujął w opracowanym przez siebie wzorze Formularza ofertowego (dla drabiny) oświadczenie,
które złożyć ma wykonawca, tj. „Oświadczamy, że praca przy kącie ujemnym wynosi
minimum …….. º …
9
”, przy czym zgodnie z legendą co do sposobu wypełniania Formularza
ofertowego zamawiający w przypadku „9” wskazał: „Podać ilość stopni”.
W dniu 4 grudnia 2019 r. zamawiający dokonał zmiany treści SIWZ w zakresie tego
kryterium, tj. z
mienił sposób przyznania punktów w ten sposób, iż dodał zdanie o treści: „Praca
przy kącie ujemnym będzie weryfikowana tak, że postawienie pojazdu ma być na terenie
poziomym (równym-płaskim) i mierzona pomiędzy osią drabiny, a płaszczyzną podłoża, na
którym postawiono pojazd.”
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący zakwestionował kryterium „Praca przy kącie ujemnym” ze względu na to,
że „Zgodnie z obowiązującymi normami, kąt pracy mierzony jest przy poziomym (równym)
postawieniu pojazdu
” (str. 12 odwołania, czwarty akapit), natomiast zamawiający „(…) posunął
się do bezprawnego nieprzestrzegania norm w celu promowania rozwiązań oferowanych
przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. (…) w przypadku rozwiązań oferowanych przez
Rosenbauer istnieje
możliwość podniesienia tylnych podpór poziomo-pionowych w celu
podniesienia tylnej osi pojazdu, co spowoduje przechylenie pojazdu, a przez to kąt pracy
będzie bardziej ujemny” (str. 12 odwołania, 2 i 3 akapit).
Podnieść należy, że treść SIWZ, której dotyczy złożone w dniu 25 listopada 2019 r.
odwołanie nie obejmowała żadnych postanowień, które odnosiłyby się do sposobu mierzenia
kąta pracy. Odwołujący ich nie wskazał, zakładając jedynie, że sposób ten będzie promował
KIO 2397/19
rozwiązania oferowane przez „wykonawcę Rosenbauer”. Założenie to nie znajdowało jednak
odzwierciedlenia w treści SIWZ, co przesądza o uznaniu, że zarzut się nie potwierdził.
Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby pominął dowody z wykresów
dotyczących drabin M32L-AS Magirus oraz L32A-XS Rosenbauer oraz zdjęcia dotyczące
systemu podpór hydraulicznych wraz z opisami (kwestia premiowania samych wartości kąta
ujemnego pozostawała poza zarzutem).
Treść SIWZ została rozszerzona modyfikacją z dnia 4 grudnia 2019 r. Czynność ta nie
została (i nie mogła skoro została dokonana po terminie złożenia odwołania) zostać objęta
zarzutami odwołania z dnia 25 listopada 2019 r, toteż – wobec brzmienia art. 192 ust. 7
ustawy Pzp („Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.”)
sk
ład orzekający Izby nie mógł ocenić treści SIWZ z uwzględnieniem zmiany z dnia
4 grudnia 2019 r.
Ustawa przyznaje wykonawcy prawo złożenia, co do tej nowej czynności
zamawiającego – modyfikacji SIWZ, odwołania.
Zarzut (7)
określenia kryterium oceny ofert „Odległość opuszczenia kosza przed
kabiną” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego
wykonawcę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Odległość
opuszczenia kosza przed kabiną”, przypisując temu kryterium znaczenie 3% (Rozdział XII
„Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 34 SIWZ).
Zamawiający podał, że przyzna odpowiednio 3, 2, 1 i 0 punktów za odległości:
2000 mm i mniej, 3000-2001 mm, 4000-3001 mm, 5000-4001 mm.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Tytułem wstępu skład orzekający Izby ponownie podkreśla, że fakt, że tylko jeden
wykonawca
może uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie
nie uzasadnia przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego
przepisów, ponieważ z tej perspektywy istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania
i oceny ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium
oceny ofert jest
uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny
KIO 2397/19
ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje
przedmiot spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować
wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach
istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Odwołujący twierdził, że „z punktu widzenia Zamawiającego wartości te nie mają
żadnego relewantnego znaczenia i pozostają bez związku z wykonywanymi przez siebie
czynnościami” (str. 13 odwołania, pierwszy akapit). Wnosił o nakazanie zamawiającemu
wykreślenia tego kryterium – „jako bezprzedmiotowego, faworyzującego jednego wykonawcę
oraz niezwiązanego z wykorzystaniem przez Zamawiającego przedmiotu zamówienia” (str. 13
odwołania, trzeci akapit).
Przede wszystkim nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z wykorzystaniem przedmiotu
zamówienia (nie jest związane z przedmiotem zamówienia) skoro bezsprzecznie tak kabina,
jak i kosz to
„składowe drabiny”, w konsekwencji czego ich wzajemne położenie także
dotyczyć musi przedmiotu zamówienia.
W odniesieniu do kryterium „Odległość opuszczenia kosza przed kabiną” pytanie
o zasadność jego ustanowienia sprowadza się do pytania: Czy „istotność” opuszczenia kosza
kończy się na odległości 5000 mm ? wobec czego zamawiający winien wykreślić to kryterium
(odległości w przedziałach poniżej 5000 mm nie są istotne) i odstąpić od premiowania
rozwiązań o mniejszej odległości kosza od kabiny ?
W ocenie składu orzekającego Izby składane przez uczestników postępowania
odwoławczego w toku rozprawy oświadczenia i dowody prowadzą do odpowiedzi na
powyższe pytanie – wniosku, że odległość pomiędzy koszem a kabiną poniżej 5000 mm ma
znaczenie,
co tym samym przesądza o zasadności ustanowienia kryterium „Odległość
opuszczenia kosza przed kabiną”.
Skład orzekający Izby za wiarygodne uznał oświadczenia zamawiającego:
„Zamawiający premiuje ten parametr w celu zwiększenia możliwości taktyczno-technicznych
pojazdu specjalnego
” oraz „Kryterium (…) premiuje parametry techniczne ważne ze względów
użytkowych” (str. 14 Odpowiedzi na odwołanie).
W zakresie zwiększenia możliwości taktyczno-technicznych drabiny dostrzec należy,
że im bliżej kabiny znajduje się opuszczony kosz, tym mniejsza przestrzeń, w której możliwe
jest
podjęcie działań ratowniczych, co ocenić należy „in plus” w kontekście ograniczeń
przestrzeni,
z jakimi mogą zetknąć się ratownicy.
KIO 2397/19
W zakresie możliwości użytkowych wskazać należy, że złożony przez zamawiającego
opis drabin łamanych Magirus (producent, którego drabiny zgodnie z oświadczeniem
odwołującego z rozprawy odwołujący oferuje) jako jedną z zalet eksponuje „kosz postawiony
przed kabiną zapewnia komfort i oszczędza czas”. Czas ten, co oczywiste, będzie tym krótszy
im bliżej kabiny znajdzie się opuszczony kosz, co także należy zakwalifikować „in plus”.
Zarzut (8)
określenia kryterium oceny ofert „Maksymalne parametry pola pracy
(wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia” w sposób wyraźnie
promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, czym zamawiający
naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Maksymalne
parametry pola pracy (wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia”,
przypisując temu kryterium znaczenie 3% (Rozdział XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający
będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz
sposobu oceny ofert
”, Część B, str. 34-35 SIWZ).
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Raz jeszcze
skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego. To właśnie poprzez kryteria oceny ofert
zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot
spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co
do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających
dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych.
Przede wszystkim nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z wykorzystaniem przedmiotu
zamówienia (nie jest związane z przedmiotem zamówienia) skoro bezsprzecznie kryterium
dotyczy parametrów będącej przedmiotem zamówienia drabiny, tj. jej pola pracy.
KIO 2397/19
Zarzut sprowadza się do tego, że różnica w szerokości podparcia drabiny (przy
maksymalnych parametrach pola pracy) nie
powinna być premiowana, ponieważ „jest wręcz
niezauważalna” (str. 13 odwołania szósty akapit, zdanie pierwsze).
Skład orzekający Izby za wiarygodne uznał oświadczenia zamawiającego, że
ustanawiając to kryterium „ma bowiem na względzie specyfikę portu lotniczego stąd wymaga
maksymalnie małej pracy ze względu na obiekty (parkingi, terminale, kolej) przy
jednoczesnym zachowaniu maksymalnych parametrów pola pracy.” (str. 15 Odpowiedzi na
odwołanie, piąty akapit).
Nie
można odmawiać różnicy w szerokości podparcia drabiny wynoszącej
300 mm znaczenia skoro taka
właśnie różnica w konkretnych warunkach akcji może
przesądzić o możliwości wykorzystania drobiny do celów ratowniczych.
Zarzut określenia kryterium oceny ofert „Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD”
w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę,
czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie
potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium
„Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD”, przypisując temu kryterium znaczenie 2% (Rozdział
XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 35 pkt 9)
SIWZ).
Zamawiający wskazał, że przyzna 2 punkty w przypadku zaoferowania zastosowania
ciekłokrystalicznych wyświetlaczy LCD na każdym stanowisku sterowania podporami.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący zakwestionował to kryterium wyłącznie z tego powodu, że „w sposób
oczywisty premiuje rozwiązania oferowane wyłącznie przez wykonawcę Rosenbauer,
a pozostali potencjalni wykonawcy nie maj
ą możliwości uzyskania punktów w ramach tego
kryterium
” (str. 15 odwołania, pierwszy akapit).
Innymi słowy, odwołujący nie zakwestionował samego rozwiązania, ale to, że punkty
w tym kryterium uzyska jedynie „wykonawca Rosenbauer”, ponieważ jedynie ten wykonawca
ma możliwość zaoferowania tego rozwiązania.
Przyjmując nawet, że rzeczywiście jest tak, że jedynie „wykonawca Rosenbauer” ma
możliwość zaoferowania drabiny z ciekłokrystalicznymi wyświetlaczami LCD na każdym
stanowisku sterowania to wcale nie oznacza to, że samo kryterium zostało ustanowione
KIO 2397/19
z naruszeniem przepisów ustawy Pzp, ale tyle tylko, że jest to jedyny wykonawca, który jest
w stanie uczynić zadość oczekiwaniu zamawiającego, tj. zaoferowania oczekiwanego
rozwiązania.
Jak wcześniej podkreślał skład orzekający Izby fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych
poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego.
S
koro odwołujący nie kwestionował rozwiązania jako takiego, to nie kwestionował
także potrzeb zamawiającego wyrażonych poprzez ustanowienie tego kryterium. To właśnie
poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który
nie tylko oferuje przedmiot spełniający wymagania minimalne zamawiającego (co mają mu
gwarantować wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot
o cechach istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach
niezbędnych.
W toku rozprawy odwołujący prezentował argumentację dotyczącą niezasadności
ustanowienia tego kryterium z perspektyw potrzeb zamawiającego (kwestionował
ustanowienie takiego rozwiązania kryterium oceny ofert), jednak została ona przez skład
orzekający Izby pominięta, ponieważ dotyczyła szerszych niż ujęte w odwołaniu podstaw
zarzutu (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp).
Zarzut (11)
określenia kryterium oceny ofert „Możliwość transportu pacjenta w wózku
inwalidzkim wewnątrz kosa” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie
przez jednego wykonawcę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c
w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy
Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W pkt. 22 „Wyposażenie kosza ratowniczego” ppkt 22.8 i 22.9 Załącznika nr 1B do
SIWZ
zamawiający wskazał, że wymaga: „dwa [2] gniazda do mocowania noszy (lub platformy
do noszy ratowniczych)
”, „platforma do noszy ratowniczych – jeżeli ma zastosowanie –
przewożona w skrytce lub wewnątrz zabudowy (w tym przypadku zabezpieczona przed
oddziaływaniem warunków atmosferycznych i mechanicznych)”
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Możliwość
transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosa”, przypisując temu kryterium
znaczenie 1
% (Rozdział XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy
KIO 2397/19
wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część
B, str. 35 pkt 11) SIWZ).
Zamawiający wskazał, że przyzna 1 punkt w przypadku zaoferowania możliwości
transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Przede wszystkim
nie sposób podzielić (pozbawionego zresztą argumentacji)
twierdzenia odwołującego, że kryterium nie jest związane z przedmiotem zamówienia skoro
bezsprzecznie kryterium dotyczy parametrów jednego ze „składowych drabiny” będącej
przedmiotem zamówienia drabiny, tj. kosza ratowniczego.
Odwołujący twierdził, że kryterium to „wskazuje na nieznajomość praktyki,
w jakiej porusza się Zamawiający”, „Aktualnie nie transportuje się „pacjentów” w wózkach
inwalidzkich, lecz na noszach
” oraz, że ”kryterium to nie jest w żaden sposób powiązane
z przedmiotem zamówienia” (str. 15 odwołania, akapit czwarty i piąty).
Wymagania z ppkt 22.8 i 22.9 Załącznika nr 1B do SIWZ przeczą temu jakoby
zamawiający nie znał praktyki co do transportu pacjentów (na marginesie skład orzekający
Izby zauważa, że przypisywanie sobie przez odwołującego lepszej znajomości praktyki
w jakiej porusza się zamawiający niż zamawiający wydaje się wręcz nieprawdopodobne)
skoro zamawiający za niezbędne uznał wyposażenie kosza ratowniczego w gniazda do
mocowania noszy lub platformy do noszy. Trudno przy tym uznać, aby zamawiający wymagał
gniazd do mocowania noszy w innym celu niż transport osób na noszach.
Ustanowione kryterium ma więc promować dodatkowy sposób transportu osób
w koszu ratowniczym
– osób w wózku inwalidzkim.
Fakt, że pasażerami zamawiającego są także osoby poruszającego się na wózkach
inwalidzkich nie budziło wątpliwości Izby. Potwierdził to zamawiający, prezentując zdjęcie
osoby na wózku inwalidzkim w momencie jej wjazdu (z pomocą osoby asystującej) na pokład
samolotu.
Zapewnienie takim osobom transportu w koszu ratowniczym w przypadkach tego
wymagających i gdy jest możliwe należy zakwalifikować jako uzasadnione potrzebami
zamawiającego skoro zamawiający odpowiada za bezpieczeństwo także takich osób,
a transport „bezpośrednio” na wózku jest szybszy (przeniesienie takiej osoby wymaga
podjęcia przez ratownika/ratowników dodatkowych, wymagających czasu czynności)
i „bardziej przyjazny” dla samej osoby poruszającej się na wózku.
Raz jeszcze
skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może
uzyskać maksymalną punktację w ramach danego kryterium sam w sobie nie uzasadnia
KIO 2397/19
przypisania zamawiającemu naruszenia wskazanych przez odwołującego przepisów,
ponieważ z perspektywy tej oceny istotne jest nie to, ile punktów na etapie badania i oceny
ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium oceny
ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego – o tych była mowa powyżej.
To właśnie poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór
wykonawcy, który nie tylko oferuje przedmiot spełniający wymagania minimalne
zamawiającego (co mają mu gwarantować wymagania co do przedmiotu zamówienia), ale
który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie
choć nie o cechach niezbędnych.
Zarzut (12
) określenia kryterium oceny ofert „Obrótpanelu sterowania w koszu
ratowniczym” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego
wykonaw
cę, czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp nie potwierdził się.
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje.
W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Obrót panelu
sterowania w
koszu ratowniczym”, przypisując temu kryterium znaczenie 1% (Rozdział XII
„Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz
z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 35 pkt 13)
SIWZ).
Za
mawiający wskazał, że przyzna 1 punkt w przypadku zaoferowania możliwości
obrotu w panelu ratowniczym, którą rozumiał w ten sposób, iż panel sterowania można
ustawić przodem oraz bokiem do kierunku wysuwu drabiny.
Skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Odwołujący twierdził, że „umiejscowienie panelu sterowania frontem do akcji jest
kluczowe
” (str. 16 odwołania, trzeci akapit).
Przyjmując, że tak właśnie jest, skład orzekający Izby podnosi, że ustanowione przez
zamawiającego kryterium „nie pozostaje w sprzeczności” z tym twierdzeniem. Kryterium to ma
bowiem dać sterującemu wybór, czy w konkretnych okolicznościach akcji ratowniczej, choćby
czasowo,
korzystniejszym będzie umiejscowienie panelu przodem (frontem), czy bokiem.
Zamawiający zaprezentował zdjęcie ratownika sterującego drabiną (drabiną Magirus),
poprzez panel umiejscowiony frontem do kierunku wysuwu drabiny. Pozycja ratownika
– lekkie
odsunięcie na bok od panelu sterowania nasuwa wniosek, że obrót panelu w bok mógłby
ułatwiać ratownikowi obsługę drabiny.
KIO 2397/19
Na marginesie s
kład orzekający Izby zauważa, że z przebiegu rozprawy wynika, iż
zamawiający rozumie obrót premiowany w kryterium, który wedle brzmienia kryterium dotyczy
„panelu” jako obrót „wyświetlaczem” – zamawiający w swojej wypowiedzi utożsamił panel
z wyświetlaczem (str. 15 Protokołu posiedzenia i rozprawy).
O
kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp,
§ 3 pkt 1) lit. a) oraz pkt 2) lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U.
z 2018 r. poz. 972).
Przewodniczący:
..……………………………….
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 2464/19 z dnia 2019-12-16
- Sygn. akt KIO 2373/19 z dnia 2019-12-12
- Sygn. akt KIO 2334/19 z dnia 2019-12-11
- Sygn. akt KIO 2395/19 z dnia 2019-12-10
- Sygn. akt KIO 2389/19 z dnia 2019-12-10
